Niepodleganie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziału w działkach.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 czerwca 2022 r. wpłynął Pani wniosek  o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działki nr … i działki nr …., stanowiących współwłasność małżeńską.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni wraz mężem, na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, byli współwłaścicielami:

-działki o numerze ewidencyjnym .... i o powierzchni .... ha, stanowiącej część nieruchomości gruntowej, położonej w miejscowości ...., gmina ..., o łącznej powierzchni .... ha nabytej przez wnioskodawczynię oraz jej męża na podstawie umowy darowizny, dokonanej przez rodziców na rzecz jej i małżonka ..... 1999 roku,

-działki o numerze ewidencyjnym .... i o powierzchni ..... ha, stanowiącej część nieruchomości gruntowej, położonej w miejscowości ...., gmina ...., o łącznej powierzchni .... ha, nabytej przez wnioskodawczynię oraz jej męża na podstawie umowy darowizny, dokonanej przez rodziców na rzecz jej i małżonka .... 1999 roku.

Wnioskodawczyni wraz z mężem, w dniu .... 2022 r. , na podstawie aktu notarialnego umowy sprzedaży rep. ... numer ...., dokonali sprzedaży ww. działek o numerach ... i ... na rzecz osoby prawnej. Jak wynika z powołanego w akcie skróconego wypisu z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z ..... 2022 r., działka o numer ...położona jest na terenach oznaczonym symbolem 1P/U - zabudowa obiektów produkcyjnych, składów i magazynów lub usług, jako przeznaczenie podstawowe; budynki gospodarcze, urządzenia, obiekty i sieci infrastruktury technicznej, urządzenia wodne, miejsca postojowe, na potrzeby przeznaczenia podstawowego, parkingi kubaturowe naziemne na potrzeby przeznaczenia podstawowego, dojścia, dojazdy, place manewrowe i montażowe, jako przeznaczenie dopuszczalne; 2R - tereny rolnicze, jako przeznaczenie podstawowe; dojazdy, jako przeznaczenie dopuszczalne, a działka o numerze .... położona jest na terenach oznaczonych symbolem 2KDD - tereny komunikacji dróg publicznych klasy dojazdowej, jako przeznaczenie podstawowe; dojazdy, jako przeznaczenie dopuszczalne.

Działki te w chwili sprzedaży nie były zabudowane, nie były zalesione, posiadały bezpośredni dostęp do drogi publicznej. Działka numer ...  nie stanowiła nieruchomości rolnej w rozumieniu przepisów ustawy z 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego oraz art. 46(1) kodeksu cywilnego, zgodnie z art. 1a ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego nie była ta ustawa stosowana do działki numer ..., a na działkach ...i ... nie było prowadzone gospodarstwo rolne.

Działki nie stanowiły przedmiotu dzierżawy, nie znajdują się na terenie parku narodowego ani specjalnej strefy ekonomicznej. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, jest rolnikiem, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działki o numerach ... i ... nie były przedmiotem najmu, nie były uzbrojone, wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań w celu zmiany ich przeznaczenia na tereny przemysłowe, nie podejmowała żadnych działań marketingowych w celu ich sprzedaży, takich jak zamieszczenie ogłoszenia o sprzedaży czy zlecenie sprzedaży pośrednikowi. To kupujący zgłosił się do wnioskodawczyni i jej męża. Udziały w działkach o numerach ... i ... stanowiły majątek osobisty od 1999 r.  a działki przez wiele lat stanowiły użytki zielone, czyli łąkę.

3 lata wcześniej, wnioskodawczyni z mężem, aktem notarialnym z .... 2019 r.,  zbyli działki o numerach ..., ..., ..., stanowiące część nieruchomości, położonej w ...., gmina ..., na rzecz osoby prawnej w celu inwestycji magazynowo-produkcyjnej. Sprzedaż ta opodatkowana została podatkiem od towarów i usług, zgodnie z interpretacją indywidualną, wydaną na rzecz wnioskodawcy przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu .... 2019 r., nr ...... Wówczas wnioskodawczyni dokonała rejestracji w podatku VAT na okres jednego miesiąca, tj. ....2019 - .....2019 r.  a jedyną czynnością opodatkowaną była sprzedaż udziału w działkach o numerach ..., ..., .... Natomiast okoliczności zawarcia umowy sprzedaży z .... 2019 r. były odmienne, niż objętej przedmiotowym wnioskiem umowy z ... 2022 r.

Odnośnie umowy sprzedaży z ... 2019 r., to w 2016 r. zgłosiła się do wnioskodawcy i męża agencja doradcza, działająca w obrocie nieruchomościami, która przedstawiła Zainteresowanym inwestora, zainteresowanego kupnem działek Zainteresowanych pod inwestycję magazynowo - produkcyjną. Ponieważ działki, będące własnością wnioskodawczyni i jej męża oraz sąsiednie działki są przeznaczone pod inwestycje przemysłowe, postanowili wraz z właścicielami sąsiednich nieruchomości podpisać umowę przedwstępną sprzedaży gruntu z inwestorem zainteresowanym zakupem działek. Umowa przedwstępna zawarta została .... 2016 r. Wówczas kupujący na swój koszt, działając na podstawie pełnomocnictw od wnioskodawcy i jego żony przygotował działkę do inwestycji.

Sytuacja taka nie miała miejsca w zakresie sprzedaży dokonanej .... 2022 r., będącej przedmiotem niniejszego wniosku, bowiem wnioskodawca ani jego żona nie zawierali z nabywcą działek o numerach ... i ... umowy przedwstępnej, nie udzielali nabywcy ani żadnej agencji doradczej, czy zajmującej się obrotem nieruchomościami, pełnomocnictw do działania w ich imieniu, nie podejmowali żadnych działań w celu zwiększenia atrakcyjności działki, czy podniesienia jej wartości, nie występował o uzyskanie warunków zabudowy.

Pytanie

Czy dokonana przez wnioskodawczynię wraz z mężem, w dniu .... 2022 r., na podstawie aktu notarialnego repertorium .. nr ...., sprzedaż niezabudowanych działek, stanowiących wspólność ustawową majątkową małżeńską, o numerze ewidencyjnym ... i powierzchni .... ha oraz o numerze ewidencyjnym ... i o powierzchni ... ha, położonych w miejscowości ...., gmina ..., podlega opodatkowaniu podatkiem do towarów i usług, na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.)?

Pani stanowisko w sprawie 

Opisana w pytaniu czynność sprzedaży działek, stanowiących wspólność ustawową majątkową małżeńską, o numerze ewidencyjnym …. i powierzchni …. ha oraz o numerze ewidencyjnym … i o powierzchni … ha, położonych w miejscowości …., gmina …, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z uwagi na następujące okoliczności.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1.określone udziały w nieruchomości,

2.prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3.udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Grunty spełniają definicję towaru, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Jak wyjaśniono m. in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 maja 2021 r., nr 0113-KDIPT1-2.4012.185.2021.2.AJB, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W przypadku opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy podmiot dokonujący sprzedaży gruntu podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika, prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10  i  C-181/10. Z tezy ww. orzeczenia wynika m.in., że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności, związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości, porównywalną do działań podmiotów, zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W przypadku wnioskodawczyni brak jest podstaw do stwierdzenia, że dokonując wraz z mężem sprzedaży, opisanych we wniosku działek o numerach … i …, działała w charakterze podatnika podatku VAT. Jak wskazano, wnioskodawczyni nie podejmowała żadnej aktywności wykraczającej poza realizację prawa własności. Po stronie wnioskodawczyni brak było jakiejkolwiek aktywności porównywalnej do aktywności podmiotów, zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Wnioskodawczyni nabyła z mężem opisane działki do wspólności majątkowej małżeńskiej na podstawie umowy darowizny z …. 1999 roku. Nie było więc to nabycie w celu dalszej odsprzedaży. Jak wskazano, wnioskodawczyni nie podejmowała żadnej aktywności wykraczającej poza realizację prawa własności. Po stronie wnioskodawczyni brak było jakiejkolwiek aktywności porównywalnej do aktywności podmiotów, zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Wnioskodawczyni nie zabiegała o zmianę przeznaczenia terenu, będąc współwłaścicielem przez ponad 20 lat nie podejmowała żadnych czynności w celu zwiększenia wartości działki, nie powierzyła sprzedaży żadnemu pośrednikowi, nawet nie zamieściła ogłoszenia o sprzedaży działki. W świetle powyższego stwierdzić należy, że dokonując wraz z mężem sprzedaży działek o numerach … i …. wnioskodawczyni działała w ramach zarządu majątkiem prywatnym, który otrzymała w 1999 r. w drodze darowizny, nie zaś jako podatnik podatku VAT.

Podkreślić należy, że okoliczności sprzedaży działek o numerach … i …., są całkowicie odmienne od okoliczności wcześniej sprzedaży działek w 2019 r., która wówczas została poprzedzona zawarciem umowy przedwstępnej oraz udzieleniem pełnomocnictwa inwestorowi do podjęcia działań, zmierzających do przygotowania terenów pod inwestycję. Z tych względów nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931  ze zm.) zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy:

Jak wynika z art. 2 pkt 6 ww. ustawy :

Zgodnie z tym przepisem, budynki, budowle i grunty spełniają definicję towaru, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

a)określone udziały w nieruchomości,

b)prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

c)udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art. 195 ww. ustawy:

Z treści art. 46 § 1 ww. ustawy wynika, że :

Na mocy art. 198 ww. ustawy:

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

W myśl art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego :

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 ww. ustawy :

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. ustawy :

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. ustawy :

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy  art. 43 § 1 ww. ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zbycie nieruchomości gruntowych (działek, udziałów w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy:

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczeń C-180/10 i C-181/10 wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ustawa Kodeks cywilny.

W myśl art. 535 ww. ustawy:

Na mocy art. 155 § 1 ww. ustawy:

Wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z okoliczności przedstawionych w opisie sprawy wynika, że była Pani wraz z mężem współwłaścicielem niezabudowanych działek nr …. i nr …. Udział w prawie własności przedmiotowych działek nabyła Pani na podstawie umowy darowizny w 1999 r.

Przedmiotowe działki nie były przedmiotem dzierżawy lub najmu, nie były uzbrojone, nie podejmowała Pani żadnych działań w celu zmiany ich przeznaczenia,  ani żadnych działań marketingowych w celu ich sprzedaży (takich jak zamieszczenie ogłoszenia o sprzedaży czy zlecenie sprzedaży pośrednikowi); to kupujący zgłosił się do Pani i Pani męża. Przedmiotowe działki stanowiły użytki zielone (łąki), nie było prowadzone na nich gospodarstwo rolne.

… 2022 r.  dokonała Pani wraz z mężem sprzedaży przedmiotowych działek na rzecz osoby prawnej. Nie zawierali Państwo z nabywcą działek umowy przedwstępnej, nie udzielali nabywcy ani żadnej agencji doradczej, czy zajmującej się obrotem nieruchomościami, pełnomocnictw do działania w Państwa  imieniu, nie podejmowali Państwo żadnych działań w celu zwiększenia atrakcyjności przedmiotowych działek, czy podniesienia ich wartości, nie występowali o uzyskanie warunków zabudowy.

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Panią za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji należy uznać, że przedmiotem dostawy był składnik Pani majątku osobistego, a sprzedaż niezabudowanych działek stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym. Dokonując sprzedaży przedmiotowych działek, nie działała Pani w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Panią przedmiotowych działek stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, zbywając działki stanowiące majątek prywatny, korzysta Pani z przysługującego Jej prawa do  rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od  towarów i usług.

Reasumując, skoro w przedmiotowej sprawie nie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Pani za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży działki nr … i działki nr …, stanowiących współwłasność małżeńską, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

A zatem oceniając Pani stanowisko, należało uznać je za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pani zapytania. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla Pani męża, współwłaściciela przedmiotowych działek.

Jednocześnie należy wskazać, że publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, wskazany we wniosku przez Panią, tj. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm., jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ww. ustawy opublikowany został w Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).