Temat interpretacji

Rozpoznanie transakcji przesunięcia towarów z przedsiębiorstwa czeskiego do firmy w Polsce jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 stycznia 2020 r. (data wpływu 31 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z 1 czerwca 2020 r. (data wpływu 8 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawidłowego rozpoznania transakcji przesunięcia towarów z przedsiębiorstwa czeskiego do firmy w Polsce jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawidłowego rozpoznania transakcji przesunięcia towarów z przedsiębiorstwa czeskiego do firmy w Polsce. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 1 czerwca 2020 r. (data wpływu 8 czerwca 2020 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 16 marca 2020 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.54.2020.2.MAZ i 0115-KDIT3.4011.96.2020.3.PS.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje prowadzić jednoosobową działalność w Polsce i rozliczać się podatkiem liniowym. Niezależnie zamierza zarejestrować jednoosobową działalność w Czechach. Przedsiębiorca będzie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w obydwu wskazanych krajach.

Przedsiębiorca przenosząc towary z Czech zakupione w ramach czeskiego przedsiębiorstwa do swojego przedsiębiorstwa w Polsce nie będzie naliczał żadnej marży do transakcji. Dalej towary będą sprzedawane w Polsce. Dostawa towarów na rzecz przedsiębiorstwa polskiego będą dokumentowane fakturami i innymi dokumentami (WZ, specyfikacja, CMR) uprawniającymi do zastosowania stawki 0%.

W uzupełnieniu wniosku z 1 czerwca 2020 r. Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na zadane pytania:

1. Czy w związku z przesunięciem towarów z przedsiębiorstwa czeskiego do firmy w Polsce zaistnieją przypadki wymienione w art. 10 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.)?
   Odpowiedź: nie, nie zaistnieją.
2. Czy przedmiotem przesunięcia towarów z przedsiębiorstwa czeskiego do firmy w Polsce będą nowe środki transportu lub wyroby akcyzowe?
   Odpowiedź: nie, nie będą to ani nowe środki transportu, ani wyroby akcyzowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(pytanie nr 2 we wniosku):
Jak Wnioskodawca powinien rozpoznać pod względem VAT transakcję przesunięcia towarów z przedsiębiorstwa czeskiego do firmy w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Analiza dotycząca pytania nr 2 rozliczenia i dokumentowanie transakcji w podatku VAT.

Osoba fizyczna zasadniczo nie może zawrzeć umowy sprzedaży sama z sobą. Na gruncie prawa podatkowego, przedsiębiorca (osoba fizyczna) sprzedając towar z Czech do swojego przedsiębiorstwa w Polsce de facto dokonywał będzie nietransakcyjnego przemieszczenia towarów pomiędzy własnymi przedsiębiorstwami w obu krajach. Tymczasem przemieszczanie własnych towarów pomiędzy państwami Unii Europejskiej może być traktowane na równi z wewnątrzwspólnotową dostawą i nabyciem towarów i na tych samych zasadach powinno być udokumentowane.

Na wstępie wskazać należy, że przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się także przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.; dalej jako: u.p.t.u.).

Jak więc wynika z powyższych przepisów przemieszczenie własnych towarów, które na gruncie u.p.t.u. traktowane jest na równi z WNT, polega na przywiezieniu do Polski z innego kraju UE towarów własnych, tj. towarów, które w momencie wwiezienia pozostają własnością polskiego podatnika. Oznacza to, że:

1. w tym samym momencie powstaje dla ww. czynności WNT obowiązek podatkowy, tj. z chwilą wystawienia faktury przez podatnika dokonującego WDT, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a. zgodnie z art. 20 ust. 5 u.p.t.u.;
2. prawo do zastosowania przez podatnika po stronie dokonującej WDT stawki 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium kraju art. 42 ust. 1-4,11 i 12 w związku z art. 42 ust. 14 u.p.t.u.;
3. zgodnie z art. 106b u.p.t.u., podatnik dokonujący WDT ma obowiązek wystawienia faktury VAT;
4. obie czynności (WDT i WNT) muszą być ujęte w ewidencji prowadzonej dla celów VAT i w deklaracji podatkowej.

Dodać należy, że w ramach przemieszenia towarów ustawodawca poza przemieszczeniem zrównanym z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów (zdefiniowanym w art. 11 ust. 1 u.p.t.u.) wyróżnia także przemieszczenie, które nie stanowi WNT (art. 12 ust. 1 pkt 1-9 u.p.t.u.). Występuje ono wtedy gdy:

1. towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz;
2. przemieszczenie towarów następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
3. towary są przemieszczane na pokładach statków, samolotów lub pociągów w trakcie części transportu pasażerów, o której mowa w art. 22 ust. 5, z przeznaczeniem dokonania ich dostawy przez tego podatnika lub na jego rzecz na pokładach tych pojazdów;
4. towary mają być przedmiotem czynności odpowiadającej eksportowi towarów dokonanej przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego, z którego są przemieszczane na terytorium kraju;
5. towary mają być przedmiotem czynności odpowiadającej wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 i 2, dokonanej przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego, z którego są przemieszczane na terytorium kraju;
6. towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione;
7. towary mają być czasowo używane na terytorium kraju w celu świadczenia usług przez tego podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu;
8. towary mają być czasowo używane przez tego podatnika na terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, pod warunkiem że import takich towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju z uwagi na ich przywóz czasowy byłby zwolniony od cła;
9. przemieszczeniu podlega gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej.

W przypadku zaś, gdy ustaną okoliczności wskazane w tym przepisie przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, a to oznacza, że na podatniku ciążą te same obowiązki co w odniesieniu do WDT.

Przedsiębiorca dokonujący dostawy ma obowiązek wystawienia faktur z tytułu przemieszczeń własnych towarów z terytorium Czech do Polski.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W opisanym przypadku wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje pomiędzy dwoma podmiotami, rozróżnianymi przez przepisy prawa jako dokonującego dostawy i dokonującego nabycia. Zatem w danej transakcji muszą występować co najmniej dwie strony. Zaznaczyć należy także, że dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, określonych w art. 13 ust. 3 u.p.t.u., ten sam podmiot zarejestrowany w różnych krajach Unii Europejskiej jako podatnik, traktowany jest jako odrębny podatnik (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 1 lutego 2013 r., [znak:] IBPP2/443-1092/12/KO; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 września 2014 r., [znak:] ILPP4/443-743/11/14-S1/EWW). W związku z powyższym Podatnik będzie miał obowiązek wystawienia faktur z tytułu przemieszczeń własnych towarów z terytorium Czech do Polski.

W uzupełnieniu wniosku z 1 czerwca 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Na gruncie prawa podatkowego przedsiębiorca (osoba fizyczna) sprzedając towar z Czech do swojego przedsiębiorstwa w Polsce de facto dokonywał będzie nietransakcyjnego przemieszczenia towarów pomiędzy własnymi przedsiębiorstwami w obu krajach. Tymczasem przemieszczanie własnych towarów pomiędzy państwami Unii Europejskiej może być traktowane na równi z wewnątrzwspólnotową dostawą i nabyciem towarów i na tych samych zasadach powinno być udokumentowane.
2. Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się także przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo zaimportowane i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika zgodnie z art. 11 ust. 1 u.p.t.u.
3. Jak więc wynika z powyższych przepisów, przemieszczenie własnych towarów, które na gruncie u.p.t.u. traktowane jest na równi z WNT, polega na przywiezieniu do Polski z innego kraju UE towarów własnych, tj. towarów, które w momencie wwiezienia pozostają własnością polskiego podatnika.
4. Oznacza to, że (i) w tym samym momencie powstaje dla ww. czynności WNT obowiązek podatkowy, tj. [z] chwilą wystawienia faktury przez podatnika dokonującego WDT, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a zgodnie z art. 20 ust. 5 u.p.t.u.; (ii) prawo do zastosowania przez podatnika po stronie dokonującej WDT stawki 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium kraju art. 42 ust. 1-4, 11 i 12, w związku z art. 42 ust. 14 u.p.t.u.; (iii) zgodnie z art. 106b u.p.t.u. podatnik dokonujący WDT ma obowiązek wystawienia faktury VAT; (iv) obie czynności (WDT i WNT) muszą być ujęte w ewidencji prowadzonej dla celów VAT i w deklaracji podatkowej.
5. Podsumowując i doprecyzowując stanowisko Wnioskodawcy w kwestii rozpoznania pod względem VAT przesunięcia towarów z przedsiębiorstwa czeskiego do polskiej firmy Wnioskodawca wskazuje, iż powyższe transakcje należy zdaniem Wnioskodawcy traktować jako wewnątrzwspólnotową dostawę i wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Mając na uwadze powyższe, na gruncie VAT rozliczenia takich transakcji będą [dla] Wnioskodawcy neutralne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.; dalej jako: ustawa lub ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 pkt 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:

1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

-z zastrzeżeniem art. 10;

2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodze-niem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika art. 13 ust. 3 ustawy.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki orga-nizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, dokonujące wewnątrz-wspólnotowego nabycia towarów.

Stosownie do art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje prowadzić jednoosobową działalność w Polsce oraz zamierza zarejestrować jednoosobową działalność w Czechach. Wnioskodawca będzie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w obydwu wskazanych krajach. Wnioskodawca będzie przenosił towary z Czech zakupione w ramach czeskiego przedsiębiorstwa do swojego przedsiębiorstwa w Polsce, gdzie następnie będą sprzedawane. Dostawy towarów na rzecz przedsiębiorstwa polskiego będą dokumentowane fakturami i innymi dokumentami (WZ, specyfikacja, CMR) uprawiającymi do zastosowania stawki 0%.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy prawidłowego rozpoznania, na gruncie podatku od towarów i usług, transakcji przesunięcia towarów z przedsiębiorstwa czeskiego do firmy w Polsce.

Przedstawiony opis zdarzenia przyszłego wskazuje jednoznacznie, że zarówno w Polsce, jak i w Czechach Wnioskodawca planuje prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą, a w związku z tym w każdym z tych krajów będzie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Powyższe oznacza, że na gruncie przepisów art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie spełniał definicję podatnika. Z kolei w przypadku działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Czech, Wnioskodawca będzie podlegał przepisom ustawy o podatku od wartości dodanej właściwym dla tego kraju. Tym samym podmioty gospodarcze w Polsce i Czechach będzie łączyła osoba ich właściciela osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą.

W konsekwencji powyższego przesunięcie towarów jak to określił Wnioskodawca w zadanym pytaniu z przedsiębiorstwa czeskiego do firmy w Polsce będzie spełniało, na gruncie przepisów ustawy o VAT, definicję wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, zawartą w art. 11 ust. 1 ustawy. Nastąpi bowiem przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (Czechy) na terytorium kraju, a towary te będą przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa nabyte i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika. Wnioskodawca, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, będzie zobowiązany do rozliczenia tej transakcji w Polsce jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy.

W przypadku określenia momentu powstania obowiązku podatkowego należy zauważyć, że dla nietransakcyjnego przemieszczenia towarów obowiązek podatkowy będzie powstawał nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Chyba, że zgodnie z czeskimi przepisami Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej tę dostawę na terytorium Czech. Wtedy obowiązek podatkowy z tytułu WNT postanie z chwilą wystawienia tej faktury.

W sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę w opisie zdarzenia przyszłego, w przypadku przesunięcia towarów z Czech do Polski, nie dojdzie do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, zdefiniowanej ani w art. art. 13 ust. 1 ustawy, ani też w art. 13 ust. 3 ustawy. Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. W sytuacji przedstawionej we wniosku miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu będzie terytorium Czech. Tym samym w niniejszej sprawie nie nastąpi wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Towary bowiem będą przemieszczane z terytorium Czech na terytorium kraju, co będzie stanowiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju. Zatem takie przemieszczanie towarów należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy z terytorium Czech na terytorium Polski będzie stanowiło dostawę wewnątrzwspólnotową, podlegająca wyłącznie przepisom podatkowym obowiązującym na terytorium Czech.

Zgodnie z art. 106a pkt 1 i 2 ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego;

Jak stanowi art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Jak wskazano powyżej, Wnioskodawca z tytułu przemieszczenia towarów z Czech do Polski nie rozpozna na terytorium kraju WDT, a tym samym brak będzie podstaw do wystawienia przez niego faktury na podstawie krajowych przepisów. Natomiast Wnioskodawca może być zobowiązany do wystawienia faktury oraz wykazania tej czynności we właściwych ewidencjach i deklaracjach podatkowych, zgodnie z czeskimi przepisami regulującymi zasady opodatkowania podatkiem od wartości dodanej.

W niniejszej sprawie, gdy jak to wskazano powyżej nastąpi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przez polskie przedsiębiorstwo Wnioskodawcy, nie znajdą zastosowania przepisy art. 42 ustawy, w którym określono warunki zastosowania stawki podatku 0% do wewnątrz-wspólnotowej dostawy towarów. Bowiem to w Czechach Wnioskodawca będzie dokonywał dostawy wewnątrzwspólnotowej, a zatem znajdzie tu zastosowanie stawka podatkowa określona w czeskich przepisach w zakresie podatku od wartości dodanej.

Reasumując należy stwierdzić, że przesunięcie towarów z Czech do Polski będzie stanowiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Natomiast co do zakresu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów realizowanej przez czeską część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, odpowiedniego udokumentowania tej transakcji oraz określenia stawki podatku, zastosowanie znajdą przepisy w zakresie podatku od wartości dodanej, obowiązujące na terytorium Czech. W konsekwencji nie można się zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że na gruncie ustawy o VAT rozliczenia transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dokonanego przez polskie przedsiębiorstwo) oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dokonanej przez czeskie przedsiębiorstwo), będą dla Wnioskodawcy neutralne. Jak bowiem przedstawił Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, towary będą transportowane wyłącznie z terytorium Czech na terytorium Polski, więc przepisy ustawy o VAT będą miały zastosowanie do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W tym zatem zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Wobec powyższego, ponieważ Organ nie może podzielić w całości przedstawionej przez Wnioskodawcę argumentacji, co do rozpoznania pod względem VAT transakcji przesunięcia towarów z przedsiębiorstwa czeskiego do firmy w Polsce, zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie Organ pragnie wskazać, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być & zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej & rozpatrzone.

W postępowaniu zmierzającym do wydania interpretacji, rolą organu jest ocenić stanowisko Wnioskodawcy przez pryzmat zadanego pytania w stosunku do przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Każda interpretacja musi być rozpatrywana indywidualnie, gdyż każdy odmienny element stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego ma istotny wpływ na prawidłowość stanowiska.

Mając powyższe na uwadze, odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, zauważyć należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników. W konsekwencji interpretacje te kształtują niewątpliwie sytuację prawną tych podatników, w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (prawomocny wyrok WSA w Łodzi z 27 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54§ 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej