Brak opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziałów we współwłasności działek niezabudowanych o nr 1/1 i 1/2.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziałów we współwłasności działek niezabudowanych o nr 1/1 i 1/2.

Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 15 lipca 2022 r. (wpływ 18 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

1.Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość niezabudowaną ujawnioną w (…) o numerach ewidencyjnych działek 1/1 i 1/2 o łącznej powierzchni 0,2764 ha.

2.Zgodnie z wypisem w rejestrze gruntów z 11 maja 2020 r., wydanym przez Starostę, działka numer 1/1 o powierzchni 0,1510 ha stanowi łąki trwałe i pastwisko ŁIV o powierzchni 0,1458 ha i grunty pod rowami WŁIUV o powierzchni 0,0052 ha, a działka numer 1/2 o powierzchni 0,1254 ha stanowi łąki trwałe ŁIV o powierzchni 0,1197 ha oraz grunty pod rowami WŁIUV o powierzchni 0,0057 ha.

3.Własność działki 1/1 małżonkowie H. i Z. G. nabyli aktem notarialnym Rep. A nr (…) zawartym 26 lipca 1994 r. w drodze darowizny, a własność działki 1/1 małżonkowie H. i Z. G. nabyli aktem notarialnym Rep. A nr (…) z 22 sierpnia 2005 r. tytułem zamiany. Celem nabycia i zamiany było prowadzenie na nieruchomościach działalności rolniczej i w takim celu nieruchomość planowana do zbycia jest w dalszym ciągu wykorzystywana. Wnioskodawcy są rolnikami ryczałtowymi, korzystającymi ze zwolnienia z VAT.

4.Wnioskodawca oraz małżonka nie są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT.

5.Wnioskodawca oraz małżonka nie prowadzili na przedmiotowej nieruchomości działalności gospodarczej.

6.Wnioskodawca oraz małżonka nie mieli możliwości skorzystania z prawa do odliczenia VAT przy nabyciu przedmiotowych nieruchomości, nabycie nie podlegało VAT i nie występował podatek należny u zbywcy.

7.Wnioskodawca oraz małżonka nie wynajmowali i nie wydzierżawiali przedmiotowej nieruchomości oraz nie planują tego robić do dnia sprzedaży.

8.Wnioskodawca oraz małżonka nie prowadzili działań marketingowych związanych ze sprzedażą przedmiotowych działek.

9.Wnioskodawca oraz małżonka zawarli 18 czerwca 2020 r. umowę przedwstępną warunkową oraz zobowiązali się do uzyskania na własny koszt indywidualnej interpretacji podatkowej dotyczącej ewentualnego obowiązku zapłaty podatku z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, dostarczenia zaświadczenia o braku planu urządzenia lasu dla przedmiotowej nieruchomości, złożenia wniosku o założenie odrębnej księgi wieczystej.

W odniesieniu do działki nr 1/1:

1.W przyszłości Wnioskodawca nie planuje dokonywać dostawy innego gruntu.

2.W przeszłości nie dokonywał sprzedaży gruntu.

3.Nie dokonywał nakładów na zwiększenie atrakcyjności (wartości) przedmiotowych działek objętych wnioskiem, w szczególności nie zlecał: wydzielenia dróg wewnętrznych, podziału, uzbrojenia w media itp.

4.Z przedmiotowych działek przeznaczał produkty rolne na własne potrzeby.

5.Przedmiotowa działka na moment zbycia jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z zapisem o przeznaczeniu gruntów do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz usług.

6.W związku z aktualnym MPZP nie może być wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a strona nie zwracała się wcześniej do organu administracyjnego o wydanie takiej decyzji.

Do zawarcia umowy ostatecznej ma dojść po spełnieniu następujących warunków:

a)Uzyskania przez Nabywcę pozwolenia na budowę pawilonu handlowego o pow. użytkowej 526 m², w tym sala sprzedaży o powierzchni 400 m² wraz z 20 miejscami postojowymi.

b)Uzyskania przez Nabywcę ostatecznej decyzji na zjazd na przedmiotową nieruchomość wedle zamierzeń Nabywcy zgodnie z warunkami przez Nabywcę określonymi.

c)Braku zanieczyszczenia nieruchomości, którego skutkiem mógłby być obowiązek rekultywacji.

d)Potwierdzenia możliwość posadowienia przez Nabywcę planowanego budynku przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych.

e)Uzyskania przez Nabywcę warunków technicznych przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnych, deszczowej, oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją Nabywcy, pozwalających na realizację planowanej inwestycji w ciągu 6 miesięcy od zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży.

f)Uzyskania warunków technicznych usunięcia kolizji infrastruktury technicznej z planowanym obiektem handlowym.

g)Uzyskania przez Nabywcę promesy na sprzedaż wyrobów alkoholowych powyżej 4,5% w planowanym obiekcie.

Głównym celem zawarcia przedwstępnej umowy jest stworzenie stanu pewności, że planowana przez strony umowa zostanie zawarta w przyszłości (umowa przyrzeczona). Umowa przedwstępna zawiera istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

W odniesieniu do działki nr 1/2:

1.W przyszłości Wnioskodawca nie planuje dokonywać dostawy innego gruntu.

2.W przeszłości nie dokonywał sprzedaży gruntu.

3.Nie dokonywał nakładów na zwiększenie atrakcyjności (wartości) przedmiotowych działek, w szczególności nie zlecał wydzielenia dróg wewnętrznych, podziału, uzbrojenia w media itp.

4.Z przedmiotowych działek przeznaczał produkty rolne na własne potrzeby.

5.Przedmiotowa działka na moment zbycia jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z zapisem o przeznaczeniu gruntów do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz usług.

6.W związku z aktualnym MPZP nie może być wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a strona nie zwracała się wcześniej do organu administracyjnego o wydanie takiej decyzji.

Do zawarcia umowy ostatecznej ma dojść po spełnieniu następujących warunków:

a)Uzyskania przez Nabywcę pozwolenia na budowę pawilonu handlowego o pow. użytkowej 526 m², w tym sala sprzedaży o powierzchni 400 m² wraz z 20 miejscami postojowymi.

b)Uzyskania przez Nabywcę ostatecznej decyzji na zjazd na przedmiotową nieruchomość wedle zamierzeń Nabywcy zgodnie z warunkami przez Nabywcę określonymi.

c)Braku zanieczyszczenia nieruchomości, którego skutkiem mógłby być obowiązek rekultywacji.

d)Potwierdzenia możliwość posadowienia przez Nabywcę planowanego budynku przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych.

e)Uzyskania przez Nabywcę warunków technicznych przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnych, deszczowej, oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją Nabywcy, pozwalających na realizację planowanej inwestycji w ciągu 6 miesięcy od zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży.

f)Uzyskania warunków technicznych usunięcia kolizji infrastruktury technicznej z planowanym obiektem handlowym.

g)Uzyskania przez Nabywcę promesy na sprzedaż wyrobów alkoholowych powyżej 4,5% w planowanym obiekcie.

Głównym celem zawarcia przedwstępnej umowy jest stworzenie stanu pewności, że planowana przez strony umowa zostanie zawarta w przyszłości (umowa przyrzeczona). Umowa przedwstępna zawiera istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

W nadesłanym do wniosku uzupełnieniu wskazał Pan, że:

Działki objęte zakresem pytania we wniosku były wydzierżawiane dla Nabywcy („A.”sp. z o.o.) na okres 3 miesięcy. Czynsz dzierżawny wynosił 50 zł miesięcznie, łącznie z tytułu dzierżawy Wnioskodawca wraz z małżonką uzyskali 150 zł przychodu.

Udzielone zostało pełnomocnictwo:

‒do uzyskania zgody przez Nabywcę („A.” sp. z o.o.) na wycinkę drzew,

‒do wystąpienia o pozwolenie na budowę pawilonu handlowego o pow. użytkowej 526 m², w tym sala sprzedaży o powierzchni 400 m² wraz z 20 miejscami postojowym,

‒uzyskania przez Nabywcę warunków technicznych przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej, deszczowej, przyłącza energetycznego,

‒do uzyskania zgody na lokalizację zjazdu z drogi publicznej, zgodnie z koncepcją Nabywcy.

Nabywca, czyli „A.” sp. z o.o. uzyskał 21 lipca 2021 r. pozwolenia:

‒na wycinkę drzew,

‒na budowę pawilonu handlowego o pow. użytkowej 526 m², w tym sala sprzedaży o powierzchni 400 m² wraz z 20 miejscami postojowym,

‒na warunki techniczne przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej, deszczowej, przyłącza energetycznego,

‒na lokalizację zjazdu z drogi publicznej, zgodnie z koncepcją Nabywcy.

Po zawarciu umowy przedwstępnej Nabywca nie dokonywał żadnych inwestycji w infrastrukturze działek objętych zakresem pytania we wniosku.

Wnioskodawca wspólnie ze współwłaścicielem (żoną) udzielił zgody na dysponowanie nieruchomością na cele budowlane dla Nabywcy działek.

Pytanie

Czy Wnioskodawca w razie sprzedaży ww. działek będzie zobowiązany do zapłacenia podatku VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy nie powinien płacić podatku od towarów i usług VAT za sprzedaż działek, którymi włada już 15 lat, nie jest bowiem podatnikiem podatku VAT, a jednorazowa transakcja zbycia nieruchomości na ten status w tym zakresie nie będzie miała wpływu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości bądź udziału w nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bez udziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.

Jeżeli zatem, przedmiotem dostawy jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług, w rozumieniu art. 7 lub art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jest Pan współwłaścicielem nieruchomości niezabudowanej składającej się z działek nr 1/1 i nr 1/2. Własność działki 1/1 małżonkowie H. i Z. G. nabyli aktem notarialnym w drodze darowizny, a własność działki 1/1 małżonkowie nabyli aktem notarialnym tytułem zamiany. Celem nabycia i zamiany było prowadzenie na nieruchomości działalność rolniczej i w takim celu nieruchomość planowana do zbycia jest w dalszym ciągu wykorzystywana. Wnioskodawcy są rolnikami ryczałtowymi, korzystającymi ze zwolnienia z VAT. Uzyskane produkty rolne były przeznaczane na własne potrzeby.

Z wniosku wynika, że nie jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Ponadto nie prowadził Pan na przedmiotowej nieruchomości działalności gospodarczej. Nie miał Pan możliwości skorzystania z prawa do odliczenia VAT przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości, nabycie bowiem nie podlegało VAT i nie występował podatek należny u zbywcy.

Przedmiotowa nieruchomość na moment zbycia objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z zapisem o przeznaczeniu gruntów do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz usług. Nie prowadził Pan działań marketingowych związanych ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości. W przyszłości nie planuje Pan sprzedaży innego gruntu. Nie dokonywał Pan nakładów na zwiększenie atrakcyjności ww. działek.

Działki nr 1/1 i 1/2 były wydzierżawiane przez Pana odpłatnie Nabywcy (Spółce akcyjnej) na okres 3 miesięcy. Czynsz dzierżawny wynosił 50 zł miesięcznie.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w przypadku planowanej transakcji sprzedaży nieruchomości na rzecz Spółki będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku VAT.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży udziałów we współwłasności przedmiotowej nieruchomości, tj. działki nr 1/1 i 1/2 będzie Pan spełniał przesłanki do uznania Pana za podatnika podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Dzierżawa jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne, należne za używanie rzeczy przez jego dzierżawcę. Zatem, odpłatne udostępnianie nieruchomości innemu podmiotowi skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie wydzierżawiającego, a tym samym stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 535 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Zgodnie z art. 389 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia.

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej. Tym samym zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona jest w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto, należy zwrócić uwagę na kwestię udzielonego Nabywcy przez Pana pełnomocnictwa oraz innych zgód na dysponowanie nieruchomością w celach inwestycyjnych (budowlanych).

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego:

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu:

Umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu:

Pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego:

Jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu:

Pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że:

Przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Wskazał Pan, że 18 czerwca 2020 r. została zawarta przedwstępną umowa warunkowa, która uzależnia zawarcie docelowej umowy sprzedaży od łącznego spełnienia następujących warunków:

‒uzyskania przez Nabywcę pozwolenia na budowę pawilonu handlowego o pow. użytkowej 526 m², w tym sala sprzedaży o powierzchni 400 m² wraz z 20 miejscami postojowymi,

‒uzyskania przez Nabywcę ostatecznej decyzji na zjazd na przedmiotową nieruchomość wedle zamierzeń Nabywcy zgodnie z warunkami przez Nabywcę określonymi,

‒braku zanieczyszczenia nieruchomości, którego skutkiem mogłoby być obowiązek rekultywacji,

‒potwierdzenia możliwość posadowienia przez Nabywcę planowanego budynku przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych,

‒uzyskania przez Nabywcę warunków technicznych przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnych, deszczowej oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją Nabywcy, pozwalających na realizację planowanej inwestycji w ciągu 6 miesięcy od zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży,

‒uzyskania warunków technicznych usunięcia kolizji infrastruktury technicznej z planowanym obiektem handlowym,

‒uzyskania przez Nabywcę promesy na sprzedaż wyrobów alkoholowych powyżej 4,5% w planowanym obiekcie.

Wspólnie z żoną udzielił Pan również zgody na dysponowanie nieruchomością na cele budowlane dla Nabywcy działek.

Z wniosku wynika, że w ramach zawartej umowy przedwstępnej udzielił Pan również Nabywcy pełnomocnictwa do:

‒do uzyskania zgody przez Nabywcę na wycinkę drzew,

‒do wystąpienia o pozwolenie na budowę pawilonu handlowego o pow. użytkowej 526 m², w tym sala sprzedaży o powierzchni 400 m² wraz z 20 miejscami postojowym,

‒uzyskania przez nabywcę warunków technicznych przyłączy kanalizacji sanitarnej, wodnej, deszczowej, przyłącza energetycznego,

‒do uzyskania zgody na lokalizację zjazdu z drogi publicznej, zgodnie z koncepcją Nabywcy.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie udzielając Nabywcy stosownych zgód i pełnomocnictw, czynności wykonane przez pełnomocnika wywołują skutki bezpośrednio w Pana sferze prawnej. Stroną podejmowanych czynności jest bowiem Pan, a nie Pana pełnomocnik. Nabywca posiada pełnomocnictwo od Pana do działania w Pana imieniu, do pozyskania pozwoleń potrzebnych do realizacji inwestycji. Czynności wykonywane na przedmiotowych działkach są/będą wykonywane przez Nabywcę na podstawie udzielonego pełnomocnictwa, w Pana imieniu np. występowanie przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz podejmowanie wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania zgód i pozwoleń, warunków technicznych dotyczących przyłączenia do sieci sanitarnej, wodociągowej, kanalizacyjnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego, uzyskania zgody na lokalizację zjazdu z drogi publicznej, czy uzyskanie pozwolenia na budowę pawilonu handlowego.

Za uznaniem Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą przemawia również to, że zawarł Pan umowę odpłatnej dzierżawy przedmiotowych działek. Działania takiego nie można interpretować inaczej niż jako cel osiągania korzyści majątkowych, a więc cel zarobkowy. Zatem w przypadku sprzedawanej nieruchomości nie można mówić, iż w całym okresie jej posiadania stanowiła ona dla Pana wyłącznie majątek prywatny, służący Pana celom własnym/osobistym.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty opis sprawy stwierdzić należy, że planowana przez Pana sprzedaż opisanej nieruchomości będzie, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując opisanych we wniosku czynności, podjął Pan działania podobne do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazał Pan aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik Pana majątku osobistego, a sprzedaż przedmiotowych działek nr 1/1 i 1/2 będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W związku z powyższym, skoro w przedmiotowej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność dostawy działek nr 1/1 i 1/2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT może korzystać ze zwolnienia od tego podatku, albo może być opodatkowana właściwą stawką podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się:

Grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r. poz. 503):

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego –określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Z wniosku wynika, że ww. działki niezabudowane (nr 1/1 i 1/2) zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego położone są na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną oraz usług. Tym samym, ww. działki stanowią teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy.

W konsekwencji, transakcja sprzedaży przez Pana udziałów w działkach nr 1/1 i 1/2 nie będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Jeżeli nie można zastosować zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (tj. teren ma charakter budowlany), to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na postawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

‒towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

‒przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W analizowanym przypadku, działkę nr 1/2 nabył Pan wraz z żoną w drodze darowizny, a własność działki nr 1/1 nabył Pan tytułem zamiany. Nie miał Pan możliwości skorzystania z prawa do odliczenia podatku VAT przy nabyciu przedmiotowych działek, ponieważ nabycie nie podlegało VAT i nie występował podatek należny u zbywcy. Tym samym nie można uznać, że w takiej sytuacji przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu przedmiotowych działek lub też że takie prawo nie przysługiwało.

Zatem, transakcja sprzedaży ww. działek nie spełnia przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż nie są spełnione warunki wymienione w tym przepisie umożliwiające zastosowanie tego zwolnienia, bowiem przy nabyciu tych działek nie występował VAT należny, który mógłby podlegać odliczeniu.

Reasumując, do sprzedaży przez Pana udziałów we współwłasności działek nr 1/1 i 1/21 nie można zastosować zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, a w konsekwencji dostawa przez Pana udziałów we współwłasności ww. działek będzie opodatkowana właściwa dla przedmiotu dostawy stawką VAT i w związku z tym będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu tej dostawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym opisanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo wskazuję również, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Pana jako Wnioskodawcy. Przedmiotowa interpretacja indywidualna nie wywiera natomiast skutku prawnego dla współwłaściciela działek, tj. Pana żony.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).