Temat interpretacji

W zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej w drodze licytacji komorniczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2020 r. (data wpływu 18 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej w drodze licytacji komorniczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej w drodze licytacji komorniczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wskazał, że przeciwko dłużnikowi () prowadzone jest postępowanie egzekucyjne (). W toku postępowania na podstawie kodeksu postępowania cywilnego, dokonano zajęcia nieruchomości gruntowej zabudowanej w postaci działki nr () o pow. 0,5230 ha. Nieruchomość zabudowana jest budynkami przemysłowymi konstrukcji murowanej, budynkiem przemysłowym konstrukcji stalowej, halą namiotowo-magazynową konstrukcji stalowej, kojcem dla psów konstrukcji murowanej. Działka nr () nie jest objęta obowiązującym planem miejscowym dla miasta i gminy ().

Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla miasta i gminy (), przyjętym w dniu 18 grudnia 2018 r., działka nr () stanowi teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz usług o symbolu MNU oraz części tereny obiektów produkcyjnych symbol PU.

Działając w oparciu o przepisy kodeksu postępowania cywilnego organ egzekucyjny podjął czynności zmierzające do uzyskania informacji niezbędnych do ustalenia czy dłużnikowi przysługuje zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a w stosunku do zajętej nieruchomości. Dłużnik wskazał, że na nieruchomości znajdują się budynki i budowle:

1. budynek przemysłowy o pow. 595,36 m², nabyty 18 listopada 2013 r., użytkowany jako pomieszczenie produkcyjne. Został oddany do użytkowania w 1980 r. i nie jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT. Budynek jest udostępniany przez dłużnika innym osobom na podstawie umowy najmu obowiązującej od dnia 9 września 2019 r. do dnia 1 września 2028 r.
2. budynek przemysłowy o pow. 120,53 m², nabyty 18 listopada 2013 r., użytkowany jako pomieszczenie produkcyjne. Brak jest informacji o dacie oddania ww. budynku do użytkowania. Budynek nie jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT. Udostępniany jest innym osobom na podstawie odpłatnej umowy najmu obowiązującej od dnia 9 września 2019 r., do 1 września 2028 r.
3. budynek przemysłowy o pow. 169,22 m², użytkowany jako pomieszczenie produkcyjne. Brak jest informacji o dacie oddania do użytkowania. Budynek nie jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT. Jest on udostępniony przez dłużnika innym osobom na podstawie umowy najmu obowiązującej od dnia 9 września 2019 r. do 1 września 2028 r.
4. budynek przemysłowy o pow. 365,37 m², nabyty 18 listopada 2013 r. Budynek użytkowany jest jako pomieszczenie produkcyjne, oddany do użytkowania w 2002 r. i nie jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT i jest wynajmowany od dnia 9 września 2019 r. do 1 września 2028 r.
5. budynek przemysłowy o pow. 310,09 m², nabyty 18 listopada 2013 r. Budynek został oddany do użytkowania w 2002 r., użytkowany jest jako pomieszczenie produkcyjne i nie jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od VAT, udostępniony innym osobom na podstawie umowy najmu obowiązującej od dnia 9 września 2019 r. do dnia 1 września 2028 r.
6. budynek przemysłowy o pow. 97,54 m², nabyty 18 listopada 2013 r. Budynek jest użytkowany jako pomieszczenie gospodarcze, oddany do użytkowania w 1980 r. i nie jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT. Udostępniony jest innym osobom na podstawie umowy najmu obowiązującej od dnia 9 września 2019 r. do dnia 1 września 2028 r.
7. murowany kojec dla psów pow. 31,91 m², nie jest wykorzystywany wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku VAT. Udostępniony innym osobom na podstawie umowy najmu od dnia 9 września 2019 r. do dnia 1 września 2028 r.

Dłużnik poprosił o wydłużenie o 14 dni terminu na udzielenie odpowiedzi na pytanie czy w związku z nabyciem nieruchomości przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, czy od momentu nabycia obiektu były ponoszone wydatki na ulepszenie obiektu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Mimo podjęcia czynności egzekucyjnych nie udało się Wnioskodawcy ustalić czy dłużnikowi przysługuje wobec tych nieruchomości zwolnienie od podatku VAT oraz czy dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług przy nabyciu nieruchomości i czy dłużnik nie ponosił nakładów przewyższających 30% wartości początkowej nieruchomości i nie skorzystał z odliczenia podatku VAT od tych nakładów. Dłużnik jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości w warunkach opisanych w stanie faktycznym tj. przy niemożliwości ustalenia przez komornika, będącego płatnikiem podatku VAT z art. 18 ustawy VAT, wszystkich niezbędnych informacji dotyczących spełniania przesłanek zwalniających z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy VAT, czynność sprzedaży (dostawy) nieruchomości w drodze licytacji publicznej zgodnie z przepisami kodeksu postępowania cywilnego będzie opodatkowana podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym czynności dostawy (sprzedaży) nieruchomości będzie obciążona podatkiem od towarów i usług. Stosownie do art. 18 ustawy VAT, Komornik Sądowy dokonuje transakcji w imieniu dłużnika. Zatem sprzedaż przez Komornika nieruchomości dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem VAT, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, Komornik Sądowy nie byłby obowiązany do odprowadzenia podatku.

Dłużnik jest osoba prawną prowadzącą działalność gospodarczą oraz jest podatnikiem VAT. W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, a dłużnik prowadzi działalność produkcyjną na terenie kraju. Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy opodatkowanie VAT będzie miało miejsce wówczas jeżeli spełnione są przesłanki o charakterze:

• przedmiotowym, tj. wystąpią czynności podlegające opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1 ustawy VAT - opodatkowana dostawa towarów, przez którą rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel,

• podmiotowym tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu VAT jest dokonywana przez podmiot będący podatnikiem w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy.

Zasadą jest naliczenie VAT od dostawy (sprzedaży) towarów, a więc także nieruchomości. Jednak na gruncie ustawy o VAT zostały wprowadzone dwa zwolnienia o charakterze podmiotowym tj. w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT. Zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 zostało przewidziane dla dostawy budynku/budowli lub ich części, która nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT bądź między pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku/budowli upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi, w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu oraz pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynku/budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki podniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej tych obiektów.

Dodać należy, że pierwsze zasiedlenie nie musi być dostawą towarów, gdyż jego istotą jest oddanie do użytkowania, które następuje w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwszym zasiedleniem może być więc oddanie nieruchomości w najem czy też dzierżawę. Należy zatem stwierdzić, że do pierwszego zasiedlenia może dochodzić wiele razy, o ile bowiem dana nieruchomość może zostać tylko raz wybudowana, ale wielokrotnie może być ona ulepszana w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Do pierwszego zasiedlenia będzie zatem dochodziło po każdym ulepszeniu stanowiącym co najmniej 30 %wartości początkowej obiektu i oddaniu do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynku/budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT pod warunkiem, że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli poniósł takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zgodnie z ogólnymi zasadami, które są zawarte w ustawie o podatku VAT, ze zwolnień podatkowych korzystać można tylko w sytuacji, w której wykaże się spełnienie przesłanek, które są niezbędne do zaistnienia takiego zwolnienia. Komornik nie był w stanie ustalić czy dłużnikowi przysługiwały wobec tej nieruchomości zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a. Niemożliwym okazało się ustalenie, czy dłużnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu nieruchomości oraz czy dłużnik nie ponosił nakładów przewyższających 30% wartości początkowej nieruchomości i nie skorzystał z odliczenia podatku VAT od tych nakładów.

W związku z tym, że skorzystanie przez podatnika VAT ze zwolnienia opisanego w art. 43 ustawy VAT jest jego uprawnieniem a nie obowiązkiem. Wnioskodawca uważa, że wobec niemożliwości ustalenia wszystkich niezbędnych informacji, pozwalających na określenie, czy nieruchomość, która ma być sprzedana w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego, ze zwolnienia takiego korzysta. Sprzedaż nie będzie korzystała z takiego zwolnienia i Komornik będzie zobowiązany do odprowadzenia z jej tytułu podatku od towarów i usług w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym Komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że przedmiotem sprzedaży w trybie egzekucji będzie nieruchomość zabudowana budynkami przemysłowymi konstrukcji murowanej, budynkiem przemysłowym konstrukcji stalowej, halą namiotowo-magazynową konstrukcji stalowej, kojcem dla psów konstrukcji murowanej.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia czy do tej transakcji będzie miało zastosowanie zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 września 2019 r. ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy, jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi postępowanie egzekucyjne (). W toku postępowania na podstawie kodeksu postepowania cywilnego dokonano zajęcia nieruchomości gruntowej zabudowanej działki nr (). Nieruchomość zabudowana jest budynkami przemysłowymi konstrukcji murowanej, budynkiem przemysłowym konstrukcji stalowej, halą namiotowo-magazynową konstrukcji stalowej, kojcem dla psów konstrukcji murowanej. Działka nr () nie jest objęta obowiązującym planem miejscowym dla miasta i gminy ().

Wnioskodawca podjął czynności zmierzające do uzyskania informacji niezbędnych do ustalenia czy dłużnikowi przysługuje zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a w stosunku do zajętej nieruchomości. Dłużnik wskazał, że na nieruchomości znajdują się budynki i budowle:

1. budynek przemysłowy o pow. 595,36 m², nabyty 18 listopada 2013 r., użytkowany jako pomieszczenie produkcyjne. Został oddany do użytkowania w 1980 r. i nie jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT. Budynek jest udostępniany przez dłużnika innym osobom na podstawie umowy najmu obowiązującej od dnia 9 września 2019 r. do dnia 1 września 2028 r.
2. budynek przemysłowy o pow. 120,53 m², nabyty 18 listopada 2013 r., użytkowany jako pomieszczenie produkcyjne. Brak jest informacji o dacie oddania ww. budynku do użytkowania. Budynek nie jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT. Jest wynajmowany na podstawie odpłatnej umowy najmu obowiązującej od dnia 9 września 2019 r. do 1 września 2028 r.
3. budynek przemysłowy o pow. 169,22 m², użytkowany jako pomieszczenie produkcyjne. Brak jest informacji o dacie oddania do użytkowania. Budynek nie jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT. Jest przedmiotem umowy najmu obowiązującej od dnia 9 września 2019 r. do 1 września 2028 r.
4. budynek przemysłowy o pow. 365,37 m², nabyty 18 listopada 2013 r. Budynek użytkowany jest jako pomieszczenie produkcyjne, oddany do użytkowania w 2002 r. i nie jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT i jest wynajmowany od dnia 9 września 2019 r. do 1 września 2028 r.
5. budynek przemysłowy o pow. 310,09 m², nabyty 18 listopada 2013 r. Budynek został oddany do użytkowania w 2002 r., użytkowany jest jako pomieszczenie produkcyjne i nie jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od VAT, jest wynajmowany innym osobom na podstawie umowy najmu obowiązującej od dnia 9 września 2019 r. do dnia 1 września 2028 r.
6. budynek przemysłowy o pow. 97,54 m², nabyty 18 listopada 2013 r. Budynek jest użytkowany jako pomieszczenie gospodarcze, oddany do użytkowania w 1980 r. i nie jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT. Udostępniony jest innym osobom na podstawie umowy najmu obowiązującej od dnia 9 września 2019 r. do dnia 1 września 2028 r.
7. murowany kojec dla psów pow. 31,91 m², nie jest wykorzystywany wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku VAT. Udostępniony innym osobom na podstawie umowy najmu od dnia 9 września 2019 r. do dnia 1 września 2028 r.

Dłużnik poprosił Wnioskodawcę o wydłużenie o 14 dni terminu na udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy w związku z nabyciem nieruchomości przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, czy od momentu nabycia obiektu ponosił wydatki na ulepszenie obiektu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Mimo podjęcia przez Wnioskodawcę czynności egzekucyjnych nie udało mu się ustalić czy dłużnikowi przysługuje wobec tych nieruchomości zwolnienie od podatku VAT oraz czy przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku od towarów i usług przy nabyciu nieruchomości i czy nie ponosił nakładów przewyższających 30% wartości początkowej nieruchomości oraz nie skorzystał z odliczenia podatku VAT od tych nakładów. Dłużnik jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Odnosząc się do okoliczności sprawy należy stwierdzić, że sprawie nie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż jak wskazał Wnioskodawca dłużnik wynajmował nieruchomość na podstawie umów najmu osobom trzecim. W związku z tym nieruchomość nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Równocześnie w przedmiotowej sprawie przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego nie pozwala stwierdzić, czy sprzedaż przez Wnioskodawcę w drodze licytacji nieruchomości zabudowanej (budynkami przemysłowymi konstrukcji murowanej, budynkiem przemysłowym konstrukcji stalowej, halą namiotowo-magazynową konstrukcji stalowej, kojcem dla psów konstrukcji murowanej) będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, pkt 10a ustawy, gdyż brak jest wszystkich niezbędnych informacji do jednoznacznego dokonania takiej oceny na podstawie ww. przepisów. Przy czym, jak wskazał Wnioskodawca brak informacji jest wynikiem podjętych przez Wnioskodawcę udokumentowanych działań potwierdzających brak możliwości uzyskania tych niezbędnych informacji od dłużnika.

W związku z powyższym w rozpatrywanej sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy, tj. przyjęcie, że warunki zastosowania zwolnień, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, pkt 10a ustawy nie są spełnione.

Tym samym w analizowanym przypadku dostawa nieruchomości zabudowanej budynkami przemysłowymi konstrukcji murowanej, budynkiem przemysłowym konstrukcji stalowej, halą namiotową magazynową konstrukcji stalowej, kojcem dla psów konstrukcji murowanej nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, pkt 10 i pkt 10a, lecz podlega opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT w zw. z art. 43 ust. 21 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ wskazuje, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku VAT dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być rozstrzygnięta tylko w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o VAT.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej