Opodatkowanie sprzedaży ośrodka wypoczynkowego. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 03.12.2020, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.344.2020.2.RST, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży ośrodka wypoczynkowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 sierpnia 2020 r. (data wpływu 20 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 23 listopada 2020 r. (data wpływu 27 listopada 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 13 listopada 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 17 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zbytych składników majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa podlegającą wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zbytych składników majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa podlegającą wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Wniosek został uzupełniony w dniu 23 listopada 2020 r. (data wpływu 27 listopada 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 13 listopada 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 17 listopada 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia () m.in. w zakresie działalności usługowej związanej z administracyjną obsługą biura (PKD 82.11.Z), świadczenia usług zakwaterowania w hotelach i podobnych obiektach zakwaterowania i kempingach (PKD 55.10.Z, PKD 55.20.Z, PKD 55.30.Z), wynajmu i dzierżawy pojazdów osobowych i furgonetek (PKD 77.11.Z).

W dniu () za aktem notarialnym Rep. () Wnioskodawca nabył od () w ():

prawo wieczystego użytkowania nieruchomości położonej w () składającej się z działek nr: 1, 2, 3 i 4 objętych księgą wieczystą KW () gdzie ww. działki gruntu uległy późniejszemu podziałowi w sposób następujący:
1. działka nr 1- uległa podziałowi na działki o nr: 1/1, 1/2, 1/3,
2. działka nr 2 - uległa podziałowi na działki o nr: 2/1, 2/2, 2/3,
3. działka nr 3 - uległa podziałowi na działki o nr: 3/1, 3/2, 3/3,
prawo własności znajdujących się na ww. działkach, a stanowiących odrębną nieruchomość:
- budynków tj.: budynek stołówki, budynek zaplecza technicznego, 13 budynków wypoczynkowych, budynek świetlicy, budynek klubowo-hotelowy, 5 domków campingowych (typu bungalow),
- urządzeń i budowli tj.: molo, przepompownia ścieków, korty tenisowe, basen, fontanna, dół gliniany, sieć wodociągowa, sieć kanalizacyjna, drogi i place, ulica wewnętrzna blokowa, przepompownia ścieków, sieć kablowa, elektroenergetyczna sieć wewnątrzzakładowa, latarnie oświetleniowe, ogrodzenie pola namiotowego,
- części składowe ww. budynków i budowli tj.: system telewizji dozorowanej, system () monitoring, agregat prądotwórczy, hydrofor, 3 zlewozmywaki gastronomiczne, 2 wiaty garażowe,
nakłady z tytułu wzniesienia na cudzej nieruchomości budynków i urządzeń tj. budynek oczyszczalni ścieków, budynek sterowni, kolektor tłoczny, kolektor grawitacyjny, mini blok, poletka wsadowe i filtry gruntowe, piaskownik, kolektory rozprowadzające, zewnętrzna sieć wodociągowa do oczyszczalni, linia kablowa n/n oczyszczalni, 2 linie kablowe przelicznikowe, linia kablowa ziemna zasilania oczyszczalni, oświetlenie terenu oczyszczalni ścieków, ogrodzenie oczyszczalni ścieków.

Ww. akt notarialny zawierał wniosek o wyłączenie z księgi wieczystej () ww. nieruchomości i utworzenie nowej księgi wieczystej (w dniu () utworzono księgę wieczystą KW nr ()).

W dniu (). zawarto umowę najmu pomiędzy Wnioskodawcą jako wynajmującym, a Spółką A, będącą najemcą. Przedmiotem ww. umowy było oddanie Spółce do odpłatnego używania wszystkich budynków posadowionych na ww. działkach gruntu wraz z budowlami i urządzeniami oraz z kompletnym wyposażeniem budynków i budowli wymienionym w załącznikach do protokołów zdawczo-odbiorczych stanowiących integralną część tej umowy. Zgodnie z załącznikami, najemcy przekazano m.in.: dokumentację ośrodka (w tym: książki budowlane, dokumenty p.poż., książkę kontroli sanitarnej), kompletne i pełne wyposażenie pokoi hotelowych, domków kempingowych, świetlicy, stołówki, psa pilnującego rasy owczarek niemiecki, komputera wraz z programem hotelowym (), prawo do korzystania z domeny ()

Powyższa umowa zawierała warunek, że przedmiot najmu, najemca przeznaczy na cele prowadzenia działalności turystycznej. W umowie najmu zawarto postanowienia o prawie najemcy do skorzystać z prawa pierwokupu. Umowę zawarto na czas określony do dnia ().

W dniu () Wnioskodawca odsprzedał najemcy część wyposażenia ruchomego.

Z uwagi na trudną sytuację finansową, Wnioskodawca musiał podjąć decyzję o sprzedaży ww. ośrodka wypoczynkowego. W związku z tym, w dniu (). umowa najmu zawarta ze Spółką A została wypowiedziana ze skutkiem na dzień ().

W dniu (). za aktem notarialnym () Wnioskodawca sprzedał prawo wieczystego użytkowania gruntu działek o nr: 1/1, 1/2, 1/3, 2/1, 2/2, 2/3, 3/1, 3/2, 3/3 i 4 wraz z budynkami i budowlami stanowiącymi odrębny od gruntu przedmiot własności objętych księgą wieczystą () wraz ze wszystkimi urządzeniami za cenę w kwocie () brutto (zawierającą podatek od towarów i usług w wysokości 23%).

Do niniejszego aktu:

Wnioskodawca złożył m.in. oświadczenie, że:
- nieruchomość nie stanowi przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
- nabycia nieruchomości dokonał w ramach i w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą prowadzoną pod firmą Z,
- z tytułu zawarcia niniejszej umowy jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zarejestrowanym, jako czynny podatnik VAT,
- budynki, budowle i urządzenia posadowione na ww. działkach gruntu zostały oddane do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT przed 22 lipca 2018 r., jednak obie strony niniejszej czynności, jako zarejestrowani podatnicy VAT czynni w rozumieniu art. 43 ust. 10 lit. b) powołanej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług, złożyły w dniu 20 lipca 2020 r. Naczelnikowi Urzędu Skarbowego () - zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy tych budynków, budowli i urządzeń w konsekwencji czego ich sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a zatem czynność objęta niniejszym aktem nie jest zwolniona z podatku od towarów i usług oraz nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych.
Stawający oświadczyli, że cena w kwocie () zł brutto zostanie zapłacona w terminie do () r., w następujący sposób:
1. część ceny w kwocie () zł Przedstawiciel Spółki zobowiązuje się zapłacić, zgodnie z wolą Sprzedającego na wskazany w tym akcie rachunek Banku Spółdzielczego w () tytułem spłaty zadłużenia sprzedającego,
2. część ceny w kwocie () zł Przedstawiciel Spółki zobowiązuje się zapłacić, zgodnie z wolą Sprzedającego na wskazany w tym akcie rachunek () tytułem spłaty zadłużenia Sprzedającego,
3. część ceny w kwocie () zł Przedstawiciel Spółki zobowiązuje się zapłacić, zgodnie z wolą Sprzedającego na wskazany w tym akcie rachunek Urzędu Miasta i Gminy (..) tytułem spłaty zadłużenia Sprzedającego,
4. część ceny w kwocie () zł Przedstawiciel Spółki zobowiązuje się zapłacić, zgodnie z wolą Sprzedającego na wskazany w tym akcie rachunek Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w (), tytułem spłaty zadłużenia Sprzedającego,
5. część ceny w kwocie () zł Przedstawiciel Spółki zobowiązuje się zapłacić, zgodnie z wolą Sprzedającego na wskazany w tym akcie rachunek Urzędu Skarbowego w () tytułem spłaty zadłużenia Sprzedającego.

Do powyższego aktu notarialnego załączono m.in. oświadczenie wydane w dniu ()., przez Spółkę A, z którego wynika, że najemca (tj. Spółka A) nie jest w stanie pozyskać środków na zakup obiektu i skorzystać z prawa pierwokupu zagwarantowanego treścią § 9 pkt 9 ww. Umowy najmu z dnia ().

Dodatkowo w niniejszym akcie notariusz poinformowała strony transakcji m.in. o treści art. 56 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy.

Jednocześnie w dniu () r. nabywca nieruchomości tj. Spółka B zawarł z dotychczasowym najemcą ośrodka wypoczynkowego Spółką A. umowę dzierżawy tego ośrodka. Z postanowień tej umowy wynika, że:

przedmiotem dzierżawy jest nieruchomość gruntowa składająca się z działek gruntu nr: 1/1, 1/2, 1/3, 2/1, 2/2, 2/3, 3/1, 3/2, 3/3 i 4 zabudowana budynkami i urządzeniami tj. budynkiem stołówki, budynkiem zaplecza technicznego, jedenastoma budynkami wypoczynkowymi, budynkiem świetlicy, budynkiem klubo-hotelowym, pięcioma domkami kempingowymi, trzema innymi budynkami niemieszkalnymi, kortem tenisowym, basenem, fontannami), dla której Sąd Rejonowy w () Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczysta o nr (),

ww. opisanych budynkach znajdują się instalacje: elektryczna, wodno-kanalizacyjna, wszystkie przyłączone i zasilane z sieci zewnętrznych przedsiębiorstw dostarczających media komunalne, a obiekt wyposażony jest w urządzenia pomiarowe energii elektrycznej oraz wodomierz,

w związku z tym, iż przed zawarciem Umowy przedmiot dzierżawy znajdował się i dalej się znajduje w posiadaniu i zarządzie Dzierżawcy, Wydzierżawiający nie ponosi odpowiedzialności za stan fizyczny przedmiotu dzierżawy,

Wydzierżawiający oddaje, a Dzierżawca przyjmuje w dzierżawę (do używania i pobierania pożytków) wyżej opisaną nieruchomość do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na działalności turystycznej (w tym m.in. hotelowej, sprzedaży miejsc noclegowych, wynajem domków letniskowych, płatnym udostępnianiu miejsc kempingowych i namiotowych, organizacji obozów i kolonii dla dzieci i młodzieży),

nieruchomości stanowiące przedmiot dzierżawy są obecnie w posiadaniu Dzierżawcy, w związku z tym Strony potwierdzają, że doszło już do przekazania przedmiotu Umowy,

Dzierżawca zobowiązuje się do zawarcia we własnym imieniu ze stosownymi podmiotami umów na dostawę, prądu, wody, gazu, internetu oraz wywozu śmieci i innych niezbędnych mu do prowadzenia działalności gospodarczej,

Dzierżawca ma obowiązek ubezpieczenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w zakresie odpowiedzialności cywilnej i od następstw niebezpiecznych wypadków; Wydzierżawiający nie ponosi odpowiedzialności za zdarzenia występujące na terenie przedmiotu dzierżawy w trakcie prowadzonej przez Dzierżawcę działalności gospodarczej oraz za powstałe w związku z nią szkody na osobie i mieniu.

Również w dniu (). za aktem notarialnym () Kupujący złożył oświadczenie o ustanowieniu prawa pierwokupu oraz oświadczenie o ustanowieniu prawa odkupu, zgodnie z którym:

Przedstawiciel Kupującego oświadcza, że stosownie do treści art. 596 kodeksu cywilnego na wypadek sprzedaży nieruchomości ustanawia na rzecz Sprzedającego (tj. Wnioskodawcy) pierwszeństwo kupna przedmiotowej nieruchomości (prawo pierwokupu) na co Sprzedający wyraża zgodę,

Przedstawiciel Kupującego oświadcza, że stosownie do treści art. 596 kodeksu cywilnego, w przypadku gdyby Sprzedający nie skorzystał z przysługującego jemu uprawnienia bądź termin do jego wykonania upłynął - na wypadek sprzedaży Nieruchomości, ustanawia na rzecz Dzierżawcy pierwszeństwo kupna przedmiotowej Nieruchomości (prawo pierwokupu 2) na co przedstawiciel Dzierżawcy wyraża zgodę,

Przedstawiciel Kupującego oświadcza, że stosownie do treści art. 593 kodeksu cywilnego zastrzega na rzecz Sprzedającego oraz Dzierżawcy prawo odkupu Nieruchomości na okres do dnia () r. za zapłatą kwoty () zł (prawo odkupu), na co Sprzedający i Przedstawiciel Dzierżawcy wyrażają zgodę.

Wnioskodawca w celu prawidłowego rozliczenia i udokumentowania sprzedaży dokonanej za ww. aktem notarialnym dla celów podatku VAT, w dniu 12 sierpnia 2020 r., zwrócił się o konsultacje do kancelarii prawnej i kancelarii podatkowej. W wyniku konsultacji podatkowych, Wnioskodawca powziął istotne wątpliwości w zakresie faktycznego przedmiotu sprzedaży, które mogą implikować odmienne skutki podatkowe od skutków wynikających z oświadczeń złożonych do przedmiotowego aktu notarialnego, jak również mogą powodować powstanie ewentualnej odpowiedzialności podatkowej i karnej skarbowej.

W związku z powyższym zachodzi wątpliwość, czy wbrew oświadczeniu złożonemu do aktu notarialnego z dnia (), nastąpiła sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a nie jak stwierdzono w oświadczeniu, poszczególne składniki majątkowe jego przedsiębiorstwa.

W związku z tym, pismem z dnia 14 sierpnia 2020 r., Wnioskodawca poinformował nabywcę tj. Spółkę B (pismo przesłano za pomocą środków komunikacji elektronicznej oraz nadano przesyłką poleconą za potwierdzeniem odbioru za pośrednictwem Poczty Polskiej), że z uwagi na zaistniałe wątpliwości, co do zasadności przyjętej w umowie sprzedaży zawartej w dniu () za aktem notarialnym nr () konstrukcji prawnej, a w szczególności, co do prawidłowości określenia przedmiotu sprzedaży jako nieruchomość, zamiast zorganizowana część przedsiębiorstwa Wnioskodawca wskazał, iż niezwłocznie wystąpi do właściwych organów o interpretację co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego.

Jednocześnie Wnioskodawca, na żądanie Nabywcy, wystawił (i przesłał Nabywcy) fakturę dokumentującą zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jako czynność niepodlegającą podatkowi VAT. Dodatkowo Wnioskodawca poinformował Nabywcę, iż w sytuacji gdyby z interpretacji indywidualnej wynikało, ze czynność zbycia dotyczyła jednostkowych elementów przedsiębiorstwa a nie zorganizowaną część przedsiębiorstwa, to wystawi fakturę korygującą z wykazanym podatkiem VAT należnym od tej transakcji.

W odpowiedzi na wezwanie Organu w zakresie zadanych pytań Wnioskodawca odpowiedział następująco:

czy będące przedmiotem zbycia składniki majątkowe w dniu transakcji były wyodrębnione organizacyjnie w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, gdzie organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że sprzedawane składniki majątku powinny posiadać cechę zorganizowania (cecha ta powinna występować w istniejącym przedsiębiorstwie, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa)

czy będące przedmiotem zbycia składniki majątkowe w dniu transakcji były wyodrębnione finansowo w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, gdzie wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa
Tak. Przychody i koszty oraz należności i zobowiązania były przyporządkowane do zorganizowanej części przedsiębiorstwa w odpowiedniej ewidencji zdarzeń gospodarczych u Dzierżawcy ośrodka wypoczynkowego.
czy będące przedmiotem zbycia składniki majątkowe w dniu transakcji były wyodrębnione funkcjonalnie w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, gdzie wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych (składniki majątkowe w dniu transakcji posiadały potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy), tj. czy w dniu transakcji kupujący miał faktyczną możliwość kontunuowania działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę w oparciu o składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedany w dniu () za aktem notarialnym () zorganizowany zespół składników majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług niepodlegającą ustawie o podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 tej ustawy?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, zorganizowany zespół składników majątku przedsiębiorstwa oznaczony, jako Ośrodek Wczasowy () , sprzedany w dniu () za aktem notarialnym () stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w związku z czym transakcja jego zbycia będzie podlegała wyłączeniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT, opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania są czynności wymienione w art. 6 pkt 1 ustawy VAT, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pod pojęciem transakcji zbycia należy rozumieć dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy VAT, gdzie zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczami jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport).

Dla celów podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 27e ustawy VAT zdefiniowano pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, pod którym to pojęciem rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Z powołanej normy prawnej wynika, że zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić całość pod względem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym. Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa np. oddział itp. i posiada cechę zorganizowania w prowadzonej działalności dotyczącą określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe oznacza, że przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Nie jest to zatem samodzielność finansowa.

Jako wyodrębnienie funkcjonalne przyjęło się rozumieć przeznaczenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jako zbioru elementów niezbędnego do samodzielnego realizowania określonych zadań gospodarczych. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa musi posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania, jako samodzielny podmiot gospodarczy. W konsekwencji, składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Powyższe stanowisko znajduje oparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych. W wyroku z dnia 28 stycznia 2019 r., sygn. akt I FSK 293/17, Naczelny Sąd Administracyjny sformułował tezę, zgodnie z którą Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego powinno być możliwym oddzielenie finansów przedsiębiorstw od finansów jego zorganizowanej części. Natomiast w wyroku z dnia 05 czerwca 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 55/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku stwierdził: Okoliczność, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia niezależnej (samodzielnej) działalności gospodarczej należy rozumieć w ten sposób, że w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze. Innymi słowy, realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy. Zawarte w art. 2 pkt 27e u.p.t.u. pojęcie: finansowego wyodrębnienia w istniejącym przedsiębiorstwie, należy rozumieć jako obiektywne istnienie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z określonymi składnikami majątku, a nie, istnieniem finansowego wyodrębnienia - dokonanego formalnie przez prowadzącego przedsiębiorstwo.

Ze stanowiskiem sądów administracyjnych koreluje stanowisko Ministerstwa Finansów wyrażone w objaśnieniach podatkowych z dnia 11 grudnia 2018 r. dotyczących opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych. W objaśnieniach wskazano okoliczności, na jakie powinien zwracać uwagę podatnik dokonujący dostawy nieruchomości komercyjnych.

Ministerstwo wskazało dwie istotne okoliczności mające wpływ na kwalifikację transakcji, jako dostawy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części tj.:

możliwość kontynuowania przez nabywcę działalności w oparciu o nabywane składniki, co oznacza, że nabyty zespół składników zawiera wszystkie niezbędne do tego elementy i nie zachodzi potrzeba:
- angażowania dodatkowych składników niebędących przedmiotem transakcji;
- podejmowania dodatkowych działań faktycznych i prawnych niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w związku z przejętymi składnikami (do takich działań nie zalicza się zawierania przez nabywcę umów na dostarczanie mediów, które co do zasady nie są przenoszone w ramach transakcji),
zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności przy pomocy nabytych składników.

Łączne spełnienie powyższych warunków na moment transakcji powoduje, że dana transakcja będzie stanowić dostawę przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Ponadto Ministerstwo wskazało takie elementy transakcji, których uwzględnienie w transakcji pozostaje bez wpływu na jej klasyfikację tj. jako podlegającą regulacjom ustawy o VAT lub pozostającą poza jej zakresem. Są to elementy przydatne do wykorzystywania nieruchomości zgodnie z przeznaczeniem i utrzymywania jej w niepogorszonym stanie niezależnie od zamiaru dalszego jej wykorzystywania np.:

ruchomości stanowiące wyposażenie budynku,

prawa z zabezpieczeń prawidłowego wykonania obowiązków wynikających z umów najmu ustanowionych przez najemców (np. prawa z gwarancji bankowych, depozytów, deklaracji o dobrowolnym poddaniu się egzekucji),

prawa z gwarancji należytego wykonania prac budowlanych,

prawa i obowiązki wynikające z umów serwisowych (tzw. facility management agreement),

prawa autorskie (np. na zastrzeżone znaki towarowe),

prawa z licencji do oprogramowania wykorzystywanego do obsługi nieruchomości,

prawa do domen internetowych dotyczących nieruchomości,

dokumentacja techniczna dotycząca budynku,

dokumentacja prawna dotycząca budynku - np. kopie umów, decyzji administracyjnych.

Dodatkowo należy wskazać, że w wyroku z dnia 13 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Rz 919/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie podkreślił, ... że wśród zawartych w art. 2 pkt 27e oraz w art. 6 pkt 1 ustawy VAT ustawowych przesłanek pozwalających przyporządkować określone składniki majątkowe do kategorii zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie ma jakichkolwiek warunków związanych z kontynuacją prowadzonej działalności gospodarczej dokładnie w takim samym zakresie, w jakim prowadził ją zbywca.

Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 27e ustawy VAT przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. (...). Zważywszy na powyższe, w zasadniczej kwestii spornej, a mianowicie, czy zastosowanie art. 6 pkt 1 ustawy VAT uniemożliwia okoliczność, że nabywca zespołu składników majątkowych służących prowadzeniu restauracji, nie będzie prowadził tej działalności, a zakupiony zespół składników majątkowych sprzeda innemu podmiotowi, który wykorzysta go do prowadzenia takiej działalności, Sąd zgadza się ze skarżącą, że wśród ustawowych przesłanek pozwalających na przyporządkowanie określonych składników majątkowych do kategorii zorganizowana część przedsiębiorstwa, w art. 2 pkt 27e i w art. 6 pkt 1 u.p.t.u. nie ma jakichkolwiek warunków związanych z kontynuacją prowadzonej działalności gospodarczej dokładnie w takim samym zakresie, w jakim prowadził ją zbywca. Skład orzekający w niniejszej sprawie podziela przy tym stanowisko zajęte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 marca 2013 r. sygn. akt I FSK 375/12 (dostępny na http://orzeczenia.nsa.gov.pl), zgodnie z którym ani art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, ani art. 6 pkt 1 ustawy VAT nie wypowiadają wiążącej zasady, że dana konkretna działalność zbywcy musi być, jako rodzajowo taka sama, kontynuowana przez nabywcę majątku. Element kontynuowania takiej samej co do rodzaju działalności jest w większości wypadków determinowany nie tyle charakterem działalności gospodarczej zbywcy, co charakterystycznym zakresem przekazywanego, zorganizowanego co do rodzaju majątku w postaci np. nieruchomości, maszyn i urządzeń służących konkretnemu rodzajowi działalności. Zdaniem Sądu istotne jest więc, aby zbyta zorganizowana część przedsiębiorstwa służyła nabywcy do prowadzenia działalności gospodarczej z zachowaniem przeznaczenia nabytego zespołu składników majątkowych, aby nie została zlikwidowana działalność, której tenże zespół składników majątkowych może służyć.

Dla rozstrzygnięcia, czy przedmiotem sprzedaży jest nieruchomość, czy zorganizowana część przedsiębiorstwa znaczenie ma ocena, czy dany zespół składników majątku podatnika stanowi bądź nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ocena ta nie jest zależna od subiektywnej oceny zbywcy lub nabywcy tych składników, ani od tego czy zbywca lub nabywca chce bądź nie chce zakwalifikować tego zespołu składników do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przy ocenie należy kierować się wyłącznie obiektywnymi przesłankami.

Z opisu stanu faktycznego, z uwzględnieniem dotychczasowego orzecznictwa, bezspornie wynika, że wszystkie elementy wskazane w objaśnieniach podatkowych Ministerstwa Finansów z dnia 11 grudnia 2018 r. zostały spełnione. W szczególności spełnione zostały podstawowe warunki pozwalające na uznanie transakcji zbycia Ośrodka Wypoczynkowego (), jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa tj.:

działalność gospodarcza Nabywcy obejmuje m.in.: działalność organizatorów turystyki, usługi w zakresie hoteli i podobnych obiektów zakwaterowania, usługi w zakresie pola kempingowego (włączając pola dla pojazdów kempingowych) i pola namiotowe,

Nabywca może kontynuować działalność w zakresie ww. usług w oparciu o składniki wchodzące w skład Ośrodka Turystycznego (), w związku z czym nie będzie musiał angażować dodatkowych składników niebędących przedmiotem transakcji, ani nie będzie musiał podejmować dodatkowych działań faktycznych i prawnych niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej,

działalność gospodarcza jest kontynuowana za pomocą nabytych składników, o czym świadczy umowa dzierżawy zawarta w dniu () przez nabywcę z dotychczasowym najemcą tj. ze Spółką A

Mają na uwadze stan faktyczny i stan prawny należy stwierdzić, że Ośrodek Wypoczynkowy () będący przedmiotem odpłatnego zbycia stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług w związku z czym czynność jego odpłatnego zbycia nie podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług w oparciu o art. 6 pkt 1 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Towarami natomiast są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Jednocześnie, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie transakcji zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. W doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Przy czym organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące część przedsiębiorstwa powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w istniejącym przedsiębiorstwie, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona obiektywnie oceniając posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1, z późn. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r., w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG Dz. Urz. UE z dnia 13 czerwca 1977 r. L 145 s.1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes C-497/01 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że (...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami materialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że w świetle tej normy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem fakt wyłączenia niektórych składników z transakcji sprzedaży może pozostawać bez wpływu na kwalifikację zbywanych składników jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ważne by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.

Z przywołanych orzeczeń wynika, że wyodrębnienie organizacyjne i finansowe (wskazane przepisami ustawy) nie musi mieć charakteru bardzo sformalizowanego. Bardziej istotne jest wyodrębnienie stricte funkcjonalne, które pozwala na dalsze funkcjonowanie części przedsiębiorstwa w sposób niezależny po oddzieleniu jego od reszty przedsiębiorstwa.

Wskazać należy, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres przekazanego majątku, praw i zobowiązań, wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Wyłączenie z transakcji zbycia istotnych elementów przedsiębiorstwa, jak np. firma, patenty, prawa autorskie, powoduje, że mamy do czynienia ze sprzedażą sumy składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa. Natomiast jeśli wyłączone od zbycia składniki przedsiębiorstwa nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa jako takiego (np. część towarów czy gotowych produktów), czynność będzie na gruncie VAT uznana za sprzedaż przedsiębiorstwa, chociaż nie objęła ona wszystkich jego składników. Zakres ewentualnych wyłączeń ograniczony jest do głównej substancji przedsiębiorstwa. Przyjmuje się zatem, że z transakcji dotyczącej zbycia przedsiębiorstwa można wyłączyć jedynie te elementy, które nie stanowią jego kluczowych i najistotniejszych składników, bez wpływu na jego status. W przypadku bowiem wyłączenia z przedmiotu transakcji elementów przedmiotowo istotnych dla tego przedsiębiorstwa, traci ono swój byt.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu () nabył od () (Zbywcy):

prawo wieczystego użytkowania nieruchomości położonej w () składającej się z działek nr: 1, 2, 3 i 4 objętych księgą wieczystą () gdzie ww. działki gruntu uległy późniejszemu podziałowi w sposób następujący:
1. działka nr 1- uległa podziałowi na działki o nr: 1/1, 1/2, 1/3,
2. działka nr 2 - uległa podziałowi na działki o nr: 2/1, 2/2, 2/3
3. działka nr 3 - uległa podziałowi na działki o nr: 3/1, 3/2, 3/3,
prawo własności znajdujących się na ww. działkach, a stanowiących odrębną nieruchomość:
- budynków tj.: budynek stołówki, budynek zaplecza technicznego, 13 budynków wypoczynkowych, budynek świetlicy, budynek klubowo-hotelowy, 5 domków campingowych (typu bungalow),
- urządzeń i budowli tj.: molo, przepompownia ścieków, korty tenisowe, basen, fontanna, dół gliniany, sieć wodociągowa, sieć kanalizacyjna, drogi i place, ulica wewnętrzna blokowa, przepompownia ścieków, sieć kablowa, elektroenergetyczna sieć wewnątrzzakładowa, latarnie oświetleniowe, ogrodzenie pola namiotowego,
- części składowe ww. budynków i budowli tj.: system telewizji dozorowanej, system () monitoring, agregat prądotwórczy, hydrofor, 3 zlewozmywaki gastronomiczne, 2 wiaty garażowe,
nakłady z tytułu wzniesienia na cudzej nieruchomości budynków i urządzeń tj. budynek oczyszczalni ścieków, budynek sterowni, kolektor tłoczny, kolektor grawitacyjny, mini blok, poletka wsadowe i filtry gruntowe, piaskownik, kolektory rozprowadzające, zewnętrzna sieć wodociągowa do oczyszczalni, linia kablowa n/n oczyszczalni, 2 linie kablowe przelicznikowe, linia kablowa ziemna zasilania oczyszczalni, oświetlenie terenu oczyszczalni ścieków, ogrodzenie oczyszczalni ścieków.

Nabyte składniki majątku zostały wprowadzone do Ewidencji środków trwałych i były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę w zakresie usług zakwaterowania w hotelach i podobnych obiektach zakwaterowania i kempingach. W dniu () zawarto umowę najmu (na czas określony do dnia () pomiędzy Wnioskodawcą jako wynajmującym, a Spółką A, będącą najemcą. Przedmiotem umowy było oddanie Spółce do odpłatnego używania wszystkich budynków posadowionych na działkach gruntu wraz z budowlami i urządzeniami oraz z kompletnym wyposażeniem budynków i budowli wymienionym w załącznikach do protokołów zdawczo-odbiorczych stanowiących integralną część tej umowy. Najemcy przekazano m.in.: dokumentację ośrodka (w tym: książki budowlane, dokumenty p.poż., książkę kontroli sanitarnej), kompletne i pełne wyposażenie pokoi hotelowych, domków kempingowych, świetlicy, stołówki, psa pilnującego rasy owczarek niemiecki, komputera wraz z programem hotelowym (), prawo do korzystania z domeny () Umowa zawierała warunek, że przedmiot najmu, najemca przeznaczy na cele prowadzenia działalności turystycznej.

W dniu () umowa najmu zawarta ze Spółką A została wypowiedziana ze skutkiem na dzień () z uwagi na podjętą przez Wnioskodawca decyzję o sprzedaży ośrodka wypoczynkowego.

W dniu () Wnioskodawca sprzedał na rzecz Spółki B prawo wieczystego użytkowania gruntu działek o nr: 1/1, 1/2, 1/3, 2/1, 2/2, 2/3, 3/1, 3/2, 3/3 i 4 wraz z budynkami i budowlami wraz ze wszystkimi urządzeniami. Jednocześnie w dniu () nabywca nieruchomości tj. Spółka B zawarł z dotychczasowym najemcą ośrodka wypoczynkowego Spółką A umowę dzierżawy tego ośrodka. Z postanowień tej umowy wynika m.in., że:

przedmiotem dzierżawy jest nieruchomość gruntowa składająca się z działek gruntu nr: 1/1, 1/2, 1/3, 2/1, 2/2, 2/3, 3/1, 3/2, 3/3 i 4 zabudowana budynkami i urządzeniami tj. budynkiem stołówki, budynkiem zaplecza technicznego, jedenastoma budynkami wypoczynkowymi, budynkiem świetlicy, budynkiem klubo-hotelowym, pięcioma domkami kempingowymi, trzema innymi budynkami niemieszkalnymi, kortem tenisowym, basenem, fontannami),

w budynkach znajdują się instalacje: elektryczna, wodno-kanalizacyjna, wszystkie przyłączone i zasilane z sieci zewnętrznych przedsiębiorstw dostarczających media komunalne, a obiekt wyposażony jest w urządzenia pomiarowe energii elektrycznej oraz wodomierz,

Wydzierżawiający oddaje, a Dzierżawca przyjmuje w dzierżawę (do używania i pobierania pożytków) wyżej opisaną nieruchomość do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na działalności turystycznej (w tym m.in. hotelowej, sprzedaży miejsc noclegowych, wynajem domków letniskowych, płatnym udostępnianiu miejsc kempingowych i namiotowych, organizacji obozów i kolonii dla dzieci i młodzieży),

Dzierżawca zobowiązuje się do zawarcia we własnym imieniu ze stosownymi podmiotami umów na dostawę, prądu, wody, gazu, internetu oraz wywozu śmieci i innych niezbędnych mu do prowadzenia działalności gospodarczej.

Przy tym wskazano, że zbyte składniki majątkowe w dniu transakcji były wyodrębnione organizacyjnie w istniejącym przedsiębiorstwie i stanowiły określony zespół składników tworzących część tego przedsiębiorstwa tj. Ośrodek Wypoczynkowy. Będące przedmiotem zbycia składniki majątkowe w dniu transakcji były wyodrębnione finansowo w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Przychody i koszty oraz należności i zobowiązania były przyporządkowane do zorganizowanej części przedsiębiorstwa w odpowiedniej ewidencji zdarzeń gospodarczych u Dzierżawcy ośrodka wypoczynkowego. Będące przedmiotem zbycia składniki majątkowe w dniu transakcji były wyodrębnione funkcjonalnie w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Składniki majątkowe były przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych i w dniu transakcji kupujący miał faktyczną możliwość kontynuowania działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę w oparciu o składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji tj. w oparciu o sprzedany Ośrodek Wypoczynkowy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy sprzedany w dniu () zorganizowany zespół składników majątku przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy i w konsekwencji transakcja nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy uznać, że sprzedany w dniu () zorganizowany zespół składników majątku przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy i w konsekwencji transakcja nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy. Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem transakcji jest majątek stanowiący prawo wieczystego użytkowania gruntu działek o nr: 1/1, 1/2, 1/3, 2/1, 2/2, 2/3, 3/1, 3/2, 3/3 i 4 wraz z budynkami i budowlami oraz wraz ze wszystkimi urządzeniami stanowiący Ośrodek Wypoczynkowy. Przy tym jak wskazano zbyte składniki majątkowe w dniu transakcji były wyodrębnione organizacyjnie w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy i stanowiły określony zespół składników tworzących część tego przedsiębiorstwa, tj. Ośrodek Wypoczynkowy. Zbyte składniki majątkowe w dniu transakcji były wyodrębnione finansowo w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy (przychody i koszty oraz należności i zobowiązania były przyporządkowane do zorganizowanej części przedsiębiorstwa w odpowiedniej ewidencji zdarzeń gospodarczych u Dzierżawcy ośrodka wypoczynkowego). Zbyte składniki majątkowe w dniu transakcji były wyodrębnione funkcjonalnie w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy (składniki majątkowe były przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych i w dniu transakcji kupujący miał faktyczną możliwość kontynuowania działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę w oparciu o składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji tj. w oparciu o sprzedany Ośrodek Wypoczynkowy). Jednocześnie zbyte składniki majątkowe były przez Wnioskodawcę oddane do odpłatnego używania w ramach umowy najmu Spółce A i nabywca, na rzecz którego Wnioskodawca dokonał zbycia składników majątku (tj. Spółka B w dniu nabycia składników majątku od Wnioskodawcy nabyte składniki majątku również oddał do odpłatnego używania w ramach umowy dzierżawy Spółce A.

Zatem, przedmiotową transakcję sprzedaży należy uznać za czynność niepodlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy z uwagi na uznanie przedmiotu transakcji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie