Ustalenie miejsca świadczenia i opodatkowania usług związanych z organizacją wieczoru kawalerskiego dla kontrahenta z Francji i Czech.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 grudnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek za pośrednictwem platformy ePUAP o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia miejsca świadczenia i opodatkowania usług związanych z organizacją wieczoru kawalerskiego dla kontrahenta z Francji i Czech. Uzupełniła go Pani pismem z 19 stycznia 2023 r. złożonym za pośrednictwem platformy ePUAP.  Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Pani działalność opiera się na wykonaniu zlecenia dla kontrahenta zagranicznego, który w tym przypadku jest czynnym podatnikiem VAT, ponieważ stale Pani współpracuje jedynie z dwoma firmami z Czech i Francji. Zainteresowani klienci (głównie wieczory kawalerskie zwane dalej grupami) wybierają aktywności na stronie internetowej kontrahenta i jeśli decydują się na organizacje kawalerskiego w Polsce, kontrahent przychodzi do Pani, jako do pośrednika w Polsce, z informacją jakie aktywności grupa wybrała, aby mogła je Pani zarezerwować. Pani firma nie rezerwuje przelotów, zakwaterowania czy ubezpieczenia. Pani zakłada, że robi to sam klient lub kontrahent (nie ma Pani takiej wiedzy), który sam wystawia danej grupie końcową fakturę. Aktywności jakie rezerwuje Pani grupom to paintball, strzelnica, bubble football, laser tag, escape room, odbiory limuzyną bądź hummerem z lotniska, prywatne rejsy katamaranem, zwiedzanie browaru czy tradycyjny polski obiad w restauracji. Z aktywnościami niekiedy związany jest przewóz grupy prywatnym minivanem w obie strony na daną aktywność. Transport służy „dostarczeniu” usługi (aktywności) i jest elementem zależnym od danej aktywności. Usługa wtedy jest wyceniana jako cena danej aktywności z transportem. Pozostały czas poza rezerwowanymi przeze Panią aktywnościami grupy organizują sobie same i nie są pod opieką Pani firmy. W większości przypadków nie ma Pani z grupami kontaktu ani nigdy nie zna ich danych osobowych. Kiedy dostanie Pani od kontrahenta wytyczne jaką aktywność należy zarezerwować  to Pani robi to, płaci za aktywność i wysyła kontrahentowi plan z godzinami i adresami oraz ewentualny kontakt do kierowcy jeśli grupa ma aktywność zarezerwowaną z przejazdem. Kontrahent te informacje przesyła do grupy, prawdopodobnie podpisuje z nimi również jakąś umowę współpracy, ale nie jest to wiedza jaką Pani posiada. Wystawia Pani fakturę z odwrotnym obciążeniem dla kontrahenta. Faktura zawiera koszty jakie realnie poniosła Pani związane z rezerwacjami + Pani marża, która ustalana jest indywidualnie pod grupę. Były nieliczne przypadki kiedy do Pani firmy bezpośrednio zwracał się klient (osoba prywatna a nie podatnik), który chciał zorganizować wieczór panieński czy nawet ślub i w takim przypadku wystawiała Pani faktury z VAT +23%. Były również takie sytuacje kiedy Pani zadaniem było rozeznanie rynku i sprawdzenie danych aktywności, porobienie zdjęć i negocjacje cen przy stałej współpracy z dostawcami. Wtedy Pani osobiście jeździła po Polsce i sprawdzała potencjalne aktywności, które kontrahent mógł później reklamować na swojej stronie internetowej. Za taką usługę również wystawiane były faktury z odwrotnym obciążeniem. Usługi świadczone przez Panią nie stanowią usługi turystyki w rozumieniu art. 119 ustawy o VAT, ponieważ zgodnie z definicją usługa turystyki to kompleksowa usługa, która obejmuje inne usługi bez których impreza nie może się odbyć, np. ubezpieczenie, zakwaterowanie, loty, wyżywienie. Pani za takie usługi nie płaci jedynie aktywności dzienne opisane w dalszych krokach. Nie są to również usługi wstępu, ponieważ zgodnie z definicją „impreza kulturalna” to impreza skupiająca ludzi o podobnych upodobaniach muzycznych czy artystycznych, charakteryzuje się wysoką jakością organizacyjną. Ponadto aktywności jakie rezerwuje Pani nie są usługami wstępu. Wstęp co do zasady jest usługą, w której uczestniczy każdy i każdy może na daną imprezę wejść, aktywności, które rezerwuje Pani grupom są prywatnymi rezerwacjami tylko dla danej grupy, nie są otwarte. Usługą wiodącą jest pośrednictwo a pozostałe koszty to koszty dodatkowe danej usługi głównej które są wliczane w podstawę opodatkowania.

W uzupełnieniu do wniosku na pytanie organu „czy kontrahenci zagraniczni z Czech i Francji to podatnicy podatku od wartości dodanej posiadający siedzibę działalności gospodarczej odpowiednio w Czechach lub we Francji” wskazała Pani, że tak, kontrahenci mają tam siedziby i płacą podatki od końcowej faktury wystawionej klientowi, która zawiera moją fakturę plus ich marża.

Na pytanie „czy Pani ma zawartą umowę (pisemną, ustną bądź w inny sposób dookreśloną) z ww. kontrahentami zagranicznymi i proszę wskazać co z niej wynika, w tym m.in. co jest przedmiotem tej umowy, w związku z zawartą umową do czego zobowiązane są strony (do jakich świadczeń zobowiązane są strony), czy w związku z określonymi czynnościami z jednej strony przysługuje wynagrodzenie, jaka konkretnie czynność (jakie świadczenie określone jest na fakturze) jest fakturowana, za co Pani fakturuje kontrahenta. Proszę wskazać konkretne warunki umowy dotyczące zakresu ww. usług oraz jakiego rodzaju świadczenia kontrahent oczekuje od Pani, co  jest intencją (celem) nabycia kontrahenta” wskazała Pani, że Umowy są ustne - dla kontrahenta z Francji dodaje Pani marżę wedle swojego uznania i jak sama wycenia czas poświęcony na organizację wieczoru kawalerskiego zrobienie rezerwacji, ułożenie ich w czasie tak, aby wszystko było płynne, znalezienie najlepszych ofert cenowych głównie w zakresie usług transportu na aktywności, ponieważ tutaj często nie ma cennika i jest pole do negocjacji lub za czas poświęcony na rozszerzanie ofert kontrahenta (i również Pani). Kontrahent z Czech natomiast wycenia weekend bezpośrednio dla grupy i Pani marża to 30% od tego co zarobicie razem, czyli od tego co on wyceni wiedząc mniej więcej ile kosztują aktywności w Polsce. Jednym słowem na tę wysokość marży już nie ma Pani bezpośredniego wpływu.

Na pytanie Organu „co oznacza, że kontrahent przychodzi do mnie jako pośrednika w Polsce z informacją jakie aktywności grupa wybrała”, jak to należy rozumieć, proszę opisać okoliczności konkretnej sytuacji” wskazała Pani, że Kontrahent do Pani dzwoni, że dana grupa wyraziła chęć organizacji wieczoru kawalerskiego w Polsce, przedstawia Pani aktywności jakie grupa chce i czy aktywności są z transportem, czy jest odbiór z lotniska i jeśli tak to czym - limuzyną, zwykłym minivanem, hummerem a Pani sprawdza to kontaktując się z usługodawcami w danym mieście i potwierdza, że są one dostępne i jakie koszta się z tym wiążą, jakie daty i godziny wchodzą w grę oraz lokalizacje aktywności, czy będzie dostępny transport na aktywności i jaki transport - często jeśli grupa jest last minute nie jest Pani w stanie znaleźć minivana i rezerwuje Pani busa lub taksówki.

Na pytanie Organu „w jaki sposób, technicznie odbywa się składanie zamówień przez kontrahentów, proszę wskazać i opisać czynności jakie mają miejsce w sposób chronologiczny od momentu złożenia zamówienia po sam proces realizacji i zakończenia danego konkretnego zlecenia” wskazała Pani, że Kontrahent dzwoni z informacją o której mowa w odpowiedzi na pytane powyżej,  Pani sprawdza w Polsce czy są wolne terminy na aktywności, jakie godziny, warunki korzystania, np. z paintballa jakie są pakiety dostępne, czy na aktywności grupę zabierze zorganizowany transport z kierowcą, skąd ich zabierze, ile będzie aut. Po czym oddzwania Pani na infolinie kontrahenta z powyższymi informacjami. Bardzo rzadko kontakt jest mailowy. Kontrahent przekazuje to grupie i jeśli grupa ostatecznie decyduje się na wszystko to Pani rezerwuje i płaci za aktywności, do kosztów jakie poniosła dodaje Pani marżę i wystawia fakturę dla kontrahenta, wysyła ją mailem a on wystawia swoją klientowi ze swoją marżą. Pani nie ma kontaktu z grupą, chyba, że osobiście odbiera ich z lotniska, nie zna ich danych osobowych ani nie ma z nimi żadnych umów ani oni nie wiedzą o Pani.

Na pytanie Organu „w jaki sposób są fakturowane aktywności dla grup (paintball, strzelnica, buble football, laser tag, escape room, odbiory limuzyną bądź hummerem z lotniska, prywatne rejsy katamaranem, zwiedzanie browaru czy tradycyjny polski obiad w restauracji)” wskazała Pani, że faktury wystawiane są na Pani działalność i Pani jest odbiorcą. Usługodawcą są krajowi podatnicy/podmioty prowadzące działalność w Polsce.

Na pytanie Organu „czy faktura w związku z opisanymi aktywnościami wystawiana jest na Panią, kto na fakturze wskazany jest jako odbiorca tych aktywności, od kogo (od jakiego podmiotu) nabywane są te aktywności i w jaki sposób są dokumentowane przez dostawcę usług” wskazała Pani że odbiorcą jest Pani działalność, czyli (…) , Usługodawcą są krajowi podatnicy/podmioty prowadzące działalność w Polsce. Faktury jakie Pani dotychczas otrzymywała były opisane następująco: - przewóz osób - usługa bumperBall - usługa zajęć z czołgiem - integracyjna gra laser tag - rejs - strzelanie z instruktorem - wynajem statku - paintball - organizacja imprezy paintball - usługa transportowa - strzelnica

Na pytanie Organu „czy w opisanym konkretnym zdarzeniu Pani kupuje na siebie np. bilety wstępu na konkretnie wybrane aktywności i przekazuje je kontrahentom – proszę opisać okoliczności” wskazała Pani, że w Jej rozumieniu nie kupuje Pani biletów wstępu. Faktury jakie są wystawiane przeze Panią to kompleksowa organizacja imprezy, czyli zorganizowanie dla grupy atrakcji typu paintball wraz z dojazdem do tej aktywności. Faktury, które bierze Pani  na swoją działalność od usługodawców nie są przekazywane kontrahentowi, żeby została zachowana swego rodzaju tajemnica ile płaci Pani za aktywności i jak wysoka jest Pani marża jeśli chodzi o kontrahenta z Francji. Dla kontrahenta z Czech również nie przedstawia Pani faktur za aktywności, ale informuję ich ile dana aktywność kosztuje, aby wyliczyć wspólną marżę. Większość aktywności przez kontrahenta jest sprzedawana jako kompleksowa usługa z dojazdem transportem prywatnym na te aktywności i całodobowy kontakt z klientem z ich strony.

Na pytanie Organu  „czy organizując grupom określone aktywności działa Pani na rzecz kontrahentów we własnym imieniu i na własny rachunek, tj. otrzymuje Pani od dostawców usług faktury wystawione na Panią” wskazała Pani że Tak. Otrzymuje Pani faktury od dostawców na swoją działalność.

Na pytanie Organu „czy poza wymienionymi aktywnościami rezerwowanymi/organizowanymi przez podmioty trzecie czy wykonuje Pani inne czynności w stosunku do kontrahentów, jeśli tak należy wskazać jakie i czy są to usługi własne” wskazała Pani, że usługi inne jakie do tej pory Pani zorganizowała to wyjazd do (...) i (...) na weekend w celu odwiedzenia osobiście aktywności, sprawdzenia ich pod kątem organizacji wieczorów kawalerskich, znalezienie dla kontrahenta miejsca na Bubble Football ponieważ chciał otworzyć taką działalność w Polsce. Oprócz tego praca zdalna, czyli poszukiwanie nowych aktywności i nowych (tańszych czy też lepszych) usługodawców. Jednorazowo miała miejsce sytuacja kiedy pojechała Pani na kilka dni do Czech pomóc kontrahentowi w biurze przy organizacji wieczorów kawalerskich, kiedy był szczyt sezonu a on nie miał pracowników.

Na pytanie Organu „jakie konkretnie czynności wchodzą w świadczenie realizowane przez Panią na rzecz kontrahenta, należy je wymienić i dookreślić konkretny stan który budzi Pani wątpliwości” wskazała Pani, że  chciałaby rozwiać jedynie wątpliwości związane z działalnością, gdy rezerwuje Pani grupie aktywności i wystawia kontrahentowi faktury koszta plus marża, czyli wszystko to co wspomniała Pani w poprzednich punktach. Dostaje Pani telefoniczną informację od kontrahenta, że jest grupa zainteresowana wieczorem kawalerskim w Polsce, jakimi aktywnościami jest zainteresowana i w jakich datach i godzinach oraz ile osób. Pani sprawdza dostępność i możliwości i wraca do kontrahenta z tymi informacjami i końcową ceną razem z Pani marżą. Później dostaje Pani informację czy grupa się decyduje czy też nie i jeśli się decyduje to przechodzi Pani do rezerwacji aktywności i przewozu grupy na te aktywności jeśli jest potrzeba, bierze za to faktury na swoją działalność, opłaca ze swojego konta i wystawiam kontrahentowi fakturę całościową (poniesione przez Panią koszty + marża).

Pytanie (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu)

Prosi Pani o interpretację opartą o stan faktyczny, który przedstawiła Pani powyżej czyli organizację wieczoru kawalerskiego dla kontrahenta z Francji i Czech czyli płacenie za poszczególne aktywności w swoim imieniu i wystawianie faktury dla kontrahenta, która zawiera koszty i marżę. Czy w świetle przedstawionych faktów dotyczy Pani brak obowiązku rozliczenia podatku w związku z świadczoną usługą na terytorium Polski ?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu)

W myśl przepisów i Pani interpretacji stanu faktycznego uważa Pani, że jako zgodnie z art. 28b Ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej - w tym przypadku Czechy i Francja i wystawianie faktur z odwrotnym obciążeniem jest prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.eksport towarów;

3.import towarów na terytorium kraju;

4.wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy

- rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Przez sprzedaż – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy,

rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy,

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z powyższego przepisu wynika, że aby doszło do świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

‒świadczenie musi być odpłatne,

‒miejscem świadczenia musi być terytorium kraju,

‒świadczenie musi być wykonane na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

‒świadczenie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zatem usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). W przypadku uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, winien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierną korzyść.

Dana czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można stwierdzić, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi, od tego bowiem zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu tym podatkiem w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy,

na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1.ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:

a.podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6;

b.osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą.

Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej wynikającej z art. 15 ust. 2 ustawy, w myśl tego artykułu,

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy,

miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast w myśl art. 28b ust. 2 ustawy,

w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika, w rozumieniu art. 28a ustawy, dla których ustawodawca nie przewidział szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Przy czym jak stanowi art. 28f ust. 1 ustawy:

miejscem świadczenia usług transportu pasażerów jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości.

Stosownie do art. 28g ust. 1 ustawy,

miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Natomiast zgodnie z art. 28g ust. 2 ustawy,

miejscem świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach, świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, jest miejsce, w którym ta działalność faktycznie jest wykonywana.

Zgodnie z art. 28n ust. 1 ustawy,

w przypadku świadczenia usług turystyki, o których mowa w art. 119 ust. 1, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 28n ust. 2 ustawy,

w przypadku, gdy usługi turystyki, o których mowa w art. 119 ust. 1, są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 28n ust. 3 ustawy,

w przypadku gdy usługodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług turystyki, o których mowa w art. 119 ust. 1, jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z opisu sprawy wynika, że  Pani działalność opiera się na wykonaniu zlecenia dla kontrahenta zagranicznego, który w tym przypadku jest czynnym podatnikiem VAT, ponieważ stale Pani współpracuje jedynie z dwoma firmami z Czech i Francji. Zainteresowani klienci (głównie wieczory kawalerskie zwane dalej grupami) wybierają aktywności na stronie internetowej kontrahenta i jeśli decydują się na organizacje kawalerskiego w Polsce, kontrahent kontaktuje się z Panią z informacją jakie aktywności grupa wybrała, aby mogła je Pani zarezerwować. Pani firma nie rezerwuje przelotów, zakwaterowania czy ubezpieczenia. Zakłada, Pani że robi to sam klient lub Pani kontrahent (nie ma Pani takiej wiedzy), który sam wystawia danej grupie końcową fakturę. Aktywności jakie rezerwuje Pani grupom to paintball, strzelnica, bubble football, laser tag, escape room, odbiory limuzyną bądź hummerem z lotniska, prywatne rejsy katamaranem, zwiedzanie browaru czy tradycyjny polski obiad w restauracji. Z aktywnościami niekiedy związany jest przewóz grupy prywatnym minivanem w obie strony na daną aktywność. Transport służy „dostarczeniu” usługi (aktywności) i jest elementem zależnym od danej aktywności. Usługa wtedy jest wyceniana jako cena danej aktywności z transportem. Pozostały czas poza rezerwowanymi przez Panią aktywnościami grupy organizują sobie same i nie są pod opieką Pani firmy. W większości przypadków nie ma Pani z grupami kontaktu ani nigdy nie zna ich danych osobowych. Kiedy dostanie Pani od kontrahenta wytyczne jaką aktywność należy zarezerwować  to Pani robi to, płaci za aktywność i wysyła kontrahentowi plan z godzinami i adresami oraz ewentualny kontakt do kierowcy jeśli grupa ma aktywność zarezerwowaną z przejazdem. Kontrahent te informacje przesyła do grupy, prawdopodobnie podpisuje z nimi również jakąś umowę współpracy, ale nie jest to wiedza jaką Pani posiada. Umowy z kontrahentem są ustne - dla kontrahenta z Francji dodaje Pani marżę wedle swojego uznania i sama wycenia czas poświęcony na organizację wieczoru kawalerskiego (zrobienie rezerwacji, ułożenie ich w czasie tak, aby wszystko było płynne, znalezienie najlepszych ofert cenowych głównie w zakresie usług transportu na aktywności), ponieważ tutaj często nie ma cennika i jest pole do negocjacji lub za czas poświęcony na rozszerzanie ofert kontrahenta. Kontrahent z Czech natomiast wycenia weekend bezpośrednio dla grupy i Pani marża to 30% od tego co zarobicie razem, czyli od tego co on wyceni wiedząc mniej więcej ile kosztują aktywności w Polsce. Jednym słowem na tę wysokość marży już nie ma Pani bezpośredniego wpływu. Sposób zamówienia od Pani usługi wygląda w ten sposób, że Kontrahent do Pani dzwoni, że dana grupa wyraziła chęć organizacji wieczoru kawalerskiego w Polsce, przedstawia Pani aktywności jakie grupa chce i czy aktywności są z transportem, czy jest odbiór z lotniska i jeśli tak to czym - limuzyną, zwykłym minivanem, hummerem a Pani sprawdza to kontaktując się z usługodawcami w danym mieście i potwierdza, że są one dostępne i jakie koszta się z tym wiążą, jakie daty i godziny wchodzą w grę oraz lokalizacje aktywności, czy będzie dostępny transport na aktywności i jaki transport - często jeśli grupa jest last minute nie jest Pani w stanie znaleźć minivana i rezerwuje Pani busa lub taksówki. Kontrahent przekazuje to grupie i jeśli grupa ostatecznie decyduje się na wszystko to Pani rezerwuje i płaci za aktywności, do kosztów jakie poniosła dodaje Pani marżę i wystawia fakturę dla kontrahenta, wysyła ją mailem a on wystawia swoją fakturę klientowi ze swoją marżą. Faktury za aktywności dla grup (paintball, strzelnica, buble football, laser tag, escape room, odbiory limuzyną bądź hummerem z lotniska, prywatne rejsy katamaranem, zwiedzanie browaru czy tradycyjny polski obiad w restauracji)” wystawiane są na Pani działalność i Pani jest odbiorcą. Usługodawcą są krajowi podatnicy/podmioty prowadzące działalność w Polsce. Faktury jakie dotychczas otrzymywała Pani były opisane następująco: - przewóz osób - usługa bumperBall - usługa zajęć z czołgiem - integracyjna gra laser tag - rejs - strzelanie z instruktorem - wynajem statku - paintball - organizacja imprezy paintball - usługa transportowa - strzelnica  Faktury jakie są wystawiane przez Panią to kompleksowa organizacja imprezy, czyli zorganizowanie dla grupy atrakcji typu paintball wraz z dojazdem do tej aktywności. Faktury, które bierze Pani  na swoją działalność od usługodawców nie są przekazywane kontrahentowi, żeby została zachowana swego rodzaju tajemnica ile płaci Pani za aktywności i jak wysoka jest Pani marża jeśli chodzi o kontrahenta z Francji. Dla kontrahenta z Czech również nie przedstawia Pani faktur za aktywności, ale informuje ich ile dana aktywność kosztuje, aby wyliczyć wspólną marżę. Większość aktywności przez kontrahenta jest sprzedawana jako kompleksowa usługa z dojazdem transportem prywatnym na te aktywności i całodobowy kontakt z klientem z ich strony. Jak Pani wskazała  działa Pani na rzecz kontrahentów we własnym imieniu i na własny rachunek. Usługi inne jakie do tej pory Pani zorganizowała to wyjazd do (…) i (…) na weekend w celu odwiedzenia osobiście aktywności, sprawdzenia ich pod kątem organizacji wieczorów kawalerskich, znalezienie dla kontrahenta miejsca na Bubble Football ponieważ chciał otworzyć taką działalność w Polsce. Oprócz tego praca zdalna, czyli poszukiwanie nowych aktywności i nowych (tańszych czy też lepszych) usługodawców.

Wątpliwości Pani dotyczą miejsca świadczenia i opodatkowania usługi organizacji wieczoru kawalerskiego dla kontrahenta z Francji i Czech.

Odnosząc się do Pani wątpliwości objętych zakresem sformułowanego we wniosku pytania należy zauważyć, że w celu prawidłowego opodatkowania świadczonych usług należy ustalić miejsce ich świadczenia, jednakże żeby tego dokonać konieczne jest w pierwszej kolejności zidentyfikowanie z jaką usługą,  świadczoną przez Panią, mamy do czynienia. Pani zdaniem  świadczona przez Panią usługą nie stanowi usługi turystyki z czym się jednak nie zgadzamy.

Na podstawie art. 119 ust. 1 ustawy,

podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

W świetle art. 119 ust. 2 ustawy,

przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Zgodnie z art. 119 ust. 3 ustawy,

przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1)(uchylony)

2)działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;

3)przy świadczeniu usługi nabywa towary od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

4)(uchylony)

Z powyższego przepisu wynika, że procedura szczególna polegająca na opodatkowaniu marży może być zastosowana jedynie przez podatników, którzy w stosunku do nabywcy usługi turystyki działają we własnym imieniu i na własny rachunek i którzy wykorzystują towary dostarczane i usługi świadczone przez innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Podobne uregulowania zawiera art. 306 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. 2006.347.1 ze zm.), - poprzednio art. 26 ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm. - zgodnie z którym Państwa członkowskie stosują procedurę szczególną do transakcji dokonywanych przez biura podróży, o ile te biura występują we własnym imieniu wobec nabywców oraz gdy wykorzystują one do realizacji podróży towary dostarczane i usługi świadczone przez innych podatników. W myśl ust. 2 tego artykułu, organizatorzy wycieczek turystycznych są traktowania jak biura podróży.

Ustawa o podatku od towarów i usług jak również Dyrektywa 112 nie zawierają definicji pojęć „biuro podróży oraz „organizator wycieczek turystycznych”. W sprawach połączonych C-308/96 i C-94/97 Commissioners of Customs and Excise v T.P. Madgett, R.M. Baldwin and The Howden Court Hotel Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) uznał, że specjalne zasady opodatkowania agentów turystycznych i biur podróży, określone w artykule 26 VI Dyrektywy 77/388, mają zastosowanie do podmiotów gospodarczych, nawet jeśli nie są one formalnie agentami turystycznymi ani biurami podróży, o ile organizują one wycieczki lub wyjazdy zorganizowane we własnym imieniu i powierzają innym podatnikom wykonanie usług związanych z tą działalnością. Spełnienie powyższego  kryterium należy oceniać poprzez analizę czynności wykonywanych przez dany podmiot, nie zaś jego formalnego statusu. Trybunał stwierdził, że dla możliwości stosowania wspomnianej procedury istotny jest nie tyle status podmiotu, co charakter wykonywanych czynności. Jeżeli czynności te stanowią usługi turystyczne, a pozostałe warunki określone w przepisach dotyczącej procedury szczególnej są spełnione, to procedura ta może być zastosowana.

Powyższe regulacje odnoszą się do usług, które w całości składają się na usługę turystyczną. Użycie w cytowanym przepisie słowa „w szczególności” oznacza, że jest to katalog otwarty. Konsekwentnie, inne usługi stanowiące składnik usługi turystyki również powinny być uwzględnione. Podkreślić również należy, że czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę, jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści, to na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy przyjąć należy, iż nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

Ponadto należy podkreślić, że do towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty można zaliczyć jedynie takie towary i usługi, które Wnioskodawca nabywa od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty i nie stanowią one jednocześnie „środków” do wyświadczenia usługi własnej Wnioskodawcy, która następnie staje się elementem kompleksowej usługi turystycznej. Natomiast wszelkie towary i usługi nabywane przez Wnioskodawcę dla wyświadczenia usługi własnej, stanowiącej następnie element usługi turystyki, należy uznać za wydatki dotyczące usług własnych.

Wskazać należy, że ustawa nie zawiera definicji „usług turystyki”. Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych. Definicji legalnej usług turystyki nie odnajdujemy również w innych ustawach podatkowych. Odnajdujemy ją natomiast w treści art. 307 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE – poprzednio art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC z późn. zm.).

Stosownie do powołanego przepisu art. 307 Dyrektywy 2006/112/WE,

transakcje dokonywane na warunkach przewidzianych w art. 306 przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty.

pojedyncza usługa podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim, w którym biuro podróży ma siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego świadczy usługi.

Odnosząc się do treści tekstu Dyrektywy w języku francuskim – „Les opérations effectuées par lagence de voyages pour la réalisation du voyage sont considérées comme une prestation de service unique de lagence de voyages au voyageur”, jak też w języku angielskim – „All transactions performed by the travel agent in respect of a journey shall be treated as a single service supplied by the travel agent to the traveller”, należy stwierdzić, że zdanie to powinno być przetłumaczone jako „Wszystkie transakcje dokonywane przez biura podróży w związku z realizacją podróży (imprezy turystycznej) uznawane są za jedną usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz podróżnego”. Należy zaznaczyć, że wprowadzenie Dyrektywy 2006/112/WE miało na celu m.in. jasne przedstawienie przepisów dyrektyw dotyczących podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z definicją Słownika języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 1052 „turystyka” to zorganizowane wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania na dłuższy lub krótszy pobyt, wędrówki po obcym terenie w celach krajoznawczych lub zdrowotnych.

Definicję usług turystycznych odnajdujemy także w szeregu publikacji dotyczących turystyki. I tak, usługi turystyczne są to, podobnie jak inne usługi, wszelkie wymienne, zbywalne czynności, będące wynikiem pracy, związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb przed i w czasie podróży oraz pobytu turystycznego, ale niesłużące bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów (por. A. S. Kornak „Ekonomika turystyki” PWN, Warszawa 1979, s. 159).

Inną definicję proponuje S. Wodejko, według którego do usług turystycznych należy zaliczyć wszelkiego rodzaju usługi, których świadczenie jest niezbędne dla turysty w celu umożliwienia dojazdu do miejsca występowania podstawowego dobra (lub dóbr) turystycznego, pobytu w tym miejscu oraz powrotu do stałego miejsca zamieszkania (S. Wodejko „Czynniki wpływające na rozwój turystyki międzynarodowej”, Ruch turystyczny – Monografie, Warszawa 1975, z. 15, s. 83).

Pakietem usług nazywa się w turystyce zestaw usług turystycznych służących zaspokojeniu kompleksowych potrzeb. Pakiet usług bywa kombinacją dwóch (np. hotel i wyżywienie, przejazd i nocleg) lub więcej elementów oferowanych przez sprzedawcę jako jeden produkt po określonej cenie (por. J. Altkorn „Marketing w turystyce”, Warszawa 2002 r., s. 99).

Przez usługę turystyki należy rozumieć różnorakie czynności będące wynikiem pracy lub zakupu innych usług, służące zaspokajaniu potrzeb osób podróżujących turystycznie, ale nie polegające na wytwarzaniu przedmiotów. Czynności te polegają na organizowaniu indywidualnych lub zbiorowych wyjazdów poza miejsce stałego zamieszkania turysty, mają na celu zapoznawanie się w ramach wypoczynku z innymi miejscami niż miejsce zamieszkania osoby podróżującej. W ramach usługi turystycznej świadczeniodawca kompleksowo zaspokaja potrzeby osoby podróżującej w celach wypoczynkowych, organizując jej przejazd, nocleg, wyżywienie, program turystyczny, opiekę pilota, ubezpieczenie, zapewnia bezpieczeństwo podróży, określa jej cele i miejsca warte zobaczenia. Wymienione elementy składowe w sposób najszerszy wypełniają pojęcie usług turystycznych i kompleksowo zaspokajają potrzeby osoby podróżującej. Za usługi turystyczne można jednak także uznać działalność polegającą na zapewnieniu osobie podróżującej w celach wypoczynkowych także mniejszej ilości usług, jak np.: zapewnienie transportu czy też programu turystycznego, polegającego na informowaniu co warto zobaczyć i oprowadzaniu po interesujących obiektach oraz zapewnieniu wyżywienia bądź noclegu. Możliwości połączenia jednostkowych świadczeń w pakiety tak, aby mogły stanowić kompleksową usługę turystyczną, jest wiele i niewątpliwe nie ma potrzeby ich egzemplifikacji. Należy jednak stwierdzić, że usługa turystyki jest usługą kompleksową i musi się składać z co najmniej dwóch usług jednostkowych. Zasadniczo zapewnianie tylko jednej usługi np.: przewozu przez linie lotnicze nie będzie mogło być uznane za świadczenie usługi turystyki (por wyrok NSA sygn. akt I FSK 832/14).

Zatem usługa turystyki to kompleksowa usługa świadczona na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Za usługi turystyki należy więc uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają także definicji pojęcia „rekreacja”. W celu zdefiniowania pojęcia „rekreacja” należy sięgnąć do wykładni językowej. Słownik Języka Polskiego definiuje rekreację jako „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”, natomiast Wielki Słownik Języka Polskiego za rekreację uznaje „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”, „Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem” Władysława Kopalińskiego (Świat Książki, Warszawa 2000) definiuje rekreację jako „odpoczynek, rozrywka, wytchnienie, pochodzące od łacińskiego „recreatio” czyli powrót do zdrowia, sił”.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione przez Panią należy stwierdzić, że nabywane przez Panią usługi stanowią wydatki poniesione dla bezpośredniej korzyści turysty. Wskazała Pani, że organizując grupom określone aktywności działa Pani na rzecz kontrahentów we własnym imieniu i na własny rachunek. Kontrahenci to podmioty prowadzące działalność gospodarczą posiadający siedzibę działalności gospodarczo we Francji i w Czechach.  W ramach organizacji wieczoru kawalerskiego dla tych kontrahentów rezerwuje Pani aktywności jakie wybrała grupa (paintball, strzelnica, buble football, laser tag, escape room, odbiory limuzyną bądź hummerem z lotniska, prywatne rejsy katamaranem, zwiedzanie browaru czy tradycyjny polski obiad w restauracji) i faktury te są wystawiane na Pani działalność. Faktur tych nie przekazuje Pani Kontrahentom.  Faktury zaś wystawiane przez Panią to kompleksowa organizacja imprezy, czyli zorganizowanie dla grupy atrakcji typu paintball wraz z dojazdem do tej aktywności, które zawierają koszty i Pani marżę. W tym konkretnym przypadku fakt, że nie świadczy Pani usług związanych z ubezpieczeniem, zakwaterowaniem, lotem czy wyżywieniem nie przesądza, że nie mamy do czynienia z usługą turystyki. Jak już wskazywaliśmy za usługi turystyczne można także uznać działalność polegającą na zapewnieniu osobie w celach wypoczynkowych, rozrywkowych także mniejszej ilości usług jak zapewnienie odpowiednich aktywności (paintball, laser tag, escape room, zwiedzanie browaru, przewóz grup minivanem w obie strony na daną aktywność) co właśnie ma miejsce w Pani przypadku w działalności którą Pani prowadzi. Organizując wieczory kawalerskie Pani kontrahenci zainteresowani są zakupem pakietu usług oferowanego łącznie.

Zatem analizując przedstawione okoliczności sprawy na tle przepisów prawa wskazać należy, że Pani organizując wieczór kawalerski dla kontrahenta z Francji i Czech, świadczy usługę turystyki, występuje Pani wobec nabywcy we własnym imieniu i na własny rachunek oraz  nabywa usługi stanowiące składniki świadczonej usługi turystyki od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Nie będą to zatem usługi pośrednictwa.  

Skoro będzie Pani świadczyła usługę turystyki, to do przedmiotowej sprawy w celu ustalenia miejsca świadczenia i opodatkowania będzie miał zastosowanie art. 28n ust. 1 ustawy z którego m.in. wynika, że w przypadku usług turystyki miejscem świadczenia jest miejsce gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Wbrew temu jak Pani wskazywała w swym stanowisku odnośnie świadczonych przez Panią usług (organizacji wieczoru kawalerskiego)  nie będzie miał zastosowania art. 28b ust. 1 ustawy ustalający miejsce świadczenia w miejscu gdzie usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Tym samym należy stwierdzić, że miejscem świadczenia a zarazem opodatkowania usług polegających na organizacji wieczoru kawalerskiego dla kontrahenta z Francji i Czech spełniających przesłanki usługi turystyki w myśl art. 28n ust. 1 ustawy będzie siedziba Pani działalności gospodarczej tj. Polska. Nie będzie Pani więc uprawniona do wystawiania faktur z odwrotnym obciążeniem.

Zatem stanowisko Pani należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).