Temat interpretacji

Brak obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego na podstawie art. 91 ustawy, sporządzenia remanentu likwidacyjnego stosownie do art. 14 ust. 5 ustawy oraz złożenia VAT-Z i wyrejestrowania się jako podatnik VAT czynny w związku z likwidacją działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług rolniczych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2020 r. (data wpływu 12 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego na podstawie art. 91 ustawy, sporządzenia remanentu likwidacyjnego stosownie do art. 14 ust. 5 ustawy oraz złożenia VAT-Z i wyrejestrowania się jako podatnik VAT czynny w związku z likwidacją działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług rolniczych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego na podstawie art. 91 ustawy, sporządzenia remanentu likwidacyjnego stosownie do art. 14 ust. 5 ustawy oraz złożenia VAT-Z i wyrejestrowania się jako podatnik VAT czynny w związku z likwidacją działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług rolniczych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (zwaną dalej: działalnością gospodarczą) polegającą na świadczeniu usług rolniczych i z tego tytułu jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jednocześnie prowadzi odrębną działalność rolniczą (zwaną dalej: działalnością rolniczą) i nie korzysta przy tym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca nabył ładowarkę teleskopową, od zakupu której odliczył podatek VAT. Wnioskodawca zamierza zakończyć prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą i w związku z tym, jeszcze przez zakończeniem prowadzenia działalności gospodarczej, chce dokonać przeniesienia środka trwałego w postaci ładowarki teleskopowej do działalności rolniczej. W związku z tym środek trwały będzie nadal wykorzystywany do czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z likwidacją działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług rolniczych i przesunięciem środka trwałego w postaci ładowarki teleskopowej do działalności rolniczej Wnioskodawca ma obowiązek dokonania korekty podatku VAT naliczonego na podstawie art. 91 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

W związku z likwidacją działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług rolniczych i przesunięciem środka trwałego w postaci ładowarki teleskopowej do działalności rolniczej Wnioskodawca nie ma obowiązku dokonania korekty podatku od towarów i usług naliczonego na gruncie art. 91 ustawy o VAT.

Przepisy art. 91 ustawy o VAT wprowadzają konstrukcję korekty podatku naliczonego dokonywaną z uwagi na zmianę struktury sprzedaży albo na zmianę pierwotnego przeznaczenia towaru lub usługi (z którą związany jest podatek naliczony). Celem wprowadzenia procedury korekty był fakt, iż we wspólnym systemie VAT obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego, tzn. w momencie nabycia. Związek towaru z danym rodzajem czynności tj. (opodatkowane, zwolnione, mieszane) ma zazwyczaj charakter planowanego w czasie, gdyż do czasu faktycznego wykorzystania nabytego towaru lub usługi faktyczny związek z danym rodzajem czynności może się zmienić, przekreślając prawo do odliczenia albo uzasadniając dokonanie odliczenia. Należy wskazać, iż przepisy wprowadzają szczególny tryb korekty do wybranych składników majątku - ustawa, ze względu na wieloletni okres wykorzystania składników majątku zaliczanych do środków trwałych oraz nieruchomości ustawa przyjmuje zasadę dokonywania cząstkowej i równomiernej korekty w dłuższym czasie (dla nieruchomości przez 10 lat. a dla pozostałych składników majątku przez 5 lat). Mając na względzie powołane przepisy prawa wskazać należy, że w odniesieniu do składnika majątku: ładowarka teleskopowa, która będzie wykorzystywana na cele działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Ładowarka teleskopowa bowiem nie zostanie przekazana do majątku osobistego i nie będzie wykorzystywana na cele prywatne, lecz w związku z jej przeznaczeniem do prac w gospodarstwie rolnym, będzie nadal wykorzystywana na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT. W związku z powyższym, iż po likwidacji działalności gospodarczej ładowarka teleskopowa nadal będzie służyć działalności opodatkowanej podatkiem VAT - w działalności rolniczej, obowiązek złożenia korekty nie będzie ciążyć na Wnioskodawcy, gdyż nie zmieni się rodzaj przeznaczenia środka trwałego i nadal będzie wykorzystywany dla celów działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Powyższa teza ma potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0113- KDIPT1-3.4012.420.2020.2.MWJ z dnia 14 sierpnia 2020 r.: W przypadku, w którym podatnik zmienia przeznaczenie środka trwałego nabytego (wytworzonego) dla celów działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług i zaczyna go używać wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych z opodatkowania lub czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, ma on zasadniczo obowiązek skorygować odliczony podatek od towarów i usług, jeżeli taki został odliczony.

Z powyższego wynika, iż w sytuacji Wnioskodawcy, który jest czynnym podatnikiem VAT przeniesienie ładowarki teleskopowej do prowadzonego przez niego gospodarstwa rolnego nie rodzi obowiązku złożenia korekty podatku VAT naliczonego na gruncie art. 91 ustawy o VAT, gdyż owa ładowarka nadal będzie służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz będzie wykorzystywana w dalszym ciągu w działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Ad 2

W związku z likwidacją działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług rolniczych i przesunięciem środka trwałego w postaci ładowarki teleskopowej do działalności rolniczej Wnioskodawca nie ma obowiązku sporządzenia remanentu likwidacyjnego na gruncie art. 14 ust. 5 ustawy o VAT i zapłaty od ładowarki teleskopowej podatku od towarów i usług należnego na gruncie art. 14 ust. 1 i 3 ustawy o VAT.

W związku z zaprzestaniem wykonywania działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 14 ustawy o VAT w przypadku niewykonywania przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, będącego osobą fizyczną, czynności podlegających opodatkowaniu, występuje obowiązek podatkowy obejmujący towary własnej produkcji oraz towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów. Należy dodać, że mamy do czynienia w tym konkretnym przypadku z osobą fizyczną, skutkiem czego można powiedzieć jest ta sama tożsamość podatkowa zarówno dla działalności gospodarczej, jak i działalności w gospodarstwie rolnym. W obu tych przypadkach jest przyporządkowany ten sam numer NIP, tym bardziej, że status podatnika podatku VAT dla rolnika definiują przepisy szczególne tj. art. 15 ust. 3 i 4 ustawy o VAT. Przesunięcie ładowarki teleskopowej z ewidencji środków działalności gospodarczej do działalności rolniczej nie będzie się wiązało z przekazaniem jej na cele osobiste na gruncie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, zatem nie mamy do czynienia z dostawą towarów ani ze świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o VAT - nie wystąpi tutaj odbiorca odnoszący korzyść, jak również nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzenia przedmiotowym towarem. Samo przekazanie ładowarki teleskopowej z ewidencji środków trwałych, będącej własnością Wnioskodawcy nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu przepisów o podatku VAT. Należy w tym miejscu podkreślić, iż Wnioskodawca nie zaprzestaje wykorzystywania tej maszyny na potrzeby związane z prowadzoną w tym przypadku działalnością rolniczą (tj. działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy), bowiem nadal będzie ona służyć do prac przy produkcji rolnej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, w konsekwencji nie dojdzie do zmiany przeznaczenia powodującego zmianę prawa do odliczenia VAT naliczonego.

Podsumowując w sytuacji Wnioskodawcy, w związku z likwidacją działalności gospodarczej nadal będzie on wykonywał działalność rolniczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zatem obowiązek sporządzenia remanentu likwidacyjnego na gruncie art. 14 ust. 5 ustawy o VAT oraz zapłaty podatku od towarów i usług należnego na gruncie art. 14 ust. 1 i 3 ustawy o VAT nie będzie na nim ciążyć.

Powyższe ma potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0115-KDIT1-1.4012.216.2018.1.KM z dnia 18 maja 2018 r. odnoszącej się do tożsamego stanu faktycznego, w której organ interpretacyjny stwierdził: Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż w związku z planowaną likwidacją działalności gospodarczej, zamierza Pan wycofać z ewidencji środków trwałych w tej działalności, zakupioną w 2011 r. ładowarkę teleskopową, która przekazana zostanie na cele prowadzonego również w ramach działalności gospodarstwa rolnego i nadal będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych rozładunku bezpośrednio przez właściciela ładowarki. Jak wskazano we wniosku pozostanie Pan podatnikiem podatku VAT w tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Ponadto nie wystąpi obowiązek sporządzenia remanentu, o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy o VAT i zapłaty podatku od towarów i usług poprzez naliczenie podatku należnego, o których mowa w art. 14 ust. 1 i 3 ustawy o VAT, bowiem przepisy te nie znajdą zastosowania w niniejszej sprawie.

Zatem stan faktyczny przywołany w interpretacji jest tożsamy z przyszłą sytuacją Wnioskodawcy, w związku z tym stanowisko organu powinno być identyczne. Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do sporządzenia remanentu likwidacyjnego i zapłaty podatku od towarów i usług należnego na gruncie art. 14 ust. 1 i 3 ustawy o VAT , gdyż nie zaprzestaje on wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a ładowarka teleskopowa nadal będzie służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Ad 3

W związku z likwidacją działalności gospodarczej, w przypadku dalszego kontynuowania działalności rolniczej Wnioskodawca nie ma obowiązku złożenia VAT-Z i wyrejestrowania się jako podatnik VAT czynny.

Zgodnie z art. 96 ust. 6 ustawy o VAT, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego (złożyć formularz VAT-Z). Zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Z przyszłego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą oraz działalność rolniczą. Zamierza dokonać jedynie likwidacji działalności gospodarczej. Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 96 ust. 6 ustawy o VAT obowiązek złożenia formularza VAT-Z, skutkującego dokonaniem wykreślenia przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego z rejestru podatników VAT występuje wyłącznie w przypadku zaprzestania wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca dokonując jedynie likwidacji działalności gospodarczej, w dalszym ciągu będzie kontynuował działalność rolniczą wykonując czynności opodatkowane podatkiem VAT oraz nadal pozostanie czynnym podatnikiem VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, w związku z likwidacją działalności gospodarczej Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie kontynuował działalność rolniczą wykonując czynności opodatkowane podatkiem VAT oraz nadal pozostanie czynnym podatnikiem VAT, zatem obowiązek złożenia formularza VAT-Z oraz wyrejestrowania się jako podatnik VAT czynny nie zaistnieje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność rolnicza, zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin in vitro, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy), uznać należy, że działalność rolnicza mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy, w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 5, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach.

Ponadto wskazać należy, że w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną albo przedsiębiorstwem w spadku wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Stosownie do art. 14 ust. 3 ustawy, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Jak stanowi art. 14 ust. 4 ustawy, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej spisem z natury. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. (art. 14 ust. 5 ustawy).

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2 - 6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W myśl art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Przepis art. 91 ust. 7 ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Stosownie do art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi ust. 7c powołanego artykułu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy).

Na podstawie art. 91 ust. 8 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług, tj. zarówno w sytuacji gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego.

Jak wynika z art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Natomiast w myśl art. 96 ust. 12 ustawy, jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług rolniczych i z tego tytułu jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jednocześnie prowadzi odrębną działalność rolniczą i nie korzysta przy tym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy. W ramach działalności gospodarczej nabył ładowarkę teleskopową, od zakupu której odliczył podatek VAT. Wnioskodawca zamierza zakończyć prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą i w związku z tym, jeszcze przez zakończeniem prowadzenia działalności gospodarczej, chce dokonać przeniesienia środka trwałego w postaci ładowarki teleskopowej do działalności rolniczej. W związku z tym środek trwały będzie nadal wykorzystywany do czynności opodatkowanych.

Ad 1

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 ustawy, w związku z likwidacją działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług rolniczych i przesunięciem środka trwałego w postaci ładowarki teleskopowej do działalności rolniczej Wnioskodawcy.

Powołane wyżej przepisy art. 91 ustawy wprowadzają zasady korekty podatku naliczonego dokonywanej z uwagi na zmianę struktury sprzedaży albo na zmianę pierwotnego przeznaczenia towaru (z którą związany jest podatek naliczony). Związek towaru z danym rodzajem czynności tj. (opodatkowane, zwolnione, mieszane) ma zazwyczaj charakter planowanego w czasie, gdyż do czasu faktycznego wykorzystania nabytego towaru faktyczny związek z danym rodzajem czynności może się zmienić, przekreślając prawo do odliczenia albo uzasadniając dokonanie odliczenia.

Wnioskodawca w złożonym wniosku wskazał, że ładowarka teleskopowa nie zostanie przekazana do majątku osobistego i nie będzie wykorzystywana na cele prywatne, lecz w związku z jej przeznaczeniem do prac w gospodarstwie rolnym, będzie nadal wykorzystywana na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Z wniosku wynika również, że Wnioskodawca prowadzi działalność rolniczą i nie korzysta przy tym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy. W związku z tym, po likwidacji działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług rolniczych ładowarka teleskopowa nadal będzie służyć działalności opodatkowanej podatkiem VAT - w działalności rolniczej.

Z powyższego wynika, że w sytuacji Wnioskodawcy, który jest czynnym podatnikiem podatku VAT przeniesienie ładowarki teleskopowej do prowadzonego przez niego gospodarstwa rolnego nie spowoduje obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego na gruncie art. 91 ustawy, gdyż nie zmieni się rodzaj przeznaczenia środka trwałego i nadal będzie on wykorzystywany dla celów działalności opodatkowanej podatkiem VAT - ładowarka nadal będzie służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług w działalności rolniczej.

Zatem, w analizowanym przypadku nie nastąpi zmiana przeznaczenia składnika majątkowego w postaci ładowarki teleskopowej w związku z zakończeniem prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług rolniczych.

Tym samym, Wnioskodawca w związku z likwidacją działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług rolniczych i przekazaniem ładowarki teleskopowej do działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem VAT nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy w związku z likwidacją działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług rolniczych i przesunięciem środka trwałego do działalności rolniczej, Wnioskodawca ma obowiązek sporządzenia remanentu likwidacyjnego na gruncie art. 14 ust. 5 ustawy i zapłaty podatku VAT należnego.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w związku z planowaną likwidacją działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług rolniczych, Wnioskodawca zamierza wycofać z ewidencji środków trwałych w tej działalności ładowarkę teleskopową, która przekazana zostanie na cele prowadzenia działalności rolniczej i nadal będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych. Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca pozostanie podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia działalności rolniczej.

Zatem w przedmiotowej sprawie - jak wskazano we wniosku nastąpi przeniesienie ładowarki teleskopowej z działalności polegającej na świadczeniu usług rolniczych do działalności rolniczej, w związku z tym nie mamy do czynienia z dostawą towarów ani ze świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o VAT nie wystąpi tutaj odbiorca odnoszący korzyść, jak również nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzenia przedmiotowym towarem, a samo przeniesienie z działalności gospodarczej do działalności rolniczej maszyny, będącej własnością Wnioskodawcy nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu przepisów VAT. Powyższe nie będzie się również wiązało z przekazaniem maszyny na cele osobiste. Należy w tym miejscu podkreślić, że Wnioskodawca nie zaprzestaje wykorzystywania tej maszyny na potrzeby związane z prowadzoną - w tym przypadku działalnością rolniczą (tj. działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy), bowiem jak wskazano we wniosku - nadal będzie ona wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku na tle powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpi obowiązek sporządzenia remanentu, o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy i zapłaty podatku od towarów i usług poprzez naliczenie podatku należnego, o których mowa w art. 14 ust. 1 i 3 ustawy, bowiem przepisy te nie znajdą zastosowania w niniejszej sprawie.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do sporządzenia remanentu likwidacyjnego i zapłaty podatku od towarów i usług należnego na gruncie art. 14 ust. 1 i 3 ustawy, a ładowarka teleskopowa nadal będzie służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytanie nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Ad 3

Wnioskodawca ma również wątpliwości dotyczące obowiązku złożenia VAT-Z i wyrejestrowania się jako podatnik VAT czynny w związku z likwidacją działalności gospodarczej, w przypadku dalszego kontynuowania działalności rolniczej.

Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą, z której jest czynnym podatnikiem podatku VAT oraz działalność rolniczą, w odniesieniu do której również jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca zamierza dokonać likwidacji działalności gospodarczej, jednocześnie w dalszym ciągu prowadzić działalność rolniczą.

Zgodnie z powołanym wyżej art. 96 ust. 6 obowiązek złożenia formularza VAT-Z, skutkującego dokonaniem wykreślenia przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego z rejestru podatników VAT występuje wyłącznie w przypadku zaprzestania wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokona jedynie likwidacji działalności gospodarczej, w dalszym ciągu natomiast będzie kontynuował działalność rolniczą, wykonując czynności opodatkowane podatkiem VAT oraz nadal pozostanie czynnym podatnikiem VAT, gdyż jak wskazał, w odniesieniu do działalności rolniczej nie korzysta ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe, w związku z likwidacją działalności gospodarczej Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie kontynuował działalność rolniczą wykonując czynności opodatkowane podatkiem VAT oraz nadal pozostanie czynnym podatnikiem VAT, zatem nie jest zobowiązany do złożenia formularza VAT-Z oraz wyrejestrowania się jako podatnik VAT czynny.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej