Temat interpretacji

zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, sprzedaży nieruchomości zabudowanej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2020 r. (data wpływu 3 listopada 2020 r. ) uzupełnionym pismem z dnia 7 grudnia 2020 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, sprzedaży nieruchomości zabudowanej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 7 grudnia 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytań oraz o przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej do nowo postawionych pytań.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Sp. z o.o. (dalej jako: Spółka, Wnioskodawca) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, którego głównym przedmiotem działalności jest działalność pozostałych agencji transportowych. Spółka specjalizuje się w kompleksowej, profesjonalnej obsłudze celnej podmiotów gospodarczych.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej objętej księgą wieczystą KW prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Wydział V Ksiąg wieczystych zlokalizowanej na działce nr A o powierzchni 1,000 ha (dalej jako: Nieruchomość). Obecnie Spółka planuje dokonać sprzedaży tej Nieruchomości, przez co koniecznym jest ustalenie sposobu opodatkowania tej transakcji.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gmina, zatwierdzonym uchwałą nr z dnia 28 sierpnia 2002 r., działka położona jest w obrębie obszaru określonego symbolami: 2UC - teren usług komercyjnych, 2Ks - teren komunikacji i obsługi ruchu drogowego ze stacją paliw, P - parkingi, place oraz 2KL - droga lokalna.

Zgodnie natomiast z wypisem z rejestru gruntów, Nieruchomość zaewidencjonowana jest w części o powierzchni 0,41 ha jako inne tereny budowlane, a w części o powierzchni 0,59 ha jako grunty rolne. Ponadto, zapis w księdze wieczystej wskazuje, że nieruchomość sklasyfikowana jest literą R, tj. jako grunty orne. Nieruchomość nie stanowi jednakże nieruchomości rolnej w rozumieniu ustawy z 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego oraz art. 46(1) Kodeksu cywilnego.

Nieruchomość stanowi utwardzony teren z dojazdami, z miejscami postojowymi i placem manewrowym. Działka jest w całości ogrodzona, na jej terenie posadowiony jest wolnostojący pawilon kontenerowy o funkcji biurowo-socjalnej, konstrukcji stalowej, o powierzchni użytkowej 82,83 m² zamocowany na fundamentach oraz uwzględniony w rejestrze budynków, a także trzyboksowy kontener magazynowy konstrukcji stalowej posadowiony wprost na gruncie, nietrwale z nim związany, o powierzchni użytkowej 37,44 m².

Część Nieruchomości, na której posadowione są budowle działki, była wykorzystywana przez Spółkę do przeprowadzania odpraw celnych. Dodatkowo, część parkingu wynajmowana była innym agencjom celnym na potrzeby wyznaczenia miejsca uznanego odpraw celnych. Pozostała część działki stanowi teren zielony, na którym częściowo znajduje się ogrodzenie.

Przedmiotowa Nieruchomość została nabyta przez Spółkę w 2012 r. i była cały czas użytkowana w działalności bieżącej Spółki. Spółka po nabyciu Nieruchomości nie wykonywała prac inwestycyjnych przewyższających 30% wartości działki.

Nieruchomość nie stanowi przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż zakresem pytań przedstawionych we wniosku nie jest objęta dostawa trzyboksowego kontenera magazynowego konstrukcji stalowej, nietrwale związanego z gruntem. Tym samym, przedmiotem wniosku jest kwestia zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dostawy działki wraz z posadowionym na niej wolnostojącym pawilonem kontenerowym o funkcji biurowo-socjalnej, utwardzonym terenem z dojazdami, miejscami postojowymi i placem manewrowym oraz ogrodzeniem. Uzasadnienie Spółki przedstawione we wniosku pozostaje w tym zakresie aktualne.

Naniesienia budowlane w postaci utwardzonego terenu z dojazdami, miejscami postojowymi i placem manewrowym stanowią łącznie plac manewrowy (parking), o którym mowa we wniosku, wykorzystywany przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej, tj. dokonywania odpraw celnych oraz wynajmu.

Zgodnie z wypisem z kartoteki budynków, prowadzonej przez starostę dla jednostki ewidencyjnej , wolnostojący pawilon kontenerowy o funkcji biurowo- socjalnej, znajdujący się na działce będącej przedmiotem sprzedaży, został zakwalifikowany jako pozostałe budynki niemieszkalne i został mu nadany nr ewidencyjny 257, a tym samym jest budynkiem w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 07.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020., poz. 1333 z późn. zm.).

Naniesienia budowlane w postaci placu manewrowego, wraz z dojazdem i miejscami postojowymi (parking), znajdujące się na działce będącej przedmiotem sprzedaży, stanowią budowlę w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Ogrodzenie należy zakwalifikować do urządzeń budowlanych, o których mowa w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Na działce będącej przedmiotem sprzedaży znajduje się ogrodzenie wykonane z siatki stalowej plecionej, umocowanej na słupkach stalowych mocowanych w gruncie. Działka została ponadto uzbrojona w zakresie przyłączy elektroenergetycznego oraz wodociągowego, a tym samym znajdują się na niej urządzenia budowlane, o których mowa w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Ww. urządzenia budowlane umożliwiają prawidłowe wykorzystanie budynku w postaci wolnostojącego kontenera o funkcji socjalno-biurowej.

Wolnostojący kontener o funkcji biurowo-socjalnej jest budynkiem sklasyfikowanym pod pozycją 1274 PKOB. Utwardzony plac manewrowy, wraz z dojazdem i miejscami postojowymi (parking) jest budowlą sklasyfikowaną pod pozycją 2112 PKOB.

Wolnostojący pawilon kontenerowy o funkcji biurowo-socjalnej jest umocowany na fundamentach trwale związanych z gruntem, zaś utwardzony teren z dojazdami, miejscami postojowymi i placem manewrowym oraz ogrodzenie są trwale związane z gruntem.

Wszelkie naniesienia znajdujące się na gruncie zostały przez Spółkę wybudowane przed dniem nabycia samej nieruchomości gruntowej, na której zostały wybudowane. Akt notarialny nabycia gruntu, wraz z postawionymi na nim budynkiem i budowlami został zawarty przez Spółkę dnia 02 lutego 2012 r., tym samym za datę wybudowania ww. naniesień należy uznać datę nie późniejszą niż 02 lutego 2012 r.

Z tytułu wybudowania budynku i budowli, będących przedmiotem sprzedaży, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z tytułu wybudowania budynku i budowli, będących przedmiotem sprzedaży, były wystawione faktury z wykazaną kwotą podatku VAT.

Zdaniem Spółki, pierwsze zasiedlenie budynku i budowli w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) nastąpiło w dacie rozpoczęcia ich wykorzystywania na cele związane z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą, czyli najpóźniej dnia 28 czerwca 2014 r., w którym to dniu została zawarta umowa najmu części budowli w postaci utwardzonego placu manewrowego z miejscami postojowymi i drogą dojazdową. Najpóźniej w tej samej dacie budynek w postaci wolnostojącego kontenera o funkcji biurowo-socjalnej oraz ogrodzenie również zaczęły być wykorzystywane do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, albowiem bez tych obiektów wywiązywanie się przez Spółkę z ww. umowy najmu byłoby niemożliwe.

Pierwsze zasiedlenie budynku i budowli nastąpiło w całości. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynku i budowli, a ich dostawą, upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Przedmiotowe budowle, wykorzystywane są do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Spółka, na przestrzeni swojej wieloletniej działalności gospodarczej, zawierała wiele umów najmu dotyczących budowli w postaci utwardzonego placu manewrowego z dojazdem i miejscami postojowymi, będącej przedmiotem dostawy. Najstarsza z nich została zawarta 28 czerwca 2014 r.

Do dnia sprzedaży Wnioskodawca nie będzie ponosił nakładów na ulepszenie ww. budynku oraz budowli w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w wysokości wyższej niż 30% wartości początkowej budowli.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

1. Czy do opisanej w stanie faktycznym transakcji dostawy Spółka może zastosować fakultatywne zwolnienie z VAT przewidziane w artykule 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?
2. Jeżeli odpowiedź na pierwsze pytanie byłaby negatywna, to czy dostawa przedmiotowej Nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT jako dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku):

Ad. 1 Do opisanej w stanie faktycznym transakcji dostawy Nieruchomości, Spółka może zastosować fakultatywne zwolnienie z VAT, przewidziane w artykule 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ad. 2 Jeżeli odpowiedź na pierwsze pytanie byłaby negatywna, to dostawa przedmiotowej Nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, jako dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy wskazać, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma więc charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, którego głównym przedmiotem działalności jest działalność pozostałych agencji transportowych. Spółka planuje dokonać sprzedaży nieruchomości, która stanowi utwardzony teren z dojazdami, z miejscami postojowymi i placem manewrowym. Działka jest w całości ogrodzona, na jej terenie posadowiony jest wolnostojący pawilon kontenerowy o funkcji biurowo-socjalnej, konstrukcji stalowej. Spółka wybudowała wszystkie naniesienia znajdujące się na działce nr A przed nabyciem nieruchomości gruntowej, zaś nieruchomość została nabyta przez Spółkę w 2012 r. i była cały czas użytkowana w działalności bieżącej Spółki. Zatem z tytułu przedmiotowej dostawy Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji powyższego, transakcja sprzedaży wolnostojącego pawilonu kontenerowego o funkcji biurowo-socjalnej, utwardzonego terenu z dojazdami, miejscami postojowymi i placem manewrowym (parkingu) oraz ogrodzenia będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Stosownie do art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Podkreślić należy, że z uwagi na przywołane uregulowania, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym ww. obiekty są posadowione.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia budynku. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową - art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Zgodnie z art. 3 pkt 3a ww. ustawy Prawo budowlane, obiekt liniowy należy rozumieć jako obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane oraz kable zainstalowane w kanale technologicznym nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z kolei w myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Jednakże urządzenia te należy traktować, jako elementy przynależne do budynku/budowli i opodatkować łącznie z budynkiem/budowlą, z którym są powiązane, a tym samym należy przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego znajdującego się na tej samej działce, co urządzenie techniczne. Brak podstaw do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów w zakresie stawki podatku VAT dla ww. urządzeń w oderwaniu od budynków/budowli, do których przynależą, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie mają one samodzielnego bytu.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że wolnostojący pawilon kontenerowy o funkcji biurowo-socjalnej został zakwalifikowany jako pozostałe budynki niemieszkalne, a tym samym jest budynkiem w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane. Naniesienia budowlane w postaci placu manewrowego, wraz z dojazdem i miejscami postojowymi (parking), stanowią budowlę w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane. Wolnostojący pawilon kontenerowy o funkcji biurowo-socjalnej jest umocowany na fundamentach trwale związanych z gruntem, zaś utwardzony teren z dojazdami, miejscami postojowymi i placem manewrowym są trwale związane z gruntem. Na działce znajdują się również urządzenia budowlane, w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy w postaci ogrodzenia, przyłączy elektroenergetycznych oraz wodociągu. Pierwsze zasiedlenie budynku i budowli w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy nastąpiło w dacie rozpoczęcia ich wykorzystywania na cele związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, czyli najpóźniej dnia 28 czerwca 2014 r., w którym to dniu została zawarta umowa najmu części budowli w postaci utwardzonego placu manewrowego z miejscami postojowymi i drogą dojazdową. Najpóźniej w tej samej dacie budynek w postaci wolnostojącego kontenera o funkcji biurowo-socjalnej oraz ogrodzenie również zaczęły być wykorzystywane do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, albowiem bez tych obiektów wywiązywanie się przez Spółkę w ww. umowy najmu byłoby niemożliwe. Pierwsze zasiedlenie budynku i budowli nastąpiło w całości. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynku i budowli, a ich dostawą, upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Przedmiotowe budowle, wykorzystywane są do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Spółka po nabyciu nieruchomości nie wykonywała prac inwestycyjnych przewyższających 30% wartości działki. Do dnia sprzedaży Wnioskodawca nie będzie ponosił nakładów na ulepszenie ww. budynku oraz budowli w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w wysokości wyższej niż 30% wartości początkowej budowli.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie dla dostawy nieruchomości zabudowanej wolnostojącym pawilonem kontenerowym o funkcji biurowo-socjalnej, utwardzonym terenem z dojazdami, miejscami postojowymi i placem manewrowym (parkingiem) oraz ogrodzeniem zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy i kiedy w odniesieniu do wskazanego budynki oraz budowli nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie dostawa wolnostojącego pawilonu kontenerowego o funkcji biurowo-socjalnej, utwardzonego terenu z dojazdami, miejscami postojowymi i placem manewrowym (parkingu), nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą ww. obiektów upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto z wniosku wynika, że Wnioskodawca po nabyciu nieruchomości nie ponosił oraz do dnia sprzedaży nie będzie ponosił nakładów na ulepszenie ww. budynku oraz budowli.

Mając zatem na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w odniesieniu do pawilonu kontenerowego o funkcji biurowo-socjalnej, utwardzonego terenu z dojazdami, miejscami postojowymi i placem manewrowym (parkingu), zostaną spełnione przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT. Tym samym, dostawa ww. budynku oraz budowli będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, będzie korzystała również dostawa urządzeń budowlanych. Jak wyżej wskazano - zgodnie z ustawą Prawo budowlane, urządzenia budowlane stanowią bowiem urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Tym samym urządzenia budowlane znajdujące się na ww. działce powinny być traktowane jako element przynależny do budynku/budowli i opodatkowane według tych samych zasad, co budynek/budowla. Zatem z uwagi na to, że dostawa ww. budynku/budowli, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to również dostawa znajdujących się na nieruchomości urządzeń budowlanych będzie objęta tym zwolnieniem.

Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, będzie miało również zastosowanie dla dostawy gruntu, na którym budynki/budowle trwale związane z gruntem są posadowione, ponieważ zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Przy czym należy wskazać, że ww. dostawa będzie podlegała zwolnieniu, o ile strony nie zrezygnują ze zwolnienia i nie wybiorą opcji opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 z związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Tym samym, stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na powyższe rozstrzygnięcie odstąpiono od oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Wydając przedmiotową interpretację jako element opisanego zdarzenia przyszłego Organ przyjął wskazaną przez Wnioskodawcę okoliczność, że Wolnostojący pawilon kontenerowy o funkcji biurowo-socjalnej został zakwalifikowany jako pozostałe budynki niemieszkalne, a tym samym jest budynkiem w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane. i jest trwale związany z gruntem. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej