Temat interpretacji

opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w działce nr 8 w części znajdującej się w terenach MN4 (tereny zabudowy mieszkaniowej) oraz w części oznaczonej w planie zagospodarowania symbolem R (tereny rolne)

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2020 r. (data wpływu 19 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z 20 grudnia 2020 r. (data wpływu 20 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w działce nr 8 w części znajdującej się w terenach MN4 (tereny zabudowy mieszkaniowej) oraz zwolnienia od podatku VAT sprzedaży udziału w działce nr 8 w części oznaczonej w planie zagospodarowania symbolem R (tereny rolne) jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2020 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w działce nr 8 w części znajdującej się w terenach MN4 (tereny zabudowy mieszkaniowej) oraz zwolnienia od podatku VAT sprzedaży udziału w działce nr 8 w części oznaczonej w planie zagospodarowania symbolem R (tereny rolne). Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 20 grudnia 2020 r. (data wpływu 20 grudnia 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 14 grudnia 2020 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012. 806.2020.1.SR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 20 grudnia 2020 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie umowy przeniesienia własności, objętej aktem notarialnym Rep. A Nr XXX, dnia 22 września 2007 roku, Wnioskodawca nabył od osoby fizycznej udział w wysokości 1/2 prawa własności nieruchomości gruntowej niezabudowanej położonej w miejscowości M., gmina S., powiat k., województwo, jednostka ewidencyjna S., obręb ewidencyjny 5 (pięć), stanowiącej działkę nr 0 () obszaru 1,3192 ha (jeden hektar i trzy tysiące sto dziewięćdziesiąt dwa metry kwadratowe), księga wieczysta XXX. Nieruchomość Wnioskodawca nabył za środki pochodzące z majątku wspólnego z żoną. Transakcja nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W wyniku umowy z żoną, o odpłatny podział majątku wspólnego, objętej aktem notarialnym Rep. A Nr XXX sporządzonym dnia 23 grudnia 2015 roku przed notariuszem ., cały udział w wysokości 34 prawa własności w działce nr 0, stał się majątkiem osobistym Wnioskodawcy.

W wyniku kolejnej transakcji, umowy sprzedaży objętej aktem notarialnym Rep. A Nr XXX sporządzonym dnia 5 kwietnia 2016 roku, Wnioskodawca nabył od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, będącej podatnikiem podatku od towarów i usług VAT, 26/100 części w wyżej wymienionej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu numer 0. Nieruchomość Wnioskodawca nabył za środki pochodzące z majątku osobistego. Transakcja częściowo była opodatkowana podatkiem VAT za udział w nieruchomości w części przeznaczonej, zgodnie z planem zagospodarowania pod zabudowę mieszkaniową. Za udział w nieruchomości, w części oznaczonej zgodnie z planem zagospodarowania symbolem R (tereny rolne), podatku VAT nie naliczono. Ta część transakcji została objęta podatkiem od czynności cywilno-prawnych.

W wyniku tych 3 zdarzeń, Wnioskodawca stał się właścicielem udziałów wynoszących 76/100 części w nieruchomości stanowiącej działkę nr 0.

Działka nr 0 zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy S. znajduje się w terenach MN4 tereny zabudowy mieszkaniowej, R tereny rolne i KDD tereny dróg i ulic publicznych. Już od kilku lat, Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielem, próbowali sprzedać ww. nieruchomość. W tym celu korzystali z usług profesjonalnych pośredników w obrocie nieruchomościami, wystawili również ogłoszenie w Internecie oraz postawili na nieruchomości baner informujący o jej sprzedaży. Wystąpili także o dokonanie podziału geodezyjnego opisanej powyżej działki nr 0, w ten sposób, że powstanie 10 działek stanowiących osobne nieruchomości, w tym 2 stanowiące nieruchomości drogowe. Obecnie, pośrednik w obrocie nieruchomości, znalazł chętnych na nabycie tej nieruchomości, jednakże jednym z warunków nabycia jest przedstawienie ostatecznej decyzji zatwierdzającej podział działki nr 0. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu najmu prywatnego, a także z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (jednakże udział Wnioskodawcy w działce nr 0 nie jest częścią prowadzonej działalności gospodarczej).

W piśmie z 20 grudnia 2020 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, wskazano następujące informacje:

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza to działalność gastronomiczna (restauracja). Główny kod PKD to 56.10.A Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne.

Po podziale działki 0 powstaną działki o następujących nr geodezyjnych: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 i wszystkie te działki są wystawione na sprzedaż.

Na pytanie Organu Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że jednym z warunków nabycia jest przedstawienie ostatecznej decyzji zatwierdzającej podział działki nr 0. Proszę zatem wskazać czy w związku z planowaną sprzedażą Wnioskodawca zawarł/zawrze przedwstępną umowę sprzedaży udziału w nieruchomości z nabywcą/nabywcami?, Wnioskodawca odpowiedział, że Tak, dnia 16 października 2020 r. została podpisana przedwstępna umowa sprzedaży.

W zakresie przedwstępnej umowy sprzedaży:

a. Prawa i obowiązki:

Obowiązki i prawa Sprzedającego:

• Obowiązek wystąpienia, przez Wnioskodawcę, do właściwego organu o wydanie dla siebie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego mającej na celu ustalenie czy sprzedaż przez niego przedmiotów przedwstępnej umowy sprzedaży będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
• Obowiązek sprzedaży nieruchomości po spełnieniu warunków umowy,
• Obowiązek informowania Kupującego o spełnianiu się warunków umowy,
• Prawo do odstąpienia od umowy jeśli warunki umowy się nie spełnią,
• Obowiązek zwrotu zadatku w przypadku odstąpienia od umowy z powodu nie spełnienia się warunków lub w przypadku rezygnacji przez sprzedającego ze sprzedaży (wówczas w podwójnej wysokości),
• Obowiązek niezbywania nieruchomości ani nieobciążania jej jakimikolwiek zobowiązaniami do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej,
• Obowiązek przedłożenia do Umowy przyrzeczonej odpowiednich dokumentów takich jak: wypis z rejestru gruntów, mapa z podziałem geodezyjnym, ostateczna decyzja o podziale, itp.

Obowiązki i prawa Nabywcy:

• Obowiązek zapłaty zadatku,
• Prawo do występowania o warunki techniczne podłączenia mediów do nieruchomości celem wystąpienie w przyszłości o pozwolenie na budowę,
• Prawo do wskazania dowolnego nabywcy, który wejdzie w prawa i obowiązki nabywcy z umowy przedwstępnej.

b. Warunki niezbędne do zawarcia umowy przyrzeczonej, oprócz uzyskania decyzji zatwierdzającej podział działki nr 0:

• Ujawnienie zmian (podziału) w rejestrze ewidencji gruntów i w księdze wieczystej i po założeniu dla Nieruchomości nowej księgi wieczystej po odłączeniu jej z księgi wieczystej obecnej,
• Po dokonaniu przez Zobowiązanych do sprzedaży usunięcia drzew z Nieruchomości, zgodnie z przepisami prawa, w szczególności Ustawy o Ochronie Przyrody, na postawie stosownych zezwoleń,
• Pod warunkiem, że Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa, działający na rzecz Skarbu Państwa, nie wykona przysługującego mu na podstawie art. 3 ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego z dnia 11 kwietnia 2003 r. prawa pierwokupu Nieruchomości.

Na pytanie Organu Czy Wnioskodawca w związku planowaną sprzedażą udziału w nieruchomości udzielił lub udzieli osobie trzeciej (nabywcy/nabywcom) pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) w celu występowania w jego imieniu w sprawach dotyczących przedmiotowej nieruchomości?, Wnioskodawca podał, że Tak udzielił pełnomocnictwa współwłaścicielowi działki.

Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa współwłaścicielowi działki do sprzedaży i reprezentowania Wnioskodawcy przed wszystkimi organami, niezbędnymi do przeprowadzenia transakcji sprzedaży Wnioskodawca załącza skan pełnomocnictwa do niniejszego pisma.

Na pytanie Organu Proszę wskazać w jakim celu Wnioskodawca nabył udziały w działce nr 0?, Wnioskodawca wskazał, że nabył w celu zainwestowania wolnych środków liczył na wzrost wartości nieruchomości w czasie.

Wnioskodawca nie wykorzystywał, był pasywnym właścicielem i nie prowadził na działce jakiejkolwiek działalności. Płacił stosowne podatki od nieruchomości, a od pewnego czasu próbował ją sprzedać.

Działka nie była i nie jest udostępniana osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Na pytanie Organu Czy w stosunku do ww. działki, Wnioskodawca podjął/podejmie przed sprzedażą takie działania jak: wystąpienie o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru stanowiącego przedmiot zbycia na rzecz nabywcy, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu lub jakiekolwiek inne działania, jeśli tak to w jakim celu i kiedy?, Wnioskodawca podał, że Nie, poza działaniami opisanymi powyżej (podział geodezyjny i wycinka drzew).

Na pytanie Organu Czy w stosunku do ww. działki, Wnioskodawca poczynił/poczyni przed sprzedażą jakiekolwiek działania dotyczące zwiększenia wartości nieruchomości, uatrakcyjnienia nieruchomości (np. budowa drogi, uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne, ogrodzenie działki, itp.), jeśli tak to jakie oraz kiedy i w jakim celu?, Wnioskodawca odpowiedział, że Nie.

Na pytanie Organu Jaka była przyczyna podjęcia przez Wnioskodawcę decyzji o sprzedaży udziałów w ww. nieruchomości?, Wnioskodawca wskazał, że Chęć poprawienia płynności i uzyskanie gotówki na koncie.

Tereny o różnym przeznaczeniu nie są oddzielone liniami rozgraniczającymi.

Działki o nr 1, 2, 3, 4, 5, 9, 10 będą znajdowały się w terenie przeznaczonym pod budownictwo mieszkalne, a działki oznaczone nr 6, 7, 8 będą znajdowały się w terenie przeznaczonym na budownictwo mieszkalne, jak i na terenie gruntów rolnych.

Na pytanie Organu oznaczone nr 15 o treści Czy położenie działek na terenie oznaczonym symbolem planu zagospodarowania przestrzennego R tereny rolne oznacza, że są to tereny przeznaczone pod zabudowę czy też oznacza, że są to tereny, które nie są przeznaczone pod zabudowę?, Wnioskodawca podał, że Tereny gruntów rolnych przeznaczone są na:

& uprawy rolne

• zadrzewienia i zakrzewienia
• obiekty, urządzenia i sieci infrastruktury technicznej
• budynki gospodarcze i garaże
• obiekty i urządzenia elektrowni wiatrowych
• szlaki turystyczne i ścieżki rowerowe
• drogi do pól
• urządzenia służące gospodarce rolnej
• wprowadzenie zieleni mającej znaczenie przeciwerozyjne.

Oznaczenie KDD oznacza, że nie są to tereny przeznaczone pod zabudowę.

Na pytanie Organu oznaczone nr 17 o treści Czy na terenach oznaczonych symbolami planu zagospodarowania przestrzennego: R tereny rolne możliwa jest lokalizacja zabudowy (proszę wskazać jakiej)?, Wnioskodawca odpowiedział, że Odpowiedź na pytanie 15 wyczerpuje odpowiedzi na punkt 17.

Na ww. działkach obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego i, zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy, nie zostały wydane warunki zabudowy (Wnioskodawca nigdy nie występował o warunki zabudowy).

Na pytanie Organu Czy będące przedmiotem sprzedaży działki były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku? Jeżeli tak proszę wskazać jaka to działalność i na jakiej podstawie prawnej działalność ta korzystała ze zwolnienia. Proszę podać odrębnie do każdej działki., Wnioskodawca podał, że Jak pisał kilkukrotnie, nigdy nie prowadził na tych działkach jakiejkolwiek działalności.

Na pytanie Organu Czy Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości (lub udziały w nieruchomościach) przeznaczone w przyszłości do sprzedaży (oprócz opisanych we wniosku), jeśli tak to jakie?, Wnioskodawca odpowiedział, że Tak, posiada 3 mieszkania, udział w nieruchomości zabudowanej, działkę rolną o powierzchni około 3 tysięcy m2 i dom jednorodzinny.

Na pytanie Organu Czy Wnioskodawca dokonywał już wcześniej sprzedaży innych nieruchomości, jeśli tak to należy podać:

1. Ile i jakie to nieruchomości?
2. Kiedy i w jaki sposób Wnioskodawca wszedł w posiadanie tych nieruchomości?
3. W jakim celu nieruchomości te zostały nabyte przez Wnioskodawcę?
4. W jaki sposób nieruchomości były wykorzystywane przez Wnioskodawcę od momentu wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży?
5. Kiedy Wnioskodawca dokonał ich sprzedaży i co było przyczyną ich sprzedaży?
6. Ile działek zostało sprzedanych i jakich (niezabudowanych czy zabudowanych, jeśli zabudowanych to czy były to nieruchomości mieszkalne czy użytkowe)?
7. Czy Wnioskodawca z tytułu ich sprzedaży odprowadzał podatek VAT oraz składał deklaracje VAT-7?

-powyższych informacji należy udzielić odrębnie do każdej sprzedanej nieruchomości.,

Wnioskodawca odpowiedział, że Tak,

1. Dokonał sprzedaży jednego mieszkania we W.
2. 20 czerwca 2001 r. kupił od dewelopera
3. na własne cele mieszkaniowe
4. na własne cele mieszkaniowe i w końcowym etapie na wynajem
5. sprzedał 9 listopada 2017 roku, w celu poprawienia płynności finansowej
6. dotychczas nie sprzedawał jakichkolwiek działek
7. nie odprowadzał podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości i nie składał deklaracji VAT 7.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż udziałów we współwłasności działek powstałych po podziale działki nr 0, stanowiących majątek prywatny Wnioskodawcy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i wobec tego Wnioskodawca będzie zobowiązany do naliczenia podatku VAT z tytułu dokonania sprzedaży nieruchomości poza częścią działki oznaczonej w planie zagospodarowania R tereny rolne, która to część korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT?

Jednocześnie Wnioskodawca w piśmie z 20 grudnia 2020 r. poinformował, że zawęża pytanie wyłącznie do jednej wydzielonej działki o numerze 8.

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z 20 grudnia 2020 r.):

W ocenie Wnioskodawcy zbycie udziałów we współwłasności działki nr 8 opisanej w opisie sprawy będzie stanowiło:

1. czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w części działki 8 znajdującej się w terenie przeznaczonym na budownictwo mieszkalne. W konsekwencji Wnioskodawca będzie zobowiązany do naliczenia podatku VAT z tytułu dokonania sprzedaży swojego udziału w nieruchomości gruntowej działki nr 8, znajdującej się w terenie przeznaczonym na budownictwo mieszkalne, w wysokości 23%,
2. Czynność zwolnioną od podatku od towarów i usług (VAT) w części działki 8, oznaczonej w planie zagospodarowania R tereny rolne.

Wnioskodawca opiera się na interpretacjach indywidualnych Dyrektora KIS np. 0112-KDIL1- 2.4012.95.2017.2.JO, numer dokumentu 513025/I, z dnia 1 sierpnia 2017 r., czy w interpretacji indywidualnej z dnia 19 lipca 2019 r., nr 0111-KDIB3-3.4012.161.2019.2.MPU gdzie mówi o tym, że w tej sytuacji najważniejszy jest zorganizowany charakter działań. Zatem jeżeli działaniom wykonanym przez dany podmiot, który dokonuje dostawy towarów (w tym przypadku gruntów), możliwe będzie przypisanie znamion działalności gospodarczej, to w efekcie podmiot ten uzyska automatycznie status podatnika, a jednocześnie dostawy te będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W omawianej interpretacji organ podatkowy powołał się na wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 15 września 2011 r. powiązanych ze sobą spraw tj. C-180/10 oraz C-181/10, w których TSUE wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (....) a liczba i zakres dokonywanych transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego.(...) Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT, czyli w tym przypadku tymi środkami będą wszystkie niezbędne czynności potrzebne do podziału nieruchomości, przekształcenia gruntu w działki budowlane, a także wszelkie działania marketingowe. Czynności te będą wskazywały na to, iż sprzedaż podzielonego gruntu nie będzie należała do zakresu zwykłego zarządu majtkiem prywatnym, gdyż sytuacja, w której dokonywana będzie dostawa terenu budowlanego nie może zostać uznana za zwykłe wykonywanie praw własności. Zdaniem Dyrektora KIS, analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa oraz wyroku TSUE prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż tych działek należy uznać za działalność gospodarczą, która podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Tym samym, ustawa nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie na postawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy nieruchomości. Zatem w przypadku dostawy nieruchomości gruntowych niezabudowanych ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy nie korzystają tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy są zwolnione od podatku VAT.

W przypadku Wnioskodawcy, działka nr 8 zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy znajduje się w terenach MN4 tereny zabudowy mieszkaniowej, R tereny rolne.

W związku z czym sprzedaż części działki oznaczonej na planie R tereny rolne, będzie zwolniona od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. W świetle tego przepisu, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy podkreślić jednak, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Sprzedającego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Należy także zauważyć, że z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą.

Inaczej jest natomiast wyjaśnił Trybunał w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży nieruchomości angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy, należy wskazać, że z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca nie nabył ww. działki ani jej nie wykorzystywał do celów prywatnych. Wnioskodawca wskazał, że nabył ją w celu zainwestowania wolnych środków liczył na wzrost wartości nieruchomości w czasie. Z powyższego wynika, że zamiarem Wnioskodawcy była odsprzedaż ww. działki. W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielem, próbowali sprzedać ww. nieruchomość i w tym celu korzystali z usług profesjonalnych pośredników w obrocie nieruchomościami, wystawili również ogłoszenie w Internecie oraz postawili na nieruchomości baner informujący o jej sprzedaży.

Ponadto w analizowanej sprawie Wnioskodawca dokonał uatrakcyjnienia przedmiotowej nieruchomości przez jej podział na mniejsze działki wraz z wydzieloną nieruchomością drogową oraz usunięcie drzew z nieruchomości. Jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawca i współwłaściciel wystąpili o dokonanie podziału geodezyjnego opisanej powyżej działki nr 0, w ten sposób, że powstanie 10 działek stanowiących osobne nieruchomości, w tym 2 stanowiące nieruchomości drogowe.

Jednocześnie należy zauważyć, że Wnioskodawca dokonywał już wcześniej sprzedaży innych nieruchomości (mieszkania we W.) oraz posiada jeszcze inne nieruchomości (lub udziały w nieruchomościach) przeznaczone w przyszłości do sprzedaży: 3 mieszkania, udział w nieruchomości zabudowanej, działkę rolną o powierzchni około 3 tysięcy m2 i dom jednorodzinny.

W ocenie tut. Organu uznać należy, że podejmowane przez Wnioskodawcę działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż udziałów w przedmiotowej nieruchomości w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym. Wobec powyższego, należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. udziału w działce będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, sprzedaż ww. udziału w działce będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu wskazać należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak wynika natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293 z późn. zm.), ustawa określa:

1. zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,
2. zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy jako akt prawa administracyjnego.

Nie jest zatem terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzja o warunkach zabudowy.

W związku z tym, że ustawa o VAT nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie ,,tereny przeznaczone pod zabudowę obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy.

Rozpatrując pojęcie grunty przeznaczone pod zabudowę do którego odnosi się przepis art. 2 pkt 33 ustawy należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.).

Zgodnie z zapisem art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Na podstawie art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Natomiast, na mocy art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zgodnie z art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane, obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Przez obiekty małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności: kultu religijnego, jak: (kapliczki, krzyże przydrożne, figury), posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki (art. 3 pkt 4 ustawy Prawo budowlane).

W myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, przez urządzenie budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Ponadto, należy wskazać, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych wprowadzoną Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. z 1999 r., Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt budowlany to taki grunt, który objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym określono dla niego funkcję pod zabudowę.

Przy czym, w sytuacji gdy w planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu dla danej działki wyznaczono linie rozgraniczające miejsce zabudowy, to teren taki tylko w tej części, w której przeznaczony jest pod zabudowę będzie uznany za teren budowlany, pozostała część działki będzie uznana za teren inny niż budowlany.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że działka oznaczona nr 8 będzie znajdowała się w terenie przeznaczonym pod budownictwo mieszkalne jak i w terenie gruntów rolnych. Tereny gruntów rolnych przeznaczone są m.in. na: obiekty, urządzenia i sieci infrastruktury technicznej, budynki gospodarcze i garaże, obiekty i urządzenia elektrowni wiatrowych.

Zauważyć należy, że analiza ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że działka nr 8 w części oznaczonej symbolem MN4 tereny zabudowy mieszkaniowej stanowi teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy.

Z kolei przy ocenie czy część działki nr 8 oznaczona symbolem planu zagospodarowania przestrzennego R stanowi teren budowlany, nie wystarczy analiza jego podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Uwzględnić bowiem należy również zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dotyczące przeznaczenia dopuszczalnego tego terenu, w którym ustalono możliwość lokalizacji obiektów budowlanych (np. obiektów, urządzeń i sieci infrastruktury technicznej, budynków gospodarczych i garaży, obiektów i urządzeń elektrowni wiatrowych). Ewentualnie wznoszone obiekty, co prawda uzupełniają podstawową funkcję gruntu, co jednak nie zmienia faktu, że sama możliwość wybudowania obiektów budowlanych oznacza, że działka ta stanowi w części oznaczonej symbolem R grunt przeznaczony pod zabudowę. W tym miejscu należy zaznaczyć, że ustawodawca nie uzależnił charakteru terenu od głównego (wiodącego) celu, który będący przedmiotem opodatkowania VAT teren ma spełniać, lecz zwolnienie od opodatkowania VAT zależy od możliwości dokonania zabudowy wskazanego terenu. Z racji tego, że wskazana we wniosku część działki nr 8 oznaczona symbolem R tereny rolne, stanowi grunt z możliwością jego zabudowania stwierdzić należy, że również ta część działki nr 8 jest przeznaczona pod zabudowę, a w konsekwencji należy ją uznać za teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy VAT.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że tereny o różnym przeznaczeniu nie są oddzielone liniami rozgraniczającymi.

Tym samym sprzedaż udziału w niezabudowanej działce nr 8, zarówno w części znajdującej się na terenie przeznaczonym na budownictwo mieszkalne, jak i w części przeznaczonej na teren gruntów rolnych, dla których miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, dopuszcza zabudowę, nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, działka będąca przedmiotem sprzedaży nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Zatem dostawa przez Wnioskodawcę ww. udziału w działce nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie zostały spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.

W konsekwencji sprzedaż ww. udziału w działce nr 8 będzie opodatkowania według właściwej stawki podatku VAT.

Podsumowując, sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. udziału w działce nr 8, będzie dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy i w konsekwencji sprzedaż ww. udziału w działce będzie stanowiła wskazaną w art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto, sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. udziału w działce nr 8 nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9, ani w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, a w konsekwencji dostawa ww. udziału w działce opodatkowana będzie według właściwej stawki.

Tym samym, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Zaznacza się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii skutków podatkowych sprzedaży ww. działki dla współwłaściciela działki.

Ponadto, zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Ponadto należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego.

Organ informuje także, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym), bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone. W szczególności niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii zastosowania stawki podstawowej, tj. 23% dla sprzedaży ww. udziału w działce. Organ wskazuje, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług po dniu 30 czerwca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wiążącej informacji stawkowej, o której mowa w art. 42a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów
postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej