Dotyczy opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

 – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie:

1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 6 lipca 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 16 kwietnia 2021 r., sygn. akt I SA/Gl 1681/20 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 kwietnia 2022 r., sygn. akt I FSK 1614/21,

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 lipca 2020 r. wpłynął Pana wniosek z 6 lipca 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Pana za podatnika z tytułu transakcji sprzedaży udziału w działkach powstałych z podziału części działki o powierzchni 0,5 ha, która zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego ma charakter budowlany (pytanie nr 1). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 21 września 2020 r. (wpływ 22 września 2020 r.) oraz pismem z 21 września 2020 r. (wpływ 25 września 2020 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

9 kwietnia 2013 r., Wnioskodawca odziedziczył po zmarłej matce udział w wysokości 50% niezbudowanej nieruchomości gruntowej położonej w (…). Nieruchomość składa się formalnie z 3 działek o powierzchni całkowitej ok. 7 ha. Drugim spadkobiercą (również w części 50%) jest Jego brat.

Potwierdzeniem nabycia spadku jest akt poświadczenia dziedziczenia z 24 czerwca 2013 r. sporządzony przez notariusza. Otrzymany spadek zwolniony został z podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, na potwierdzenie czego Wnioskodawca posiada stosowne zaświadczenie wydane przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Większa część nieruchomości (wspomnianych 3 działek) zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego oznaczona jest symbolami:

‒8 ZE - tereny użytków rolnych, sadów, łąk i pastwisk,

‒R-ZR - tereny zieleni niskiej i wysokiej, użytków rolnych, sadów, łąk i pastwisk.

Natomiast część jednej z działek o powierzchni ok. 0,5 ha zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego oznaczona jest symbolami:

‒13 MNU - tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej o niskiej intensywności zabudowy,

‒22 MNn - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej o niskiej intensywności zabudowy - nowej.

Ponieważ część jednej z działek (o powierzchni 0,5 ha) przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową, Wnioskodawca zamierza wraz z bratem sprzedać ten grunt. Trudno znaleźć nabywcę na grunt o powierzchni 0,5 ha. Dużo łatwiej sprzedać działki budowlane o mniejszej powierzchni, doświadczenie wskazuje, że są one atrakcyjniejsze dla potencjalnych nabywców.

W związku z tym, Wnioskodawca planuje podzielić ten grunt o powierzchni 0,5 ha na 6 mniejszych działek, aby możliwa była ich sprzedaż w krótszym czasie, niż czekanie na nabywcę jednej działki półhektarowej. Wnioskodawca czyni starania o podział tego gruntu budowlanego na 6 mniejszych działek.

Z racji zamieszkania Wnioskodawcy w Niemczech i braku możliwości osobistego załatwiania wszelkich formalności związanych z podziałem gruntu budowlanego oraz sprzedażą mniejszych działek, Wnioskodawca udzielił notarialnego pełnomocnictwa swojej teściowej do reprezentowania Go przed wszelkimi urzędami oraz ewentualnymi nabywcami w sprawach związanych z nieruchomością gruntową, której jest współwłaścicielem.

Od momentu odziedziczenia opisywanej nieruchomości gruntowej, Wnioskodawca nie poczynił i nie zamierza czynić żadnych nakładów, np. na infrastrukturę lub uzbrojenie terenu. Nie poszukuje potencjalnych nabywców ani w formie współpracy z pośrednikami w handlu nieruchomościami, ani w formie ogłoszeń w mediach, w tym w Internecie. Wnioskodawca nie prowadził i nie będzie prowadził żadnych działań marketingowych. Informacje o zamiarze podziału i sprzedaży działek budowlanych rozchodzą się „pocztą pantoflową”.

W przyszłości w przypadku, gdy pozostała część nieruchomości gruntowej zostanie, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, przekształcona w grunty budowlane, Wnioskodawca (wraz z bratem) zamierza dokonać kolejnego podziału na mniejsze działki celem sprzedaży. W odniesieniu do tych przyszłych działek także nie zamierza dokonywać jakichkolwiek nakładów finansowych, ani podejmować żadnych działań podwyższających walory handlowe działek (np. uzbrojenie), ani też zmierzających do poszukiwania nabywców.

Uzupełnienie i doprecyzowanie zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca wskazał, że nigdy nie był czynnym podatnikiem VAT. Przekwalifikowanie opisywanej jednej z działek na tereny mieszkaniowo-usługowe o niskiej intensywności zabudowy nastąpiło z urzędu na mocy uchwały Rady Miejskiej w (…) bez wniosku Wnioskodawcy o ustanowienie takiego statusu.

Pełnomocniczka w imieniu Wnioskodawcy występowała do Prezydenta Miasta (…) o potwierdzenie tego statusu 24 maja 2019 r. 18 września 2020 r., pełnomocniczka w imieniu Wnioskodawcy wystąpiła o zmianę przeznaczenia tych działek w planie zagospodarowania przestrzennego na tereny budowlane.

Nieruchomość składająca się z 3 działek (posiadających odrębne numery w ewidencji gruntów) była i jest nadal wydzierżawiana osobie trzeciej na cele rolnicze za zwrotem kwoty podatku od nieruchomości:

‒działka nr 1 była i jest nadal wydzierżawiana na cele rolnicze za zwrotem kwoty podatku od nieruchomości,

‒działka nr 2 była i jest nadal wydzierżawiana na cele rolnicze za zwrotem kwoty podatku od nieruchomości,

‒działka nr 3 była i jest nadal wydzierżawiana na cele rolnicze za zwrotem kwoty podatku od nieruchomości.

Przedmiotowe nieruchomości poza dzierżawą opisaną powyżej, nigdy nie były przedmiotem działalności gospodarczej ani w rozumieniu Prawa przedsiębiorców, ani ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak już wspomniano, nieruchomość składająca się z 3 działek (posiadających odrębne numery w ewidencji gruntów) była i jest nadal wydzierżawiana osobie trzeciej na cele rolnicze za zwrotem kwoty podatku od nieruchomości:

‒działka nr 1 była i jest nadal wydzierżawiana na cele rolnicze za zwrotem kwoty podatku od nieruchomości,

‒działka nr 2 była i jest nadal wydzierżawiana na cele rolnicze za zwrotem kwoty podatku od nieruchomości,

‒działka nr 3 była i jest nadal wydzierżawiana na cele rolnicze za zwrotem kwoty podatku od nieruchomości.

Wnioskodawca dotychczas nie zbywał żadnych nieruchomości, a co za tym idzie, nie był z tego tytułu podatnikiem VAT.

W odniesieniu do:

‒Działki nr 1, której dotyczy pytanie nr 1 pełnomocniczka w imieniu Wnioskodawcy:

‒Wniosek o informację o przeznaczeniu działki zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego - początek 2011 r., ponownie 24 maja 2019 r.,

‒Korespondencja z Prezydentem Miasta (…) w sprawie zmiany szerokości (zwężenia) planowanej drogi służebnej - w okresie od 27 listopada 2018 r. - sprawa zakończona zaniechaniem ze strony Wnioskodawcy,

‒Wniosek o podział na 6 mniejszych działek.

‒Działki nr 2, której dotyczy pytanie nr 2 pełnomocniczka w imieniu Wnioskodawcy:

‒Wniosek o informację o przeznaczeniu działki zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego - początek 2011 r., ponownie 24 maja 2019 r.,

‒Korespondencja z Prezydentem Miasta (…) w sprawie zmiany szerokości (zwężenia) planowanej drogi służebnej - w okresie od 27 listopada 2018 r. - sprawa zakończona zaniechaniem ze strony Wnioskodawcy,

‒18 września 2020 r., pełnomocniczka w imieniu Wnioskodawcy wystąpiła o zmianę przeznaczenia tych działek w planie zagospodarowania przestrzennego na tereny budowlane.

‒Działki nr 3, której dotyczy pytanie nr 2 pełnomocniczka w imieniu Wnioskodawcy:

‒Wniosek o informację o przeznaczeniu działki zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego - początek 2011 r., ponownie 24 maja 2019 r.,

‒Korespondencja z Prezydentem Miasta (…) w sprawie zmiany szerokości (zwężenia) planowanej drogi służebnej - w okresie od 27 listopada 2018 r. - sprawa zakończona zaniechaniem ze strony Wnioskodawcy,

‒18 września 2020 r., pełnomocniczka w imieniu Wnioskodawcy wystąpiła o zmianę przeznaczenia tych działek w planie zagospodarowania przestrzennego na tereny budowlane.

Pytanie

Czy z racji sprzedaży udziału Wnioskodawcy w mniejszych działkach budowlanych powstałych z podziału części działki o powierzchni 0,5 ha, która zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego ma charakter gruntu budowlanego będzie On występował w charakterze podatnika VAT, z wszelkimi konsekwencjami tego statusu?

Pana stanowisko w sprawie

Z racji sprzedaży Pana udziału w mniejszych działkach budowlanych powstałych z podziału części działki o powierzchni 0,5 ha, która zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego ma charakter gruntu budowlanego nie będzie Pan występował w charakterze podatnika VAT, z wszelkimi konsekwencjami tego statusu.

Uzasadnienie

Podstawowe określenie podatnika VAT znajdujemy w przepisie art. 15 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym: Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei, definicja samodzielnej działalności gospodarczej na gruncie przepisów VAT znajduje się w przepisie art. 15 ust. 2 ustawy: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wyłączenia zawarte w art. 15 ust. 3 i 3a ustawy nie mają zastosowania do omawianej we wniosku sytuacji.

Poniższe uzasadnienie ma zastosowanie do stanowiska w kwestii zapytania, gdyż nie liczba działek, na które dzieli się większy obszarowo grunt budowlany oraz nie uwarunkowania czasowe decydują o okolicznościach, które pozwalają na uznanie, że omawiana sprzedaż działek po ich podziale ma znamiona działalności gospodarczej.

Analizując przepis art. 15 ust. 2 ustawy, trudno w opisywanych przez Wnioskodawcę czynnościach dopatrzyć się cech producenta, handlowca czy usługodawcy. Podziału większej działki na mniejsze nie można uznać za „wyprodukowanie” tych mniejszych działek. Bez wątpienia nie jest to handel, gdyż nieruchomość gruntowa nie została zakupiona w celu dalszej odsprzedaży, a została nabyta w drodze spadku. Wreszcie sprzedaż (dostawa) gruntu nie może być traktowana jako usługa. Wnioskodawca nie znajduje także przesłanek w dalszej części analizowanego przepisu do uznania opisanych przez Niego przyszłych czynności za działalność gospodarczą. Są to i będą w przyszłości zwykłe czynności osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej zmierzające do sprzedaży części posiadanego majątku prywatnego.

Potwierdzają to następujące okoliczności:

‒nieruchomość została odziedziczona, a nie zakupiona, a zatem nie była nabyta w celu dalszej odsprzedaży i w celu osiągnięcia zysku,

‒Wnioskodawca mieszka na stałe w Niemczech, więc chce się „pozbyć” nieruchomości położonej w innym kraju,

‒nie poczynił i nie poczyni żadnych nakładów na uatrakcyjnienie i podniesienie walorów handlowych nieruchomości,

‒nie prowadził i nie będzie prowadził żadnych działań marketingowych zmierzających do znalezienia nabywców,

‒podział większej działki na mniejsze wynika z pragmatyki, gdyż mniejsze działki cieszą się większym popytem.

Wszystkie opisane wyżej argumenty świadczą o tym, że z racji sprzedaży działek w okolicznościach opisanych we wniosku, Wnioskodawca nie będzie występował w charakterze podatnika VAT.

Przedstawione powyżej rozumowanie potwierdza utarta linia orzecznicza sądów administracyjnych. Wnioskodawca przytoczy kilka tez wyroków:

‒I SA/Łd 505/19, Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 14 stycznia 2020 r.: Oczywistym i naturalnym jest dążenie właściciela prywatnego majątku do zbycia go w taki sposób, aby uzyskać jak największą korzyść. Faktem powszechnie znanym jest, że zwykle podział gruntu o charakterze rolniczym na mniejsze działki, które już rolniczego charakteru nie będą miały, pozwoli na uzyskanie lepszych cen za zbywany grunt. Takie działanie nie wykracza poza zwykłe gospodarowanie mieniem prywatnym przez osoby fizyczne.

‒I SA/Gl 1293/19, Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 15 stycznia 2020 r.: Ogół podejmowanych przez skarżącego na przestrzeni wielu lat działań należy postrzegać w kategoriach czynności podejmowanych w ramach normalnego zarządu majątkiem osobistym, właściwych dla osoby należycie dbającej o własne interesy. Skarżący nie podejmował aktywnych działań zmierzających do upublicznienia oferty sprzedaży, poprzez czynności marketingowe, czy reklamowe. Działaniom skarżącego można by przypisać profesjonalny charakter działania, gdyby w stosunkowo krótkim okresie od nabycia do sprzedaży, podjął szereg następujących po sobie ciągłych, konsekwentnych i zamierzonych czynności ukierunkowanych bezpośrednio na zwiększenie wartości nieruchomości. Czynności, które by wymiernie wpływały na taką ocenę, co już wyżej wzmiankowano, to m.in. uzbrojenie terenu, działania marketingowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, wystąpienie o opracowanie planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego, zarejestrowanie i prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie zbliżonym do usług developerskich.

‒I SA/Rz 913/19, Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 5 marca 2020 r.: Trudno oczekiwać od podmiotu, który zbywa składnik swojego majątku prywatnego, aby nie kierował się przy tym rachunkiem ekonomicznym i powstrzymywał od działań, które pozwolą mu uzyskać jak najwyższą cenę, w obawie przed obłożeniem transakcji sprzedaży daniną publicznoprawną. Uzyskanie warunków zabudowy oraz pozwolenia na budowę nie jest samo w sobie czynnością profesjonalną, na tyle specyficzną, że dostępną czy stosowaną wyłącznie przez podmioty trudniące się profesjonalnym obrotem nieruchomości, tak jak w ogóle nie może być mowy o uznaniu za takową opublikowanie (umieszczenie) ogłoszenia o sprzedaży w Internecie.

‒I SA/Łd 777/19, Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 12 marca 2020 r.: Z opisu stanu faktycznego nie wynika, iż skarżący poza zmianą przeznaczenia gruntu i jego podziałem podejmował czynności przekraczające czynności standardowe, umożliwiające zbycie nieruchomości, jej uatrakcyjnienie, takie jak wyposażenie nieruchomości w infrastrukturę, szczególną promocję oferowanych do sprzedaży działek, czy inne działania marketingowe. Czynnością taką, w okolicznościach sprawy nie jest na pewno wykonanie zjazdu na drogę wewnętrzną z drogi powiatowej, bowiem dostęp do drogi publicznej jest warunkiem koniecznym do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy. Podobnie, w realiach niniejszej sprawy samo uzyskanie takiej decyzji, przy braku innych działań cechujących podmioty zajmujące się handlem nieruchomościami nie może skutkować przyjęciem, że skarżący działał jak podmiot prowadzący działalność gospodarczą w tym zakresie. Działania te były bowiem działaniami zmierzających do zbycia nieruchomości, ale w ramach dysponowania majątkiem prywatnym.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pana wniosek – 21 października 2020 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0114-KDIP4-3.4012.342.2020.2.MAT, w której uznałem Pana stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Panu 27 października 2020 r.

Skarga na interpretację indywidualną

19 listopada 2020 r. wniósł Pan skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Skarga wpłynęła do mnie 19 listopada 2020 r.

Wniósł Pan o:

1)uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej,

2)zasądzenie kosztów postępowania oraz zastępstwa procesowego na rzecz strony skarżącej według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił rozstrzygnięcie organu - wyrokiem z 16 kwietnia 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 1681/20.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 14 kwietnia 2022 r., sygn. akt I FSK 1614/21 oddalił skargę kasacyjną.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 16 kwietnia 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 1681/20 wraz z aktami wpłynął do mnie 1 września 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

‒uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach,

‒ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania interpretacji indywidualnej znak 0114‑KDIP4‑3.4012.342.2020.2.MAT, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 16 kwietnia 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 1681/20 i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 kwietnia 2022 r. sygn. akt I FSK 1614/21.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”,

opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy,

przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”,

państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1) określone udziały w nieruchomości,

2) prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3) udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Według art. 2 pkt 22 ustawy,

sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt (i udział w gruncie) spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy,

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy,

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntu istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowego udziału w działkach, podejmie Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że odziedziczył Pan udział w wysokości 50% niezbudowanej nieruchomości gruntowej. Nieruchomość składa się formalnie z 3 działek o powierzchni całkowitej ok. 7 ha. Otrzymany spadek zwolniony został z podatku od spadków i darowizn.

Większa część nieruchomości (wspomnianych 3 działek) zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego oznaczona jest symbolami: 8 ZE - tereny użytków rolnych, sadów, łąk i pastwisk, R-ZR - tereny zieleni niskiej i wysokiej, użytków rolnych, sadów, łąk i pastwisk. Natomiast część jednej z działek o powierzchni ok. 0,5 ha zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego oznaczona jest symbolami: 13 MNU - tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej o niskiej intensywności zabudowy, 22 MNn - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej o niskiej intensywności zabudowy - nowej.

Ponieważ część jednej z działek (o powierzchni 0,5 ha) przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową, zamierza Pan sprzedać ten grunt. W związku z tym, planuje Pan podzielić ten grunt o powierzchni 0,5 ha na 6 mniejszych działek, aby możliwa była ich sprzedaż w krótszym czasie, niż czekanie na nabywcę jednej działki półhektarowej. Czyni Pan starania o podział tego gruntu budowlanego.

Udzielił Pan notarialnego pełnomocnictwa swojej teściowej do reprezentowania Pana przed wszelkimi urzędami oraz ewentualnymi nabywcami w sprawach związanych z nieruchomością gruntową, której jest Pan współwłaścicielem.

Od momentu odziedziczenia opisywanej nieruchomości gruntowej, nie poczynił Pan i nie zamierza czynić żadnych nakładów, np. na infrastrukturę lub uzbrojenie terenu. Nie poszukuje Pan potencjalnych nabywców ani w formie współpracy z pośrednikami w handlu nieruchomościami, ani w formie ogłoszeń w mediach, w tym w Internecie. Nie prowadził i nie zamierza Pan prowadzić żadnych działań marketingowych. Nigdy nie był Pan czynnym podatnikiem VAT. Przekwalifikowanie opisywanej jednej z działek na tereny mieszkaniowo-usługowe o niskiej intensywności zabudowy nastąpiło z urzędu na mocy uchwały Rady Miejskiej bez Pana wniosku o ustanowienie takiego statusu.

Nieruchomość składająca się z 3 działek była i jest nadal wydzierżawiana osobie trzeciej na cele rolnicze za zwrotem kwoty podatku od nieruchomości. Przedmiotowe nieruchomości poza dzierżawą opisaną powyżej, nigdy nie były przedmiotem działalności gospodarczej. Dotychczas nie zbywał Pan żadnych nieruchomości, a co za tym idzie, nie był Pan z tego tytułu podatnikiem VAT. Pełnomocniczka w Pana imieniu występowała z wnioskiem o informację o przeznaczeniu działek zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, oraz wystąpiła z wnioskiem o podział jednej z działek na 6 mniejszych.

Pana wątpliwości w niniejszej sprawie dotyczą nieuznania Pana za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą udziału w mniejszych działkach budowlanych powstałych z podziału części działki o powierzchni 0,5 ha.

W celu wyjaśnienia Pana wątpliwości należy przeanalizować całokształt działań, jakie podjął/podejmie Pan w odniesieniu do udziałów w działkach będących przedmiotem planowanej sprzedaży i ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży, będzie spełniał Pan przesłanki do uznania Pana za podatnika podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W niniejszej sprawie warto zwrócić uwagę na kwestię oddania gruntów w umowę dzierżawy.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740):

Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing, itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Jak wynika z opisu sprawy przedmiotowe działki były i nadal są wydzierżawiane osobie trzeciej na cele rolnicze za zwrotem kwoty podatku od nieruchomości. Zatem, nie można stwierdzić, że oddając działki w dzierżawę wyłącznie w zamian za zwrot kwoty podatku od nieruchomości wykorzystuje Pan nieruchomości w prowadzonej działalności gospodarczej.

Takie stanowisko potwierdził również WSA w Gliwicach w wyroku z 16 kwietnia 2021 r., sygn. akt I SA/Gl 1681/20 zapadłym w niniejszej sprawie. W orzeczeniu tym Sąd wskazał, że „Jak wywiódł NSA, jakkolwiek pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter bardzo szeroki, to nie może ono prowadzić do interpretacji, w której każda odpłatna dla właściciela czynność prawna odnosząca się do nieruchomości utożsamiona będzie z działalnością gospodarczą. Należy mieć bowiem na względzie, że jakkolwiek art. 15 ust 1 cyt. ustawy za nieistotny przyjmuje cel czy rezultaty działalności gospodarczej, to na gruncie konkretnego stanu faktycznego, ocena założonych i oczekiwanych przychodów, także może wspomagać interpretację co do celu podejmowanych działań. Rezygnując z samodzielnej możliwości osiągania pożytków z gruntu, skarżący uzyskał w zamian jedynie „zwolnienie” z ustawowego ciężaru, który pozostaje związany z prawem własności przedmiotowego gruntu - (por. wyrok NSA z dnia 5 marca 2019 r. sygn. akt I FSK 384/17). Dodatkowe uzasadnienie dla zawarcia przedmiotowej umowy dzierżawy stanowi fakt zamieszkiwania skarżącego poza granicami kraju i niemożność osobistego zajmowania się przedmiotowymi działkami. Skarżący nie chce by grunty uległy dewastacji czy degradacji.”

Ponadto, jak wynika z opisu sprawy, udzielił Pan pełnomocnictwa swojej teściowej do reprezentowania Pana przed wszelkimi urzędami oraz ewentualnymi nabywcami w sprawach związanych z nieruchomością gruntową.

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 95 § 1 i § 2 ustawy Kodeks cywilny,

z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela.

Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego:

umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego,

pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego,

jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. Pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

W myśl art. 108 Kodeksu cywilnego,

pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. ustawy wynika, że

przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 ww. ustawy, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sytuacji nie wystąpią okoliczności, które wskazują, że sprzedaż przez Pana udziału w działkach należy uznać za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, która skutkuje uznaniem Pana za podatnika podatku od towarów i usług.

Znaczenie dla przedmiotowej sprawy ma analiza całokształtu działań jakie podjął Pan w odniesieniu do przedmiotowych działek przez cały okres ich posiadania.

Przedmiotem sprzedaży będzie udział w działkach budowlanych powstałych z podziału części działki o powierzchni 0,5 ha. Ponieważ część jednej z działek (o powierzchni 0,5 ha) przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową, zamierza Pan wraz z bratem sprzedać ten grunt. Trudno znaleźć nabywcę na grunt o powierzchni 0,5 ha, dużo łatwiej sprzedać działki budowlane o mniejszej powierzchni. W związku z tym, planuje Pan podzielić ten grunt o powierzchni 0,5 ha na 6 mniejszych działek, aby możliwa była ich sprzedaż w krótszym czasie, niż czekanie na nabywcę jednej działki półhektarowej. Czyni Pan zatem starania o podział tego gruntu budowlanego na 6 mniejszych działek. W związku z tym, że mieszka Pan zagranicą i nie ma możliwości osobistego załatwienia formalności związanych z podziałem i sprzedażą, udzielił Pan notarialnego pełnomocnictwa swojej teściowej do reprezentowania Pana przed wszelkimi urzędami oraz ewentualnymi nabywcami w sprawach związanych z nieruchomością gruntową, której jest Pan współwłaścicielem. Pełnomocniczka w Pana imieniu występowała z wnioskiem o informację o przeznaczeniu działek zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego oraz wystąpiła z wnioskiem o podział części jednej z działek na 6 mniejszych. Od momentu odziedziczenia opisywanej nieruchomości gruntowej nie poczynił Pan i nie zamierza czynić żadnych nakładów, np. na infrastrukturę lub uzbrojenie terenu. Nie poszukuje Pan potencjalnych nabywców ani w formie współpracy z pośrednikami w handlu nieruchomościami, ani w formie ogłoszeń w mediach, w tym w Internecie. Nie prowadził i nie zamierza Pan prowadzić żadnych działań marketingowych. Nieruchomość składająca się z 3 działek była i jest nadal wydzierżawiana osobie trzeciej na cele rolnicze za zwrotem kwoty podatku od nieruchomości. Przedmiotowe nieruchomości poza dzierżawą opisaną powyżej, nigdy nie były przedmiotem działalności gospodarczej. Dotychczas nie zbywał Pan żadnych nieruchomości, a co za tym idzie, nie był Pan z tego tytułu podatnikiem VAT.

Mając na uwadze podjęte przez Pana działania nie można uznać, że działania te stanowiły ciąg zdarzeń przesądzających o uznaniu sprzedaży udziałów w działkach za prowadzenie działalności gospodarczej. W niniejszej sprawie brak jest więc przesłanek pozwalających uznać Pana, w zakresie sprzedaży udziałów w działkach, o których mowa w pytaniu nr 1, za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Odnosząc się zatem do sprzedaży przedmiotowych udziałów w działkach stwierdzić należy, że podjęte przez Pana czynności nie wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym i nie stanowią działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Jak wynika z opisu sprawy, nie dokonywał Pan czynności typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, wykonywanych przez handlowców. Brak jest przesłanek zawodowego, tj. stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności, co przesądzałoby o tym, że zbycie przez Pana opisanych udziałów w działkach będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Takie stanowisko potwierdza również WSA w Gliwicach w powołanym wyżej wyroku z 16 kwietnia 2021 r., sygn. akt I SA/Gl 1681/20, który zapadł w niniejszej sprawie: „Działaniom skarżącego można by przypisać profesjonalny charakter działania, gdyby w stosunkowo krótkim okresie od nabycia do sprzedaży, podjął szereg następujących po sobie ciągłych, konsekwentnych i zamierzonych czynności ukierunkowanych bezpośrednio na zwiększenie wartości nieruchomości. Czynności, które by wymiernie wpływały na taką ocenę, o czym już wyżej wspomniano, to m.in. uzbrojenie terenu, działania marketingowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, wystąpienie o opracowanie planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego, zarejestrowanie i prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie zbliżonym do usług developerskich. Działania strony, takiego zorganizowanego charakteru nie przybrały. W omawianym przypadku natomiast, gdyby celem skarżącej było uzyskiwanie korzyści majątkowych w ramach działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, podejmowane działania powinny mieć charakter bardziej intensywny, co do czasu, jak i zakresu dokonywanych czynności. Zauważyć także należy, że otrzymana w drodze spadku działka, ze względu na swoje rozmiary, niewątpliwie determinowała działania skarżącego zmierzające do podziału działki na mniejsze tak aby możliwe było ich zbycie. Nie można bowiem różnicować sytuacji osób fizycznych, które posiadają znaczny majątek osobisty od tych, których majątek ten nie przedstawia dużej wartości, przyjmując, że podział działki na mniejsze każdorazowo wpisuje się w ciąg czynności, które przesądzają gospodarczy charakter działalności podatnika - (por. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 18 listopada 2020 r., sygn. akt I SA/GI 389/20).”

Stanowisko WSA potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 14 kwietnia 2022 r., sygn. akt I FSK 1614/21 wskazując, że „Bez znaczenia dla powyższej oceny pozostawała okoliczność, że skarżący w sprawach dotyczących nieruchomości (przedmiotowych działek powstałych z podziału) występował za pośrednictwem pełnomocnika. Instytucja pełnomocnictwa ma ogólny charakter i nie przesądza charakteru podejmowanych działań. Podejmowanie działań typowych dla zarządu majątkiem prywatnym, ale poprzez pełnomocnika, nie sprawia automatycznie, że stają się one elementem działalności gospodarczej mocodawcy”.

Podsumowując, mając na uwadze orzeczenie WSA z 16 kwietnia 2021 r., sygn. akt I SA/Gl 1681/20 oraz orzeczenie NSA z 14 kwietnia 2022 r., sygn. akt I FSK 1614/21 należy stwierdzić, że zbycie udziału w mniejszych działkach budowlanych powstałych z podziału części działki o powierzchni 0,5 ha, nie będzie skutkować uznaniem Pana za podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż przedmiotowych udziałów w działkach nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Niniejsza interpretacja dotyczy jedynie Wnioskodawcy i nie wywiera skutków prawnych dla współwłaściciela działek.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania pierwotnej interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).