Temat interpretacji

możliwość korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy przy wykonywaniu czynności objętych zakresem wniosku

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2020 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 17 grudnia 2020 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy przy wykonywaniu czynności objętych zakresem wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy przy wykonywaniu czynności objętych zakresem wniosku.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 grudnia 2020 r. (data wpływu) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, przedstawienia pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego oraz wskazania przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna i farmaceuta chciałaby w przyszłości rozpocząć działalność nierejestrowaną. Wnioskodawczyni planuje rozpocząć sprzedaż e-booków (książek elektronicznych), a także szkoleń online (w postaci wideo z dodatkiem prezentacji multimedialnych). Generalnie Wnioskodawczyni zamierza edukować pacjentów odnośnie całego organizmu czyt. rozpoznawania, w czym może tkwić przyczyna, racjonalnej diety, leków ziołowych i syntetycznych, dobierania w sposób prawidłowy kosmetyków, czytania wyników badań hormonalnych w leczeniu trądziku. Będą to towary niespersonalizowane, co oznacza, że wiedza w nich zawarta będzie mogła być uniwersalnie zastosowana przez każdego, kto dokona zakupu. Wnioskodawczyni znalazła informację, że usługi doradcze i usługi edukacyjne (e-usługi, pozostające w Internecie, zautomatyzowane, z niewielkim udziałem człowieka, do przekazania których potrzebny jest Internet) są opodatkowane.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż przedmiotem wniosku jest dostawa towarów elektronicznych, tj. kursów online, webinarów i e-booków.

Wnioskodawczyni nie jest i nie była czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej w 2019 r. ani w 2020 r. W przyszłości Wnioskodawczyni nie przewiduje sprzedaży o wartości przekraczającej kwoty 200.000 zł.

W ramach przyszłej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie wykonuje innych usług, niż usługi będące przedmiotem niniejszego wniosku. Wnioskodawczyni zamierza sprzedawać produkty elektroniczne, korzystając ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.).

Wnioskodawczyni nie wykonywała i nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), tj. nie świadczy odpłatnych usług doradczych. Nie sprzedaje też wyrobów elektronicznych (PKWiU 26), bo nie sprzedaje oprogramowań, produktów stricte informatycznych. Zamierza sprzedawać kursy online, webinary (które nie mają swojego PKWiU) oraz e-booki (PKWiU 58.11.30.0).

Świadczone przez Wnioskodawczynię usługi będą miały charakter szkoleniowy/edukacyjny. Nie będą usługami stricte doradczymi. Wnioskodawczyni zamierza mówić w nich o ogólnych teoriach związanych z leczeniem trądziku (jak można znajdować przyczynę, odpowiednie zioła do leczenia, jak dopasować dietę, kosmetyki do swojej cery, jak czytać wyniki badań krwi, hormonów). Przekazywana wiedza będzie mogła być zastosowana u każdego człowieka, większej grupy społecznej. Nie będzie dopasowywana do indywidualnego przypadku czy konkretnych parametrów.

Szkolenia online świadczone przez Wnioskodawczynię nie będą i będą stanowiły usługi elektroniczne w rozumieniu art. 2 pkt 26 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020r., poz. 106, z późn. zm.). Do kursów online Wnioskodawczyni planuje dołączyć grupę dla uczestników lub przeprowadzić dodatkowy webinar, w czasie którego będą mogli zadać Wnioskodawczyni dodatkowe pytania odnośnie wykupionego kursu. Webinar edukacyjny zaś, jako odrębny produkt, Wnioskodawczyni zamierza sprzedawać automatycznie, bez dodatkowego udziału Wnioskodawczyni po zakupie przez klienta.

Prowadzone przez Wnioskodawczynię kursy online będą tworzone w formie prezentacji multimedialnych, które Wnioskodawczyni będzie omawiała ze szczegółami, jako nagranie wideo łączące Jej głos, twarz i zrzut ekranu komputera, na którym znajdować się będzie prezentacja multimedialna. Webinary będą miały taką samą formę lub będą po prostu nagraniem wykładu, jaki Wnioskodawczyni poprowadzi (w którym będzie widać i słychać tylko Wnioskodawczynię, brak będzie prezentacji multimedialnej).

Świadczenie usług szkoleniowych online będzie w większości zautomatyzowane. Nagrywać webinar edukacyjny Wnioskodawczyni będzie na żywo, co będzie niezautomatyzowane na początku, ale dostęp do wersji na żywo będzie nieodpłatny. Dopiero po nagraniu materiału na żywo, wgraniu do chmury w Internecie, zamierza sprzedawać go w sposób zautomatyzowany. Inne webinary Wnioskodawczyni będzie nagrywała na żywo, gdzie uczestnictwo w trakcie transmisji będzie odpłatne. Kursy online nie będą zautomatyzowane, Wnioskodawczyni planuje dołączyć do nich dostęp do zamkniętej grupy (tylko dla uczestników kursu), w której będzie odpowiadała na pytania, które nasuną się w trakcie odbywania kursu. Grupa taka może być bonusem do kursu, darmową pomocą, wliczoną w cenę kursu online. Zamiast grupy Wnioskodawczyni może przeprowadzi dodatkowy webinar, sesję pytań i odpowiedzi do kursu. Pomysły są dwa.

Podczas kursu online osoba szkoląca się nie będzie kontaktowała się z Wnioskodawczynią (nauczycielem) 1:1. Wnioskodawczyni rozważa jednak stworzenie specjalnej grupy zamkniętej lub nagranie webinaru, o czym wspomina powyżej.

Treść kursu online przekazywana będzie przez nauczyciela za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej.

W kursie online udział Wnioskodawczyni (szkolącego) będzie niewielki. Wnioskodawczyni planuje stworzyć zamkniętą grupę dla uczestników kursu, na której będzie odpowiadała na jakieś pytania związane z kursem lub przeprowadzić webinar.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Czy sprzedaż produktów elektronicznych w sposób, jaki Wnioskodawczyni opisała, kwalifikuje Wnioskodawczynię jako czynnego podatnika VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), zarówno e-booki, jak i szkolenia online są produktem edukacyjnym, nie usługą doradczą. Jeśli Wnioskodawczyni nie tworzy produktu specjalnie dla jednej osoby, a przekazuje ogólne prawdy, które może zastosować każda osoba cierpiąca na trądzik, jest to edukacja, a nie doradzanie (jak ma to w miejscu czytania książek specjalistów czy uczestniczenia w stacjonarnych szkoleniach, konferencjach, wykładach).

Wnioskodawczyni myśli, że dodanie jednego filmu na żywo w Internecie (webinaru) czy grupy wsparcia dla klientów, skreśla Wnioskodawczynię z prowadzenia usługi edukacyjnej, skoro poza automatyzacją poświęca swój czas i po zakupie wykaże się inicjatywą. Zaś decyzja na sprzedaż produktu w sposób automatyczny, gdzie po zakupie klient nie dostaje od Wnioskodawczyni dodatkowego wsparcia w grupie innych ludzi (radzi sobie sam z materiałami mu przesłanymi), powoduje że stanowi to usługę edukacyjną e-usługę i wymaga zgłoszenia Wnioskodawczyni jako czynnego podatnika VAT.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że produkty elektroniczne wg PKWiU nie kwalifikują się do wyrobów elektronicznych (PKWiU 26), które czynią czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawczyni myśli, że stworzenie dodatkowej grupy dla uczestników kursu lub webinaru extra do kursu online, również nie kwalifikuje Wnioskodawczyni jako czynnego podatnika VAT (kurs taki nie jest kwalifikowany jako usługa elektroniczna, bo nie jest w pełni zautomatyzowana). Można odpowiadać konsumentowi na temat produktu.

Wiedza przekazywana, dostosowywana do każdego człowieka, większej grupy społecznej (nie do indywidualnego przypadku) nie powoduje, że Wnioskodawczyni doradza, a edukuje. Produkty dające wiedzę ogólnie przydatną, niesperonalizowaną dla klienta indywidualnego, są edukacją, nie doradzaniem.

Webinary edukacyjne sprzedawane automatycznie, bez tworzenia grupy czy dodatkowego webinaru na pytania, także nie są uznawane za e-usługę, nie kwalifikują Wnioskodawczyni jako czynnego podatnika VAT. Nie są to produkty tworzone przez zawodowego nauczyciela (Wnioskodawczyni jest farmaceutą), a docelowo e-usługi są głównie świadczone przez pedagogów.

Nadto w uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, iż Organ w wezwaniu opisuje, że wcześniejsze pytania (było ich trzy) nie są pytaniami podatkowymi. Wnioskodawczyni myśli jednak, że jeśli istnieje ustawa VAT, która ustala PKWiU dla różnych produktów, to właśnie Państwo jesteście uprawnieni do odpowiedzi, czy produkty elektroniczne zaliczane są do wyrobów elektronicznych. Urząd Skarbowy nie zna definicji wyrobów elektronicznych (więc też klasyfikacji) kursów online, webinarów. Wnioskodawczyni dzwoniła do Urzędu Skarbowego. Urząd Skarbowy nie wie także jak interpretować usługę, którą co gorsze, sam potem rozlicza w przypadku kontroli. To samo dotyczy różnicy między edukacją, a doradzaniem. Jest zapis w ustawie VAT, że usługa doradcza kwalifikuje jako czynnego podatnika VAT. Jednak ani Urząd Skarbowy, ani prawnik, ani indywidualna księgowa nie znają pewnej różnicy. Wnioskodawczyni też pytała. Dostała jedynie informację od KIS (w postaci wiadomości e-mail), że trzeba zwrócić się ku słownikowi PWN, z którego nic oczywistego nie wynika. W rozumieniu Wnioskodawczyni słownik kwalifikuje usługę jako doradczą, gdy używa się czasowników w trybie rozkazującym. Gdy zaś używa się czasowników w trybie bezokolicznika, czytane jest to bardziej jako edukacja. Zatem, interpretacja pozostawia wiele do życzenia, a to bardzo poważna sprawa, bo Wnioskodawczyni nie chce postępować niezgodnie z prawem podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast, w myśl art. 2 pkt 26 ustawy, przez usługi elektroniczne rozumie się usługi świadczone za pomocą środków komunikacji elektronicznej, o których mowa w art. 7 rozporządzenia 282/2011.

Artykuł 7 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2011 r. Nr 77 str. 1), stanowi, że do usług świadczonych drogą elektroniczną, o których mowa w dyrektywie 2006/112/WE, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie ze względu na ich charakter jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

W myśl art. 7 ust. 2 lit. f rozporządzenia 282/2011 ustęp 1 obejmuje w szczególności usługi wyszczególnione w załączniku I.

W załączniku I do ww. rozporządzenia, w punkcie 3 lit. c wskazano zawartość książek w formie cyfrowej i innych publikacji elektronicznych.

Zgodnie z art. 58 ust. 1 lit. c Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, miejscem świadczenia usług świadczonych drogą elektroniczną, w szczególności usług, o których mowa w załączniku II, na rzecz osób niebędących podatnikami jest miejsce, w którym osoba taka ma siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Natomiast załącznik II (pn. Przykładowy wykaz usług świadczonych drogą elektroniczną, których nowa w art. 58 akapit pierwszy lit. c) wskazuje na konkretne grupy usług, które są świadczone drogą elektroniczną. I, tak są to:

1. tworzenie i utrzymywanie witryn internetowych, zdalna konserwacja oprogramowania i sprzętu;
2. dostarczanie oprogramowania oraz jego uaktualnień;
3. dostarczanie obrazów, tekstu i informacji oraz udostępnianie baz danych;
4. dostarczanie muzyki, filmów i gier, w tym gier losowych i hazardowych, jak również przekazów lub wydarzeń o charakterze politycznym, kulturalnym, artystycznym, sportowym, naukowym lub rozrywkowym;
5. świadczenie usług kształcenia korespondencyjnego.

Ponadto załącznik nr I do cytowanego wyżej rozporządzenia wykonawczego rady (UE) nr ., odnoszący się do wskazanego wyżej punktu 5, czyli do świadczenia usług kształcenia korespondencyjnego, wskazuje na automatyczne nauczanie na odległość, którego funkcjonowanie wymaga użycia Internetu lub podobnej sieci elektronicznej, wymagające niewielkiego bądź niewymagające żadnego udziału człowieka, łącznie z klasami wirtualnymi, z wyjątkiem sytuacji, gdzie Internet lub podobna sieć elektroniczna wykorzystywana jest jako proste narzędzie służące komunikowaniu się nauczyciela z uczniem.

Należy zauważyć, że warunkiem koniecznym uznania usługi za usługę elektroniczną jest, aby była ona świadczona za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej. Warunek ten nie jest jednak wystarczający do uznania danej usługi za usługę elektroniczną w rozumieniu powołanych wyżej przepisów.

Istotne jest łączne wystąpienie następujących cech świadczonych usług:

• realizacja za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej,

• świadczenie jest zautomatyzowane, a udział człowieka jest niewielki,

• ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

W świetle definicji zawartej w rozporządzeniu, jak również wskazanych w nim katalogów usług elektronicznych oraz usług wyłączonych z tej kategorii, usługi świadczone przez Wnioskodawczynię w formie elektronicznej (webinary i e-booki), są usługami elektronicznymi spełniającymi kryteria wskazane w punkcie 3 lit. c załącznika I do rozporządzenia.

Podkreślić należy, że materiały dydaktyczne w formie elektronicznej (e-book, webinar) nie mają formy fizycznej, nie mogą być zatem traktowane jako rzecz, a tym samym jako towar. W przypadku materiałów dydaktycznych w formie e-book, webinaru, mamy do czynienia z możliwością korzystania z treści tych materiałów (możliwość odtwarzania, drukowania), po uprzednim pobraniu przez klienta pliku z Internetu, a więc ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ustawy.

Zatem, niewątpliwie materiały dydaktyczne w formie webinarów i e-booków nie są towarem w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ nie występują w formie fizycznej i nie są rzeczą.

Tym samym, usługa udostępniania przez Wnioskodawczynię materiałów dydaktycznych w formie webinarów i e-booków celem edukacji na temat ogólnych teorii związanych z leczeniem trądziku, za pomocą strony internetowej jest usługą elektroniczną w rozumieniu art. 2 pkt 26 ustawy. Przedmiotowa usługa spełnia bowiem kryteria wskazane w punkcie 3 lit. c załącznika I do rozporządzenia oraz jak wskazała Wnioskodawczyni transakcje te są zautomatyzowane, a sprzedaż wskazanych we wniosku materiałów nie wymaga udziału człowieka.

Podobnie w przypadku świadczonych przez Wnioskodawczynię kursów online, wskazać należy, że warunki dotyczące uznania ww. kursów za usługą elektroniczną w rozumieniu art. 2 pkt 26 ustawy będą spełnione. Bowiem, Wnioskodawczyni wskazała, że świadczenie usług szkoleniowych online będzie w większości zautomatyzowane. Treść kursu online przekazywana będzie przez nauczyciela za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej. Nadto, w kursie online udział Wnioskodawczyni (szkolącego) będzie niewielki.

Zatem, w świetle przedstawionych powyżej regulacji, usługi świadczone przez Wnioskodawczynię, polegające na sprzedaży szkoleń online za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, należy uznać za usługi elektroniczne, o których mowa w art. 2 pkt 26 ustawy.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników oraz dla pewnej grupy wykonywanych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nie jestem i nie była czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem wniosku jest dostawa towarów elektronicznych, tj. kursów online, webinarów i e-booków. W ramach przyszłej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie będzie wykonywać innych usług, niż usługi będące przedmiotem niniejszego wniosku. Wnioskodawczyni zamierza sprzedawać produkty elektroniczne, korzystając ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 113 ust. 13 ustawy. Wnioskodawczyni nie wykonywała i nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, tj. nie świadczy odpłatnych usług doradczych. Nie sprzedaje też wyrobów elektronicznych (PKWiU 26), bo nie sprzedaje oprogramowań, produktów stricte informatycznych. Zamierza sprzedawać kursy online, webinary (które nie mają swojego PKWiU) oraz e-booki (PKWiU 58.11.30.0).

Z uzupełnienia wniosku wynika, iż wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ustawy, przy sprzedaży towarów elektronicznych, tj. kursów online, webinarów i e-booków,.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
3. transakcji związanych z nieruchomościami,
4. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
5. usług ubezpieczeniowych.

jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

1. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Stosownie do art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności przed dniem wykonania tej czynności.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy, wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast, zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

W myśl art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
2. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
3. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
4. energii elektrycznej (CN 2716 00 00),
5. wyrobów tytoniowych,
6. samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
7. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
8. terenów budowlanych,
9. nowych środków transportu,
10. następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:
11. preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),
12. komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
13. urządzeń elektrycznych i nieelektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego (PKWiU 27),
14. maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
15. hurtowych i detalicznych części do:
16. pojazdów samochodowych (PKWiU 45.3),
17. motocykli (PKWiU 45.4);

1. świadczących usługi:
2. prawnicze,
3. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
4. jubilerskie,
5. ściągania długów, w tym factoringu;

Zgodnie z treścią przytoczonego przepisu należy stwierdzić, że usługi w zakresie doradztwa (poza wskazanymi w ww. przepisie wyjątkami) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Termin doradztwo obejmować może szereg usług doradczych, np. podatkowe, gospodarcze, czy finansowe. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem doradcy należy rozumieć tego, kto udziela porad. Natomiast doradzać, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym doradztwo to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych.

Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin usługi w zakresie doradztwa należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, aby sprzedaż dokonywana przez podatnika podlegała zwolnieniu od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, nie może być stosowana do podatników wskazanych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Jak wskazano w opisie sprawy, świadczone przez Wnioskodawczynię usługi będą miały charakter szkoleniowy/edukacyjny. Nie będą usługami stricte doradczymi. Wnioskodawczyni nie wykonywała i nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, tj. nie świadczy odpłatnych usług doradczych. Wnioskodawczyni nie sprzedaje też wyrobów elektronicznych (PKWiU 26). Szkolenia online świadczone przez Wnioskodawczynię nie będą i będą stanowiły usługi elektroniczne w rozumieniu art. 2 pkt 26 ustawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że świadczone usługi jak wskazała Wnioskodawczyni o charakterze szkoleniowym/edukacyjnym, nie zostały wyłączone ze zwolnienia z podatku VAT, w oparciu o art. 113 ust. 13 ustawy.

Poza tym Wnioskodawczyni w opisie sprawy zaznaczyła, że nie prowadziła działalności gospodarczej w 2019 r. ani w 2020 r. W przyszłości Wnioskodawczyni nie przewiduje sprzedaży o wartości przekraczającej kwoty 200.000 zł.

Należy zatem stwierdzić, że jeśli Wnioskodawczyni rozpocznie świadczenie usług objętych zakresem wniosku w trakcie roku, będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy i nie musi być obligatoryjnie czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, jeśli przewidywana przez Wnioskodawczynie wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty przewidzianej w art. 113 ust. 1 ustawy. Tego typu usługi nie zostały wymienione jako usługi obowiązkowo podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bez prawa korzystania ze zwolnienia podmiotowego z tego podatku. Zatem świadcząc usługi w powyższym zakresie Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku dokonywać rejestracji jako podatnik VAT czynny i będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 9 ustawy w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy.

Zaznaczyć jednakże należy, że w przypadku rozpoczęcia świadczenia ww. usług w trakcie roku, Wnioskodawczyni będzie mogła korzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 9 ustawy, do momentu przekroczenia wartości sprzedaży określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, tj. kwotę 200.000 zł, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, Wnioskodawczyni stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy - utraci ww. zwolnienie począwszy od czynności, którą przekroczona zostanie ta kwota.

W konsekwencji, w okolicznościach analizowanej sprawy, skoro usługi świadczone przez Wnioskodawczynię nie zostały wyłączone ze zwolnienia z podatku VAT, w oparciu o art. 113 ust. 13 ustawy, to Wnioskodawczyni będzie mogła korzystać ze zwolnienia podmiotowego, w zakresie podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy, w zakresie świadczonych usług, do momentu przekroczenia wartości sprzedaży określonej w art. 113 ust. 1 ustawy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej. Ww. zwolnienie będzie obowiązywać pod warunkiem niewykonywania czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Tym samym, stanowisko przedstawione w uzupełnieniu wniosku, pomimo innej argumentacji, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Jako element opisu sprawy przyjęto, że świadczone przez Wnioskodawczynię usługi będą miały charakter szkoleniowy/edukacyjny. Nie będą usługami stricte doradczymi. Wnioskodawczyni nie sprzedaje też wyrobów elektronicznych - PKWiU 26. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Wskazać bowiem należy, że oceny czy świadczone przez Wnioskodawczynię usługi nie mają charakteru usług doradczych, można dokonać tylko w postępowaniu podatkowym, z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy, nie zaś w postępowaniu, którego przedmiotem jest interpretacja prawa podatkowego.

Końcowo należy podkreślić, że tut. Organ nie jest uprawniony w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji prawa podatkowego do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie, z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Dodatkowo wskazać należy, że ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751, z późn. zm.), wprowadzono do ustawy o podatku od towarów i usług rozdział 1a dotyczący Wiążącej Informacji Stawkowej (art. 1 pkt 8 tej ustawy). Zgodnie z art. 18 pkt 2 tej ustawy, ustawa wchodzi w życie z dniem 1 listopada 2019 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 7 lit. g oraz pkt 8 w zakresie art. 42c, które wchodzą w życie z dniem 1 kwietnia 2020 r.

Na podstawie art. 42b ust. 1 i ust. 4 w powiązaniu z art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług lub sklasyfikowania towaru albo usługi na potrzeby stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie, innych niż dotyczące określenia stawki podatku.

Zatem kwestia ustalenia klasyfikacji PKWiU dla świadczonych usług objętych zakresem wniosku może być określona wyłącznie w ramach wydania Wiążącej Informacji Stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

W myśl art. 14b § 1a Ordynacji podatkowej, w zakresie objętym wiążącymi informacjami stawkowymi, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie wydaje się interpretacji indywidualnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej