Temat interpretacji
Podleganie opodatkowaniu sprzedaży działek.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
27 października 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 18 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży Nieruchomości składającej się z działek nr (…) oraz nr (…). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 grudnia 2022 r. (wpływ 15 grudnia 2022 r.)
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w związku z prowadzonymi postępowaniami egzekucyjnymi skierowanymi do nieruchomości Dłużników: (…), dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę o numerze (…), zwraca się z wnioskiem o wskazanie, czy sprzedaż powyższej nieruchomości w drodze licytacji publicznej będzie podlegała opodatkowaniu VAT.
Komornik z informacji pozyskanych od pełnomocnika Dłużników ustalił, iż działki nr (…) oraz nr (…) ujawnione wpisem w księdze wieczystej o numerze (…), zostały zakupione przez Dłużników w oparciu o akt notarialny z dnia (...)2003 r., repetytorium „A”, nr (…), sporządzonym przez notariusz (…).
Powyższe działki wchodzą w skład wspólności ustawowej małżeńskiej. Pełnomocnik Dłużników nie wskazał, aby wejście w posiadanie powyższej nieruchomości było czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Zgodnie z informacją uzyskaną od pełnomocnika Dłużników, nieruchomość nie była wniesiona do działalności gospodarczej, jednak czynności terenowe, w tym czynność opisu i oszacowania, pozwoliły ustalić, iż oświadczenia pełnomocnika Dłużników są niezgodne ze stanem faktycznym, z uwagi na fakt, iż plac wykorzystywany jest na cele magazynowe, związane z transportem przez Dłużników lub osoby trzecie.
Zgodnie z oświadczeniem pełnomocnika Dłużników, występuje rozbieżność, która uniemożliwia organowi egzekucyjnemu przyjąć jednoznacznie stanowisko o obowiązku doliczenia podatku VAT do kwoty oszacowania nieruchomości.
Komornik wskazuje, iż działka nr (…) zabudowana jest w zachodniej części budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym wolnostojącym w stanie surowym otwartym z przerwanym cyklem inwestycyjnym, przytwierdzonym, związanym na stałe z gruntem, co pozwala domniemać, iż nieruchomość w momencie sprzedaży będzie zabudowana. Ponadto, środkowa część działki zabudowana jest stacją paliw oraz wyposażona jest w dwa dystrybutory i dwa zbiorniki na paliwo. W chwili zakupu opisanej Nieruchomości, na terenie znajdował się budynek gospodarczy, który uległ całkowitemu zniszczeniu.
Działka oznaczona numerem ewidencyjnym (…), jest oznaczona symbolem 62 RZ, opisana jako teren użytków zielonych, nie ujawniono zabudowań, nie ujawniono okoliczności mogących przypuszczać, iż działka w momencie sprzedaży będzie zabudowana.
Komornik wskazuje, iż zgodnie z oświadczeniem pełnomocnika Dłużników, nabycie nieruchomości odbyło się bez konkretnego celu oraz nie była ona wniesiona do działalności gospodarczej, co uniemożliwia Komornikowi wskazanie do jakich czynności Dłużnicy wykorzystywali powyższą nieruchomość w sposób jednoznaczny.
Dłużnicy nie są, ani nie byli rolnikami ryczałtowymi, nie dokonywali sprzedaży produktów rolnych.
Dłużnicy nie poczynili żadnych działań, które przyczyniłyby się do zwiększenia wartości ww. nieruchomości.
Dłużnicy nie posiadali prawa do odliczenia podatku naliczonego od należnego, w przypadku gdyby ponosili wydatki na ulepszenie.
Komornik w załączeniu przekazuje dokumentację wraz z oświadczeniami pełnomocnika Dłużników, zebranych w toku przeprowadzonych czynności egzekucyjnych, mających na celu ustalenie, czy sprzedaż nieruchomości (…) w drodze licytacji będzie podlegała opodatkowaniu VAT.
Uzupełnienie opisu stanu faktycznego
Ustalenia organu egzekucyjnego podczas czynności opisu i oszacowania nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…), składającą się z działek oznaczonych w ewidencji gruntów numerami (…) oraz (…) pozwoliły w ustaleniu, iż ww. nieruchomość była wykorzystywana przez Dłużników w celu prowadzenia działalności gospodarczej związanej z transportem.
Z uwagi na fakt, iż działalność gospodarcza Dłużników została wyrejestrowana, a nieruchomość w dalszym ciągu jest wykorzystywana w celach związanych z transportem, to powyższe pozwala stwierdzić, iż przedmiotowa nieruchomość jest udostępniana osobom trzecim oraz będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej do momentu sprzedaży.
Nieruchomość składająca się z działek oznaczonych numerem ewidencyjnym (…) oraz (…), dla których Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…), była wykorzystywana przez Dłużników w celu prowadzenia działalności gospodarczej związanej z transportem. Działalność gospodarcza Dłużników została wyrejestrowana, aktualnie przedmiotowa nieruchomość w dalszym ciągu jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej związanej z transportem, oraz jest udostępniana osobom trzecim, oraz będzie użytkowana oraz wykorzystywana do momentu jej sprzedaży.
W toku trwania postępowania egzekucyjnego nie ujawniono wierzytelności przysługującej Dłużnikom z tytułu odpłatnej umowy cywilnoprawnej najmu/dzierżawy/użyczenia.
Pytanie
Czy sprzedaż nieruchomości w drodze licytacji będzie podlegała opodatkowaniu VAT?
Pana stanowisko w sprawie
Czynności terenowe pozwoliły ustalić, iż nieruchomość może być wykorzystywana przez Dłużników albo osoby trzecie w ramach działalności transportowej.
Powyższe ustalenia stoją w sprzeczności z oświadczeniami pełnomocnika Dłużników, wzbudzając wątpliwości co do obowiązku doliczenia podatku VAT do kwoty oszacowania niezbędnej przy sprzedaży nieruchomości (…) oraz rozliczenia kwoty pochodzącej z egzekucji. W ocenie Komornika, w niniejszej sprawie zachodzi obowiązek doliczenia podatku VAT do kwoty oszacowania.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na podstawie art. 18 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2020 r. poz. 1427, 1492 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11 i 41) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.
Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651), zgodnie z którym:
Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.
Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.
Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Według art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:
1)przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2)wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3)wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4)wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5)ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6)oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7)zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle, spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.
Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359), zwana dalej K.R.O.
Stosownie do art. 31 § 1 K.R.O.:
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).
W świetle art. 35 K.R.O.:
W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.
W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 K.R.O.:
Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.
Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 K.R.O.:
Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.
Z uwagi na powyższe regulacje prawne np. w akcie notarialnym dokumentującym nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.
Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 K.R.O.:
Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.
Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Według art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.
W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.
Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.
Jeżeli zatem przedmiotem dokonywanej dostawy/lub świadczonej usługi jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy lub świadczy usługę we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.
W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W związku z powyższym nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Zaznacza się ponadto, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Odnosząc się do regulacji zawartej w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik – właściciel danej nieruchomości – jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości w trybie licytacji publicznej.
Z opisu sprawy wynika, że Komornik ustalił, iż działki nr (…) oraz nr (…) ujawnione wpisem w księdze wieczystej o numerze (…), zostały zakupione przez Dłużników w oparciu o akt notarialny z 14 listopada 2003 r. Powyższe działki wchodzą w skład wspólności ustawowej małżeńskiej. Pełnomocnik Dłużników nie wskazał, aby wejście w posiadanie powyższej nieruchomości było czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Zgodnie z informacją uzyskaną od pełnomocnika Dłużników, nieruchomość nie była wniesiona do działalności gospodarczej, jednak czynności terenowe, w tym czynność opisu i oszacowania, pozwoliły ustalić, iż plac wykorzystywany jest na cele magazynowe, związane z transportem przez Dłużników lub osoby trzecie. Działka nr (…) zabudowana jest w zachodniej części budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym wolnostojącym w stanie surowym otwartym z przerwanym cyklem inwestycyjnym, przytwierdzonym, związanym na stałe z gruntem, co pozwala domniemać, iż nieruchomość w momencie sprzedaży będzie zabudowana. Ponadto, środkowa część działki zabudowana jest stacją paliw oraz wyposażona jest w dwa dystrybutory i dwa zbiorniki na paliwo. W chwili zakupu opisanej Nieruchomości, na terenie znajdował się budynek gospodarczy, który uległ całkowitemu zniszczeniu. Działka oznaczona numerem ewidencyjnym (…) jest oznaczona symbolem 62 RZ, opisana jako teren użytków zielonych, nie ujawniono zabudowań, nie ujawniono okoliczności mogących przypuszczać, iż działka w momencie sprzedaży będzie zabudowana. Dłużnicy nie poczynili żadnych działań, które przyczyniłyby się do zwiększenia wartości ww. nieruchomości. Dłużnicy nie posiadali prawa do odliczenia podatku naliczonego od należnego, w przypadku gdyby ponosili wydatki na ulepszenie. Ustalenia organu egzekucyjnego podczas czynności opisu i oszacowania nieruchomości, pozwoliły ustalić, iż ww. nieruchomość była wykorzystywana przez Dłużników w celu prowadzenia działalności gospodarczej związanej z transportem. Z uwagi na fakt, iż działalność gospodarcza Dłużników została wyrejestrowana, a nieruchomość w dalszym ciągu jest wykorzystywana w celach związanych z transportem, to powyższe pozwala stwierdzić, iż przedmiotowa nieruchomość jest udostępniana osobom trzecim oraz będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej do momentu sprzedaży. Nieruchomość składająca się z działek oznaczonych numerem ewidencyjnym (…) oraz (…), była wykorzystywana przez Dłużników w celu prowadzenia działalności gospodarczej związanej z transportem. Aktualnie przedmiotowa nieruchomość w dalszym ciągu jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej związanej z transportem, oraz jest udostępniana osobom trzecim, oraz będzie użytkowana oraz wykorzystywana do momentu jej sprzedaży. W toku trwania postępowania egzekucyjnego nie ujawniono wierzytelności przysługującej dłużnikom z tytułu odpłatnej umowy cywilnoprawnej najmu/dzierżawy/użyczenia.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży Nieruchomości należącej do Dłużników.
Jak wynika z powołanych przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do transakcji sprzedaży przedmiotowej Nieruchomości, (tj. działek nr (…) i nr (…)), należy uznać Dłużników za podatników podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Jak bowiem wynika z opisu sprawy, Nieruchomość składająca się z działek nr (…) oraz nr (…) była wykorzystywana przez Dłużników w celu prowadzenia działalności gospodarczej związanej z transportem. Wnioskodawca wskazał, że aktualnie przedmiotowa Nieruchomość w dalszym ciągu jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej związanej z transportem, jest udostępniana osobom trzecim, oraz będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej do momentu sprzedaży. W konsekwencji, dostawa przez Wnioskodawcę w ramach postępowania egzekucyjnego przedmiotowej Nieruchomości składającej się z działek nr (…) oraz nr (…), będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatana dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Podsumowując, sprzedaż w drodze licytacji Nieruchomości składającej się z działek nr (…) oraz nr (…) będzie podlegała opodatkowaniu VAT.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności ustalenia, który z Dłużników jest podatnikiem z tytułu dostawy opisanej we wniosku Nieruchomości oraz czy planowana dostawa może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Ponadto należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Nadmienia się ponadto, że zgodnie z powołanym wyżej art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z dołączonych do niego dokumentów. W związku z tym załączone przez Wnioskodawcę do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).