Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturach opisanych w stanie faktycznym z A i B oraz na fakturach o tożsamym zakresie treściowym wystawionych przez innych kontrahentów, także przez podmioty zagraniczne, zarejestrowane dla celów rozliczania VAT w Polsce.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Na gruncie prawa krajowego prawo do odliczenia podatku VAT gwarantuje Wnioskodawcy ustawa o VAT. Zgodnie z jej art. 86 ust. 1, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Jak stanowi z kolei ust. 2 pkt 1 lit. a tego przepisu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na gruncie prawa wspólnotowego ograniczanie możliwości odliczenia należnego podatku VAT co do zasady nie jest dopuszczalne; „(...) trybunał orzekał wielokrotnie, że prawo do odliczenia przewidziane w art. 167 i nast. dyrektywy 2006/112 stanowi integralną część mechanizmu podatku VAT i co do zasady nie podlega ograniczeniu oraz że przysługuje w sposób bezpośredni w stosunku do całego podatku obciążającego transakcje powodujące naliczenie podatku (zob. podobnie wyrok z dnia 13 lutego 2014 r. Maks Pen, C-18/13, EU:C:2014:69, pkt 24 i przytoczone tam orzecznictwo).” (Wyrok TSUE z dnia 15 września 2016 r., Senatex vs. Finanzamt Hannower-Nord, C-518/14).

Innymi słowy, prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo.

Art. 88 ustawy o VAT przewiduje katalog zamknięty sytuacji, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. Należy wskazać, że ten katalog nie przewiduje sytuacji, w których umieszczenie adnotacji na fakturze przez sprzedawcę powoduje ograniczenie prawa nabywcy towaru do odliczenia podatku VAT.

Przechodząc do przedstawionego stanu faktycznego, należy wskazać, że faktury wystawiane przez A, oprócz adnotacji „Ten rachunek nie może zostać wykorzystany do odliczenia naliczonego podatku VAT. Zakup został dokonany wyłącznie do użytku osobistego”, zawierają wymienione w art. 106e ustawy o VAT wymagane informacje, takie jak:

‒data wystawienia;

‒kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

‒nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

‒NIP nadany na potrzeby rozliczania VAT w Polsce;

‒NIP nabywcy towarów;

‒data dokonania lub zakończenia dostawy towarów;

‒nazwa (rodzaj) towaru;

‒miara i ilość (liczbę) dostarczonych towarów;

‒cena jednostkowa;

‒kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen;

‒wartość sprzedaży netto;

‒stawka podatku;

‒suma wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

‒kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

‒kwota należności ogółem.

Przedstawienie na fakturze powyższych informacji stanowi zatem wypełnienie wymogów formalnych zawartych w art. 106e ustawy o VAT. W związku z powyższym brak jest podstaw do zakwestionowania prawa Wnioskodawcy do odliczenia podatku VAT na podstawie faktur wystawionych przez A. Wystawiona faktura dokumentuje bowiem rzeczywistą dostawę towarów od A do Wnioskodawcy oraz spełnia wszystkie wymogi ustawowe co do wymaganej treści faktury. W odniesieniu do faktur wystawionych przez B należy także uznać, że wszelkie przesłanki dot. wymogów formalnych faktury zostały spełnione, zgodnie z art. 106e ustawy o VAT, tj. przedstawiają zawierają następujące informacje:

‒data wystawienia;

‒kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

‒nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

‒NIP nadany na potrzeby rozliczania VAT w Polsce;

‒NIP nabywcy towarów;

‒data dokonania lub zakończenia dostawy towarów;

‒nazwa (rodzaj) towaru;

‒miara i ilość (liczbę) dostarczonych towarów;

‒cena jednostkowa;

‒kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen;

‒wartość sprzedaży netto;

‒stawka podatku;

‒suma wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

‒kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

‒kwota należności ogółem.

W konsekwencji, w sytuacji opisanej w stanie faktycznym zaistnieją wszystkie przesłanki powstania po stronie Wnioskodawcy prawa do odliczenia podatku naliczonego, jako że:

1.Faktury dokumentują rzeczywistą dostawę towarów dokonaną przez A oraz B - podatników VAT zarejestrowanych na potrzeby rozliczenia podatku VAT w Polsce na rzecz Wnioskodawcy, również zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny;

2.Faktury zawierają wszystkie wymagane prawem informacje, w związku z czym stanowią dokument uprawniający do odliczenia podatku VAT wykazanego na tych fakturach;

3.Nabywany przez Wnioskodawcę towar podlegać będzie dalszej odsprzedaży w ramach opodatkowanej VAT działalności gospodarczej Wnioskodawcy, spełniony zatem będzie warunek niezbędny do dokonania obniżenia podatku należnego o naliczony, określony w art. 86 ust. 1 ustawy, tj. związek zakupionego towaru z opodatkowaną podatkiem VAT działalnością gospodarczą Wnioskodawcy;

4.Brak jest jakichkolwiek przesłanek negatywnych wykluczających lub ograniczających prawo Wnioskodawcy do odliczenia podatku VAT wykazanego na tych fakturach.

W przypadku otrzymania faktur dokumentujących dostawę towarów od innych kontrahentów, które to faktury będą obejmowały wszystkie wymienione w stanie faktycznym informacje, faktury te również będą stanowiły podstawę do odliczenia przez Wnioskodawcę podatku VAT wykazanego na tych fakturach.

Stanowisko zgodne z powyższym wyraził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej m.in. w interpretacjach indywidualnych z dnia 2 grudnia 2021 r. (0114-KDIP1-2.4012.503.2021.1.JO) oraz z dnia 15 czerwca 2022 r. (0111-KDIB3-1.4012.159.2022.2.IK). Dostawcy A, B oraz inni kontrahenci, z którymi Wnioskodawca będzie w przyszłości zawierał transakcje tożsame z przedstawionymi w opisie stanu faktycznego, traktować je będą jako sprzedaż krajową. Informację o faktycznym miejscu nadania towaru Wnioskodawca poweźmie tym samym dopiero po zrealizowaniu dostawy. Zgodnie ze stanowiskiem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wyrażonym w interpretacji indywidualnej z dnia 15 czerwca 2022 r. (0111-KDIB3-1.4012.159.2022.2.IK) prawidłowe w tym stanie faktycznym jest określenie tego typu dostawy jako dostawa krajowa. Nie zachodzi zatem wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanej na fakturach wystawionych przez A oraz B oraz na fakturach o tożsamym zakresie treściowym wystawionych przez innych kontrahentów, również przez podmioty zagraniczne, zarejestrowane dla celów rozliczania VAT w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Art. 87 ust. 1 ustawy stanowi:

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2 – ust. 6 ustawy.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W oparciu o art. 88 ust. 3a ustawy:

W świetle natomiast art. 88 ust. 4 ustawy:

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W świetle art. 2 pkt 31 ustawy:

Zakres informacji, jakie powinna zwierać faktura wskazany został w art. 106e ust. 1 ustawy. I tak faktura powinna zawierać m.in.:

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (sprzedawcy) i nabywcy oraz ich adresy. Faktura powinna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Jak już wcześniej wspomniano, faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem, co do zasady, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Unormowanie to jest implementacją wcześniej obowiązującego art. 17 ust. 2 lit. a VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej. To samo wynika z art. 168 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.). Przepis ten jednoznacznie wskazuje, że odliczenie przysługuje jedynie w odniesieniu do podatku powstałego w wyniku czynności wykonanej przez innego podatnika, a dla realizacji tego prawa – stosownie do art. 178 lit. a tej Dyrektywy – konieczne jest posiadanie faktury wystawionej zgodnie z art. 220, art. 236, art. 238, art. 239 i art. 240 Dyrektywy. Sama faktura nie tworzy prawa do odliczenia podatku w niej wykazanego. Prawo do odliczenia przysługuje zatem wówczas, gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi. Potwierdzeniem tego może być wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 13 grudnia 1989 r. w sprawie Genius Holding BV v. Staatssecretaris van Financien, C-342/87, w którym stwierdzono, że zgodnie z artykułem 17 (2) podatnik może korzystać z prawa do odliczenia podatku VAT przewidzianego w VI Dyrektywie z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług przez innego podatnika wyłącznie w odniesieniu do podatków faktycznie należnych, tj. podatków przypadających do zapłaty z tytułu działalności podlegającej opodatkowaniu lub zapłaconych, o ile były one należne. Zasada ta nie dotyczy podatku, który jest należny tylko z tego powodu, że został wykazany na fakturze. Dysponowanie przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia. Prawo do odliczenia podatku jest następstwem powstania obowiązku podatkowego powstałego na poprzednim etapie obrotu.

Zatem sam fakt otrzymania faktury z wykazanym podatkiem VAT nie jest wystarczającą przesłanką do realizacji prawa do dokonania obniżenia podatku należnego.

Aby powstało prawo do odliczenia, u wystawcy faktury podatek VAT musi być wymagalny, co oznacza, że powstał obowiązek podatkowy z tytułu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem oraz powstała także podstawa opodatkowania z tytułu zrealizowania jednej z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo zarejestrowani jako podatnik VAT czynny oraz podatnik VAT-UE. Przeważający zakres Państwa działalności obejmuje sprzedaż hurtową odzieży i obuwia. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywają Państwo towary m.in. od podmiotu A (zarejestrowanego na potrzeby rozliczania podatku VAT w Polsce) oraz od podmiotu B (zarejestrowanego na potrzeby rozliczania podatku VAT w Polsce). Następnie dokonują Państwo dalszej odsprzedaży ww. towarów. W celu udokumentowania transakcji handlowych podmiot A każdorazowo wystawia fakturę VAT zawierającą informacje, takie jak data wystawienia, numer rachunku, imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów oraz ich adresy, NIP podatnika, NIP nabywcy towarów, data dokonania dostawy, nazwa (rodzaj) towaru, miara i ilość (liczba) dostarczonych towarów, cena jednostkowa netto, kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto, wartość sprzedaży netto, stawka podatku, suma wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku, kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku, kwota należności ogółem, a także adnotację o treści: „Ten rachunek nie może zostać wykorzystany do odliczenia naliczonego podatku VAT. Zakup został dokonany wyłącznie do użytku osobistego.” Podmiot B każdorazowo wystawia dla Państwa fakturę VAT zawierającą informacje, takie jak: data wystawienia, numer rachunku, imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów oraz ich adresy, NIP podatnika, NIP nabywcy towarów, data dokonania dostawy, nazwa (rodzaj) towaru, miara i ilość (liczba) dostarczonych towarów, cena jednostkowa netto, kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto, wartość sprzedaży netto, stawka podatku, suma wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku, kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku, kwota należności ogółem. Ponadto nie wykluczają Państwo możliwości otrzymania faktur dokumentujących dostawy towarów o zakresie treści tożsamym z fakturami opisanymi powyżej także od innych kontrahentów, z którymi nawiążą Państwo współpracę w przyszłości, także zagranicznymi (zarejestrowanymi dla celów rozliczania VAT w Polsce). Towary, o których mowa we wniosku będą przez Państwo wykorzystywane do sprzedaży opodatkowanej VAT. Dostawy będą przez kontrahentów identyfikowane jako dostawy krajowe i wykazywany będzie na ich podstawie polski VAT.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy należy podkreślić, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Jak wskazano powyżej, najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi VAT realizację prawa do odliczenia jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Jednocześnie oceny, czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości, należy dokonać w momencie realizowania zakupów zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik – aby mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego – nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Przy czym należy podkreślić, że faktura stanowi podstawę dla nabywcy towaru lub usługi do odliczenia podatku naliczonego, bowiem z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy wynika, że podatkiem naliczonym jest kwota podatku wynikająca z faktury.

W analizowanej sprawie wystawiane faktury przez kontrahentów – jak Państwo wskazali – zawierają/będą zawierały wszystkie elementy faktury wymagane przepisami ustawy o podatku od towarów i usług wskazane w art. 106e ustawy. Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Przy czym należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie uzależniają prawa podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od umieszczania stosownych „dopisków” na fakturach. Ustawodawca bowiem przewidział sytuacje, których wystąpienie wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które zostały wskazane w art. 88 ustawy.

W analizowanej sprawie stwierdzić należy, że skoro w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywają Państwo – jako czynny, zarejestrowany podatnik VAT – towary, które każdorazowo będą przedmiotem dokonywanej przez Państwa dostawy opodatkowanej podatkiem VAT, to przysługuje Państwu prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego zawartego na otrzymanych od kontrahentów fakturach. Spełniony bowiem będzie warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 ustawy, tj. związek zakupionego towaru z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT wykonywanymi przez Państwa w ramach działalności gospodarczej.

W konsekwencji, przy braku zaistnienia negatywnych przesłanek wymienionych w art. 88 ustawy, przysługuje Państwu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – wykazanego na opisanych we wniosku fakturach od A i B oraz na fakturach o tożsamej treści wystawionych przez innych kontrahentów.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Państwa opisu sprawy. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwo w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź kontroli celno-skarbowej, prowadzonej przez uprawnione do tego organy, będących poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, z późn. zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).