Temat interpretacji

Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 20 czerwca 2020 r. (data wpływu 26 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 lipca 2020 r. (data wpływu 7 sierpnia 2020 r.) oraz pismem z dnia 18 sierpnia 2020 r. (data wpływu 25 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 31 lipca 2020 r. (data wpływu 7 sierpnia 2020 r.), w którym doprecyzowano opis sprawy, uzupełniono formularz ORD-WS/B i uiszczono brakującą opłatę oraz pismem z dnia 18 sierpnia 2020 r. (data wpływu 25 sierpnia 2020 r.), w którym doprecyzowano opis sprawy.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącym stroną postępowania:
  M.S.;
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  A.S.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Osoby fizyczne M.S. i A.S. nie prowadzący działalności gospodarczej, nie będący czynnym podatnikiem VAT nabyli w dniu 29 sierpnia 2013 r. na współwłasność po ¹/₂ udziału prawo użytkowania wieczystego działkę nr () o pow. 0,4210 ha położoną w () przy ul. () i własność budynków () znajdujących się na działce, która stanowi tereny przemysłowe Ba. Cena nabycia całej nieruchomości była nabyta bez podatku VAT. Zakup odbył się z myślą o przekształceniu budynku na dom weselny. Po ekspertyzach i konsultacjach okazało się, że budynek nie nadaje się do remontu. Dnia 27 marca 2015 r. decyzją Starosty () Zainteresowani otrzymali zgodę na rozbiórkę budynków znajdujących się na działce. Do końca 2015 r. firma budowlana za materiały rozbiórkowe, rozebrała budynki i wywiozła gruz. Działka od momentu rozbiórki jest nieużytkowana przez cały okres. Począwszy od dnia zakupu przedmiotowa nieruchomość nie jest wykorzystywana na prowadzenie żadnej działalności. W związku z niezrealizowanym pomysłem powstał zamiar sprzedaży działki.

Dnia 14 marca 2019 r. podpisano przedwstępną warunkową umowę sprzedaży w postaci aktu notarialnego, która uzależnia zawarcie docelowej umowy sprzedaży działki od uzyskania przez Nabywcę prawomocnej ostatecznej wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę obiektu handlowego, z której będzie wynikać możliwość zabudowania gruntu o obszarze ok. 0,2200 ha, który zostanie wydzielony z opisanej działki, obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi kupującej Spółki w tym obiektem handlowym o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600 m&² oraz pozwolenie na budowę wjazdu na przedmiotową nieruchomość i uzyskania warunków technicznych przyłączy.

Według wypisu z rejestru gruntów z dn. 16 sierpnia 2016 r. w opisie użytku są to zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy w oznaczeniu użytków i konturów klasyfikacji to Bp.

23 marca 2020 r. na zlecenie Nabywcy zatwierdzono podział działki () na:

1. działkę gruntu o numerze geodezyjnym () o pow. 0,2219 ha przeznaczoną pod budowę budynku handlowo-usługowego zgodnie z decyzją o warunkach znak PB.() z dn. 14 stycznia 2020 r.
2. działkę gruntu o numerze geodezyjnym () o pow. 0,1991 ha pozostającą w dotychczasowym sposobie użytkowania.

Nabywca planuje zakup tylko jednej działki o nr () o pow. 0,2219 ha.

Dnia 9 kwietnia 2020 r. podpisano aneks do umowy przedwstępnej pod warunkiem przesunięcia ostatecznego terminu zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży określa na dzień 30 październik 2020 r.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 31 lipca 2020 r. (data wpływu 7 sierpnia 2020 r.) w odpowiedzi na pytania o treści:

1. Czy działka nr () będąca przedmiotem sprzedaży na moment zbycia będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego? Jeśli tak, to jakie będzie przeznaczenie ww. działki wynikające z tego dokumentu? Wnioskodawca wskazał, że: Działka nr () na moment zbycia nie będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania.
2. Czy dla działki nr () będącej przedmiotem sprzedaży na moment zbycia będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu? Jeśli tak, to jakie będzie przeznaczenie ww. działki wynikające z tego dokumentu? Wnioskodawca wskazał, że Działka () na dzień sprzedaży będzie miała decyzję o warunkach zabudowy (warunek z umowy przedwstępnej a nr ().
3. Czy na moment sprzedaży działka nr () będzie działką niezabudowaną? Wnioskodawca wskazał, że: Na moment sprzedaży działka nr () będzie niezabudowana.
4. Jakie prawa i obowiązki wynikające z postanowień umowy przedwstępnej, o której mowa w opisie sprawy zawartej z przyszłym Nabywcą, będą ciążyć na Kupującym a jakie na Sprzedających? Wnioskodawca wskazał, że: Wg. załączenia akt not. A nr ().
5. Czy w umowie przedwstępnej sprzedaży zostały ustalone warunki, które muszą zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży, przenoszącej prawo własności działki nr () na Nabywcę? Jeśli tak, to jakie? Wnioskodawca wskazał, że: Wg. załączenia akt not. A nr ().
6. Czy Zainteresowani udzielili/udzielą Nabywcy pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) w celu występowania w sprawach dotyczących działki nr ()? Wnioskodawca wskazał, że: Nabywca występuje na podstawie aktu not. A nr () i udzielonego tam pełnomocnictwa.
7. Do uzyskania jakich konkretnie decyzji i pozwoleń, które umożliwiają zrealizowanie planowanej inwestycji, Zainteresowani udzielili/udzielą pełnomocnictw Nabywcy? Wnioskodawca wskazał, że: Wg. załączenia akt not. A nr ().
8. W czyim imieniu i na czyją rzecz przyszły Nabywca występuje/będzie występował o uzyskanie niezbędnych decyzji/pozwoleń, które umożliwią zrealizowanie planowanej inwestycji? Wnioskodawca wskazał, że: Przyszły Nabywca będzie występował w imieniu własnym.
9. Na kogo są/będą wystawione ww. pozwolenia/decyzje? Wnioskodawca wskazał, że: Na pełnomocnika.
10. Czy w przypadku nieuzyskania przez Nabywcę stosownych pozwoleń, będzie on odstępował od zawarcia umowy sprzedaży? Wnioskodawca wskazał, że: Nabywca odstąpi od umowy w przypadku nieuzyskania stosownych pozwoleń (wg. akt notarialnych).
11. Czy ewentualne pozwolenia wydane na rzecz Nabywcy nie odnoszą/nie będą odnosić skutku do Właścicieli, nie podniosą wartości działki? Wnioskodawca wskazał, że: Ewentualne pozwolenia wydane na rzecz Nabywcy nie będą miały wpływu na wartość działki.
12. W jaki sposób sala, gdyby powstała, miałaby być udostępniana organizacja imprez czy tylko wynajem? W jakiej formie Współwłaściciele zamierzali tę działalność prowadzić? Wnioskodawca wskazał, że: W pierwotnym zamyśle miała powstać sala na imprezy weselne. Sala miała być wynajmowana osobom fizycznym z najmu prywatnego.
13. W jakim celu Zainteresowani rozebrali budynki, czy chcieli wybudować nową salę weselną czy też w innym celu jakim? Wnioskodawca wskazał, że: Budynek został rozebrany z powodu złego stanu technicznego, inwestycja ze środków własnych okazała się niemożliwa.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 18 sierpnia 2020 r. (data wpływu 25 sierpnia 2020 r.) Wnioskodawca wskazał, że:

Uzupełnienie do pytania 4 / () / z UMOWY PRZEDWSTĘPNEJ SPRZEDAŻY pod warunkami z dnia 14-03-2019 r. Akt notarialny REPERTORIUM A NR ()

1. 1. PEŁNOMOCNIK KUPUJĄCEJ SPÓŁKI zobowiązuje reprezentowaną przez siebie Spółkę pod firmą: () Spółka Akcyjna, z siedzibą w () do zapłaty całej ceny przelewem na rachunek bankowy wskazany przez SPRZEDAJĄCYCH w nieprzekraczalnym terminie 3 (trzech) dni roboczych od dnia zawarcia Umowy przyrzeczonej sprzedaży.
   2. W przypadku doliczenia do ceny sprzedaży podatku VAT, SPRZEDAJĄCY do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej są zobowiązani przedłożyć zaświadczenie potwierdzające status SPRZEDAJĄCYCH jako czynnych podatników podatku VAT, interpretację podatkową wydaną przez właściwego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o konieczności naliczenia podatku VAT oraz wystawią fakturę VAT.
2. 1. Stawający zgodnie oświadczają, że KUPUJĄCEJ SPÓŁCE przysługuje jednostronne prawo rezygnacji z warunków określonych w punktach od 1 do 8 w § 2 niniejszego aktu, złożone w formie pisemnej, a także prawo domagania się zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży mimo nie spełnienia się warunków określonych w § 2 niniejszej umowy.
   2. SPRZEDAJĄCY oświadczają, że złożyli wniosek o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu w prawo własności do właściwego organu administracji państwowej.
   3. PEŁNOMOCNIK KUPUJĄCEJ SPÓŁKI zobowiązuje reprezentowaną SPÓŁKĘ w terminie 14 (czternastu) dni od otrzymania warunków przedmiotowego przekształcenia, do zajęcia stanowiska na piśmie czy KUPUJĄCA SPÓŁKA jest zainteresowana dokonaniem tego przekształcenia na uzyskanych warunkach. W przypadku akceptacji przez KUPUJĄCĄ SPÓŁKĘ warunków przedmiotowego przekształcenia strony zobowiązują się zawrzeć stosowany aneks, w przypadku rezygnacji z warunku przekształcenia poinformują SPRZEDAJĄCYCH pisemnie o rezygnacji z warunku.
3. SPRZEDAJĄCY oświadczają, że zobowiązują się nie obciążać prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości jakimikolwiek prawami na rzecz osób trzecich w czasie pomiędzy zawarciem niniejszej umowy, a zawarciem umowy przyrzeczonej.
4. SPRZEDAJĄCY zobowiązują się nie podejmować jakichkolwiek czynności lub powstrzymywać od dokonania jakichkolwiek działań mających na celu utrudnienie lub uniemożliwienie dokonania przez KUPUJĄCĄ SPÓŁKĘ podziału, o którym mowa w § 2 niniejszego aktu. Strony umowy ustalają, że w przypadku uniemożliwienia lub utrudnienia Spółce pod firmą: () Spółka Akcyjna, z siedzibą w () podziału, o którym mowa w § 2 niniejszego aktu, w szczególności nie podpisania wniosku o podział nieruchomości, SPRZEDAJĄCY zapłacą spółce karę umowną w wysokości () złotych, w terminie 7 (siedmiu) dni, licząc od dnia otrzymania wezwania do zapłaty.
5. 1. SPRZEDAJĄCY oświadczają, że wydanie przedmiotowej nieruchomości w posiadanie KUPUJĄCEJ SPÓŁKI nastąpi w dniu zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży.
   2. Stawający zgodnie oświadczają, że wszelkie korzyści i ciężary związane z przedmiotem niniejszej umowy należne do dnia wydania go KUPUJĄCEJ SPÓŁCE ponosić będą SPRZEDAJĄCY i oni też będą wyłącznie uprawnieni do odbioru nadpłaty z tego tytułu, zaś gdyby po zawarciu niniejszej umowy ujawniło się jakiekolwiek obciążenie przedmiotu umowy powstałe do dnia wydania, SPRZEDAJĄCY zobowiązują się niezwłocznie uregulować wszelkie związane z tym koszty.
6. SPRZEDAJĄCY zobowiązują się do złożenia w umowie przeniesienia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości opisanej w § 1 tego aktu, oświadczenia o następującej treści:
   
   SPRZEDAJĄCY zobowiązują się nie podejmować jakichkolwiek czynności oraz powstrzymywać się od dokonywania jakichkolwiek działań zarówno faktycznych, jak i prawnych uniemożliwiających lub utrudniających realizację przez KUPUJĄCĄ SPÓŁKĘ na działce gruntu o obszarze około 0,2200 ha wydzielonej z działki oznaczonej numerem ewidencyjnymi: () planowanej inwestycji budowlanej, w szczególności powodujących opóźnienie procesu inwestycyjnego.
   
   SPRZEDAJĄCY oświadczają, że w przypadku uniemożliwienia lub utrudniania KUPUJĄCEJ SPÓŁCE realizacji planowanej inwestycji na działce gruntu o obszarze 0,2200 ha, wydzielonej z działki oznaczonej numerem ewidencyjnym: () SPRZEDAJĄCY zapłacą KUPUJĄCEJ SPÓŁCE karę umowną w wysokości () złotych za każdy miesiąc opóźnienia procesu inwestycyjnego, w terminie 7 (siedmiu) dni, licząc od dnia otrzymania wezwania do zapłaty określonej kwoty kary umownej.
7. SPRZEDAJĄCY od dnia zawarcia niniejszej umowy przez cały okres jej trwania zobowiązują się powstrzymać od działań mających na celu taką zmianę stanu prawnego i faktycznego zbywanej nieruchomości, która będzie powodowała pogorszenie sytuacji prawnej lub faktycznej KUPUJĄCEJ SPÓŁKI. W szczególności zobowiązują się, że nie będą dokonywać jakichkolwiek czynności zmierzających do obciążenia lub zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości określonej w § 1 niniejszego aktu, w tym także nie będą zawierać z osobami trzecimi żadnych umów sprzedaży lub przedwstępnych umów sprzedaży oraz składać ani przyjmować żadnych ofert dotyczących tej nieruchomości, których przyjęcie skutkowałoby zawarciem umowy.
8. 1. SPRZEDAJĄCY są zobowiązani do przedłożenia KUPUJĄCEJ SPÓŁCE przed zawarciem umowy przyrzeczonej aktualnego zaświadczenia, to jest wydanego nie wcześniej niż 14 (czternaście) dni przed dniem zawarcia umowy przyrzeczonej, o niezaleganiu przez SPRZEDAJĄCYCH w opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne oraz zaświadczenia o braku zaległości podatkowych w trybie art. 306 g Ordynacji podatkowej, w tym podatku od nieruchomości.
   2. Stawający zgodnie ustalają, że w przypadku wystąpienia na dzień zawarcia umowy przyrzeczonej ciążących na przedmiotowej nieruchomości zobowiązań hipotecznych lub zobowiązań innego rodzaju, w szczególności z tytułu nie zapłacenia składek na ubezpieczenie społeczne lub podatków i zawarcia przez KUPUJĄCĄ SPÓŁKĘ umowy przyrzeczonej, KUPUJĄCA SPÓŁKA ma prawo do zapłaty ceny sprzedaży w ten sposób, że część ceny, której zapłata na rzecz wierzyciela spowoduje wykreślenie hipoteki lub wygaśnięcie zobowiązania, zostanie zapłacona na rachunek wierzyciela, natomiast cena w pozostałej części zostanie zapłacona na rzecz SPRZEDAJĄCYCH w sposób określony w § 3 niniejszego aktu. W takim przypadku SPRZEDAJĄCY wyrażają zgodę na wystąpienie do wierzycieli z zapytaniem o wysokość istniejącego zadłużenia.
9. SPRZEDAJĄCY są zobowiązani zawrzeć umowę przyrzeczoną sprzedaży w kancelarii notarialnej wskazanej przez KUPUJĄCĄ SPÓŁKĘ, przy czym KUPUJĄCA SPÓŁKA powiadomi SPRZEDAJĄCYCH o terminie i miejscu zawarcia umowy przyrzeczonej, co najmniej na 5 (pięć) dni przed planowanym terminem jej zawarcia. Poinformowanie SPRZEDAJĄCYCH przez KUPUJĄCĄ SPÓŁKĘ o terminie i miejscu zawarcia umowy przyrzeczonej ma wyłącznie charakter organizacyjny.

Uzupełnienie do pytania 5 / () / z UMOWY PRZEDWSTĘPNEJ SPRZEDAŻY pod warunkami z dnia 14-03-2019 r. Akt notarialny REPERTORIUM A NR ()

STRONY umowy z o b o w i ą z u j ą się zawrzeć UMOWĘ SPRZEDAŻY, mocą której M. i A. małżonkowie S. prawo użytkowania wieczystego wydzielonej z opisanej w § 1 niniejszego aktu notarialnego nieruchomości położonej w miejscowości (), obręb ewidencyjny. (), jednostka ewidencyjna: () miasto, powiat (), województwo () niezabudowanej działki gruntu o obszarze około 0,2200 ha (dwóch tysięcy dwustu metrów kwadratowych) w stanie wolnym od obciążeń, roszczeń i praw osób trzecich sprzedadzą Spółce pod firmą: () Spółka Akcyjna, z siedzibą w () za cenę po () złotych za 1,0 (jeden) metr kwadratowy gruntu, pod następującymi warunkami:

1. uzyskania przez KUPUJĄCĄ SPÓŁKĘ prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o warunkach zabudowy, z której będzie wynikać możliwość zabudowania gruntu o obszarze około 0,2200 ha, który zostanie wydzielony z opisanej w § 1 niniejszego aktu działki gruntu numer: (), obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi KUPUJĄCEJ SPÓŁKI, w tym obiektem handlowym o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600,0 (sześćset) metrów kwadratowych,
2. uzyskania przez KUPUJĄCĄ SPÓŁKĘ prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania gruntu o obszarze około 0,2200 ha, który zostanie wydzielony z opisanej w § 1 niniejszego aktu działki gruntu numer: () obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi KUPUJĄCEJ SPÓŁKI, w tym obiektem handlowym o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600,0 (sześćset) metrów kwadratowych,
3. uzyskania przez KUPUJĄCĄ SPÓŁKĘ prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy organ o pozwoleniu na budowę wjazdu na przedmiotową nieruchomość według koncepcji KUPUJĄCEJ SPÓŁKI na zasadzie prawo i lewoskrętu dla pojazdów o masie powyżej 25 (dwudziestu pięciu) ton, bez konieczności przebudowy układu drogowego,
4. uzyskania pozwolenia na wycięcie drzew w zakresie niezbędnym do realizacji zamierzeń inwestycyjnych KUPUJĄCEJ SPÓŁKI, obejmującego zgodę na dokonanie przez KUPUJĄCĄ SPÓŁKĘ odpowiednich nasadzeń zamiennych lub wycięcia drzew kosztem i staraniem SPRZEDAJĄCYCH w zakresie niezbędnym do realizacji zamierzeń inwestycyjnych KUPUJĄCEJ SPÓŁKI,
5. niestwierdzenia ponadnormatywnego zanieczyszczenia nieruchomości skutkującego koniecznością rekultywacji,
6. potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych,
7. uzyskania przez KUPUJĄCĄ SPÓŁKĘ warunków technicznych przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją KUPUJĄCEJ SPÓŁKI pozwalających na realizację planowanej inwestycji w okresie 6 (sześciu) miesięcy od dnia zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży,
8. przekształcenia prawa użytkowania wieczystego gruntu o obszarze około 0,2200 ha, który zostanie wydzielony z działki numer: () w prawo własności,
9. wydania przez właściwy organ prawomocnej i ostatecznej decyzji o podziale działki numer: (), zgodnie z załącznikiem graficznym.

Uzupełnienie do pytania 7 / () / z UMOWY PRZEDWSTĘPNEJ SPRZEDAŻY pod warunkami z dnia 14-03-2019 r. Akt notarialny REPERTORIUM A NR ()

SPRZEDAJĄCY oświadczają, iż udzielają KUPUJĄCEJ SPÓŁCE pełnomocnictwa z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw, do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń opisanych w § 2 niniejszego aktu, w szczególności składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji i postanowień. SPRZEDAJĄCY oświadczają, że przez cały okres obowiązywania umowy przedwstępnej niniejsze pełnomocnictwo jest nieodwołalne i nie wygasa wskutek śmierci mocodawców. Jednocześnie oświadczają, iż wyrażają zgodę na dysponowanie przez KUPUJĄCĄ SPÓŁKĘ nieruchomością opisaną w § 1 przedmiotowego aktu na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w związku art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 07 lipca 1994 roku Prawo budowlane, w zakresie wystąpienia z wnioskiem o pozwolenie na budowę, uzyskanie zgód, opinii, itp. oraz udostępnią KUPUJĄCEJ SPÓŁCE nieruchomość będącą przedmiotem niniejszej umowy celem przeprowadzenia badań gruntu.

SPRZEDAJĄCY oświadczają, iż udzielają pełnomocnictwa pracownikowi KUPUJĄCEJ SPÓŁKI E.M.G, legitymującej się dowodem osobistym: (), zamieszkałej w (), ulica () (adres do korespondencji: ()) z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw do dokonania wszelkich czynności związanych z uzyskaniem na terenie nieruchomości określonej w § 1 niniejszego aktu warunków technicznych dotyczących przyłączenia do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, kanalizacji deszczowej oraz sieci elektroenergetycznej, w szczególności do złożenia wniosków o wydanie przedmiotowych warunków oraz ich odbioru. SPRZEDAJĄCY oświadczają, że przez cały okres obowiązywania umowy przedwstępnej niniejsze pełnomocnictwo jest nieodwołalne i nie wygasa wskutek śmierci mocodawców.

SPRZEDAJĄCY oświadczają, iż udzielają P., posiadającemu PESEL: (), legitymującemu się dowodem osobistym: (), zamieszkałemu (), ulica (), (adres do korespondencji(...)) do dokonania wszelkich czynności z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw związanych z uzyskaniem decyzji na lokalizację zjazdu publicznego, w szczególności do złożenia wniosków w celu jej uzyskania oraz odbioru. SPRZEDAJĄCY oświadczają, że przez cały okres obowiązywania umowy przedwstępnej niniejsze pełnomocnictwo jest nieodwołalne i nie wygasa wskutek śmierci mocodawców. SPRZEDAJĄCY oświadczają, że każdy z ustanowionych w niniejszym ustępie pełnomocników może reprezentować ich samodzielnie.

SPRZEDAJĄCY oświadczają, iż wyrażają zgodę na usytuowanie przez KUPUJĄCĄ SPÓŁKĘ własnym kosztem i staraniem na działce numer () tymczasowego przyłącza energetycznego zgodnie z warunkami technicznymi przyłączenia do sieci oraz treścią umowy przyłączeniowej zawartej z operatorem. Jednocześnie PEŁNOMOCNIK KUPUJĄCEJ SPÓŁKI oświadcza, iż w przypadku nie zawarcia przez strony umowy przyrzeczonej sprzedaży usunie własnym kosztem i staraniem usytuowane na działce urządzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W związku z planowaną przyszłą sprzedażą niezabudowanej działki o nr () położonej w miejscowości (), na której to Nabywca zamierza wybudować obiekt handlowy służący działalności gospodarczej niezwolnionej z VAT a stronami sprzedaży nieruchomości jest podmiot gospodarczy będący czynnym podatnikiem VAT a osobą fizyczną nie będącą podatnikiem VAT pytanie brzmi:
Czy sprzedaż ta powinna nastąpić w trybie art. 5 ust. 1 pkt 1 bez uwzględnienia zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, tj. z naliczeniem należnego podatku od towarów i usług z tytułu przedmiotowej transakcji sprzedaży ze stawką podatkową 23%?

Zdaniem Zainteresowanych, do zbywanej działki o nr () nie powinni doliczać podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), zwanej dalej: Kodeks cywilny.

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działek istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast jak wyjaśnił Trybunał w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że M. i A. S. nie prowadzący działalności gospodarczej, nie będący czynnymi podatnikami VAT nabyli w dniu 29 sierpnia 2013 r. na współwłasność po ¹/₂ udziału prawo użytkowania wieczystego działkę nr () oraz własność budynków (). Zakup odbył się z myślą o przekształceniu budynku na dom weselny. Po ekspertyzach i konsultacjach okazało się, że budynek nie nadaje się do remontu. Zainteresowani otrzymali zgodę na rozbiórkę budynków znajdujących się na działce. Działka od momentu rozbiórki jest nieużytkowana przez cały okres. Począwszy od dnia zakupu przedmiotowa nieruchomość nie jest wykorzystywana na prowadzenie żadnej działalności.

Dnia 14 marca 2019 r. Wnioskodawca wraz z żoną podpisał przedwstępną umowę sprzedaży ze Spółką pod firmą: () Spółka Akcyjna z siedzibą w () pod następującymi warunkami:

1. uzyskania przez KUPUJĄCĄ SPÓŁKĘ prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o warunkach zabudowy, z której będzie wynikać możliwość zabudowania gruntu o obszarze około 0,2200 ha, który zostanie wydzielony z opisanej w § 1 niniejszego aktu działki gruntu numer: (), obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi KUPUJĄCEJ SPÓŁKI, w tym obiektem handlowym o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600,0 (sześćset) metrów kwadratowych,
2. uzyskania przez KUPUJĄCĄ SPÓŁKĘ prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania gruntu o obszarze około 0,2200 ha, który zostanie wydzielony z opisanej w § 1 niniejszego aktu działki gruntu numer: () obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi KUPUJĄCEJ SPÓŁKI, w tym obiektem handlowym o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600,0 (sześćset) metrów kwadratowych,
3. uzyskania przez KUPUJĄCĄ SPÓŁKĘ prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy organ o pozwoleniu na budowę wjazdu na przedmiotową nieruchomość według koncepcji KUPUJĄCEJ SPÓŁKI na zasadzie prawo i lewoskrętu dla pojazdów o masie powyżej 25 (dwudziestu pięciu) ton, bez konieczności przebudowy układu drogowego,
4. uzyskania pozwolenia na wycięcie drzew w zakresie niezbędnym do realizacji zamierzeń inwestycyjnych KUPUJĄCEJ SPÓŁKI, obejmującego zgodę na dokonanie przez KUPUJĄCĄ SPÓŁKĘ odpowiednich nasadzeń zamiennych lub wycięcia drzew kosztem i staraniem SPRZEDAJĄCYCH w zakresie niezbędnym do realizacji zamierzeń inwestycyjnych KUPUJĄCEJ SPÓŁKI,
5. niestwierdzenia ponadnormatywnego zanieczyszczenia nieruchomości skutkującego koniecznością rekultywacji,
6. potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych,
7. uzyskania przez KUPUJĄCĄ SPÓŁKĘ warunków technicznych przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją KUPUJĄCEJ SPÓŁKI pozwalających na realizację planowanej inwestycji w okresie 6 (sześciu) miesięcy od dnia zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży,
8. przekształcenia prawa użytkowania wieczystego gruntu o obszarze około 0,2200 ha, który zostanie wydzielony z działki numer: () w prawo własności,
9. wydania przez właściwy organ prawomocnej i ostatecznej decyzji o podziale działki numer: (), zgodnie z załącznikiem graficznym.

Sprzedający udzielili Nabywcy pełnomocnictwa z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw, do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń w szczególności składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji i postanowień m. in. do dokonania wszelkich czynności związanych z uzyskaniem na terenie nieruchomości warunków technicznych dotyczących przyłączenia do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, kanalizacji deszczowej oraz sieci elektroenergetycznej a także związanych z uzyskaniem decyzji na lokalizację zjazdu publicznego. Sprzedający oświadczyli, że przez cały okres obowiązywania umowy przedwstępnej niniejsze pełnomocnictwo jest nieodwołalne i nie wygasa wskutek śmierci mocodawców.

Sprzedający wyrazili zgodę na dysponowanie przez Nabywcę nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w związku art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, w zakresie wystąpienia z wnioskiem o pozwolenie na budowę, uzyskanie zgód, opinii, itp. oraz udostępnią Kupującemu nieruchomość będącą przedmiotem niniejszej umowy celem przeprowadzenia badań gruntu.

Wątpliwości Wnioskodawców dotyczą kwestii ustalenia, czy sprzedaż nieruchomości na rzecz Spółki należy opodatkować podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawców wskazać należy, że aby rozstrzygnąć powyższą kwestię w pierwszej kolejności należy ustalić, czy przy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawcy będą działać jako podatnicy podatku VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT co do zasady mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Decydujące znaczenie w przedmiotowej sprawie ma fakt zawarcia umowy przedwstępnej z Kupującym, w ramach której udzielono mu pełnomocnictwa w celu występowania w sprawach dotyczących nieruchomości.

Należy w tym miejscu wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019, poz. 1145, z późn. zm.) zwana dalej Kodeksem cywilnym.

Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 § 1 Kodeksu cywilnego).

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego w myśl którego umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego. Na podstawie art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej.

Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia (art. 389 § 2 Kodeksu cywilnego).

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto należy zwrócić uwagę na kwestię udzielania pełnomocnictw, która została uregulowana w Dziale VI Przedstawicielstwo, ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela.

Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego, o czym stanowi § 2 powyższego artykułu.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.

W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony (art. 108 Kodeksu cywilnego).

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Z wniosku wynika, że w odniesieniu do transakcji sprzedaży nieruchomości zawarto umowę przedwstępną. Zgodnie z jej postanowieniami Sprzedający zobowiązują się wydać przedmiot umowy w posiadanie Kupującemu w dniu zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży. W umowie przedwstępnej ustalono warunki, które muszą zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży m.in. uzyskania przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, uzyskanie przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę wjazdu na przedmiotową działkę, uzyskania przez Kupującego warunków technicznych przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego, przekształcenia prawa użytkowania wieczystego gruntu, który zostanie wydzielony z działki nr () w prawo własności, wydania przez właściwy organ prawomocnej i ostatecznej decyzji o podziale nieruchomości, uzyskanie pozwolenia na wycięcie drzew obejmującego zgodę na dokonanie przez Kupującego odpowiednich nasadzeń zamiennych, potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych. Sprzedający udzielili Kupującemu pełnomocnictwa do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń w szczególności składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji i postanowień.

Powyższe oznacza, że stroną postępowań zmierzających do ich realizacji będzie wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy nie Nabywca, ale Wnioskodawca. Kupujący jako pełnomocnik działa w imieniu Wnioskodawcy, a nie w imieniu własnym. Zatem czynności podejmowane przez Nabywcę jako przedstawiciela Wnioskodawcy, w granicach umocowania, są traktowane tak jak czynności wykonywane bezpośrednio przez Wnioskodawcę.

Zatem fakt, że działania podejmowane przez Nabywcę w ramach udzielonego mu pełnomocnictwa nie będą podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, ale przez osoby trzecie nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Wnioskodawcy. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez osoby trzecie wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawcy (mocodawcy).

Tak więc w niniejszych okolicznościach, przed planowaną sprzedażą, Wnioskodawca wykaże aktywność w przedmiocie sprzedaży nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Zatem czynność zbycia przedmiotowej nieruchomości nie będzie mieścić się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym, stąd uznać należy, że nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży, wykorzystywana będzie w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wszystkie przedstawione we wniosku okoliczności, należy stwierdzić, że Zainteresowani z tytułu transakcji sprzedaży działki, będą działać w charakterze podatników podatku od towarów i usług, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, wykonujących działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie stanowić zatem czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przedmiotowe zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Przez tereny budowlane stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

W związku z powyższym, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży, będzie terenem budowlanym w rozumieniu powołanego wyżej art. 2 pkt 33 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy w kontekście obowiązujących przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro przedmiotowa nieruchomość na moment zbycia będzie miała wydaną decyzję o warunkach zabudowy, to nie będzie stanowić ona terenu niezabudowanego, innego niż teren budowlany i w związku z powyższym jej dostawa nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie ww. zwolnienia od podatku, to przepisy dopuszczają również możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przy spełnieniu łącznie obu warunków, o których mowa w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
• przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku, do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży w wyniku, której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy wskazali, że nieruchomość będącą przedmiotem sprzedaży nabyli na współwłasność po ¹/₂ udziału prawa użytkowania wieczystego. Cena nabycia nieruchomości była bez podatku VAT. Zatem przy nabyciu przedmiotowego nieruchomości nie wystąpił podatek VAT, który mógłby podlegać odliczeniu. Tym samym z uwagi na fakt, iż dostawa nieruchomości nie była obciążona podatkiem VAT to nie można uznać, że Wnioskodawcą nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT lub, że takie prawo im przysługiwało.

Mając na uwadze powyższe, sprzedaż nieruchomości nie będzie mogła korzystać także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie został spełniony jeden z warunków, o których mowa w tym przepisie, (tj. w momencie nabycia przedmiotowej nieruchomości nie wystąpił podatek VAT, który mógłby podlegać odliczeniu).

Reasumując, w związku ze sprzedażą nieruchomości Wnioskodawcy będą działać jako podatnicy podatku od towarów i usług, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Sprzedaż ta nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 9 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie wniosku w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości. Natomiast w zakresie określenia stawki podatku VAT dla sprzedaży nieruchomości po 30 czerwca 2020 r. zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej