Sprzedaż nieruchomości

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pana wniosek z 7 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek niezabudowanych wpłynął 8 czerwca 2022 r.

Uzupełniła go Pani pismem z 18 lipca 2022 r. (data wpływu: 18 lipca 2022 r.) i pismem z 31 sierpnia 2022 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie z 26 sierpnia 2022 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.287.2022.1.WR.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

11 października 2006 r. na podstawie umowy przeniesienia własności, akt notarialny […], została zakupiona działka położona w […] przez […]. Zakup był podyktowany zamiarem zbudowania na niej domków jednorodzinnych dla Państwa rodziny. Następnie działka została podzielona (przekształcona w działki budowlane). Na terenie poszczególnych działek miały powstać zabudowania jednorodzinne przeznaczone dla […], ich córek i wnuków. W następnym roku […] zachorowała na raka piersi i niestety plany budowy zostały przesunięte najpierw na późniejszy termin, a następnie całkowicie zarzucone z powodów finansowych. Najpierw została sprzedana jedna działka aby sfinansować kosztowne leczenie, a następnie kolejna.

W zeszłym roku […] zmarła i działka budowlana w połowie została podzielona między spadkobierców. 1/6 działki odziedziczyła […] (córka). 1/6 działki odziedziczyła Pani, 1/6 działki odziedziczył […] (mąż).

Działka ta obecnie została wystawiona na sprzedaż i znalazła nabywcę. Jest to firma […] z siedzibą w […]. Zawarliście Państwo umowę przedwstępną z ww. firmą, której zostało udzielone pełnomocnictwo w zakresie uzyskania przez kupującego ostatecznej i prawomocnej decyzji o warunkach zabudowy zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie domu w zabudowie bliźniaczej oraz uzyskania zgody na przyłączenie do sieci gazowej.

Transakcja sprzedaży działki budowlanej wynosi […] zł.

W uzupełnieniu wskazała Pani, że:

- Nie jest Pani podatnikiem podatku od towarów i usług.

- Numer działki przeznaczonej do sprzedaży: […], […] – […]

- Działki przeznaczone do sprzedaży nie są zabudowane.

- Działki przeznaczone do sprzedaży nie są przedmiotem dzierżawy, najmu oraz innych umów.

- Nie podjęła Pani żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży.

- W przedwstępnej umowie sprzedaży zostały ustalone następujące warunki: otrzymanie warunków zabudowy.

- Strona kupująca nie będzie dokonywać do momentu sprzedaży przeze Panią żadnych inwestycji infrastrukturalnych.

- Na dzień sprzedaży zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy. Budowla w zabudowie bliźniaczej.

- Nabywca poniósł opłatę administracyjną potrzebną do otrzymania warunków zabudowy.

- Nie zawierała Pani z kupującym umowy dzierżawy działki.

- Nie zamierza Pani poczynić żadnych działań dotyczących zwiększenia wartości działki.

- Nie poniosła Pani żadnych nakładów związanych z przygotowaniem działki do sprzedaży.

- Działka nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

- Działka nie była wykorzystywana w żaden sposób.

- Działka nie była wykorzystywana do prowadzenie działalności gospodarczej.

- Działka nie była wykorzystywana do prowadzenie działalności rolniczej.

- W odpowiedzi na pytanie: „Czy posiada Pani jeszcze inne nieruchomości (lub udziały w nieruchomościach) przeznaczone w przyszłości do sprzedaży (oprócz opisanych we wniosku), jeśli tak to jakie?” wskazała Pani: „Nie posiadam nieruchomości ani udziałów przeznaczonych do sprzedaży”.

- W odpowiedzi na pytanie: „Czy dokonywał Pani już wcześniej sprzedaży innych nieruchomości, jeśli tak to należy podać:

a)Ile i jakie to nieruchomości?

b)Kiedy i w jaki sposób weszła Pani w posiadanie tych nieruchomości?

c)W jakim celu nieruchomości te zostały nabyte przez Panią?

d)W jaki sposób nieruchomości były wykorzystywane przez Panią od momentu wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży?

e)Kiedy dokonał Pani ich sprzedaży i co było przyczyną ich sprzedaży?

f)Ile działek zostało sprzedanych i jakich (niezabudowanych czy zabudowanych, jeśli zabudowanych to czy były to nieruchomości mieszkalne czy użytkowe)?

g)Czy z tytułu ich sprzedaży odprowadził Pani podatek VAT, składał deklaracje VAT-7 oraz zgłoszenie rejestracyjne VAT-R?”

wskazała Pani:

„a. Otrzymałam w spadku po […] udział 1/6 w mieszkaniu własnościowym w […] r. Wskazała Pani również, że:

c.Nieruchomość nie została nabyta.

d.Nieruchomość nie była wykorzystywana.

e.Nieruchomość została sprzedana w […] r. ponieważ nie była wykorzystywana.

f.Innych działek Pani nie posiada.

g.Nie odprowadzała Pani z tytułu sprzedaży 1/6 mieszkania podatku VAT, ani nie składałam deklaracji VAT-7 oraz zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R”.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 31 sierpnia 2022 r.)

Czy ze sprzedaży działki będzie Pani zobowiązana do opłaty VAT?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 31 sierpnia 2022 r.):

Nie jest Pani podatnikiem VAT dlatego też nie uważa Pani, że powinna odprowadzić podatek od towarów i usług od danej sprzedaży.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Co potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11, w której stwierdził, że „Sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu oraz udziału we współwłasności budynków stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług”.

Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1)określone udziały w nieruchomości,

2)prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3)udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek), jak również udziałów w nieruchomości, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według przepisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem, jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży udziału w działkach istotne jest, czy w danej sprawie, w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C‑181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że w zeszłym roku (tj. w roku […]) nabyła Pani 1/6 udziału we współwłasności niezabudowanych działek nr […]. Wskazane działki nie były przez panią wykorzystywane w żaden sposób, w tym nie były przez Panią wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej oraz działalności gospodarczej. Działki […] nie są przedmiotem dzierżawy, najmu oraz innych umów. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że zawarła Pani umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości. W myśl zawartej umowy przedwstępnej warunkiem zawarcia umowy przyrzeczonej jest uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy. Udzieliła Pani pełnomocnictwa kupującemu do wystąpienia o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla sprzedawanych działek dla zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie domu w zabudowie bliźniaczej oraz uzyskania zgody na przyłączenie do sieci gazowej.

Ponadto wskazać należy, że nie podejmowała Pani żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży ani podjęła Pani żadnych działań w celu zwiększenia wartości działki. Również kupujący do momentu sprzedaży nie będzie wykonywał żadnych inwestycji infrastrukturalnych. Nabywca poniósł jedynie koszty w postaci opłaty administracyjnej potrzebnej do otrzymania warunków zabudowy.

Podkreślenia wymaga również, że nie jest Pani podatnikiem VAT czynnym.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Pani wątpliwości, dotyczą kwestii, czy od sprzedaży udziału we współwłasności działek […] będzie Pani musiała odprowadzić podatek VAT.

Na tle tak przestawionego opisu sprawy oraz powołanych regulacji prawnych w pierwszej kolejności dokonać należy oceny czy występuje Pani w roli podatnika w związku z planowaną dostawą posiadanego udziału we współwłasności ww. nieruchomości.

Zauważyć należy, że nie wykorzystywała Pani działek nr […] do celów zarobkowych. Podała Pani bowiem, że działka, a właściwie działki, nie były wykorzystywane w żaden sposób. Podkreślić należy również, że ww. działki nie są przedmiotem dzierżawy, najmu oraz innych umów. Działki nr […] nie były również przez Panią wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej oraz działalności pozarolniczej.

Co więcej, jak wynika z wniosku, nie wystąpiła Pani o wydanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (dla terenu, na którym znajdują się działki nie ma uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego). Nie podjęła Pani również żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży. Wskazała Pani również, że nie posiada dalszych nieruchomości, ani udziałów we współwłasności nieruchomości przeznaczonych na sprzedaż.

Niemniej dokonała Pani w przeszłości sprzedaży 1/6 udziału we współwłasności w mieszkaniu własnościowym. Podnieść jednak należy, że udział we współwłasności ww. mieszkania, podobnie jak udział we współwłasności ww. działek, nabyła Pani w drodze spadkobrania, a sprzedaż wynikała z faktu, że mieszkanie nie było przez Panią wykorzystywane.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że dostawa działek nr […] stanowi transakcję okazjonalną, która nie jest czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w ramach przedstawionego zdarzenia przyszłego nie można uznać Pani za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do sprzedaży udziału we współwłasności działek nr […].

Odnosząc się do kwestii wystąpienia o decyzję o warunkach zabudowy, którego dokona pełnomocnik, w Pani imieniu, należy odnieść się do powołanego wyżej wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE wydanego w połączonych sprawach C- 180/10 i C-181/10. Jak już zaznaczono, treść ww. orzeczeń wskazuje, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg podejmowanych czynności, a nie stwierdzenie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji wystąpiły pojedyncze czynności, o których mowa w wymienionym wyroku TSUE, związane z wystąpieniem w Pani imieniu o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, których jednak nie można uznać za ciąg zdarzeń przesądzających o uznaniu tych działań za prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle zaprezentowanych przepisów prawa podatkowego, sprzedaż będących we współwłasności działek nr […], należy zakwalifikować jako dostawę towaru. Jednakże, w przedmiotowej sprawie, nie będzie Pani działał w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż ww. działek w analizowanej sprawie, należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

W związku z tym, sprzedaż przez Panią udziału we współwłasności działek nr […], nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Podkreślenia wymaga, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla pozostałych współwłaścicieli działek […].

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

−Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

−Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

−Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […]. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

−w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

−w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).