Temat interpretacji
Czy w przypadku zawarcia przez Dłużnika Wnioskodawcy (cedenta) z Wnioskodawcą (cesjonariuszem), umowy, w wyniku której Dłużnik Wnioskodawcy przelał na Wnioskodawcę przysługującą mu względem jego dłużnika wierzytelność na zabezpieczenie spłaty długu Dłużnika Wnioskodawcy wobec Wnioskodawcy, czynność ta będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
5 stycznia 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy w przypadku zawarcia przez Dłużnika Wnioskodawcy (cedenta) z Wnioskodawcą (cesjonariuszem), umowy, w wyniku której Dłużnik Wnioskodawcy przelał na Wnioskodawcę przysługującą mu względem jego dłużnika wierzytelność na zabezpieczenie spłaty długu Dłużnika Wnioskodawcy wobec Wnioskodawcy, czynność ta będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 6 kwietnia 2022 r. (wpływ 12 kwietnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i w ramach tej działalności zawarł z Dłużnikiem Wnioskodawcy, również prowadzącym działalność gospodarczą oraz będącym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w dniu 07.12.2021 r., umowę przelewu wierzytelności. Umową tą Dłużnik Wnioskodawcy (cedent) przelał na rzecz Wnioskodawcy (cesjonariusza) przysługującą mu względem jego dłużnika wierzytelność, na częściowe zabezpieczenie spłaty długu Dłużnika Wnioskodawcy względem Wnioskodawcy. Przelew wierzytelności przez Dłużnika Wnioskodawcy na Wnioskodawcę nie ma charakteru definitywnego. W przypadku dokonania przez Dłużnika Wnioskodawcy spłaty długu wobec Wnioskodawcy, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zwrotnego przelewu na rzecz Dłużnika Wnioskodawcy wierzytelności stanowiącej zabezpieczenie. Jednakże, jeżeli dłużnik Dłużnika Wnioskodawcy, przed spłatą Wnioskodawcy długu przez Dłużnika Wnioskodawcy, spłaci swój dług, zgodnie z umową przelewu wierzytelności, na ręce Wnioskodawcy, kwota ta pomniejszy dług Dłużnika Wnioskodawcy wobec Wnioskodawcy.
Pismem z 6 kwietnia 2022 r. uzupełnił Pan wniosek w zakresie podatku od towarów i usług:
zgodnie z wezwaniem z dnia 25 marca 2022 r. :
1)wskazanie przepisów zakresu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług mających być przedmiotem interpretacji
- art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1
2)uzupełnienie opisu sprawy o następujące kwestie:
3)czy na podstawie zawartej umowy, w ramach której otrzymuje Pan od dłużnika kwotę zabezpieczenia długu, jest Pan zobowiązany do wykonania jakiegoś świadczenia na rzecz Dłużnika, jeśli tak to proszę go opisać?
- W przypadku otrzymania od dłużnika kwoty zabezpieczenia długu Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wykonania jakiegoś świadczenia na rzecz Dłużnika.
4)czy przedmiotem zabezpieczenia są tylko pieniądze?
- Przedmiotem zabezpieczenia są tylko pieniądze.
5)czy otrzymana od Dłużnika wierzytelność będzie wymagalna?
- Przedmiotem przewłaszczenia na zabezpieczenie były przysługujące Dłużnikowi Wnioskodawcy wierzytelności dłużnika wynikające z dwóch faktur, na kwotę 992.467,35 zł z terminem płatności na dzień 28.02.2022 r. oraz na kwotę 306.094,95 zł z terminem płatności na dzień 04.02.2022 r. Wierzytelności w chwili składania wniosku nie były wymagalne. Obecnie wierzytelności są wymagalne.
6)czy wierzytelność otrzymana od Dłużnika nie będzie wierzytelnością tzw. "trudną" tzn. nie będą istniały wątpliwości co do jej wyegzekwowania?
- Na chwilę obecną ciężko ocenić czy otrzymane od Dłużnika na zabezpieczenie spłaty wierzytelności są wierzytelnościami trudnymi. To okazałoby się dopiero podczas ich egzekucji, jednakże dla Wnioskodawcy obecnie są one przedmiotem zabezpieczenia, a ich egzekucja będzie ostatecznością, jedynie w przypadku braku zapłaty długu przez Dłużnika. Przeniesienie tych wierzytelności przez Dłużnika na Wnioskodawcę na zabezpieczenie spłaty długu nie ma charakteru definitywnego. Tylko w sytuacji ewentualnej zapłaty dokonanej w przyszłości przez dłużnika na rzecz Wnioskodawcy zapłata ta pomniejszy wierzytelność przysługującą Wnioskodawcy wobec Dłużnika. Natomiast w przypadku spłaty na rzecz Wnioskodawcy długu przez Dłużnika, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zwrotnego przelewu na rzecz Dłużnika wierzytelności będącej przedmiotem umowy przelewu na zabezpieczenie. Strony wprawdzie nie określiły tego w umowie, jednakże wynika to z istoty tej czynności prawnej.
Pytanie w zakresie podatku od towarów i usług
Czy w przypadku zawarcia przez Dłużnika Wnioskodawcy (cedenta), prowadzącego działalność gospodarczą i będącego czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, z Wnioskodawcą (cesjonariuszem), również prowadzącym działalność gospodarczą i będącym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonych przez te podmioty działalności gospodarczych, umowy, w wyniku której Dłużnik Wnioskodawcy przelał na Wnioskodawcę przysługującą mu względem jego dłużnika wierzytelność na zabezpieczenie spłaty długu Dłużnika Wnioskodawcy wobec Wnioskodawcy, czynność ta będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Pana stanowisko w zakresie podatku towarów i usług
Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zawarcia przez Dłużnika Wnioskodawcy (cedenta), prowadzącego działalność gospodarczą i będącego czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, z Wnioskodawcą (cesjonariuszem), również prowadzącym działalność gospodarczą i będącym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonych przez te podmioty działalności gospodarczych, umowy, w wyniku której Dłużnik Wnioskodawcy przelał na Wnioskodawcę przysługującą mu względem jego dłużnika wierzytelność na zabezpieczenie spłaty długu Dłużnika Wnioskodawcy wobec Wnioskodawcy, czynność ta nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zawarcie umowy na przewłaszczenie nie ma charakteru odpłatnego ani nie jest usługą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto przelew wierzytelności na zabezpieczenie nie ma charakteru definitywnego.
Tymczasem zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług: „Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług , zwanym dalej „podatkiem”, podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; (...)”.
Tymczasem przelewu wierzytelności na zabezpieczenie nie można uznać za czynność odpłatną, co już (co do zasady) wyłącza możliwość objęcia jej podatkiem od towarów i usług. Jednakże nawet odpłatny przelew wierzytelności, następujący np. w wyniku zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności nie sposób uznać za odpłatną dostawę towarów (art. 7 ust. 1 u.pt.u.) ani za odpłatne świadczenie usług (art. 8 ust. 1 u.p.t.u.).
Bezspornym jest, że odpłatnego przelewu wierzytelności nie można uznać za odpłatną dostawę towarów. Również nie można uznać nieodpłatnego przelewu wierzytelności na zabezpieczenie za usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.
Odnośnie braku możliwości uznania odpłatnego przelewu wierzytelności za odpłatne świadczenie usług wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 13 maja 2021 r., sygn. akt I SA/GI 471/21, w uzasadnieniu którego stwierdza: „W pierwszej kolejności godzi się zauważyć, że z punktu widzenia podmiotu zbywającego wierzytelność, czynność ta pozostaje poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Dzieje się tak, ponieważ nie stanowi ona ani dostawy towaru, ani świadczenia usługi i stan ten ma miejsce nawet wtedy, gdy zbywający (cedent) jest opodatkowany z tytułu innych czynności, a wierzytelności mają źródło w jego działalności gospodarczej. Jak bowiem trafnie podnosi H. Filipczyk, nie można twierdzić, że cedent wykonuje na rzecz cesjonariusza jakiekolwiek świadczenie. Poprzez sprzedaż wierzytelności, podmiot ten realizuje natomiast swoje prawa o charakterze zbliżonym do właścicielskich - sprzedaż jest przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności, która powstała z innego tytułu, np. w związku z dostawą towaru lub świadczeniem usługi (por. H. Filipczyk, Podatek od czynności cywilnoprawnych. Komentarz, Warszawa 2015, s. 208 - 209 oraz wskazany tam wyrok TSUE z 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94, wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego - sygn. akt II FSK 610/10 oraz I FSK 2104/08, a także poglądy doktryny prawa podatkowego)”.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które Pan przedstawił jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT:
opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:
1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2)eksport towarów;
3)import towarów na terytorium kraju;
4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:
przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:
przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:
przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:
przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej. Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy.
Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:
-w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
-świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.
W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.
Jednocześnie, skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.
Na podstawie zapisów art. 15 ust. 1 ww. ustawy:
podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).
Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i w ramach tej działalności zawarł Pan z Dłużnikiem, również prowadzącym działalność gospodarczą oraz będącym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w dniu 07.12.2021 r., umowę przelewu wierzytelności. Umową tą Dłużnik (cedent) przelał na Pana rzecz (cesjonariusza) przysługującą mu względem jego dłużnika wierzytelność, na częściowe zabezpieczenie spłaty długu Pana Dłużnika względem Pana. Przelew wierzytelności przez Pana Dłużnika na Pana nie ma charakteru definitywnego.
W przypadku dokonania przez Pana Dłużnika spłaty długu wobec Pana, będzie Pan zobowiązany do zwrotnego przelewu na rzecz Pana Dłużnika wierzytelności stanowiącej zabezpieczenie. Jednakże, jeżeli dłużnik Pana Dłużnika, przed spłatą Panu długu przez Pana Dłużnika, spłaci swój dług, zgodnie z umową przelewu wierzytelności, na ręce Pana, kwota ta pomniejszy dług Dłużnika wobec Pana.
Pana wątpliwości dotyczą opodatkowania czynności polegającej na przelaniu przez Dłużnika na Pana rzecz przysługującej Dłużnikowi wierzytelności na zabezpieczenie spłaty długu Dłużnika wobec Pana.
Mając na uwadze opis sprawy należy wyjaśnić, co następuje:
Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana w przepisach art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).
Zgodnie z art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego:
wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.
Stosownie do art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego:
umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
Istotą przelewu wierzytelności jest umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności, prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością przez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw.
W myśl przepisu art. 306 § 1 ww. ustawy:
w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności można rzecz ruchomą obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel będzie mógł dochodzić zaspokojenia z rzeczy bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela rzeczy, wyjąwszy tych, którym z mocy ustawy przysługuje pierwszeństwo szczególne.
Przepis art. 306 § 2 Kodeks cywilny stanowi, że:
zastaw można ustanowić także w celu zabezpieczenia wierzytelności przyszłej lub warunkowej (art. 306 § 2).
Zgodnie z art. 327 Kodeks cywilny:
przedmiotem zastawu mogą być także prawa, jeżeli są zbywalne.
W myśl art. 328 Kodeks cywilny:
do zastawu na prawach stosuje się odpowiednio przepisy o zastawie na rzeczach ruchomych z zachowaniem przepisów rozdziału niniejszego.
Z powyższych przepisów wynika, że zastaw może zostać ustanowiony na rzeczach ruchomych oraz na prawach zbywalnych.
Zastaw może być ustanowiony na podstawie umowy (między właścicielem a wierzycielem). Zastaw może być również ustanowiony na mocy ustawy (powstaje na mocy przepisów szczególnych, z mocy samego prawa).
Zastaw wygasa z chwilą wygaśnięcia wierzytelności oraz w sytuacji, gdy zastawnik zwróci rzecz zastawcy (lub prawo zbywalne).
Wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego, zatem może być również przedmiotem umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie.
Przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności, które następuje na podstawie umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, jest skutkiem rozporządzania tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności.
Samo ustanowienie zabezpieczenia w formie zawarcia umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie lub też zastawu rejestrowego nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 1 czerwca 2015 r., sygn. akt I FSK 335/14, „Przewłaszczenie na zabezpieczenie przenosi własność rzeczy na wierzyciela w sensie cywilistycznym. Wierzyciel korzysta więc z nabytego na podstawie tej umowy prawa wyłącznie w zakresie, w jakim jest to potrzebne dla zabezpieczenia wierzytelności, pozostawiając możliwość korzystania z tej rzeczy dotychczasowemu właścicielowi. Nie stanowi więc dostawy samo zawarcie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie. Dostawa następuje bowiem dopiero w razie definitywnego przejęcia przez wierzyciela przewłaszczonych rzeczy.”
Czynność ustanowienia zabezpieczenia w formie przewłaszczenia na zabezpieczenie jest neutralna na gruncie VAT, jednakże definitywne przeniesienie własności zabezpieczonych przedmiotów lub praw zbywalnych celem zaspokojenia wierzyciela stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług.
Przedstawiony opis sprawy wskazuje, że w istocie transakcja z opisanej umowy przelewu wierzytelności będzie miała charakter powierniczy. Stan przeniesienia tytułu prawnego wierzytelności na Pana na podstawie opisanej we wniosku umowy ma w analizowanym przypadku charakter warunkowy i tymczasowy. Pana Dłużnik de facto przenosi jedynie tymczasowo i warunkowo wierzytelności ze swojego majątku w zamian nie otrzymując zapłaty. Opis wskazuje, że w przypadku dokonania przez Pana Dłużnika spłaty długu wobec Pana, będzie Pan zobowiązany do zwrotnego przelewu na rzecz Pana Dłużnika wierzytelności stanowiącej zabezpieczenie. Przeniesienie wierzytelności Pana Dłużnika wynikającej z tytułu wskazanych we wniosku z dwóch faktur nie będzie więc miało charakteru definitywnego.
Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w okolicznościach niniejszej sprawy nie ma miejsce dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. W związku z zawarciem opisanej we wniosku umowy przelewu wierzytelności, nie dojdzie także do świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy przez Pana, gdyż nie będzie występował w tym przypadku pomiędzy Panem a Pana Dłużnikiem żaden element tworzący stosunek zobowiązaniowy, który można byłoby uznać za świadczenie usług.
Mając na uwadze powołany stan prawny oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że samo zawarcie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie, na mocy której Pana Dłużnik przelał na Pana rzecz wierzytelność przysługującą mu względem jego dłużnika, na zabezpieczenie spłaty długu - nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem jak Pan wyjaśnił na mocy tej umowy nie będzie Pan świadczył żadnych czynności na rzecz Dłużnika a ponadto przelew wierzytelności na zabezpieczenie w opisanej sytuacji nie ma charakteru definitywnego.
W przypadku spłaty długu przez Dłużnika, będzie Pan zobowiązany do zwrotu wierzytelności stanowiącej zabezpieczenie.
Wobec powyższego Pana stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług, zgodnie z którym, w przypadku zawarcia przez Dłużnika Wnioskodawcy (cedenta), prowadzącego działalność gospodarczą i będącego czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, z Wnioskodawcą (cesjonariuszem), również prowadzącym działalność gospodarczą i będącym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonych przez te podmioty działalności gospodarczych, umowy, w wyniku której Dłużnik Wnioskodawcy przelał na Wnioskodawcę przysługującą mu względem jego dłużnika wierzytelność na zabezpieczenie spłaty długu Dłużnika Wnioskodawcy wobec Wnioskodawcy, czynność ta nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie objętym sformułowanym pytaniem, stąd wszelkie inne kwestie poruszone we wniosku a nieobjęte pytaniem nie były przedmiotem rozstrzygnięcia. W szczególności interpretacja nie odnosi się do sytuacji gdyby nie zostały spełnione warunki wynikające z umowy przeniesienia przelewu wierzytelności na zabezpieczenie.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Ocena Pana stanowiska w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).