Ad 2.

Samochód, o którym mowa we wniosku jest pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.; dalej: ustawa o VAT).

Ad 3.

Samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do prowadzonej działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT i niekorzystającej ze zwolnienia z tego podatku.

Ad 4.

Nie dotyczy – patrz Ad 3.

Ad 5.

Z samochodu nie będą korzystać inne osoby.

Ad 6.

W regulaminie korzystania z samochodu służbowego (dalej: regulamin) znajdują się zapisy wskazujące na brak możliwości używania samochodu do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Regulamin szczegółowo określa sposób wykorzystywania samochodu.

Ad 7.

Regulamin korzystania z samochodu, który Wnioskodawca zamierza wdrożyć, stanowi załącznik do niniejszego pisma.

Ad 8.

Tak, sposób wykorzystywania samochodu określony w regulaminie będzie potwierdzony prowadzoną przez Wnioskodawcę ewidencją przebiegu pojazdu.

Ad 9.

Wnioskodawca będzie jedynym użytkownikiem samochodu. Każde jego użycie będzie wynikało z przeznaczenia określonego w regulaminie i zostanie potwierdzone odpowiednim wpisem w ewidencji przebiegu pojazdu.

Ad 10.

W samochodzie nie zostanie zamontowany nadajnik GPS.

Ad 11.

Okolicznościami potwierdzającymi brak wykorzystywania samochodu do użytku prywatnego

będzie zastosowanie ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej zgodnie z art. 86a ust. 6-8 ustawy o VAT oraz ustanowienie i przestrzeganie regulaminu. Poza tym, Wnioskodawca na potrzeby użytku prywatnego posiada inny samochód, nie ma więc potrzeby wykorzystywania do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą pojazdu wskazanego we wniosku.

Załącznik:

REGULAMIN KORZYSTANIA Z SAMOCHODU SŁUŻBOWEGO

(REGULAMIN)

§ 1. (…)

Pytanie

Czy w związku z wykorzystywaniem leasingowanego samochodu (…) wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z zawartą umową leasingu i jego eksploatacją?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W świetle powyższego, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom VAT w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności VAT, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o VAT. Ustawa o VAT wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika. Stosownie do zapisu ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1)nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2)używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3)nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zgodnie z art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a)wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b)konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy o VAT pojazdy uznawane są za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika w przypadkach, jeżeli:

1)sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza na określonych przez podatnika zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2)konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Zgodnie z art. 86a ust. 6 ustawy o VAT, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl art. 86a ust. 7 ustawy o VAT, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

1)numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;

2)dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;

3)stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;

4)wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:

a)kolejny numer wpisu,

b)datę i cel wyjazdu,

c)opis trasy (skąd - dokąd),

d)liczbę przejechanych kilometrów,

e)imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem – potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;

5)liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Z przywołanych przepisów wynika, że warunkiem umożliwiającym skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. W przypadku wydatków związanych z samochodami osobowymi prawo do odliczenia 100% VAT wynikającego z faktur otrzymanych przez podatnika przysługuje w przypadku, gdy sposób wykorzystywania samochodu, zwłaszcza na określonych przez podatnika zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy o VAT nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Zdaniem Wnioskodawcy, wprowadzenie wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego mechanizmów wyklucza możliwość użytku prywatnego samochodu. Świadczyć o tym będą następujące okoliczności:

‒zastosowanie Ewidencji prowadzonej zgodnie z art. 86a ust. 6-8 ustawy o VAT oraz

‒ustanowienie i przestrzeganie Regulaminu wykluczającego użytkowanie pojazdu dla celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy.

W przypadku Wnioskodawcy leasingowany samochód (…) będzie wykorzystywany wyłącznie do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Do celów prywatnych przejazdów Wnioskodawca posiada bowiem inny samochód osobowy (…). Wnioskodawca prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą, często ma potrzebę nagłego przemieszczania się pomiędzy miejscami prowadzenia działalności, które znajdują się na terenie różnych powiatów: (...). Z. W swoim przedsiębiorstwie zatrudnia wielu pracowników, jednak nikogo na stanowisku menedżera. Tę funkcję pełni osobiście, co powoduje konieczność częstych podróży. Oprócz zarządzania, Wnioskodawca w prowadzonym ośrodku wypoczynkowym oraz barach odpowiada za drobne prace konserwatorskie i techniczne, a także zaopatrzeniowe. Często zdarza się, że musi szybko udać się po zaopatrzenie do barów aby utrzymać ciągłość oferowanych usług. Ponadto Wnioskodawca musi przemieszczać się do różnych placówek handlowych w celu zakupu towarów na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, a także przewozić pomiędzy znacznie oddalonymi od siebie punktami jej prowadzenia dokumentację firmową. W związku z faktem, że w okresie wakacyjnym Wnioskodawca przebywa przede wszystkim w Z., gdzie przy (…) prowadzi bary gastronomiczne, ma zamiar wynająć miejsce parkingowe dla leasingowanego samochodu (…) w budynku (…). Jest to najbliższy, całodobowo strzeżony garaż, w którym bezpiecznie można przechowywać samochód. W X. gdzie mieści się biuro przedsiębiorstwa prowadzonego przez Wnioskodawcę, ale również jego adres zamieszkania, leasingowany samochód będzie garażowany na oznaczonym firmowym miejscu postojowym.

Podsumowując, Wnioskodawca pragnie potwierdzić, że prawo do odliczenia podatku VAT w stosunku do wydatków związanych z użytkowaniem i eksploatacją leasingowanego pojazdu będzie mu przysługiwać w pełnej wysokości z uwagi na ich wyłączny związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu:

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

Ustawodawca umożliwił podatnikom odliczenie podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Art. 2 pkt 34 ustawy stanowi, że:

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy:

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy:

Zatem podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia przez wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”. Przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże, od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano wyjątki.

Przy czym, stosownie do art. 86a ust. 3 ustawy:

Jednocześnie, zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy:

Zgodnie z art. 86a ust. 9 ustawy:

Na mocy art. 86a ust. 10 ustawy:

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy:

Użycie wyrazu „wyłącznie” w art. 86a ust. 5 ustawy, wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika, itp.).

Okolicznościami potwierdzającymi obiektywnie brak możliwości użytku prywatnego może być przykładowo:

‒obowiązek zostawiania po godzinach pracy na parkingach przedsiębiorstwa pojazdów używanych przez pracowników, bez możliwości ich pobrania poza tymi godzinami, w tym w weekendy, na cele inne niż wyłącznie działalność przedsiębiorstwa,

‒nadzór nad używaniem pojazdów w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, przykładowo za pomocą GPS,

‒w przypadku nabywania pojazdów przez podatnika, którego przedmiotem działalności jest odprzedaż tych pojazdów – brak rejestracji tych pojazdów, uniemożliwiający ich poruszanie się po drogach, a w przypadku ich rejestracji – brak możliwości użycia tych pojazdów na cele prywatne; nie mogą to być zatem np. samochody demonstracyjne używane przez pracownika dealera do dojazdów do pracy,

‒w przypadku nabywania pojazdów przez podatnika, którego przedmiotem działalności jest wynajem tych pojazdów – określenie reguł wykluczających użytek prywatny,

‒używanie (w przypadku pojazdów tzw. lotniskowych) przez służby lotniska pojazdów do przemieszczania się po płycie lotniska, bez możliwości opuszczania przez te pojazdy terenu lotniska.

Na mocy art. 86a ust. 7 ustawy:

Jak stanowi art. 86a ust. 6 ustawy:

Jak stanowi art. 86a ust. 12 ustawy:

Na mocy art. 86a ust. 13 ustawy:

W opisanej sprawie istotne są przepisy art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a i art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści tych regulacji wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków związanych z samochodem osobowym oraz wydatków związanych z jego eksploatacją w sytuacji, gdy pojazd ten jest wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

Co do zasady, w celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jej celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Nie można uznać wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej gdy np. zostaną ustalone zasady używania pojazdów, jednakże nie istnieją żadne zabezpieczenia gwarantujące ich przestrzeganie; przykładowo istnieje zakaz używania przez pracowników pojazdów do celów prywatnych, jednakże nikt nie weryfikuje czy zakaz ten jest respektowany.

Na tle przedstawionych okoliczności sprawy Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy w związku z wykorzystywaniem leasingowanego samochodu (…) wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej, będzie Panu przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z zawartą umową leasingu i jego eksploatacją.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w odniesieniu do opisanego we wniosku pojazdu osobowego marki (…), nie są spełnione przesłanki do uznania, że jest on wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej i tym samym nie ma Pan prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od wydatków z nim związanych.

Opisany we wniosku sposób wykorzystania pojazdu samochodowego, określony w regulaminie, nie jest wystarczający aby przyjąć, że samochód ten jest wykorzystywany wyłącznie do Pana działalności gospodarczej. Należy przede wszystkim zauważyć, że regulamin nie zawiera żadnych postanowień dotyczących procedury weryfikacji sposobu użytkowania tego samochodu, nie zawiera zapisów dotyczących nadzoru i kontroli używania tego pojazdu. Ponadto jak wskazał Pan w opisie sprawy, w X., mieści się zarówno biuro prowadzonego przez Pana przedsiębiorstwa jak i Pana adres zamieszkania. Samo parkowanie pojazdu w miejscu zamieszkania, co do zasady, pozwala na potencjalne wykorzystanie samochodu do celów prywatnych. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych. W żaden sposób nie zmienia tego wprowadzony regulamin, w którym został określony sposób używania analizowanego we wniosku samochodu, mający na celu wykluczenie użycia tego pojazdu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Procedury wprowadzone przez Pana nie są w stanie w rzeczywistości wyeliminować takiego wykorzystania samochodu dla celów prywatnych z uwagi na jego dostępność w miejscu Pana zamieszkania. Mimo, że prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu, to jednak parkowanie samochodu służbowego w miejscach oddalonych od miejsc prowadzenia działalności, które Pan prowadzi powoduje bezpośrednią dostępność samochodu na Pana potrzeby prywatne. Brak zamontowanego nadajnika GPS wyklucza nadzór – poprzez lokalizację pojazdu – nad używaniem przedmiotowego samochodu w trakcie wykonywania obowiązków służbowych. Użycie samochodu do celów osobistych, uznaje się za wykorzystywanie do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Tym samym, nie będzie Panu przysługiwało prawo do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego dotyczącego wydatków związanych z eksploatacją opisanego we wniosku samochodu, gdyż nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1. ustawy.

W konsekwencji, nie przysługuje Panu prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z zawartą umową leasingu i wydatków eksploatacyjnych dotyczących omawianego we wniosku samochodu osobowego. Zatem ma Pan prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktur dokumentujących ww. wydatki. Prawo to będzie przysługiwać z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

Tym samym, Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).