1. oznaczenie OPAKOWANIA ZWROTNE PRZYJĘCIA lub OPAKOWANIA ZWROTNE WYDANIA,
2. nazwę opakowania,
3. ilość oraz cenę jednostkową opakowania,
4. łączną wartość przyjętych i wydanych opakowań zwrotnych z oznaczeniem OPAKOWANIA ZWROTNE SUMA;

1. oznaczenie DO ZAPŁATY lub DO ZWROTU, lub CENA wraz z kwotą należności po uwzględnieniu: - rozliczenia opakowań zwrotnych, - zniżek i refundacji - dla kasy, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 2 lit. b, - częściowej lub braku płatności przez nabywcę za bilet - dla kas biletowych,
2. dla kas biletowych, oznaczenie BILET BEZPŁATNY lub BILETY BEZPŁATNE przy braku płatności przez nabywcę za bilet;

1. oznaczenie PRZELICZENIE INFORMACYJNE,
2. oznaczenie waluty, na którą następuje przeliczenie,
3. informację o kursie waluty z dokładnością do 4 cyfr po przecinku,
4. wartość przeliczenia;

1. oznaczenie ROZLICZENIE PŁATNOŚCI,
2. typ formy płatności (taki jak Gotówka, Karta, Waluta obca, Bon, Czek, Kredyt, Przelew, Voucher, Mobilna lub inny),
3. nazwę formy płatności, o ile występuje,
4. w przypadku rozliczenia w walucie obcej: - oznaczenie waluty, - oznaczenie PRZELICZNIK wraz z przelicznikiem wskazanym z dokładnością do 4 cyfr po przecinku, - wskazanie wartości wpłacanej kwoty w walucie obcej wraz ze wskazaniem równowartości w walucie ewidencyjnej kasy,
5. wskazanie wartości wpłacanej kwoty,
6. kwotę reszty z oznaczeniem RESZTA lub WYDANO, z uwzględnieniem typu formy płatności, o którym mowa w lit. b; w przypadku wydawania reszty w walucie obcej przepisy lit. d stosuje się odpowiednio;

1. opis PORT DOCELOWY,
2. identyfikator portu docelowego,
3. informacje o portach przesiadkowych, o ile występują, zawierające co najmniej: - oznaczenie PORT PRZESIADKOWY, - identyfikator portu przesiadkowego;

1. numer unikatowy kasy,
2. numer identyfikacji podatkowej (NIP) podatnika,
3. datę sprzedaży,
4. numer kolejny paragonu,
5. łączną wartość sprzedaży brutto,
6. łączną kwotę podatku,
7. typ formy płatności, o którym mowa w pkt 19 lit. b,
8. inne formy płatności.

Wskazać należy, że wyliczenie przyjęte w § 23 Rozporządzeniu MPiT określa wyłącznie minimalny katalog danych jakie muszą być zamieszone na paragonie fiskalnym i nie jest tym samym katalogiem zamkniętym.

Przepis ten wskazuje bowiem, że kasa emituje paragony fiskalne w postaci papierowej i elektronicznej zawierające co najmniej kolejno wskazane pozycje.

Ponadto, jak wynika z treści § 23 Rozporządzenia MPiT, ustawodawca przewiduje rejestrowanie za pomocą kas fiskalnych kwot, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a także czynności nieodpłatnych - przy użyciu kas biletowych czy kas ewidencjonujących usługi przewozu. Mianowicie:

• pkt 8) lit d) wartość opłaty początkowej kursu z oznaczeniem literowym stawki podatku, zwolnienie od podatku lub oznaczenie NIEPODLEGAJĄCA OPODATKOWANIU,
• pkt 8) lit j) oznaczenie literowe stawki podatku, zwolnienie od podatku lub oznaczenie NIEPODLEGAJĄCA OPODATKOWANIU,
• pkt 8) lit m) wartość sumaryczną dopłaty, o ile występuje, z oznaczeniem literowym stawki podatku albo oznaczenie NIEPODLEGAJĄCA OPODATKOWANIU,
• pkt 8) lit o) oznaczenie literowe stawki podatku albo zwolnienie od podatku albo oznaczenie NIEPODLEGAJĄCA OPODATKOWANIU; a także
• pkt 17) lit. b) dla kas biletowych, oznaczenie BILET BEZPŁATNY lub BILETY BEZPŁATNE przy braku płatności przez nabywcę za bilet.

Konkluzja Przyjąć należy, że przepisy ustawy o VAT, Rozporządzenia oraz Rozporządzenia MPiT określają wyłącznie minimalny zakres informacji, które muszą znaleźć się na paragonie fiskalnym i nie zawierają zakazu umieszczania na paragonie dodatkowych informacji, w tym definitywnego zakazu wykorzystania wolnych liter kasy rejestrującej do ewidencji wpływów niestanowiących sprzedaży i tym samym niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podatnik jest świadomy, że art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, stanowiący ustawową podstawę wykorzystywania przez podatników kas rejestrujących, jak również powołane przepisy aktów wykonawczych do tej ustawy, odnoszą się do sprzedaży, a więc zasadniczo odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenie usług, a więc czynności opodatkowanych bądź zwolnionych od podatku od towarów i usług.

Jednakże podatnik uważa, że prowadzenie przy pomocy kasy fiskalnej ewidencji otrzymanych darowizn w żaden sposób nie zniekształci ewidencji sprzedaży opodatkowanej oraz zwolnionej z opodatkowania prowadzonej na rzecz osób fizycznych, w dalszym ciągu będzie ona rzetelnie odzwierciedlała wysokość uzyskanego przez podatnika obrotu oraz kwoty należnego podatku.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie dopuszczalne jest ewidencjonowanie na kasie rejestrującej przekazanych darowizn, która to czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na prawidłowość takiego stanowiska wskazuje również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 1 września 2014 r. nr. IPTPP4/443-460/14-2/UNR, czy też interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 20 lutego 2014 r nr IBPP2/443-151/14/IK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary na mocy art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Należy zauważyć, że dostawa towarów, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra, a ponadto musi to być czynność odpłatna.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątek, który został zawarty w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 cyt. ustawy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wobec powyższej analizy, dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie, oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi na terenie kraju punkt/sieć punktów pod marką M., w którym/których oferuje swoim klientom sprzedaż napojów oraz żywności w stanie przetworzonym jak i nieprzetworzonym. Sprzedaż na rzecz osób fizycznych Wnioskodawca ewidencjonuje przy zastosowaniu kas rejestrujących ściśle drukarek fiskalnych tj. urządzeń sterowanych przez interfejs komunikacyjny systemu kasowego, innymi słowy, urządzeń fiskalnych zintegrowanych z systemem kasowym. Wnioskodawca uczestniczy w zbiórce publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 2014 r. o zasadach prowadzenia zbiórek publicznych, prowadzonej przez Fundację R. z siedzibą w W. organizację pozarządową w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, będącą organizacją pożytku publicznego w rozumieniu art. 20 ust. 1 tej ostatniej ustawy (dalej: Fundacja). Udział Wnioskodawcy w przedmiotowej zbiórce publicznej polega na tym, że osoby odwiedzające punkt/punkty sprzedaży Wnioskodawcy będący/będące miejscem/miejscami ogólnodostępnym/ ogólnodostępnymi, zasadniczo osoby dokonujące zakupu napojów oraz żywności sprzedawanych przez Wnioskodawcę, mogą za pośrednictwem Wnioskodawcy dobrowolnie ofiarować dowolną kwotę pieniężną na cel dobroczynny zbiórki. Taka darowizna na rzecz Fundacji dokonywana jest poprzez wrzucenie określonej przez darczyńcę kwoty gotówki do skarbony umieszczonej w pobliżu kasy. Wnioskodawca pełni tu wyłącznie rolę podmiotu pośredniczącego pomiędzy darczyńcą, a obdarowanym Fundacją. Rola Wnioskodawcy sprowadza się bowiem wyłącznie do umożliwiania prowadzenia zbiórki publicznej w miejscu/miejscach publicznym/publicznych jakim/jakimi jest/są punkt/punkty sprzedaży Wnioskodawcy oraz do przekazania obdarowanemu Fundacji puli środków pieniężnych zebranych do skarbon. Przyjęcie i przekazanie datku (tytułem darowizny) nie wiąże się z jakimikolwiek świadczeniami Wnioskodawcy dla darczyńców, Wnioskodawca wszystkie czynności wykonuje pro bono, nie pobiera też od Fundacji żadnej opłaty, ani innego świadczenia za umożliwienie prowadzenia zbiórki publicznej. W punkcie sprzedaży Wnioskodawcy klient może dokonać zakupu na dwa sposoby, za pośrednictwem kasjera, płacąc w kasie za zakup gotówką lub kartą płatniczą, albo też samodzielnie w tzw. kiosku, czyli maszynie samoobsługowej. W tym ostatnim przypadku klient składa zamówienie w kiosku i dokonuje tam płatności kartą płatniczą bądź wybiera w kiosku opcję zapłać w kasie i dopiero w kasie, już bez przechodzenia procedury składania zamówienia, dokonuje u kasjera zapłaty gotówką lub kartą płatniczą. Zważywszy, że odsetek osób płacących kartą płatniczą (nie noszących przy sobie gotówki) rośnie i można się spodziewać, że ostatecznie będzie to dominujący sposób płatności, jeśli nie wyłączny, Wnioskodawca chciałby, w ramach prowadzonej w lokalu Wnioskodawcy zbiórki publicznej, umożliwić uczestniczenie w tej zbiórce publicznej poprzez obciążenie kwotą darowizny karty płatniczej darczyńcy. Umożliwiłoby to osobom dokonującym zapłaty na rzecz Wnioskodawcy kartą płatniczą dokonanie darowizny jednocześnie z zapłatą ceny za zakupione u Wnioskodawcy towary i produkty.

Ponadto, Wnioskodawca chciałby rejestrować na kasie również wpływy gotówkowe datków dokonywanych na rzecz Fundacji, przyjmując takie datki równocześnie z zapłatą, i tym samym zlikwidować skarbony na datki, a więc i konieczność odrębnego liczenia darowizn wpływających zasadniczo w niewielkich przecież nominałach i przez to do liczenia kłopotliwych. Osiągnięcie wyżej opisanych celów byłoby możliwe w przypadku rejestracji wpływających darowizn za pomocą systemu kasowego Wnioskodawcy i zintegrowanych z nim drukarek fiskalnych. Otóż, przekazanie datku przy płatności kartą płatniczą następowałoby poprzez obciążenie rachunku karty dodatkową (ponad płaconą cenę) kwotą wskazaną każdorazowo przez darczyńcę i rejestrację tej darowizny w systemie kasowym; w przypadku płatności gotówkowej, wskazana przez darczyńcę kwota darowizny w gotówce doliczana byłaby do płatności i pobierana łącznie z ceną przez kasjera i również rejestrowana w systemie kasowym. Innymi słowy, Wnioskodawca chciałby wykorzystać do ewidencjonowania wpłat darowizn ewidencję sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej. Obecnie trwają prace nad wdrożeniem takiej formy wydruku paragonu, aby datki rejestrowały się poza częścią fiskalną paragonu. Jednakże, ze względu na konieczność integracji zmian drukarki fiskalnej z innymi systemami, Wnioskodawca na chwilę obecną nie jest w stanie określić kiedy i z jakim sukcesem zmiana ta zostanie wprowadzona. Mając na uwadze cel i misję działalności Fundacji, Wnioskodawca jest zainteresowany jak najszybszym uruchomieniem zbiórki publicznej. W związku z tym, do czasu wdrożenia nowej formy wydruku paragonu, Wnioskodawca chciałby rejestrować datki w taki sposób, że przypisałby odrębny kod o nazwie darowizna ze stawką NP lub ZW do jednej z wolnych liter drukarki fiskalnej F albo G. W tym celu zaprogramowałby drukarkę fiskalną w ten sposób, że wolnej literze (F albo G) przyporządkowałby wyłącznie czynność przyjęcia darowizny pieniężnej (płatnej kartą lub gotówką), przy założeniu, że w pozostałym zakresie Wnioskodawca stosować będzie wynikające z przepisów przyporządkowanie (do oznaczeń literowych) stawek dla pozostałych czynności świadczonych w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. W ten sposób Wnioskodawca wykorzystałby system kasowy i zintegrowane z nim drukarki fiskalne do ewidencjonowania czynności, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą dopuszczalności takiego rozwiązania na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i wydanych na jej podstawie przepisów wykonawczych.

W tym miejscu należy wskazać, że pieniądze nie są towarami w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Ich wartość w obrocie wynika z posiadania przez pieniądz funkcji płatniczych. W tej sytuacji nie będzie dochodzić do świadczenia usług, ponieważ z okoliczności sprawy nie wynika, że Klient/darczyńca z tytułu przekazania pieniędzy będzie beneficjentem towaru lub usługi, z tytułu której uzyska wymierną korzyść. Jednocześnie należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega dostawa towarów lub wykonana czynność, a nie zapłata za nią.

Należy wskazać, że przyjmowanie przez Wnioskodawcę darowizn pieniężnych na rzecz organizacji pożytku publicznego, w ramach prowadzonej przez OPP zbiórki publicznej, dokonywanych przez klientów Wnioskodawcy (równocześnie darczyńców OPP) w trakcie transakcji z Wnioskodawcą bądź poprzez obciążenie rachunku karty płatniczej klienta/darczyńcy kwotą dokonywanej darowizny, bądź poprzez wpłatę tytułem darowizny określonej kwoty gotówki, nie będzie mieścić się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wskazanym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Co więcej, pieniądz nie jest towarem w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy ani usługą w myśl art. 8 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu stwierdzić należy, że przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze sprzedażą, a nawet nie są to kwoty należne Wnioskodawcy z tytułu wykonywanych przez niego czynności.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2019 r. podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Pojęcie sprzedaży zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Mając na uwadze powyższą definicję, za pomocą kasy rejestrującej powinna być ewidencjonowana dostawa towarów oraz świadczenie usług.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r., poz. 816, z późn. zm.) zwanego dalej rozporządzeniem.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję przypisują oznaczenia literowe od A do G do stawek podatku lub zwolnienia od podatku, przypisanych do nazw towarów i usług, w następujący sposób: a) literze A jest przypisana stawka podstawowa podatku w wysokości 22% albo 23%,

1. literze B jest przypisana stawka obniżona podatku w wysokości 7% albo 8%,
2. literze C jest przypisana stawka obniżona podatku w wysokości 5%,
3. literze D jest przypisana stawka obniżona podatku w wysokości 0%,
4. literze E jest przypisane zwolnienie od podatku,
5. literze F i G są przypisane pozostałe stawki podatku, w tym wartość 0% (zero techniczne) w przypadku sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 119 ust. 1 lub art. 120 ust. 4 ustawy.

Należy zwrócić uwagę, że ustawodawca użył w tym przepisie sformułowania podatnicy przypisują oraz że dotyczy to stawek podatku lub zwolnienia przypisanych do nazw towarów i usług. Zatem ustawodawca nie pozostawił podatnikom dowolności w kwestii przypisania oznaczeń literowych do poszczególnych stawek podatku czy zwolnienia.

Tym samym nie jest uzasadnione ewidencjonowanie otrzymanych datków jako czynności zwolnionych (ZW) jak to proponuje Wnioskodawca pod literą F lub G, gdyż nie są to czynności zwolnione od podatku VAT, a ponadto sprzedaż zwolniona o ile występuje u podatnika winna być przypisana literze E.

Nie znajduje również uzasadnienia przypisanie ww. datków do litery F lub G jako NP, gdyż zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 5 lit. f ww. rozporządzenia ww. literom przypisane są pozostałe stawki podatku, w tym wartość 0% (zero techniczne) w przypadku sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 119 ust. 1 lub art. 120 ust. 4 ustawy. Jak wynika z treści ww. przepisu do ww. liter mają być przypisane stawki podatku, co wskazuje, że pod tymi pozycjami winna być ewidencjonowana sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, regulują przepisy rozporządzenia Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia 28 maja 2018 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz. U. z 2018 r. poz. 1206).

Zgodnie z § 19 pkt 2 lit. j rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące ww. rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych kasa zapewnia zapis w pamięci fiskalnej, w szczególności danych zawartych w raporcie fiskalnym dobowym, obejmujących co najmniej łączną wartość sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu, o ile występuje.

Z kolei w rozdziale 4 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych zawarto kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy w zakresie emitowanych przez nie dokumentów. I tak stosownie do § 23 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych kasa emituje paragony fiskalne w postaci papierowej i elektronicznej zawierające co najmniej kolejno pozycje blok danych kursu dla kas, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 2 lit. a, zawierający kolejne pozycje sprzedaży, w tym co najmniej:

1. czas rozpoczęcia oraz zakończenia kursu,
2. przebytą w kursie drogę,
3. oznaczenie OPŁATA POCZĄTKOWA,
4. wartość opłaty początkowej kursu z oznaczeniem literowym stawki podatku, zwolnienie od podatku lub oznaczenie NIEPODLEGAJĄCA OPODATKOWANIU,
5. opis kolejnych taryf, na których był rejestrowany kurs, cenę danej taryfy za 1 kilometr oraz za 1 godzinę,
6. liczbę jednostek taryfowych zarejestrowanych w danej taryfie,
7. cenę jednostki taryfowej,
8. wartość sumaryczną jednostek taryfowych,
9. oznaczenie literowe stawki podatku, zwolnienie od podatku lub oznaczenie NIEPODLEGAJĄCA OPODATKOWANIU,
10. oznaczenie DOPŁATA, o ile występuje,
11. liczbę jednostek dopłaty, o ile występuje,
12. cenę jednostki dopłaty, o ile występuje,
13. wartość sumaryczną dopłaty, o ile występuje, z oznaczeniem literowym stawki podatku albo oznaczenie NIEPODLEGAJĄCA OPODATKOWANIU,
14. zamiast danych, o których mowa w lit. c-m, w przypadku stosowania ceny umownej występuje blok danych zawierający co najmniej:
    • oznaczenie CENA UMOWNA,
    • wartość ceny umownej za kurs,
15. oznaczenie literowe stawki podatku albo zwolnienie od podatku albo oznaczenie NIEPODLEGAJĄCA OPODATKOWANIU;
    
    

Z kolei w pkt 14 ww. przepisu wymieniono łączną wartość sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu, o ile występuje.

Z powołanego wyżej § 23 ust. 1 pkt 8 lit. o rozporządzenia Ministra Przedsiębiorczości i Technologii w sprawie kryteriów i warunków technicznych wynika, że do czynności niepodlegających opodatkowaniu odnoszą się wyłącznie regulacje dotyczące wystawiania biletów przez kasy przeznaczone do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu usług przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami i wówczas bilet nie powinien zawierać oznaczenia literowego, ale oznaczenie NIEPODLEGAJĄCA OPODATKOWANIU.

Pojęcie sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu pojawia się również w § 23 ust. 1 pkt 9 lit. a tiret szósty ww. rozporządzenia. Zgodnie z ww. przepisem paragon powinien zawierać oznaczenie literowe stawki podatku, zwolnienie od podatku lub bez oznaczenia w przypadku sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu dla kas biletowych.

Ww. przepisy regulują zatem ewidencjonowanie czynności niepodlegających opodatkowaniu na kasach używanych do rejestrowania usług przewozu taksówkami oraz kas biletowych.

Odpowiadając zatem na pytanie Wnioskodawcy należy stwierdzić, że przepisy nie przewidują dokonywania za pomocą kasy rejestrującej ewidencji darowizn w taki sposób, że w celu zaewidencjonowania darowanych przez klienta/darczyńcę, a zbieranych przez podatnika na rzecz OPP kwot, podatnik przypisze jednej z wolnych liter kasy rejestrującej tj. F albo G odrębny kod o nazwie darowizna, ze stawką NP albo ZW i pod tym kodem, z taką stawką (NP albo ZW), będzie rejestrował kwoty darowizn przyjmowane do przekazania obdarowywanej OPP.

Nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że przepisy nie zawierają definitywnego zakazu wykorzystania wolnych liter kasy rejestrującej do ewidencji wpływów niestanowiących sprzedaży i niepodlegających opodatkowaniu.

Podsumowując należy stwierdzić, że kasa rejestrująca jest urządzeniem służącym do ewidencjonowania sprzedaży i jednocześnie ustawodawca nie pozostawił podatnikom dowolności w kwestii przypisania oznaczeń literowych do poszczególnych stawek podatku czy zwolnienia. Tym samym nie jest uzasadnione ewidencjonowanie otrzymanych datków jako czynności zwolnionych (ZW) jak to proponuje Wnioskodawca pod literą F lub G, gdyż nie są to czynności zwolnione od podatku VAT. Sprzedaż zwolniona, o ile występuje u podatnika winna być przypisana literze E. Nie znajduje również uzasadnienia przypisanie ww. datków do litery F lub G jako NP, gdyż zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 5 lit. f ww. rozporządzenia ww. literom przypisane są pozostałe stawki podatku, w tym wartość 0% (zero techniczne) w przypadku sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 119 ust. 1 lub art. 120 ust. 4 ustawy. Jak wynika z treści ww. przepisu do ww. liter mają być przypisane stawki podatku, co wskazuje, że pod tymi pozycjami winna być ewidencjonowana sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT.

Jednocześnie przepisy odnoszące się do czynności niepodlegających opodatkowaniu, dotyczą kas rejestrujących przeznaczonych do ewidencjonowania sprzedaży usług przewozu taksówkami oraz kas biletowych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy (w zakresie zdarzenia przyszłego oznaczonego nr 2 ), z którego wynika że Wnioskodawca może przypisać jednej z wolnych liter kasy rejestrującej (F albo G) odrębny kod o nazwie darowizna, ze stawką NP albo ZW i pod tym kodem, z taką stawką (NP albo ZW), rejestrować kwoty darowizn przyjmowane do przekazania obdarowywanej OPP, jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja została wydana w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku od dochodowego od osób fizycznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć ww. interpretacje przepisów prawa podatkowego zostały wydane w odniesieniu do innych stanów faktycznych oraz w innym stanie prawnym.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego, w szczególności na stwierdzeniu, że zarówno w przypadku prawidłowego jak i nieprawidłowego opisania wpłaty przez klienta z posiadanych przez Wnioskodawcę ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika jakiej konkretnie czynności zapłata dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres). W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, jak również w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej