Rozliczenia podatkowe związane z leasingiem finansowym samochodów osobowych. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 31 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.54.2023.1.MC

Temat interpretacji

Rozliczenia podatkowe związane z leasingiem finansowym samochodów osobowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

‒nieprawidłowe w części dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 1, 6, 8-11

‒prawidłowe w części dotyczącej pytań oznaczonych we wniosku numerami 4, 5 i 7.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

1 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 25 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy rozliczeń podatkowych związanych z leasingiem finansowym samochodów osobowych.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

A. Sp. z o.o.

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

B. Sp. z o.o.

Opis zdarzenia przyszłego

A. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest polską spółką kapitałową, zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT w Polsce. Działalność gospodarcza Spółki obejmuje przede wszystkim świadczenie usług leasingu, w ramach których Spółka występuje w roli finansującego (leasingodawcy). Na podstawie zawieranych ze swoimi klientami umów leasingu Spółka nabywa i oddaje do odpłatnego korzystania klientom (korzystającym) środki trwałe obejmujące m.in. samochody osobowe, dostawcze i ciężarowe, maszyny, urządzenia, sprzęt IT, a także nieruchomości.

B. Sp. z o.o. (dalej: „Partner”) jest polską spółką kapitałową, zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT w Polsce. Partner prowadzi działalność gospodarczą polegająca m.in. na świadczeniu usług najmu długoterminowego pojazdów (opcjonalnie wraz z ich obsługą serwisową oraz zarządzaniem flotą firmową), jak też na sprzedaży pojazdów.

Spółka zamierza wprowadzić do swojej oferty nowy produkt, w ramach którego oferować będzie swoim klientom (dalej: „Klient”) usługi najmu pojazdów wraz z obsługą serwisową. W tym celu Spółka planuje zawierać z Partnerem umowy leasingu samochodów osobowych, w ramach których Spółka będzie działała jako korzystający.

Umowy leasingu zawierane przez Partnera ze Spółką będą spełniały warunki określone w art. 17f ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), tj. będą stanowiły one umowy tzw. leasingu finansowego, w ramach których (i) suma wszystkich opłat netto przewidzianych w umowie wraz z ceną netto wykupu przewyższać będzie wartość początkową pojazdu oraz (ii) to Spółka jako korzystający dokonywać będzie odpisów amortyzacyjnych od leasingowanych pojazdów (dalej: „Umowa Leasingu”).

W konsekwencji, na gruncie art. 7 ustawy o VAT, wydanie pojazdu przez Partnera na rzecz Spółki na podstawie Umowy Leasingu stanowić będzie dostawę towaru, z tytułu której Partner wystawi na rzecz Spółki fakturę opiewającą na sumę wszystkich przyszłych rat kapitałowych, włącznie z ceną wykupu przewidzianą w Umowie Leasingu (dalej: „Cena Wykupu”, rozumiana jako kwota netto) oraz na wartość odsetek za cały okres leasingu, jak również na wartość podatku VAT.

Pozyskany na podstawie Umowy Leasingu pojazd Spółka będzie następnie udostępniać Klientowi w oparciu o odpłatną umowę najmu długoterminowego (dalej: „Umowa Najmu”). Umowa Najmu zawierana przez Spółkę z Klientem nie będzie przewidywała możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości pojazdów przez Klienta - wyłącznie Spółka (na podstawie Umów Leasingu zawartych z Partnerem) będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości tych pojazdów (zgodnie z przepisami ustawy o CIT).

Po zakończeniu okresu trwania Umowy Najmu, Klient będzie uprawniony do zakupu wynajmowanych pojazdów według cen rynkowych. Równocześnie, Spółce będzie przysługiwać prawo wykupu (dalej: „Wykup”) samochodu od Partnera po Cenie Wykupu i po zakończeniu podstawowego okresu trwania Umowy Leasingu.

Ustalona w Umowie Leasingu Cena Wykupu pojazdu będzie uzależniona od wielu czynników, np. okresu trwania Umowy Leasingu, deklarowanego rocznego przebiegu pojazdu czy trendów na rynku pojazdów używanych. Przykładowo, w przypadku Umowy Leasingu zawartej na 24 miesiące, Cena Wykupu może stanowić 60% ceny zakupu pojazdu przez Partnera, w przypadku Umowy Leasingu zawartej na 36 miesięcy-50-55% ceny zakupu, a w przypadku Umowy Leasingu zawartej na 48 miesięcy-40-45% ceny zakupu. Równocześnie, należy podkreślić, że wskazane wartości mają wyłącznie charakter przykładowy.

Jednocześnie, w przypadku, gdyby Klient nie zdecydował się na zakup pojazdu od Spółki, Spółka będzie uprawniona do rezygnacji z Wykupu pojazdu od Partnera. Należy podkreślić, że w chwili zawarcia Umowy Leasingu z Partnerem Spółka nie będzie posiadać wiedzy, czy w odniesieniu do danego pojazdu nastąpi jego zakup przez Klienta oraz jego Wykup przez Spółkę. W konsekwencji, Spółka podejmie decyzję dotyczącą Wykupu przedmiotu Umowy Leasingu dopiero wraz z końcem Umowy Najmu zawartej z Klientem i Umowy Leasingu zawartej z Partnerem.

Jeśli Klient Spółki zdecyduje się nabyć pojazd po zakończeniu Umowy Najmu, również Spółka dokona Wykupu tego pojazdu od Partnera i, następnie, sprzeda pojazd na rzecz swojego Klienta. Jeśli jednak Klient Spółki nie zdecyduje się na wykup pojazdu po zakończeniu Umowy Najmu, Spółka najprawdopodobniej również zrezygnuje z Wykupu.

W przypadku, gdy nie dojdzie do Wykupu pojazdu od Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu, Spółka dokonywać będzie zwrotu pojazdu (dalej: „Zwrot”) na rzecz Partnera i zgodnie z Umową Leasingu nie będzie zobowiązana do zapłaty Ceny Wykupu. Jednocześnie, o ile interpretacja wydana na podstawie niniejszego wniosku potwierdzi taki sposób rozliczeń, Partner będzie zobowiązany do zwrócenia Spółce kwoty odpowiadającej VAT od Ceny Wykupu, który Spółka zapłaciła Partnerowi już wcześniej w związku z rozpoczęciem umowy leasingu finansowego. Co więcej, Spółka nie zostanie obciążona żadnymi dodatkowymi kosztami wynikającymi z rezygnacji przez nią z Wykupu pojazdu.

Powyższe oznacza, że Zainteresowani w odniesieniu do kwot netto nie będą mieli wobec siebie żadnych wzajemnych wymagalnych roszczeń z tytułu Zwrotu pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera. Co więcej, zarówno w Umowie Leasingu, jak i w dokumentach, które mogą zostać wystawione w związku ze Zwrotem pojazdu nie zostanie określony żaden termin płatności odnośnie do kwoty netto, która miałaby zostać dokonana przez Partnera na rzecz Spółki w przypadku Zwrotu Pojazdu.

W konsekwencji w wyniku Zwrotu pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera z perspektywy cywilnoprawnej nie pojawiają się jakiekolwiek należności związane ze Zwrotem pojazdu, w szczególności nie dojdzie do wzajemnych potrąceń jakichkolwiek wierzytelności przysługujących Zainteresowanym, tj. nie dojdzie do potrącenia w rozumieniu art. 498 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej: „Kodeks Cywilny”). Umowa Leasingu nie przewiduje bowiem płatności ani Ceny Wykupu przez Spółkę na rzecz Partnera ani jakichkolwiek kwot przez Partnera na rzecz Spółki związanych ze Zwrotem pojazdu. Jak wskazano powyżej, Partner potencjalnie wpłaci Spółce jedynie kwotę VAT wynikającą z rezygnacji z Wykupu.

Ponadto, Zainteresowani nie mogą wykluczyć, że rozpoczęciu współpracy w opisanym powyżej zakresie towarzyszyć może również zawarcie porozumienia w zakresie podziału pomiędzy Spółką a Partnerem zysków ze sprzedaży pojazdów po zakończeniu okresu trwania Umowy Leasingu. W szczególności, nie jest wykluczone, że w razie, gdyby Spółka nie dokonała Wykupu pojazdu po zakończeniu okresu trwania Umowy Leasingu, a Partner dokonałby jego sprzedaży na rzecz podmiotu trzeciego, Spółce przysługiwałoby od Partnera dodatkowe wynagrodzenie. Jeśli zaś Spółka dokonałaby Wykupu pojazdu po zakończeniu trwania Umowy Leasingu i sprzedała pojazd na rzecz podmiotu trzeciego - to Partner byłby uprawniony do uzyskania dodatkowego wynagrodzenia od Spółki.

Zgodnie z zawartymi Umową Leasingu oraz Umową Najmu, pojazd będący przedmiotem tych umów zostanie najpierw oddany do dyspozycji przez Partnera na rzecz Spółki, a następnie przez Spółkę na rzecz Klienta. Jednakże, ze uwagi na względy praktyczne, co do zasady pojazd będzie wydawany Klientowi w imieniu Spółki bezpośrednio przez Partnera lub przez podmiot działający na zlecenie Partnera (np. przez dealerów współpracujących z Partnerem).

Równocześnie, Zainteresowani pragną podkreślić, że przedmiotowy wniosek dotyczy wyłącznie pojazdów, które będą wykorzystywane przez Zainteresowanych do ich działalności gospodarczej.

W szczególności, Spółka pozyska pojazd na podstawie Umowy Leasingu wyłącznie w celu jego odpłatnego wynajmu na rzecz Klienta na podstawie zawartej Umowy Najmu. Pojazd ten nie będzie mógł być wykorzystywany w innych celach, w szczególności w żadnym momencie trwania Umowy Leasingu nie będzie on udostępniany do korzystania pracownikom Spółki. W konsekwencji, samochody będące przedmiotem wniosku to pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1) lit. a) ustawy o VAT, które wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Mając na względzie powyższe, prawo Spółki do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem samochodów, będących przedmiotem Umów Leasingu, nie jest przedmiotem zapytania w niniejszym wniosku.

Ponadto, w przypadku Zwrotu pojazdu przez Spółkę, Partner będzie wykorzystywał taki pojazd wyłącznie w celu prowadzenia swojej działalności gospodarczej, tj. świadczenia usług najmu długoterminowego pojazdów (opcjonalnie wraz z ich pełną obsługą serwisową oraz zarządzaniem flotą firmową), jak też sprzedaży pojazdów. Pojazd ten nie będzie wykorzystywany w innych celach, w szczególności nie będzie on udostępniany do korzystania pracownikom Partnera. W konsekwencji, także dla Partnera samochody będące przedmiotem wniosku to pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1) lit. a) ustawy o VAT, które wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Pytania

1)Czy w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego w przypadku, gdy nie dojdzie do Wykupu pojazdu przez Spółkę po zakończeniu Umowy Leasingu i Spółka dokona Zwrotu pojazdu na rzecz Partnera, Partner będzie miał prawo do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu?

2)Czy w przypadku uznania prawa Partnera do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu (tj. udzielenia przez organ pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1), faktura korygująca in minus do wystawionej pierwotnie przez Partnera faktury z tytułu Umowy Leasingu będzie pomniejszała pierwotną podstawę opodatkowania o kwotę równą Cenie Wykupu wskazanej w Umowie Leasingu?

3)Czy w przypadku uznania prawa Partnera do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu (tj. udzielenia przez organ odpowiedzi pozytywnej na pytanie nr 1), w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu nie powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT, w związku z czym nie powinien zostać udokumentowany fakturą wystawioną przez Spółkę na rzecz Partnera?

4)Czy w przypadku nieuznania prawa Partnera do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu (tj. udzielenia przez organ odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1), w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT (dalej: „Zwrotna Dostawa”), w związku z czym powinien zostać udokumentowany fakturą wystawioną przez Spółkę na rzecz Partnera?

5)Czy w przypadku uznania, że Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT, tj. Zwrotną Dostawę, w związku z czym powinien zostać udokumentowany fakturą wystawioną przez Spółkę na rzecz Partnera (tj. udzielenia przez organ negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 3 lub pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 4) w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego obowiązek podatkowy w VAT z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu powstanie w momencie faktycznego Zwrotu pojazdu przez Spółkę Partnerowi?

6)Czy w przypadku uznania, że Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT, tj. Zwrotną Dostawę, w związku z czym powinien zostać udokumentowany fakturą wystawioną przez Spółkę na rzecz Partnera (t.j. udzielenia przez organ negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 3 lub pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 4), w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego podstawą opodatkowania w VAT z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu będzie kwota równa Cenie Wykupu pojazdu wskazanej w Umowie Leasingu (rozumianej jako kwota netto)?

7)Czy w przypadku uznania, że Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT, tj. Zwrotną Dostawę, w związku z czym powinien zostać udokumentowany fakturą wystawioną przez Spółkę na rzecz Partnera (tj. udzielenia przez organ negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 3 lub pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 4), w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego Partnerowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT z wystawionej przez Spółkę na rzecz Partnera faktury z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu?

8)Czy w przypadku uznania, że Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT, tj. Zwrotną Dostawę, w związku z czym powinien zostać udokumentowany fakturą wystawioną przez Spółkę na rzecz Partnera (t.j. udzielenia przez organ negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 3 lub pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 4), w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego odnośnie do wzajemnych rozliczeń Spółki oraz Partnera, Spółka będzie miała prawo do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ustawy o VAT w stosunku do faktury z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu (przy założeniu że Partner wpłaci Spółce jedynie kwotę VAT wynikającą z takiej faktury w ciągu 90 dni od terminu płatności tej kwoty VAT)?

9)Czy w przypadku uznania, że Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT, tj. Zwrotną Dostawę, w związku z czym powinien zostać udokumentowany fakturą wystawioną przez Spółkę na rzecz Partnera (tj. udzielenia przez organ negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 3 lub pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 4), w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego odnośnie do wzajemnych rozliczeń Spółki oraz Partnera, Partner będzie miał obowiązek dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ustawy o VAT w stosunku do faktury z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu (przy założeniu że Partner wpłaci Spółce jedynie kwotę VAT wynikającą z takiej faktury w ciągu 90 dni od terminu płatności tej kwoty VAT)?

10)Czy w przypadku nieuznania prawa Partnera do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu (tj. udzielenia przez organ odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1), w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego odnośnie do wzajemnych rozliczeń Spółki oraz Partnera, Partner będzie miał prawo do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ustawy o VAT w stosunku do faktury dokumentującej leasing na rzecz Spółki (przy założeniu, że Spółka wpłaci Partnerowi kwotę VAT wynikającą z takiej faktury oraz inne wskazane w niej wymagalne należności w ciągu 90 dni od terminu płatności tych kwot ale nie wpłaci niewymagalnej Ceny Wykupu netto)?

11)Czy w przypadku nieuznania prawa Partnera do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu (tj. udzielenia przez organ odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1), w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego odnośnie do wzajemnych rozliczeń Spółki oraz Partnera, Spółka będzie miała obowiązek dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ustawy o VAT w stosunku do faktury dokumentującej leasing na rzecz Spółki (przy założeniu, że Spółka wpłaci Partnerowi kwotę VAT wynikającą z takiej faktury oraz inne wskazane w niej wymagalne należności w ciągu 90 dni od terminu płatności tych kwot ale nie wpłaci niewymagalnej Ceny Wykupu netto)?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

1)W ocenie Zainteresowanych w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego w przypadku, gdy nie dojdzie do Wykupu pojazdu przez Spółkę po zakończeniu Umowy Leasingu i Spółka dokona Zwrotu pojazdu na rzecz Partnera, Partner będzie miał prawo do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu.

2)W ocenie Zainteresowanych, w przypadku uznania prawa Partnera do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu (tj. udzielenia przez organ pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1), faktura korygująca in minus do wystawionej pierwotnie przez Partnera faktury z tytułu Umowy Leasingu będzie pomniejszała pierwotną podstawę opodatkowania o kwotę równą Cenie Wykupu wskazanej w Umowie Leasingu.

3)W przypadku uznania prawa Partnera do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu (tj. pozytywnej odpowiedzi na pytanie numer 1), w ocenie Zainteresowanych w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego po zakończeniu Umowy Leasingu Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera nie powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT, w związku z czym nie powinien zostać udokumentowany fakturą wystawioną przez Spółkę na rzecz Partnera.

4)W przypadku nieuznania prawa Partnera do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu (tj. negatywnej odpowiedzi na pytanie numer 1), w ocenie Zainteresowanych w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT, tj. Zwrotną Dostawę, w związku z czym powinien zostać udokumentowany fakturą wystawioną przez Spółkę na rzecz Partnera.

5)W przypadku uznania, że Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT, tj. Zwrotną Dostawę, w związku z czym powinien zostać udokumentowany fakturą wystawioną przez Spółkę na rzecz Partnera (tj. negatywnej odpowiedzi na pytanie numer 3 lub pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 4), w ocenie Zainteresowanych w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego obowiązek podatkowy w VAT z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu powstanie w momencie faktycznego przekazania pojazdu przez Spółkę Partnerowi.

6)W przypadku uznania, że Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT, tj. Zwrotną Dostawę, w związku z czym powinien zostać udokumentowany fakturą wystawioną przez Spółkę na rzecz Partnera (tj. negatywnej odpowiedzi na pytanie numer 3 lub pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 4), w ocenie Zainteresowanych w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego podstawą opodatkowania w VAT z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu będzie kwota równa Cenie Wykupu pojazdu wskazanej w Umowie Leasingu (rozumiana jako kwota netto).

7)W przypadku uznania, że Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT, tj. Zwrotną Dostawę, w związku z czym powinien zostać udokumentowany fakturą wystawioną przez Spółkę na rzecz Partnera (tj. negatywnej odpowiedzi na pytanie numer 3 lub pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 4), w ocenie Zainteresowanych w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego, Partnerowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT z wystawionej przez Spółkę na rzecz Partnera faktury z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu.

8)W przypadku uznania, że Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT, tj. Zwrotną Dostawę, w związku z czym powinien zostać udokumentowany fakturą wystawioną przez Spółkę na rzecz Partnera (tj. negatywnej odpowiedzi na pytanie numer 3 lub pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 4), w ocenie Zainteresowanych w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego odnośnie do wzajemnych rozliczeń Spółki oraz Partnera, Spółka nie będzie miała prawa do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ustawy o VAT w stosunku do faktury z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu (przy założeniu że Partner wpłaci Spółce jedynie kwotę VAT wynikającą z takiej faktury w ciągu 90 dni od terminu płatności tej kwoty VAT).

9)W przypadku uznania, że Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT, tj. Zwrotną Dostawę, w związku z czym powinien zostać udokumentowany fakturą wystawioną przez Spółkę na rzecz Partnera (tj. negatywnej odpowiedzi na pytanie numer 3 lub pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 4), w ocenie Zainteresowanych w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego odnośnie do wzajemnych rozliczeń Spółki oraz Partnera, Partner nie będzie miał obowiązku dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ustawy o VAT w stosunku do faktury z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu (przy założeniu że Partner wpłaci Spółce jedynie kwotę VAT wynikającą z takiej faktury w ciągu 90 dni od terminu płatności tej kwoty VAT).

10)W przypadku nieuznania prawa Partnera do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu (tj. udzielenia przez organ odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1) w ocenie Zainteresowanych w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego odnośnie do wzajemnych rozliczeń Spółki oraz Partnera, Partner nie będzie miał prawa do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ustawy o VAT w stosunku do faktury dokumentującej leasing na rzecz Spółki (przy założeniu, że Spółka wpłaci Partnerowi kwotę VAT wynikającą z takiej faktury oraz inne wymagalne wskazane w niej należności w ciągu 90 dni od terminu płatności tych kwot ale nie wpłaci niewymagalnej Ceny Wykupu netto).

11)W przypadku nieuznania prawa Partnera do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu (tj. udzielenia przez organ odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1) w ocenie Zainteresowanych w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego odnośnie do wzajemnych rozliczeń Spółki oraz Partnera, Spółka nie będzie miała obowiązku dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ustawy o VAT w stosunku do faktury dokumentującej leasing na rzecz Spółki (przy założeniu, że Spółka wpłaci Partnerowi kwotę VAT wynikającą z takiej faktury oraz inne wymagalne wskazane w niej należności w ciągu 90 dni od terminu płatności tych kwot ale nie wpłaci niewymagalnej Ceny Wykupu netto).

Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych:

Różnice między zdarzeniem przyszłym opisanym w niniejszym wniosku a zdarzeniem przyszłym opisanym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, który Spółka złożyła 27 lipca 2022 r.

Zainteresowani pragną wskazać, że metoda rozliczenia dla celów VAT planowanego modelu biznesowego pomiędzy Spółką a Partnerem była już przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, złożonego przez Spółkę 27 lipca 2022 r. (dalej: „Wniosek z Lipca 2022 r.”).

W odpowiedzi na Wniosek z Lipca 2022 r., Spółka otrzymała interpretację indywidualną z 4 listopada 2022 r. wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”) o sygn. 0114-KDIP4-2.4012.369.2022.2.AA (dalej „Interpretacja”), w której:

‒potwierdzono prawidłowość stanowiska Spółki zakresie uznania, że wydanie pojazdu na podstawie zawieranej przez Spółkę z Partnerem Umowy Leasingu Finansowego będzie klasyfikowane jako dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, a tym samym po stronie Spółki czynność ta kwalifikowana będzie jako nabycie towaru w rozumieniu art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, kreując po jej stronie prawo do odliczenia VAT;

‒uznano za nieprawidłowe stanowisko Spółki w zakresie stwierdzenia, że w razie gdy nie dojdzie do Wykupu pojazdu przez Spółkę po zakończeniu Umowy Leasingu i Spółka dokona Zwrotu pojazdu na rzecz Partnera, a jednocześnie nie będzie zobowiązana do spłaty Ceny Wykupu pojazdu przewidzianej w Umowie Leasingu, zaistnieją przesłanki obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, o których mowa w art. 29a ust. 13 oraz art. 86 ust. 19a ustawy o VAT, do poziomu rat leasingowych faktycznie należnych od Spółki za okres trwania Umowy leasingu;

‒w związku z powyższym rozstrzygnięciem uznano za bezprzedmiotowe pytanie Spółki dotyczące tego czy w razie gdy nie dojdzie do Wykupu pojazdu przez Spółkę po zakończeniu Umowy leasingu i Spółka dokona Zwrotu pojazdu na rzecz Partnera, a jednocześnie nie będzie zobowiązana do spłaty ceny wykupu pojazdu przewidzianej w Umowie leasingu, niezależnie od momentu, w którym Partner wystawi fakturę korygującą, Spółka będzie zobowiązana obniżyć podatek naliczony VAT przypadający proporcjonalnie na wartość ceny wykupu pojazdu za okres, w którym dokona Zwrotu pojazdu na rzecz Partnera.

We Wniosku z Lipca 2022 r. Spółka wskazała, że:

‒w przypadku rezygnacji z Wykupu pojazdu i jego Zwrotu, Partner wystawi fakturę korygującą fakturę pierwotną dokumentującą dostawę towarów w ramach umowy Leasingu Finansowego;

‒w przypadku rezygnacji z Wykupu pojazdu i jego Zwrotu, Spółka będzie zobowiązana do korekty podatku VAT naliczonego odliczonego w związku z zawarciem Umowy Leasingu.

Stanowisko DKIS przyjęte w Interpretacji było oparte na niewskazanym we Wniosku z Lipca 2022 r. i sprzecznym z zamiarem Zainteresowanych, założeniu, że we wzajemnych rozliczeniach Spółki oraz Partnera dojdzie do jakichkolwiek płatności / potrąceń / kompensat kwoty Ceny Wykupu z kwotą z tytułu Zwrotu pojazdu odpowiadającą równowartości Ceny Wykupu.

W odróżnieniu więc od opisu zdarzenia przyszłego zamieszczonego we Wniosku z Lipca 2022 r., w niniejszym wspólnym wniosku o wydanie interpretacji Zainteresowani:

‒nie wskazują, że w przypadku rezygnacji z Wykupu pojazdu i jego Zwrotu, Partner wystawi na rzecz Spółki fakturę korygującą fakturę pierwotną dokumentującą dostawę towarów w ramach umowy Leasingu Finansowego (odpowiednia decyzja zostanie podjęta dopiero po udzieleniu przez DKIS odpowiedzi na pytania zawarte w niniejszym wniosku),

‒doprecyzowują metodę wzajemnych rozliczeń w przypadku rezygnacji z Wykupu pojazdu i jego Zwrotu i korygują przyjęte przez DKIS w uzasadnieniu Interpretacji założenia co do stanu faktycznego opisanego we Wniosku z Lipca 2022 r. W szczególności wskazują, że:

‒Zainteresowani nie będą mieli wobec siebie w odniesieniu do kwot netto żadnych wzajemnych wymagalnych roszczeń z tytułu Zwrotu pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera (Partner potencjalnie wpłaci jedynie Spółce kwotę VAT od równowartości Ceny Wykupu wynikającą z rezygnacji z Wykupu o ile interpretacja wydana na podstawie niniejszego wniosku potwierdzi taki sposób rozliczeń),

‒w Umowie Leasingu, jak i w dokumentach, które mogą zostać wystawione w związku ze Zwrotem pojazdu nie zostanie określony żaden termin płatności odnośnie kwoty netto, która miałaby zostać dokonana przez Partnera na rzecz Spółki w przypadku Zwrotu Pojazdu,

‒w wyniku Zwrotu pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera nie dojdzie do wzajemnych potrąceń jakichkolwiek wierzytelności przysługujących Zainteresowanym, tj. nie dojdzie do potrącenia w rozumieniu przepisów Kodeksu Cywilnego (Jak wskazano powyżej DKIS przyjął błędnie w Interpretacji, że „Równowartość kwoty ceny wykupu, do której uiszczenia zobowiązani byli Państwo na podstawie umowy leasingu będzie stanowiła więc odpłatność z tytułu tej czynności (wynagrodzenie). Przy czym nie ma znaczenia sposób zapłaty wynagrodzenia, tj. czy jest płatne w pieniądzu, czy poprzez potrącenie z płatnościami przysługującymi Partnerowi.”),

‒nie wskazują, że w związku z wystawieniem przez Partnera faktury korygującej, dokumentującej Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, Spółka będzie dokonywała korekty podatku VAT naliczonego odliczonego w związku z zawarciem Umowy Leasingu,

‒wskazują, że w przypadku Zwrotu pojazdu przez Spółkę, Partner będzie wykorzystywał taki pojazd wyłącznie w celu prowadzenia swojej działalności gospodarczej, tj. świadczenia usług najmu długoterminowego pojazdów (opcjonalnie wraz z obsługą serwisową oraz zarządzaniem flotą firmową), jak też sprzedaży pojazdów. Pojazd ten nie będzie mógł być wykorzystywany w innych celach, w szczególności nie będzie on udostępniany do korzystania pracownikom Partnera. W konsekwencji, samochody będące przedmiotem wniosku to dla Partnera pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1) lit. a) ustawy o VAT, które wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Dodatkowo niniejszy wniosek składany jest - inaczej niż Wniosek z Lipca 2022 r. - jako wniosek wspólny Spółki oraz Partnera.

1. Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych odnośnie do pytania 1:

Zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania obniża się o kwotę udzielonych po dokonaniu sprzedaży upustów i obniżek cen, wartość zwróconych towarów i opakowań (z zastrzeżeniem ust. 11 i 12 przywołanego artykułu), zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło oraz wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Natomiast, w myśl art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, w przypadkach wymienionych powyżej, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada dokumentacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, wydanie pojazdu przez Partnera na rzecz Spółki na podstawie Umowy Leasingu stanowić będzie dostawę towaru, z tytułu której Partner wystawi na rzecz Spółki fakturę opiewającą na sumę wszystkich przyszłych rat kapitałowych, włącznie z Ceną Wykupu (rozumianą jako kwota netto) oraz na wartość odsetek za cały okres leasingu, jak również na wartość podatku VAT.

Natomiast, w przypadku, gdy nie dojdzie do wykupu pojazdu od Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu, Spółka dokonywać będzie Zwrotu pojazdu na rzecz Partnera i zgodnie z Umową Leasingu nie będzie zobowiązana do zapłaty Ceny Wykupu. Jednocześnie, o ile interpretacja wydana na podstawie niniejszego wniosku potwierdzi taki sposób rozliczeń, potencjalnie Partner będzie zobowiązany do zwrócenia Spółce kwoty odpowiadającej VAT od Ceny Wykupu, który Spółka zapłaciła Partnerowi już wcześniej w związku z rozpoczęciem umowy leasingu finansowego. Co więcej, Spółka nie zostanie obciążona żadnymi dodatkowymi kosztami wynikającymi z rezygnacji przez nią z Wykupu pojazdu. W szczególności, Zainteresowani pragną podkreślić, że w przypadku rezygnacji z Wykupu przez Spółkę, nie dojdzie między Zainteresowanymi do wzajemnych potrąceń wierzytelności, tj. nie dojdzie do potrącenia w rozumieniu przepisów Kodeksu Cywilnego.

W konsekwencji powyższego, w ocenie Zainteresowanych spełniony zostanie art. 29a ust. 10 pkt 1), stanowiący, że podstawę opodatkowania obniża się o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży upustów i obniżek cen. Świadczy o tym fakt, że z tytułu dostawy pojazdu na rzecz Spółki, Partner wystawia fakturę, która m.in. opiewa na wartość Ceny Wykupu przewidzianą w Umowie Leasingu. W przypadku rezygnacji przez Spółkę z Wykupu pojazdu, obniżeniu ulegnie więc kwota należna przysługująca Partnerowi na podstawie Umowy Leasingu.

Ponadto, Zainteresowani pragną podkreślić, że takie obniżenie kwoty należnej z tytułu zawartej Umowy Leasingu nie będzie połączone z żadnym dodatkowym świadczeniem realizowanym przez Spółkę na rzecz Partnera, a wynikać będzie jedynie z rezygnacji przez Spółkę z realizacji przysługującego jej na podstawie zawartej Umowy Leasingu uprawnienia Wykupu.

W konsekwencji, należy uznać, że rezygnacja z Wykupu i Zwrot pojazdu przez Spółkę są zdarzeniami kształtującymi kwotę należną Partnerowi z tytułu dostawy pojazdu przez Partnera na rzecz Spółki na podstawie zawartej Umowy Leasingu, a nie osobnymi świadczeniami. W rezultacie, nie powinny one być dokumentowane odrębną fakturą pierwotną, a fakturą korygującą wystawioną przez Partnera do pierwotnej faktury dokumentującej dostawę pojazdu przez Partnera na rzecz Spółki w ramach Umowy Leasingu.

Należy w tym miejscu podkreślić, że, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego w wyniku Zwrotu pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera z perspektywy cywilnoprawnej nie pojawiają się jakiekolwiek należności związane ze Zwrotem pojazdu, w szczególności nie dojdzie do wzajemnych potrąceń jakichkolwiek wierzytelności przysługujących Zainteresowanym, tj. nie dojdzie do potrącenia w rozumieniu art. 498 Kodeksu Cywilnego. Umowa Leasingu nie przewiduje bowiem płatności ani Ceny Wykupu przez Spółkę na rzecz Partnera ani jakichkolwiek kwot przez Partnera na rzecz Spółki związanych ze Zwrotem pojazdu (Partner potencjalnie wpłaci Spółce jedynie kwotę VAT wynikającą z rezygnacji z Wykupu).

Mając na względzie powyższe, w ocenie Zainteresowanych w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego w przypadku, gdy nie dojdzie do Wykupu pojazdu przez Spółkę po zakończeniu Umowy Leasingu i Spółka dokona Zwrotu pojazdu na rzecz Partnera, Partner będzie miał prawo do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu.

2. Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych odnośnie do pytania 2:

Jak wskazano powyżej zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania obniża się m.in. o kwotę udzielonych po dokonaniu sprzedaży upustów i obniżek cen. Natomiast, jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska Zainteresowanych odnośnie do pytania 1, w przypadku rezygnacji z Wykupu i Zwrotu pojazdu przez Spółkę, Partner powinien mieć prawo do wystawienia na rzecz Spółki faktury korygującej in minus do pierwotnie wystawionej przez Partnera faktury z tytułu Umowy Leasingu.

Należy zauważyć, że celem wystawienia takiej faktury korygującej byłoby odzwierciedlenie obniżenia kwoty należnej przysługującej Partnerowi z tytułu Umowy Leasingu wskutek rezygnacji przez Spółkę z Wykupu i Zwrotu pojazdu. W konsekwencji, zdaniem Zainteresowanych faktura korygująca in minus związana ze Zwrotem pojazdu powinna obejmować co do zasady kwotę równą Cenie Wykupu (powiększoną odpowiednio o VAT).

Mając na względzie powyższe, w ocenie Zainteresowanych, w przypadku udzielenia przez organ pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, faktura korygująca in minus do wystawionej pierwotnie przez Partnera faktury z tytułu Umowy Leasingu będzie pomniejszała pierwotną podstawę opodatkowania o kwotę równą Cenie Wykupu wskazanej w Umowie Leasingu oraz odpowiednio kwotę VAT.

3. Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych odnośnie do pytania 3:

W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie numer 1 (tj. uznania prawa Partnera do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu), w ocenie Zainteresowanych w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego po zakończeniu Umowy Leasingu Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera nie powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT, w związku z czym nie powinien zostać udokumentowany fakturą wystawioną przez Spółkę na rzecz Partnera. Skoro bowiem Zwrot pojazdu jest już podstawą do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania z tytułu Umowy Leasingu (i wystawienia odpowiedniej faktury korygującej in minus) to nie ma podstaw do dokumentowania tego samego zdarzenia kolejną fakturą wystawianą przez Spółkę na Partnera.

4. Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych odnośnie do pytania 4:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega między innymi odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Według art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy ponadto zauważyć, że w art. 7 ustawy o VAT dostawa towarów zdefiniowana została jako:

‒przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel oraz

‒enumeratywnie wymienione czynności nieprowadzące do przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel, lecz znajdujące się w katalogu czynności wymienionych w ust. 1 pkt 1-7 powyższego przepisu.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 przez dostawę towarów rozumie się również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Definiując dostawę towarów ustawa o VAT posługuje się pojęciem przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W orzecznictwie dominuje stanowisko, zgodnie z którym pojęcie to należy interpretować szeroko. W tym kontekście, odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu VAT ma miejsce nie tylko wtedy, gdy dochodzi do przejścia prawa własności w rozumieniu prawa cywilnego, ale także wtedy, gdy następuje faktyczne przekazanie nabywcy przedmiotu dostawy do swobodnej dyspozycji (tj. przekazanie władztwa nad rzeczą w sensie ekonomicznym, bez przejścia prawa własności na gruncie prawa cywilnego).

W tym zakresie Naczelny Sąd Administracyjny zajął swoje stanowisko w uchwale 7 sędziów z 12 października 2015 r. (sygn. akt I FPS 1/15), zgodnie z którą: „(...) rozumienie pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” w ujęciu art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE oraz art. 7 ust. 1 VATU (zdanie wstępne), nie oznacza jego interpretowania jedynie w sensie ekonomicznym. Z użytego w tych przepisach zwrotu wynika bowiem, że z dostawę towarów mamy do czynienia nie tylko gdy dochodzi do przejścia prawa własności towaru, co oznacza, że do dostawy towarów dochodzi zawsze gdy następuje przeniesienie własności towaru w sensie prawnym (cywilistycznym) oraz w każdym innym przypadku, gdy podatnik przeniesie faktyczne lub ekonomiczne władztwo nad rzeczą na inny podmiot, a nabywca towaru będzie miał swobodę w dysponowaniu (rozporządzaniu) rzeczą, tak jakby był jej właścicielem”.

Z przedmiotowej uchwały wynika zatem, że z dostawą towaru na gruncie podatku VAT mamy do czynienia:

‒wtedy, gdy dochodzi do sprzedaży towaru na gruncie prawa cywilnego,

‒oraz, gdy mimo braku przeniesienia prawa własności na gruncie prawa cywilnego, jedna strona przenosi na drugą znaczące atrybuty własności, pozwalające władać rzeczą tak jak właściciel.

Mając na względzie powyższe, w ocenie Zainteresowanych, w przypadku udzielenia przez organ negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, (tj. nieuznania prawa Partnera do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu), w przypadku wydania pojazdu przez Partnera na rzecz Spółki w ramach Umowy Leasingu, a następnie Zwrotu pojazdu na przez Spółkę na rzecz Partnera będą miały miejsce dwie niezależne od siebie dostawy towarów.

Pierwszą dostawę stanowić będzie wydanie pojazdu przez Partnera na rzecz Spółki w ramach Umowy Leasingu, stanowiącej zgodnie z art. 17f ustawy o CIT umowę leasingu finansowego. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w przypadku umowy leasingu finansowego, w momencie wydania przedmiotu leasingu dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel z finansującego na korzystającego. W konsekwencji, w chwili Wydania pojazdu przez Partnera, Spółka nabywa prawo do dysponowania pojazdem jak właściciel, a tym samym miejsce ma dostawa tego pojazdu od Partnera na rzecz Spółki (zostało to potwierdzone wprost w otrzymanej przez Spółkę Interpretacji).

Natomiast, Zwrot pojazdu przez Spółkę, który będzie miał miejsce w przypadku, kiedy Spółka zrezygnuje z Wykupu pojazdu, stanowić będzie - w ocenie Zainteresowanych w przypadku udzielenia przez organ negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, (tj. nieuznania prawa Partnera do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu) - w takich okolicznościach odrębną dostawę towaru realizowaną przez Spółkę na rzecz Partnera. Powyższe wynika w szczególności z faktu, że w przypadku Wydania Spółce przez Partnera pojazdu, będącego przedmiotem Umowy Leasingu, doszło już wcześniej do przeniesienia na Spółkę prawa do dysponowania pojazdem jak właściciel.

Ponadto, zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą m.in. sprzedaż. Natomiast, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Mając na względzie powyższe, jeśli Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera będzie stanowić odrębną, odpłatną dostawę towarów to w ocenie Zainteresowanych, Spółka będzie zobowiązana w takich okolicznościach do wystawienia na Partnera faktury z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu.

5. Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych odnośnie do pytania 5:

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, co do zasady obowiązek podatkowy następuje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

W ocenie Zainteresowanych w przypadku Zwrotnej Dostawy pojazdu, dostawa towaru przez Spółkę na rzecz Partnera ma miejsce z chwilą faktycznego dokonania Zwrotu pojazdu, tj. z chwilą przekazania pojazdu przez Spółkę Partnerowi. Brak jest bowiem przesłanek, aby za moment dokonania Zwrotnej Dostawy uznać już moment podejmowania wcześniejszych czynności (skutkujących ostatecznie obowiązkiem Zwrotu pojazdu) jak np. poinformowanie Partnera przez Spółkę o rezygnacji z Wykupu pojazdu.

W konsekwencji, w ocenie Zainteresowanych w przypadku uznania, że Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT, tj. Zwrotną Dostawę, w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego obowiązek podatkowy w VAT z tytułu takiej Zwrotnej Dostawy pojazdu powstanie w momencie faktycznego przekazania pojazdu przez Spółkę Partnerowi.

6. Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych odnośnie do pytania 6:

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w przypadku, gdy nie dojdzie do Wykupu pojazdu od Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu, Spółka dokona Zwrotu pojazdu na rzecz Partnera i zgodnie z Umową Leasingu nie będzie zobowiązana do zapłaty Ceny Wykupu. Jednocześnie, o ile interpretacja wydana na podstawie niniejszego wniosku potwierdzi taki sposób rozliczeń, potencjalnie Partner będzie zobowiązany do zwrócenia Spółce kwoty odpowiadającej VAT od Ceny Wykupu, który Spółka zapłaciła Partnerowi już wcześniej w związku z rozpoczęciem umowy leasingu finansowego.

Oznacza to, że Zainteresowani w odniesieniu do kwot netto nie będą mieli wobec siebie żadnych wzajemnych wymagalnych roszczeń z tytułu Zwrotu pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera. Co więcej, zarówno w Umowie Leasingu, jak i w dokumentach, które mogą zostać wystawione w związku ze Zwrotem pojazdu nie zostanie określony żaden termin płatności odnośnie do kwoty netto, która miałaby zostać dokonana przez Partnera na rzecz Spółki w przypadku Zwrotu Pojazdu.

W takiej sytuacji w ocenie Zainteresowanych należy więc uznać, że podstawa opodatkowania z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu powinna odpowiadać nieuregulowanej przez Spółkę na rzecz Partnera równowartości Ceny Wykupu (rozumianej jako kwota netto).

Mając bowiem na względzie, że zarówno wierzytelność Partnera wobec Spółki, co do zapłaty Ceny Wykupu (ze względu na to, że nie doszło do Wykupu pojazdu), jak i wierzytelność Spółki wobec Partnera, co do zapłaty kwoty netto z tytułu Dostawy Zwrotnej ani nie zaistnieją ani nie staną się wymagalne (ze względu na brak określonego terminu płatności), w ocenie Zainteresowanych nie dojdzie do potrącenia w rozumieniu przepisów Kodeksu Cywilnego.

W praktyce w tej sytuacji mamy do czynienia z leasingiem finansowym, który zgodnie z ustawą o VAT został zrównany z dostawą VAT towarów, w tym przypadku dokonywaną przez Partnera do Spółki. To z kolei skutkuje tym, że - jedynie z perspektywy VAT - może potencjalnie mieć miejsce Zwrotna Dostawa, ale jednocześnie z perspektywy cywilnoprawnej nie pojawiają się jakiekolwiek należności związane ze Zwrotem pojazdu. Umowa Leasingu w przypadku rezygnacji z Wykupu nie przewiduje bowiem płatności ani Ceny Wykupu przez Spółkę na rzecz Partnera ani jakichkolwiek kwot przez Partnera na rzecz Spółki związanych ze Zwrotem pojazdu (Partner potencjalnie wpłaci jedynie Spółce kwotę VAT wynikającą z rezygnacji z Wykupu).

Niemniej, w przypadku uznania, że Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT, tj. Zwrotną Dostawę, w ocenie Zainteresowanych w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego podstawą opodatkowania w VAT z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu będzie kwota równa Cenie Wykupu pojazdu wskazanej w Umowie Leasingu (rozumiana jako kwota netto).

7. Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych odnośnie do pytania 7:

Zdaniem Zainteresowanych, elementem kluczowym dla rozstrzygnięcia o istnieniu prawa do obniżenia VAT należnego o VAT naliczony w związku ze zwrotnym nabyciem pojazdu przez Partnera, jest potwierdzenie faktu, że pojazd będzie wykorzystywany przez Partnera do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Jak wynika bowiem z treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług w zakresie, w jakim są one wykorzystywane do wykonywania przez podatnika czynności opodatkowanych VAT. Jeżeli zatem dane towary lub usługi są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości VAT naliczonego przy ich nabyciu.

Partner jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i spełnia ustawową definicję podatnika, zawartą w art. 15 Ustawy o VAT. Jak wskazano powyżej, Partner prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług najmu długoterminowego pojazdów (opcjonalnie wraz z ich obsługą serwisową oraz zarządzaniem flotą firmową), jak i sprzedaży pojazdów, tj. działalność gospodarczą opodatkowaną VAT.

Pojazdy nabyte zwrotnie (w ramach Zwrotnej Dostawy) od Spółki Partner będzie więc wykorzystywał wyłącznie do działalności gospodarczej - nie będą one mogły być wykorzystywane w innych celach, w szczególności, nie będą one udostępniane do korzystania pracownikom Partnera.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, nabyte pojazdy będą stanowiły pojazdy, o których mowa art. 86a ust. 3 pkt 1) lit. a) ustawy o VAT, które wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, do których nie ma zastosowania art. 86a ust. 1 ustawy o VAT. Kwalifikacja pojazdów pod kątem możliwości zastosowania wskazanego przepisu nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.

W świetle powyższego, w przypadku uznania, że Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT, tj. Zwrotną Dostawę, w ocenie Zainteresowanych w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego, Partnerowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT z wystawionej przez Spółkę na rzecz Partnera faktury z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu.

8. Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych odnośnie do pytania 8:

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Natomiast, zgodnie z ust. 2 wskazanego przepisu nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Spółka nie zostanie obciążona żadnymi dodatkowymi kosztami wynikającymi z rezygnacji przez nią z Wykupu pojazdu. Oznacza to, że Zainteresowani w odniesieniu do kwot netto nie będą mieli wobec siebie żadnych wzajemnych wymagalnych roszczeń z tytułu Zwrotu pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera. Co więcej, zarówno w Umowie Leasingu, jak i w dokumentach, które mogą zostać wystawione w związku ze Zwrotem pojazdu nie zostanie określony żaden termin płatności odnośnie do kwoty netto, która miałaby zostać dokonana przez Partnera na rzecz Spółki w przypadku Zwrotu Pojazdu.

W przypadku uznania jednak, że Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako Zwrotna Dostawa dokumentowana fakturą, Partner wpłaci Spółce tylko kwotę odpowiadającą VAT od równowartości Ceny Wykupu, tak aby mogła ona rozliczyć podatek VAT należny z tytułu Zwrotnej Dostawy. W takiej sytuacji Spółka nie otrzyma od Partnera kwoty netto z faktury dokumentującej taką Zwrotną Dostawę - kwota ta nie jest bowiem kwotą należną (nie wynika z Umowy Leasingu). W praktyce więc jedyną kwotą należną od Partnera będzie kwota odpowiadająca VAT od równowartości Ceny Wykupu.

W rezultacie, w odniesieniu do sytuacji Spółki, nie można mówić o spełnieniu przesłanki wyrażonej w art. 89a ust. 2, wskazującej, że uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności następuje, jeżeli wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności, określonego w umowie lub na fakturze. Samo wystawienie faktury przez Spółkę i wykazanie w niej określonej kwoty w charakterze podstawy opodatkowania VAT nie przekłada się na powstanie realnych należności, a wynika wyłącznie z pewnej fikcji prawnopodatkowej przyjętej na gruncie przepisów o VAT. Spółka nie stała się właścicielem pojazdu, a jedynie przeniesione zostało na nią - i to czasowo - prawo do rozporządzania pojazdem jak właściciel. Stąd też, obowiązek udokumentowania fakturą Zwrotu pojazdu nie kreuje po stronie Spółki jakichkolwiek kwot należnych z tego tytułu, z wyjątkiem kwoty VAT wynikającej z takiej faktury. Skoro tylko kwota VAT jest tak naprawdę kwotą należną, to, przy założeniu, że Partner wpłaci Spółce kwotę VAT wynikającą z takiej faktury w ciągu 90 dni od terminu płatności tej kwoty VAT, art. 89a ust. 2 ustawy o VAT nie powinien znaleźć zastosowania.

W konsekwencji, w przypadku uznania, że Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT, tj. Zwrotną Dostawę, w ocenie Zainteresowanych w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego odnośnie do wzajemnych rozliczeń Spółki oraz Partnera, Spółka nie będzie miała prawa do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ustawy o VAT w stosunku do faktury z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu (przy założeniu że Partner wpłaci Spółce kwotę VAT wynikającą z takiej faktury w ciągu 90 dni od terminu płatności tej kwoty VAT).

9. Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych odnośnie do pytania 9:

Zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Spółka nie zostanie obciążona żadnymi dodatkowymi kosztami wynikającymi z rezygnacji przez nią z Wykupu pojazdu. Rezygnacja przez Spółkę z Wykupu samochodu po zakończeniu Umowy leasingu nie będzie wiązała się z dodatkowymi kosztami dla Spółki - w szczególności Spółka nie będzie zobowiązana do zapłaty Ceny Wykupu (rozumianej jako kwota netto). Oznacza to, że Zainteresowani nie będą mieli wobec siebie w odniesieniu do kwot netto żadnych wzajemnych wymagalnych roszczeń z tytułu Zwrotu pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera. Co więcej, zarówno w Umowie Leasingu, jak i w dokumentach, które mogą zostać wystawione w związku ze Zwrotem pojazdu nie zostanie określony żaden termin płatności odnośnie do kwoty netto, która miałaby zostać dokonana przez Partnera na rzecz Spółki w przypadku Zwrotu Pojazdu.

W rezultacie, w odniesieniu do Partnera (analogicznie jak w przypadku Spółki w kontekście art. 89a ustawy o VAT), nie można mówić o spełnieniu przesłanki wyrażonej w art. 89b ust. 1, wskazującej, że dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Samo wystawienie faktury przez Spółkę i wykazanie w niej określonej kwoty w charakterze podstawy opodatkowania VAT nie przekłada się na powstanie realnych należności, a wynika wyłącznie z pewnej fikcji prawnopodatkowej przyjętej na gruncie przepisów o VAT. Spółka nie stała się właścicielem pojazdu, a jedynie przeniesione zostało na nią - i to czasowo - prawo do rozporządzania pojazdem jak właściciel. Stąd też, obowiązek udokumentowania fakturą Zwrotu pojazdu nie kreuje po stronie Spółki jakichkolwiek kwot należnych z tego tytułu, z wyjątkiem kwoty VAT wynikającej z takiej faktury. Skoro tylko kwota VAT jest tak naprawdę kwotą należną, to, przy założeniu, że Partner wpłaci Spółce kwotę VAT wynikającą z takiej faktury w ciągu 90 dni od terminu płatności tej kwoty VAT, art. 89b ust. 1 ustawy o VAT nie powinien znaleźć zastosowania.

W konsekwencji, w przypadku uznania, że Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT, tj. Zwrotną Dostawę, w ocenie Zainteresowanych w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego odnośnie do wzajemnych rozliczeń Spółki oraz Partnera, Partner nie będzie miał obowiązku dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ustawy o VAT w stosunku do faktury z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu (przy założeniu, że Partner wpłaci Spółce kwotę VAT wynikającą z takiej faktury w ciągu 90 dni od terminu płatności tej kwoty VAT).

10. Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych odnośnie do pytania 10:

W związku z zawarciem Umowy Leasingu Spółka wpłaci Partnerowi kwotę VAT od wszystkich należności przewidzianych w Umowie Leasingu (w tym kwotę VAT od Ceny Wykupu), tak aby Partner mógł rozliczyć cały podatek VAT należny z tytułu leasingu i ujęty na wystawionej przez niego fakturze z tytułu Umowy Leasingu. Natomiast w przypadku rezygnacji z Wykupu Partner nie otrzyma od Spółki Ceny Wykupu (rozumianej jako kwota netto) z faktury dokumentującej leasing - kwota ta nie jest bowiem w tym przypadku kwotą należną (Spółka nie jest zobowiązana do jej zapłaty na rzecz Partnera).

W rezultacie, w przypadku nieuznania prawa Partnera do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu (tj. udzielenia przez organ odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1) w odniesieniu do sytuacji Partnera, nie można mówić o spełnieniu przesłanki wyrażonej w art. 89a ust. 2, wskazującej, że uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności następuje, jeżeli wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności, określonego w umowie lub na fakturze. Skoro w odniesieniu do Ceny Wykupu tylko kwota VAT (od Ceny Wykupu) jest tak naprawdę kwotą należną, to, przy założeniu, że Spółka wpłaci Partnerowi ww. kwotę VAT oraz inne wymagalne należności wynikające z faktury dokumentującej leasing w ciągu 90 dni od terminu płatności tych kwot, art. 89a ust. 2 ustawy o VAT nie powinien znaleźć zastosowania.

W konsekwencji, w przypadku nieuznania prawa Partnera do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu (tj. udzielenia przez organ odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1) w ocenie Zainteresowanych w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego odnośnie do wzajemnych rozliczeń Spółki oraz Partnera, Partner nie będzie miał prawa do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ustawy o VAT w stosunku do faktury dokumentującej leasing na rzecz Spółki (przy założeniu, że Spółka wpłaci Partnerowi kwotę VAT oraz inne wymagalne należności wynikające z faktury dokumentującej leasing, w ciągu 90 dni od terminu płatności tych kwot ale nie wpłaci niewymagalnej Ceny Wykupu netto).

11. Uzasadnienie stanowiska Zainteresowanych odnośnie do pytania 11:

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w przypadku, gdy nie dojdzie do Wykupu pojazdu od Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu, Spółka dokona Zwrotu pojazdu na rzecz Partnera i zgodnie z Umową Leasingu nie będzie zobowiązana do zapłaty Ceny. Jednocześnie, o ile interpretacja wydana na podstawie niniejszego wniosku potwierdzi taki sposób rozliczeń, potencjalnie Partner będzie zobowiązany do zwrócenia Spółce kwoty odpowiadającej VAT od Ceny Wykupu, który Spółka zapłaciła Partnerowi już wcześniej w związku z rozpoczęciem umowy leasingu finansowego). Co więcej, Spółka nie zostanie obciążona żadnymi dodatkowymi kosztami wynikającymi z rezygnacji przez nią z Wykupu pojazdu.

W związku z zawarciem Umowy Leasingu Spółka wpłaci Partnerowi kwotę VAT od wszystkich należności przewidzianych w Umowie Leasingu (w tym kwotę VAT od Ceny Wykupu), tak aby Partner mógł rozliczyć cały podatek VAT należny z tytułu leasingu i ujęty na wystawionej przez niego fakturze z tytułu Umowy Leasingu. Natomiast w przypadku rezygnacji z Wykupu Partner nie otrzyma od Spółki kwoty netto Ceny Wykupu z faktury dokumentującej leasing - kwota ta nie jest bowiem w tym przypadku kwotą należną (Spółka nie jest zobowiązana do jej zapłaty na rzecz Partnera).

W rezultacie, w przypadku nieuznania prawa Partnera do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu (tj. udzielenia przez organ odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1) w odniesieniu do Spółki (analogicznie jak w przypadku Partnera w kontekście art. 89a ustawy o VAT), nie można mówić o spełnieniu przesłanki wyrażonej w art. 89b ust. 1, wskazującej, że dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Skoro w odniesieniu do Ceny Wykupu tylko kwota VAT (od Ceny Wykupu) jest tak naprawdę kwotą należną, to, przy założeniu, że Spółka wpłaci Partnerowi kwotę VAT oraz inne wymagalne należności wynikające z faktury dokumentującej leasing w ciągu 90 dni od terminu płatności tych kwot, art. 89b ust. 1 ustawy o VAT nie powinien znaleźć zastosowania.

W konsekwencji, w przypadku nieuznania prawa Partnera do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu (tj. udzielenia przez organ odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1) w ocenie Zainteresowanych w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego odnośnie do wzajemnych rozliczeń Spółki oraz Partnera, Spółka nie będzie miała obowiązku dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ustawy o VAT w stosunku do faktury dokumentującej leasing na rzecz Spółki (przy założeniu, że Spółka wpłaci Partnerowi kwotę VAT oraz inne wymagalne należności wynikające z faktury dokumentującej leasing w ciągu 90 dni od terminu płatności tych kwot ale nie wpłaci niewymagalnej Ceny Wykupu netto).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

‒nieprawidłowe w części dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku nr 1, 6, 8-11

‒prawidłowe w części dotyczącej pytań oznaczonych we wniosku numerami 4, 5 i 7.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1)przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2)wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3)wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4)wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5)ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6)oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7)zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Zgodnie z art. 7 ust. 9 ustawy:

przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Zatem wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług definiuje dostawę towarów jako każde przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Przy czym, przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa powyżej, ustawa każe rozumieć umowy, w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotem są grunty.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby niebędące dostawą towarów. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi jest natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy). Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym, przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę, należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Reasumując, dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że w myśl art. 709¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem Cywilnym:

przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Zgodnie z art. 709¹⁶ Kodeksu cywilnego:

jeżeli finansujący zobowiązał się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, korzystający może żądać przeniesienia własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu, chyba że strony uzgodniły inny termin.

Wobec powyższego, umowa leasingu sprowadza się do używania rzeczy i pobierania pożytków, nie rodzi natomiast powstania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług, leasing – co do zasady – jest usługą zdefiniowaną w art. 8 ust. 1 ustawy.

Pomimo, że ustawa nie wprowadza takiego nazewnictwa, jej przepisy regulują dwa rodzaje leasingu, które w obrocie gospodarczym funkcjonują jako leasing finansowy oraz leasing operacyjny. Na gruncie ustawy, zważywszy na charakter i specyfikę ww. rodzajów leasingu, leasing operacyjny traktowany jest jako świadczenie usług, natomiast leasing finansowy, jako dostawa towarów.

Należy zauważyć, że powołane wyżej przepisy art. 7 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 7 ust. 9 ustawy wskazują, że aby umowę leasingu zakwalifikować jako dostawę towarów, musi ona spełniać następujące warunki:

‒przedmiotem umowy muszą być towary,

‒umowa leasingu musi być zawarta na czas określony,

‒ w wyniku umowy odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający lub przedmiotem leasingu są grunty,

‒ w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności przedmiotu umowy jest przenoszone na korzystającego.

Należy podkreślić, że wymogi te mają charakter łączny. Wystarczy więc, aby tylko jeden z ww. warunków nie został spełniony, a umowa leasingu nie zostanie zakwalifikowana jako dostawa towarów w świetle ustawy o podatku od towarów i usług.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, leasing operacyjny oraz leasing finansowy wiążą się z odmiennymi konsekwencjami podatkowymi. Leasing finansowy bowiem, który w głównej mierze charakteryzuje się tym, że odpisów amortyzacyjnych w podatku dochodowym dokonuje korzystający oraz zasadniczo prawo własności przechodzi na korzystającego z chwilą zapłaty ostatniej raty, uznawany jest na gruncie przepisów ustawy za dostawę towarów. Natomiast leasing operacyjny, w ramach którego własność przedmiotu leasingu nie przechodzi na korzystającego w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty oraz odpisów amortyzacyjnych dokonuje właściciel czyli leasingodawca, stanowi świadczenie usług.

Ponadto, w myśl art. 29a ust. 1 ustawy:

podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy:

podstawa opodatkowania obejmuje:

1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Zgodnie z art. 29a ust. 10:

podstawę opodatkowania obniża się o:

1)kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;

2)wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;

3)zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;

4)wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Natomiast w myśl art. 29a ust. 13 ustawy:

w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem, że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada dokumentacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał.

Stosownie zaś do art. 29a ust. 14 ustawy:

przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Zatem nabywca towaru lub usługi, w przypadku wystąpienia przesłanek do zmniejszenia podstawy opodatkowania i podatku należnego przez kontrahenta jest obowiązany do obniżenia kwoty podatku naliczonego. Obniżenie to następuje w rozliczeniu za okres, w którym warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały uzgodnione, jeżeli dodatkowo przed upływem tego okresu rozliczeniowego warunki te zostały spełnione, tj. doszło do zrealizowania przesłanek warunkujących pomniejszenie podstawy opodatkowania.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy:

podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1)sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2)wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;

3)wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4)otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b)czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c)dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy:

w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1) podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,

2) (uchylony)

3) dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4) dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5) stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Stosownie do art. 106j ust. 2 ustawy:

faktura korygująca powinna zawierać:

1) (uchylony)

2) numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

2a) numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur fakturę, której dotyczy faktura korygująca - w przypadku faktury korygującej w postaci faktury ustrukturyzowanej;

3) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a) określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-5,

b) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

4) (uchylony)

5) jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego -odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;

6) w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Państwa wątpliwości dotyczą między innymi ustalenia, czy w przypadku, gdy nie dojdzie do Wykupu pojazdu przez Spółkę po zakończeniu Umowy Leasingu i Spółka dokona Zwrotu pojazdu na rzecz Partnera, Partner będzie miał prawo do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy, poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz czy Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną VAT (Zwrotna Dostawa), w związku z czym powinien zostać udokumentowany fakturą wystawioną przez Spółkę na rzecz Partnera (pytanie oznaczone we wniosku nr 4).

W analizowanej sprawie po zakończeniu okresu trwania Umowy Najmu, Klient będzie uprawniony do zakupu wynajmowanych pojazdów według cen rynkowych. Równocześnie, Spółce będzie przysługiwać prawo Wykupu samochodu od Partnera po Cenie Wykupu i po zakończeniu podstawowego okresu trwania Umowy Leasingu. Jednocześnie, w przypadku, gdyby Klient nie zdecydował się na zakup pojazdu od Spółki, Spółka będzie uprawniona do rezygnacji z Wykupu pojazdu od Partnera. W chwili zawarcia Umowy Leasingu z Partnerem Spółka nie będzie posiadać wiedzy, czy w odniesieniu do danego pojazdu nastąpi jego zakup przez Klienta oraz jego Wykup przez Spółkę. W konsekwencji, Spółka podejmie decyzję dotyczącą Wykupu przedmiotu Umowy Leasingu dopiero wraz z końcem Umowy Najmu zawartej z Klientem i Umowy Leasingu zawartej z Partnerem. Jeśli Klient Spółki zdecyduje się nabyć pojazd po zakończeniu Umowy Najmu, również Spółka dokona Wykupu tego pojazdu od Partnera i, następnie, sprzeda pojazd na rzecz swojego Klienta. Jeśli jednak Klient Spółki nie zdecyduje się na wykup pojazdu po zakończeniu Umowy Najmu, Spółka najprawdopodobniej również zrezygnuje z Wykupu. W przypadku, gdy nie dojdzie do Wykupu pojazdu od Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu, Spółka dokonywać będzie Zwrotu pojazdu na rzecz Partnera.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że w analizowanym przypadku Partner nie będzie zobowiązany do dokonania korekty wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu. W rozpatrywanej sprawie w przypadku, gdy nie dojdzie do Wykupu Pojazdu przez Spółkę po zakończeniu Umowy Leasingu i Spółka dokona Zwrotu pojazdu na rzecz Partnera nie zajdzie konieczność wystawienia przez Partnera faktury korygującej i w konsekwencji art. 29a ust. 13 ustawy nie będzie miał zastosowania w analizowanym przypadku.

W niniejszej sprawie bowiem w przypadku, gdy nie dojdzie do Wykupu pojazdu przez Spółkę i Spółka dokona Zwrotu pojazdu na rzecz Partnera dojdzie do niezależnej transakcji podlegającej odrębnie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W opisanej sytuacji należy mieć na uwadze, że pojęcie dostawy towarów zawarte w art. 7 ust. 1 ustawy nie odwołuje się do cywilistycznego rozumienia prawa własności. Na gruncie ustawy istotne znaczenie ma bowiem możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Zatem w sytuacji, gdy dojdzie do rezygnacji z Wykupu pojazdu od Partnera i Spółka dokona Zwrotu Pojazdu, będą miały miejsce dwie niezależne od siebie transakcje podlegające oddzielnie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W pierwszej kolejności zostanie dokonana przez Partnera dostawa towarów, w ramach której Spółka nabędzie pojazd na podstawie Umowy Leasingu. Wówczas, od momentu wydania przedmiotu leasingu (pojazdu) na rzecz Spółki, Spółka będzie mogła swobodnie dysponować leasingowanym pojazdem. Umowa leasingu finansowego charakteryzuje się bowiem tym, że w momencie wydania korzystającemu przedmiotu leasingu, rozporządza on przedmiotem leasingu jak właściciel, pomimo że należność z tytułu tej umowy jest uiszczana w określonym przedziale czasowym w formie opłat leasingowych. Następnie, po podjęciu przez Spółkę decyzji o rezygnacji z wykupu i Zwrocie pojazdu dojdzie do drugiej transakcji, niezależnej od powyższej. W momencie dokonania Zwrotu pojazdu Spółka przeniesie na Partnera prawo do rozporządzania pojazdem jak właściciel, zatem czynność ta będzie w świetle przepisów ustawy spełniała definicję dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Reasumując, w opisanej sytuacji czynności realizowane w związku ze Zwrotem pojazdu należy uznać za odrębną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w związku z dokonaniem dostawy towaru polegającej na Zwrocie pojazdu Partnerowi, Spółka będzie zobowiązana do udokumentowania tej transakcji fakturą, zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy.

Zatem w przedstawionych okolicznościach sprawy w przypadku, gdy nie dojdzie do Wykupu pojazdu przez Spółkę po zakończeniu Umowy Leasingu i Spółka dokona Zwrotu pojazdu na rzecz Partnera, Partner nie będzie miał prawa do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy, poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu. Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, w związku z czym powinien zostać udokumentowany fakturą wystawioną przez Spółkę na rzecz Partnera.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za nieprawidłowe, natomiast stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 należało uznać za prawidłowe.

Ponadto przedmiotem wątpliwości jest ustalenie, czy obowiązek podatkowy z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu powstanie w momencie faktycznego Zwrotu pojazdu przez Spółkę Partnerowi (pytanie oznaczone we wniosku nr 5).

Stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy:

obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Na podstawie art. 19a ust. 2 ustawy:

w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

Zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy:

usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Natomiast, w myśl art. 19a ust. 8 ustawy:

jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem:

1) dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b;

2) dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4.

Powołany wyżej art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

W analizowanej w sytuacji, gdy Klient Spółki nie zdecyduje się na wykup pojazdu po zakończeniu Umowy Najmu, Spółka zrezygnuje z Wykupu. W przypadku, gdy nie dojdzie do Wykupu pojazdu od Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu, Spółka dokonywać będzie Zwrotu pojazdu na rzecz Partnera.

Zatem mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie obowiązek podatkowy z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu (Zwrotu pojazdu na rzecz Partnera) powstanie, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, z chwilą dokonania dostawy towaru, tj. w momencie faktycznego przekazania Partnerowi pojazdu przez Spółkę.

Zatem stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 5 należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości dotyczą również kwestii ustalenia, czy podstawą opodatkowania w podatku od towarów i usług z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu będzie kwota równa Cenie Wykupu pojazdu wskazanej w Umowie Leasingu (rozumianej jako kwota netto) (pytanie oznaczone we wniosku nr 6).

Jak ustalono powyżej, w przypadku gdy dojdzie do zwrotnego przeniesienia prawa do rozporządzania pojazdem na rzecz Partnera, nie mamy do czynienia z obniżeniem podstawy opodatkowania z tytułu pierwotnej dostawy, a z odrębną dostawą pojazdu.

Jak wskazali Państwo w opisie sprawy, umowa Leasingu nie przewiduje płatności ani Ceny Wykupu przez Spółkę na rzecz Partnera ani jakichkolwiek kwot przez Partnera na rzecz Spółki związanych ze Zwrotem pojazdu. Wskazaliście Państwo, że Partner potencjalnie wpłaci Spółce jedynie kwotę VAT wynikającą z rezygnacji z Wykupu.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 353¹ ustawy Kodeks cywilny:

strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

Podkreślić w tym miejscu należy, że ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowanych przez podatników decyzji w zakresie konstruowania umów cywilnoprawnych, jednakże umowy te nie mogą zmieniać obowiązków jakie wynikają z prawa podatkowego. Kwestia sformułowania umowy z kontrahentem, nie może jednak wywoływać skutków na gruncie podatkowym.

Ponadto należy wskazać, że w przypadku leasingu finansowego w chwili wydania pojazdu podstawą opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, jest wszystko co stanowi zapłatę z tytułu dostawy pojazdu, a więc cała kwota należna, włącznie z ceną wykupu.

Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 1 w przypadku, gdy dojdzie do zwrotnego przeniesienia prawa do rozporządzania pojazdem na rzecz Partnera, nie mamy do czynienia z obniżeniem podstawy opodatkowania z tytułu pierwotnej dostawy towaru, a z odrębną dostawą pojazdu.

Należy podkreślić, że sposób ustalenia podstawy opodatkowania określa art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, że podstawą opodatkowania jest co do zasady wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Jednocześnie, zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy o VAT podstawa opodatkowania obejmuje również wszelkie należności związane z zapłatą - w tym podatki i inne opłaty.

Skoro Strony zawartej umowy leasingu postanowiły, że poza wypłatą na rzecz Spółki kwoty podatku VAT od równowartości Ceny Wykupu, Partner nie będzie zobowiązany do jakiegokolwiek innego świadczenia ekwiwalentnego na Państwa rzecz, to kwota ta będzie stanowiła odpłatność z tytułu tej czynności (wynagrodzenie).

Biorąc pod uwagę fakt, że kwota należna Państwu od Partnera z tytułu zwrotu pojazdu określona jako „kwota podatku VAT” wyliczona od Ceny Wykupu a strony postanowiły, że nie będą miały w odniesieniu do kwot netto żadnych wzajemnych wymagalnych roszczeń, należy uznać, że jest to kwota zapłaty z tytułu opisanej transakcji. Jest to zatem kwota obejmująca całość świadczenia należnego Państwu z tytułu zwrotu Pojazdu na rzecz Partnera, którą dla ustalenia podstawy opodatkowania należy traktować jako kwotę brutto zawierającą podatek VAT. Innymi słowy, kwota należna Państwu od Partnera stanowi w istocie kwotę brutto zawierającą należny podatek VAT, który powinni Państwo wyliczyć metodą w „stu”.

Tym samym nie można zgodzić się ze stanowiskiem Zainteresowanych, że w świetle opisanych okoliczności zdarzenia przyszłego podstawą opodatkowania w VAT z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu będzie kwota równa Cenie Wykupu pojazdu wskazanej w Umowie Leasingu (rozumiana jako kwota netto).

Zatem stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 6 należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto przedmiotem zapytania jest ustalenie, czy Partnerowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z wystawionej przez Spółkę na rzecz Partnera faktury z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu (pytanie oznaczone we wniosku nr 7).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy:

obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy:

w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1) wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2) należnego z tytułu:

a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4) wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2-3 oraz art. 34.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy:

do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1) nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2) używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3) nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Przy czym, stosownie do art. 86a ust. 3 ustawy:

przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1)w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a)wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b)konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2)do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Mając zatem na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku Partnerowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z wystawionej przez Spółkę na rzecz Partnera faktury dokumentującej Zwrotną Dostawę pojazdu.

Z okoliczności rozpatrywanej sprawy wynika, że w przypadku Zwrotu pojazdu przez Spółkę, Partner będzie wykorzystywał taki pojazd wyłącznie w celu prowadzenia swojej działalności gospodarczej, tj. świadczenia usług najmu długoterminowego pojazdów (opcjonalnie wraz z ich pełną obsługą serwisową oraz zarządzaniem flotą firmową), jak też sprzedaży pojazdów. Pojazd ten nie będzie wykorzystywany w innych celach, w szczególności nie będzie on udostępniany do korzystania pracownikom Partnera. Dla Partnera samochody będące przedmiotem wniosku to pojazdy, o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, które wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Ponadto we wniosku wskazano, że Partner jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT w Polsce.

Zatem Partnerowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z wystawionej przez Spółkę na rzecz Partnera faktury dokumentującej Zwrotną Dostawę pojazdu, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, przy założeniu, że Partner w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie wykorzystywał zwrócone przez Spółkę pojazdy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem stawki podatku. Przy czym, prawo to będzie przysługiwało Partnerowi o ile nie zaistnieją przesłanki negatywne określone w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 7 należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości dotyczą także ustalenia czy:

‒Spółka będzie miała prawo do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ustawy w stosunku do faktury z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu (przy założeniu że Partner wpłaci Spółce jedynie kwotę VAT wynikającą z takiej faktury w ciągu 90 dni od terminu płatności tej kwoty VAT) (pytanie oznaczone we wniosku nr 8),

‒Partner będzie miał obowiązek dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ustawy w stosunku do faktury z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu (przy założeniu że Partner wpłaci Spółce jedynie kwotę VAT wynikającą z takiej faktury w ciągu 90 dni od terminu płatności tej kwoty VAT) (pytanie oznaczone we wniosku nr 9),

‒Partner będzie miał prawo do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ustawy o VAT w stosunku do faktury dokumentującej leasing na rzecz Spółki (przy założeniu, że Spółka wpłaci Partnerowi kwotę VAT wynikającą z takiej faktury oraz inne wskazane w niej wymagalne należności w ciągu 90 dni od terminu płatności tych kwot ale nie wpłaci niewymagalnej Ceny Wykupu netto) (pytanie oznaczone we wniosku nr 10),

‒Spółka będzie miała obowiązek dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ustawy o VAT w stosunku do faktury dokumentującej leasing na rzecz Spółki (przy założeniu, że Spółka wpłaci Partnerowi kwotę VAT wynikającą z takiej faktury oraz inne wskazane w niej wymagalne należności w ciągu 90 dni od terminu płatności tych kwot ale nie wpłaci niewymagalnej Ceny Wykupu netto) (pytanie oznaczone we wniosku nr 11).

W myśl art. 89a ust. 1 ustawy:

podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy:

nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy:

przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1) (uchylony)

2) (uchylony)

3) na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:

a) wierzyciel jest podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny,

b) (uchylony)

4) (uchylony)

5) od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 3 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.

6) (uchylony)

Stosownie do art. 89a ust. 3 ustawy:

korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy:

w przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Przywołane wyżej przepisy art. 89a ustawy dopuszczają możliwość dokonania przez podatnika korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Należy jednak zauważyć, że tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 1a i ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

W myśl art. 89b ust. 1 ustawy:

w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z art. 89b ust. 1a ustawy:

przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

Na podstawie art. 89b ust. 2 ustawy:

w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 89b ust. 4 ustawy:

w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Z powołanych przepisów ustawy wynika, że wierzyciel może dokonać korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego wyłącznie w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną. Oznacza to, że wierzyciel dokonując korekty musi dokonać jej w konkretnej deklaracji, tj. w deklaracji za okres, w którym upłynął 90 dzień od terminu płatności wierzytelności określonego w umowie lub na fakturze. Przy czym składając tę deklarację musi spełnić wszystkie warunki uprawniające go do dokonania takiej korekty.

Jeżeli wierzyciel nie skorzysta z przysługującego mu prawa do dokonania korekty w ww. terminie, może dokonać stosownej korekty w terminie późniejszym, jednak musi „wrócić” do deklaracji za okres, w którym upłynął 90 dzień od umownego terminu płatności, przy czym składając korektę tej deklaracji musi spełnić wszystkie warunki uprawniające go do dokonania takiej korekty.

Z okoliczności sprawy wynika, że w przypadku, gdy nie dojdzie do Wykupu pojazdu od Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu, Spółka dokonywać będzie zwrotu pojazdu na rzecz Partnera i zgodnie z Umową Leasingu nie będzie zobowiązana do zapłaty Ceny Wykupu. Partner będzie natomiast zobowiązany do zwrócenia Spółce kwoty odpowiadającej VAT od Ceny Wykupu, który Spółka zapłaciła Partnerowi już wcześniej w związku z rozpoczęciem umowy leasingu finansowego. Co więcej, Spółka nie zostanie obciążona żadnymi dodatkowymi kosztami wynikającymi z rezygnacji przez nią z Wykupu pojazdu.

W konsekwencji w wyniku Zwrotu pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera z perspektywy cywilnoprawnej nie pojawiają się jakiekolwiek należności związane ze Zwrotem pojazdu, w szczególności nie dojdzie do wzajemnych potrąceń jakichkolwiek wierzytelności przysługujących Zainteresowanym, tj. nie dojdzie do potrącenia w rozumieniu art. 498 ustawy Kodeks cywilny. Umowa Leasingu nie przewiduje bowiem płatności ani Ceny Wykupu przez Spółkę na rzecz Partnera ani jakichkolwiek kwot przez Partnera na rzecz Spółki związanych ze Zwrotem pojazdu. Jak wskazano powyżej, Partner potencjalnie wpłaci Spółce jedynie kwotę VAT wynikającą z rezygnacji z Wykupu.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, „uregulować” znaczy m.in. „uiścić jakąś należność”. Z kolei, „uiścić – uiszczać” oznacza „uregulować należność za coś”. Natomiast „uiszczać się” zgodnie z powyższym słownikiem, oznacza „wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego”. W konsekwencji, należy uznać, że „uregulować”, oznacza spełnić świadczenie skutkujące wywiązaniem się z zobowiązania finansowego, a w konsekwencji oznacza wygaśnięcie zobowiązania.

Podkreślić należy, że termin „należność uregulowana w jakiejkolwiek formie” obejmuje zaspokojenie wierzyciela, powoduje wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika. Zakres pojęciowy wyżej wymienionych zwrotów, nie budzi wątpliwości. Ich istotą jest zaspokojenie wierzyciela, zatem należy przyjąć, że „uregulowanie” następuje z chwilą, z którą wierzyciel zostaje zaspokojony.

Zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl), uregulować oznacza „uiścić jakąś należność”, z kolei umorzyć oznacza „zrezygnować całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych”.

Zatem, biorąc pod uwagę literalną wykładnię ww. przepisów wskazać należy, że uregulowanie należności w jakiejkolwiek formie odbywa się poprzez zaspokojenie całości lub części roszczeń wynikających z wierzytelności, wskutek uiszczenia należności przez dłużnika bądź osobę trzecią na rzecz wierzyciela.

Jak wskazano wyżej, przepisy podatkowe nie regulują stosunków cywilnoprawnych (zasad zawierania umów cywilnoprawnych, porozumień), ani nie mają wpływu na ich treść, w tym ustalenia dotyczące terminów płatności. Zgodnie z zasadą swobody umów, to strony umowy rozstrzygają m.in. zasady rozliczeń z tytułu zawarcia umów cywilnoprawnych.

Wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja potrącenia, odnowienia, zwolnienia z długu została uregulowana w przepisach art. 498-508 ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 508 § 1 Kodeksu cywilnego:

zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Zwolnienie z długu może dotyczyć całości lub części wierzytelności. W przypadku umorzenia długu nie dochodzi do zaspokojenia roszczeń wierzyciela z tytułu istniejącego stosunku cywilnoprawnego łączącego strony transakcji, poprzez uiszczenie należności w jakiejkolwiek części. Celem umorzenia długu jest w tej sytuacji rezygnacja ze ściągania części należności dokonana z woli wierzyciela i za zgodą dłużnika.

Powyższe oznacza, że w sytuacji gdy wierzyciel rezygnuje z dochodzenia wierzytelności, to tym samym zwalnia Odbiorcę z obowiązku regulowania należności.

Skoro Partner wystawił na Państwa rzecz fakturę opiewającą na sumę wszystkich przyszłych rat kapitałowych, włącznie z ceną wykupu przewidzianą w Umowie Leasingu oraz na wartość odsetek za cały okres leasingu, jak również na wartość podatku VAT, tym samym niezależnie od dalszych następstw w postaci rezygnacji z wykupu, kwota wynikająca z tej faktury jest kwotą należną.

Należy wyjaśnić, że pojęcie „uregulowania” należności jest pojęciem szerokim (szerszym od „zapłaty należności”) oraz, że w zakresie tego pojęcia dopuszcza się różne sposoby uregulowania należności dokonywane pomiędzy kontrahentami, to w analizowanej sprawie rezygnacja z dochodzenia Ceny Wykupu nie może zostać uznane za uregulowanie należności.

Istotnym jest fakt, że uregulowanie należności następuje z chwilą, gdy wierzyciel zostaje zaspokojony. W przypadku umorzenia długu nie dochodzi do zaspokojenia roszczeń wierzyciela z tytułu istniejącego stosunku cywilnoprawnego łączącego strony transakcji, poprzez uiszczenie należności w jakiejkolwiek części. Celem umorzenia długu jest w tej sytuacji rezygnacja ze ściągania części należności dokonana z woli wierzyciela i za zgodą dłużnika.

Powyższa analiza jednoznacznie wskazuje, że swoiste zwolnienie dłużnika z długu przez wierzyciela nie może być w żaden sposób utożsamiane z uregulowaniem należności (uiszczeniem należności przez Kontrahenta - dłużnika) lub zbyciem w jakiejkolwiek innej formie.

W zakresie wątpliwości wyrażonych w pytaniu oznaczonym nr 8 stwierdzić należy, że Spółka nie będzie miała prawa do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ustawy w stosunku do faktury dokumentującej Zwrotną Dostawę pojazdu, gdyż jak wynika ze złożonego wniosku jedynym należnym Spółce od Partnera wynagrodzeniem będzie kwota określana przez Strony jak „kwota podatku VAT”, tym samym Partner płacąc tę kwotę ureguluje na rzecz Spółki całość należności. Pomiędzy Stronami w tej sytuacji nie powstaną zatem jakiekolwiek wierzytelności.

Skoro w analizowanym przypadku obowiązek udokumentowania fakturą Zwrotu pojazdu nie spowoduje powstania po stronie Spółki jakichkolwiek kwot należnych z tego tytułu, z wyjątkiem kwoty VAT wynikającej z takiej faktury, a Partner wpłaci Spółce „kwotę VAT” wynikającą z takiej faktury w ciągu 90 dni od terminu płatności tej kwoty VAT, to w rozpatrywanej sytuacji nie wystąpi wierzytelność, o której mowa w art. 89a ust. 1 w zw. z art. 89a ust. 1a ustawy, tj. wierzytelność, która nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Zatem Spółka nie będzie miała prawa do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ustawy w stosunku do faktury z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu, gdyż całość należności zostanie przez Partnera uregulowana.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 8 należało uznać za nieprawidłowe.

W zakresie wątpliwości wyrażonych w pytaniu oznaczonym nr 9 stwierdzić natomiast należy, że Partner nie będzie miał obowiązku dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ustawy w stosunku do faktury z tytułu Zwrotnej Dostawy pojazdu.

Z opisu sprawy wynika, że w przypadku, gdy nie dojdzie do Wykupu pojazdu od Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu, Spółka dokonywać będzie Zwrotu pojazdu na rzecz Partnera i zgodnie z Umową Leasingu nie będzie zobowiązana do zapłaty Ceny Wykupu, a jedynie do wypłaty na Państwa rzecz wynagrodzenia określonego jako „kwota podatku VAT”.

Jak ustalono powyżej, Zwrot pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu powinien być kwalifikowany jako dostawa pojazdu przez Spółkę na rzecz Partnera, stanowiąca odrębną czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Przy czym z wniosku wynika, że Partner wpłaci Spółce tylko kwotę odpowiadającą VAT od równowartości Ceny Wykupu. W takiej sytuacji skoro Spółka otrzyma od Partnera wyłącznie kwotę wynagrodzenia określoną jako „kwota podatku VAT” i ureguluje ją w terminie 90 dni od terminu płatności tej kwoty VAT, art. 89b ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania w analizowanym przypadku. W konsekwencji, Partner nie będzie miał obowiązku dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ustawy w stosunku do faktury z tytułu Zwrotnej Dostawy.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 9 należało uznać za nieprawidłowe.

W zakresie wątpliwości wyrażonych w pytaniu oznaczonym nr 10 stwierdzić należy, że Partner będzie miał prawo do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ustawy w stosunku do faktury dokumentującej leasing na rzecz Spółki (przy założeniu, że Spółka wpłaci Partnerowi kwotę VAT wynikającą z takiej faktury oraz inne wymagalne wskazane w niej należności w ciągu 90 dni od terminu płatności tych kwot ale nie wpłaci niewymagalnej Ceny Wykupu netto).

We wniosku wskazano, że w przypadku, gdy nie dojdzie do Wykupu pojazdu od Partnera po zakończeniu Umowy Leasingu, Spółka dokonywać będzie Zwrotu pojazdu na rzecz Partnera i zgodnie z Umową Leasingu nie będzie zobowiązana do zapłaty Ceny Wykupu. Zatem skoro nie zapłacą Państwo na rzecz Partnera Ceny Wykupu, to należy uznać, że kwota stanowiąca równowartość Ceny Wykupu stanowi wierzytelność o której mowa w art. 89a ust. 1 w zw. z art. 89a ust. 1a ustawy, tj. wierzytelność, która nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zatem nie można zgodzić się z Państwem, że Partner nie będzie miał prawa do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ustawy o VAT w stosunku do faktury dokumentującej leasing na rzecz Spółki (przy założeniu, że Spółka wpłaci Partnerowi kwotę VAT wynikającą z takiej faktury oraz inne wymagalne wskazane w niej należności w ciągu 90 dni od terminu płatności tych kwot ale nie wpłaci niewymagalnej Ceny Wykupu netto). W analizowanym przypadku mamy bowiem do czynienia z częściowym uregulowaniem należności wynikającym z wystawionej na Państwa rzecz faktury. Zatem Partnerowi będzie przysługiwało na podstawie art. 89a ustawy o VAT, prawo do korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w części nieuregulowanej przez Państwa, a stanowiącej Cenę Wykupu.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 10 należało uznać za nieprawidłowe.

W zakresie wątpliwości wyrażonych w pytaniu oznaczonym nr 11 stwierdzić należy, że Spółka będzie miała obowiązek dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ustawy w stosunku do faktury dokumentującej leasing na rzecz Spółki (przy założeniu, że Spółka wpłaci Partnerowi kwotę VAT wynikającą z takiej faktury oraz inne wymagalne wskazane w niej należności w ciągu 90 dni od terminu płatności tych kwot ale nie wpłaci niewymagalnej Ceny Wykupu netto).

W świetle przedstawionych okoliczności sprawy należy uznać, że w analizowanym przypadku wystąpi sytuacja, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy. W rozpatrywanej sprawie dojdzie do częściowego nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. W analizowanym przypadku jak wynika z okoliczności sprawy Strony uzgodnią, że kwota określona jako Cena Wykupu nie zostanie uregulowana, stanowić się będzie wbrew Państwa twierdzeniu wierzytelność, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy.

Zatem skoro Spółka wpłaci Partnerowi kwotę VAT oraz inne wymagalne należności wynikające z faktury dokumentującej leasing w ciągu 90 dni od terminu płatności tych kwot, a nie ureguluje kwoty odpowiadającej Cenie Wykupu, to w tym przypadku art. 89b ust. 1 ustawy znajdzie zastosowanie w odniesieniu do części wynagrodzenia należnego Partnerowi, a nieuregulowanego przez Spółkę.

Tym samym nie można zgodzić się z Państwem, że Spółka nie będzie miała obowiązku dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ustawy w stosunku do faktury dokumentującej leasing na rzecz Spółki (przy założeniu, że Spółka wpłaci Partnerowi kwotę VAT oraz inne wymagalne należności wynikające z faktury dokumentującej leasing w ciągu 90 dni od terminu płatności tych kwot ale nie wpłaci niewymagalnej Ceny Wykupu netto). Będziecie Państwo zobowiązani na podstawie art. 89b ustawy o VAT, do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zatem stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 11 należało uznać za nieprawidłowe.

Z uwagi na udzielenie negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, tj. uznanie, że Partner nie będzie miał prawa do obniżenia pierwotnej podstawy opodatkowania, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy, poprzez odpowiednie skorygowanie wystawionej pierwotnie faktury z tytułu Umowy Leasingu, nie udziela się odpowiedzi na pytania oznaczone we wniosku nr 2 oraz nr 3.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanego w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A. Sp. z o.o. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie