Temat interpretacji

Zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą wydzielonych lokali mieszkalnych (na ostatniej kondygnacji).

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku sygnowanym datą 10 maja 2022 r. (data wpływu 29 października 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 listopada 2020 r. (data wpływu 25 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą wydzielonych lokali mieszkalnych (na ostatniej kondygnacji) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą wydzielonych lokali mieszkalnych (na ostatniej kondygnacji).

Wniosek został uzupełniony w dniu 25 listopada 2020 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz doprecyzowanie zadanego pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką komandytową, której przedmiotem działalności jest rewitalizacja kamienicy.

Spółka nabyła w roku 2018 budynek mieszkalny wielorodzinny (kamienicę) z roku 1910 w celu wydzielenia i sprzedaży lokali. Po wydzieleniu wszystkie lokale będą stanowiły w Spółce towary handlowe.

Budynek był w złym stanie technicznym. W ramach prowadzonych prac rewitalizacyjnych konieczna jest odbudowa części najwyższej kondygnacji, która w części frontowej budynku uległa zniszczeniu w wyniku pożaru.

Dokumenty historyczne, m.in. Badania Stratygraficzne i program prac konserwatorskich zlecone uprawnionemu Konserwatorowi Zabytków potwierdzają, że ostatnia kondygnacja była zasiedlona.

W wyniku wykonanych prac, na ostatniej kondygnacji, powstaną lokale mieszkalne w standardzie deweloperskim. Wartość nakładów na opisane wyżej prace przekroczy 30% wartości początkowej. Po zakończeniu prac Spółka przeprowadzi podział lokali, złoży wniosek o założenie ksiąg wieczystych oraz ustanowi odrębną własność dla nowych lokali.

Wniosek został uzupełniony w dniu 25 listopada 2020 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy wskazując, co następuje:

1. Ostatnia, najwyższa kondygnacja budynku uległa częściowemu zniszczeniu w wyniku pożaru. W części frontowej zniszczone elementy zostały usunięte, a budynek został zabezpieczony przed wpływem niekorzystnych warunków atmosferycznych (płaski dach/deskowanie pokryte papą). W części tylnej oddzielonej ścianą konstrukcyjną od ściany frontowej budynek pozostał nienaruszony klatka schodowa zapewniała dostęp zarówno do nieuszkodzonych pomieszczeń jak i tymczasowego dachu. Wspomniana wyżej ściana nośna jest w dobrym stanie i posłuży jako oparcie odtwarzanego zgodnie z dokumentami historycznymi dachu.
2. Prace polegają na odtworzeniu pierwotnie istniejącego piętra (w części frontowej) oraz remoncie części tylnej. Budynek jest częścią kompleksu wpisanego do rejestru zabytków pod numerem () i prace prowadzone są zgodnie z Pozwoleniem Konserwatorskim numer (), które wprost nakazuje odtworzenie pierwotnej połaci dachowej, zgodnie z dokumentacją archiwalną (złożoną wcześniej we wniosku do biura Miejskiego Konserwatora Zabytków w ()).
3. Prace na ostatnim piętrze obejmują: odbudowę zniszczonego dachu wraz z konstrukcją, wymianę istniejących oraz montaż nowych okien połaciowych oraz lukarn, wymianę i uzupełnienie instalacji, wymianę stropu (belki stropowe oraz strop istniał, jednak ich uszkodzenia uniemożliwiały potwierdzenie ich wytrzymałości i nośności, stąd dla bezpieczeństwa konstrukcji, ten element został wymieniony), budowę ścianek działowych, tynków, podłóg oraz renowację stolarki zabytkowej klatki schodowej prowadzącej na ostatnie piętro (wymiana stopnic, rewitalizacja balustrady).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(doprecyzowane w uzupełnieniu).

Czy opisane powyżej wydzielone lokale mieszkalne na ostatniej kondygnacji, powstające w wyniku odtwarzania piętra zgodnie z dokumentacją historyczną jednoznacznie wskazującą na pierwotny charakter mieszkalny tego piętra powinny zostać sprzedane z zastosowaniem zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) dalej ustawa?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Odnosząc zacytowane przepisy na grunt rozpatrywanej sprawy, zauważyć należy, że do pierwszego zasiedlenia doszło w roku 1910. W ocenie Wnioskodawcy, ustanowienie odrębnej własności lokali nie stanowi nowego zasiedlenia lokali. W świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy pierwsze zasiedlenie odnosi się do budynku lub jego części. Innymi słowy, samo ustanowienie odrębnej własności w zasiedlonym od wielu lat budynku nie powoduje powstania nowych lokali.

Wątpliwości może budzić fakt, że wartość nakładów poczynionych celem rekonstrukcji lokali na ostatniej kondygnacji przekroczy 30% ich wartości początkowej. Wnioskodawca uważa, że w przypadku towarów handlowych nie można w ogóle mówić o ulepszeniu, gdyż na gruncie prawa podatkowego ulepszenie jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi, a wydzielone lokale będą stanowiły towary handlowe.

Powyższe stanowisko potwierdzają liczne interpretacje przepisów prawa podatkowego. Poniżej sygnatury:

• DKIS z dnia 30 stycznia 2020 r. (0112-KDIL1-3.4012.572.2019.1.TK);
• DKIS z dnia 14 czerwca 2019 r. (0115-KDIT1-3.4012.237.2019.2.MS);
• DKIS z dnia 23 maja 2018 r. (0114-KDIP1-3.4012.144.2018.2.ISK);
• DKIS z dnia 3 października 2018 r. (0113-KDIPT1-1.4012.537.2018.5.WL);
• DKIS z dnia 18 stycznia 2019 r. (0114-KDIP1-1.4012.706.2018.2.AM).

Wobec przedstawionego powyżej opisu zdarzenia przyszłego, przytoczonych przepisów i sygnatur interpretacji prawa podatkowego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dostawa przedmiotowych lokali będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Przez towary natomiast rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Jak stanowi art. 2 ust. 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku (podmiotowe lub przedmiotowe).

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin ulepszenia zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług, odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406, z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego ulepszenie jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (np. lokale mieszkalne), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca przewidział dla podatników, po spełnieniu określonych warunków, możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką komandytową, której przedmiotem działalności jest rewitalizacja kamienicy.

Spółka nabyła w roku 2018 budynek mieszkalny wielorodzinny (kamienicę) z roku 1910 w celu wydzielenia i sprzedaży lokali. Po wydzieleniu wszystkie lokale będą stanowiły w Spółce towary handlowe.

Budynek był w złym stanie technicznym. W ramach prowadzonych prac rewitalizacyjnych konieczna jest odbudowa części najwyższej kondygnacji, która w części frontowej budynku uległa zniszczeniu w wyniku pożaru.

W wyniku wykonanych prac, na ostatniej kondygnacji, powstaną lokale mieszkalne w standardzie deweloperskim. Po zakończeniu prac Spółka przeprowadzi podział lokali, złoży wniosek o założenie ksiąg wieczystych oraz ustanowi odrębną własność dla nowych lokali.

Prace polegają na odtworzeniu pierwotnie istniejącego piętra (w części frontowej) oraz remoncie części tylnej. Budynek jest częścią kompleksu wpisanego do rejestru zabytków pod numerem () i prace prowadzone są zgodnie z Pozwoleniem Konserwatorskim numer (), które wprost nakazuje odtworzenie pierwotnej połaci dachowej, zgodnie z dokumentacją archiwalną (złożoną wcześniej we wniosku do biura Miejskiego Konserwatora Zabytków w ()).

Prace na ostatnim piętrze obejmują: odbudowę zniszczonego dachu wraz z konstrukcją, wymianę istniejących oraz montaż nowych okien połaciowych oraz lukarn, wymianę i uzupełnienie instalacji, wymianę stropu (belki stropowe oraz strop istniał, jednak ich uszkodzenia uniemożliwiały potwierdzenie ich wytrzymałości i nośności, stąd dla bezpieczeństwa konstrukcji, ten element został wymieniony), budowę ścianek działowych, tynków, podłóg oraz renowację stolarki zabytkowej klatki schodowej prowadzącej na ostatnie piętro (wymiana stopnic, rewitalizacja balustrady).

Dokumenty historyczne, m.in. Badania Stratygraficzne i program prac konserwatorskich zlecone uprawnionemu Konserwatorowi Zabytków potwierdzają, że ostatnia kondygnacja była zasiedlona.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą wydzielonych lokali mieszkalnych (na ostatniej kondygnacji).

Co do zasady stwierdzić należy, że w przypadku wydzielenia nowych lokali w istniejącym budynku (traktowanych jako towar handlowy) nie mamy do czynienia z czynnością zdefiniowaną w art. 2 pkt 14 ustawy jako pierwsze zasiedlenie. Czynność wydzielenia lokalu w istniejącym budynku, stanowiącym towar handlowy nie spełnia bowiem definicji wybudowania, ani ulepszenia, o których mowa w art. 2 pkt 14 ustawy.

Ponadto skoro w opisanym przypadku nie mamy do czynienia ze środkiem trwałym (ww. lokale stanowią dla Wnioskodawcy towary handlowe), to nakłady ponoszone przez niego na ww. lokale mieszkalne nie stanowią ulepszenia w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na gruncie prawa podatkowego ulepszenie jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

W konsekwencji powyższego dla dostawy przedmiotowych lokali mieszkalnych będą spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż planowana dostawa lokali nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, jak również pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą lokali minie okres dłuższy niż dwa lata.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że opisane powyżej wydzielone lokale mieszkalne powinny zostać sprzedane z zastosowaniem zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samy stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego, tj. kwestii zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą wydzielonych lokali mieszkalnych (na ostatniej kondygnacji).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej