Podatek od towarów i usług w zakresie uznania aportu opisanych składników majątkowych i niemajątkowych do Sp. z o.o. za transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i wyłączenia aportu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna  – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 sierpnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 25 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania aportu opisanych składników majątkowych i niemajątkowych do Sp. z o.o. za transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i wyłączenia aportu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 listopada 2022 r. (wpływ 10 listopada 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Jest Pani osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegającą obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce ich osiągania. Prowadzi Pani działalność gospodarczą pod firmą (…). Działalność obejmuje obsługę inwestycji (…), w jej zakres wchodzą także sprzedaż oraz wynajem kompletnych (…).

Dokonała Pani restrukturyzacji swojej działalności poprzez wniesienie aportem zorganizowanego zespołu składników majątkowych (materialnych i niematerialnych), wykorzystywanego obecnie w tej działalności, do (…) - dalej: Spółka lub Sp. z o.o.). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywała Pani zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, na który składały się w szczególności:

1.      własność ruchomości, w tym urządzeń materiałów, wyposażenia, towarów i wyrobów, inne prawa rzeczowe do ruchomości oraz środki trwałe, w szczególności:

-(…)

2.      prawa i obowiązki wynikające z umów najmu, dzierżawy, licencyjnych, świadczenia usług, umów o rachunki bankowe, umów o pracę zawartych z pracownikami oraz innych umów, w szczególności:

-pracownicy zatrudnieni w Pani przedsiębiorstwie stali się pracownikami Sp. z o.o. Z punktu widzenia pracowniczego doszło do przejścia zakładu pracy zgodnie z art. 23(1) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 z późn. zm.),

-umowa kompleksowa (...) wraz z aneksami, w tym umowy o prowadzenie pomocniczych rachunków w obcych walutach (euro i dolarach),

-umowa pożyczki, umowy na limity debetowe wraz z aneksami;

3.      tajemnica przedsiębiorstwa oraz księgi i dokumenty związane z prowadzonym przedsiębiorstwem;

4.      prawo do domeny (…);

5.       prawo do serwera hostingowego, na którym funkcjonuje domena wraz z całą zawartością m.in. odpowiadając za wygląd oraz funkcjonowanie serwisu wraz z dostępami administracyjnymi oraz kodem źródłowym, w tym oprogramowania umożliwiającego obsługę funkcjonalności wskazanej strony internetowej;

6.      wierzytelności: w ramach aportu przeszły na Spółkę wszystkie wierzytelności przysługujące Pani, z wyłączeniem wierzytelności przysługującej jej wobec Spółki;

7.      środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych;

8.      know-how związany z działalnością przedsiębiorstwa;

9.      księgi podatkowe i rachunkowe oraz dokumenty źródłowe związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

W ramach przedmiotowej restrukturyzacji wniosła Pani aportem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wyżej wymieniony zespół składników, w skład którego wejdą składniki materialne i niematerialne związane z prowadzeniem przez Panią podstawowej działalności.

W uzupełnieniu do wniosku, udzieliła Pani odpowiedzi na poniższe pytania:

1.Czy zespół składników materialnych i niematerialnych, który był przedmiotem aportu, stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1954 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.)?

Zwróciła się Pani z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej do organu podatkowego, który to posiada odpowiednią wiedzę i kompetencje w ocenie skutków podatkowych na gruncie ustawowym. W związku z powyższym, opisując we wniosku stan faktyczny, kompleksowo scharakteryzowała Pani zespół składników materialnych i niematerialnych, który stanowił przedmiot aportu, aby dostarczyć organowi wszelkich niezbędnych informacji, aby mógł przeprowadzić prawidłową analizę zaistniałego stanu faktycznego. Ponadto zostały również dokładnie wskazane składowe aportu, dla klarownego zobrazowania przedmiotu aportu.

2.Czy po wniesieniu wkładu niepieniężnego - opisanego we wniosku do (...) Sp. z o.o. (dalej: Spółka) działalność jednoosobowa, którą Pani prowadziła, dalej funkcjonuje/będzie dalej funkcjonowała czy też dokonała Pani jej likwidacji/zamknięcia?

W ramach restrukturyzacji, wniosła Pani aportem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wskazany we wniosku zespół składników, w skład którego wejdą składniki materialne i niematerialne związane z prowadzeniem przez Panią podstawowej działalności. Zatem integralna część, stanowiąca podstawę Pani jednoosobowej działalności gospodarczej, została przeniesiona na poczet spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, zarazem nie sposób aby działalność prowadzona z poziomu wspomnianej jednoosobowej działalności gospodarczej była przez Panią kontynuowana.

3.Czy po wniesieniu przez Panią do Spółki wymienionego we wniosku majątku, pozostały w Pani działalności jakiekolwiek składniki materialne i niematerialne wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej? - Jeśli tak, proszę wskazać jakie.

Oznajmiła Pani, że po wniesieniu do Spółki wymienionego we wniosku majątku, nie pozostały w prowadzonej działalności jakiekolwiek składniki materialne i niematerialne wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej.

4.Czy w skład Pani działalności wchodziły nieruchomości związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, które nie zostały wniesione aportem do Spółki? Jeżeli tak - czy były one funkcjonalnie związane z przedmiotem działalności oraz dlaczego zostały wyłączone z aportu?

Dokładnie Pani opisała we wniosku wszelkie funkcjonalnie związane z przedsiębiorstwem składniki aportu. Poza ogólną charakterystyką we wniosku zostały również wskazane w sposób precyzyjny elementy składowe wchodzące w zakres zespołu składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem aportu. W skład prowadzonej działalności nie wchodziły nieruchomości związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a tym samym nie mogły zostać wniesione aportem do Spółki.

5.Czy w skład Pani działalności wchodziły zobowiązania funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą? Jeśli tak - czy zostały wniesione aportem do Spółki? Jeśli nie - dlaczego nie?

Wszelkie kluczowe, związane funkcjonalnie z prowadzoną działalnością gospodarczą składniki zostały wyszczególnione przez Panią w opisie stanu faktycznego, stanowiącym fragment wniosku o interpretację indywidualną.

W skład działalności naturalnie wchodziły zobowiązania funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a tym samym wszystkie istotne zobowiązania musiał zostać wniesione aportem do Spółki.

6.Czy Spółka ma zamiar nieprzerwanego kontynuowania działalności prowadzonej dotychczas przez Panią przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem aportu?

Celem przedmiotowego aportu jest nieprzerwane kontynuowanie przez Spółkę działalności prowadzonej dotychczas przez Panią przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem aportu.

7.Czy Spółka ma/będzie miała faktyczną możliwość kontynuowania Pani działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem aportu, czy też musi/będzie musiała angażować inne składniki majątkowe niebędące przedmiotem aportu lub podejmować dodatkowe działania faktyczne niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o nabyte składniki? Jeżeli tak - to jakie?

W związku z restrukturyzacją, wniosła Pani aportem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zespół składników, w skład którego wchodzą składniki materialne i niematerialne związane z prowadzeniem przez Panią podstawowej działalności. Zatem składniki będące przedmiotem aportu stanowią kompletną bazę do kontynuowania wskazanej działalności.

8.Czy składniki majątku będące przedmiotem aportu funkcjonowały - na moment wniesienia aportu - u Pani jako wyodrębniona część? Należy wskazać obiektywne przesłanki, że będący przedmiotem aportu zespół składników majątkowych funkcjonował w Pani przedsiębiorstwie jako wyodrębniona część.

Wniesione w ramach aportu składniki majątkowe związane były z prowadzeniem przez Panią podstawowej działalności w ramach jej jednoosobowej działalności gospodarczej. Obiektywną przesłanką, że będący przedmiotem aportu zespół składników majątkowych funkcjonował w przedsiębiorstwie jako wyodrębniona część, a raczej całość, jest to, iż Spółka może kontynuować w niezmienionym zakresie działalność prowadzoną przez Panią.

9.Czy składniki majątkowe i niemajątkowe, objęte zakresem zadanego przez Panią pytania, były przed dokonaniem aportu wyodrębnione na płaszczyźnie:

i)organizacyjnej, tj.:

-czy stanowiły wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania,

-czy były wyodrębnione w strukturze organizacyjnej Pani przedsiębiorstwa jako dział, wydział, oddział, co wynika ze statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze,

ii)finansowej, tj. czy posiadały samodzielność finansową, pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym oraz czy na podstawie prowadzonej przez Pani ewidencji księgowej możliwe było przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności, przez co możliwe było określenie wyniku finansowego,

iii)funkcjonalnej, tj. czy stanowiły potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Składniki majątkowe i niemajątkowe wchodzące w zakres aportu służyły Pani do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej, stanowiąc trzon niezbędny do jej funkcjonowania. W związku z tym musiało mieć miejsce wyodrębnienie na wskazanych płaszczyznach.

Pytanie

Czy dokonanie aportu przez Panią zespołu składników majątkowych i niemajątkowych do Sp. z o. o., będzie stanowiło transakcję zbycia przedsiębiorstwa, a w konsekwencji, czy transakcja będzie wyłączona z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, dokonany przez Panią aport zespołu składników majątkowych i niemajątkowych do Spółki z o.o., będzie stanowił transakcję zbycia przedsiębiorstwa, a w konsekwencji, planowana transakcja będzie wyłączona z opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie Pani stanowiska:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685; dalej: ustawy o VAT), opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jednocześnie przepis art. 6 ustawy o VAT wskazuje na wyłączenie określonych czynności z zakresu zastosowania przepisów ustawy o VAT. Są tutaj wylistowane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu VAT, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, niemniej z uwagi na przedmiotowe wyłączenie nie podlegają opodatkowaniu VAT.

I tak, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W ustawie o VAT brak jest definicji pojęcia „transakcja zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o VAT pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. W uzupełnieniu do powyższego należy zauważyć, iż zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, o której mowa w art. 353(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740; dalej: Kodeksu cywilnego), a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży lub aportu.

Poza tym, wykładnia przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, wymaga jego ścisłego odczytania, gdyż wszelkiego rodzaju wyłączenia, zwolnienia i ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady powszechnego obowiązku płacenia podatków (art. 84 Konstytucji RP) i brak jakichkolwiek podstaw by przesłanki ich zastosowania interpretować rozszerzające.

Oznacza to, iż powinien on obejmować wyłącznie przypadki zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1, z późn. zm.; dalej: Dyrektywy VAT). Zgodnie z art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy VAT, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż ustawa o VAT nie zawiera definicji przedsiębiorstwa. Jedynie w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT ustawodawca zdefiniował zorganizowaną część przedsiębiorstwa jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Zgodnie jednak ż powszechnie przyjętym poglądem pojęcie „przedsiębiorstwo” na potrzeby ustawy o VAT należy rozumieć zgodnie z definicją przyjętą na gruncie Kodeksu cywilnego - „Także w doktrynie jednolicie przyjmuje się, iż właściwą definicją przedsiębiorstwa jest definicja przyjęta w Kodeksie cywilnym. Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej”. (T. Michalik, VAT. Komentarz Wyd. 13, Warszawa 2017). Potwierdzają to także sądy administracyjne, np. w wyroku z dnia 9 maja 2013 r., sygn. akt I SA/Sz 944/1), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie stwierdził, że: „Odnosząc się do wyłączenia z opodatkowania przewidzianego w tym artykule, zauważyć należy, że w VATU nie określono definicji «przedsiębiorstwa», zasadnie więc organ uznał, że pojęcie to należy interpretować zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego”.

I tak, w świetle art. 55(1) Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1.oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2.własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3.prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4.wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5.koncesje, licencje i zezwolenia;

6.patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7.majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8.tajemnice przedsiębiorstwa;

9.księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwem jest określony wyżej zespół składników, niezależnie od tego, kto jest jego właścicielem.

Przedsiębiorstwo może być bowiem zarówno własnością osoby fizycznej, osoby prawnej, jak i jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

Zgodnie natomiast z art. 55(2) Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Na podstawie przytoczonej powyżej definicji można wyróżnić trzy cechy konstytutywne przedsiębiorstwa, tj.:

1.zespół składników niematerialnych i materialnych;

2.zorganizowanie;

3.przeznaczenie do prowadzenia działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że definicja przedsiębiorstwa z art. 55(1) Kodeksu cywilnego opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w niej określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na egzemplifikacyjny charakter wyliczenia składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w ww. artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie. Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Przyjmuje się, że spośród składników wymienionych w art. 55(1) Kodeksu cywilnego jedynie relewantne są te, bez których przedsiębiorstwo - w zależności od konkretnych okoliczności faktycznych - nie mogłoby realizować swoich funkcji gospodarczych. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 17 października 2000 r., sygn. I CKN 850/98; „strony - jak wynika z art. art. 55(2) Kodeksu cywilnego - mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym, że swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa (art. 55(1) Kodeksu cywilnego). Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwa”. Do analogicznych wniosków doszedł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 marca 2013 r., sygn. II FSK 1896/11, stwierdzając, iż „dopuszczalne jest wyłączenie z transakcji zbycia przedsiębiorstwa pewnych elementów, także wymienionych expressis verbis w art. 55(1) Kodeksu cywilnego, a mimo to czynność prawna może być uznana za mającą za przedmiot przedsiębiorstwo. Zakres wyłączeń poszczególnych składników nie może jednakże być na tyle szeroki, aby przekreślił istotę przedsiębiorstwa”.

Wyłączenie niektórych składników z masy majątkowej zmieniającej właściciela nie uniemożliwia zatem przyjęcia, że doszło do zbycia (wniesienia jako aportu) przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego, jeśli na nabywcę przeszło minimum dóbr materialnych i niematerialnych oraz środków i sposobów, jakie niezbędną są do podjęcia przez niego takiej działalności gospodarczej, jaką prowadził zbywca. Takie też stanowisko przyjmuje się na gruncie orzecznictwa sądów administracyjnych - np. explicite wyraził to Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 czerwca 2008 r., sygn. I FSK 688/07 stwierdzając, iż „dla zbycia przedsiębiorstwa konieczne jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej”.

Innymi więc słowy, istnieje prawna możliwość wyłączenia w ramach konkretnej czynności prawnej określonych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa bez naruszenia statusu przedsiębiorstwa, z tym zastrzeżeniem, iż zbywany agregat składników powinien samodzielnie funkcjonować jako przedsiębiorstwo. Jak trafnie zauważył Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 grudnia 2009 r., sygn. II CSK 215/09: „czynnikiem «konstytuującym» przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym (art. 55(1) Kodeksu cywilnego) jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewną całość (zespół). Występowanie elementu organizacji - jak słusznie podkreśla się - pozwala odróżnić przedsiębiorstwo od majątku, gdyż ten ostatni jest przedmiotem organizacji i stanowi jedynie zbiór elementów wchodzących w skład zorganizowanej całości jaką jest przedsiębiorstwo”. Podobnie stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 stycznia 2013 r., sygn. II FSK 1156/11: „Istotą przedsiębiorstwa jest takie zorganizowanie zespołu składników materialnych i niematerialnych które obiektywnie umożliwia realizację celu, jakim jest prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Samo zebranie i posiadanie składników nie tworzy przedsiębiorstwa, ale o jego statusie przesądza odpowiednie zorganizowanie a więc względy organizacyjne funkcjonalne i celowościowe”. A zatem, tylko taki konglomerat składników materialnych i niematerialnych, który jest swoiście zorganizowany na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej, może zostać uznany za przedsiębiorstwo, przy czym oceny charakteru zorganizowanego zespołu należy dokonywać w kategoriach obiektywnych.

Okolicznością warunkującą możliwość zaklasyfikowania określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych jako przedsiębiorstwa jest takie ich zorganizowanie, żeby zespół ten mógł służyć do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, przy czym nie jest tu konieczne, aby wykonywał czynnie tę działalność - wystarcza zdolność do jej prowadzenia. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 listopada 2016 r., sygn. I FSK 1316/15 chodzi tu o taką sytuację, w której „realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy”.

Sama działalność gospodarcza powinna być natomiast tak postrzegana, jak zostało to wskazane w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z treścią tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W Pani ocenie, wszystkie warunki uznania zespołu przenoszonych składników majątkowych za przedsiębiorstwo są spełnione. Przenoszone są wszystkie istotne składniki materialne i niematerialne, przy pomocy których nabywca, tj. Spółka z o.o. będzie mogła kontynuować prowadzenie działalności gospodarczej w dotychczasowym zakresie obsługi inwestycji (…).

W tym kontekście należy zauważyć, iż powszechnie przyjmuje się, że nie jest konieczne, aby majątek przedsiębiorstwa zawierał nieruchomość, jeśli brak tego składnika nie uniemożliwia sprawnego funkcjonowania danego podmiotu w obrocie gospodarczym. Przykładowo, w wyroku NSA z dnia 28 sierpnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2529/11 stwierdzono: „Żaden z przepisów prawa powoływanych przez Sąd pierwszej instancji oraz wnoszącego skargę kasacyjną nie zawiera wprost, dosłownie i jednoznacznie wymogu, zgodnie z którym dla bytu prawnego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części niezbędne jest prawo własności nieruchomości. Organy podatkowe nie ustaliły też w sprawie, że składniki wnoszonego aportem przedsiębiorstwa (...) nie mogły funkcjonować jako zorganizowana część przedsiębiorstwa bez prawa własności nieruchomości albo też z wykorzystaniem innych nieruchomości niż te, których podatnik nie wniósł do spółki. Istotne znaczenie ma również podnoszona przez Sąd pierwszej instancji okoliczność, że w dniu wniesienia - otrzymania aportu spółka kapitałowa otrzymała także, tytułem dzierżawy, prawo do przywoływanych powyżej nieruchomości”.

W uzupełnieniu należy wskazać, iż w przedmiotowym zakresie wypowiadał się również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. Finanzamt Liidenscheid przeciwko Christel Schriever, sygn. C-444/10 uznał, że „stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy, wymaga, aby całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej. Jeżeli działalność gospodarcza nie wymaga użytkowania konkretnych pomieszczeń lub pomieszczeń wyposażonych w stałe instalacje konieczne do jej prowadzenia, przekazanie aktywów w rozumieniu art. 5 ust. 8 szóstej dyrektywy może mieć miejsce również bez przekazania prawa własności nieruchomości (...) Jakkolwiek jest to działalność, której prowadzenie nie jest możliwe bez lokalu handlowego, kontynuacja prowadzenia sklepu zwykle nie wymaga, by właściciel przedsiębiorstwa był jednocześnie właścicielem nieruchomości, w której ten sklep działa. Ponieważ zbycie zapasu towarów i wyposażenia sklepu wystarcza do kontynuowania samodzielnej działalności gospodarczej, przekazanie nieruchomości nie ma decydującego znaczenia z punktu widzenia uznania transakcji za przekazanie aktywów.

Ponadto, jeżeli okaże się, że kontynuacja działalności gospodarczej wymaga, by nabywca użytkował ten sam lokal co zbywca, co do zasady nic nie stoi na przeszkodzie udostępnieniu mu tego lokalu w drodze zawarcia umowy dzierżawy”. Wobec tego, w Pani ocenie, prawo własności nieruchomości nie jest warunkiem koniecznym dla sklasyfikowania danego zespołu składników majątkowych i niemajątkowych jako przedsiębiorstwa. Istotnym jest jednak, aby te pozostałe składniki stanowiły zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Brak nieruchomości w składnikach majątku nie powinien zatem rzutować na bieżące funkcjonowanie danego przedsiębiorcy i nie powinien być istotny w aspekcie prowadzonej przez niego aktywności. W praktyce zatem, o tym czy brak nieruchomości w majątku firmy będzie determinować niemożność uznania zespołu składników majątkowych za przedsiębiorstwo decydować będzie charakter prowadzonej działalności. Jeżeli dana działalność nie wymaga korzystania z nieruchomości bądź też nieruchomość jest potrzebna do jej prowadzenia, lecz podatnik może korzystać z niej na podstawie innego tytułu niż prawo własności (np. na podstawie umowy najmu, dzierżawy), to nie ma podstaw dla uznania, iż zespół składników majątkowych i niemajątkowych niezawierający nieruchomości nie będzie stanowić przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Art. 2 pkt 22 ustawy stanowi, że:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów w myśl art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub odpłatnego świadczenia usług, w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych), a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą  w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zwanej dalej „Kodeks cywilny”, zgodnie z którym:

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego:

Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55¹ k.c. określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Aby zatem, w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników mógł zostać zakwalifikowany jako przedsiębiorstwo, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej – musi się ona odznaczać pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Transakcja mająca za przedmiot zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce jedynie wówczas, gdy wymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym), zostaną przekazane nabywcy. Należy podkreślić, że na gruncie przytaczanego przepisu, istnieje możliwość umownego wyłączenia pewnych elementów z transakcji zbycia przedsiębiorstwa, ale tylko wówczas, gdy elementy te nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa. W przeciwnym wypadku, danej transakcji nie można uznać za zbycie przedsiębiorstwa.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01), stwierdził, że: „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

W kontekście zatem zbycia przedsiębiorstwa, z wyłączenia stosowania przepisów ustawy korzysta przekazanie przedsiębiorstwa (lub jego niezależnej części), w tym dóbr materialnych oraz ewentualnie elementów niematerialnych, które razem tworzą przedsiębiorstwo (lub jego część) zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Nabywca musi jednakże mieć na celu prowadzenie przekazanego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jedynie natychmiastową likwidację danej działalności lub sprzedanie zapasów, zasobów, jeśli istnieją.

Sformułowanie zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy w aspekcie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko werbalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów, który jest przedmiotem zbycia, pozwala na prowadzenie i służy w sposób trwały prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej nabywcy, realizowanej uprzednio w przedsiębiorstwie zbywcy.

Kontynuowanie działalności gospodarczej przy zbyciu przedsiębiorstwa należy rozumieć, jako sytuację, w której nabywca w związku z dokonanym nabyciem nadal prowadzi przedsiębiorstwo. Przy czym nie chodzi tu o prowadzenie jakiejkolwiek działalności z wykorzystaniem składników nabytego przedsiębiorstwa, a o prowadzenie nabytego przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że jest Pani osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Dokonała Pani restrukturyzacji swojej działalności poprzez wniesienie aportem zorganizowanego zespołu składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywała Pani zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, który był wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej, na który składały się w szczególności:

1.      własność ruchomości, w tym urządzeń materiałów, wyposażenia, towarów i wyrobów, inne prawa rzeczowe do ruchomości oraz środki trwałe;

2.      prawa i obowiązki wynikające z umów najmu, dzierżawy, licencyjnych, świadczenia usług, umów o rachunki bankowe, umów o pracę zawartych z pracownikami oraz innych umów, w szczególności:

-       pracownicy zatrudnieni w Pani przedsiębiorstwie stali się pracownikami Sp. z o.o. Z punktu widzenia pracowniczego doszło do przejścia zakładu pracy zgodnie z art. 23(1) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 z późn. zm.),

-      umowa kompleksowa (...) wraz z aneksami, w tym umowy o prowadzenie pomocniczych rachunków w obcych walutach (euro i dolarach),

-umowa pożyczki, umowy na limity debetowe wraz z aneksami;

3.      tajemnica przedsiębiorstwa oraz księgi i dokumenty związane z prowadzonym przedsiębiorstwem;

4.      prawo do domeny;

5.      prawo do serwera hostingowego, na którym funkcjonuje domena wraz z całą zawartością m.in. odpowiadając za wygląd oraz funkcjonowanie serwisu wraz z dostępami administracyjnymi oraz kodem źródłowym, w tym oprogramowania umożliwiającego obsługę funkcjonalności wskazanej strony internetowej;

6.      wierzytelności: w ramach aportu przeszły na Spółkę wszystkie wierzytelności przysługujące Pani, z wyłączeniem wierzytelności przysługującej jej wobec Spółki;

7.      środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych;

8.      know-how związany z działalnością przedsiębiorstwa;

9.      księgi podatkowe i rachunkowe oraz dokumenty źródłowe związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Zatem integralna część, stanowiąca podstawę Pani jednoosobowej działalności gospodarczej, została przeniesiona na poczet Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i nie sposób aby działalność prowadzona z poziomu wspomnianej jednoosobowej działalności gospodarczej była przez Panią kontynuowana. Po wniesieniu do Spółki wymienionego we wniosku majątku, nie pozostały w prowadzonej działalności jakiekolwiek składniki materialne i niematerialne wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Składniki będące przedmiotem aportu stanowią kompletną bazę do kontynuowania wskazanej działalności. Spółka może kontynuować w niezmienionym zakresie działalność prowadzoną przez Panią. Celem przedmiotowego aportu jest nieprzerwane kontynuowanie przez Spółkę działalności prowadzonej dotychczas przez Panią przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem aportu.

Składniki majątkowe i niemajątkowe wchodzące w zakres aportu służyły Pani do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej, stanowiąc trzon niezbędny do jej funkcjonowania. W związku z tym musiało mieć miejsce wyodrębnienie na wskazanych płaszczyznach, tj. organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Pani wątpliwości dotyczą uznania ww. aportu za zbycie przedsiębiorstwa i wyłączenie tej transakcji z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z wniosku przedmiotem aportu jest zespół składników majątkowych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmujący wszystko co wchodziło w skład majątku działalności gospodarczej prowadzonej przez Panią na moment dokonania aportu. Wskazała Pani, że aport dotyczy w pełni zorganizowanego przedsiębiorstwa jako zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Podane okoliczności sprawy prowadzą do wniosku, że przedmiotem aportu jest przedsiębiorstwo spełniające wymogi określone w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Spółka z o.o., wykorzystując otrzymany w drodze aportu majątek, jak zostało wskazane we wniosku, kontynuuje w pełnym zakresie dotychczasową Pani działalność.

Kierując się zatem przedstawionym opisem sprawy analizowanym w kontekście przywołanych przepisów oraz orzecznictwa TSUE, należy stwierdzić że w rozpatrywanym przypadku zostały spełnione wszystkie wskazane powyżej przesłanki do uznania zespołu składników majątkowych, wchodzących w skład prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, będącego przedmiotem transakcji, za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Zatem, dokonany przez Panią aport stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy oraz na tej podstawie jest wyłączony z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Tym samym Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

·stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzeń oraz

·zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena Państwa stanowiska w zakresie pytania nr 1, dotyczącego podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie pytania nr 2, dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, wniosek został rozpatrzony odrębnie.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W tym miejscu organ interpretacyjny zastrzega jednak, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).