Temat interpretacji

Dokumentowanie otrzymanych dopłat do usług odprowadzania ścieków

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2020 r. (data wpływu 5 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 lipca 2020 r. (data wpływu 4 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania otrzymanych dopłat do usług odprowadzania ścieków jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania otrzymanych dopłat do usług odprowadzania ścieków. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 31 lipca 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, oraz własne stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Zakład Wodociągów i Kanalizacji sp. z o.o. (dalej jako ZWiK, Zakład lub Wnioskodawca) prowadzi działalność jako przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1437, z późn. zm., dalej jako u.z.z.w.).

Organem założycielskim Spółki jest Gmina, która posiada 100% udziałów w Spółce. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, posiada własny NIP, REGON i jest jednostką posiadającą osobowość prawną.

Przedmiotem przeważającej działalności Zakładu, jako przedsiębiorcy stanowi zgodnie z aktualnym wydrukiem z Krajowego Rejestru Sądowego dotyczącego tego Przedsiębiorcy:

• pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody,
• roboty związane z budową obiektów inżynierii wodnej,
• wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych,
• odprowadzanie i oczyszczanie ścieków.

Spośród wskazanych obszarów objętych przedmiotem przeważającej działalności ZWiK, kluczowe znaczenie posiadają: pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody oraz odprowadzanie i oczyszczanie ścieków, jako newralgicznie związane z posiadanym przez Zakład statusem przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego.

Ceny jednostkowe wody i ścieków w Gminie normują taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, zatwierdzone przez Państwowe Gospodarstwo Wodne () Decyzja.

Ceny te, ustalane są w wartości netto i nie uwzględniają podatku VAT. Gmina ze względu na wysoką cenę wody i ścieków, wprowadziła dopłaty do ceny jednostkowej netto wody i ścieków dla wybranych grup odbiorców taryfowych gospodarstw domowych i gospodarstw rolnych. Wszystkim odbiorcom Spółka wystawia faktury VAT za dostawę wody i odprowadzanie ścieków po cenach wynikających z taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. W związku z udzieloną dopłatą dla grup taryfowych gospodarstwa domowe i gospodarstwa rolne cena jednostkowa netto wody i ścieków zatwierdzona przez Wody Polskie została pomniejszona o wysokość netto dopłaty wynikającej z Uchwały Rady Miejskiej nr () z dnia () r. w sprawie udzielenia dopłaty do ceny za dostawę wody i odprowadzanie ścieków dla odbiorców usług zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków na terenie Gminy. W konsekwencji ustalonych dopłat na konto bankowe Spółki trafia mniej należności od odbiorców za wodę i ścieki, niż wynika to z taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków.

Dlatego też, na koniec każdego miesiąca Spółka obciąża Gminę fakturą VAT na podstawie miesięcznego raportu o ilości sprzedanej wody i odprowadzonych ścieków, powiększoną o obowiązujący podatek VAT.

W piśmie z dnia 31 lipca 2020 r., będącym uzupełnieniem do wniosku Zainteresowany poinformował, że:

1. Świadczenie usług będących przedmiotem wniosku ma miejsce zarówno przed dniem 1 lipca 2020 r., jak i po dniu 1 lipca 2020 r.
2. Wnioskodawca oświadcza, że nie występował z wnioskiem o wydanie Wiążącej Informacji Stawkowej, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług.
3. Otrzymana od Gminy dopłata wynikająca z Uchwały Rady Miejskiej nr () z dnia () r. nie dofinansowuje ogólnej działalności Spółki.
4. Dopłaty uchwalone przez Gminę mają bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez Spółkę na rzecz gospodarstw domowych i gospodarstw rolnych (taryfowa stawka za m³ wody i m³ ścieków jest obniżona o kwotę dopłaty ustaloną w przedmiotowej Uchwale Rady Miesjkiej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Gmina powinna być obciążana przez Spółkę fakturą VAT, tj. za ilość sprzedanych metrów wody i ścieków przemnożoną przez cenę dopłaty netto + obowiązujący podatek VAT (8%)?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku z dnia 31 lipca 2020 r.).

1. Gmina powinna być obciążona przez Spółkę fakturą VAT liczoną jako ilość sprzedanych metrów wody i ścieków przemnożoną przez cenę dopłaty netto plus obowiązujący podatek VAT.
2. Odnośnie pytania nr 2 według stanowiska Gminy, że Spółka powinna ją obciążać notą księgową za ilość sprzedanych metrów wody i ścieków przemnożoną przez cenę dopłaty netto bez podatku VAT, Wnioskodawca uważa stanowisko Gminy za nieuzasadnione i całkowicie błędne.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że powinien wystawiać faktury VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Z powyższego wynika, że przychodem do opodatkowania przez Spółkę jest zarówno kwota netto zapłacona przez mieszkańca, jak i kwota netto zapłacona przez Gminę.

Ponadto, zgodnie z Uchwałą Rady Miasta z () r. w sprawie udzielenia dopłaty do ceny za dostawę wody i odprowadzanie ścieków dla odbiorców usług zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków na terenie Gminy X i załącznikiem do Uchwały, w którym ustalono dopłatę do 1 m³ ceny wody netto i dopłatę do 1 m³ ceny ścieków netto, Wnioskodawca uznał, że od cen netto zatwierdzonych przez Wody Polskie winien odjąć cenę netto dopłaty uchwalonej przez Gminę. Na podstawie miesięcznej ilości sprzedanej wody i odprowadzonych ścieków w gospodarstwach domowych i gospodarstwach rolnych, Wnioskodawca obciąża Gminę fakturą za ilość metrów wody i ścieków przemnożoną przez wysokość dopłaty 1 m³ ceny wody netto i wysokość dopłaty 1 m³ ceny ścieków netto i dolicza obowiązujący podatek VAT, tj. 8%.

Otrzymana dopłata uzależniona jest ściśle od ilości zużytej przez mieszkańców wody i odprowadzonych ścieków, a co za tym idzie, ma bezpośredni wpływ na cenę usługi dostarczenia wody i odprowadzenia ścieków, a więc nie dofinansowuje ogólnej działalności Spółki tylko bezpośredniego odbiorcę usługi.

Podstawowym przychodem do opodatkowania podatkiem VAT w Spółce jest cena taryfowa zatwierdzona przez Wody Polskie. Gmina uchwalając dopłatę do ceny taryfowej netto dla poszczególnych grup taryfowych pomniejsza przychody Spółki do opodatkowania. Dlatego też, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepis ten oznacza, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Cytowany powyżej przepis art. 29a ust. 1 ustawy, stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługobiorca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Określając, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania. Z treści przepisów wynika więc, że w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towarów lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia usług. Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że podstawę opodatkowania podatkiem VAT zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli taki bezpośredni związek nie występuje, np. dofinansowanie ogólne na pokrycie kosztów działalności, nie podlega opodatkowaniu. Włączenie zatem do podstawy opodatkowania podatkiem VAT dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc obrotem ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, nie związana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

Należy podkreślić, że celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług.

Przy czym, przez sprzedaż, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Przekazywane Wnioskodawcy dopłaty mają bezpośredni wpływ na cenę usługi świadczonej przez Spółkę na rzecz gospodarstw domowych i gospodarstw rolnych, i stanowią dotację lub inne dopłaty o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1 ustawy. Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe oznacza, że dopłaty te zwiększają obrót, o którym mowa w art. 29a ust. 1 ustawy i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Gmina stoi na stanowisku, że Zakład powinien wystawiać noty księgowe, dokumentujące dopłaty do wody i ścieków w wartości netto (nie uwzględniając podatku VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepis ten oznacza, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Cytowany powyżej przepis art. 29a ust. 1 ustawy, stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z treści powołanych wyżej przepisów wynika więc, że w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia usług. Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne na pokrycie kosztów działalności nie podlega opodatkowaniu. Włączenie zatem do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc obrotem ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność jako przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.

Organem założycielskim Spółki jest Gmina, która posiada 100% udziałów w Spółce. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, posiada własny NIP, REGON i jest jednostką posiadającą osobowość prawną.

Przedmiotem przeważającej działalności Zakładu, jako przedsiębiorcy jest zgodnie z aktualnym wydrukiem z Krajowego Rejestru Sądowego dotyczącego tego Przedsiębiorcy:

• pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody,
• roboty związane z budową obiektów inżynierii wodnej,
• wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych,
• odprowadzanie i oczyszczanie ścieków.

Spośród wskazanych obszarów objętych przedmiotem przeważającej działalności ZWiK, kluczowe znaczenie posiadają: pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody oraz odprowadzanie i oczyszczanie ścieków, jako newralgicznie związane z posiadanym przez Zakład statusem przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego.

Ceny jednostkowe wody i ścieków w Gminie normują taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, zatwierdzone przez Państwowe Gospodarstwo Wodne (). Ceny te, ustalane są w wartości netto i nie uwzględniają podatku VAT. Gmina ze względu na wysoką cenę wody i ścieków, wprowadziła dopłaty do ceny jednostkowej netto wody i ścieków dla wybranych grup odbiorców taryfowych gospodarstw domowych i gospodarstw rolnych. Wszystkim odbiorcom Spółka wystawia faktury za dostawę wody i odprowadzanie ścieków po cenach wynikających z taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. W związku z udzieloną dopłatą dla grup taryfowych (gospodarstwa domowe i gospodarstwa rolne) cena jednostkowa netto wody i ścieków zatwierdzona przez Wody Polskie została pomniejszona o wysokość netto dopłaty wynikającej z Uchwały Rady Miejskiej. W konsekwencji ustalonych dopłat na konto bankowe Spółki trafia mniej należności od odbiorców za wodę i ścieki, niż wynika to z taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków.

Dlatego też, na koniec każdego miesiąca Spółka obciąża Gminę fakturą na podstawie miesięcznego raportu o ilości sprzedanej wody i odprowadzonych ścieków, powiększoną o obowiązujący podatek VAT. Otrzymana od Gminy dopłata wynikająca z Uchwały Rady Miejskiej nr () z dnia () r. nie dofinansowuje ogólnej działalności Spółki.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii dokumentowania otrzymanych dopłat od usług odprowadzania ścieków.

Dokonując analizy przedstawionych w złożonym wniosku okoliczności i powołanych wyżej przepisów, w pierwszej kolejności należy wskazać, że otrzymanie dotacji (dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.

Otrzymana dotacja (dopłata) niemająca bezpośredniego wpływu na cenę usługi, mająca na celu ogólne dofinansowanie działalności podatnika, nieuzależniona od ilości i wartości świadczonych usług, nie zwiększa podstawy opodatkowania z tytułu podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie przedmiotowe dopłaty do ceny wody i ścieków mają bezpośredni wpływ na cenę usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz gospodarstw domowych i gospodarstw rolnych. Wnioskodawca wyraźnie wskazał, że Gmina, ze względu na wysoką cenę wody i ścieków, wprowadziła dopłaty do ceny wody i ścieków dla wybranej grupy odbiorców taryfowych gospodarstw domowych i gospodarstw rolnych. Oznacza to, że w opisanej sytuacji wystąpi dopłata mająca na celu sfinansowanie ceny sprzedaży, nie natomiast pokrycia ogólnych kosztów działalności Wnioskodawcy. Dopłaty te zatem stanowią dotacje lub inne dopłaty o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Przywołany wyżej przepis art. 106b ust. 1 ustawy wskazuje więc w jakich sytuacjach podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury. Obowiązek ten występuje w sytuacji dokonania sprzedaży, jak również innych czynności wskazanych w tym przepisie.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług.

Przy czym, przez sprzedaż, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Jak wskazano wyżej, w okolicznościach przedstawionych w przedmiotowej sprawie, przekazywane Wnioskodawcy dopłaty mają bezpośredni wpływ na cenę usługi świadczonych przez Spółkę na rzecz gospodarstw domowych i gospodarstw rolnych. Powyższe oznacza tym samym, że dopłaty te zwiększają obrót, o którym mowa w art. 29a ust. 1 ustawy i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Konieczność opodatkowania wskazanych dopłat wynika wprost z treści ww. przepisu art. 29a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Odnosząc powyższe w kontekście wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie dokumentowania otrzymanych od Gminy dopłat należy stwierdzić, że brak jest podstaw do wystawiania z tytułu dopłat faktur. Otrzymywane bowiem od Gminy dopłaty stanowią zapłatę z tytułu świadczenia usług przez Zainteresowanego na rzecz gospodarstw domowych i gospodarstw rolnych, a nie na rzecz Gminy. Pomiędzy Wnioskodawcą, a Gminą nie dochodzi do odrębnej sprzedaży. Kwoty otrzymywane od Gminy stanowią dopłatę do ceny sprzedaży wody i ścieków na rzecz gospodarstw domowych i gospodarstw rolnych i są w istocie częścią należności od mieszkańca za wykonane przez Wnioskodawcę na jego rzecz usługi. To gospodarstwa domowe są beneficjentami dopłat, a nie Zainteresowany i to na ich rzecz Spółka powinna wystawiać faktury dokumentujące dostawę wody i odprowadzanie ścieków po cenach wynikających z taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Powyższe oznacza zatem, że pomiędzy Wnioskodawcą, a Gminą nie zachodzi konieczność wystawiania faktur, nie ma jednak przeciwwskazań, aby tego typu czynność potwierdzić innym dokumentem, np. notą księgową.

Podsumowując, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że:

1. Gmina nie powinna być obciążana przez Spółkę fakturą, tj. za ilość sprzedanych metrów wody i ścieków przemnożoną przez cenę dopłaty netto + obowiązujący podatek VAT.
2. Gmina powinna być obciążana przez Spółkę notą księgową, tj. za ilość sprzedanych metrów wody i ścieków przemnożoną przez cenę dopłaty netto, bez podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym: Gmina powinna być obciążona przez Spółkę fakturą VAT liczoną jako ilość sprzedanych metrów wody i ścieków przemnożoną przez cenę dopłaty netto plus obowiązujący podatek VAT, oceniono jako nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie sprawy lub własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone. W interpretacji udzielono odpowiedzi tylko w zakresie zadanego pytania.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej