zwolnienie od podatku sprzedaży udziałów w niezabudowanych działkach.
Jest Pan
współwłaścicielem działek położonych w W.
Nie
prowadzi Pan działalności gospodarczej. Nie jest płatnikiem VAT.
Grunty są
użytkowane rolnie przez właścicieli. Nigdy nie były wydzierżawiane.
Interpretacja
indywidualna wydana w celu sprzedaży gruntów. Potwierdzenie, iż nie jest Pan
płatnikiem VAT.
W
uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że:
1.Działki nr nabyłem 25
października 2010 roku umową darowizny od Rodziców, w celu uzyskania przez nich
pełnej emerytury KRUS oraz prowadzenia dalszej działalności rolniczej.
2.Przy nabyciu udziałów w
działkach nie przysługiwało mi prawo do odliczenia podatku naliczonego.
3.Nie byłem zarejestrowanym
czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
4.Tak posiadam status rolnika
ryczałtowego.
5.Z ww. działek nie dokonywałem
sprzedaży płodów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej.
6.Działki będące w przyszłości
przedmiotem sprzedaży od momentu nabycia do chwili obecnej wykorzystywane
są rolniczo. Uprawiane są: zboże, rzepak, ziemniaki i warzywa na potrzeby
własne.
7.Działki przeznaczone do
sprzedaży przez cały okres posiadania były wykorzystywane do produkcji
rolnej (25 października 2010 r. - do
dnia dzisiejszego)
8.Będące przedmiotem sprzedaży
działki były i są wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od
podatku . Jest to działalność rolnicza, rolnik ryczałtowy zwolniony od podatku
od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od
towarów i usług.
9.Działki będące przedmiotem
transakcji były i są wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej w
rozumieniu art. 2 ust. 15 ustawy a dnia 11 marca 2004 r. o podatku od
towarów i usług.
10.Działka uległa podziałowi na 1 i 2.
11.Nie wnosił Pan o wydanie
decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla ww. działek.
12.Tak, z inicjatywy Gminy – powyższe stanowi odpowiedź na pytanie Organu:
„Czy nastąpiła zmiana przeznaczenia gruntu w miejscowym planie
zagospodarowania gruntów, a jeśli tak, z czyjej inicjatywy?” [przypis
Organu]
13.Zgodnie z MPZP wynika, że
działki są przeznaczone pod zabudowę.
14.Nie zostały wydane decyzje o
warunkach zabudowy.
15.W celu
pozyskania nabywcy dał Pan ogłoszenie w biurze nieruchomości.
16.Nie poczynił Pan jakichkolwiek
działań dotyczących zwiększenia wartości nieruchomości.
17.Nie posiada Pan innych
nieruchomości przeznaczonych w przyszłości na sprzedaż oprócz tych podanych we
wniosku.
18.Działka uległa podziałowi na 1
i 2 z czego działka 1 została sprzedana.
Na pytania 18 a)-d):
a)Ile i jakie to nieruchomości?
b)Kiedy i w jaki sposób wszedł Pan w posiadanie tych nieruchomości?
c)W jakim celu nieruchomości te zostały przez Pana nabyte?
d)W jaki sposób nieruchomości były wykorzystywane przez Pana od momentu
wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży?
Odpowiedział Pan: Odpowiedź zawarta w punkcie 1 opisu
stanu faktycznego;
e)Sprzedaży dokonał Pan 12 marca 2012 r. – znalazł się chętny kupiec i doszło
do sprzedaży;
f)Została sprzedana jedna działka niezabudowana nr 1;
g)Nie odprowadził Pan podatku VAT.
19.Nie zawarł Pan umowy
przedwstępnej sprzedaży działek z nabywcą.
Pismem z 19 maja 2022 r. sprostował Pan odpowiedź zawartą
w piśmie z 21 kwietnia 2022 r. informując, że nie wykonuje Pan
działalności rolniczej w myśl art. 2 pkt 15, tylko jako rolnik ryczałtowy
zgodnie z art. 2 pkt 19.
Pytanie (sformułowane w uzupełnieniu z 21 kwietnia 2022
r.)
Czy będąc rolnikiem ryczałtowym zwolnionym z podatku od
towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i
usług, przy sprzedaży działek będę musiał odprowadzić podatek VAT?
Pana stanowisko w sprawie (sformułowane w uzupełnieniu z
21 kwietnia 2022 r.)
Będąc rolnikiem ryczałtowym zwolnionym z podatku od towarów
i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i
usług przy sprzedaży działek zwolniony z podatku VAT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan
we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca
2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) –
zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od
towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie
usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o
której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa
do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się
rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Towarem jest także udział w prawie własności lub
użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi,
bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada
2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L Nr
347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT”, państwa
członkowskie mogą uznać za rzeczy:
1.określone
udziały w nieruchomości,
2.prawa
rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3.udziały
i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub
faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o
podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np.
współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe
potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I
FPS 2/11.
W świetle art. 195 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks
cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.):
Własność tej samej rzeczy może
przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).
Współwłasność
nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności
i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej)
przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego
nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy
odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze
współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.
Stosownie do art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:
Nieruchomościami są części
powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak
również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na
mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego
udziału pozycję wyłącznego właściciela.
W myśl art. 198 ustawy Kodeks cywilny:
Każdy ze współwłaścicieli może
rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.
Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel
może zbyć swój udział.
Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w
art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości,
dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy
towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.
Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia
definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest
traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w
rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i
usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana
przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od
towarów i usług.
Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że:
Podatnikami są osoby prawne,
jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne,
wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2,
bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza
obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym
podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność
osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje
w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości
niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zatem należy
stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu
powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania
tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust.
1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Określony w ustawie zakres opodatkowania
podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie
zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność
podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności
będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w
ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik”
tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w
profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi
wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przez ciągłe wykorzystywanie składników
majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się
powtarzalnością lub pewnym okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze
składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.
Analizując powyższe przepisy należy
stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od
towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający
status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze
w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w
odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT
jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu
przepisów ustawy.
Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy
2006/112/WE Rady:
„Podatnikiem” jest każda osoba
prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą,
bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.
„Działalność gospodarcza”
obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie
z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub
uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności
wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości
niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE
Rady wskazano, że:
Państwa członkowskie mogą
uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z
działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności
dostawy terenu budowlanego.
Stosownie do art. 12 ust. 3 Dyrektywy
2006/112/WE Rady:
Do celów ust. 1 lit. b) „teren
budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren
budowlany przez państwa członkowskie.
Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a)
Dyrektywy 2006/112/WE Rady:
Opodatkowaniu VAT podlegają
następujące transakcje: odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa
członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.
Z przytoczonych regulacji wynika, że
podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie
dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z
działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką
działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z
górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych
za takie.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób
fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży,
przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj.
majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania
innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest
podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje
jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana
ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej
działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego.
Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej
działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za
podatnika w zakresie tych czynności.
W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie
„majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy,
jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest
odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v.
Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę
będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku
niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej
do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby
fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb
prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika
zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości
wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku
osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być
np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.
Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn.
akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek
prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości
Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby
przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina
Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10)
wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą
same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama
liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia
między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem
zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność
gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału
– okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu
na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów
może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
Co istotne – jak wskazał TSUE – dla
uznania, że czynność sprzedaży działek następuje poza działalnością gospodarczą
nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem
ryczałtowym”. Trybunał nie uznał za podatnika VAT w rozumieniu prawa UE osoby
fizycznej dokonującej sprzedaży gruntu, która prowadziła działalność rolniczą
na tym gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i
przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego
niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, jeżeli nie
wykonywała ona dodatkowych czynności (oprócz podziału) w związku z tą
sprzedażą.
Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił
Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w
zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne
do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w
rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy
uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki
wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań
podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania
wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu
przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie,
wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży
działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji
o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu
zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie
działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego
rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność
„handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności,
a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
W kontekście powyższych rozważań istotna
jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że
podejmowała/będzie podejmował Pan działania charakterystyczne dla
profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać
nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji
określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też
brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i
przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.
Z opisu sprawy wynika, że jest Pan współwłaścicielem
działek. Działka 2 powstała w wyniku podziału działki (na działki 1 i 2), którą wraz z działkami nabył Pan 25 października 2010 r.
umową darowizny od rodziców w celu prowadzenia dalszej działalności
rolniczej. Działka 1 została sprzedana. Od tej transakcji nie odprowadził Pan
podatku VAT.
Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej. Nie wykonuje Pan działalności
rolniczej w myśl art. 2 pkt 15 ustawy o VAT. Nie był Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem
podatku od towarów i usług. Posiada Pan status rolnika ryczałtowego.
Będące przedmiotem sprzedaży działki były i są wykorzystywane wyłącznie na cele
działalności zwolnionej z podatku. Przez cały okres posiadania wykorzystywane są rolniczo
– uprawiał Pan na przemian zboże, rzepak, ziemniaki i warzywa
na potrzeby własne. Z ww. działek nie dokonywał Pan
sprzedaży płodów rolnych.
Nie wniósł Pan o wydanie decyzji o warunkach zabudowy
i zagospodarowania terenu dla przedmiotowych nieruchomości. Z inicjatywy
Gminy nastąpiła zmiana przeznaczenia gruntu w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego – obecnie działki przeznaczone są pod zabudowę.
Aby pozyskać nabywcę dla przedmiotowych działek dał Pan ogłoszenie w biurze
nieruchomości. Nie poczynił Pan jakichkolwiek działań dotyczących zwiększenia
wartości nieruchomości. Nie zawarł Pan umowy przedwstępnej sprzedaży działek z
nabywcą. Nie posiada Pan innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości
na sprzedaż.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z
całokształtu okoliczności sprawy nie wynika taka Pana aktywność, która
wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa
własności. Zatem należy uznać, że sprzedaż przez Pana ww. udziałów w działkach
nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od
towarów i usług. Brak jest bowiem przesłanek świadczących o takiej Pana
aktywności w przedmiocie zbycia opisanych udziałów w działkach, która jest
porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju
obrotem. Nie występuje bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że
dostawa udziałów w ww. działkach wypełnia przesłanki działalności gospodarczej.
Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy, nie podejmował Pan i nie będzie
podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które
świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez
handlowców.
Konsekwentnie, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek
pozwalających uznać, że w związku ze sprzedażą udziałów w ww. działkach
wystąpił Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy,
prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Działania
podejmowane przez Pana należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem
prywatnym. W związku z tym, korzysta Pan z przysługującego prawa do
rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze
prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają
zastosowania.
Przedstawione przez Pana okoliczności, nie przemawiają za
uznaniem Pana w tej sytuacji za podatnika podatku od
towarów i usług.
Zatem sprzedaż udziałów w działkach nr nie będzie podlegała
opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1
ustawy.
W konsekwencji, z uwagi na to, że sprzedaż udziałów w ww.
działkach nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to
przy ich sprzedaży nie będzie Pan miał obowiązku odprowadzenia podatku od
towarów i usług.
W tym miejscu należy zaznaczyć, że aby analizować
zwolnienie od podatku VAT, czynność winna podlegać przepisom ustawy o podatku
od towarów i usług. W niniejszej sprawie, przy tak przedstawionym jej opisie,
jak ustalono powyżej, sprzedaż udziałów we wskazanych działkach nie będzie
podlegała opodatkowaniu. To z kolei oznacza, że w tym przypadku nie można
rozpatrywać zwolnienia od podatku VAT. Zarówno czynność niepodlegająca opodatkowaniu
jak i zwolniona od podatku nie rodzą obowiązku zapłaty podatku od towarów
i usług.
Tym samym Pana stanowisko sformułowane w kontekście
zadanego przez Pana pytania które dotyczyło braku obowiązku zapłaty podatku VAT
od sprzedaży działek, jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia
przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu
wydania interpretacji.
Zainteresowany ponosi ryzyko związane z
ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu
faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki
prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej
przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem
zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku
z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we
wniosku opisu stanu faktycznego, jak również w przypadku, gdy w toku
postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie
określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie
skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają
przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła
pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem
stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n
Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie
przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z
zastosowaniem art. 119a;
2)w
związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z
dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z
zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie
stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w §
1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej,
interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na
interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej
do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30
sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.
U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS
(art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia
doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach
(oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,
43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym
egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej
Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art.
54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się
wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu
wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.
Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a
PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania
tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).