Temat interpretacji
Podatek od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży zabudowanej działki nr 1 będącej we współwłasności.
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży zabudowanej działki nr 1 będącej we współwłasności – jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
14 lutego 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 14 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku sprzedaży zabudowanej działki nr 1 będącej we współwłasności. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 kwietnia 2022 r. (wpływ 11 kwietnia 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
17 listopada 1993 r. Wnioskodawca wspólnie z małżonką (...) nabyli nieruchomość, która miała służyć prowadzeniu działalności gospodarczej. W jej skład wchodziło prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz posadowione na nim magazyny. Do wartości magazynów doliczono podatek VAT, grunt był z tego podatku zwolniony. Wartość netto do rozpoczęcia odpisów amortyzacyjnych to 15 200,00 zł.
W latach 1994-1995 przeprowadzona została rozbudowa magazynów na kwotę 71 492,00 zł. Następna rozbudowa trwała w latach 1998-2002 na kwotę 100 426,00 zł. Suma zakupu oraz rozbudowy to 187 118,00 zł. Odliczenia z tytułu amortyzacji oraz premie amortyzacyjne w latach ubiegłych doprowadziły do powstania wartości amortyzacyjnej na dzień 1 stycznia 2022 r. w kwocie 59 688,91 zł.
Nakłady na remonty w ostatnich 5 latach wyglądały następująco:
─2017 – 1477,99 zł,
─2018 – 2 762,62 zł,
─2019 – 2 513,12 zł,
─2020 – 2 358,66 zł,
─2021 – 1 309,14 zł.
Łącznie poniesione nakłady to kwota 10 421,53 zł. Modernizacja powiązana ze wzrostem wartości amortyzacyjnej nie wystąpiła.
W piśmie z 5 kwietnia 2022 r. udzielił Pan następujących informacji:
1.Przedmiotem sprzedaży będzie jedna działka numer 1 (...) położona w miejscowości (...).
Na działce znajduje się:
─budowle – wiata magazynowa zakupiona wraz z działką 17 listopada 1993 r.,
─urządzenia budowlane – infrastruktura – płot, brama, parking, wyłożony kostką brukową dojazd oraz chodniki – również nabyte wraz z działką i magazynem w roku 1993. Znajduje się też podziemna sieć energetyczna wykonana w roku 1997 oraz podłączenie wodno-kanalizacyjne wykonane w roku 2004.
Budynek – wiata została w latach 1994-1995 częściowo obudowana o część sklepowo-magazynową. Następnie w latach 1998-2002 nastąpiła rozbudowa budynku o dalszą część magazynową/obudowano następną część wiaty. Budynek oraz istniejąca poprzednio wiata tworzą jedną całość.
2.Wnioskodawca jest i był czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od maja 1993 r. Przez cały ten okres prowadzi działalność handlową określoną w PKD 46.69. Od 1 stycznia 2022 r. działalność zawiesił, nie zlikwidował.
3.Małżonka (...) nie była oraz nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie prowadziła też działalności gospodarczej.
4.Działka oraz znajdujące się na niej budynki, budowle oraz urządzenia budowlane zostały nabyte w celu wykorzystania ich w prowadzonej działalności gospodarczej.
5.Celem nabycia nieruchomości było wykorzystanie jej w działalności gospodarczej wykonywanej tylko i wyłącznie przez Wnioskodawcę.
6.Małżonka nie dokonywała odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z zakupem nieruchomości oraz jej rozbudową.
7.Przy zakupie nieruchomości 17 listopada 1993 r. Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku naliczonego, oprócz prawa do wieczystego użytkowania gruntu – nie został naliczony. Również przy rozbudowie w latach 1994-1995 oraz 1998-2002 podatek naliczony został przeze mnie odliczony.
8.Przy nabyciu nieruchomości przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego i został on odliczony.
9.Całość nieruchomości/działka, budynek, budowle, urządzenia budowlane od ich nabycia lub wybudowania były wykorzystywane do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.
10.Całość nieruchomości/działka, budynek, budowle, urządzenia budowlane były, są i będą wykorzystywane do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.
11.Całość nieruchomości/działka, budynek, budowle, urządzenia budowlane, nie były, nie są, ani nie będą wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.
12.Całość nieruchomości/działka, budynek, budowle, urządzenia budowlane nie była, nie jest oraz nie będzie udostępniana osobom trzecim na podstawie najmu, dzierżawy, użyczenia.
13.17 listopada 1993 r. Wnioskodawca zakupił na fakturę VAT nieruchomość, w skład której wchodziły: budowla/wiata magazynowa oraz urządzenia budowlane. Kosztowały one 14 400,00 zł. Do kwoty tej doliczono podatek naliczony w wysokości 22%. Faktura zawierała również opłatę za sprzedaż prawa do wieczystego użytkowania gruntu w wysokości 5002,79 zł bez doliczenia podatku naliczonego. Opłata notarialna wyniosła 800,00 zł. W latach 1994-1995 część zakupionej wiaty została obudowana budynkiem sklepowo-magazynowym. Koszt tej budowy udokumentowany fakturami wyniósł 71 492,00 zł netto. W latach 1998-2002 nastąpiła dalsza rozbudowa budynku za kwotę 100 426,00 zł netto. Wszystkie zakupy lub rozbudowy zostały udokumentowane fakturami. Jeżeli wystąpił podatek naliczony – to podatek należny został pomniejszony o podatek naliczony. Obiekty nie były wykorzystywane na działalność zwolnioną z podatku VAT. Od momentu zakupu, budowy wykorzystywane były tylko do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Pierwsze zasiedlenie nastąpiło bezpośrednio po zakupie lub zakończeniu budowy. Wydatki ponoszone na przebudowę obiektu były ponoszone przez Wnioskodawcę i służyły poprawie działalności firmy. Obiekty nie były udostępniane osobom trzecim.
Pytanie
Czy możliwa będzie sprzedaż nieruchomości z zastosowaniem zwolnienia przedmiotowego z podatku VAT na podstawie art.43 ust. 1 pkt. 10 ustawy?
Pana stanowisko w sprawie
Według Wnioskodawcy oceny przy sprzedaży nieruchomości, opisanej w opisie stanu faktycznego, można zastosować zwolnienie przedmiotowe na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Dostawa nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a od momentu zasiedlenia obiektów minął okres dłuższy niż dwa lata. Ostatnia dostawa budynku po rozbudowie oraz jego zasiedlenie nastąpiło w roku 2002. W ciągu ostatnich 5 lat przeprowadzono jedynie drobne prace remontowe, wykazane przez Wnioskodawcę we wniosku ORD-IN z 14 lutego 2022 r. Jednocześnie Wnioskodawca świadom jest o potrzebie dokonania korekty odliczenia podatku naliczonego od tych prac remontowych za okres 12 miesięcy wstecz od daty sprzedaży nieruchomości.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży zabudowanej działki nr 1 będącej we współwłasności – jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.
Należy w tym miejscu wyjaśnić, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.):
Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.
Zgodnie z art. 196 ww. ustawy:
Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej.
W myśl art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego:
Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż pięć lat. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze pięć lat; przedłużenie można ponowić.
Z regulacji art. 211 tej ustawy wynika, że:
Każdy ze współwłaścicieli może żądać, aby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy, albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.
Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359).
Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).
W świetle art. 35 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:
W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.
W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:
Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.
Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:
Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.
Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.
Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:
Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.
Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:
Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości zabudowanych i niezabudowanych traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.
Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.) zwanej dalej „Dyrektywy 2006/112/WE Rady”:
„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:
Państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.
W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:
Do celów ust. 1 lit. b) „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.
Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:
Opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.
Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Wątpliwości Pana w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy możliwa będzie sprzedaż nieruchomości z zastosowaniem zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt. 10 ustawy.
W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Pana należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Pan będzie działać w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.
Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.
Z opisu sprawy wynika, że całość nieruchomości/działka, budynek, budowle, urządzenia budowlane od ich nabycia lub wybudowania były wykorzystywane do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.
Wnioskodawca, sprzedając zabudowaną działkę nr 1, będzie zbywał majątek wykorzystywany w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Zatem biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę zabudowanej działki nr 1 wypełniać będzie definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca będzie działać jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji ww. sprzedaż zabudowanej działki nr 1 będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Przy czym nadmienić należy, że dostawa nieruchomości, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.
W przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części zwolnienie od podatku przysługuje na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt 10a ustawy.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.
Zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy:
Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
a)wybudowaniu lub
b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku lub budowli oddano je w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku lub budowli na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika, bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku lub budowli.
Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich miało miejsce pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.
W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:
a)w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
b)dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że aby dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule.
Przy czym, jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów, tj. zarówno nieruchomości, jak i ruchomości, przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT oraz wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów.
Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy stanie się bezzasadne.
Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy:
Podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:
1)są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2)złożą:
a)przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego lub
b)w akcie notarialnym, do zawarcia którego dochodzi w związku z dostawą tych obiektów
- zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy :
Oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:
1)imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2)planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części - w przypadku, o którym mowa w ust. 10 pkt 2 lit. a;
3)adres budynku, budowli lub ich części.
Tak więc ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.
Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy:
W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części na nim posadowione. Oznacza to, że grunt dzieli w VAT los podatkowy ww. obiektów, które się na nim znajdują. Zatem w sytuacji, kiedy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Wskazany przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.
W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie dla sprzedaży działki nr 1 będącej we współwłasności zastosowanie będzie znajdować zwolnienie od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do przedmiotowego budynku miało miejsce pierwsze zasiedlenie.
W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że w dniu 17 listopada 1993 r. wspólnie z małżonką zakupił na fakturę VAT nieruchomość, w skład której wchodziły budowla/wiata magazynowa oraz urządzenia budowlane. Celem nabycia nieruchomości było wykorzystanie jej w działalności gospodarczej wykonywanej tylko i wyłącznie przez Wnioskodawcę. Całość nieruchomości/działka, budynek, budowle, urządzenia budowlane od ich nabycia lub wybudowania były wykorzystywane do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Ponadto całość nieruchomości, nie była, nie jest, ani nie będzie wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Nakłady na remonty w ostatnich 5 latach wyglądały następująco wyglądały następująco: w roku 2017 – 1477,99 zł, 2018 – 2 762,62 zł, 2019 – 2 513,12 zł, 2020 – 2 358,66 zł, 2021 – 1 309,14 zł. Modernizacja powiązana ze wzrostem wartości amortyzacyjnej nie wystąpiła. Wydatki ponoszone na przebudowę obiektu były ponoszone przez Wnioskodawcę i służyły poprawie działalności firmy. Budynek – wiata została w latach 1994-1995 częściowo obudowana o część sklepowo-magazynową. Następnie w latach 1998-2002 nastąpiła rozbudowa budynku o dalszą część magazynową/obudowano następną część wiaty. Budynek oraz istniejąca poprzednio wiata tworzą jedną całość. Wszystkie zakupy lub rozbudowy zostały udokumentowane fakturami. Jeżeli wystąpił podatek naliczony – to podatek należny został pomniejszony o podatek naliczony. Obiekty nie były wykorzystywane na działalność zwolnioną z podatku VAT. Od momentu zakupu, budowy wykorzystywane były tylko do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Pierwsze zasiedlenie nastąpiło bezpośrednio po zakupie lub zakończeniu budowy. Zatem, pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a momentem sprzedaży minie okres dłuższy niż dwa lata.
Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że planowana sprzedaż przedmiotowej zabudowanej działki nr 1, będącej we współwłasności, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy. Dostawa budynków i budowli usytuowanych na działce nastąpi po pierwszym zasiedleniu i w okresie dłuższym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia tych obiektów.
W związku z tym, że dostawa nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy, analiza zwolnienia tej czynności wynikającego z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy jest bezzasadna.
Jak wskazano powyżej, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tak jak opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. W świetle powyższego, dostawa gruntu bezpośrednio związanego z budynkiem znajdującym się na nieruchomości w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy, również będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Wobec powyższego, skoro dostawa zabudowanej działki nr 1 będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, to tym samym Wnioskodawca dokonując sprzedaży nieruchomości, nie będzie zobowiązany zapłacić kwoty podatku VAT z tytułu tej sprzedaży.
Podsumowując, sprzedaż zabudowanej działki nr 1 będącej we współwłasności będzie korzystała ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.
Tym samym, stanowisko Pana należy uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zaistniałego stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.
Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.
W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawczyni, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Pana (...), zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla współwłaściciela nieruchomości, tj. współmałżonki Wnioskodawcy, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinna wystąpić z osobnym wnioskiem o jej wydanie.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).