Nieuznanie Sprzedających za podatników podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą udziałów w działkach wydzielonych z działki nr ... .

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

20 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z dnia 18 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Sprzedających za podatników podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą udziałów w działkach wydzielonych z działki nr ....

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – 21 lipca 2022 r. (data wpływu 26 lipca 2022 r.), 21 lipca 2022 r. (data wpływu 1 sierpnia 2022 r.) oraz 2 sierpnia 2022 r. (data wpływu)

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania: …

2)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania: …

3)Zainteresowany niebędący stroną postępowania: …

4)Zainteresowany niebędący stroną postępowania: …

5)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania: …

6)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania: …

7)Zainteresowany niebędący stroną postępowania: …

Treść wniosku jest następująca.

Opis zdarzenia przyszłego

W dniu 4 listopada 1992 r. aktem notarialnym Rep. A nr … Zainteresowany będący stroną postępowania wraz z kilkoma osobami fizycznymi, nabyli wspólnie w udziałach nieruchomość położoną w … gmina …, stanowiącą działkę nr … o obszarze … ha. Przedmiotowa nieruchomość na moment jej nabycia była zabudowana budynkiem biurowo-socjalnym z przyległą halą produkcyjną oraz zabudowana była magazynem, silosem oraz ruinami innych budynków gospodarczych. Przedmiotowa nieruchomość stanowi grunty rolne, a zgodnie z uchwałą Rady Gminy … nr … z dnia 30 listopada 2005 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego teren, na którym zlokalizowana jest przedmiotowa działka przeznaczony jest pod zabudowę mieszkalną jednorodzinną oraz zabudowę mieszkalną jednorodzinną z usługami.

Zakupu przedmiotowej nieruchomości wszyscy współwłaściciele dokonali do majątków prywatnych, niezwiązanych z działalnością gospodarczą żadnego z nich. Od czasu nabycia przedmiotowej nieruchomości nie była ona przez żadnego z nich wykorzystywana ani do prowadzenia działalności gospodarczej, ani nie była przedmiotem umów najmu ani dzierżawy. Nabycia przedmiotowej nieruchomości wszyscy współwłaściciele dokonali z zamiarem wykorzystywania tej nieruchomości prywatnie, bez zamiaru ich dalszej odsprzedaży.

W okresie po dacie zakupu przedmiotowej nieruchomości do chwili obecnej, współwłaściciele przedmiotowej nieruchomości wystąpili jedynie o pozwolenie na wyburzenie zabudowań znajdujących się na tej nieruchomości, a po jego uzyskaniu dokonali rozbiórki i wyburzenia tych zabudowań, w wyniku czego aktualnie przedmiotowa nieruchomość ma status nieruchomości niezabudowanej.

Na początku listopada 2021 r. współwłaściciele wystąpili do Urzędu Gminy … ze wspólnym wnioskiem o wszczęcie postępowania i wydanie postanowienia podziałowego dla przedmiotowej działki gruntu, zgodnie ze wstępnym projektem podziału wykonanym zgodnie z uchwałą Rady Gminy … nr … z dnia 30 listopada 2005 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W ramach tego podziału maja powstać działki pod zabudowę mieszkalną jednorodzinną oraz zabudowę mieszkalną jednorodzinną z usługami oraz mają zostać wydzielone drogi wewnętrzne.

Poza wystąpieniem o wydanie postanowienia o podziale przedmiotowej nieruchomości na kilkanaście mniejszych działek oraz wcześniejszym dokonaniu rozbiórki zabudowań znajdujących się na przedmiotowym terenie, współwłaściciele nie podejmowali żadnych innych czynności, które mogłyby świadczyć o profesjonalnym charakterze ich działalności polegającej na zbywaniu działek. W szczególności nie dokonywali oni zmiany przeznaczenia zbywanych działek, gdyż do tego doszło w wyniku uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego, nie dokonywali uzbrojenia terenu, nie podejmowali we własnym zakresie żadnych działań marketingowych mających na celu uatrakcyjnienie sprzedaży działek powstałych z podziału. Współwłaściciele z uwagi na planowaną sprzedaż działek będą jedynie chcieli zawrzeć z biurem nieruchomości umowę, na mocy której to biuro obrotu nieruchomościami w ich imieniu zajmie się sprzedażą nieruchomości powstałych z podziału.

Żaden ze współwłaścicieli nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto współwłaściciele nie dokonywali, ani nie zamierzają dokonywać innych nakładów finansowych związanych z tym gruntem np. na uzbrojenie terenu, czy występowanie o pozwolenia na budowę.

Zainteresowany będący stroną postępowania jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, w ramach której zajmuje się m.in. działalnością budowlaną oraz wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Przy czym grunt będący przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji podatkowej został przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania nabyty prywatnie, poza prowadzoną działalnością gospodarczą i nigdy nie był w jej ramach wykorzystywany.

Podobnie Pan … - Zainteresowany niebędący stroną postępowania, jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, w ramach której zajmuje się m.in. działalnością w zakresie inżynierii i związanego z nią doradztwo technicznego. Przy czym grunt będący przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji podatkowej został przez niego nabyty prywatnie, poza prowadzoną działalnością gospodarczą i nigdy nie był w jej ramach wykorzystywany.

Pozostali Zainteresowani niebędący stroną postępowania nie są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług

W chwili obecnej ani Zainteresowany będący stroną postępowania, ani Zainteresowani niebędący stroną postępowania nie wiedzą, czy z przyszłymi nabywcami działek objętych zakresem pytania zostanie zawarta przedwstępna umowa sprzedaży. Jeśli z uwagi na sytuację nabywców, np. związaną z uzyskaniem kredytu taka przedwstępna umowa będzie niezbędna, to Zainteresowany będący stroną postępowania oraz Zainteresowani niebędący stroną postępowania zawrą z przyszłymi nabywcami umowy przedwstępne na sprzedaż działek objętych zakresem pytania.

W przypadku, jeśli Zainteresowany będący stroną postępowania oraz Zainteresowani niebędący stroną postępowania zawrą z przyszłymi nabywcami umowy przedwstępne na  sprzedaż działek objętych zakresem pytania, to umowa ta będzie stanowiła jedynie zabezpieczenie, że przeniesienie własności zostanie odroczone w czasie do czasu zawarcia umowy końcowej, a z tego tytułu Zainteresowany będący stroną postępowania oraz Zainteresowani niebędący stroną postępowania otrzymają stosowne zaliczki lub zadatki. Na postawie tej umowy przyszli nabywcy będą jedynie mogli ubiegać się o uzyskanie kredytu na zakup działki. Nie będą oni ani dysponowali nieruchomością, ani w żaden inny sposób nie będą mogli z niej korzystać. Do czasu zawarcia umowy końcowej działki pozostaną w dyspozycji Zainteresowanego będącego stroną postępowania oraz Zainteresowanych niebędących stroną postępowania.

Sprzedający, tj. Zainteresowany będący stroną postępowania oraz Zainteresowani niebędący stroną postępowania, nie udzielą nabywcy udziału we współwłasności ww. działek żadnego pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) w celu występowania w ich imieniu w sprawach dotyczących ww. nieruchomości.

Pytanie

Czy przy sprzedaży działek wydzielonych z działki nr … współwłaściciele, w tym m.in. Zainteresowany będący stroną postępowania, będą działali w charakterze podatników podatku VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Zainteresowanych, jak wynika z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawy o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy VAT - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy VAT, a ich sprzedaż uznaje się za odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju. Aby dana czynność była opodatkowana podatkiem VAT, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy VAT wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą zostać spełnione dwie przesłanki:

1. dana czynność musi być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
2. czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Oznacza to, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Analizując przepisy ustawy VAT należy wykluczyć osoby fizyczne z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Takim kryterium nie może być także okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Za podatnika należy zatem uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Jako przykład można wymienić nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, a także działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykle formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Powyższe stanowisko zostało zawarte także w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17.03.2017 r. sygn. akt I FSK 1643/15.

Dla opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntów istotne jest zatem to, czy zbywca w celu dokonania jego sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Jednocześnie działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jak wynika z orzeczeń sądów administracyjnych „uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej" (WSA Gdańsk wyrok z 6.04.2016 r, sygn. akt I SA/Gd 234/16).

Także korzystanie z pośrednictwa biura nieruchomości przy sprzedaży gruntów nie powoduje, że czynność ta jest wykonywana poza zwykłym zarządem majątkiem prywatnym. Jak podkreślił WSA w Gdańsku w wyroku z 28 października 2015 r. I SA/Gd 876/15, „sąd nie podziela stanowiska organu podatkowego, że w celu sprzedaży gruntów skarżący, korzystając z usług agencji (biura) obrotu nieruchomościami, podjął działania marketingowe, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia. Zdaniem Sądu, takie działanie nie jest niczym nadzwyczajnym, a w dzisiejszych czasach wręcz powszechnym, często stosowanym przez osoby, które nie chcą, nie mogą (np. ze względu na pobyt poza granicami kraju lub częste wyjazdy poza miejsce, by osobiście spotykać się z potencjalnymi nabywcami, udzielać im wyczerpujących informacji o przedmiocie sprzedaży i go okazywać".

Dla oceny, czy osoba sprzedając nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u, istotne są kryteria określone w wyroku TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie. W wyroku tym TSUE stwierdził, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Natomiast, jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. Sam podział nieruchomości w celu uzyskania lepszej ceny, liczba transakcji, jak również odstępy pomiędzy transakcjami i wysokość osiągniętych przychodów, nie są decydujące i nie są czynnościami, które same z siebie wykraczałyby poza zarząd majątkiem prywatnym.

We wskazanym wyżej wyroku TSUE wskazał jedynie przykładowo okoliczności, które mogą świadczyć o tym, że dana osoba sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika podatku VAT. To, czy dany podmiot działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga bowiem oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Każdorazowo należy zatem zbadać, jakie środki angażuje sprzedający w celu sprzedaży gruntu. Jeżeli środki te są podobne do tych, które wykorzystują handlowcy, wówczas strona sprzedając grunt, zachowuje się jak handlowiec.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego po wspomnianym wyżej wyroku TSUE przyjmuje się, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości, należy uwzględnić wszystkie etapy tej aktywności, jednak należy przede wszystkim uwzględnić te elementy aktywności, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym.

Analiza opisanych przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania i pozostałych współwłaścicieli nieruchomości czynności podejmowanych przez nich na poszczególnych etapach aktywności, związanej z planowaną sprzedażą, świadczą o tym, że działania te stanowią standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska są:

1)interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21.04.2017 r, znak 0112-KDIL2-2.4012.1.2017.2.EW.

"Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np.: uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców, itd. ). Co prawda Wnioskodawca wystąpił o zmianę planów zagospodarowania przestrzennego oraz wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (mając w planach przekazanie gruntów swoim synom), jednakże czynności tych nie można uznać za podjęcie środków zbliżonych do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Dodatkowo Wnioskodawca nie poniósł oraz nie zamierza ponosić żadnych nakładów finansowych w celu przygotowania gruntu do sprzedaży (nie opłotował, nie uzbrajał, nie dawał ogłoszeń na sprzedaż). (…) W rozpatrywanej sprawie należy uznać, że Zainteresowany, dokonując sprzedaży działek, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług".

2)wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16.11.2017 r, sygn. akt I SA/Po 573/17:

czynności takie jak zakup działki o powierzchni 3,06 ha, podział działki na mniejsze, wystąpienie o warunki zabudowy i otrzymanie stosownej decyzji oraz sprzedaż działek z zyskiem, "zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą, nie wykraczają poza zarządzanie majątkiem prywatnym, a co za tym idzie nie mogą być uznane za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami. Działania strony Skarżącej można by uznać, za wykonane w związku z działalnością gospodarczą tylko wtedy, jeżeli wykraczałyby one poza zarząd majątkiem prywatnym, tj. strona skarżąca podejmowałaby działania zmierzające do uzbrojenia terenu lub działania marketingowe zmierzające do sprzedaży działek".

3)wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 7 09 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 610/17,

w którym sąd uznał, że stan faktyczny sprawy (podział nieruchomości, wystąpienie o warunki zabudowy, brak dodatkowych czynności np. uzbrojenie terenu) "nie wskazuje na takie formy aktywności skarżącego w zamiarze zbycia przedmiotowych działek, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności (...)".

4)wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16,

„uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej (...). Korzystanie z biura nieruchomości czy portali internetowych przy sprzedaży nieruchomości przemawia raczej za tym, że skarżąca nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Trudno przy tym wyobrazić sobie w jaki inny sposób mogłaby znaleźć potencjalnych nabywców działek".

5)wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 28 października 2015 r. , sygn. akt I SA/Gd 876/15,

"sąd nie podziela stanowiska organu podatkowego, że w celu sprzedaży gruntów skarżący, korzystając z usług agencji (biura) obrotu nieruchomościami, podjął działania marketingowe, wykraczające poza zwykle formy ogłoszenia. Zdaniem Sądu, takie działanie nie jest niczym nadzwyczajnym, a w dzisiejszych czasach wręcz powszechnym, często stosowanym przez osoby, które nie chcą, nie mogą (np. ze względu na pobyt poza granicami kraju lub częste wyjazdy poza miejsce zamieszkania), bądź też nie dysponują wystarczającą ilością czasu, by osobiście spotykać się z potencjalnymi nabywcami, udzielać im wyczerpujących informacji o przedmiocie sprzedaży i go okazywać".

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że brak jest podstaw do uznania Zainteresowanego będącego stroną postępowania i pozostałych współwłaścicieli nieruchomości za podatników podatku od towarów i usług. Ich aktywność związana z powyższym gruntem nie będzie wykraczać poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Grunt został nabyty przed wieloma  prawie 30-tu laty i nie był nigdy wykorzystywany do działalności gospodarczej ani nie był przedmiotem umów najmu ani dzierżawy. Współwłaściciele dokonali jedynie rozbiórki zabudowań znajdujących się na działce oraz wystąpi o wydanie decyzji o podziale nieruchomości na mniejsze działki. Współwłaściciele nie zamierzają ponosić innych nakładów celem przygotowania nieruchomości do sprzedaży i zwiększenia jej atrakcyjności, np. poprzez uzbrojenie działek. Z uwagi na to, że żaden ze współwłaścicieli nieruchomości nie  zajmuje się obrotem nieruchomościami, szukając nabywców zamierzają oni skorzystać z usług biura nieruchomości, które zajmie się w ich imieniu sprzedażą działek powstałych z podziału.

Zatem działania, jakie wykonali i jakie zamierzają wykonać współwłaściciele nieruchomości nie można uznać za zbliżone do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się w sposób specjalistyczny obrotem nieruchomościami, lecz za zwykły zarząd majątkiem prywatnym.

W związku z powyższym, w ocenie Zainteresowanego będącego stroną postępowania i pozostałych współwłaścicieli brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności w przedmiocie zbycia działek powstałych z działki ..., która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Ich działania nie mają stałego i zorganizowanego charakteru.

Dlatego też nie ma przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży tych nieruchomości będą oni działali w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT, polegającą na handlu nieruchomościami.

W ocenie Zainteresowanego będącego stroną postępowania i pozostałych współwłaścicieli nieruchomości, działania podejmowane przez nich stanowią czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, a dokonując sprzedaży nieruchomości wydzielonych z działki … nie będą oni działali w charakterze podatnika podatku VAT, a w konsekwencji ww. sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt jak również budynek spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE” :

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360).

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny:

Jak stanowi art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

W myśl art. 196 § 2 ustawy Kodeks cywilny:

W myśl art. 198 ustawy Kodeks cywilny:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działek istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Z wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowani będą działać w charakterze podatników zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy działek Sprzedający wystąpią w charakterze podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest również określenie podmiotu dokonującego tej dostawy za występującego w związku ze sprzedażą, jako podatnika podatku od towarów i usług. W analizowanej sprawie takich przesłanek brak. W omawianej sytuacji, działania Sprzedających nie świadczą o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

Jak wynika ze wskazanych okoliczności, Zainteresowani działkę nr … zakupili do majątków prywatnych, niezwiązanych z działalnością gospodarczą żadnych z nich.  Od czasu nabycia przedmiotowej nieruchomości nie była ona przez żadnego z nich wykorzystywana ani do prowadzenia działalności gospodarczej, ani nie była przedmiotem umów najmu ani dzierżawy. Nabycia przedmiotowej nieruchomości wszyscy współwłaściciele dokonali z zamiarem wykorzystywania tej nieruchomości prywatnie, bez zamiaru ich dalszej odsprzedaży. Żaden ze współwłaścicieli nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Przedmiotowy grunt – przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania i Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania – …, został nabyty prywatnie, poza prowadzoną działalnością gospodarczą i nigdy nie był w jej ramach wykorzystywany. Współwłaściciele nie podejmowali żadnych innych czynności, które mogłyby świadczyć o profesjonalnym charakterze ich działalności polegającej na zbywaniu działek. W szczególności nie dokonywali oni zmiany przeznaczenia zbywanych działek, gdyż do tego doszło w wyniku uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego, nie dokonywali uzbrojenia terenu, nie podejmowali we własnym zakresie żadnych działań marketingowych mających na celu uatrakcyjnienie sprzedaży działek powstałych z podziału. Ponadto, Zainteresowani nie udzielą nabywcy udziału we współwłasności ww. działek żadnego pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) w celu występowania w ich imieniu w sprawach dotyczących ww. nieruchomości. Jeżeli Zainteresowani zawrą z przyszłymi nabywcami umowy przedwstępne na sprzedaż działek objętych zakresem pytania, to umowa ta będzie stanowiła jedynie zabezpieczenie, że przeniesienie własności zostanie odroczone w czasie do  czasu zawarcia umowy końcowej, a z tego tytułu Zainteresowany będący stroną postępowania oraz Zainteresowani niebędący stroną postępowania otrzymają stosowne zaliczki lub zadatki. Na postawie tej umowy przyszli nabywcy będą jedynie mogli ubiegać się o uzyskanie kredytu na zakup działki. Nie będą oni ani dysponowali nieruchomością, ani w żaden inny sposób nie będą mogli z niej korzystać. Do czasu zawarcia umowy końcowej działki pozostaną w dyspozycji Zainteresowanego będącego stroną postępowania oraz Zainteresowanych niebędących stroną postępowania.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że jedynymi aktywnościami,  jakie Zainteresowani podjęli to wystąpienie o wydanie postanowienia o podziale przedmiotowej nieruchomości na kilkanaście mniejszych działek oraz wcześniejsze wystąpienie o pozwolenie i dokonanie rozbiórki zabudowań znajdujących się na przedmiotowym terenie.

Wobec powyższego, w rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek wydzielonych z działki nr …  należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Sprzedający dokonując dostawy udziałów w ww. działkach korzystać będą z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni to przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i tym samym Zainteresowany będący stroną postępowania oraz Zainteresowani niebędący stroną postępowania nie wystąpią w roli podatników podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego transakcja zbycia ww. udziałów w działkach wydzielonych z działki nr …  nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja została wydana na podstawie wskazanych we wniosku okoliczności, z których wynika, że Zainteresowani nabyli działkę nr … do majątków prywatnych, Zainteresowany będący stroną postępowania i Zainteresowany niebędący stroną postępowania - … nie wykorzystywali udziałów w ww. działce w prowadzonej działalności gospodarczej, Zainteresowani nie będą udzielać pełnomocnictwa, Zainteresowani nie będą zawierać umowy przedwstępnej, na podstawie której nabywcy będą dysponowali nieruchomością lub w inny sposób będą mogli z niej korzystać.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan … (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).