Zwolnienie od podatku sprzedaży lokali wydzielonych po przebudowie Strychu na rzecz ostatecznych nabywców. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 04.12.2020, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.482.2020.2.MC, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Zwolnienie od podatku sprzedaży lokali wydzielonych po przebudowie Strychu na rzecz ostatecznych nabywców.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2020 r. (data wpływu 30 września 2020 r.), uzupełnionym w dniu 1 grudnia 2020 r. (data wpływu 1 grudnia 2020 r.) na wezwanie z dnia 24 listopada 2020 r., skutecznie doręczone w dniu 24 listopada 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku sprzedaży lokali wydzielonych po przebudowie Strychu na rzecz ostatecznych nabywców jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku sprzedaży lokali wydzielonych po przebudowie Strychu na rzecz ostatecznych nabywców.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 1 grudnia 2020 r., złożonym w dniu 1 grudnia 2020 r. (data wpływu 1 grudnia 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 24 listopada 2020 r., skutecznie doręczone w dniu 24 listopada 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zawarł ze Wspólnotą Mieszkaniową umowę przedwstępną ustanowienia odrębnej własności lokali mieszkalnych powstałych po przebudowie strychu.

Wnioskodawcy powierzone zostały prace polegające na adaptacji strychu, poprzez jego przebudowę na lokale mieszkalne.

Ponadto Wnioskodawca zobowiązany został do wybudowania windy zewnętrznej wraz z zakupem mechanizmu windy, demontażu istniejącego dachu budynku oraz budowy dachu płaskiego, wymiany stropów ostatniej kondygnacji budynku, wykonania remontu klatki schodowej w budynku. Wnioskodawca został zobowiązany do pokrycia kosztów wszelkich prac remontowo-budowlanych.

Po zakończeniu prac, Spółka zawrze ze Wspólnotą umowę ostateczną na przeniesienie własności nowo powstałych lokali, dla których zostaną założone księgi wieczyste oraz umowy z nabywcami końcowymi na sprzedaż tychże lokali, Wspólnota nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

W związku z powyższym nie przysługiwało Wspólnocie prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wspólnota nie ponosiła również wydatków na ulepszenie czy modernizację Strychu.

Sprzedaż umową końcową wydzielonych lokali klientom ostatecznym przez Spółkę nastąpi przed upływem 2 lat od momentu podpisania umowy ostatecznej przeniesienia własności pomiędzy Spółką a Wspólnotą. Każdy lokal mieszkalny będzie nowy i nie będzie zamieszkany. Ponadto każdy lokal mieszkalny będzie w stanie developerskim (do wykończenia przez ostatecznego nabywcę) i posiadać będzie powierzchnię poniżej 150 m².

Lokale te spełniać będą definicję samodzielnych lokali mieszkalnych i będą posiadać stosowne zaświadczenia wydane przez właściwego Starostę stwierdzające, że lokale te są samodzielnymi lokalami mieszkalnymi. Dla każdego lokalu mieszkalnego ustanowiona będzie księga wieczysta. Spółka dokona sprzedaży klientowi - na jego wniosek prawa własności lokalu mieszkalnego wraz ze związanym z jego własnością odpowiednim udziałem w nieruchomości wspólnej. Sprzedaż ta będzie się odbywała na podstawie jednej umowy (jednego aktu notarialnego).

Zakupione przez Spółkę mieszkania, które mają być przedmiotem dalszej sprzedaży, będą w stanie deweloperskim.

Wnioskodawca nie będzie dokonywał w sprzedawanych mieszkania żadnych ulepszeń lub modernizacji.

Dodatkowo podkreślić należy, że Wspólnocie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy przebudowie i adaptacji Strychu, na lokale mieszkalne, ponieważ adaptacja ta będzie wykonywana przez Spółkę i na jej koszt.

Spółka dokona szeregu prac remontowo modernizacyjnych na Nieruchomości, których wartość przekroczy 30% wartości początkowej Nieruchomości.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nie będzie dokonywał rozliczenia ze Wspólnotą Mieszkaniową wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na wykonanie prac polegających na adaptacji Strychu (prac remontowo-budowlanych), a co za tym idzie Wnioskodawca nie będzie wystawiał faktury w związku z rozliczeniem tych nakładów.

Cena sprzedaży przez Wspólnotę Mieszkaniową na rzecz Wnioskodawców lokali powstałych po przebudowie Strychu została określona w ten sposób, iż jej część jest ryczałtowo i jest niezależna od wartości prac wykonanych przez Wnioskodawców bezpośrednio w celu adaptacji strychu, w wyniku których powstaną nowe mieszkania. Wartość prac wykonanych przez Wnioskodawców jest drugą ze składowych ostatecznej ceny Lokali po przebudowie. W ramach rozliczeń ta część ceny zostanie potrącona z roszczeniem Inwestorów o zwrot dokonanych nakładów. Do zapłaty przez Inwestorów na rzecz Wspólnoty pozostanie ryczałtowa część ceny określona w umowie przedwstępnej.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT, jednak Wspólnota nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT.

Lokale po przebudowie nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia lokali po przebudowie. Wspólnota nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT.

Wnioskodawca nie ponosił, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, wydatków na ulepszenie Strychu.

Lokale po przebudowie będą wykorzystane wyłącznie w celu ich dalszej odsprzedaży na rzecz ich ostatecznych nabywców.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż poszczególnych lokali wydzielonych po przebudowie Strychu przez Wnioskodawcę na rzecz ostatecznych nabywców będzie zwolniona z podatku VAT?

Jeżeli odpowiedź na pierwsze pytanie będzie negatywna, czy sprzedaż poszczególnych lokali wydzielonych po przebudowie strychu przez Wnioskodawcę na rzecz ostatecznych nabywców będzie obciążona podatkiem VAT w wysokości 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1)

W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż poszczególnych lokali wydzielonych po przebudowie Strychu będzie zwolniona z podatku.

Przy założeniu, że transakcja zakupu przez Wnioskodawcę Strychu będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, z uwagi na fakt, że Wspólnota weszła w posiadanie nieruchomości przed 1993 r. kiedy jeszcze nie obowiązywały przepisy ww. ustawy i w związku z tym nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku VAT, i Wspólnota nie dokonywała nakładów na Strych, również, sprzedaż poszczególnych lokali wydzielonych na Strychu przez Wnioskodawcę powinna korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Zwolnienie to będzie przysługiwać Wnioskodawcy pomimo faktu dokonania na Strychu szeregu prac polegających na rozbudowie, przebudowie Strychu i innych prac remontowo-wykończeniowych oraz adaptacji nowych pomieszczeń.

Jeżeli transakcja nabycia Strychu zostanie zwolniona z podatku VAT, Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu Strychu.

Dodatkowo Wnioskodawca nie poniesie wydatków na ulepszenie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy o VAT, ponieważ nieruchomość inwestycyjna nie jest środkiem trwałym, który można ulepszyć w rozumieniu powyższych przepisów.

Należy podkreślić, że jak wynika z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulepszenie odnosi się wyłącznie do środków trwałych, które podatnik wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem w sytuacji dokonywania nakładów w budynkach niebędących środkami trwałymi prowadzonego przedsiębiorstwa nie dochodzi do ich ulepszenia w rozumieniu ww. przepisu.

Z uwagi na to, że przepis art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczący pierwszego zasiedlenia przywołuje w swej treści pojęcie ulepszenia, przy czym wskazuje, że rozumienie tego pojęcia należy odnosić do przepisów o podatku dochodowym, należy stwierdzić, że ulepszenie dotyczy wyłącznie poniesionych nakładów w obiektach będących środkami trwałymi w podmiocie gospodarczym.

Również przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczące warunków zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla dostawy budynków lub ich części i budowli, w swej treści posługują się pojęciem ulepszenia, które także należy odnosić wyłącznie do nakładów poniesionych na ulepszenie środków trwałych podatnika.

Zatem w analizowanym stanie faktycznym, Wnioskodawca ponosząc nakłady inwestycyjne w nabytym Strychu, który nie stanowi środka trwałego w majątku Spółki, niezależnie od wysokości poniesionych nakładów nie dokonuje ulepszenia w rozumieniu przepisu art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 14 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Tak więc ponoszone nakłady nie mogą wpływać na możliwość skorzystania przez Spółkę ze zwolnienia sprzedaży poszczególnych lokali na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług. Stanowisko Wnioskodawców w tym zakresie zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 marca 2018 r., 0114-KDIP4.4012.61.2018.2.AS.

Ad 2)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 przywołanej ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Ponadto stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 146a pkt 1 i pkt 2 cyt. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak stanowi art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - według art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Z kolei, w myśl art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się: 1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m², 2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Zgodnie z brzmieniem ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przepis art. 2 pkt 12 ustawy określa, iż przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe. Odnosząc wskazane regulacje prawne do opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że planowana sprzedaż opisanych we wniosku lokali, będzie podlegała opodatkowaniu stawką preferencyjną 8% na podstawie na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawców znajduje potwierdzenie w wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacji indywidualnych, chociażby z dnia 21 czerwca 2017 r. 0115.KDIT1-1.4012.146.2017.2.JP. Analogiczne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17 kwietnia 2014 r., ITPP1/443-71/14/BK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego w rozumieniu ustawy podatkowej jest więc:

przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,

rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,

rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,

adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,

modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Tym samym nakłady na ulepszenie środków trwałych zmierzają do podjęcia bądź rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodujących istotną zmianę cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (np. lokale), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł ze Wspólnotą Mieszkaniową umowę przedwstępną ustanowienia odrębnej własności lokali mieszkalnych powstałych po przebudowie strychu. Wnioskodawcy powierzone zostały prace polegające na adaptacji strychu, poprzez jego przebudowę na lokale mieszkalne. Ponadto Wnioskodawca zobowiązany został do wybudowania windy zewnętrznej wraz z zakupem mechanizmu windy, demontażu istniejącego dachu budynku oraz budowy dachu płaskiego, wymiany stropów ostatniej kondygnacji budynku, wykonania remontu klatki schodowej w budynku. Wnioskodawca został zobowiązany do pokrycia kosztów wszelkich prac remontowo-budowlanych. Po zakończeniu prac, Spółka zawrze ze Wspólnotą umowę ostateczną na przeniesienie własności nowo powstałych lokali, dla których zostaną założone księgi wieczyste oraz umowy z nabywcami końcowymi na sprzedaż tychże lokali.

Wspólnota nie nabyła przedmiotowego Strychu, ponieważ był on częścią wspólną Nieruchomości służącą wszystkim właścicielom lokali w momencie oddania do użytkowania Nieruchomości przed 1993 r. i nie był osobno zasiedlany. W związku z powyższym nie przysługiwało Wspólnocie prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wspólnota nie ponosiła również wydatków na ulepszenie czy modernizację Strychu.

Sprzedaż umową końcową wydzielonych lokali klientom ostatecznym przez Spółkę nastąpi przed upływem 2 lat od momentu podpisania umowy ostatecznej przeniesienia własności pomiędzy Spółką a Wspólnotą. Każdy lokal mieszkalny będzie nowy i nie będzie w zamieszkany. Ponadto każdy lokal mieszkalny będzie w stanie developerskim (do wykończenia przez ostatecznego nabywcę) i posiadać będzie powierzchnię poniżej 150 m².

Zakupione przez Spółkę mieszkania, które mają być przedmiotem dalszej sprzedaży, będą w stanie deweloperskim. Wnioskodawca nie będzie dokonywał w sprzedawanych mieszkania żadnych ulepszeń lub modernizacji.

Wspólnocie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy przebudowie i adaptacji Strychu, na lokale mieszkalne, ponieważ adaptacja ta będzie wykonywana przez Spółkę i na jej koszt.

Wnioskodawca nie będzie dokonywał rozliczenia ze Wspólnotą Mieszkaniową wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na wykonanie prac polegających na adaptacji Strychu (prac remontowo-budowlanych).

Cena sprzedaży przez Wspólnotę Mieszkaniową na rzecz Wnioskodawcy lokali powstałych po przebudowie Strychu została określona w ten sposób, że jej część jest określona ryczałtowo i jest niezależna od wartości prac wykonanych przez Wnioskodawcę bezpośrednio w celu adaptacji strychu, w wyniku których powstaną nowe mieszkania. Wartość prac wykonanych przez Wnioskodawcę jest drugą ze składowych ostatecznej ceny Lokali po przebudowie. W ramach rozliczeń ta część ceny zostanie potrącona z roszczeniem Wnioskodawcy o zwrot dokonanych nakładów. Do zapłaty przez Wnioskodawcę na rzecz Wspólnoty pozostanie ryczałtowa część ceny określona w umowie przedwstępnej.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Wspólnota nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT.

Lokale po przebudowie nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia lokali po przebudowie.

Wnioskodawca nie ponosił, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, wydatków na ulepszenie Strychu. Lokale po przebudowie będą wykorzystane wyłącznie w celu ich dalszej odsprzedaży na rzecz ich ostatecznych nabywców.

Wątpliwości dotyczą ustalenia, czy sprzedaż poszczególnych lokali wydzielonych po przebudowie Strychu na rzecz ostatecznych nabywców będzie zwolniona od podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone nr 1).

W analizowanym przypadku, jak wskazał Wnioskodawca, lokale po przebudowie nie zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Dlatego też pomimo dokonywania prac polegających na adaptacji Strychu nie można mówić o dokonywaniu w tej części budynku ulepszeń wskazanych w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż Strych nie stanowi u Wnioskodawcy środka trwałego. Tym samym skoro w rozpatrywanej sprawie nie mamy do czynienia ze środkiem trwałym, nakłady ponoszone przez Wnioskodawcę na ww. lokale nie stanowią ulepszenia w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak już zaznaczono powyżej, na gruncie prawa podatkowego ulepszenie jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

Zatem w przedmiotowej sprawie kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania planowanej przez Wnioskodawcę dostawy lokali wydzielonych po przebudowie Strychu na rzecz ostatecznych nabywców jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

We wniosku wskazano, że Wspólnota nie nabyła Strychu, ponieważ był on częścią wspólną Nieruchomości służącą wszystkim właścicielom lokali w momencie oddania do użytkowania Nieruchomości przed 1993 r. Zatem stwierdzić należy, że dostawa lokali wydzielonych po przebudowie Strychu nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż ww. lokale powstają/są adoptowane z części budynku (strychu), który był już użytkowany, a ponadto pomiędzy jego zasiedleniem a dostawą poszczególnych lokali upłynie okres przekraczający dwa lata.

Tym samym spełnione zostaną obydwa warunki umożliwiające zwolnienie z podatku od towarów i usług dostawy poszczególnych lokali wydzielonych po przebudowie Strychu na rzecz ostatecznych nabywców na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ transakcja nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz od daty pierwszego zasiedlenia minie okres przekraczający ponad dwa lata.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że sprzedaż poszczególnych lokali wydzielonych po przebudowie Strychu na rzecz ostatecznych nabywców będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem, z uwagi na wskazanie przez Wnioskodawcę, że sprzedaż lokali wydzielonych po przebudowie Strychu na rzecz ostatecznych nabywców będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie z uwagi na rozstrzygnięcie, że w przedmiotowej sprawie sprzedaż poszczególnych lokali wydzielonych po przebudowie Strychu na rzecz ostatecznych nabywców, będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, nie udziela się odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 2.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie