Temat interpretacji

zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT, świadczonych przez Wnioskodawcę usług udzielania korepetycji z zakresu elektrotechniki, matematyki i fizyki

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2020 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 12 listopada 2020r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT, świadczonych przez Wnioskodawcę usług udzielania korepetycji z zakresu elektrotechniki jest prawidłowe,

• zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT, świadczonych przez Wnioskodawcę usług udzielania korepetycji z zakresu matematyki i fizyki jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej:

• podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT, świadczonych przez Wnioskodawcę usług udzielania korepetycji z zakresu elektrotechniki, matematyki i fizyki;

• podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem w dniu 12 listopada 2020 r., o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Od września tego roku Wnioskodawca jest podatnikiem rozliczającym działalność gospodarczą na zasadach ogólnych, jest również płatnikiem VAT. Wykonuje usługi informatyczne, również te związane z doradztwem.

Dodatkowo Wnioskodawca udziela korepetycji, z przedmiotów ścisłych tj. elektrotechnika, matematyka, fizyka. W ramach prowadzonych korepetycji nie zatrudnia pracowników - nauczycieli. Prowadzi korepetycje sam na własny rachunek i odpowiedzialność. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę są usługami prywatnego nauczania i są świadczone przez nauczyciela (czyli Wnioskodawcę). Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo Oświatowe. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są usługami kształcenia i wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie jest podmiotem świadczącym usługi, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT lub § 3 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2018 r., poz. 701). Wiedzę z zakresu matematyki Wnioskodawca potwierdził zdając maturę na poziomie rozszerzonym z oceną dobrą. Następnie Wnioskodawca rozszerzył swoją wiedzę z zakresu matematyki, fizyki i elektrotechniki kończąc studia techniczne, uzyskując tytuł magistra inżyniera elektrotechniki. Wiodącymi przedmiotami w trakcie studiów były matematyka, elektrotechnika i fizyka, co potwierdza suplement dyplomu ukończenia studiów. Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że nie posiada kursu pedagogicznego, nie uczy w placówce szkolnej. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi edukacyjne w postaci udzielania lekcji (korepetycji) z zakresu elektrotechniki, matematyki oraz fizyki, stanowią usługi nauczania na poziomie podstawowym, ponadpodstawowym lub wyższym. Świadczone usługi edukacyjne obejmują swoim zakresem materiał dydaktyczny przewidziany w programie nauczania placówek oświatowych. Odbiorcą świadczonych usług są uczniowie szkół podstawowych i ponadpodstawowych (techników oraz liceów).

Dochody z korepetycji są tylko dodatkowym źródłem dochodu, Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności za wyniki jego pracy, nie można mówić o ciągłości wykonywanej pracy. To od ucznia zależy, kiedy przyjdzie, do tego pojawiają się planowe przerwy (wakacje, ferie zimowe, ferie świąteczne), jak i wcześniej trudne do przewidzenia przerwy w funkcjonowaniu szkół (strajki, zawieszania zajęć za względu na sytuację epidemiologiczną, wycieczki szkolne, itd.).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nie posiada wykształcenia kierunkowego ściśle tylko w zakresie matematyki i fizyki, ukończył studia techniczne, w programie których były zajęcia z matematyki i fizyki. Zdane egzaminy z tych przedmiotów potwierdza suplement dyplomu ukończenia studiów. Nie posiada kwalifikacji w zakresie matematyki i fizyki w sensie ukończonych kursów pedagogicznych lub studiów tylko w tej dziedzinie. Jednak posiadaną wiedzę w zakresie matematyki potwierdził zdając maturę na poziomie rozszerzonym. Natomiast wiedzę z matematyki i fizyki potwierdził zdając na studiach technicznych egzaminy z tych przedmiotów z zakresu wiedzy nawet przekraczającego zakres wykorzystywany podczas udzielania korepetycji. W ocenie Wnioskodawcy, istnieje ścisły związek pomiędzy treścią przekazywaną na zajęciach, a zdobytą wiedzą, więc i kwalifikacjami uzyskanymi w trakcie studiów, a potwierdzonymi ukończeniem studiów technicznych z tytułem magistra elektrotechniki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy słusznie Wnioskodawca uważa, że korepetycje są zwolnione z podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w Polsce jak i w Unii Europejskiej, lekcje dodatkowe udzielane przez nauczycieli są zwolnione z podatku VAT. Ustawodawca w ustawie nie podał definicji nauczyciela, więc przyjmując definicję słownikową, dla jego uczniów Wnioskodawca jest nauczycielem. Z powyższego faktu Wnioskodawca wnioskuje, że jest zwolniony z podatku VAT. Zbieżny z Wnioskodawcy tokiem myślenia jest także wyrok ETS w sprawie C-473/08 (Ingenieurbüro Eulitz GbR Thomas und Marion Eulitz v Finanzamt Dresden), gdzie Trybunał stwierdził m.in., że: działalność inna niż w charakterze nauczyciela sensu stricto może również zostać uznana za nauczanie (o którym tu mowa) pod warunkiem, że jest wykonywana w ramach przekazywania wiedzy i umiejętności pomiędzy nauczycielem a uczniami lub studentami w zakresie edukacji szkolnej lub uniwersyteckiej. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, decyduje funkcja, jaką pełni dana osoba, a nie to, czy ma ona formalne przygotowanie (wykształcenie pedagogiczne itp.).

Wiedzę z zakresu matematyki Wnioskodawca potwierdził zdając maturę na poziomie rozszerzonym z oceną dobrą. Następnie Zainteresowany rozszerzył swoją wiedzę z zakresu elektrotechniki, matematyki i fizyki, kończąc studia techniczne, uzyskując tytuł magistra inżyniera elektrotechniki. Wiodącymi przedmiotami w trakcie studiów były matematyka, elektrotechnika i fizyka, co potwierdza suplement dyplomu ukończenia studiów. Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że nie posiada kursu pedagogicznego, nie uczy w placówce szkolnej. Status nauczyciela nie jest, zdaniem Wnioskodawcy, w tym przypadku warunkowany posiadaniem odpowiedniego tytułu zawodowego czy też zatrudnieniem w placówce oświatowej. Istotna jest funkcja, jaką pełni, czyli jest podmiotem, który przekazuje wiedzę. Taka również definicja nauczyciela jest podana w interpretacji Indywidualnej nr 579604/I, cyt.: Pod pojęciem nauczyciela należy rozumieć osobę, która posiada i przekazuje wiedzę i umiejętności. Przy czym, nie musi to być nauczyciel w rozumieniu ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2018 r poz. 967 z późn. zm. - do 15 listopada 2019 r., od 15 listopada 2019 r. Dz. U. z 2019 r. poz. 2215), ale np. osoba, która posiada wykształcenie kierunkowe (np. ukończone studia wyższe matematyczne i udziela korepetycji z matematyki). Nauczyciel powinien zatem legitymować się wiedzą, kwalifikacjami zdobytymi w oficjalnym systemie nauczania (czy to publicznym, czy prywatnym) np. zgodnie z Prawem Oświatowym, Prawem o szkolnictwie Wyższym. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, wykształcenie to zasób wiedzy określony programem danej szkoły, jednocześnie np. wykształcenie podstawowe to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w szkole podstawowej i gimnazjum, wykształcenie średnie to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w szkole średniej, wykształcenie wyższe to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w wyższej uczelni. Musi zatem istnieć związek pomiędzy treścią przekazywaną na lekcji, a posiadanymi kwalifikacjami nauczającego. W ocenie Wnioskodawcy, przesłanka ta jest wobec niego spełniona. Nie ulega bowiem wątpliwości, że w zakresie wykonywanych usług, przekazuje swoją wiedzę swoim uczniom, co oznacza, że występuje w roli nauczyciela. Przesłanka przedmiotowa odnosi się do prywatnego nauczania, które rozumieć należy jako bezpośrednie przekazywanie wiedzy pomiędzy nauczycielem, a uczniem. Dokładnie tak jest w przypadku Wnioskodawcy, ponieważ w relacji tej nie występują żadne osoby trzecie. Wnioskodawca samodzielnie udziela lekcji na własny rachunek i odpowiedzialność. Zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości UE, zajętym w wyroku C-445/05 z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie Werner Haderer, pojęcie edukacja szkolna i uniwersytecka nie obejmuje jedynie nauczania, które kończy się egzaminem w celu uzyskania danych kwalifikacji lub które umożliwia uzyskanie określonego wykształcenia, lecz obejmuje także inną działalność, w ramach której prowadzi się nauczanie w celu poszerzania wiedzy i umiejętności uczniów lub studentów, pod warunkiem, że działalność ta nie będzie miała charakteru wyłącznie rekreacyjnego. Nie ma zatem przeszkód aby prywatne nauczanie dotyczyło zarówno lekcji indywidualnych, jak i zbiorowych. Istotne jest aby nauczanie prywatne odbywało się na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym, właśnie tak jest w przypadku Wnioskodawcy. Zwolnienie to odnosi się zatem do usług nauczania, które obejmują materiał dydaktyczny realizowany przez szkoły lub uczelnie wyższe. Musi istnieć zgodność realizowanego w ramach prywatnego nauczania materiału z materiałem przewidzianym w programie nauczania w wymienionych placówkach oświatowych, tą przesłankę również Wnioskodawca spełnia, ponieważ uczniowie proszą go o pomoc tylko w zakresie przerabianym w swoich szkołach. Powyższe rozumowanie znajduje potwierdzenie również w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo w piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 sierpnia 2018 r., nr 0114-KDIP1-3.4012.327.2018.1.SM, czy w piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 sierpnia 2019 r., nr 0112-KDIL1-2.4012.290.2019.2.PG.

Podsumowując, świadczone przez Wnioskodawcę usługi nauczania, w jego ocenie, korzystają ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT, świadczonych przez Wnioskodawcę usług udzielania korepetycji z zakresu elektrotechniki,

• nieprawidłowe - w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT, świadczonych przez Wnioskodawcę usług udzielania korepetycji z zakresu matematyki i fizyki.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 - Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w zakresie kształcenia

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane;

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, zwalnia się od podatku usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym, świadczone przez nauczycieli.

Powyższy przepis jest odzwierciedleniem regulacji art. 132 ust. 1 lit. j Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe.

Z regulacji art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług prywatnego nauczania na odpowiednim poziomie edukacji, ale także przesłanki podmiotowej, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być nauczycielem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania. Zwolnione od podatku jest nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe. Prywatne nauczanie obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność (tj. nauczyciel działa we własnym imieniu). Prywatny charakter nauczania nie zależy od istnienia bezpośredniej relacji umownej między uczącym a uczniem (bądź uczniami), może to być bowiem umowa zawarta przez nauczającego, np. z rodzicami uczniów. Przykładem takiej usługi jest udzielanie korepetycji. Bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje, czy odbiorcą usługi jest indywidualny uczeń czy też jednocześnie większa liczba osób. W przypadku jednak, gdy nauczyciele świadczący usługi nauczania są zatrudnieni przez inny podmiot, to nie łączy ich bezpośrednia relacja umowna z uczniami, lecz z podmiotem zatrudniającym.

Przywołany wyżej przepis umożliwia nauczycielom zwolnienie od podatku świadczonych przez nich usług nauczania prywatnego na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym. Zwolnienie to odnosi się zatem do usług nauczania, które obejmuje materiał dydaktyczny realizowany przez szkoły lub uczelnie wyższe. Musi istnieć tu zatem zgodność realizowanego w ramach prywatnego nauczania materiału z materiałem przewidzianym w programie nauczania w wymienionych placówkach oświatowych.

Powyższe stanowisko potwierdza analiza orzeczeń TSUE. W zapadłym rozstrzygnięciu C-473/08 z dnia 28 stycznia 2010 r. w sprawie Eulitz, Trybunał stwierdził, że nauczyciele świadczący usługi w ramach kursów organizowanych przez podmiot trzeci nie mogą zostać uznani za osoby nauczające prywatnie w rozumieniu art. 13 część A ust. 1 lit. j VI Dyrektywy (obecnie art. 132 ust. 1 lit. j Dyrektywy 2006/112/WE). W wyroku tym wskazano także, że: Thomas Eulitz działał jako nauczyciel w ramach kursu szkoleniowego proponowanego przez podmiot trzeci EIPOS. W świetle ustaleń sądu krajowego podmiot ten a nie Thomas Eulitz pełnił obowiązki instytucji szkoleniowej, w ramach której ten ostatni nauczał oraz świadczył usługi szkoleniowe uczestnikom rzeczonych kursów (pkt 52).

Zgodnie ze stanowiskiem TSUE, zajętym w wyroku C-445/05 z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie Werner Haderer, nauczanie prywatne obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność, czy usługa jest świadczona indywidualnemu uczniowi/słuchaczowi, czy też jednocześnie większej liczbie osób. W orzeczeniu tym Trybunał nadmienił, że pojęcie edukacja szkolna i uniwersytecka nie obejmuje jedynie nauczania, które kończy się egzaminem w celu uzyskania danych kwalifikacji lub które umożliwia uzyskanie określonego wykształcenia, lecz obejmuje także inną działalność, w ramach której prowadzi się nauczanie w celu poszerzania wiedzy i umiejętności uczniów lub studentów, pod warunkiem, że działalność ta nie będzie miała charakteru wyłącznie rekreacyjnego. Jednocześnie, zdaniem Trybunału, przyjęcie szczególnie ścisłej wykładni pojęcia edukacji szkolnej i uniwersyteckiej groziłoby powstaniem rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w państwach członkowskich, z tego powodu, że systemy nauczania w każdym państwie członkowskim są zorganizowane w różny sposób.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca udziela korepetycji, z przedmiotów ścisłych, tj. elektrotechnika, matematyka, fizyka. W ramach prowadzonych korepetycji nie zatrudnia pracowników - nauczycieli. Prowadzi korepetycje sam na własny rachunek i odpowiedzialność. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę są usługami prywatnego nauczania i są świadczone przez nauczyciela. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo Oświatowe. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są usługami kształcenia i wychowania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie jest podmiotem świadczącym usługi, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT lub § 3 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2018 r., poz. 701). Wiedzę z zakresu matematyki Wnioskodawca potwierdził zdając maturę na poziomie rozszerzonym z oceną dobrą. Następnie Wnioskodawca rozszerzył swoją wiedzę z zakresu matematyki, fizyki i elektrotechniki kończąc studia techniczne, uzyskując tytuł magistra inżyniera elektrotechniki. Wiodącymi przedmiotami w trakcie studiów były matematyka, elektrotechnika i fizyka, co potwierdza suplement dyplomu ukończenia studiów. Wnioskodawca nie posiada kursu pedagogicznego, nie uczy w placówce szkolnej. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi edukacyjne w postaci udzielania lekcji (korepetycji) z zakresu elektrotechniki, matematyki oraz fizyki, stanowią usługi nauczania na poziomie podstawowym, ponadpodstawowym lub wyższym i obejmują swoim zakresem materiał dydaktyczny przewidziany w programie nauczania placówek oświatowych. Odbiorcą świadczonych usług są uczniowie szkół podstawowych i ponadpodstawowych (techników oraz liceów). Wnioskodawca nie posiada wykształcenia kierunkowego ściśle tylko w zakresie matematyki i fizyki, ukończył studia techniczne, w programie których były zajęcia z matematyki i fizyki. Zdane egzaminy z tych przedmiotów potwierdza suplement dyplomu ukończenia studiów. Nie posiada kwalifikacji w zakresie matematyki i fizyki w sensie ukończonych kursów pedagogicznych lub studiów tylko w tej dziedzinie.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie podlegają zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, ponieważ Wnioskodawca nie jest podmiotem wymienionym w tym przepisie.

Jak wskazano wyżej, art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy zawiera zarówno przesłankę podmiotową, jak i przedmiotową, umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku. Dla zastosowania ww. zwolnienia, przesłanki te muszą być spełnione łącznie.

Pod pojęciem nauczyciela należy rozumieć osobę, która posiada i przekazuje wiedzę i umiejętności. Przy czym, nie musi to być nauczyciel w rozumieniu ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2019 r. poz. 2215), ale np. osoba, która posiada wykształcenie kierunkowe (np. ukończone studia wyższe matematyczne i udziela korepetycji z matematyki). Nauczyciel powinien zatem legitymować się wiedzą, kwalifikacjami zdobytymi w oficjalnym systemie nauczania (czy to publicznym, czy prywatnym) np. zgodnie z Prawem oświatowym, Prawem o szkolnictwie wyższym. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN wykształcenie to zasób wiedzy określony programem danej szkoły, jednocześnie np. wykształcenie podstawowe to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w szkole podstawowej i gimnazjum, wykształcenie średnie to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w szkole średniej, wykształcenie wyższe to zasób wiedzy zdobytej przez kogoś w wyższej uczelni. Musi zatem istnieć związek pomiędzy treścią przekazywaną na lekcji, a posiadanymi kwalifikacjami nauczającego.

W rozpatrywanej sprawie świadczone przez Wnioskodawcę usługi edukacyjne w postaci korepetycji, z przedmiotów ścisłych, tj. elektrotechnika, matematyka, fizyka, o których mowa we wniosku, stanowią usługi nauczania na poziomie podstawowym oraz ponadpodstawowym lub wyższym. Wnioskodawca posiada tytuł magistra inżyniera elektrotechniki. Nie posiada wykształcenia kierunkowego ściśle tylko w zakresie matematyki i fizyki, ukończył studia techniczne, w programie których były zajęcia z matematyki i fizyki. Nie posiada kwalifikacji w zakresie matematyki i fizyki w sensie ukończonych kursów pedagogicznych lub studiów tylko w tej dziedzinie.

Mając na uwadze wskazane okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa, należy wskazać, że zwolnieniu z art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy podlegają świadczone przez Wnioskodawcę usługi udzielania korepetycji z zakresu elektrotechniki, gdyż Zainteresowany kończąc studia techniczne oraz uzyskując tytuł magistra inżyniera elektrotechniki, posiada w tym zakresie wykształcenie kierunkowe.

Natomiast w związku z tym, że Wnioskodawca nie posiada wykształcenia kierunkowego ściśle w zakresie matematyki i fizyki (w sensie ukończonych studiów w tych dziedzinach), usługi, które świadczy Wnioskodawca (nieposiadający wykształcenia matematycznego i fizycznego) w postaci udzielania korepetycji z zakresu matematyki i fizyki, nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Podsumowując, usługi świadczone przez Wnioskodawcę w zakresie:

• udzielania korepetycji z zakresu elektrotechniki, korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy i w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe;

• udzielania korepetycji z zakresu matematyki i fizyki nie korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy i w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej