Temat interpretacji

Zwolnienie od podatku VAT sprzedaży spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 października 2020 r. (data wpływu 29 październik 2020 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. Organu 22 grudnia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych na podstawie:

• art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług jest prawidłowe,
• art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

Pismem, które wpłynęło do tut. Organu 22 grudnia 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o podpis w związku z wezwaniem z 18 grudnia 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.841.2020.1.MSO.

We wniosku przedstawiono następujący zdarzenie przyszłe:

Gmina jest podatnikiem podatku VAT zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT.

Jednocześnie jest także właścicielem trzech spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych. Gmina stała się właścicielem ww. praw na podstawie prawomocnych postanowień Sądu odpowiednio

1. z dnia () 2015 dotyczy prawa ul. () sygn. akt (), w sprawie nabycia spadku po zmarłym właścicielu, który nie pozostawił spadkobierców,
2. z dnia () 2013 dotyczy prawa ul. () sygn. akt () w sprawie nabycia spadku po zmarłym właścicielu, gdzie prawa do spadku zrzekli się wszyscy spadkobiercy,
3. z dnia () 2013 dotyczy prawa ul () sygn. akt () w sprawie nabycia spadku po zmarłym właścicielu, gdzie prawa do spadku zrzekli się wszyscy spadkobiercy.

Ostatnie miejsca zamieszkania spadkodawców były na terenie () w związku z tym Gminie przypadł spadek jako spadkobiercy ustawowemu.

Podkreślić należy, że nabycie ww. praw nastąpiło bez woli Gminy, która nie mogła odrzucić tego spadku, gdyż przypadł jej z mocy ustawy.

Lokale nie były wykorzystywane przez Gminę dla potrzeb jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Gmina nie ponosiła także żadnych nakładów na modernizację, ulepszenia lub adaptację tych lokali. Gmina nie posiada informacji, czy lokale były przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT w okresie przed nabyciem lokali przez Gminę tj. w okresie kiedy właścicielami lokali byli spadkodawcy. Według jedynej wiedzy Gminy lokale były wykorzystywane przez spadkodawców dla potrzeb mieszkaniowych. Jedyne koszty jakie poniosła Gmina to koszty sprzątania dwóch z trzech wystawianych do sprzedaży mieszkań (ul. (), ul. ()). Ponosi również na bieżąco miesięczne koszty bieżącego utrzymania (czynsz, media opłacane do spółdzielni Mieszkaniowej) tych lokali.

W jednym z lokali tj. przy ul. (), które weszło na stan posiadania Gminy po zrzeczeniu się spadku przez jego prawnych spadkobierców na rzecz Gminy, była zameldowana i mieszkała jedna osoba. Od śmierci spadkodawcy zamieszkująca lokal płaciła opłaty bezpośrednio do Spółdzielni Mieszkaniowej, jednak nieregularnie i w związku z tym powstały zaległości w Spółdzielni Mieszkaniowej. Od ujawnienia Gminy jako właściciela w księdze wieczystej opłaty wraz z zaległościami Spółdzielnia Mieszkaniowa przerzuciła na właściciela tj. Gminę. Gmina uregulowała opłaty na rzecz Spółdzielni i obciążyła tą samą wysokością opłaty lokatora. Od początku wejścia w posiadanie prawa do lokalu Gmina starała się aby osoba bezprawnie zajmująca lokal wyprowadziła się. Na bieżąco były wysyłane wezwania do opuszczenia lokalu i jego wydania. Jednocześnie Gmina obciążała lokatora opłatami za bezumowne korzystanie z tego mieszkania w wysokości opłat należnych Spółdzielni Mieszkaniowej. Gmina obciążyła również lokatora odsetkami za nieterminowe regulowanie zobowiązań w łącznej kwocie () zł.

Ostatecznie mieszkanie zostało opuszczone przez osobę bezumownie korzystającą z lokalu przy ul. () dnia () 2018 r.

Tym samym również to mieszkanie od roku 2018 pozostaje niezamieszkałe.

Spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych będących przedmiotem interpretacji znajdują się w budynkach mieszkalnych PKOB 11, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Gmina nabyła przedmiotowe prawa do lokali w drodze spadkobrania z mocy prawa niezależnie od swojej woli i nie miała prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gmina planuje zbycie przedmiotowych lokali w drodze przetargu nieograniczonego. Sprzedaż ta będzie miała charakter jednorazowy oraz definitywny, a Gmina uzyska w związku z tą transakcją przychód.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy Gmina ma prawo uznać, że planowana przez nią sprzedaż spółdzielczych, własnościowych praw do lokali mieszkalnych będzie objęta zwolnieniem z podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Gmina nabyła spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych w latach 2013 i 2015, w drodze przymusowego ustawowego dziedziczenia po zmarłych właścicielach. Nabycie to zatem nie miało miejsca w wykonaniu czynności, która podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT.

Powyższe oznacza, że w odniesieniu do ww. praw nastąpiło już pierwsze zasiedlenie w okresie dłuższym niż 2 lata od planowanej sprzedaży, gdyż sprzedaż będzie miała miejsce najwcześniej w roku 2020, tym samym sprzedaż ta korzystać będzie ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ponadto, w naszej ocenie opisywana sprzedaż podlegać będzie również zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części w zakresie nieobjętym zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie poniósł wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Gmina nabyła spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych w drodze spadkobrania, a zatem w stosunku do tych nabyć nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jak tego wymaga art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a) ustawy o VAT. Spełniony jest też warunek, o którym mowa w lit. b), a mianowicie Gmina nie poniosła wydatków na ulepszenie lokali. Oznacza to, że sprzedaż ww. praw spełnia warunki pozwalające uznać ją za zwolnioną z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży praw do lokali mieszkalnych na podstawie:

• art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług jest prawidłowe
• art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W świetle powyższego przepisu, sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego traktować należy jak dostawę, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Podatnikami według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca dokonując zbycia ww. praw do lokali mieszkalnych, będzie działać w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie według art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy staje się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jest także właścicielem trzech spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych na podstawie prawomocnych postanowień Sądu: przy ul. (), w sprawie nabycia spadku po zmarłym właścicielu, który nie pozostawił spadkobierców, przy ul () w sprawie nabycia spadku po zmarłym właścicielu, gdzie prawa do spadku zrzekli się wszyscy spadkobiercy oraz przy ul () w sprawie nabycia spadku po zmarłym właścicielu, gdzie prawa do spadku zrzekli się wszyscy spadkobiercy. Lokale nie były wykorzystywane przez Gminę dla potrzeb jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Lokale były wykorzystywane przez spadkodawców dla potrzeb mieszkaniowych. Gmina nie ponosiła także żadnych nakładów na modernizację, ulepszenia lub adaptację tych lokali. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem lokali a ich dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Gmina nie miała prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto Gmina nie ponosiła żadnych wydatków w celu ulepszenia czy przebudowy ww. lokali.

W analizowanym przypadku, z okoliczności sprawy wynika, że zbycie praw do lokali mieszkalnych nabytych przez Gminę w drodze spadku, będzie następować po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia lokali mieszkalnych. Zatem spełnione zostały przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym, sprzedaż przez Wnioskodawcę trzech spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych: przy ul. (), przy ul. () oraz przy ul. () będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Natomiast, odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a, stwierdzić należy, że ww. zwolnienie ma zastosowanie do dostawy, która nie jest objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Zatem, skoro czynność sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokali mieszkalnych w okolicznościach wskazanych we wniosku będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a nie będzie mieć zastosowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, jest prawidłowe, natomiast w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży ww. praw do lokali na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy należało uznać za nieprawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej