Temat interpretacji

Termin rozliczenia podatku naliczonego w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem środka transportu oraz korekta podatku naliczonego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 kwietnia 2020 r. (data wpływu 22 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z 3 lipca 2020 r. (data wpływu 9 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu rozliczenia podatku naliczonego w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem środka transportu oraz korekty podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie
terminu rozliczenia oraz korekty podatku naliczonego w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem środka transportu oraz korekty podatku naliczonego.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 3 lipca 2020 r. (data wpływu 9 lipca 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 23 czerwca 2020 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.235.2020.1.MS.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W miesiącu styczniu 2018 r. Wnioskodawca dokonał zakupu środka transportu osobowego od podatnika z Niemiec. Otrzymał fakturę brutto z naliczoną stawką podatku VAT 19%, który odprowadził w Niemczech.

Od 2019 r. Wnioskodawca wybrał formę rozliczania jako podatnik VAT zwolniony. W czerwcu 2019 r. Wnioskodawca otrzymał informację z urzędu skarbowego, iż w styczniu 2018 r. dokonał transakcji wspólnotowej wewnątrzunijnej. Po wielokrotnych próbach kontaktu z kontrahentem z Niemiec w listopadzie 2019 r. Wnioskodawca otrzymał ponownie fakturę od podatnika niemieckiego tym razem ze stawką netto bez naliczonego podatku VAT.

W związku z tym Wnioskodawca dokonał korekty deklaracji VAT za miesiąc styczeń 2018 r. (w listopadzie 2019 r.) wykazując transakcję po stronie podatku należnego. Natomiast zgodnie z art. 99 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatek naliczony został wykazany w deklaracji za miesiąc listopad 2019 r., mimo iż na ten moment Wnioskodawca był podatnikiem VAT zwolnionym. Odliczenie z tytułu podatku VAT wykazano w kwocie równej 50% wartości podatku. Wnioskodawca nie dokonał korekt podatku naliczonego w związku z faktem, iż począwszy od stycznia 2019 r. do chwili obecnej jest podatnikiem VAT zwolnionym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonanie odliczenia podatku VAT naliczonego z transakcji unijnej w listopadzie 2019 r. jest prawidłowe? Wnioskodawca przypomina, iż w listopadzie 2019 r. została dokona korekta deklaracji VAT-7 za okres styczeń 2018 r. po stronie podatku należnego z uwagi na fakt dokonania transakcji węwnątrzwspólnotowej, natomiast podatek naliczony został wykazany w deklaracji VAT-7 za okres listopad 2019 r., mimo iż w tym okresie podatnik nie był czynnym podatnikiem VAT.

Czy korekta podatku naliczonego, z uwagi na fakt, iż od stycznia 2019 r. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT biernym dotycząca odliczonego podatku naliczonego z transakcji ww. powinna zostać dokonywana w części przypadającej 1/5 każdorazowo w styczniu kolejnego roku podatkowego, w którym podatnik nie jest czynnym podatnikiem VAT, gdzie transakcja miała miejsce w styczniu 2018 r., natomiast odliczenie podatku naliczonego nastąpiło w okresie listopad 2019 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, Podatnik uzyskując wielokrotnie informacje na krajowej informacji podatkowej, gdzie wskazywano konkretnie zapis art. 99 ust. 1 pkt 1, który daje możliwość odliczenia podatku naliczonego mimo faktu, iż podatnik w momencie dokonywania korekt podatku należnego i odliczenia podatku naliczonego był podatnikiem VAT zwolnionym, z racji iż dotyczy to zdarzenia przeszłego w momencie kiedy podatnik był podatnikiem VAT czynnym.

Zgodnie z ww. artykułem Wnioskodawca uważa, iż miał możliwość w listopadzie 2019 r. dokonać odliczenia podatku naliczonego w wysokości 50% wartości zakupu.

Ponadto podatnik uważa, iż korekt podatku naliczonego od zakupu środka trwałego powinien dokonywać w wysokości 1/5 kwoty podatku naliczonego w miesiącu styczeń każdego rozpoczętego roku podatkowego, w sytuacji gdy na dany rok podatnik nadal pozostaje podatnikiem VAT zwolnionym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.), zwanej dalej ustawą - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Z kolei, kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w:

1. ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny;
2. ust. 2 pkt 4 lit. c powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik:
   
   1. otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,
   2. uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy;
3. ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów lub usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do treści art. 86 ust. 10g ustawy, w przypadku nieotrzymania w terminie, o którym mowa w ust. 10b pkt 2 lit. a, faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u podatnika wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, podatnik jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym upłynął ten termin.

Na podstawie art. 86 ust. 10h ustawy, otrzymanie przez podatnika faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u podatnika wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie późniejszym niż określony w ust. 10b pkt 2 lit. a, upoważnia podatnika do odpowiedniego powiększenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał tę fakturę.

Na podstawie art. 86 ust. 10i ustawy w przypadku uwzględnienia przez podatnika kwoty podatku należnego w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, w terminie późniejszym niż określony w ust. 10b pkt 2 lit. b i pkt 3, podatnik może odpowiednio zwiększyć kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w odniesieniu do którego nie upłynął jeszcze termin do złożenia deklaracji podatkowej.

Powołane przepisy dotyczą prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu dokonania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W celu skorzystania z tego prawa, ustawodawca w art. 86 ust. 10b pkt 2 lit. a) ustawy wskazuje na obowiązek otrzymania przez podatnika faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują określone sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnione są generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Ograniczenia te zawarte są w art. 88 ustawy.

Stosownie do postanowień art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Wskazany powyżej przepis ustawy o podatku od towarów i usług przewiduje sankcję w postaci pozbawienia podatnika prawa do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego w razie niezarejestrowania się jako podatnicy VAT czynni.

Stosownie do treści art. 91 ust. 1 ustawy o VAT po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 2a obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 91 ust. 3 korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 4 w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Zgodnie z art. 91 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 6 w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Zgodnie z art. 91 ust. 7a w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Zgodnie z art. 91 ust. 7b w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Zgodnie z art. 91 ust. 7c jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Zgodnie z art. 91 ust. 7c w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Zgodnie z art. 91 ust. 7e podatnik, który ponownie skorzysta ze zwolnień, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 albo art. 113 ust. 1, może dokonać korekty podatku naliczonego za pozostający okres korekty w deklaracji podatkowej składanej za ostatni okres rozliczeniowy, w którym podatnik był podatnikiem VAT czynnym.

Zgodnie z art. 91 ust. 8 korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 9 W przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w styczniu 2018 r. zakupił od podatnika z Niemiec w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów samochód osobowy. Przedmiotową transakcję kontrahent z Niemiec udokumentował fakturą brutto z naliczoną stawką podatku VAT w wysokości 19%. Przedmiotowy podatek Wnioskodawca odprowadził w Niemczech nie rozliczając transakcji w Polsce.

W czerwcu 2019 r. Wnioskodawca otrzymał informację z urzędu skarbowego, iż w styczniu 2018 r. dokonał transakcji wspólnotowej wewnątrzunijnej. Po wielokrotnych próbach kontaktu z kontrahentem z Niemiec w listopadzie 2019 r. Wnioskodawca otrzymał ponownie fakturę od podatnika niemieckiego tym razem ze stawką netto bez naliczonego podatku VAT.

W związku z tym Wnioskodawca dokonał korekty deklaracji VAT za miesiąc styczeń 2018 r. (w listopadzie 2019 r.) wykazując transakcję po stronie podatku należnego. Natomiast podatek naliczony został wykazany w deklaracji za miesiąc listopad 2019 r., mimo iż na ten moment Wnioskodawca był podatnikiem VAT zwolnionym. Odliczenie z tytułu podatku VAT wykazano w kwocie równej 50% wartości podatku. Wnioskodawca nie dokonał korekt podatku naliczonego.

W świetle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości czy prawidłowo dokonał odliczenia podatku naliczonego w listopadzie 2019 r. oraz czy korekty podatku naliczonego powinien dokonywać każdorazowo w styczniu kolejnego roku podatkowego w wysokości 1/5 podatku należnego.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie doszło w styczniu 2018 r. do wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (opisanego we wniosku środka transportu).

Wnioskodawca w listopadzie 2019 r. po otrzymaniu drugiej faktury (stanowiącej w istocie korektę faktury pierwotnej) dokumentującej dostawę wskazanego we wniosku środka transportu wykazał podatek należny (w deklaracji za styczeń 2018 r.) z tytułu WNT i tym samym spełnił warunki formalne do odliczenia podatku naliczonego określone w art. 86 ust. 10i ustawy o VAT.

Jednakże Wnioskodawca na dzień spełnienia warunków formalnych do odliczenia podatku z opisanego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie spełnił warunku podmiotowego do dokonania przedmiotowego odliczenia.

Jak wynika z wniosku w listopadzie 2019 r. Wnioskodawca korzystał ze zwolnienie z podatku od towarów i usług. W sprawie znajdzie zatem zastosowanie określone w art. 88 ust. 4 ustawy ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z dokonanym przez Wnioskodawcę wewnątrzwspólnotowym nabyciem środka transportu.

Zgodnie z powyższym, Wnioskodawca jako podatnik zwolniony od podatku od towarów i usług nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zapłaconego od wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W konsekwencji wobec braku podatku naliczonego do odliczenia nie będą mieć w sprawie zastosowania przepisy art. 91 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że miał możliwość odliczenia podatku naliczonego od tej transakcji za listopad 2019 r. oraz w zakresie korekty podatku naliczonego w związku z tą transakcją jest nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej