Opodatkowanie podatkiem od towarów transkacji sprzedaży części działki nr 1/1.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 lutego 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem od towarów transakcji sprzedaży części działki nr 1/1.

Uzupełniła go Pani – na wezwanie – pismem z 14 kwietnia 2022 r. (wpływ 20 kwietnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani właścicielem:

1)gruntów o powierzchni ogółem 1,6274 ha, a w tym grunty związane z działalnością gospodarczą 9192 m²,

2)lasu o obszarze 1,7 ha.

3 grudnia 2021 r. w formie aktu notarialnego została zawarta przez Panią oraz Pani braci z żonami przedwstępna umowa sprzedaży gruntów na rzecz A. Sp. z o.o. z siedzibą w (…). Zgodnie z tą umową, sprzeda Pani ww. Spółce nieruchomość gruntową stanowiącą działkę o obszarze 3.980 m². Działka ta - zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - położona jest na obszarach oznaczonych symbolami: C.KDD4 - tereny dróg publicznych klasy D - dojazdowe, C.PU2 - tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz usługowych, C.U1 - tereny usług. Jednocześnie działka ta stanowi w ewidencji gruntów tereny oznaczone symbolem Ba - tereny przemysłowe.

Dodatkowo część wskazanej działki była przedmiotem umowy najmu pod działalność gospodarczą prowadzoną przez osobę trzecią. Przy czym był to najem prywatny, bowiem Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Dodać trzeba, że przedmiotową działkę wraz z innymi gruntami nabyła Pani w wieczyste użytkowanie od B. w 1996 r. i od tego momentu podejmowała Pani jedynie czynności związane z przekształceniem prawa użytkowania w prawo własności, czy podziałem i wydzieleniem części działki na drogę.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani:

1.Numery działek będące przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej: kawałek działki 1/1 - brak decyzji podziałowej.

2.Na pytanie: „czy nabycie przez Panią ww. działki było czynnością opodatkowana podatkiem VAT, udokumentowaną fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT?” wskazała Pani, że nabycie nie było czynnością opodatkowaną w rozumieniu podatku od towarów i usług.

3.Na pytanie: „z jakim zamiarem nabyła Pani działkę będącą przedmiotem wniosku?” wskazała Pani, że powyższe działki nabyła od B. w Upadłości na podstawie umowy sprzedaży z 23 czerwca 1996 r., najpierw jako wieczyste użytkowanie. W 1998 r. korzystając z ustawowych rozwiązań w drodze decyzji administracyjnej prawo Pani do wieczystego użytkowania zmieniło się w prawo własności. Mimo, iż to były byłe tereny należące do B. z przeznaczeniem w planie (czy studium) tereny przemysłowe, wykorzystywane były jako tereny rolnicze. W latach 80 poprzedniego stulecia B. miała plany rozbudowy i w drodze wywłaszczenia nabyła te tereny (w tym przedmiotową działkę) od Pani rodziców i innych członków Pani rodziny. Przedmiotową działkę wraz z innymi przyległymi działkami kupiła Pani z zamiarem wykorzystania rolniczego. Gospodarstwo rolne prowadzi Pani od 1989 r.

4.Na pytanie: „w jaki sposób działka była/jest wykorzystywana przez Panią od momentu nabycia do chwili sprzedaży?”, wskazała Pani, że od chwili nabycia działki do 18 marca 2017 r. wykorzystywana była ona przez Panią na cele rolnicze. Następnie została wydzierżawiona dla Pana D.J.. Następnie po rozwiązaniu tejże umowy podpisała Pani umowę przedwstępną z spółką A. z zamiarem zbycia jej części. Dodatkowym powodem zdecydowania się na zbycie przedmiotowej działki był także fakt tego, że wcześniej Skarb Państwa w drodze wywłaszczenia nabył od Pani część przylegających do tej działki inne Pani działki i na ich terenie aktualnie zlokalizowana jest droga publiczna i rondo.

5.Na pytanie: „w jakim celu dokonała Pani przekształcenia prawa użytkowania wieczystego działki w prawo własności oraz podzieliła i wydzieliła część działki na drogę?” wskazała Pani, że prawo wieczystego użytkowania zamieniła na prawo własności bez większego celu. Lepiej czuje się Pani z tym, że to jest Pani własnością. Działki były dzielone nie z Pani inicjatywy, tylko z tego powodu, że stały się one przedmiotem czynności wywłaszczenia Pani. Nie było to działanie zamierzone przez Panią. Teraz działkę przedmiotową Pani dzieli, ponieważ zobowiązała się Pani, że część z niej sprzeda Pani do firmy A.

6.Na pytanie: „czy umowa najmu części działki pod działalność gospodarczą prowadzona przez osobę trzecią była umową odpłatną lub nieodpłatną?”, wskazała Pani, że wynajęła część przedmiotowej działki dla osoby Pana D. J. za kwotę 600 złotych miesięcznie.

7.Na pytanie: „czy działka była/jest udostępniana przez Panią Stronie kupującej? Jeżeli tak, to należy wskazać, na podstawie jakiej umowy (np. najem, dzierżawa, użyczenie) oraz czy jest/było to udostępnianie odpłatne czy nieodpłatne?”, wskazała Pani, że działka, a właściwie jej część, była udostępniona na podstawie umowy najmu.

8.Na pytanie: „czy w umowie przedwstępnej, którą zawarła Pani 3 grudnia 2021 r. w formie aktu notarialnego, zostały ustalone warunki, które muszą zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży, przenoszącej własność działki na Nabywcę? Jeśli tak, należy wskazać konkretnie jakie to warunki? Jakie prawa i obowiązki wynikające z postanowień umowy przedwstępnej ciążą na Kupującym, a jakie na Pani jako Sprzedającej?”, wskazała Pani, że tak zostały ustalone warunki. W dniu 3 grudnia 2021 r. podpisała Pani przedwstępną warunkową umowę sprzedaży ze stroną kupującą, w której w § 5 zostały ustalone warunki, które musiały zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży.

a)Warunki umowy:

‒uzyskanie ostatecznej i nie podlegającej zaskarżeniu w postępowaniu sądowo-administracyjnym decyzji zatwierdzającej podział działki nr ew. 1/1, zgodnie z koncepcją podziału, w wyniku którego to podziału powstanie m.in. Nieruchomość A. ,

‒założenie odrębnej księgi wieczystej dla Nieruchomości A., w której jako właściciel zostanie wpisana Pani,

‒Pani doprowadzi do ustanowienia służebności przejazdu i przechodu przez działki nr ew. 1/2 oraz 1/3, których jest właścicielem,

‒kupujący uzyska przydziały i warunki przyłączenia mediów dla restauracji A.,

‒kupujący uzyska ostateczną, wykonalną i nie podlegającą zaskarżeniu w postępowaniu sądowo-administracyjnym decyzję o pozwoleniu na budowę Nieruchomości A., oraz uzyska ostateczną, wykonalną i nie podlegającą zaskarżeniu w postępowaniu sądowo-administracyjnym decyzję o pozwoleniu na budowę zjazdu publicznego dla Nieruchomości A.,

‒wykonanie przez Kupującego badań fizyczno-chemicznych gruntu Nieruchomości A.,

‒dla Nieruchomości A. zostanie założona odrębna księga wieczysta, w której jako współwłaściciele zostaną wpisani na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej.

Natomiast kolejny zapis umowy tj. ust. 2 tego paragrafu mówi, że nabywca, mimo że sprzedawca nie wykonania warunków opisanych powyżej, może żądać zawarcia umowy przyrzeczonej.

9.Na pytanie: „czy Kupującemu zostało udzielone pełnomocnictwo lub jakiekolwiek inne umocowanie prawne do działania w Pani imieniu? Jeśli tak, to należy wskazać w jakim zakresie”, wskazała Pani, że tak zostało udzielone pełnomocnictwo do dysponowania częścią działki na cele budowlane.

10.Na pytanie: „czy po zawarciu ww. umowy przedwstępnej Strona kupująca na działce dokonywała jakichkolwiek inwestycji infrastrukturalnych, które zwiększyły jej atrakcyjność jak np. uzbrojenie terenu w media, ogrodzenie, lub inne? Jeżeli tak, to należy wskazać jakie.”, wskazała Pani, że w stosunku do ww. działki nie poczyniła Pani żadnych działań, czynności zwiększających jej atrakcyjność.

11.Na pytanie: „czy Nabywca poniósł/poniesie jakiekolwiek nakłady finansowe związane z ww. działką od momentu podpisania umowy przedwstępnej do zawarcia ostatecznej umowy przenoszącej własność nieruchomości?”, wskazała Pani, że nie jest Pani to wiadome. W łączącej umowie nic o tym nie jest napisane. Pani też nie może w tym zakresie nabywcy kontrolować.

12.Na pytanie: „jakie działania marketingowe podjęła Pani w celu sprzedaży działki będącej przedmiotem wniosku?”, wskazała Pani, że nie podjęła Pani działań marketingowych w celu sprzedaży działki będącej przedmiotem wniosku. Nabywca dotarł do Pani sam.

13.Na pytanie: „czy dokonywała już Pani wcześniej sprzedaży innych nieruchomości”, wskazała, Pani, że tak, dokonywała Pani wcześniej sprzedaży innych nieruchomości w drodze wywłaszczenia pod budowę drogi publicznej oraz ronda.

Tak jak pisała Pani powyżej działki, które Pani odkupiła (po wcześniejszym wywłaszczeniu rodziców i rodziny) nabyła Pani od syndyka B. i użytkowała je rolniczo.

Pytanie

Czy sprzedawca powinien naliczyć i pobrać z tytułu zbycia części działki 1/1 należny podatek VAT od nabywcy?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, z tytułu zbycia części działki o numerach 1/1 Sprzedawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT należnego.

Uzasadnienie stanowiska

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Tym samym trzeba zatem przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT zbycie nieruchomości gruntowej (działki) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów. Ustawodawca przez tereny budowlane rozumie grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Z powyższego wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Ze zwolnienia od podatku będzie zatem korzystać sprzedaż działki niezabudowanej, która nie jest klasyfikowana jako działka budowlana, a więc sprzedaż gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

W związku z tym, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć należy, że pojęcie „tereny przeznaczone pod zabudowę” obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego: miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku - decyzja o warunkach zabudowy jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wprawdzie co do zasady grunty stanowią dostawę towarów i podlegają podatkowi VAT jak każdy towar. Jednak opodatkowanie konkretnej sprzedaży gruntu (działki) będzie uzależnione od kwestii związanej także z samym podmiotem, który dokonuje takiej sprzedaży. W tym wypadku przeważające znaczenie ma aspekt prowadzonej działalności gospodarczej - zawodowego zajmowania się czynnościami z zakresu obrotu nieruchomościami, nawet jeżeli działalność gospodarcza nie będzie miała charakteru zarejestrowanego. Zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 września 2019 r. 0113-KDIPT1-1.4012.416.2019.3.MH cytuje Pani „Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika ale w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.”

Jest Pani rolnikiem ryczałtowym posiadającym grunty rolne (nawet z możliwością zabudowy). Dokonuje Pani sprzedaży części działki i z pewnością nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Dla poparcia swojej tezy posłuży się Pani wyrokiem wydanym przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale siedmiu sędziów z 29 października 2007 r., I FPS 3/07, który to sąd orzekł, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. W ocenie NSA, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Takie też stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 10 września 2019 r., 0112-KDIL1-3.4012.365.2019.2.AP, w którym wskazał, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości, porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze”. Tym samym uznać należy, że na aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie jedynie stwierdzenie faktu wystąpienia pojedynczych z nich okoliczności lub też ich braku.

Z przytoczonych powyżej wywodów uważa Pani, że z tytułu zbycia tego gruntu nie jest Pani zobowiązana do pobrania i odprowadzenia podatku należnego VAT, ponieważ z całą pewnością nie jest Pani podmiotem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931), zwanej dalej ustawą:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla  opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że przedmiotem sprzedaży jest część (kawałek) działki 1/1 - brak decyzji podziałowej. 3 grudnia 2021 r. w formie aktu notarialnego została zawarta przez Panią oraz Pani braci z żonami przedwstępna umowa sprzedaży gruntów na rzecz A. Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie. Zgodnie z tą umową, sprzeda Pani ww. Spółce nieruchomość gruntową stanowiącą działkę o obszarze 3.980 m². Działka ta - zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - położona jest na obszarach oznaczonych symbolami: C.KDD4 - tereny dróg publicznych klasy D - dojazdowe, C.PU2 - tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz usługowych, C.U1 - tereny usług. Jednocześnie działka ta stanowi w ewidencji gruntów tereny oznaczone symbolem Ba - tereny przemysłowe.

Dodatkowo część wskazanej działki była przedmiotem odpłatnej umowy najmu pod działalność gospodarczą prowadzoną przez osobę trzecią. Przy czym był to najem prywatny, bowiem Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej. Wynajęła Pani część przedmiotowej działki za kwotę 600 złotych miesięcznie.

Przedmiotową działkę wraz z innymi gruntami nabyła Pani w wieczyste użytkowanie od Huty Małapanew w 1996 r. i od tego momentu podejmowała Pani jedynie czynności związane z przekształceniem prawa użytkowania w prawo własności, czy podziałem i wydzieleniem części działki na drogę.

W 1998 r. korzystając z ustawowych rozwiązań w drodze decyzji administracyjnej prawo Pani do wieczystego użytkowania zmieniło się w prawo własności. Mimo, iż to były byłe tereny należące do Huty Ozimek z przeznaczeniem w planie (czy studium) tereny przemysłowe, wykorzystywane były jako tereny rolnicze. W latach 80 poprzedniego stulecia B. miała plany rozbudowy i w drodze wywłaszczenia nabyła te tereny (w tym przedmiotową działkę) od Pani rodziców i innych członków Pani rodziny. Przedmiotową działkę wraz z innymi przyległymi działkami kupiła Pani z zamiarem wykorzystania rolniczego. Gospodarstwo rolne prowadzi Pani od 1989 r.

Od chwili nabycia działki do 18 marca 2017 r. wykorzystywana była ona przez Panią na cele rolnicze. Następnie została wydzierżawiona dla Pana D. J.. Następnie po rozwiązaniu umowy podpisała Pani umowę przedwstępną z spółką A. z zamiarem zbycia jej części. Dodatkowym powodem zdecydowania się na zbycie przedmiotowej działki był także fakt tego, że wcześniej Skarb Państwa w drodze wywłaszczenia nabył od Pani część przylegających do tej działki inne Pani działki i na ich terenie aktualnie zlokalizowana jest droga publiczna i rondo.

Prawo wieczystego użytkowania zamieniła na prawo własności bez większego celu. Lepiej czuje się Pani z tym, że to jest Pani własnością. Działki były dzielone nie z Pani inicjatywy, tylko z tego powodu, że stały się one przedmiotem czynności wywłaszczenia Pani. Nie było to działanie zamierzone przez Panią. Teraz działkę przedmiotową Pani dzieli, ponieważ zobowiązała się Pani, że część z niej sprzeda Pani do firmy A.

W dniu 3 grudnia 2021 r. podpisała Pani przedwstępną warunkową umowę sprzedaży ze stroną kupującą, w której w § 5 zostały ustalone warunki, które musiały zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży.

a)Warunki umowy:

‒uzyskanie ostatecznej i nie podlegającej zaskarżeniu w postępowaniu sądowo-administracyjnym decyzji zatwierdzającej podział działki nr ew. 1/1, zgodnie z koncepcją podziału, w wyniku którego to podziału powstanie m.in. Nieruchomość A.,

‒założenie odrębnej księgi wieczystej dla Nieruchomości A, 2, w której jako właściciel zostanie wpisana Pani,

‒Pani doprowadzi do ustanowienia służebności przejazdu i przechodu przez działki nr ew. 1/2 oraz 1/3, których jest właścicielem,

‒kupujący uzyska przydziały i warunki przyłączenia mediów dla restauracji A,

‒kupujący uzyska ostateczną, wykonalną i nie podlegającą zaskarżeniu w postępowaniu sądowo-administracyjnym decyzję o pozwoleniu na budowę Nieruchomości A., oraz uzyska ostateczną, wykonalną i nie podlegającą zaskarżeniu w postępowaniu sądowo-administracyjnym decyzję o pozwoleniu na budowę zjazdu publicznego dla Nieruchomości A.,

‒wykonanie przez Kupującego badań fizyczno-chemicznych gruntu Nieruchomości A.,

‒dla Nieruchomości A. zostanie założona odrębna księga wieczysta, w której jako współwłaściciele zostaną wpisani na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej.

Natomiast kolejny zapis umowy tj. ust. 2 tego paragrafu mówi, że nabywca, mimo że sprzedawca nie wykonania warunków opisanych powyżej, może żądać zawarcia umowy przyrzeczonej.

Kupującemu zostało udzielone pełnomocnictwo do dysponowania częścią działki na cele budowlane.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy pozwala stwierdzić, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż części działki nr 1/1 stanowić będzie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Sprzedająca z tytułu tej transakcji będzie podatnikiem podatku VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie podejmuje Pani jako sprzedająca w odniesieniu do sprzedaży Nieruchomości – tj. części działki nr 1/1.

Zgodnie z art. 535 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.):

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 389 § 1 § 2 Kodeksu cywilnego:

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

W niniejszej sprawie należy zwrócić również uwagę na kwestię udzielenia pełnomocnictw, która uregulowana jest w Tytule IV Działu Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego:

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego:

Na mocy art. 99 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 108 Kodeksu cywilnego:

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że:

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego pełnomocnictwo - to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy.

Natomiast, zgodnie z art. 659 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

W myśl art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Stosownie do treści powyższych przepisów, najem/dzierżawa są umowami dwustronnie obowiązującymi i wzajemnymi, odpowiednikami świadczenia wynajmującego/wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierana pożytków, jest świadczeniem najemcy/dzierżawcy, polegającym na płaceniu umówionego czynszu.

Wobec powyższego oddanie w ramach umowy najmu/dzierżawy innemu podmiotowi nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie wynajmującego i tym samym stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z przedstawionymi okolicznościami sprawy, uznać należy, że rodzaj podjętych przez Panią działań (w tym wykonywanych w Pani imieniu i na Pani rzecz przez pełnomocnika oraz najem/dzierżawa części działki), świadczą o zorganizowanym charakterze sprzedaży i powodują, że planowana sprzedaż części działki nr 1/1 przybiera formę zawodową (profesjonalną) w zakresie obrotu nieruchomościami. Działania Pani, jako sprzedającej wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym i należy je uznać za działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. Aktywność podejmowana przez Panią w przedmiocie zbycia części działki nr 1/1 jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju czynnościami. W przedmiotowej sprawie udzielenie przez Panią stosownego pełnomocnictwa Kupującemu skutkuje tym, że wszystkie ww. czynności podejmowane przez Kupującego są podejmowane przez Panią, jako sprzedającą w Pani imieniu i na Pani korzyść, ponieważ to Pani jako właściciel Nieruchomości jest stroną w postępowaniu o uzyskanie stosownych decyzji, pozwoleń oraz dokonania wszelkich czynności związanych z przedmiotową Nieruchomością. Stroną podejmowanych czynności jest Pani jako sprzedająca, a nie Pani pełnomocnik. Pełnomocnik Pani (Kupujący) nie działa przecież we własnym imieniu, lecz w imieniu Pani, jako sprzedającej. Ponadto część działki była przedmiotem odpłatnej umowy najmu.

Odnosząc się do sprawy będącej przedmiotem wniosku należy stwierdzić, że sam zamiar z jakim Pani nabyła przedmiotową nieruchomość, nie może przesądzać, że w każdym przypadku sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu.

Znaczenie dla sprawy ma natomiast całokształt działań, jakie Zbywca podejmuje w odniesieniu do nieruchomości przez cały okres ich posiadania.

Przez termin „zamiar” należy pojmować nie wolę wewnętrzną, ale wolę dającą się określić   na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustaleniu zamiaru nie można poprzestać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby lecz muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych.

W analizowanej sprawie wystąpią zatem przesłanki stanowiące podstawę do uznania Pani za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącej działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem sprzedaż części działki nr 1/1 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zatem z tytułu tej transakcji, jest Pani, jako sprzedająca, podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust.2 ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że sprzedaż części działki nr 1/1 stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust.1 ustawy.

Należy zauważyć, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy:

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.):

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U z 2022 r. poz. 503):

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Jak już wskazano wyżej, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy w związku z definicją terenu budowlanego określoną w art. 2 pkt 33 ustawy opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane spełniające definicję terenów budowlanych, czyli terenów przeznaczonych pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu  i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy przeznaczającej grunt pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że działka - zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - położona jest na obszarach oznaczonych symbolami: C.KDD4 - tereny dróg publicznych klasy D dojazdowe, C.PU2 - tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz usługowych, C.U1 - tereny usług. W ewidencji gruntów tereny oznaczone są symbolem Ba - tereny przemysłowe. 

W analizowanym przypadku będąca przedmiotem sprzedaży część działki nr 1/1 stanowi więc teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy, co wyklucza zastosowanie do jej dostawy zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

‒towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

‒brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zwolnienie od podatku określone wart. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów -zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub ustawy, co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art.136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru podatek VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Z okoliczności sprawy wynika, że nabycie działki nr 1/1 nie było czynnością opodatkowaną w rozumieniu podatku od towarów i usług. Tym samym nie można uznać, że Sprzedającej nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. Nie jest zatem spełniony jeden z warunków określony w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy niezbędnych do zastosowania przedmiotowego zwolnienia. Zatem w przedmiotowej sprawie dla dostawy części działki nr 1/1 nie znajdzie zastosowania również zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tym samym należy stwierdzić, że sprzedaż przez Panią części działki nr 1/1 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy, z zastosowaniem właściwej dla przedmiotu dostawy stawki podatku VAT.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pani, nie dotyczy natomiast Pani braci i ich żon.

Wyjaśniam, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o VAT, który stanowi:

Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Panią złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musicie się Państwo zastosować do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).