Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży niezabudowanych działek.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży niezabudowanych działek nr 1, 2, 3, 4 i 5.

Uzupełnił go Pan w odpowiedzi na wezwanie – pismem 1 sierpnia 2022 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jest rolnikiem i podatnikiem podatku rolnego. Nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości położonej w miejscowości ..., gmina ..., powiat..., składającej się między innymi z działek o numerach 1 (...), 2 (...), 3 (...), 4 (...) oraz 5 (...) o powierzchni ... ha (...) (dalej Nieruchomość), dla której Sąd Rejonowy dla ... w ..., … Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą ... (...) (dalej „Nieruchomość”), którą nabył na podstawie Aktu Własności Ziemi z ... 1977 roku nr 6 i oraz umowy przekazania gospodarstwa rolnego z ... 1989 roku Rep. ....

W roku 2013 Wnioskodawca dokonał podziału nieruchomości na kilka działek - wskazanych powyżej oraz działkę 7 oraz 8 a także dokonał uzbrojenia tych dwóch działek w media. Na działce 5 ustanowiono służebność drogi na rzecz każdoczesnego właściciela działki 7. Dwie z wydzielonych działek (8 oraz 7) zostały zbyte w latach 2014 i 2015.

W chwili obecnej Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę sprzedaży na mocy której wskazana wyżej nieruchomość składająca się z wymienionych działek (o numerach 1 (...), 2 (...), 3 (...), 4 (...) oraz 5 (...) o powierzchni ... ha) ma zostać sprzedana podmiotowi prowadzącemu działalność deweloperską, a nieruchomość zostanie użyta w budownictwie mieszkaniowym. Podmiot, który będzie nabywcą jest de facto powiązany rodzinnie z Wnioskodawcą tj. jest to spółka osobowa w której wspólnikiem jest brat Wnioskodawcy.

Przedmiotowa nieruchomość w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jest oznaczona jako tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej, ale Wnioskodawca nie składał wniosków do tego planu ani nie był inicjatorem zmian w planie. W wyniku zmiany planu doszło do zmiany przeznaczenia działek z rolnego na budowlany, a działki zostały w związku z tym odrolnione. Wnioskodawca nie dokonał żadnych innych działań uatrakcyjniających w stosunku do tego majątku zarówno poprzednia transakcja jak i obecna nie były poprzedzane żadnymi działaniami marketingowymi. Odrolnienie i zmiana przeznaczenia wynikały z działań gminy i nie były wynikiem aktywności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca udzielił przyszłemu nabywcy odpowiednich upoważnień na podstawie których ten uzyskał pozwolenie na budowę na działkach objętych umową przedwstępną a także dokonał uzgodnień w zakresie mediów z dostawcami mediów – prąd, gaz, woda, kanalizacja.

Od momentu nabycia działki objęte zakresem wniosku nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT – Wnioskodawca wykorzystywał je jako łąki i kosił na nich trawę Wnioskodawca jest jedynym właścicielem przedmiotowych działek.

Działki, będące przedmiotem wniosku nie były udostępniane osobom trzecim.

Przed sprzedażą przedmiotowej działek przyszły Nabywca nie dokonał jakichkolwiek dodatkowych działań, dotyczących zwiększenia wartości ww. działki/działek (np. uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetycznej). Działania te były już podejmowane przez inwestora.

Wnioskodawca nie zamierza w przyszłości sprzedawać innych działek oprócz objętych wnioskiem. W roku 2019 Wnioskodawca dokonał sprzedaży innej działki położnej w tej w tej samej gminie o numerze 9 ale niebędąca częścią nieruchomości w skład której wchodzą działki objęte niniejszym wnioskiem – działka ta również została nabyta w ramach ojcowizny w roku 1989 i w stosunku do tej działki nie podejmowano jakichkolwiek – działań – tj. nie była dzielona i uzbrajana. Działka została sprzedana jako łąka a nabywca sam zgłosił się do Wnioskodawcy.

Otrzymanie interpretacji podatkowej konieczne jest do zawarcia umowy sprzedaży w celu prawidłowego skalkulowania ceny.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan:

Na pytanie Organu „Czy nabycie przez Pana nieruchomości, z której wydzielono działki będące przedmiotem pytania, tj. działki nr 1, 2, 3, 4 i 5, nastąpiło w ramach transakcji opodatkowanej, zwolnionej czy niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT?” odpowiedział Pan – „Działki 1, 2, 3, 4 i 5, nabyto na podstawie Aktu Własności Ziemi z ... 1977 roku nr 6 i oraz umowy przekazania gospodarstwa rolnego z ... 1989 roku Rep. ..., czyli czynności nie podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, bo w Polsce nie było podatku VAT w tym okresie.”

Na pytanie Organu „Czy transakcja ta została udokumentowana fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT?” odpowiedział Pan – „Nie. W odniesieniu do wszystkich działek tj. 1, 2, 3, 4 i 5.”

Na pytanie Organu „Czy przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. nieruchomości?” odpowiedział Pan – „Nie. W odniesieniu do wszystkich działek tj. 1, 2, 3, 4 i 5.”

Na pytanie Organu „Czy nieruchomość, z której wydzielono działki będące przedmiotem pytania, od momentu jej nabycia do momentu jej podziału, była wykorzystywana wyłącznie do wykonywania działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaka działalność zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT była wykonywana? (należy podać podstawę prawną zwolnienia).” odpowiedział Pan – „Działki 1, 2, 3, 4 i 5 oraz nieruchomość z której je wydzielono były faktycznie wykorzystywane przez Wnioskodawcę tylko i wyłącznie jako prywatna łąka. Podatnik nie korzystał ze zwolnienia jako rolnik ryczałtowy bo korzystał z działek 1, 2, 3, 4 i 5 tylko i wyłącznie na własne potrzeby – tzn. nie świadczył usług rolniczych oraz nie wykonywał dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej uprawy i hodowli.”

Na pytanie Organu „Czy działki nr 1, 2, 3, 4 i 5 do momentu ich sprzedaży, są/będą wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaka to działalność? (należy podać podstawę prawną zwolnienia).” odpowiedział Pan – „Działki 1, 2, 3, 4 i 5 oraz nieruchomość z której je wydzielono były faktycznie wykorzystywane przez Wnioskodawcę tylko i wyłącznie jako prywatna łąka. Podatnik nie korzystał ze zwolnienia jako rolnik ryczałtowy, bo korzystał z działek 1, 2, 3, 4 i 5 tylko i wyłącznie na własne potrzeby – tzn. nie świadczył usług rolniczych oraz nie wykonywał dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej uprawy i hodowli.”

Na pytanie Organu „W jakim celu dokonał Pan uzbrojenia w media działki nr 7 oraz 8?” odpowiedział Pan – „Wnioskodawca skorzystał z tego, że gmina przeprowadzała kanalizowanie i uzbrajanie w wodę okolicznych działek i podjął decyzję, że wykona również takie przyłączanie. W zakresie gazu i prądu na sąsiednich działkach była prowadzona inwestycja deweloperska i podobnie Wnioskodawca skorzystał z takiej okazji – wyraził zgodę na przejście instalacji przez swoje działki, w ten sposób uzyskał dostęp do tych mediów. Celem uzbrojenia było potencjalne wykorzystanie działek w celach budowlanych, ale jeszcze bez planów sprzedaży tych działek.”

Na pytanie Organu „Proszę wskazać w jakie media uzbroił Pan działki nr 7 oraz 8?”. odpowiedział Pan – „Woda, kanalizacja oraz prąd i gaz.”

Na pytanie Organu „Czy przed sprzedażą działek nr 1, 2, 3, 4 i 5 zawarł/zawrze Pan umowę przedwstępną sprzedaży tych działek?” odpowiedział Pan – „Nie – w odniesieniu do wszystkich działek tj. 1, 2, 3, 4 i 5.”

Na pytanie Organu „Czy do dnia sprzedaży ww. działki będą przez Pana udostępniane na rzecz osób trzecich, w tym na rzecz przyszłego nabywcy, na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innych umów – jakich?” odpowiedział Pan – „Zostało udzielone prawo do dysponowania gruntem objętym działkami 1, 2, 3, 4 i 5 na potrzeby uzyskania pozwolenia na budowę przez potencjalnego nabywcę.”

Na pytanie Organu „Jeśli zawarł/zawrze Pan umowę przedwstępną sprzedaży ww. działek, to należy wskazać:

a.jakie prawa i obowiązki wynikające z postanowień ww. umowy zawartej z nabywcą, ciążą/będą ciążyły na Kupującym a jakie na Sprzedającym?

b.czy w umowie przedwstępnej sprzedaży zostały ustalone warunki, które muszą być spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży, przenoszącej własność ww. działek na nabywcę? Jeśli tak, to jakie?”

odpowiedział Pan – „Nie zawarto umowy przedwstępnej w odniesieniu do wszystkich działek tj. 1, 2, 3, 4 i 5.”

Na pytanie Organu „Czy przed sprzedażą ww. działek udzielił/udzieli Pan nabywcy pełnomocnictwa w celu występowania w Pana imieniu w sprawach dotyczących ww. działek?

a.jeżeli tak, to do uzyskania jakich konkretnie decyzji i pozwoleń udzielił/udzieli Pan pełnomocnictw nabywcy do występowania w Pana imieniu?

odpowiedział Pan – „Pełnomocnictwo obejmuje występowania w sprawach:

Pozwolenie na budowę budynków mieszkalnych i wjazdu, uzyskanie warunków przyłączeniowych mediów, wyłączenie z produkcji rolnej.”

b.jakich czynności dokonał/dokona nabywca do momentu sprzedaży przez Pana ww. działek w związku z udzielonym pełnomocnictwem?”

odpowiedział Pan – „Potencjalny Nabywca uzyskał prawomocne pozwolenie na budowę.”

Na pytanie Organu „Czy ww. działki, będące przedmiotem pytania, są zabudowane czy niezabudowane?” odpowiedział Pan – „Nie. W odniesieniu do wszystkich działek tj. 1, 2, 3, 4 i 5.”

Pytanie

Czy sprzedaż działek o numerach 1 (...), 2 (...), 3 (...), 4 (...) oraz 5 (...) o powierzchni ... ha (...) należy opodatkować podatkiem VAT od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywana czynność nie powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z powyższym, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Przyjmuje się, że w przypadku dostawy gruntów istotne jest również czy podmiot dokonujący sprzedaży gruntu podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach tzw. zarządu majątkiem prywatnym.

Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Trybunał orzekł, że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby".

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 112. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów, angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy ww. orzeczenia wynika m.in., że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego zbywane działki są w majątku Wnioskodawcy od wielu lat – nie nabywał ich z zamiarem zbycia lecz de facto otrzymał ramach tzw. ojcowizny.

Wnioskodawca podzielił nieruchomość na mniejsze działki, z których dwie zbył kilka lat temu a pozostałe zbędzie w ramach planowanej transakcji z podmiotem, który wybuduje tam budynki mieszkalne.

Wnioskodawca dokonał co prawda podziału na mniejsze działki i uzbroił zbyte kilka lat temu (w 2014 i 2015) działki jednak nie dokonał żadnych innych działań uatrakcyjniających w stosunku do tego majątku. W przypadku transakcji z roku 2019 (działka 9) Wnioskodawca nie dokonywał żadnych więcej działań przed zbyciem a nabywca zgłosił się sam. Zarówno poprzednie transakcje jak i obecna nie były poprzedzane żadnymi działaniami marketingowymi. Odrolnienie i zmiana przeznaczenia wynikały z działań gminy i nie były wynikiem aktywności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca podejmując ww. czynności, nie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Pozwolenie na budowę na nieruchomości objętej niniejszym wnioskiem zostało uzyskane przez przyszłego nabywcę a nie przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym sprzedaż działek nie będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, bo przedmiotem dostawy będą składniki majątku osobistego Wnioskodawcy, a sprzedaż przedmiotowych działek będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Z regulacji art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:

Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Na mocy art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE:

Do celów ust. 1 lit. b) „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „gospodarczą” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży działek będzie Pan podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje poza działalnością gospodarczą nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Trybunał nie uznał za podatnika VAT w rozumieniu prawa UE osoby fizycznej dokonującej sprzedaży gruntu, która prowadziła działalność rolniczą na tym gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, jeżeli nie wykonywała ona dodatkowych czynności (oprócz podziału) w związku z tą sprzedażą.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej ma znaczenie okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań, jakie Pan podejmie w odniesieniu do działek będących przedmiotem planowanej sprzedaży.

Z treści wniosku wynika, że nie prowadzi Pan działalności gospodarczej i nie jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Jest Pan właścicielem nieruchomości składającej się między innymi z niezabudowanych działek o numerach 1, 2, 3, 4 oraz 5, którą nabył na podstawie Aktu Własności Ziemi z ... 1977 roku nr 6 i oraz umowy przekazania gospodarstwa rolnego z ... 1989 roku Rep. ....

W roku 2013 dokonał Pan podziału nieruchomości na kilka działek - wskazanych powyżej oraz działkę 7 oraz 8, a także dokonał uzbrojenia tych dwóch działek w media. Na działce 5 ustanowiono służebność drogi na rzecz każdoczesnego właściciela działki 7.

Planuje Pan zawrzeć umowę sprzedaży na mocy której wskazana wyżej nieruchomość składająca się z wymienionych działek (o numerach 1, 2, 3, 4 oraz 5) ma zostać sprzedana podmiotowi prowadzącemu działalność deweloperską, a nieruchomość zostanie użyta w budownictwie mieszkaniowym.

Przedmiotowa nieruchomość w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jest oznaczona jako tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej, ale nie składał Pan wniosków do tego planu ani nie był inicjatorem zmian w planie. W wyniku zmiany planu doszło do zmiany przeznaczenia działek z rolnego na budowlany, a działki zostały w związku z tym odrolnione. Nie dokonał Pan żadnych innych działań uatrakcyjniających w stosunku do tego majątku zarówno poprzednia transakcja jak i obecna nie były poprzedzane żadnymi działaniami marketingowymi. Odrolnienie i zmiana przeznaczenia wynikały z działań gminy i nie były wynikiem Pana aktywności.

Udzielił Pan przyszłemu nabywcy odpowiednich upoważnień na podstawie których ten uzyskał pozwolenie na budowę na działkach objętych umową przedwstępną a także dokonał uzgodnień w zakresie mediów z dostawcami mediów – prąd, gaz, woda, kanalizacja.

Od momentu nabycia działki objęte zakresem wniosku nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Działki, będące przedmiotem wniosku nie były udostępniane osobom trzecim.

Udzielił Pan pełnomocnictwa nabywcy, które obejmuje występowania w sprawach pozwolenia na budowę budynków mieszkalnych i wjazdu, uzyskania warunków przyłączeniowych mediów, wyłączenia z produkcji rolnej. Potencjalny Nabywca uzyskał prawomocne pozwolenie na budowę.

Mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, iż sprzedaż działek nr 1, 2, 3, 4 i 5 należy uznać za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podejmowane w opisie sprawy czynności/działania dotyczące działek nr 1, 2, 3, 4 i 5, będących przedmiotem sprzedaży, w tym, takie jak:

‒dokonanie podziału nieruchomości na kilka działek, tj. działki nr 1, 2, 3, 4 i 5,

‒udzielenie przez Pana przyszłemu nabywcy odpowiednich upoważnień (pełnomocnictwa) na występowanie w sprawach pozwolenia na budowę budynków mieszkalnych i wjazdu, uzyskania warunków przyłączeniowych mediów, wyłączenia z produkcji rolnej dla działek,

‒udzielenie przez Pana prawa do dysponowania gruntem objętym działkami 1, 2, 3, 4 i 5 na potrzeby uzyskania pozwolenia na budowę przez potencjalnego nabywcę,

nie dają podstaw do uznania, że ww. działania i czynności miały na celu wyłącznie realizację Pana celów osobistych, a sprzedaż przedmiotowych działek będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Powyższe działania podjęte przez Pana świadczą o zorganizowanym charakterze sprzedaży. Wystąpił bowiem ciąg czynności podejmowanych przez Pana, które rozpatrywane łącznie umieściły planowaną transakcję w zakresie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług.

Takie aktywne działanie w zakresie obrotu nieruchomościami świadczą o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W związku z powyższym, w ocenie tut. Organu, działania podejmowane przez Pana nie należą do zakresu czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Dokonując ww. działań uatrakcyjnił Pan ww. działki jako towar i przyczynił się Pan do wzrostu ich wartości.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wszystkie przedstawione we wniosku okoliczności, należy stwierdzić, że z tytułu transakcji sprzedaży działek nr 1, 2, 3, 4 i 5 będzie Pan działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy wykonującego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż ww. działek będzie stanowiła zatem czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy:

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 13 ustawy:

Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1)dokonujących dostaw:

a)towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy

b)towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

‒energii elektrycznej (CN 2716 00 00),

‒wyrobów tytoniowych,

‒samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,

c)budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b

d)terenów budowlanych,

e)nowych środków transportu,

f)następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:

‒preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),

‒komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),

‒urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),

‒maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),

g)hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:

‒pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),

‒motocykli (PKWiU ex 45.4);

2)świadczących usługi:

a)prawnicze,

b)w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c)jubilerskie,

d)ściągania długów, w tym factoringu;

3)nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy:

Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r. poz. 503):

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Według art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego –– określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1)lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2)sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza „każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Jak wyżej wskazano, przedmiotem sprzedaży będą działki nr 1, 2, 3, 4 i 5. Ww. działki są niezabudowane. Podał Pan w opisie sprawy, że nieruchomość obejmująca działki nr 1, 2, 3, 4 i 5 w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jest oznaczona jako tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej.

W świetle powyższych okoliczności należy wskazać, że ww. działki nr 1, 2, 3, 4 i 5 spełniać będą w momencie sprzedaży definicję terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, a zatem dostawa ww. działek nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W takiej sytuacji nie znajdzie również zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, bowiem zgodnie z ww. art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, zwolnienie z art. 113 ust. 1 ustawy nie ma zastosowania do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy nieruchomości wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

‒towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

‒brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

W niniejszej sprawie oba warunki uprawniające do zwolnienia sprzedaży przedmiotowych działek nr 1, 2, 3, 4 i 5, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie zostaną spełnione. Działki nr 1, 2, 3, 4 i 5 – jak wynika z okoliczności sprawy – nie były wykorzystywane do działalności zwolnionej z VAT. Ponadto – jak Pan wskazał – działki 1, 2, 3, 4 i 5, nabyto na podstawie Aktu Własności Ziemi z ... 1977 roku nr 6 i oraz umowy przekazania gospodarstwa rolnego z ... 1989 roku Rep. ..., czyli czynności nie podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, bo w Polsce nie było podatku VAT w tym okresie. Zatem nie można stwierdzić, że miał Pan prawo do odliczenia podatku naliczonego bądź nie miał Pan takiego prawa.

Mając zatem na uwadze okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że dostawa przez Pana działek nr 1, 2, 3, 4 i 5, nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, iż nie zostały spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.

W związku z powyższym sprzedaż niezabudowanych działek nr 1, 2, 3, 4 i 5, będzie opodatkowana podatkiem VAT, według właściwej stawki podatku od towarów i usług.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).