Podleganie opodatkowaniu podatkiem VAT i zwolnienie od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy udzielania pożyczek.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT oraz zwolnienia od tego podatku udzielania przedmiotowych pożyczek.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest osobą prawną – spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, posiadającą siedzibę i zarząd na terytorium Polski. Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski w zakresie handlu różnego rodzaju asortymentem związanym z rolnictwem i ogrodnictwem. Jest to podstawowa działalność Spółki. Większość sprzedaży Spółki dokonywana jest stacjonarnie, w sklepach własnych Spółki, będących jednostkową organizowaną częścią przedsiębiorstwa, zwaną ZCP.

Natomiast zgodnie z umową Spółki, zgodnie z przedmiotem działalności, może się ona zajmować również pozostałym pośrednictwem pieniężnym (PKD 64.19.Z) oraz pozostałą działalnością wspomagającą usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 66.10.Z). Działalność ta jest również ujawniona w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Z uwagi na zapewnienie realizacji modelu biznesowego, polegającego na przekształcaniu sklepów własnych w sklepy franczyzowe lub partnerskie, Spółka planuje rozpoczęcie udzielania pożyczek.

Dotychczas Wnioskodawca nie prowadził działalności w zakresie udzielania pożyczek jednakże, Spółka realizuje model, w którym prowadzi sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: ZCP) niepowiązanym kapitałowo nabywcom, z którymi B Sp. z o.o. (podmiot powiązany ze Spółką) negocjuje zawarcie umowy franczyzy lub innej umowy partnerskiej współpracy.

Dla zabezpieczenia funkcjonującego modelu biznesowego, Spółka rozważa udzielanie pożyczek na zakup ZCP przez niepowiązanych kapitałowo nabywców Sklepów (ZCP).

Pożyczki będą odpłatne, oprocentowane na warunkach rynkowych i przeznaczone tylko na cel związany z zakupem ZCP.

Pożyczkobiorcy będą franczyzobiorcami lub partnerami biznesowymi, funkcjonującymi w ramach modelu biznesowego Grupy B i będą podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą, w oparciu o umowę franczyzy lub umowę partnerskiej współpracy, zawartą z B Sp. z o.o. (mogą to być zarówno osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne, jak również jednostki nieposiadające osobowości prawnej).

Pożyczki udzielane będą podmiotom niepowiązanym kapitałowo ze Spółką.

Osiągnięte przez Spółkę odsetki będą jej przychodem, który będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Pytanie

Czy planowane udzielanie przez Spółkę pożyczek opisanych w treści wniosku, stanowi czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT) jako odpłatne świadczenie usługi, jednocześnie korzystające ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Planowane udzielanie przez Spółkę pożyczek opisanych w treści wniosku, stanowi czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT) jako odpłatne świadczenie usług i jednocześnie korzystające ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednocześnie przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się, co do zasady, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy VAT), podczas gdy zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Biorąc pod uwagę brzmienie powołanych przepisów, należy przyjąć, że każde świadczenie (każda czynność, która polega na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania), które nie jest dostawą towarów stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy VAT.

Zdaniem Spółki, czynność udzielenia pożyczek przez Spółkę powinna zostać zakwalifikowana na gruncie VAT, jako odpłatne świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT.

Aby rozstrzygnąć, czy dana czynność podlega opodatkowaniu VAT, konieczne jest uznanie, że czynność ta mieści się w zakresie przedmiotowym i podmiotowym VAT. Tylko bowiem w sytuacji spełnienia obu tych przesłanek opodatkowanie VAT znajdzie zastosowanie w odniesieniu do danej czynności.

Zwrócić należy uwagę, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy VAT).

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy VAT.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z ww. przepisem – przez umowę pożyczki, dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

Mając na uwadze powyższe, udzielenie pożyczki przez Spółkę winno zostać uznane za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie, o ile pożyczka ma charakter odpłatny (występują odsetki), podlega ona ustawie VAT oraz zwolnieniu przedmiotowemu z art. 43 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy.

Zatem pożyczka pieniężna jest świadczeniem polegającym na udzieleniu innemu podmiotowi finansowania poprzez przeniesienie na jego własność określonej ilości pieniędzy z obowiązkiem ich zwrotu w ustalonych terminach. Jednocześnie otrzymujący zgadza się na przyjęcie określonej kwoty pożyczki. Jeżeli te czynności dzieją się odpłatnie (za wynagrodzeniem w postaci odsetek), to stanowią one świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT.

Uznając czynność udzielenia pożyczki za podlegającą opodatkowaniu VAT, należy powołać art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT, który przewiduje zwolnienie od opodatkowania VAT usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.

Należy podkreślić, że ustawa VAT nie warunkuje możliwości zwolnienia od VAT usługi polegającej na udzieleniu pożyczki od statusu podmiotu udzielającego pożyczki.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT, zwolnienie powinno przysługiwać zarówno w przypadku udzielenia pożyczki przez podmiot profesjonalny trudniący się tego typu działalnością na szeroką skalę (np. bank lub inna instytucja finansowa), jak również w przypadku udzielenia pożyczki przez każdy inny podmiot gospodarczy. Wynika to z faktu, że o zwolnieniu danej usługi od podatku VAT decyduje wyłącznie jej charakter. Bez znaczenia pozostaje natomiast profil działalności świadczącego usługę i incydentalny charakter usługi.

Wykluczenie z opodatkowania podatkiem VAT działalności jednorazowej lub okazjonalnej prowadzonej przez podatnika VAT byłoby naruszeniem zasad powszechności opodatkowania, neutralności i równego traktowania transakcji gospodarczych, zgodnie z którymi wszyscy podatnicy podlegają podatkowi VAT w ten sam sposób w przypadku tej samej działalności. W związku z tym udzielona pożyczka jest czynnością objętą generalnie podatkiem od towarów i usług, niemniej równocześnie zwolnioną od tego podatku, zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT.

Takie samo stanowisko zostało wyrażone m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

1.W interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 stycznia 2021 r., znak 0111-KDIB3-1.4012.15.2021.1.AB, w której Organ wskazał, że: Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym. W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Głównym przedmiotem działalności Spółki, jest działalność w zakresie oprogramowania, informatyki oraz technologii informatycznych i komputerowych. Spółka w przedmiocie swojej działalności w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Przedsiębiorców wykazała jeszcze liczne inne rodzaje działalności, nie została jednak przy tym ujęta pozycja PKD pozostałe formy udzielania kredytów (64.92.Z). Powołana Spółka, jako pożyczkodawca, zawarła i zamierza zawierać umowy pożyczek pieniężnych w rozumieniu art. 720 i nast. kodeksu cywilnego. Pożyczki były i będą udzielane na rzecz innych osób prawnych (w tym dla podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 32 ust. 2 Ustawy VAT). W Umowach pożyczek przewidziano należne Spółce wynagrodzenie za udzielenie pożyczki. Wynagrodzeniem tym są należne Spółce odsetki, do których zapłaty na rzecz Spółki zobowiązani są pożyczkobiorcy. Co prawda prowadzenie działalności finansowej nie stanowi jednego z głównych przedmiotów działalności Spółki, jednakże celem udzielanych pożyczek przez Spółkę jest czerpanie zysku z działalności gospodarczej, w postaci otrzymanych odsetek (nie zaś, przykładowo, wsparcie finansowe pożyczkobiorców). Jednocześnie, Spółka nie wyklucza, że w przyszłości będzie udzielać kolejnych pożyczek, zarówno na rzecz podmiotów powiązanych, jak i innych podmiotów. Ewentualne przyszłe pożyczki będą udzielane pożyczkobiorcom na analogicznych zasadach do pożyczki udzielanych dotychczas (tj. odpłatnie). Pożyczki udzielane będą w sytuacji posiadania przez Spółkę nadwyżek środków pieniężnych, a otrzymywane z ich tytułu wynagrodzenie w postaci odsetek przeznaczane będzie na finansowanie bieżącego funkcjonowania Spółki. W każdym przypadku udzielanie przez Spółkę pożyczek na rzecz pożyczkobiorców będzie miało charakter odpłatny, ponieważ z tytułu udzielenia pożyczki Spółce będzie przysługiwało wynagrodzenie w postaci odsetek. Wszystkie pożyczki, których udzieliła i w przyszłości udzieli Spółka na rzecz Pożyczkobiorcy finansowane są lub będą ze środków własnych Spółki. Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że udzielenie przez Wnioskodawcę pożyczek opisanych we wniosku spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzące obowiązki w podatku od towarów i usług.

2.W interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 9 grudnia 2013 r., znak ITPP1/443-927/13/KM, w której Organ uznał, że: Udzielenie przez Wnioskodawcę oprocentowanej pożyczki stanowić będzie czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi jednak na fakt, iż powyższe usługi mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – korzystać będą ze zwolnienia od podatku od towarów usług.

3.W interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 sierpnia 2018 r., znak 0111-KDIB2-2.4014.107.2018.2.AR, w której wskazano, że: Udzielanie przez spółkę pożyczek na rzecz pożyczkobiorcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i jednocześnie zwolnione jest od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u. Z punktu widzenia VAT – udzielanie przez podatnika VAT pożyczki powinno być uznane za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT niezależnie od częstotliwości oraz celu udzielania pożyczek, statusu nabywcy (pożyczkobiorcy), czy też kwestii formalnych, takich jak wpisanie działalności w zakresie udzielania pożyczek do umowy spółki lub ujawnienie takiej działalności w Krajowym Rejestrze Sądowym.

4.W interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 lutego 2013 r., znak IPPP1/443-56/13-2/IGO, w której Organ stwierdził, że: Udzielenie pożyczek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a fakt, iż udzielenie pożyczek nie jest wymienione w umowie spółki Wnioskodawcy jako jego działalność, taka działalność nie jest również wpisana do KRS, nie przesądza, iż udzielone pożyczki nie będą prawnie skuteczne lub udzielone poza prowadzoną działalnością gospodarczą.

5.W interpretacji indywidualnej nr 0115-KDIT3.4012.9.2021.1.AW z 24 listopada 2021 r.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż planowane udzielanie przez Spółkę pożyczek opisanych w treści wniosku, stanowi czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT) jako odpłatne świadczenie usług i jednocześnie korzystające ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1)w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

2)świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Według ust. 2 powołanego wyżej artykułu:

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).

Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego:

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą prawną – spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski w zakresie handlu różnego rodzaju asortymentem związanym z rolnictwem i ogrodnictwem.

Zgodnie z przedmiotem działalności, Spółka może się ona zajmować również pozostałym pośrednictwem pieniężnym (PKD 64.19.Z) oraz pozostałą działalnością wspomagającą usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 66.10.Z). Działalność ta jest również ujawniona w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Z uwagi na zapewnienie realizacji modelu biznesowego, polegającego na przekształcaniu sklepów własnych w sklepy franczyzowe lub partnerskie, Spółka planuje rozpoczęcie udzielania pożyczek. Dotychczas Wnioskodawca nie prowadził działalności w zakresie udzielania pożyczek jednakże, Spółka realizuje model, w którym prowadzi sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepowiązanym kapitałowo nabywcom, z którymi B Sp. z o.o. (podmiot powiązany ze Spółką) negocjuje zawarcie umowy franczyzy lub innej umowy partnerskiej współpracy.

Dla zabezpieczenia funkcjonującego modelu biznesowego, Spółka rozważa udzielanie pożyczek na zakup ZCP przez niepowiązanych kapitałowo nabywców Sklepów.

Pożyczki będą odpłatne, oprocentowane na warunkach rynkowych i przeznaczone tylko na cel związany z zakupem ZCP.

Pożyczkobiorcy będą franczyzobiorcami lub partnerami biznesowymi, funkcjonującymi w ramach modelu biznesowego Grupy B i będą podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą, w oparciu o umowę franczyzy lub umowę partnerskiej współpracy, zawartą z B Sp. z o.o. (mogą to być zarówno osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne, jak również jednostki nieposiadające osobowości prawnej).

Pożyczki udzielane będą podmiotom niepowiązanym kapitałowo ze Spółką.

Osiągnięte przez Spółkę odsetki będą jej przychodem, który będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT oraz zwolnienia od tego podatku udzielania przedmiotowych pożyczek.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że opisane we wniosku czynności udzielania oprocentowanych pożyczek, będą spełniały przesłanki do uznania ich za podlegającą opodatkowaniu. Udzielenie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz pożyczkobiorcy, polegające na udostępnieniu środków finansowych na wskazany w umowie okres czasu. Wykonanie usługi pożyczki, nawet jednorazowej, należy uznać za element działalności gospodarczej Spółki. Przemawia za tym w szczególności okoliczność, że przedmiotowe pożyczki będą udzielane za oprocentowaniem.

Ponadto, sam charakter i cechy usługi udzielenia pożyczki, wskazują że czynność ta mieści się w definicji pojęcia „działalność gospodarcza”. W świetle art. 15 ust. 2 zdanie drugie ustawy działalność gospodarcza „obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”. Niewątpliwie przekazanie środków pieniężnych (a zatem wartości o charakterze niematerialnym) na rzecz pożyczkobiorcy, na określony okres czasu, za ustalonym wynagrodzeniem (oprocentowaniem), uzyskiwanym w ustalonych okresach rozliczeniowych, stanowi wykorzystywanie tych środków w sposób ciągły i w celach zarobkowych. Usługa tego rodzaju mieści się zatem w pojęciu „działalność gospodarcza” zdefiniowanym w art. 15 ust 2 ustawy.

W konsekwencji, czynności udzielenia przez Spółkę opisanych w treści wniosku pożyczek, będą stanowiły odpłatne świadczenie usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy i będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy:

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy, udzielanie przez Spółkę pożyczek jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy w zw. z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, będzie stanowiło czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak z uwagi na fakt, iż powyższe usługi mieszą się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – to będą one korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie ww. przepisu.

Podsumowując, planowane udzielanie przez Spółkę pożyczek opisanych w treści wniosku, będzie stanowiło czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług. Jednocześnie usługi te będą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być rozpatrzone zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, w myśl którego:

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).