Zgodnie z umową, Kupujący zobowiązuje się do dopłaty podatku VAT, w przypadku uzyskania przez Sprzedającego interpretacji podatkowej, z której będzie wynikało, że jest on podatnikiem VAT na potrzeby niniejszej transakcji. Ponadto Kupujący zobowiązuje się do pokrycia części opłaty planistycznej, określonej w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jaka może zostać nałożona przez Gminę ... na Sprzedającego, w związku ze zbyciem nieruchomości.

Sprzedający nie zawierał umowy przedwstępnej, ani innej umowy o charakterze rezerwacyjnym z Kupującym. Ponadto Sprzedający nie udzielał Kupującemu żadnych pełnomocnictw, w tym w szczególności pełnomocnictw do uzyskania warunków zabudowy, decyzji o pozwoleniu na budowę czy doprowadzenia przyłączy do Nieruchomości. Sprzedający nie udzielał również pełnomocnictw Kupującemu ani innym osobom do reprezentowania go w związku z koniecznością uchwalenia Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego. Wszystkie działania w tym zakresie podejmował Kupujący, bądź reprezentujące go podmioty, we własnym zakresie.

Sprzedający nie ogłaszał w żaden sposób zamiaru sprzedaży działki oznaczonej nr 1. Nie zamieszczał ogłoszeń na płocie, słupach ogłoszeniowych, gazetach czy Internecie. Nie korzystał z usług świadczących usługi pośrednictwa w obrocie nieruchomościami.

Z Kupującym skontaktował go przedstawiciel firmy ..., która reprezentowała Kupującego i pomagała mu w znalezieniu odpowiednich terenów pod hale produkcyjno-magazynowe. Negocjacje w imieniu Kupującego również prowadził przedstawiciel firmy .... To Kupujący pierwszy wyszedł z inicjatywą nabycia nieruchomości.

Podział Nieruchomości i inne transakcje sprzedaży nieruchomości

1.Czy sprzedaż prawa własności działki oznaczonej numerem ewidencyjnym 1, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług może być dokonana wyłącznie przez podatnika w rozumieniu ustawy. Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Wykonywanie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. przepisu poprzez wskazanie, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W konsekwencji, dla możliwości uznania konkretnej dostawy towarów za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług należy wykazać łączne istnienie dwóch przesłanek:

Jak z tego wynika, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wyłącznie obrót towarami, który jest dokonywany przez profesjonalny podmiot.

Odnosząc powyższe ogólne rozważania do przedstawionego stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawcy pierwsza z przesłanek pozwalających na uznanie transakcji za podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. odpłatne przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel jest spełniona. Na mocy umowy sprzedaży własność Przedmiotu Sprzedaży przejdzie ze Sprzedającego na Nabywcę, a Sprzedający uzyska w zamian cenę określoną w Umowie Sprzedaży.

W ocenie Wnioskodawcy nie zostanie spełniona jednak druga przesłanka, od której uzależnione jest opodatkowanie dostawy Przedmiotu Sprzedaży podatkiem VAT.

Jak wskazano w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 maja 2018 r. sygn. akt I FSK 1136/16, „przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania w obrębie zarządu majątkiem prywatnym. Motywy jakimi kieruje się podmiot rozpoczynając działalność gospodarczą, czy pierwotny cel albo zamiar jakie mu towarzyszą przy nabywaniu nieruchomości nie są same w sobie okolicznościami decydującymi o uznaniu sprzedającego działki za czyniącego to w charakterze podatnika podatku VAT albo za nie działającego w takim charakterze. Istotne znaczenie mają obiektywne, a nie subiektywne przesłanki pozwalające odróżnić działania noszące cechy zawodowe, od tych które mieszczą się w granicach dysponowania majątkiem prywatnym”.

Dla możliwości uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług, niezbędne jest zatem zbadanie ogółu okoliczności danej transakcji. Analizę tę przeprowadza się w celu stwierdzenia czy sprzedawca nieruchomości angażuje w związku z jej dokonaniem środki podobne do tych wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w danym zakresie. Jak zauważono w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 lutego 2010 r. sygn. akt I SA/Po 1015/09, „ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, ani nawet formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności - bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika od towarów i usług”.

Zauważa się również, że „dla zakwalifikowania osoby fizycznej jako podatnika podatku od towarów i usług musi ona zachowywać się jak profesjonalista, a nie osoba wykonująca uprawnienia wynikające z prawa własności” (tak m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 lutego 2017 r. sygn. akt I FSK 1022/15, czy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 11 września 2019 r. sygn. akt I SA/Ol 428/19). Należy mieć przy tym na uwadze, że - jak wynika z interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 15 kwietnia 2013 r. sygn. IPTPP2/443-107/13-4/KW, „aktywność handlowa musi wskazywać ciąg okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich”.

Podobnie chęć osiągnięcia zysku nie może przemawiać za prowadzeniem działalności gospodarczej przez osobę fizyczną. Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1289/10, „to, iż sprzedaż miała i ma na celu pozyskanie środków pieniężnych, samo w sobie nie ma przesądzającego znaczenia, jak chce organ, bo każda sprzedaż ma, co do zasady, taki cel”.

Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 marca 2015 r. sygn. akt I FSK 1859/13, „na prowadzenie przez zbywcę działalności gospodarczej może wskazywać:

W innym wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 marca 2017 r. sygn. akt I FSK 1643/15 zauważono, że „przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielanie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności”.

Podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 25 listopada 2015 r. sygn. IPPP2/4512-939/15-2/BH na podstawie podobnego stanu faktycznego. We wniosku wskazano, że „do momentu zawarcia umowy przedwstępnej z Inwestorem Wnioskodawca nie prowadził na przedmiotowej nieruchomości żadnych prac, w szczególności nie dokonał jej podziału, uzbrojenia w przyłącza do sieci wodnej, kanalizacyjnej, elektrycznej itp., nie występował z wnioskiem o wydanie decyzji o udzielenie pozwolenia na budowę. Na podstawie zawartych umów przedwstępnych oraz udzielonych Inwestorowi pełnomocnictw, Inwestor dokonywał oraz dokonuje działań celem uzbrojenia terenu poprzez doprowadzenie mediów do poszczególnych działek (gaz, prąd, urządzenia służące do doprowadzania oraz odprowadzania wody). Co istotne powyższe działania Inwestora nie mają już żadnego wpływu na cenę nieruchomości, która została przez strony ustalana wcześniej na podstawie umowy przedwstępnej, nie są też wykonywane w celu podniesienia wartości nieruchomości ani zwiększenia jej atrakcyjności celem dodatkowych profitów dla Wnioskodawcy. Działania w zakresie uzbrojenia podejmuje na własny koszt Inwestor. Ponadto pełnomocnik, w imieniu Wnioskodawcy zawarł na podstawie udzielonego pełnomocnictwa dwie umowy sprzedaży działki gruntu oraz udziału w gruncie, wydzielonych w wyniku działań pełnomocnika, bezpośrednio z osobami fizycznymi - kontrahentami inwestora, realizującego na ich rzecz inwestycję budowlaną na gruncie uprzednio należącym do Wnioskodawcy. W wyniku zawartych umów sprzedaży Wnioskodawca otrzymał zapłatę bezpośrednio od osób fizycznych - kontrahentów Inwestora. Zdaniem Organu okoliczności rozpatrywanej sprawy nie pozwalają uznać Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą działek wydzielonych z przedmiotowej nieruchomości. Brak jest przesłanek wskazujących na to, że Wnioskodawca w odniesieniu do planowanej sprzedaży działek stanowiącej majątek prywatny będzie działał „w charakterze handlowca” w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT”. Stanowisko to zostało również potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 lutego 2017 r. sygn. 1462-IPPP3.4512.906.2016.1.IG.

Stanowisko to potwierdzono również w późniejszej interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 października 2018 r. sygn. 0112-KDIL2-1.4012.391.2018.2.AS, w której stwierdzono, że „nie wystąpił (...) ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełni przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zainteresowany nie podejmował żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu (jak w szczególności: uzbrojenie terenu w przyłącza do sieci wodnej, gazowej lub/i elektrycznej; ogrodzenie; utwardzenie dróg wewnętrznych, wystąpienie o decyzje o warunkach zabudowy). Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowany, sprzedając przedmiotowe działki, będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem własnym, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług”.

Odnosząc wskazane wyżej orzecznictwo i interpretacje do przedstawionego stanu faktycznego należy także zauważyć, że Sprzedający nie podejmował aktywnie żadnych czynności w celu sprzedaży Nieruchomości, ani zwiększenia jej wartości. Nieruchomość będąca we władaniu Sprzedającego została wyszukana przez spółkę ..., działającą na rzecz Kupującego. To przedstawiciel spółki ... (pośrednika) skontaktował się z Wnioskodawcą, spotkał się ze Sprzedającym i zaproponował mu nabycie Nieruchomości. Tym samym należy zauważyć, że do transakcji doszło z inicjatywy Kupującego.

Podkreślenia wymaga również fakt, iż Sprzedający nie zawierał z Kupującym umowy przedwstępnej, nie udzielał Kupującemu ani jego przedstawicielom pełnomocnictw ani prawa do dysponowania gruntami na cele budowlane. W omawianym przypadku doszło do zwykłej transakcji sprzedaży, w ramach której Wnioskodawca przeniósł własność nieruchomości (działki nr 1) na rzecz Kupującego za określoną cenę.

Sprzedający nie podejmował również żadnych czynności mających na celu uzbrojenie zarówno działki nr 1, jak i pozostałych działek powstałych z podziału działki nr 2. Nie występował również z wnioskami w przedmiocie uchwalenia Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego. To spółka (Kupujący) była zainteresowana uchwaleniem MPZP, który swym zakresem objął również sprzedawaną działkę, ponieważ w okolicy posiada już fabryki i hale montażowe.

Nie można również pomijać faktu, iż Wnioskodawca utracił źródło przychodów (pracodawca rozwiązał z nim umowę o pracę w połowie 2022 r.), co również wpłynęło na jego sytuację majątkową oraz zmotywowało go do podjęcia decyzji o sprzedaży gruntu. Niemniej jednak, działania takie nie mogą być utożsamiane z prowadzeniem działalności. Zarówno okoliczności w jakich nabyta została Nieruchomości, jak i przebieg transakcji nie wskazuje, iż mamy tu do czynienia z profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Ponadto Sprzedający poza rozmowami prowadzonymi z przedstawicielami Kupującego oraz podpisaniem umowy sprzedaży nie podejmował innych skomplikowanych i złożonych czynności mających doprowadzić do sprzedaży.

Warto również podkreślić, że Sprzedający nie prowadzi ani nie prowadził działalności gospodarczej, zaś sama nieruchomość nie była nigdy przedmiotem najmu czy dzierżawy. Sprzedający nie był również zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Sprzedający dokonał wprawdzie w przeszłości sprzedaży nieruchomości (tj. działek 3, 4, 5, 6, 7), które otrzymał w darowiźnie od ojca oraz w części w wyniku odpłatnego zniesienia współwłasności , to jednak sprzedaż spowodowana była trudną sytuacją majątkową Sprzedającego (wynikającą m.in. z zaległości w spłacie zobowiązań), który sprzedając części nieruchomości starał się zabezpieczyć byt swój oraz pozostających pod jego opieką dzieci. Nie podejmował również działań zmierzających do zwiększenia wartości nieruchomości ani nie dążył do ich uzbrojenia.

Zauważyć również należy, iż Sprzedający nie ogłaszał w żaden sposób chęci sprzedaży zarówno Nieruchomości jak i działek sprzedanych w latach 2011-2012. Tylko raz zamieścił ogłoszenie na słupie (działka nr 3), w pozostałych przypadkach informacje o działkach dostępnych do nabycia kupujący (osoby fizyczne) uzyskiwały na zasadach „poczty pantoflowej”. Tym samym, działania towarzyszące zarówno transakcjom z 2011-2012 r. jak sprzedaży nieruchomości nosiły znamiona zwykłego rozporządzenia własnym majątkiem a nie cechy przypisywane przedsiębiorcom, prowadzącym działalność gospodarczą w obrocie nieruchomościami.

Przytoczone okoliczności przemawiają za tezą, że Sprzedający nie zachowywał się jak profesjonalista zajmujący się obrotem nieruchomościami, lecz jak osoba wykonująca swoje prawo własności.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego, Sprzedający nie będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek świadczących o tym, że podejmowana przez niego aktywność w przedmiocie zbycia Przedmiotu Sprzedaży, mogłaby być porównana do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnym obrotem nieruchomościami.

Jak wskazuje art. 41 ust. 1 ustawy VAT w zw. z art. 146aa ustawy VAT, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%. W związku z tym, co do zasady dostawa gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, tj. 23%. Dostawa gruntów nie zawsze jednak wiąże się z opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, jako że w niektórych przypadkach zastosowanie może mieć zwolnienie przedmiotowe.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jak przyjął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 19 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Łd 195/18, „opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług”.

Nieruchomość w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym uchwałą Rady Miasta i Gminy ... numer ..., z dnia 31 stycznia 2019 roku, oznaczona jest w części jako teren obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz zabudowy usługowej, w części jako teren zabudowy mieszkaniowej i jednorodzinnej wraz z zabudową usługową, oraz w części jako teren drogi publicznej klasy dojazdowej.

W związku z powyższym, działka o numerze ewidencyjnym 1 stanowi teren niezabudowany, który zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczony jest pod zabudowę.

W świetle powyższych ustaleń, w ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż działki oznaczonej numerem ewidencyjnym 1 nie będzie objęta zwolnieniem z podatku od towarów i usług z uwagi na dokonanie dostawy terenów niezabudowanych, będących terenem budowlanym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży prawa własności działki nr 1.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT:

Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowej (działki) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Według art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r., poz. 1360):

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:

W myśl art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z treści wniosku wynika, że 24 czerwca 2022 r. zawarł Pan (Sprzedający) z … sp. z o. o. (Kupującym) umowę sprzedaży, na mocy której sprzedał Pan Kupującemu prawo własności nieruchomości, tj. działkę oznaczoną numerem ewidencyjnym: 1. Przy zawarciu Umowy Sprzedaży oświadczył Pan mi.in., że jest właścicielem ww. nieruchomości gruntowej nr 1. Działka ta posiada dostęp do drogi publicznej i znajduje się na terenie, który w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oznaczony jest w części jako teren obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz zabudowy usługowej, w części jako teren zabudowy mieszkaniowej i jednorodzinnej wraz z zabudową usługową, oraz w części jako teren drogi publicznej klasy dojazdowej.

Nie zawierał Pan umowy przedwstępnej, ani innej umowy o charakterze rezerwacyjnym z Kupującym. Ponadto nie udzielał Pan Kupującemu żadnych pełnomocnictw. Nie ogłaszał Pan w żaden sposób zamiaru sprzedaży działki oznaczonej nr 1. Nie zamieszczał ogłoszeń na płocie, słupach ogłoszeniowych, gazetach czy Internecie. Nie korzystał z usług świadczących usługi pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Z Panem skontaktował się przedstawiciel firmy ..., która reprezentowała Kupującego i pomagała mu w znalezieniu odpowiednich terenów pod hale produkcyjno-magazynowe.

Ojciec Pana 26 stycznia 2005 r. darował Panu m.in. udział wynoszący 1/3 w niezabudowanej działce gruntu nr 2 o obszarze 1,5100 ha. Sąd w ... postanowieniem o dział spadku i zniesienie współwłasności z dnia 15 czerwca 2005 r. postanowił, iż gospodarstwo rolne po zmarłej Pana babce będzie stanowiło Pana współwłasność wraz z Pana ojcem. W skład gospodarstwa wchodziła nieruchomość gruntowa o nr 2. Pozostali spadkobiercy, tj. dwóch braci przekazali udziały wynoszące po 1/3 własności Nieruchomości i zostali zaspokojeni. Z działki nr 2 wydzielił Pan 6 działek, tj. działki nr 3, 4, 5, 6, 7 i 1. Poza podziałem działek, nie podejmował Pan żadnych działań zmierzających do zwiększenia atrakcyjności wydzielonych działek. W szczególności nie doprowadzał Pan do ww. działek mediów (woda, gaz, prąd), nie wydzielał również dróg dojazdowych (działki miały dostęp do drogi), nie dokonywał utwardzeń dróg etc. Z uwagi na pogarszającą się sytuację finansową oraz konieczność utrzymania prowadzonej przez Pana rodzinny zastępczej, podjął Pan w latach 2011-2012 decyzję o sprzedaży części nieruchomości.

Na moment sprzedaży ww. nieruchomości jak i na moment złożenia wniosku o interpretację nie prowadził Pan działalności gospodarczej, nie był również czynnym podatnikiem podatku VAT. Nie zamierza Pan prowadzić działalności gospodarczej w przyszłości. Nie jest i nie był Pan rolnikiem ryczałtowym.

Podjął Pan decyzję o sprzedaży Nieruchomości (Działki nr 1) z uwagi na utratę pracy oraz możliwości zarabiania pieniędzy (stan zdrowia), a co za tym idzie środków do życia dla siebie oraz pozostających pod Pana opieką dzieci. Potrzebował Pan również środków na remont domu. Posiada Pan inne działki, tj. działki nr : …, …, …, …, jednakże w najbliższym czasie nie zamierza Pan ich sprzedawać.

Nieruchomość o nr 1 nie była wykorzystywana przez Pana ani do działalności gospodarczej ani rolniczej. Wykorzystywał ją Pan do momentu sprzedaży na własny użytek, przede wszystkim do siania zboża oraz jako łąkę w celu wykarmienia własnego inwentarza, które hodował na potrzeby własne. Nie dokonywał Pan w przeszłości działań mających na celu uzbrojenia działki nr 1. Nie ubiegał się Pan o uchwalenie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego dla sprzedawanej Nieruchomości. Działka nr 1 nie była w przeszłości ani wynajmowana ani wydzierżawiona.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z całokształtu okoliczności sprawy nie wynika taka Pana aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zatem należy uznać, że sprzedaż przez Pana prawa własności działki oznaczonej numerem ewidencyjnym 1 nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Brak jest bowiem przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie zbycia ww. działki, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie występuje bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że dostawa przedmiotowej działki wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Sama tylko okoliczność, że z działki nr 2 wydzielił Pan 6 działek (tj. działki nr 3, 4, 5, 6, 7 i 1), z których 5 działek została sprzedana w latach 2011-2022, natomiast jedna objęta zakresem wniosku w czerwcu 2022 r., nie może przesądzać o tym, że sprzedaż działki nr 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ponadto, z powołanych powyżej wyroków TSUE wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), natomiast w rozpatrywanej sprawie nie występuje zbiór tych zorganizowanych działań. Czynności podejmowane przez Pana w związku ze sprzedażą prawa własności działki nr 1, nie powodują, że należy uznać Pana za osobę podejmującą aktywne działania w celu dokonania sprzedaży gruntów, angażującą środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Zatem w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że Pan w związku ze sprzedażą prawa własności działki nr 1 występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Działania podejmowane przez Pana należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, korzysta Pan z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

W konsekwencji, dokonując sprzedaży prawa własności działki nr 1 nie działa Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zatem sprzedaż ww. działki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że z uwagi na nieuznanie Pana za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą prawa własności działki nr 1 i tym samym stwierdzenie, że ww. dostawa nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT nie udziela się odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).