W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Należy przy tym podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika. Warunkiem bowiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

W oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Według art. 15 ust. 3 ustawy:

Na mocy art. 13 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani radcą prawnym, prowadzi 1-osobową działalność gospodarczą wpisaną do CEiDG pod nazwą (…), kod działalności 69.1.Z – działalność prawnicza. Zawarła Pani z Powiatem umowę na świadczenie nieodpłatnej pomocy prawnej. Umowa została zawarta pomiędzy Powiatem a Panią, zwaną w Umowie Zleceniobiorcą. W § 1 umowy zapisano, że Powiat zleca a Zleceniobiorca zobowiązuje się do osobistego świadczenia za wynagrodzeniem nieodpłatnej pomocy prawnej w ramach zorganizowanego przez Powiat Punktu Świadczenia Nieodpłatnej Pomocy Prawnej, zgodnie z przepisami ustawy z 5 sierpnia 2015 r. o nieodpłatnej pomocy prawnej, o nieodpłatnym poradnictwie obywatelskim oraz edukacji prawnej, zwanej: ustawą oraz aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie. Zleceniobiorca oświadcza w umowie, że jest osobą uprawnioną, zgodnie z przepisami ustawy, do świadczenia nieodpłatnej pomocy prawnej. Przedmiot umowy będzie wykonywany w lokalu położonym w A. oraz B., budynku przy wskazanej w umowie ulicy i wskazanym numerze pokoju, w każdą środę w wymiarze 4 h, w godzinach 07:30-11:30 A. i 12-16 w B., w dni ustawowo wolne od pracy świadczenie nie jest wykonywane. Na żądanie Starosty czas trwania dyżuru może zostać wydłużony do co najmniej 5 h dziennie w przypadku, o którym mowa w art. 8 ust. 6 ustawy, w ramach wynagrodzenia ustalonego w umowie. Powiat może zmienić lokalizację punktu informując o tym Zleceniobiorcę nie później niż na dwa tygodnie przed planowaną zmianą. Zmiana lokalizacji nie stanowi zmiany warunków umowy z tytułu wykonania przedmiotu umowy. Powiat zapłaci Zleceniobiorcy wynagrodzenie miesięczne w kwocie 2002 zł brutto. W przypadku niewykonania umowy, w tym niezapewnienia zastępstwa, w przypadku braku możliwości osobistego wykonywania przedmiotu umowy, Powiat może zażądać od Zleceniobiorcy zapłaty kary umownej w wysokości 1,5-krotności wynagrodzenia należnego za godzinę pracy w którym Zleceniobiorca nie zapewnia wykonywania nieodpłatnej pomocy prawnej. W danym miesiącu Zleceniobiorca wyraża zgodę na potrącenie kar umownych z kwoty należnego wynagrodzenia. Wysokość miesięcznego wynagrodzenia wypłaconego Zleceniobiorcy jest ustalana przy uwzględnieniu wysokości dotacji celowej przyznanej na rzecz Powiatu w 2023 r. na realizację zadania udzielania nieodpłatnej pomocy prawnej oraz przy uwzględnieniu zasady, że 91% kwoty dotacji ma zostać przeznaczone na wynagrodzenie z tytułu umów z adwokatami, radcami prawnymi oraz wyłonionymi organizacjami pozarządowymi. Wynagrodzenie będzie płatne w terminie 14 dni od daty otrzymania faktury VAT złożonej do 10 dnia następnego miesiąca. Do faktury należy dołączyć miesięczną kartę ewidencji czasu pracy zatwierdzoną przez osobę upoważnioną przez Starostę Powiatu, wg wzoru stanowiącego załącznik do umowy oraz wymagane oświadczenia. Wynagrodzenie będzie płatne na rachunek bankowy wskazany na fakturze, znajdujący się w elektronicznym wykazie podmiotów prowadzonym przez szefa KAS. Powiat zobowiązuje się do:

-        udostępnienia lokalu,

-        dostępu do sieci energetycznej, telefonicznej, teleinformatycznej, Internetu wraz z bazą aktów prawnych,

-        zapewnienia warunków dla osób oczekujących oraz wyodrębni pomieszczenie dla zachowania dyskrecji przy udzielaniu pomocy.

Lokal będzie wyposażony w komputer, urządzenie wielofunkcyjne, biurko, szafkę na klucz, dwa krzesła. Lokal może być wykorzystywany wyłącznie dla celów świadczenia nieodpłatnej pomocy prawnej, a Zleceniobiorca ma obowiązek przestrzegać przepisów przeciwpożarowych, BHP oraz Ochrony Danych Osobowych. Nieodpłatna pomoc obejmuje czynności wskazane w art. 3 ust. 1 ustawy o NPP. Zgodnie z § 6 Umowy, Zleceniobiorca ma obowiązek:

-        przestrzegać przepisy ustawy i akty wykonawcze,

-        udzielać pomocy prawnej osobiście oraz według swojej najlepszej wiedzy,

-        być obecnym w godzinach dyżuru w wyznaczonym miejscu, według ustalonego harmonogramu,

-        udzielać pomocy wg kolejności zgłoszeń,

-        przyjąć stosowne oświadczenie na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy,

-        dokumentować w karcie ewidencji czasu pracy,

-        dokumentować każdy przypadek pomocy w systemie teleinformatycznym do obsługi NPP,

-        przekazywania Powiatowi dokumentów do 10-tego dnia miesiąca,

-        zabezpieczenia danych osobowych i poufności,

-        poinformowania osoby o formach pomocy.

Zleceniobiorca ma obowiązek odmówić udzielenia pomocy w przypadku konfliktów interesów, bądź gdyby udzielenie pomocy wiązało się z naruszeniem zasad etyki radcy prawnego i wskazać inne punkty na terenie Powiatu. W sytuacji, gdy Zleceniobiorca nie może osobiście świadczyć pomocy. Musi o tym powiadomić Powiat z jednodniowym wyprzedzeniem, wskazać przyczyny, osobę zastępującą – radca, adwokat, wyjątkowo aplikant. Umowa jest zawarta na czas oznaczony od stycznia do grudnia 2023 r. Każda ze stron może rozwiązać umowę z jednomiesięcznym wypowiedzeniem, a w razie rażącego naruszenia postanowień umowy, każda ze stron może ją rozwiązać ze skutkiem natychmiastowym. Zmiany umowy wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności. W sprawach nieuregulowanych umową stosuje się przepisy powszechnie obowiązujące, w szczególności kodeks cywilny, ustawę o nieodpłatnej pomocy prawnej, akty wykonawcze do niej oraz przepisy ustawy o ochronie danych osobowych. Ustawa o NPP stanowi, że zadania realizowane w ramach NPP, NPO oraz edukacji prawnej są zadaniami zleconymi z zakresu administracji rządowej. Radca prawny udziela pomocy prawnej na podstawie umowy zawartej z Powiatem, która zawiera w szczególności:

-        wskazanie miejsca i czasu świadczenia pomocy,

-        informację o możliwości wydłużenia dyżuru,

-        określenie wynagrodzenia oraz sposobu korzystania z lokalu,

-        wskazanie niezbędnych urządzeń technicznych, w tym zapewniających dostęp do bazy aktów prawnych,

-        zasady zapewnienia zastępstwa,

-        zasady jej rozwiązania.

Lokal do porad musi spełniać wymogi określone w rozporządzeniu MS, w zakresie wyposażenia sprzętu technicznego, dostępu do komputera, sieci energetycznej, Internetu, oprogramowania z bazą aktów prawnych. Zapewnia to Starostwo. Zleceniobiorca, realizując umowę występuje jako radca prawny – podmiot prywatny (osoba fizyczna), a nie jako Kancelaria, pomimo że zawiera umowę jako Kancelaria. Jako radca prawny, Zleceniobiorca jest czynnym podatnikiem VAT. Wynagrodzenie otrzymywane od Powiatu stanowi przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia uzyskiwane od osoby prawnej. W umowie nie ma zapisu kto ponosi odpowiedzialność za realizację umowy wobec osób trzecich. Zleceniobiorca nie został zobowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej OC, jednak z racji wykonywanego zawodu obowiązkowo podlega on takiemu ubezpieczeniu.

Z tytułu realizacji umowy współpracy z Powiatem ponosi Pani wydatek w postaci kosztów dojazdu do punktu w wysokości około 160 zł miesięcznie i koszt korespondencji ok. 10 zł miesięcznie.

Świadcząc usługi w ramach umowy wyraża Pani oświadczenia woli w imieniu i na rzecz Powiatu, chociaż usługi świadczy Pani osobiście, bowiem ma Pani uprawnienia radcy prawnego.

Umowę zawiera Pani jako Kancelaria i w taki też sposób rozlicza się Pani z Powiatem, jednakże nie działa Pani w ramach umowy jako podmiot prowadzący swoją działalność gospodarczą, lecz jako osoba fizyczna pozostająca w dyspozycji Powiatu. Świadcząc usługi w ramach umowy zawartej z Powiatem nie działa Pani pod szyldem swojej kancelarii – tak jak to ma miejsce przy Pani działalności – lecz jako prawnik – osoba fizyczna. Ludzie przychodzą do Pani jak do osoby fizycznej, której często nawet nie znają z imienia i nazwiska. Nie ma Pani na nic wpływu, tak jak to jest przy swojej działalności – ma Pani wszystko narzucone w umowie – lokal, sprzęt, usytuowanie punktu, godziny pracy, dzień dyżuru, wynagrodzenie, klientów. Poza tym nie może Pani przyjmować od osób uprawnionych żadnych korzyści materialnych za udzielenie świadczeń ani udzielać informacji czy dostarczać wizytówek dotyczących jakichkolwiek odpłatnych świadczeń swoich w ramach działalności gospodarczej ani innych osób. W punkcie nie używa Pani swojego szyldu, pieczątki, nie podpisuje Pani sporządzanych projektów pism, nie reprezentuje Pani klientów przed sądem. Nie wykonuje Pani zatem typowych czynności, które wykonuje Pani w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Potwierdzeniem tego jest fakt braku zapisu w umowie o odpowiedzialności Wykonawcy wobec osób trzecich za świadczone usługi co powoduje tę odpowiedzialność po stronie Powiatu.

Za czynności wykonywane w ramach umowy nie ponosi Pani ryzyka gospodarczego ani ekonomicznego. Ponosi je Starostwo zarówno w zakresie obowiązku dostarczenia lokalu, jego wyposażenia, infrastruktury, sieci, bazy aktów prawnych zgodnie z zapisami Rozporządzenia MS z 21 grudnia 2018 r., jak również w zakresie wypłaty wynagrodzenia.

Nie ma Pani żadnego wpływu na wysokość przyznanego Pani wynagrodzenia wynikającego z zawartej z Powiatem umowy. Wynagrodzenie jest określone w stałej, ryczałtowej kwocie, niezmiennej przez cały rok trwania umowy.

W umowie nie ma żadnego postanowienia w ramach którego Powiat wziąłby na siebie jakąkolwiek odpowiedzialność wobec osób trzecich za czynności wykonywane przez Zleceniobiorcę na jego rzecz. Nie ma również takiego zapisu co do Pani.

Pani wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą kwestii, czy zawierając umowę o wykonywanie świadczeń z Powiatem, której przedmiotem jest realizacja (świadczenie) nieodpłatnej pomocy prawnej, w oparciu o ustawę z 5 sierpnia 2015 r. o nieodpłatnej pomocy prawnej, nieodpłatnym poradnictwie obywatelskim oraz edukacji prawnej, jest Pani zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT z tytułu uzyskiwanego od Powiatu wynagrodzenia.

Z przywołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 3 ustawy wynika, że warunkiem dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, jest uznanie przychodów osiąganych z tytułu wykonywanych czynności za przychody wymienione w art. 12 ust. 1-6 (przychody z wykonywanej pracy) lub w art. 13 pkt 2-9 (przychody z działalności wykonywanej osobiście) ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z cytowanego przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym a wykonującym zlecane czynności co do warunków:

·wykonywania tych czynności,

·wynagrodzenia, oraz

·odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Użycie słowa „samodzielnie” w kontekście art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, wyklucza opodatkowanie pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą przez umowę o pracę lub inny stosunek prawny tworzący więzi (stosunek podporządkowania) między pracodawcą a pracownikiem co do (w zakresie) warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Oznacza to, że przychody z tytułu wykonywanych czynności nie tylko powinny być wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz także spełnione muszą zostać pozostałe kryteria przedmiotowe określające m.in., czy działanie usługodawcy odbywa się na warunkach ryzyka gospodarczego, a tym samym kto ponosi odpowiedzialność za wykonane usługi. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, że każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia.

Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze fakt, że w zasadzie każdy stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, określa wynagrodzenie oraz przynajmniej podstawowe warunki wykonywania czynności, należy uznać, że „odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich” jest kryterium kluczowym dla oceny charakteru prawnopodatkowego danego podmiotu. Jest to czynnik odróżniający na gruncie ustawy o podatku VAT prowadzenie działalności gospodarczej (przesłanki warunkującej status podatnika podatku VAT) od innego rodzaju aktywności zawodowej niepowodującej powstania podmiotowości prawnopodatkowej na gruncie ustawy.

Istotna jest w tym przypadku analiza istoty odpowiedzialności, wynikającej z charakteru stosunku prawnego łączącego Panią oraz Powiat.

Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane zostało również w drugim akapicie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006 Nr 347, str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Na podstawie tego artykułu:

Przepis ten stwierdza, że wykorzystywanie własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych w sposób ciągły, należy w szczególności uznać za działalność gospodarczą.

W akapicie pierwszym, art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, określa osobę, która może stać się podatnikiem, jako każdą osobę, która niezależnie prowadzi w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Przepis art. 10 Dyrektywy 2006/112/WE Rady wyjaśnia znaczenie terminu „samodzielnie” użytego w art. 9. Jak stanowi ww. art. 10 Dyrektywy 2006/112/WE:

W celu określenia granic pojęcia „działalności gospodarczej” i „podatnika” należy przypomnieć art. 9 ust. 2 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Przepis art. 9 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady stwierdza, że:

Przy czym, zgodnie z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Dyrektywa 2006/112/WE Rady wskazuje na bardzo szeroki zakres działalności gospodarczej, obejmujący wszystkie etapy produkcji, dystrybucji i dostarczania towarów i usług.

To, że działalność gospodarcza, która ma być traktowana jako taka, nie jest działalnością wykonywaną okazjonalnie, nie oznacza, że działalność ta, aby mieścić się w zakresie podatku VAT, musi osiągnąć pewną liczbę operacji lub osiągnąć określony poziom dochodu. Decydującym elementem jest wola lub zamiar osoby dokonującej czynności, aby brać udział w produkcji, dystrybucji lub dostarczaniu dóbr lub usług. Elementem definiującym działalność gospodarczą na gruncie przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady jest to, że osoba, w celu wykonywania swoich działań, wykorzystuje zasoby ludzkie lub rzeczowe w taki sam sposób, jak są one wykorzystywane przez producenta, handlowca lub osoby świadczące usługi. Działalność gospodarcza w rozumieniu Dyrektywy 2006/112/WE Rady będzie miała miejsce, gdy zaistnieje zamiar wykorzystania i zorganizowania środków w celu wzięcia udziału w produkcji, dystrybucji towarów lub świadczeniu usług.

Przedmiotowe zagadnienie było również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas Primera y Segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów). TSUE w ww. orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością.

Ponadto, zgodnie z opinią RG M.G. Tesauro z 4 czerwca 1991r. do sprawy C-202/90, co się tyczy warunków pracy należy przeanalizować czy pracownik jest niejako zintegrowany z organizacją pracodawcy (...) czy i w jakim zakresie może swobodnie zorganizować swoją działalność. Jest oczywistym, że możliwość swobodnego zorganizowania (wybór współpracowników, struktury niezbędne do wykonywania zadań, godziny pracy), jak też brak zintegrowania w przedsiębiorstwie czy w administracji stanowią elementy typowe dla działalności wykonywanej w sposób samodzielny. Jednakże poddanie się niektórym dyrektywom jak też pewnej kontroli czy władzy dyscyplinarnej pracodawcy, które odnajdujemy również w stosunku pracy nie wykluczają charakteru samodzielnego działalności. Co się tyczy warunków wynagrodzenia, okoliczność, że wynagrodzenie (także to określone ustawą) jest proporcjonalne do usług i charakter przypadkowy, który z tego wynika stanowią jasne wskaźniki istnienia stosunku samodzielnej pracy. Nie ma wątpliwości, że ryzyko w ramach stosunku pracy podporządkowanej spoczywa tylko na pracodawcy. W zakresie odpowiedzialności wskazano, że należy badać czy pracownik jest odpowiedzialny wobec osób trzecich za czynności i działania, które można mu przypisać (pkt 6).

Sformułowanie w powołanym art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnoszące się do odpowiedzialności, należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy, w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy. Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności wskazuje, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

O wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług można zatem mówić w przypadku, gdy zleceniobiorcę będą łączyć ze zleceniodawcą więzi analogiczne jak w przypadku stosunku pracy, jako że nie będzie on ponosił ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywaniem czynności, będących przedmiotem wskazanych umów, a odpowiedzialność za te czynności w stosunku do osób trzecich będzie bezwzględnie ponosił zlecający. Oznacza to, że z treści zawartych umów wynikać powinno zobowiązanie, które w swej istocie kładzie na zlecającego odpowiedzialność, zamiast na zleceniobiorcę, podobnie jak ma to miejsce w przypadku stosunku pracy.

Powyższe oznacza, że jeżeli analiza umowy cywilnoprawnej (stosunku prawnego) pomiędzy zleceniobiorcą – Panią a zleceniodawcą – Powiatem wykaże, że spełnione są wszystkie trzy warunki to nie można uznać Pani za podatnika VAT.

Jednocześnie brak spełnienia któregokolwiek warunku oznacza, że zleceniobiorca występuje w charakterze podatnika VAT.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że zawarła Pani (Zleceniobiorca) z Powiatem (Zleceniodawca) umowę współpracy. Przedmiotem umowy jest realizacja przez Panią świadczeń z zakresu nieodpłatnej pomocy prawnej, w lokalizacji oraz wymiarze i przedziale czasowym określonym przez Powiat w odrębnym harmonogramie.

W umowie przewidziano stałe wynagrodzenie miesięczne, w kwocie 2002 zł brutto za 8 h pracy, 1 dzień w tygodniu.

Nie ma Pani żadnego wpływu na wysokość przyznanego Pani wynagrodzenia wynikającego z zawartej z Powiatem umowy. Wynagrodzenie jest określone w stałej, ryczałtowej kwocie, niezmiennej przez cały rok trwania umowy. Wynagrodzenie jakie otrzymuje Zleceniobiorca stanowi przychody, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powiat zobowiązuje się do udostępnienia lokalu, dostępu do sieci energetycznej, telefonicznej, teleinformatycznej, Internetu wraz z bazą aktów prawnych, zapewnienia warunków dla osób oczekujących oraz wyodrębni pomieszczenie dla zachowania dyskrecji przy udzielaniu pomocy.

Nie działa Pani w ramach umowy zawartej z Powiatem jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, lecz jako osoba fizyczna pozostająca w dyspozycji Starostwa – Powiatu. Nie ma Pani na nic wpływu tak jak to jest przy Pani własnej działalności – ma Pani wszystko narzucone w umowie – lokal, sprzęt, usytuowanie punktu, godziny pracy, dzień dyżuru, wynagrodzenie, klientów. Poza tym nie może Pani przyjmować od osób uprawnionych żadnych korzyści materialnych za udzielenie świadczeń ani udzielać informacji czy dostarczać wizytówek dotyczących jakichkolwiek odpłatnych własnych świadczeń w ramach działalności gospodarczej ani innych osób. W punkcie nie używa Pani swojego szyldu, pieczątki ani pod niczym się nie podpisuje, nie reprezentuje Pani klientów przed sądem. Nie wykonuje Pani zatem typowych czynności, które wykonuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Potwierdzeniem tego jest fakt braku zapisu w umowie o odpowiedzialności Wykonawcy wobec osób trzecich za świadczone usługi, co powoduje, tą odpowiedzialność po stronie Powiatu, który dobiera sobie indywidualnie kadrę i za nią odpowiada.

Za czynności wykonywane w ramach umowy nie ponosi Pani ryzyka gospodarczego ani ekonomicznego.

Wykonawca nie został zobowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej.

W umowie nie ma żadnego postanowienia w ramach którego Powiat wziąłby na siebie jakąkolwiek odpowiedzialność wobec osób trzecich za czynności wykonywane przez Zleceniobiorcę na rzecz Powiatu. Nie ma również takiego zapisu co do Wykonawcy.

Jak wyżej wskazano – odnośnie dwóch pierwszych warunków (tj. wykonania czynności i wynagrodzenia) stwierdzić należy, że każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności, a podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest w jakimiś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Stąd opisana we wniosku umowa, w ramach której świadczy Pani usługi z zakresu nieodpłatnej pomocy prawnej, oraz warunki jej świadczenia i wynagrodzenia przysługujące Pani pozwalają na stwierdzenie, że dwa pierwsze warunki są spełnione. Umowa na usługi z zakresu nieodpłatnej pomocy prawnej jest zawarta, a więc nastąpi związanie formalne stron stosunkiem prawnym. Umowa jasno również określa zakres czynności i wynagrodzenie Pani należne.

Ponadto należy uznać, że co do zasady w istotę umowy, której przedmiotem jest nieodpłatna pomoc prawna, wpisane jest wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej zlecającego – w niniejszej sprawie Powiatu.

W tym kontekście należy zauważyć, że wykorzystywanie infrastruktury i organizacji wewnętrznej zlecającego powoduje, że zleceniobiorca nie ponosi również w tym zakresie ryzyka ekonomicznego (co ma ścisły związek z tym jak kształtuje się wynagrodzenie – warunek drugi).

Warunek drugi – wynagrodzenie: zakładając, że umowa przewiduje, że zleceniobiorca korzysta z infrastruktury i organizacji wewnętrznej zlecającego (spełniony warunek pierwszy), ustalenie, że warunek drugi jest spełniony w praktyce sprowadza się do weryfikacji czy umowa przewiduje stałe wynagrodzenie. Jeżeli umowa przewiduje stałe wynagrodzenie nie można mówić o ponoszeniu przez Panią ryzyka ekonomicznego. Warunek trzeci – odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich: warunek będzie spełniony jeżeli zgodnie z umową odpowiedzialność jest po stronie zlecającego, a nie po stronie faktycznego wykonawcy – zleceniobiorcy, co wyklucza samodzielny charakter jego działalności. Warunek będzie także spełniony gdy dana umowa nie przewiduje (nie wprowadza) takiej odpowiedzialności.

Analiza okoliczności sprawy i powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że świadczenie przez Panią usług w zakresie nieodpłatnej pomocy prawnej na podstawie zawartej umowy z Powiatem, nie mieści się w definicji działalności gospodarczej określonej w ustawie o podatku od towarów i usług, a tym samym nie jest Pani z tego tytułu podatnikiem zobowiązanym do rozliczania tego podatku.

Nie ponosi bowiem Pani – jak wynika z okoliczności sprawy – ryzyka gospodarczego i ekonomicznego za wykonane czynności wynikające z umowy, które świadczy Pani na rzecz Powiatu. Powiat nie zobowiązał Pani w umowie do zawarcia umowy ubezpieczenia cywilnego, a w umowie brak jest zapisu o odpowiedzialności Wykonawcy wobec osób trzecich za świadczone usługi, co powoduje, że nie Pani ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za świadczone usługi. Ponadto przy realizacji opisanych świadczeń Powiat zobowiązuje się do udostępnienia lokalu, dostępu do sieci energetycznej, telefonicznej, teleinformatycznej, Internetu wraz z bazą aktów prawnych, zapewnienia warunków dla osób oczekujących oraz wyodrębni pomieszczenie dla zachowania dyskrecji przy udzielaniu pomocy.

Zatem zawarcie opisanej umowy powoduje powstanie stosunku prawnego posiadającego cechy zbliżone do stosunku pracy, w ramach którego Pani – zleceniobiorca związana jest ze zleceniodawcą – Powiatem więzami prawnymi, co do warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia, a także odpowiedzialności zleceniodawcy wobec osób trzecich. Jak bowiem wskazano wyżej, warunek ten będzie także spełniony gdy dana umowa nie przewiduje (nie wprowadza) takiej odpowiedzialności zleceniodawcy wobec osób trzecich. Stosunek prawny między zleceniodawcą a wykonującym zlecenie, obciąża zatrudniającego ryzykiem za wykonanie tych czynności, podporządkowuje wykonującego zlecenie co do warunków realizacji umówionych czynności oraz wynagrodzenia.