W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Podkreślić należy, że opodatkowaniu podatkiem VAT w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane – na tle przepisów o miejscu świadczenia – za wykonane w tym państwie. Zatem określenie miejsca świadczenia danej transakcji determinuje jej miejsce opodatkowania.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Wskazany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy, podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Z treści wniosku wynika, że jest Pan czynnym podatnikiem VAT oraz polskim rezydentem podatkowym. Świadczy Pan usługi w zakresie długoterminowych (minimum 12 miesięcy) najmów samochodów osobowych na rzecz wyłącznie podatników podatku od wartości dodanej w różnych krajach UE.

Z tytułu wskazanej usługi najmu wystawia Pan swoim klientom (zagranicznym podatnikom VAT) faktury w trybie odwrotnego obciążenia. Na takich fakturach nie wskazuje Pan stawki ani wartości podatku, wskazując jako stawkę adnotację „reverse charge” oraz dokonując dopisku u dołu faktury, że jest ona wystawiana w trybie odwrotnego obciążenia. Rozpoznaje Pan takie usługi jako eksport usług, przy których miejscem opodatkowania VAT jest siedziba usługobiorcy (art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług).

Zdecydowana większość Pana klientów posiada numer VAT-UE.

Zdarzają się jednak sytuacje, w których Pana klienci nie posiadają takiego numeru (wskazując „zwykły” numer identyfikacyjny) – czy to na początku współpracy, czy też tracąc status VAT-UE już w trakcie współpracy z Panem (podczas obowiązującej umowy najmu).

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy prawidłowo wystawia Pan faktury w trybie odwrotnego obciążenia za usługi świadczone zagranicznemu podatnikowi, który od początku współpracy nie ma aktywnego VAT-UE (zarówno w chwili wykonania usługi, jak i w chwili wystawienia faktury) oraz, który na dzień podpisania umowy miał aktywny VAT-UE, a w trakcie trwania umowy (w trakcie wykonywania umowy) VAT-UE stał się nieaktywny (i pozostawał nieaktywny w dniu wystawienia faktury).

Należy wskazać, że kwestie związane z obowiązkiem wystawiana faktur regulują przepisy Rozdziału 1 „Faktury” Działu IX ustawy „Dokumentacja” (przepisy art. 106a – 106n).

Zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy:

Na mocy art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Według art. 106e ust. 1 pkt 5, 12-14, 18 ustawy:

Zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 2 ustawy

Jak wskazał Pan w opisie sprawy, miejscem opodatkowania świadczonych przez Pana usług dla zagranicznych podatników podatku od wartości dodanej (zgodnie z art. 28b ustawy) jest siedziba usługobiorców, tj. terytorium różnych krajów UE.

Mając zatem na uwadze, że usługi świadczone przez Pana nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski (miejscem ich świadczenia jest terytorium innych niż Polska krajów UE), a zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca, będący podatnikiem podatku od wartości dodanej, to faktura wystawiona przez Pana z tytułu wykonanych usług długoterminowego wynajmu samochodów osobowych powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Wobec powyższego, prawidłowo wystawia Pan faktury określając podatek VAT „NP” z formułą, że nabywca, będący podatnikiem podatku od wartości dodanej (pomimo braku posiadania aktywnego VAT-UE), ma obowiązek rozliczenia podatku VAT w związku ze świadczeniem opisanych usług wynajmu samochodów.

Podsumowując:

Ad 1.

Prawidłowo wystawia Pan faktury w trybie odwrotnego obciążenia za usługi zagranicznemu podatnikowi, który od początku współpracy nie ma aktywnego VAT-UE (zarówno w chwili wykonania usługi, jak i w chwili wystawienia faktury),

Ad 2.

Prawidłowo wystawia Pan faktury za usługi zagranicznemu podatnikowi, który na dzień podpisania umowy miał aktywny VAT-UE, a w trakcie trwania umowy (w trakcie wykonywania umowy) VAT-UE stał się nieaktywny (i pozostawał nieaktywny w dniu wystawienia faktury).

Tym samym, Pana stanowisko w zakresie pytań nr 1-2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Informujemy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanych pytań) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto, niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestie skutków podatkowych dla Pana jako Wnioskodawcy, tj. wystawiania faktur w trybie odwrotnego obciążenia, natomiast nie rozstrzyga w zakresie wskazania miejsca opodatkowania świadczonych przez Pana usług. Zauważamy, że w niniejszej sprawie, w oparciu o informacje przedstawione przez Pana jako element stanu faktycznego przyjęto, że miejscem świadczenia wykonywanych przez Pana usług jest siedziba zagranicznego podatnika podatku od wartości dodanej na terenie różnych krajów UE. Tym samym wydana interpretacja nie rozstrzyga kwestii miejsca opodatkowania świadczonych przez Pana usług.

Należy także zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).