Temat interpretacji
dotyczy skutków podatkowych w związku ze zrealizowaną transakcją
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
25 kwietnia 2022 r. za pośrednictwem ePUAP wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych w związku ze zrealizowaną transakcją. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca X s.c prowadzi działalność gospodarczą polegającą m in. na sprzedaży rowerów. W czerwcu 2020 roku wnioskodawca dokonał sprzedaży towaru na rzecz kontrahenta mającego swoją siedzibę w Rumunii do Y z siedzibą w Rumunii. W zamówieniu skierowanym do wnioskodawcy, nabywca wskazał numer NIP: (…), jednakże pracownik wnioskodawcy nie wystawił faktury dokumentującej Wewnątrzwspólnotową Dostawę Towaru (WDT), ale paragon fiskalny - nie ujawniając na nim numeru NIP nabywcy, oraz wskazując 23% stawkę podatku VAT.
Towar został dostarczony kontrahentowi, co potwierdza list przewozowy, wskazujący na datę dostawy towaru. Dostawa wykazana została przez Wnioskodawcę w deklaracji VAT - 7 jako sprzedaż krajowa.
Wnioskodawca nie zweryfikował, czy w dacie dokonania dostawy kontrahent posiadał status czynnego podatnika VAT - UE, ani czy podany przez niego numer NIP stanowi właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Z uwagi jednak na fakt, że nabywca podał w zamówieniu nr NIP i aktualnie dysponuje takim numerem, Wnioskodawca przypuszcza, że w dacie dokonania dostawy kontrahent był czynnym podatnikiem VAT - UE. W listopadzie 2020 roku Naczelnik Urzędu Skarbowego (…) zwrócił się do wnioskodawcy z prośbą o wyjaśnienie zaistniałej rozbieżności w zgłoszonych przez dostawcę i nabywcę deklaracjach podatku VAT.
Wnioskodawca jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik UE, Nabywca towaru na moment dokonania transakcji był podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Rumunii.
Pytania
1.Czy sprzedaż towaru dokonana przez Wnioskodawcę w czerwcu 2020 roku na rzecz kontrahenta rumuńskiego może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów o jakiej mowa w art. 13 ustawy o podatku od towarów i usług?
2.Czy Wnioskodawca powinien wystawić fakturę VAT dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz kontrahenta rumuńskiego?
3.Czy faktura taka powinna być wystawiona z datą dokonania sprzedaży, czy też z datą faktycznego wystawienia?
4.W razie ustalenia, że faktura nie może być wystawiona, czy należy uznać, że termin powstania obowiązku podatkowego powstał w 15 dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym miała miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów?
5.Czy w przypadku uznania, że transakcja opisana we wniosku stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, Wnioskodawca zachowuje prawo do zastosowania 0% stawki podatku VAT?
6.Czy w razie stwierdzenia, że transakcja opisana we wniosku stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, Wnioskodawca powinien dokonać korekt deklaracji VAT - 7 oraz informacji podsumowującej o jakiej mowa w art. 100 ustawy o VAT?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem wnioskodawcy:
1. skoro transakcja dokonana w czerwcu 2020 roku stanowiąca sprzedaż towaru (przeniesienie prawa do dysponowania towarem) na rzecz kontrahenta rumuńskiego związana była z wywozem towaru z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów. Skoro przy składaniu zamówienia kontrahent rumuński podał sprzedawcy europejski numer NIP, który jednakże nie został zamieszczony na paragonie, spełniony został także warunek uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o jakim mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym opisana transakcja stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
2 i 3. Z uwagi na fakt, że na paragonie nie wskazano nr NIP nabywcy rumuńskiego, nie ma możliwości wystawienia faktury VAT.
4. Wobec faktu, że faktura dokumentująca transakcję nie została wystawiona, należy uznać, że obowiązek podatkowy powstał najpóźniej z 15 dniem miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonana została transakcja, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o VAT.
5. Wobec uznania, że transakcja stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w związku z faktem, że:
1)Wnioskodawca dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi; co wynika z faktu, że kontrahent wnioskodawcy wskazał ten numer NIP w swoim zamówieniu,
2)podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w postaci listu przewozowego towaru na terytorium Rumunii, na adres dostawy wskazany w zamówieniu,
3)Wnioskodawca zarówno w czerwcu jak i przez cały czasokres do chwili obecnej, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE sprzedawca ma prawo zastosować 0 stawkę podatku VAT.
6. Skoro transakcja opisana we wniosku stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, natomiast w dokumentach księgowych spółki ujęta była omyłkowo, jako transakcja krajowa i zgłoszona w deklaracji VAT - 7, należy zgodnie z art. 100 ustawy o VAT dokonać niezwłocznej korekty informacji podsumowującej poprzez ujęcie w niej omawianej transakcji i analogicznie dokonać korekty deklaracji VAT - 7 poprzez wyeliminowanie z niej transakcji z kontrahentem rumuńskim.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają,
1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2)eksport towarów;
3)import towarów na terytorium kraju;
4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy,
przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy,
towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy,
przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
W myśl art. 13 ust. 1 ustawy,
przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2- 8.
Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:
a)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
b)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
c)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
d)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
Zatem gdy następuje wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej w wyniku dokonania dostawy towarów z ustalonym nabywcą, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, co do zasady, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.
Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy,
w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.
Przy czym, w myśl art. 42 ust. 1 ustawy,
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:
1)podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
2)podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3)podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
Przy tym w myśl art. 42 ust. 1a ustawy,
stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:
1)podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub
2)złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8
- chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.
Przy tym w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.
Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych rozporządzeniem 2018/1912 nie oznacza, że stawka 0% nie ma zastosowania. W takim przypadku dla udowodnienia spełnienia warunków zastosowania stawki 0% dostawca powinien posiadać dokumenty wskazane w przepisach art. 42 ustawy.
Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy,
dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:
1)dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2)(uchylony)
3)specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4)(uchylony)
- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
Stosownie do art. 42 ust. 11 ustawy,
w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:
1)korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2)dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3)dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4)dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.
W związku z tym istotne jest to, aby posiadane dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.
Jednocześnie zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy,
w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a.
Z powołanego przepisu wynika, że dokonanie dostawy w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów rozpoczyna bieg szczególnego rodzaju terminu wyznaczającego moment powstania obowiązku podatkowego. Termin ten kończy bieg w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. Do czasu upływu tego terminu, wystawienie faktury dokumentującej przedmiotową transakcję skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w momencie jej wystawienia. Jeśli jednak do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, faktura nie zostanie wystawiona, obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od daty wystawienia faktury.
Zasady dotyczące wystawiania faktur zostały zawarte w rozdziale 1 Działu XI ustawy.
W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy,
podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.
Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 3 ustawy,
podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1.
Zgodnie z art. 106b ust. 5 ustawy,
w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.
Stosownie do art. 106b ust. 6 ustawy,
w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 5, organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.
Wskazany wyżej przepis art. 106b ust. 5 ustawy, wprowadza zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się NIP (lub numerem podatku od wartości dodanej) wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer.
Odnosząc się do kwestii korekty deklaracji VAT-7 oraz informacji podsumowującej wskazać należy, że w świetle art. 99 ust. 1 ustawy,
podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.
Jak stanowi art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) – zwanej dalej Ordynacją podatkową
ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia, sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.
Zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej,
jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.
Stosownie do art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej,
skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.
Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np. określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji (np.: adresu, nr NIP) – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego deklaracja korygująca zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiające jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej. Korekta deklaracji ma na celu skorygowanie błędu poprzez zastąpienie go właściwym zapisem.
Stosownie do art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy,
podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.
Zgodnie z art. 100 ust. 3 pkt 1 ustawy,
informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4.
W myśl art. 100 ust. 8 ustawy,
Informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane:
1)nazwę lub imię i nazwisko podmiotu składającego informację podsumowującą oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9, który zastosował dla transakcji i przemieszczeń, o których mowa w ust. 1;
2)właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
3)właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2;
4)łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym również łączną wartość dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 3, łączną wartość świadczonych usług, o których mowa w ust. 1 pkt 4 - w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów;
5)właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych podatnika podatku od wartości dodanej nadany mu przez państwo członkowskie, na terytorium którego towary zostały przemieszczone w procedurze magazynu typu call-off stock - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5.
Stosownie do art. 101 ustawy,
w przypadku stwierdzenia jakichkolwiek błędów w złożonej informacji podsumowującej podmiot, który złożył informację podsumowującą, jest obowiązany złożyć niezwłocznie korektę tej informacji za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Z okoliczności sprawy wynika, że Państwa Spółka jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT - UE. Prowadzicie Państwo działalność gospodarczą polegającą m.in. sprzedaży rowerów. W czerwcu 2020 roku dokonaliście sprzedaży towaru na rzecz kontrahenta mającego swoją siedzibę w Rumunii. W zamówieniu skierowanym do Spółki, nabywca wskazał numer NIP: (…), jednakże Państwa pracownik nie wystawił faktury dokumentującej wewnątrzwspólnotową dostawę towaru (WDT), ale paragon fiskalny - nie ujawniając na nim numeru NIP nabywcy, oraz wskazując 23% stawkę podatku VAT. Towar został dostarczony kontrahentowi, co potwierdza list przewozowy, wskazujący na datę dostawy towaru. Dostawa wykazana została przez Państwa Spółkę w deklaracji VAT-7 jako sprzedaż krajowa. Ponadto wskazaliście Państwo, że nabywca towaru na moment dokonania transakcji był podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Rumunii.
W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, Państwa wątpliwości dotyczą uznania sprzedaży towaru na rzecz kontrahenta rumuńskiego za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów o jakiej mowa w art. 13 ustawy, możliwości wystawienia faktury, momentu powstania obowiązku podatkowego, prawa do zastosowania 0% stawki podatku VAT oraz korekty deklaracji VAT - 7 oraz informacji podsumowującej o jakiej mowa w art. 100 ustawy.
Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku Państwa Spółka w ramach prowadzonej działalności dokonała dostawy towarów (rowerów) – art. 7 ust. 1 ustawy - która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie miała miejsce również wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy. Z opisu wynika bowiem, że w wyniku dokonanej dostawy (rowerów), nastąpił wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego wysłany towar został dostarczony kontrahentowi mającemu siedzibę na terytorium Rumunii, gdzie wywóz towaru potwierdził list przewozowy, wskazujący datę dokonania dostawy towaru i tym samym fakt przemieszczenia towarów na terytorium Rumunii. W konsekwencji powyższego, należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie została zrealizowana przesłanka do uznania przedmiotowej dostawy jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Doszło zatem do wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stanowiącej wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Ponadto, w analizowanym przypadku do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy Państwa Spółka powinna zastosować stawkę podatku w wysokości 0%. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Zatem, aby wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlegała opodatkowaniu według stawki podatku w wysokości 0% muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy, tj. nabywca towarów powinien posiadać i podać sprzedawcy właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy) sprzedawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, powinien posiadać w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy) oraz składając deklarację podatkową, w której wykazuje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów powinien być zarejestrowany jako podatnik VAT UE (art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy). Co istotne warunki, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy muszą być spełnione łącznie. Spełnienie tych warunków ma zagwarantować, że nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju i czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana.
W analizowanej sprawie Państwo wskazaliście, że Państwa Spółka była na moment dokonania dostawy jak i w chwili obecnej zarejestrowana jako podatnik VAT UE, Nabywca towaru na moment dokonania transakcji był również podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Rumunii gdzie w zamówieniu skierowanym do Spółki podał swój numer NIP. Towar został dostarczony kontrahentowi, co potwierdza list przewozowy, wskazujący na datę dostawy towaru. Wobec powyższego warunki o których mowa w art. 42 ust. 1 zostały spełnione. Państwa Spółka jako dostawca towaru winna opodatkować przedmiotową dostawę stawką podatku w wysokości 0%. Jednocześnie jak wskazano w opisie sprawy Państwa pracownik nie wystawił faktury dokumentującej wewnątrzwspólnotową dostawę towaru (WDT), ale paragon fiskalny - nie ujawniając na nim numeru NIP nabywcy, oraz wskazując 23% stawkę podatku VAT. W tym miejscu należy wskazać, że w przypadku WDT, gdy do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, faktura nie jest wystawiona, obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od daty wystawienia faktury tj. w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy. Zatem w sytuacji gdy Państwa Spółka do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, nie wystawiła faktury, obowiązek podatkowy powstał w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy.
Zatem Spółka dokonując dostawy towarów na rzecz kontrahenta rumuńskiego, w związku z faktem nieudokumentowania powyższej transakcji fakturą, powinna rozpoznawać obowiązek podatkowy nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy (tj. 15 lipca 2020 r.).
W zakresie faktur należy przytoczyć wskazany wyżej przepis art. 106b ust. 5 ustawy, który wprowadza zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się NIP lub numerem podatku od wartości dodanej, wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer. W związku z powyższym stwierdzić należy, że w sytuacji gdy do przedmiotowej sprzedaży został wystawiony paragon ze stawką 23% VAT, który nie zawierał numeru za pomocą którego nabywca towarów był zidentyfikowany do podatku od wartości dodanej - zgodnie z art. 106b ust. 5 ustawy - brak jest podstaw do wystawienia do takiego paragonu faktury zawierającej numer unijny kontrahenta.
Zgodnie z powyższym, w Państwa sytuacji brak jest podstaw prawnych do wystawienia faktury dokumentującej przedmiotową sprzedaż na rzecz kontrahenta z Rumunii.
W zakresie korekty deklaracji wskazać należy, że skoro obowiązek podatkowy z tytułu WDT powstał na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy – tj. w przypadku braku wystawienia faktury, nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy – Państwa Spółka wykazuje obowiązek podatkowy z dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz kontrahenta z Rumunii w miesiącu lipcu 2020 r.
Zatem zgodnie z powyższym, należy dokonać korekty sprzedaży krajowej wykazanej uprzednio w miesiącu czerwcu 2020 r. oraz wykazać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w okresie powstania z tego tytułu obowiązku podatkowego tj. za miesiąc lipiec 2020 r., ponadto należy dokonać za powyższe okresy rozliczeniowe stosownych korekt deklaracji i informacji podsumowującej.
Wobec powyższego stanowisko Państwa Spółki należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).