Uznanie zespołu składników materialnych i niematerialnych za przedsiębiorstwo oraz wyłączenia transakcji zbycia tego zespołu składników z opodatkowani... - Interpretacja - 0114-KDIP1-1.4012.309.2023.1.EW

ShutterStock
Interpretacja indywidualna z dnia 20 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.309.2023.1.EW

Temat interpretacji

Uznanie zespołu składników materialnych i niematerialnych za przedsiębiorstwo oraz wyłączenia transakcji zbycia tego zespołu składników z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych za przedsiębiorstwo oraz wyłączenia transakcji zbycia tego zespołu składników z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka A. (zwana w dalszej części wniosku „Wnioskodawcą”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, posiadającym nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja opakowań z tworzyw sztucznych. Działalność jest prowadzona na terenie zakładu spółki znajdującego się w (…).

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca dokonuje również odpisów amortyzacyjnych od posiadanych środków trwałych, w tym budynków, budowli oraz maszyn i urządzeń.

Wnioskodawca zamierza dokonać zbycia wszystkich składników majątkowych związanych z działalnością.

Składniki te stanowią:

1.działkę o numerze ewidencyjnym 1/A, o powierzchni 1,0586 ha, położoną w miejscowości (…), dla której Sąd Rejonowy w (…), (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…);

2.działkę o numerze ewidencyjnym 2, o powierzchni 0,7399 ha, położoną w miejscowości (…), dla której Sąd Rejonowy w (…), (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…);

Nieruchomości te stanowią własność Wnioskodawcy. Są to nieruchomości gruntowe zabudowane, graniczące ze sobą, położone w jednym kompleksie. Na nieruchomościach tych znajduje się budynek hali produkcyjno-magazynowej wraz z budynkiem pompowni z naziemnym zbiornikiem wody p.poż., portiernią, naziemnym zbiornikiem wody technologicznej, wiatą, podziemnym zbiornikiem wody technologicznej, podziemnym zbiornikiem retencyjnym wody deszczowej oraz niezbędną infrastrukturą towarzyszącą.

3.maszyny i urządzenia związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których wykaz znajduje się w załączniku do wniosku;

4.zapasy w postaci - materiałów, półproduktów i produktów gotowych.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zatrudnia w Przedsiębiorstwie (...) pracowników na podstawie umowy o pracę.

Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością wykonuje transakcje handlowe polegające na zakupie towarów i usług niezbędnych do produkcji opakowań z tworzyw sztucznych, a następnie te opakowania sprzedaje.

Głównym odbiorcą produktów wytwarzanych przez Wnioskodawcę jest Spółka B.

Poza bieżącymi umowami handlowymi Wnioskodawca miał zawarte umowy:

1.kredytu nr (…) z dnia 28 maja 2019 r. z (…) na kwotę (…) zł;

2.kredytu nr (…) z dnia 28 maja 2019 r. z (…) na kwotę (…) zł.

Kredyty te zostały w całości spłacone. Do wykreślenia pozostają hipoteki obciążające nieruchomości.

Ponadto Wnioskodawca jest stroną licznych umów m.in. umów ubezpieczenia (od pożaru, odpowiedzialności cywilnej itp. ryzyk), umów na dostawę mediów oraz innych umów związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością.

Z działalnością zakładu Wnioskodawcy związana jest również decyzja administracyjna z dnia 6 sierpnia 2021 r. wydana w sprawie o sygnaturze (…) w przedmiocie udzielenia pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji - wytwórni kształtek styropianowych metodą wtryskową, zlokalizowanej na działkach 1/A oraz 2 w (…) przy ulicy (…).

Wnioskodawca nie posiada praw z tytułu znaków towarowych, ani też innych wartości niematerialnych i prawnych o istotnej wartości ekonomicznej.

Podsumowując, Przedsiębiorstwo należące do Wnioskodawcy składa się z przyporządkowanych składników, tj.: nieruchomości zabudowanych, środków trwałych związanych z prowadzeniem działalności produkcyjnej, należności, zobowiązań, środków obrotowych (produkcja w toku, zapasy), pracowników, umów i innych praw majątkowych.

Wskazany zbiór składników materialnych i niematerialnych stanowi całość Przedsiębiorstwa.

Nabywcą Przedsiębiorstwa ma być (…) z siedzibą w (…) (KRS – (…), NIP – (…)). Spółka ta jest podmiotem powiązanym. Właścicielem udziałów zarówno w Spółce A jak i Spółce C. jest ten sam podmiot Spółka D.

Zamierzonym celem transakcji jest uproszczenie struktury związanej z funkcjonowaniem spółek zależnych. Spółka C. posiada w (…) oddział, który będzie w stanie przejąć wszystkie czynności operacyjne wykonywane do tej pory przez Wnioskodawcę. Spółka C. jest spółką prawa polskiego, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Polski.

Transakcja nie będzie miała skutków transgranicznych. Transakcja ta będzie dokonywana pomiędzy dwiema spółkami mającymi siedzibę na terytorium RP. Wszystkie skutki podatkowe związane z planowaną transakcją będą oceniane na podstawie przepisów polskiego prawa podatkowego. Podstawą ustalenia ceny za zbywane Przedsiębiorstwo będzie wycena dokonana przez niezależną firmę consultingowa.

Zbycie Przedsiębiorstwa jest planowane na rok 2023. Ustalenie szczegółowej daty transakcji będzie zależne od dokonanej uprzedniej wyceny Przedsiębiorstwa oraz od treści interpretacji wydanej w przedmiotowej sprawie.

Przedmiotem transakcji będą wszystkie składniki majątkowe i niemajątkowe składające się na Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy. Produkcja w toku będzie przejęta przez kupującego.

Należności i zobowiązania handlowe również zostaną przejęte przez kupującego według ich stanu na dzień transakcji bez jakichkolwiek wyłączeń. Pracownicy zatrudnieni w ramach prowadzonej działalności zostaną przejęci przez kupującego w trybie art. 23(1) Kodeksu pracy.

Zgodnie z art. 189 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska podmiot, który stanie się prowadzącym instalację lub jej część, przejmie prawa i obowiązki wynikające z pozwoleń dotyczących tej instalacji lub jej części tj. z decyzji z dnia 6 sierpnia 2021 r. wydanej w sprawie (…). Kupujący po zawarciu umowy zgodnie z art. 189 ust. 2 w/w ustawy będzie zobowiązany do niezwłocznego złożenia w odpowiednim organie wniosku o zmianę pozwolenia w zakresie oznaczenia prowadzącego instalację.

Kupujący będzie kontynuował działalność prowadzoną obecnie przez Wnioskodawcę, przy wykorzystaniu majątku stanowiącego nabywane Przedsiębiorstwo. Przedmiot działalności związany z Przedsiębiorstwem nie ulegnie więc zmianie w jakimkolwiek zakresie.

Odbiorca produktów wytwarzanych przez Przedsiębiorstwo pozostanie ten sam. Spóła B wyrazi zgodę na przejęcie wszystkich praw i obowiązków wynikających z umowy zawartej z Wnioskodawcą przez nabywcę.

Kupujący nie będzie musiał dokonywać żadnych dodatkowych nakładów, aby prowadzić działalność w toku w takim samym zakresie, jak dotychczas prowadzi ją Wnioskodawca.

Składniki majątkowe, które będą stanowiły przedmiot transakcji stanowią całość Przedsiębiorstwa prowadzonego obecnie przez Wnioskodawcę. W oczywisty więc sposób mają one charakter wyodrębniony i zorganizowany.

Pytanie

Czy opisane we wniosku składniki materialne i niematerialne stanowią przedsiębiorstwo i czy w związku z tym na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT zawarcie umowy sprzedaży opisanych składników będzie wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane we wniosku składniki materialne i niematerialne stanowią przedsiębiorstwo i w związku z tym, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT, sprzedaż tych składników będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ustawodawca w ustawie VAT nie zdefiniował pojęcia przedsiębiorstwa. Niemniej jednak, w praktyce organów podatkowych oraz sądów administracyjnych zostało przyjęte, że należy w tym przypadku odnieść się do definicji przedsiębiorstwa zawartej w art. 55[1] kodeks cywilny.

Stanowisko takie zostało zaprezentowane m.in. w:

  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 maja 2019 r. o sygn. 0111-KDIB3-2.4012.154.2019.2.MD, w którym organ zaaprobował stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „Przedmiotem transakcji sprzedaży było całe przedsiębiorstwo spełniające definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55[1] k.c. (...) Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa". Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55[1] ustawy - Kodeks cywilny.”;
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 czerwca 2019 r., o sygn. 0115-KDIT1-2.4012.201.2019.3.AD, w której organ stwierdził, że: „Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu "przedsiębiorstwo". Z tej przyczyny, dla celów określenia zakresu pojęcia "przedsiębiorstwo" wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55[1] ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej”.

W ujęciu Kodeksu cywilnego, zgodnie z art. 55[1] za przedsiębiorstwo rozumie się zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który w szczególności obejmuje:

1)oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2)własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3)prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,

4)wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5)koncesje, licencje i zezwolenia;

6)patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7)majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8)tajemnice przedsiębiorstwa;

9)księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Katalog elementów (składników), o których mowa w art. 55[1] Kodeksu cywilnego, nie ma charakteru zamkniętego, o czym świadczy użyte w nim sformułowanie „w szczególności”. Zgodnie zaś z przepisem art. 55[2] Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Analizując powyższe należy stwierdzić, że przedsiębiorstwo - dla celów prawa podatkowego - należy rozumieć jako ogół praw podmiotowych, stosunków faktycznych (np. zakresu i walorów dostawców i klienteli czyli odbiorców, opinii o przedsiębiorstwie czyli jego renomy, lokalizacji, stopnia ściągalności jego wierzytelności, środków pieniężnych, udziałów) oraz różnych innych wartości (np. systemu organizacyjnego, doświadczeń w zakresie działalności przedsiębiorstwa, jakości znanej i stosowanej technologii itd.), jakie prowadzący przedsiębiorstwo (jego właściciel) sam lub ze współpracującymi osobami wiąże w zorganizowany zespół majątkowy.

W ocenie Wnioskodawcy, aby dany zespól składników majątkowych mógł być uznany za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część na gruncie ustawy VAT, koniecznym jest by odpowiednie zorganizowanie funkcjonalne i celowościowe tych składników majątkowych umożliwiało prowadzenie działalności gospodarczej, zarówno pod kątem formalnym jak i faktycznym.

Powyższe oznacza, że zorganizowanie danego zespołu składników zapewnia spełnienie niezbędnych wymogów formalno-prawnych do prowadzenia danej działalności gospodarczej (zawiera np. konieczne zezwolenia, licencje, czy koncesje), jak również umożliwia faktyczne wykonywanie danej działalności gospodarczej w oparciu o ten konkretny zespól składników majątkowych (tj. zespół ten zawiera wszystkie składniki konieczne do prowadzenia działalności, np. wyposażenie hal produkcyjnych itp. ).

W ocenie Wnioskodawcy czynnikiem „konstytuującym” przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 [1] Kodeksu cywilnego jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości. Dopiero czynnik organizacyjny oparty na kryterium funkcjonalności i celowości zestawienia składników pozwala uznać ten zespól za przedsiębiorstwo.

Powyższe rozumienie definicji przedsiębiorstwa było wielokrotnie podzielane w interpretacjach indywidualnych, w tym m.in.:

  • interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 stycznia 2018 r. o sygn. 0111-KDIB3-1.4012.1.2018.1.IK oraz
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 listopada 2018 r. o sygn. 0114-KDIP1-3.4012.556.2018.1.JF.

Posiadany przez Wnioskodawcę zespół składników materialnych i niematerialnych, na które składają się m.in.:

  • własność nieruchomości, wraz ze wzniesionymi na nich budynkami i budowlami, a także instalacjami;
  • własność ruchomości (w tym w szczególności urządzenia produkcyjne, narzędzia);
  • zapasy;
  • produkcję będącą w toku;
  • prawa i obowiązki wynikające z umów których stroną jest Wnioskodawca;
  • zobowiązania, a także wierzytelności, które są związane z prowadzoną działalnością (w tym w szczególności zobowiązania płatnicze, zobowiązania z innych umów związanych z działalnością, dostawami energii, umów o świadczenie usług, należności od kontrahentów) stanowi Przedsiębiorstwo.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, a w takiej sytuacji należy tym bardziej uznać, że posiadany przez niego zespół składników majątkowych jest Przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 55[1] Kodeks cywilny, a co za tym idzie również w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy VAT.

Jeżeli zatem, Wnioskodawca w drodze sprzedaży przeniesie opisane powyżej składniki materialne i niematerialne w postaci prowadzonego przez siebie Przedsiębiorstwa, które uprzednio służyło mu do prowadzenia zakładu produkcyjnego kształtek styropianowych, czynność taką należy uznać za zbycie Przedsiębiorstwa. Tym samym, będzie ona wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 VAT. Zgodnie bowiem z art. 6 pkt 1 ustawy VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem” podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarami są rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 2 pkt 22 ustawy stanowi, że:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zwanej dalej „Kodeks cywilny”, zgodnie z którym:

Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1)oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2)własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3)prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4)wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5)koncesje, licencje i zezwolenia;

6)patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7)majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8)tajemnice przedsiębiorstwa;

9)księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 552 Kodeksu cywilnego:

Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 551 k.c. określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Aby zatem, w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników mógł zostać zakwalifikowany jako przedsiębiorstwo, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej – musi się ona odznaczać pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Transakcja mająca za przedmiot zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce jedynie wówczas, gdy wymienione w art. 551 Kodeksu cywilnego elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym), zostaną przekazane nabywcy. Należy podkreślić, że na gruncie przytaczanego przepisu, istnieje możliwość umownego wyłączenia pewnych elementów z transakcji zbycia przedsiębiorstwa, ale tylko wówczas, gdy elementy te nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa. W przeciwnym wypadku, danej transakcji nie można uznać za zbycie przedsiębiorstwa.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01), stwierdził, że: „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów”.

W kontekście zatem zbycia przedsiębiorstwa, z wyłączenia stosowania przepisów ustawy korzysta przekazanie przedsiębiorstwa (lub jego niezależnej części), w tym dóbr materialnych oraz ewentualnie elementów niematerialnych, które razem tworzą przedsiębiorstwo (lub jego część) zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Nabywca musi jednakże mieć na celu prowadzenie przekazanego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jedynie natychmiastową likwidację danej działalności lub sprzedanie zapasów, zasobów, jeśli istnieją.

Sformułowanie zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy w aspekcie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko werbalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów, który jest przedmiotem zbycia, pozwala na prowadzenie i służy w sposób trwały prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej nabywcy, realizowanej uprzednio w przedsiębiorstwie zbywcy.

Przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, czy zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić ponadto należy następujące okoliczności:

1.zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2.faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Kontynuowanie działalności gospodarczej przy zbyciu przedsiębiorstwa należy rozumieć jako sytuację, w której nabywca w związku z dokonanym nabyciem nadal prowadzi przedsiębiorstwo. Przy czym nie chodzi tu o prowadzenie jakiejkolwiek działalności z wykorzystaniem składników nabytego przedsiębiorstwa, a o prowadzenie nabytego przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że są Państwo podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, posiadającym nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Państwa głównym przedmiotem działalności jest produkcja opakowań z tworzyw sztucznych. Działalność jest prowadzona na terenie zakładu spółki znajdującego się w (…).

Są Państwo czynnym podatnikiem VAT. Zamierzają Państwo dokonać zbycia wszystkich składników majątkowych związanych z działalnością.

Nabywcą Przedsiębiorstwa ma być Spółka C. z siedzibą w (…). Spółka ta jest podmiotem powiązanym. Właścicielem udziałów zarówno w Spółce A. jak i Spółce C. jest ten sam podmiot Spółka D.

Zamierzonym celem transakcji jest uproszczenie struktury związanej z funkcjonowaniem spółek zależnych. Spółka C. posiada w (…) oddział, który będzie w stanie przejąć wszystkie czynności operacyjne wykonywane do tej pory przez Państwa spółkę. Spółka C. jest spółką prawa polskiego, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Polski.

Zbycie Przedsiębiorstwa jest planowane na rok 2023. Przedmiotem transakcji będą wszystkie składniki majątkowe i niemajątkowe składające się na Państwa Przedsiębiorstwo. Produkcja w toku będzie przejęta przez kupującego.

Należności i zobowiązania handlowe również zostaną przejęte przez kupującego według ich stanu na dzień transakcji bez jakichkolwiek wyłączeń. Pracownicy zatrudnieni w ramach prowadzonej działalności zostaną przejęciu przez kupującego w trybie art. 23(1) Kodeksu pracy.

Zgodnie z art. 189 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska podmiot, który stanie się prowadzącym instalację lub jej część, przejmie prawa i obowiązki wynikające z pozwoleń dotyczących tej instalacji lub jej części tj. z decyzji z dnia 6 sierpnia 2021 r. wydanej w sprawie (…). Kupujący po zawarciu umowy zgodnie z art. 189 ust. 2 ww. ustawy będzie zobowiązany do niezwłocznego złożenia w odpowiednim organie wniosku o zmianę pozwolenia w zakresie oznaczenia prowadzącego instalację.

Składniki majątkowe, które będą stanowiły przedmiot transakcji stanowią całość Przedsiębiorstwa prowadzonego obecnie przez Państwa spółkę, mają one charakter wyodrębniony i zorganizowany.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii uznania zbywanego Kupującemu zespołu składników materialnych i niematerialnych za zbycie przedsiębiorstwa i wyłączenia tej transakcji z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z wniosku przedmiotem dostawy będzie zespół składników majątkowych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na produkcji opakowań z tworzyw sztucznych.

Wskazali Państwo, że Kupujący będzie kontynuował działalność prowadzoną obecnie przez Państwa spółkę, przy wykorzystaniu majątku stanowiącego nabywane Przedsiębiorstwo. Przedmiot działalności związany z Przedsiębiorstwem nie ulegnie więc zmianie w jakimkolwiek zakresie.

Odbiorca produktów wytwarzanych przez Przedsiębiorstwo pozostanie ten sam.

Kupujący nie będzie musiał dokonywać żadnych dodatkowych nakładów, aby prowadzić działalność w toku w takim samym zakresie, jak dotychczas prowadzi ją Państwa spółka.

Pracownicy zatrudnieni w ramach prowadzonej działalności zostaną przejęciu przez kupującego w trybie art. 23(1) Kodeksu pracy.

Podane okoliczności sprawy prowadzą do wniosku, że przedmiotem dostawy będzie przedsiębiorstwo spełniające wymogi określone w art. 551 Kodeksu cywilnego, zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Kupujący, przy wykorzystaniu nabytego od Państwa majątku, będzie kontynuował w pełnym zakresie dotychczasową Państwa działalność w zakresie produkcji opakowań z tworzyw sztucznych.

Wszystkie składniki majątkowe będące przedmiotem planowanej transakcji stanowią funkcjonalnie i organizacyjnie zorganizowaną całość, za pomocą której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej we wskazanym przez Państwa zakresie.

Kierując się zatem przedstawionym opisem sprawy analizowanym w kontekście przywołanych przepisów oraz orzecznictwa TSUE, należy stwierdzić że w rozpatrywanym przypadku zostaną spełnione wszystkie przesłanki do uznania zespołu składników majątkowych, wchodzących w skład prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej, a mających być przedmiotem planowanej transakcji, za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 551 Kodeksu cywilnego. Zatem, planowana przez Państwa sprzedaż składników materialnych i niematerialnych będzie stanowić transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy oraz na tej podstawie będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe będącej przedmiotem interpretacji pokrywa się z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm).