Niepodleganie opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek.

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 stycznia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 14 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek o nr ... i nr ... oraz podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 marca 2022 r. (wpływ 30 marca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W dniu 11.05.2010 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył do majątku wspólnego niezabudowaną nieruchomość położoną w miejscowości ..., gminie ..., stanowiącą działkę gruntu oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków numerem ... o pow. 1.901,00 m², dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr ..., położoną zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy ... na terenie o przeznaczeniu podstawowym - symbol planu O1 Mne - tereny zabudowy mieszkaniowej ekstensywnej na działkach leśnych, oraz w dniu 02.12.2010 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył do majątku wspólnego niezabudowaną nieruchomość położoną obok wyżej wymienionej nieruchomości w miejscowości ..., gminie ..., stanowiącą działkę gruntu oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków numerem ... o pow. 1.812,00 m², dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą ..., położoną zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy ... na terenie o przeznaczeniu podstawowym - symbol planu 01 Mne - tereny zabudowy mieszkaniowej ekstensywnej na działkach leśnych.

Obie położone obok siebie działki zostały nabyte w celu realizacji w przyszłości potrzeb mieszkaniowych własnych. Nabycie ww. nieruchomości nie podlegało podatkowi od towarów i usług.

W dniu 06.09.2012 r. Wnioskodawca wraz z żoną zawarł umowę majątkową małżeńską w formie aktu notarialnego, na mocy której wyłączony został ustrój ustawowej wspólności małżeńskiej i ustanowiona została rozdzielność majątkowa. Także w dniu 06.09.2012 r. Wnioskodawca wraz z żoną zawarł umowę o podział majątku wspólnego w formie aktu notarialnego, na podstawie której Wnioskodawca uzyskał prawo własności całości wyżej wymienionych niezabudowanych nieruchomości tj. działki gruntu objętej księgą wieczystą nr ... oraz działki gruntu objętej księgą wieczystą nr ....

Z upływem czasu nastąpił rozpad małżeństwa i w następstwie tego rozwód w dniu 27.02.2013 r. Sąd Okręgowy w ... prawomocnym wyrokiem z dnia 16.01.2017 r., sygn. akt ... ustalił, że umowa o podział majątku wspólnego zawarta w dniu 06.09.2012 r. jest nieważna. Sąd uwzględnił powództwo Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji i stwierdził nieważność ww. umowy z dnia 06.09.2012 r. o podział majątku wspólnego w części obejmującej nabycie po podziale majątku małżeńskiego przez Wnioskodawcę własności nieruchomości tj. działki gruntu objętej księgą wieczystą nr ... oraz działki gruntu objętej księgą wieczystą nr .... Podstawą do stwierdzenia nieważności umowy z dnia 06.09.2012 r. było uznanie, iż zawarcie umowy o podział majątku wspólnego i przyznanie na własność Wnioskodawcy ww. działek gruntu nastąpiło bez wymaganego prawem zezwolenia na nabycie ww. nieruchomości do majątku odrębnego Wnioskodawcy, będącego cudzoziemcem.

Po zakończonym postępowaniu sądowym, Sąd Rejonowy w ... wydał postanowienie z dnia 09.03.2020 r. sygn. akt ..., w którym dokonał podziału majątku wspólnego Wnioskodawcy i byłej żony w ten sposób, że prawo własności niezabudowanych nieruchomości położonych w ..., gmina ..., tj. działki gruntu objętej księgą wieczystą nr ... oraz działki gruntu objętej księgą wieczystą nr ... przyznał na wyłączną własność Wnioskodawcy. Postanowienie jest prawomocne.

Należy dodać, że od 2015 r. Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą zajmującą się wynajmem nieruchomości, ale ww. działki gruntu (KW nr ... i KW nr ...) nigdy nie były i nie są wykorzystywane w celach związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, nie były i nie są przedmiotem dzierżawy, najmu lub użyczenia, nie była i nie jest prowadzona produkcja leśna. Nieruchomości stanowią element majątku prywatnego Wnioskodawcy. Działki te w dalszym ciągu są niezabudowane (Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań faktycznych mających na celu zrealizowanie jakichkolwiek inwestycji budowlanych) i zostaną sprzedane w takiej postaci, w jakiej Wnioskodawca wraz z żoną nabył je w 2010 r. Wnioskodawca nie dokonał ani nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności, w tym nie poniósł, ani nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania posiadanych działek do sprzedaży, takich jak ogrodzenie, wycinka drzew, łączenie działek, dokonania przyłączy i uzbrojeń czy innych działań zmierzających do zwiększenia wartości, bądź atrakcyjności posiadanych działek.

Obecnie Wnioskodawca planuje sprzedaż obu ww. działek gruntu jednorazowo lub w odstępie czasowym jedna po drugiej. Oprócz tych działek nie zamierza sprzedaży innych elementów majątku prywatnego.

Ponadto Wnioskodawca na pytanie o treści: „W drodze jakich czynności cywilnoprawnych (umów) nastąpiło nabycie przez Pana oraz Pana byłą żoną do majątku wspólnego niezabudowanych nieruchomości nr ... oraz nr ...?” odpowiedział, że nabycie ww. wymienionych nieruchomości nastąpiło w drodze umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego od osoby fizycznej z jej majątku prywatnego. Nabycie ww. wymienionych nieruchomości nie podlegało podatkowi od towarów i usług. Od umowy sprzedaży został odprowadzony podatek od czynności cywilnoprawnych.

Kolejno Wnioskodawca wskazał, że działki o numerach ... i ... stanowią wyłączną własnością Wnioskodawcy. Zgodnie z ewidencją gruntów działka nr ... oraz działka nr ... posiadają oznaczenie Ls - Lasy. Od momentu nabycia, działki o numerach ... i ... nie były w żaden sposób wykorzystywane. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań faktycznych mających na celu zrealizowanie potrzeb mieszkaniowych, nie dokonał ani nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności, w tym nie poniósł jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania posiadanych nieruchomości do sprzedaży. Działki zostaną sprzedane w takiej postaci, w jakiej Wnioskodawca wraz z byłą żoną nabył je w 2010 r. Obie położone obok siebie działki nr ... i nr ... zostały nabyte wyłącznie w celu realizacji w przyszłości potrzeb mieszkaniowych własnych tj. w celu zaspokojenia potrzeb osobistych (budowa domu z powiększonym ogrodem, ewentualnie w przyszłości budowa domu dla córki). Działki te w dalszym ciągu są niezabudowane i zostaną sprzedane w takiej postaci, w jakiej Wnioskodawca wraz z byłą żoną nabył je w 2010 r. Działki nr ... i nr ... nigdy nie były i nie są wykorzystywane w celach związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, nigdy nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Wnioskodawcy działalności gospodarczej. Działki stanowią element majątku prywatnego Wnioskodawcy. Obecnie Wnioskodawca nie posiada sprecyzowanych planów odnośnie do przeznaczenia środków ze sprzedaży ww. działek. Wnioskodawca nie posiada innych działek, które zamierza sprzedać. Do dnia złożenia wniosku Wnioskodawca nie dokonywał kiedykolwiek sprzedaży działek. W stosunku do działek nr ... i nr ... nie została zawarta przedwstępna umowa sprzedaży z nabywcą/nabywcami, w najbliższym czasie Wnioskodawca nie planuje zawarcia takiej umowy. Wnioskodawca nie sprzedał żadnej z wymienionych we wniosku działek.

Pytanie

Czy planowana sprzedaż nieruchomości gruntowych przez Wnioskodawcę będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług? (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 3)

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy planowana sprzedaż nieruchomości gruntowych przez Wnioskodawcę nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług co wynika z następujących okoliczności faktycznych i prawnych.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm., dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Warunkiem koniecznym opodatkowania jest spełnienie przesłanki podmiotowej, tj. aby podmiot, który w związku z wykonaniem dostawy był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, ustawodawca wskazał, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Tym samym - zgodnie ze wskazanymi powyżej ustawowymi definicjami - dla uznania określonych zachowań za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą

Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Wskazane powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie zarówno w indywidualnych interpretacjach podatkowych, orzecznictwie sądów administracyjnych, jak również w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Jako przykład należy wskazać wyroki w sprawach: C-180/10 i C-181/10, w których to Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1536/10, w którym stwierdził, że wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo - nawet w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy - nie przesądza automatycznie, że z tego powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoby wykonującej prawo własności w stosunku do tego gruntu.

Powyższy wyrok Trybunału Sprawiedliwości jest także często przytaczany w orzecznictwie sądowo- administracyjnym. I tak, m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 7 marca 2018 r., pod sygn. III SA/G11016/17, Sąd zwrócił uwagę, iż okoliczność, że skarżąca wraz z sąsiadami podjęła czynności mające na celu racjonalne zagospodarowanie jej majątkiem, nie czynią z niej jeszcze podatnika podatku od towarów i usług. Nie można bowiem wymagać, aby osoba fizyczna wyzbywała się swego majątku w możliwie najmniej rentowny i ekonomicznie uzasadniony sposób, aby tylko nie podjąć żadnych czynności zwiększających atrakcyjność, czy przeznaczenie gruntu, co mogłoby skutkować uznaniem za podatnika VAT. Założenie przeciwne byłoby nieracjonalne i nieznajdujące oparcia w ustawie. Każda osoba należycie dbająca o własne interesy czyni to z rozwagą w sposób zapewniający jej osiągnięcie maksymalnych korzyści.

W niniejszym stanie faktycznym sprzedaż niezabudowanych nieruchomości przez Wnioskodawcę nie zostanie zatem dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Należy bowiem wskazać, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości od ponad  10 lat, działki gruntu zostały nabyte w celu realizacji w przyszłości potrzeb mieszkaniowych własnych, a sprzedaż nastąpi w ramach zwykłej transakcji dotyczącej majątku prywatnego. Co więcej, należy podkreślić, że Wnioskodawca nie wykorzystywał nieruchomości dla jakichkolwiek celów zarobkowych. Nieruchomości nigdy nie były i nie są wykorzystywane w celach związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, nie były i nie są przedmiotem dzierżawy, najmu lub użyczenia, nie była i nie jest prowadzona produkcja leśna. Nieruchomości stanowią element majątku prywatnego Wnioskodawcy. Działki te w dalszym ciągu są niezabudowane (Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań faktycznych mających na celu zrealizowanie jakichkolwiek inwestycji budowlanych) i zostaną sprzedane w takiej postaci, w jakiej Wnioskodawca wraz z żoną nabył je w 2010 r. Wnioskodawca nie dokonał ani nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności, w tym nie poniósł, ani nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania posiadanych działek do sprzedaży, takich jak ogrodzenie, wycinka drzew, łączenie działek, dokonania przyłączy i uzbrojeń czy innych działań zmierzających do zwiększenia wartości, bądź atrakcyjności posiadanych działek.

Z powyższych okoliczności faktycznych wynika jednoznacznie, że sprzedaż nieruchomości z majątku prywatnego Wnioskodawcy będzie transakcją okazjonalną, czyli taką, która nie jest czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w odniesieniu do sprzedaży nieruchomości nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. Jeśli bowiem osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, to nie można jej uznać za prowadzenie działalności gospodarczej. Ponadto brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w planowanym zbyciu nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego - charakteru takiej działalności). To wskazuje, że w rozpatrywanym przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, niemających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Tym samym nie można uznać planowanej sprzedaży nieruchomości przez Wnioskodawcę za przejaw działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji sprzedaż nieruchomości nie podlega przepisom ustawy o VAT.

Jednocześnie należy wskazać, że zaprezentowane stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach, które zostały wydane w tożsamych okolicznościach faktycznych np.:

1)interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 lipca 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.285.2021.2.KK,

2)interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 grudnia 2021 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.671.2021.2.SM,

3)interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 grudnia 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.774.2021.1.IK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT:

Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowej (działki) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej: „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:

W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w ... (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z okoliczności sprawy wynika, że w dniu 11.05.2010 r. Pan wraz z żoną nabył do majątku wspólnego niezabudowaną działkę o nr ... oraz w dniu 02.12.2010 r. nabył Pan z żoną do majątku wspólnego niezabudowaną nieruchomość położoną obok wyżej wymienionej nieruchomości działkę o nr .... Zgodnie z ewidencją gruntów ww. działki posiadają oznaczenie Ls - Lasy. Obie położone obok siebie działki zostały nabyte w celu realizacji w przyszłości potrzeb mieszkaniowych własnych. Nabycie ww. wymienionych nieruchomości nastąpiło w drodze umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego od osoby fizycznej z jej majątku prywatnego. Nabycie ww. wymienionych nieruchomości nie podlegało podatkowi od towarów i usług. Z upływem czasu nastąpił rozpad małżeństwa i w następstwie tego rozwód w dniu 27.02.2013 r. Po zakończonym postępowaniu sądowym, Sąd Rejonowy w ... wydał postanowienie z dnia 09.03.2020 r., w którym dokonał podziału Pana majątku wspólnego i byłej żony w ten sposób, że prawo własności niezabudowanych nieruchomości przyznał na Pana wyłączną własność. Należy dodać, że od 2015 r. prowadzi Pan indywidualną działalność gospodarczą zajmującą się wynajmem nieruchomości, ale ww. działki gruntu nigdy nie były i nie są wykorzystywane w celach związanych z Pana działalnością gospodarczą, nie były i nie są przedmiotem dzierżawy, najmu lub użyczenia, nie była i nie jest prowadzona produkcja leśna. Działki te w dalszym ciągu są niezabudowane (nie podejmował Pan żadnych działań faktycznych mających na celu zrealizowanie jakichkolwiek inwestycji budowlanych) i zostaną sprzedane w takiej postaci, w jakiej Pan wraz z żoną nabył je w 2010 r. Nie dokonał Pan ani nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności, w tym nie poniósł, ani nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania posiadanych działek do sprzedaży, takich jak ogrodzenie, wycinka drzew, łączenie działek, dokonania przyłączy i uzbrojeń czy innych działań zmierzających do zwiększenia wartości, bądź atrakcyjności posiadanych działek. Od momentu nabycia, działki o numerach ... i ... nie były w żaden sposób wykorzystywane.  Nie podejmował Pan żadnych działań faktycznych mających na celu zrealizowanie potrzeb mieszkaniowych, nie dokonał ani nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności, w tym nie poniósł jakichkolwiek nakładów w celu przygotowania posiadanych nieruchomości do sprzedaży. Obie położone obok siebie działki nr ... i nr ... zostały nabyte wyłącznie w celu realizacji w przyszłości potrzeb mieszkaniowych własnych tj. w celu zaspokojenia potrzeb osobistych (budowa domu z powiększonym ogrodem, ewentualnie w przyszłości budowa domu dla córki). Działki te w dalszym ciągu są niezabudowane i zostaną sprzedane w takiej postaci, w jakiej Pan wraz z byłą żoną nabył je w 2010 r. Działki nr ... i nr ... nigdy nie były i nie są wykorzystywane w celach związanych z Pana działalnością gospodarczą, nigdy nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Obecnie nie posiada Pan sprecyzowanych planów odnośnie do przeznaczenia środków ze sprzedaży ww. działek.  Nie posiada Pan innych działek, które zamierza sprzedać. Do dnia złożenia wniosku nie dokonywał Pan kiedykolwiek sprzedaży działek. W stosunku do działek nr ... i nr ... nie została zawarta przedwstępna umowa sprzedaży z nabywcą/nabywcami, w najbliższym czasie nie planuje Pan zawarcia takiej umowy. Nie sprzedał Pan żadnej z wymienionych we wniosku działek.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z całokształtu okoliczności sprawy nie wynika taka aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zatem należy uznać, że planowana sprzedaż działek o nr ... i nr ... nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Brak jest bowiem przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie zbycia opisanych działek, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie występuje bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że planowana dostawa przez Pana ww. działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy nie będzie Pan podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Działania podejmowane przez Pana należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Sprzedając ww. działki będzie Pan korzystać z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że w związku z planowaną sprzedażą działek wystąpi Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Wobec powyższego, dokonując sprzedaży działek o nr ... i nr ... nie będzie Pan działać w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem planowana sprzedaż ww. działek nie będzie podlegała przez Pana opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto wskazać należy, że niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r., poz. 329; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).