Prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wysyłki towaru do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, mającej miejsce zamieszkania poza terytorium Unii Europejskiej oraz prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wartości całej transakcji związanej z eksportem obejmującej koszty pakowania i transportu.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wysyłki towaru do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, mającej miejsce zamieszkania poza terytorium Unii Europejskiej, w sytuacji dysponowania dokumentami potwierdzającymi wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej oraz prawa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do wartości całej transakcji związanej z eksportem obejmującej koszty pakowania i transportu. Uzupełnili go Państwo pismem z 25 kwietnia 2023 r. (wpływ 25 kwietnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka z siedzibą w (…) jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i składa miesięczne pliki JPK_VAT z deklaracją. Wiodącym przedmiotem działania Wnioskodawcy, według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), jest sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet, sklasyfikowana pod numerem 47.91.Z. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje również sprzedaży hurtowej oraz detalicznej (...). Wnioskodawca prowadzi sprzedaż m.in. za pośrednictwem swoich sklepów internetowych.

Spółka dokonuje sprzedaży towarów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz podatników, mających miejsce zamieszkania/siedzibę zarówno w Polsce, jak i poza terytorium kraju (w tym na terytorium krajów trzecich). Zakupów w sklepach Wnioskodawcy można dokonywać za pośrednictwem witryn internetowych znajdujących się pod adresami: (...) (dalej: „Sklepy Internetowe”).

Zamówiony towar dostarczany jest nabywcom za pośrednictwem wyspecjalizowanych firm kurierskich oraz przedsiębiorstw logistycznych, jak np. „A”, „B”. W przypadku nabywców indywidualnych (konsumentów) wysyłka towarów w każdym przypadku organizowana jest przez Spółkę.

W przypadku wysyłek zagranicznych obejmujących sprzedaż detaliczną do nabywcy indywidualnego, przykładowa transakcja przebiega w następujący sposób:

1.Klient (osoba fizyczna) składa zamówienie poprzez Sklepy Internetowe oraz wybiera sposób dokonania płatności (przedpłata/płatność przy odbiorze);

2.Po złożeniu zamówienia przez klienta, Wnioskodawca wystawia dowód zakupu (faktura VAT), stosując zerową stawkę podatku VAT, który to dowód następnie jest przekazywany klientowi w formie elektronicznej;

3.Przesyłka z zamówionymi towarami rejestrowana jest poprzez system firmy kurierskiej lub (oraz) przedsiębiorstwa logistycznego i wysyłana zagraniczną przesyłką z numerem monitorującym w ustalonym z klientem terminie;

4.W przypadku niektórych krajów (jak np. Ukraina) Spółka korzysta ze stosowanej odprawy celnej w procedurze uproszczonej – w ramach ww. procedury generowana jest deklaracja CN23. Na deklaracji CN23 znajdują się takie informacje jak m.in. dane Spółki jako nadawcy, dane odbiorcy (klienta detalicznego), informacje o towarze. Wydrukowane dokumenty celne są następnie dołączane do przesyłki kurierskiej. Wysyłki do Ukrainy odbywają się za pośrednictwem zarówno kuriera „B”, jak i przedsiębiorstwa logistycznego „A” Proces wysyłki na Ukrainę wygląda następująco: paczki znajdujące się na jednej zbiorczej palecie są odbierane przez firmę kurierską z magazynu Spółki i przesyłane na terytorium kraju do „A”. Na zestawieniu otrzymanym od firmy kurierskiej „B” jest wskazywany jeden wspólny numer nadania, ale w systemie Wnioskodawcy będzie można zweryfikować, które zamówienia znajdują się na danej palecie. Po otrzymaniu paczek od kuriera „B”, „A” przesyła towar zbiorczo z terytorium kraju na Ukrainę, gdzie w magazynie w (...) paczki są rozdzielane i rozwożone przez lokalnych kurierów: „C” lub „D”.

Wnioskodawca ma możliwość każdorazowego zweryfikowania czy i kiedy dana przesyłka została doręczona do kraju przeznaczenia (w tym do kraju znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej). Taką weryfikację Spółka może przeprowadzić:

a)przy wykorzystaniu opcji e-monitoringu firmy kurierskiej lub przedsiębiorstwa logistycznego, tj. śledzenia zarejestrowanych przesyłek (tzw. tracking) oraz do generowania na jego podstawie dokumentów zawierających komunikat o statusie wysyłki oraz ew. potwierdzenia doręczenia danego zamówienia zawierającego status „przesyłka doręczona” lub „dostarczono” (możliwe jest, iż taki status wyświetli się w innym języku, niż język polski):

W celu weryfikacji statusu przesyłki niezbędne jest podanie jej numeru, następnie system pokazuje szczegółowo drogę przemieszczania towaru, od momentu dotarcia przesyłki do terminala nadawczego firmy kurierskiej do momentu dostarczenia przesyłki w kraju przeznaczenia oraz jej odbioru przez nabywcę (system wskazuje dane adresata, datę i godzinę dostarczenia). Aplikacja wskazuje również na status przesyłki – w razie jej dostarczenia do adresata komunikat brzmi: „przesyłka doręczona do odbiorcy” lub „dostarczono”. System e-monitoringu firmy kurierskiej oraz przedsiębiorstwa logistycznego umożliwia również generowanie potwierdzeń wysyłki zawierających szczegóły danego zamówienia oraz dowodów dostaw (potwierdzeń doręczenia) z numerem przesyłki oraz datą i godziną dostarczenia danego zamówienia. Takie dowody dostaw wygenerowane przez system firmy kurierskiej/przedsiębiorstwa logistycznego zawierają status: „doręczono” (lub ew. inny analogicznie brzmiący, np.: „dostarczono”).

b)przy wykorzystaniu zbiorczego zestawienia przesyłek zagranicznych doręczonych otrzymanego od firmy kurierskiej lub (oraz) od przedsiębiorstwa logistycznego:

Kurier „B” oraz przedsiębiorstwa logistyczne przesyłają Spółce zbiorcze zestawienie przesyłek zagranicznych doręczonych zawierające informacje m.in. o numerze przesyłki zagranicznej; kraju nadania; kraju dostawy; dacie oraz godzinie doręczenia do odbiorcy w kraju przeznaczenia. Na jego podstawie Spółka jest w stanie z łatwością powiązać dany dokument sprzedaży (a więc określone zamówienie) z numerem przesyłki zagranicznej, a tym samym dla poszczególnego zamówienia ustalić szczegółowy moment doręczenia przesyłki do nabywcy.

Dowód sprzedaży wystawiony przez Wnioskodawcę obejmuje nie tylko cenę sprzedaży towaru, ale również cenę usługi, jaką jest wysyłka tego towaru oraz kwotę podatku VAT. Koszt wysyłki (pakowania i transportu) nie jest samodzielną usługą świadczoną przez Wnioskodawcę i zawsze jest ściśle związany ze sprzedażą towarów.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT w Wielkiej Brytanii i z tytułu tej samej dostawy towarów na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej posiadającej miejsce zamieszkania na terytorium Wielkiej Brytanii, stanowiącej eksport towarów w kraju, zobowiązany jest rozliczyć VAT w kraju przeznaczenia (Wielkiej Brytanii) według obowiązującej tam właściwej stawki VAT.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż: a) dokument wygenerowany w systemie e-monitoringu firmy kurierskiej lub przedsiębiorstwa logistycznego, posiadający komunikat, że dana przesyłka została „doręczona do odbiorcy” lub „dostarczono”, jak również dowody dostaw (potwierdzenia doręczenia) wskazujące na datę dokonania dostawy danego zamówienia i zawierające status: „doręczono” lub b) zbiorcze zestawienie przesyłek doręczonych otrzymane od firmy kurierskiej lub (oraz) od przedsiębiorstwa logistycznego, zawierające informacje m.in. o numerze przesyłki zagranicznej; kraju nadania; kraju dostawy; dacie oraz godzinie doręczenia, stanowią dokumenty, o których mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT?

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że posiadając wybrane dokumenty, o których mowa w pytaniu nr 1, w przypadku wysyłania towaru do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej lub podatnika VAT, po spełnieniu reszty przesłanek, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę podatku VAT, 0% dla całej wartości takiej sprzedaży stanowiącej eksport towarów?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko do pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, dokument wygenerowany w systemie e-monitoringu firmy kurierskiej lub przedsiębiorstwa logistycznego, posiadający komunikat, że dana przesyłka została „doręczona do odbiorcy” lub „dostarczono”, jak również dowody dostaw (potwierdzenia doręczenia) wskazujące na datę dokonania dostawy danego zamówienia i zawierające status: „doręczono”; lub zbiorcze zestawienie przesyłek doręczonych otrzymane od firmy kurierskiej lub (oraz) od przedsiębiorstwa logistycznego zawierające informacje m.in. o numerze przesyłki zagranicznej; kraju nadania; kraju dostawy; dacie oraz godzinie doręczenia, stanowią dokumenty, o których mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT.

Stanowisko do pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadając wybrane dokumenty, o których mowa w pytaniu nr 1, w przypadku wysyłania towaru do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej lub podatnika VAT, po spełnieniu reszty przesłanek, ma prawo zastosować dla całej wartości takiej sprzedaży stanowiącej eksport towarów stawkę podatku VAT 0%.

UZASADNIENIE

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 1

Na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 23%. Podkreślić należy, że zarówno w treści samej ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług jest eksport towarów.

Jak bowiem stanowi art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, stawka podatku VAT w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a) wynosi 0%. Pojęcie „eksport towarów” użyte w powyższym zdaniu, oznacza dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz, lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Jednakże zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1)dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;

2)dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;

3)zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

A zatem, aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, musi posiadać dokument potwierdzający wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Natomiast katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Jeżeli podatnik nie otrzyma dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania ww. dokumentu przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. Jednocześnie, w przypadku nieotrzymania tego dokumentu w ww. terminie, mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju, co oznacza, iż w takiej sytuacji, należy zastosować stawkę krajową VAT (co do zasady 23%). Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż w terminie dwóch okresów rozliczeniowych, upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Generalnie więc, zgodnie z przytoczonym wyżej art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, do eksportu towarów zastosowanie znajduje stawka 0% podatku VAT. Jednakże, zasady dotyczące opodatkowania eksportu odrębnie odnoszą się do sytuacji, w której dostawę towarów poprzedzi otrzymanie zaliczki. Zgodnie bowiem z treścią art. 41 ust. 9a ustawy o VAT, jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, stawkę podatku 0% w eksporcie towarów stosuje się w odniesieniu do otrzymanej zapłaty, pod warunkiem że wywóz towarów nastąpi w terminie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zapłatę, oraz podatnik w tym terminie otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6. Przepisy ust. 7, 9 i 11 stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 41 ust. 9a ustawy o VAT stosuje się również, jeżeli wywóz towarów nastąpi w terminie późniejszym niż w tym ustępie, pod warunkiem że wywóz towarów w tym późniejszym terminie jest uzasadniony specyfiką realizacji tego rodzaju dostaw, potwierdzoną warunkami dostawy, w których określono termin wywozu towarów.

Jak wynika z opisu przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca w związku z dokonaną sprzedażą dostarcza towary m.in. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej mających miejsce zamieszkania/siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej. Dla każdej dokonanej dostawy Spółka generuje/otrzymuje jeden z poniższych dowodów dostaw:

a)dokument wygenerowany w systemie e-monitoringu firmy kurierskiej lub przedsiębiorstwa logistycznego, posiadający komunikat, że dana przesyłka została „doręczona do odbiorcy” lub „dostarczono”, jak również dowody dostaw (potwierdzenia doręczenia) wskazujące na datę dokonania dostawy danego zamówienia i zawierające status: „doręczono”, lub

b)zbiorcze zestawienie przesyłek zagranicznych doręczonych otrzymane od firmy kurierskiej lub przedsiębiorstwa logistycznego, zawierające informacje m.in. o numerze przesyłki zagranicznej; kraju nadania; kraju dostawy; dacie oraz godzinie doręczenia do odbiorcy w kraju przeznaczenia.

Z uwagi na powyższe, nie ulega wątpliwości, że w wyniku dokonania dostaw zamówionych towarów Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania przedmiotowej transakcji jako eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy o VAT.

Aby jednak Wnioskodawca miał prawo do zastosowania stawki 0% w eksporcie towarów, niezbędne jest uznanie, iż otrzymany przez niego dokument jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż przepis art. 41 ust. 6a ustawy o VAT posługuje się pojęciem „w szczególności”, co oznacza, iż wymienione w tym przepisie dokumenty są jedynie przykładowymi dokumentami, stanowiącymi dowód potwierdzający wywóz towarów poza UE. Wskazany przez prawodawcę otwarty katalog dokumentów potwierdzających wywóz został zaproponowany z uwagi na to, iż w zależności od państwa, w którym nastąpi objęcie procedurą wywozu, mogą występować różne dokumenty. W efekcie, skoro przepisy ustawy o VAT nie wskazują wprost na dokument, którego posiadanie stanowi warunek konieczny zastosowania stawki 0%, podatnicy uprawnieni są dokumentować eksport towarów również za pomocą innych dowodów, jeżeli zgromadzenie tych wskazanych w przepisach jest niemożliwe. Kluczowe jest jednak to, aby z takich dowodów wynikało, iż dany towar opuścił terytorium Unii Europejskiej.

W konsekwencji powyższego uznać należy, że komunikat IE-599 nie jest jedynym akceptowalnym dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Powyższe potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych oraz piśmiennictwo, z którego jednoznacznie wynika, iż zastosowanie preferencyjnej stawki w eksporcie nie powinno być uzależnione od spełnienia kwestii formalnych, lecz od dokonania faktycznej czynności wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty. Potwierdzeniem powyższego jest przykładowo wyrok WSA w Poznaniu z 2 lutego 2017 r., I SA/Po 993/16, LEX nr 2226556, czy wyrok WSA w Łodzi z 23 czerwca 2016 r., I SA/Łd 437/16, LEX nr 2079770, w którym czytamy, iż:

„Przepisy polskiej VATU wiążą skutek w postaci zastosowania stawki preferencyjnej z rzeczywistym zaistnieniem zdarzenia w postaci opuszczenia towaru poza granice UE (.. .). W ocenie sądu odwołanie się do potwierdzenia wywozu towarów poza obszar terytorium UE przez urząd celny określony w przepisach celnych – art. 2 ust. 8b VATU – nie oznacza, że ma być to potwierdzenie w jednej dopuszczalnej tylko formie, tak jak przyjmuje to organ. Cytowany przepis mówi o urzędzie celnym, który ma potwierdzić wywóz”.

Ponadto, w wyroku tym WSA w Łodzi wprost wskazał, iż: „podstawowe znaczenie związane z eksportem towarów a tym samym możliwość zastosowania stawki preferencyjnej należy łączyć z wyprowadzeniem towaru poza granice UE a potwierdzenie tego zdarzenia może mieć miejsc w każdej jednoznacznej i wiarygodnej formie (...)”.

A zatem przyjęcie, że tylko komunikat IE-599 (karta SAD) jest dokumentem uprawniającym do skorzystania z preferencyjnej stawki VAT naruszałoby zasadę neutralności (por. wyrok NSA z 10 września 2014 r., I FSK 1304/13). Zasada neutralności wymaga bowiem, aby odliczenie podatku VAT naliczonego przysługiwało, jeżeli zostały spełnione wymogi materialne, nawet wówczas, gdy niektóre wymogi formalne zostały pominięte przez podatników.

W podobnym tonie wypowiedział się również NSA w wyroku z dnia 9 maja 2017 r., sygn. I GSK 975/15, LEX nr 2315594:, w którym czytamy, iż:

„Dokumenty, o których mowa w art. 796da RWKC, powinny w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać, że objęty konkretnym zgłoszeniem celnym wywozowym towar, w tym samym stanie opuścił obszar celny Wspólnoty. Zatem z dokumentów tych winno wynikać, że towar zgłoszony do procedury wywozu to ten sam towar i w takiej samej ilości, który następnie opuścił obszar celny Wspólnoty. To obowiązkiem strony jest wykazanie tych okoliczności. Może ona wykazać fakt wywozu towaru przedstawiając jeden z dokumentów, o którym mowa w przepisie art. 796da RWKC, może też przedstawić zupełnie inny dokument, niewymieniony w tym przepisie. Istotne jest by pozwalał on na identyfikację zgłoszonego do procedury wywozu towaru i potwierdzał wystąpienie tego samego towaru poza granicami Wspólnoty. Dokument ten powinien być wiarygodny, mieć postać oryginału lub potwierdzonej za zgodność kopii”.

W wyroku tym NSA dodatkowo wskazuje, że ocena mocy dowodowej i wiarygodności danego dokumentu (innego niż komunikat IE-599) należy do organu celnego, który – jeżeli jest przekonany, że dowody przedstawione są dostateczne – potwierdza wyprowadzenie towarów eksporterowi lub zgłaszającemu.

W kontekście powyższego uznać należy, iż dla zastosowania stawki 0% najistotniejsze jest potwierdzenie faktycznego wywozu towaru do kraju trzeciego. Nie sposób odmówić wiarygodności dokumentom potwierdzającym rzeczywisty wywóz poza terytorium Unii Europejskiej tylko ze względu na fakt, iż ich forma nie odpowiadała w 100% wzorowi komunikatu IE-599.

Analogiczne wnioski wynikają z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”). Przykładowo, w wyroku z 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18 Milan Vinš przeciwko Odvolaci finančni ředitelstvi, TSUE wskazuje, że: „art. 146 ust. 1 lit. a, w związku z art. 131 dyrektywy 2006/112/WE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z podatku od wartości dodanej, przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium UE, od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu w sytuacji, w której bezspornym jest, że zostały spełnione przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wywozu towarów z terytorium Unii”. TSUE wskazuje bowiem, iż niespełnienie formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii.

Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, iż przewidziany przez art. 41 ust. 11 w zw. z ust. 6 i 6a ustawy o VAT, obowiązek dysponowania przez podatnika dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium UE, stanowi jedynie wymóg formalny zastosowania stawki 0% VAT. Z uwagi na otwarty katalog dokumentów potwierdzających wywóz towaru poza granice UE dla udowodnienia, że eksport towarów miał miejsce wystarczy dowolny dokument i nie musi to być komunikat IE-599.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, dokument wygenerowany w systemie e-monitoringu firmy kurierskiej lub przedsiębiorstwa logistycznego, posiadający komunikat, że dana przesyłka została „doręczona do odbiorcy” lub „dostarczono”, jak również dowody dostaw (potwierdzenia doręczenia) wskazujące na datę dokonania dostawy danego zamówienia i zawierające status: „doręczono”; lub zbiorcze zestawienie przesyłek zagranicznych doręczonych otrzymane od firmy kurierskiej lub przedsiębiorstwa logistycznego, zawierające informacje m.in. o numerze przesyłki zagranicznej; kraju nadania; kraju dostawy; dacie oraz godzinie doręczenia do odbiorcy w kraju przeznaczenia, mogą stanowić dokumenty z katalogu z art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT, które to dokumenty potwierdzają wywóz towarów poza UE. Komunikaty zawarte w tego typu dokumentach („przesyłka doręczona”/„dostarczono”/„doręczono”), czy też samo zbiorcze zestawienie dostarczonych przesyłek zagranicznych otrzymane od firmy kurierskiej lub przedsiębiorstwa logistycznego potwierdzają wywóz towarów, a tym samym dokonanie eksportu towarów poza UE. W konsekwencji, posiadając takie dokumenty Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę VAT 0% przewidzianą dla eksportu towarów.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 2

Wnioskodawca w związku z dokonanym eksportem towarów będzie posiadał dokument wygenerowany w systemie e-monitoringu firmy kurierskiej lub przedsiębiorstwa logistycznego, posiadający komunikat, że dana przesyłka została „doręczona do odbiorcy” lub „dostarczono”, jak również dowody dostaw (potwierdzenia doręczenia) wskazujące na datę dokonania dostawy danego zamówienia i zawierające status: „doręczono”; lub ew. zbiorcze zestawienie przesyłek zagranicznych otrzymane od firmy kurierskiej lub przedsiębiorstwa logistycznego zawierające informacje m.in. o numerze przesyłki zagranicznej; kraju nadania; kraju dostawy; dacie oraz godzinie doręczenia do odbiorcy w kraju przeznaczenia.

Dokumenty te nie będą dokumentami, które zostały literalnie wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT. Będą to natomiast dowody, o których mowa w art. 41 ust. 6 ustawy, tj. dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, posiadanie tego typu dokumentów będzie uprawniało Wnioskodawcę – po spełnieniu reszty przesłanek – do opodatkowania dokonywanych transakcji stawką 0%.

Powyższe znajduje potwierdzenie również m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 stycznia 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.603. 2020.1.MAZ, w której Organ interpretacyjny uznał, iż posiadanie dokumentu z Elektronicznego Systemu Nadawcy Poczty Polskiej uprawniać będzie po spełnieniu reszty przesłanek do zastosowania stawki 0% w eksporcie towarów. W interpretacji tej czytamy, iż: „Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki opodatkowania 0% przewidzianej dla eksportu towarów, które są wysyłane za pośrednictwem Poczty Polskiej do osób fizycznych zamieszkałych poza terytorium Unii Europejskiej, nieprowadzących działalności gospodarczej, w sytuacji, gdy Spółka posiada dokumenty pochodzące z Elektronicznego Systemu Nadawcy Poczty Polskiej, opatrzone statusem „doręczenie”, a w przypadku statusów: „Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia” lub „Przesyłka wysłana z Polski” pod warunkiem posiada odpowiedzi z Poczty Polskiej na zgłoszenie reklamacyjne potwierdzające doręczenie przesyłki do adresata wraz z podaniem daty doręczenia”.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie będziemy mieli do czynienia z jednym przedmiotem opodatkowania – jedną czynnością, tj. z dostawą towarów dostarczanych w przesyłkach kurierskich osobom fizycznym, nieprowadzącym działalności gospodarczej, lub podatnikom VAT mającym miejsce zamieszkania/siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej, dla której podstawą opodatkowania będzie łączna wartość dostawy towaru, wraz z kosztami wysyłki (w szczególności kosztami transportu). Tym samym koszty wysyłki będą podwyższały podstawę opodatkowania dostawy towarów dokonanej w ramach transakcji przedstawionej w opisie stanu faktycznego (eksportu towarów).

Zgodnie bowiem z art. 29a ust. 6 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku; a także koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Tym samym stwierdzić należy, że skoro dodatkowe koszty pakowania i transportu podwyższają podstawę opodatkowania dostawy towarów, to Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% do wartości całej transakcji związanej z eksportem towaru, przy spełnieniu pozostałych warunków zastosowania tej stawki. Tak też stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 11 stycznia 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.603.2020.1.MAZ.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz przedstawioną argumentację uznać należy, że dokument wygenerowany w systemie e-monitoringu firmy kurierskiej lub przedsiębiorstwa logistycznego, posiadający komunikat, że dana przesyłka została „doręczona do odbiorcy” lub „dostarczono”, jak również dowody dostaw (potwierdzenia doręczenia) wskazujące na datę dokonania dostawy danego zamówienia i zawierające status: „doręczono”; lub zbiorcze zestawienie przesyłek zagranicznych otrzymane od firmy kurierskiej lub przedsiębiorstwa logistycznego, zawierające informacje m.in. o numerze przesyłki zagranicznej; kraju nadania; kraju dostawy; dacie oraz godzinie doręczenia do odbiorcy w kraju przeznaczenia stanowią dokumenty, o których mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy o VAT. Wnioskodawca posiadając tego typu dokumenty, w przypadku wysyłania towaru do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej lub podatnika VAT do kraju trzeciego, po spełnieniu reszty przesłanek, ma prawo zastosować dla takiej sprzedaży stanowiącej eksport towarów stawkę podatku VAT 0%.

Stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowej, doktrynie podatkowej oraz orzecznictwie TSUE.

Przedstawiając powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego w opisanej powyżej sprawie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 1 ustawy:

Na mocy art. 2 pkt 5 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy:

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług jest eksport towarów.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy:

Przy czym, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy:

Na mocy art. 41 ust. 6a ustawy:

W myśl art. 41 ust. 7 ustawy:

Stosownie do art. 41 ust. 8 ustawy:

Jak stanowi art. 41 ust. 9 ustawy:

Zgodnie z art. 41 ust. 9a ustawy:

W myśl art. 41 ust. 9b ustawy:

Wskazać jednak należy, że aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

‒ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),

‒wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi zostać potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek powoduje, że nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Z kolei aby możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego otrzymania przez podmiot potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpił wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy:

Z powołanych przepisów wynika, że w przypadku dostawy towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez zbywcę wartość (cenę) towarów, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenie zasadniczego (tj. dostawy towarów). Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej transakcji, tj. konkretnej dostawy towarów. Jednocześnie przepis art. 29a ust. 6 ustawy wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia stanowiącego podstawę opodatkowania, przy czym nie precyzuje w sposób szczegółowy jakie są to elementy i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą, którym dostawca obciąża nabywcę, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Oznacza to, że w podstawie opodatkowania należy uwzględnić wszelkie dodatkowe koszty bezpośrednio związane z dostawą towarów, którymi w efekcie obciążany jest nabywca świadczenia.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i składa miesięczne pliki JPK_VAT z deklaracją. Wiodącym przedmiotem działania Wnioskodawcy, według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), jest sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet, sklasyfikowana pod numerem 47.91.Z. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje również sprzedaży hurtowej oraz detalicznej (...). Wnioskodawca prowadzi sprzedaż m.in. za pośrednictwem swoich sklepów internetowych.

Spółka dokonuje sprzedaży towarów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz podatników, mających miejsce zamieszkania/siedzibę zarówno w Polsce, jak i poza terytorium kraju (w tym na terytorium krajów trzecich). Zakupów w sklepach Wnioskodawcy można dokonywać za pośrednictwem witryn internetowych znajdujących się pod adresami: (...) (dalej: „Sklepy Internetowe”).

Zamówiony towar dostarczany jest nabywcom za pośrednictwem wyspecjalizowanych firm kurierskich oraz przedsiębiorstw logistycznych, jak np. „A”, „B”. W przypadku nabywców indywidualnych (konsumentów) wysyłka towarów w każdym przypadku organizowana jest przez Spółkę.

W przypadku wysyłek zagranicznych obejmujących sprzedaż detaliczną do nabywcy indywidualnego, przykładowa transakcja przebiega w następujący sposób:

1.Klient (osoba fizyczna) składa zamówienie poprzez Sklepy Internetowe oraz wybiera sposób dokonania płatności (przedpłata/płatność przy odbiorze);

2.Po złożeniu zamówienia przez klienta, Wnioskodawca wystawia dowód zakupu (faktura VAT), stosując zerową stawkę podatku VAT, który to dowód następnie jest przekazywany klientowi w formie elektronicznej;

3.Przesyłka z zamówionymi towarami rejestrowana jest poprzez system firmy kurierskiej lub (oraz) przedsiębiorstwa logistycznego i wysyłana zagraniczną przesyłką z numerem monitorującym w ustalonym z klientem terminie;

4.W przypadku niektórych krajów (jak np. Ukraina) Spółka korzysta ze stosowanej odprawy celnej w procedurze uproszczonej – w ramach ww. procedury generowana jest deklaracja CN23. Na deklaracji CN23 znajdują się takie informacje jak m.in. dane Spółki jako nadawcy, dane odbiorcy (klienta detalicznego), informacje o towarze. Wydrukowane dokumenty celne są następnie dołączane do przesyłki kurierskiej. Wysyłki do Ukrainy odbywają się za pośrednictwem zarówno kuriera „B”, jak i przedsiębiorstwa logistycznego „A” Proces wysyłki na Ukrainę wygląda następująco: paczki znajdujące się na jednej zbiorczej palecie są odbierane przez firmę kurierską z magazynu Spółki i przesyłane na terytorium kraju do „A”. Na zestawieniu otrzymanym od firmy kurierskiej „B” jest wskazywany jeden wspólny numer nadania, ale w systemie Wnioskodawcy będzie można zweryfikować, które zamówienia znajdują się na danej palecie. Po otrzymaniu paczek od kuriera „B”, „A” przesyła towar zbiorczo z terytorium kraju na Ukrainę, gdzie w magazynie w (...) paczki są rozdzielane i rozwożone przez lokalnych kurierów: „C” lub „D”.

Wnioskodawca ma możliwość każdorazowego zweryfikowania czy i kiedy dana przesyłka została doręczona do kraju przeznaczenia (w tym do kraju znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej). Taką weryfikację Spółka może przeprowadzić:

a)przy wykorzystaniu opcji e-monitoringu firmy kurierskiej lub przedsiębiorstwa logistycznego, tj. śledzenia zarejestrowanych przesyłek (tzw. tracking) oraz do generowania na jego podstawie dokumentów zawierających komunikat o statusie wysyłki oraz ew. potwierdzenia doręczenia danego zamówienia zawierającego status „przesyłka doręczona” lub „dostarczono” (możliwe jest, iż taki status wyświetli się w innym języku, niż język polski):

W celu weryfikacji statusu przesyłki niezbędne jest podanie jej numeru, następnie system pokazuje szczegółowo drogę przemieszczania towaru, od momentu dotarcia przesyłki do terminala nadawczego firmy kurierskiej do momentu dostarczenia przesyłki w kraju przeznaczenia oraz jej odbioru przez nabywcę (system wskazuje dane adresata, datę i godzinę dostarczenia). Aplikacja wskazuje również na status przesyłki – w razie jej dostarczenia do adresata komunikat brzmi: „przesyłka doręczona do odbiorcy” lub „dostarczono”. System e-monitoringu firmy kurierskiej oraz przedsiębiorstwa logistycznego umożliwia również generowanie potwierdzeń wysyłki zawierających szczegóły danego zamówienia oraz dowodów dostaw (potwierdzeń doręczenia) z numerem przesyłki oraz datą i godziną dostarczenia danego zamówienia. Takie dowody dostaw wygenerowane przez system firmy kurierskiej/przedsiębiorstwa logistycznego zawierają status: „doręczono” (lub ew. inny analogicznie brzmiący, np.: „dostarczono”).

b)przy wykorzystaniu zbiorczego zestawienia przesyłek zagranicznych doręczonych otrzymanego od firmy kurierskiej lub (oraz) od przedsiębiorstwa logistycznego:

Kurier „B” oraz przedsiębiorstwa logistyczne przesyłają Spółce zbiorcze zestawienie przesyłek zagranicznych doręczonych zawierające informacje m.in. o numerze przesyłki zagranicznej; kraju nadania; kraju dostawy; dacie oraz godzinie doręczenia do odbiorcy w kraju przeznaczenia. Na jego podstawie Spółka jest w stanie z łatwością powiązać dany dokument sprzedaży (a więc określone zamówienie) z numerem przesyłki zagranicznej, a tym samym dla poszczególnego zamówienia ustalić szczegółowy moment doręczenia przesyłki do nabywcy.

Dowód sprzedaży wystawiony przez Wnioskodawcę obejmuje nie tylko cenę sprzedaży towaru, ale również cenę usługi, jaką jest wysyłka tego towaru oraz kwotę podatku VAT. Koszt wysyłki (pakowania i transportu) nie jest samodzielną usługą świadczoną przez Wnioskodawcę i zawsze jest ściśle związany ze sprzedażą towarów.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT w Wielkiej Brytanii i z tytułu tej samej dostawy towarów na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej posiadającej miejsce zamieszkania na terytorium Wielkiej Brytanii, stanowiącej eksport towarów w kraju, zobowiązany jest rozliczyć VAT w kraju przeznaczenia (Wielkiej Brytanii) według obowiązującej tam właściwej stawki VAT.

W tak przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy dokument wygenerowany w systemie e-monitoringu firmy kurierskiej lub przedsiębiorstwa logistycznego, posiadający komunikat, że dana przesyłka została „doręczona do odbiorcy” lub „dostarczono”, jak również dowody dostaw (potwierdzenia doręczenia) wskazujące na datę dokonania dostawy danego zamówienia i zawierające status: „doręczono” lub zbiorcze zestawienie przesyłek doręczonych otrzymane od firmy kurierskiej lub (oraz) od przedsiębiorstwa logistycznego, zawierające informacje m.in. o numerze przesyłki zagranicznej; kraju nadania; kraju dostawy; dacie oraz godzinie doręczenia, stanowią dokumenty, o których mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz czy posiadając wybrane dokumenty, o których mowa w pytaniu nr 1, w przypadku wysyłania towaru do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej lub podatnika VAT, po spełnieniu reszty przesłanek, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę podatku VAT, 0% dla całej wartości takiej sprzedaży stanowiącej eksport towarów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Z przywołanego wyżej przepisu art. 2 pkt 8 ustawy, że o eksporcie towarów można mówić wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, możliwość zastosowania stawki 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem możliwość opodatkowania eksportu towarów stawką 0% wymaga otrzymania dokumentu, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów wymieniony został w powołanym wyżej art. 41 ust. 6a ustawy. Przy tym zauważyć należy, że nie jest to katalog zamknięty, na co wskazuje użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności”.

Uzasadnione w tym miejscu będzie odwołanie się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18, która dotyczyła sytuacji podatnika, który wysyłał pocztą poza terytorium Unii Europejskiej przedmioty kolekcjonerskie. Trybunał stwierdził, że: „(…) w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku).

Natomiast odpowiadając na pytanie prejudycjalne, TSUE stwierdził, że: „(…) art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”.

Do wskazanego orzeczenia TSUE odwołał się w obszernym wywodzie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem Poczty Polskiej poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i nie posiadał w związku z tym dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

We wskazanym wyroku NSA stwierdził, że: „Przenosząc te rozważania TSUE na grunt niniejszej sprawy wskazać trzeba, co zaznaczono już wyżej, że organy uznały za bezsporne dokonywanie dostaw przez skarżącego na rzecz osób fizycznych spoza terytorium UE. W żadnym miejscu zaskarżonych decyzji nie ma mowy o tym, by organy kwestionowały faktyczny wywóz towarów poza obszar Unii. Jedynym powodem odmowy zastosowania do nich stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a co za tym idzie braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny. W ocenie organu odwoławczego »(...) dla uznania – na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – danej dostawy towarów za eksport i w konsekwencji zastosowania stawki podatku 0% niezbędne jest potwierdzenie przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej i posiadanie przez Podatnika takiego potwierdzenia«. W istocie więc organy nie kwestionowały wypełnienia wymogów materialnych eksportu, w tym wypadku faktycznego wyprowadzenia towarów z terytorium Unii, ale niedochowanie przez podatnika warunków formalnych (brak zgłoszenia do procedury celnej wywozu i brak stosownych dokumentów). Tymczasem, w świetle cytowanego szeroko wyżej orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna). W konsekwencji, nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana. (…) W tym miejscu przypomnieć również należy, że w orzecznictwie sądów krajowych już wcześniej podkreślano, że jeśli okoliczność wywozu poza UE zostanie wykazana innymi dowodami, w tym ustalona w sposób bezsporny w ramach toczącego się postępowania podatkowego, organy podatkowe nie mogą takiej okoliczności pomijać, stosując do takiego wywozu stawkę jak dla obrotu krajowego, gdyż takie działanie nie tylko narusza zasadę neutralności, lecz jest nieadekwatne do poczynionych przez organy podatkowe ustaleń faktycznych i w konsekwencji przybiera formę sankcji podatkowej, a nie opodatkowania faktycznej czynności podlegającej VAT (por. wyroki NSA: z 10 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1304/13, z 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 828/12, czy z 20 grudnia 2017 r., sygn. akt I FSK 825/17)”.

Odnosząc powyższe do opisu stanu faktycznego należy zauważyć, że jak wskazał Wnioskodawca, Spółka dokonuje sprzedaży towarów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz podatników, mających miejsce zamieszkania/siedzibę zarówno w Polsce, jak i poza terytorium kraju (w tym na terytorium krajów trzecich). Zamówiony towar dostarczany jest nabywcom za pośrednictwem firm kurierskich oraz przedsiębiorstw logistycznych: „A” oraz „B”. Wnioskodawca ma możliwość każdorazowego zweryfikowania czy i kiedy dana przesyłka została doręczona do kraju przeznaczenia (w tym do kraju znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej). Taką weryfikację Spółka może przeprowadzić:

a)przy pomocy opcji e-monitoringu firmy kurierskiej lub przedsiębiorstwa logistycznego, tj. śledzenia zarejestrowanych przesyłek (tzw. tracking) oraz do generowania na jego podstawie dokumentów zawierających komunikat o statusie wysyłki oraz ew. potwierdzenia doręczenia danego zamówienia zawierającego status „przesyłka doręczona” lub „dostarczono” (możliwe jest, iż taki status wyświetli się w innym języku, niż język polski). W celu weryfikacji statusu przesyłki niezbędne jest podanie jej numeru, następnie system pokazuje szczegółowo drogę przemieszczania towaru, od momentu dotarcia przesyłki do terminala nadawczego firmy kurierskiej do momentu dostarczenia przesyłki w kraju przeznaczenia oraz jej odbioru przez nabywcę (system wskazuje dane adresata, datę i godzinę dostarczenia). Aplikacja wskazuje również na status przesyłki – w razie jej dostarczenia do adresata komunikat brzmi „przesyłka doręczona do odbiorcy” lub „dostarczono”. System e-monitoringu firmy kurierskiej oraz przedsiębiorstwa logistycznego umożliwia również generowanie potwierdzeń wysyłki zawierających szczegóły danego zamówienia oraz dowodów dostaw (potwierdzeń doręczenia) z numerem przesyłki oraz datą i godziną dostarczenia danego zamówienia. Takie dowody dostaw wygenerowane przez system firmy kurierskiej/przedsiębiorstwa logistycznego zawierają status: „doręczono” (lub ew. inny analogicznie brzmiący, np.: „dostarczono”).

b)przy wykorzystaniu zbiorczego zestawienia przesyłek zagranicznych doręczonych otrzymanego od firmy kurierskiej lub (oraz) od przedsiębiorstwa logistycznego. Kurier „B” oraz przedsiębiorstwa logistyczne przesyłają Spółce zbiorcze zestawienie przesyłek zagranicznych doręczonych zawierające informacje m.in. o numerze przesyłki zagranicznej; kraju nadania; kraju dostawy; dacie oraz godzinie doręczenia do odbiorcy w kraju przeznaczenia. Na jego podstawie Spółka jest w stanie z łatwością powiązać dany dokument sprzedaży (a więc określone zamówienie) z numerem przesyłki zagranicznej, a tym samym dla poszczególnego zamówienia ustalić szczegółowy moment doręczenia przesyłki do nabywcy.

Zatem należy uznać, że dokonując wysyłki towarów poza terytorium Unii Europejskiej, Wnioskodawca będzie dysponował dokumentami potwierdzającymi, że przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia w ramach realizowanego eksportu towarów. Co prawda dokumenty wygenerowane z e-monitoringu firmy kurierskiej lub przedsiębiorstwa logistycznego posiadające komunikat „doręczono do odbiorcy” lub „dostarczono” oraz dowody dostaw (potwierdzenia doręczenia) wskazujące na datę dokonania dostawy danego zamówienia zawierające status „doręczono” lub zbiorcze zestawienie przesyłek doręczonych do firmy kurierskiej lub (oraz) przedsiębiorstwa logistycznego, zawierające informacje mi.in. o numerze przesyłki zagranicznej; kraju nadania; kraju dostawy; dacie oraz godzinie doręczenia, nie są dokumentami, które zostały literalnie wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy. Będą to natomiast dokumenty, o których mowa w art. 41 ust. 6 ustawy, tj. dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

W konsekwencji, mając na uwadze wnioski wynikające z przywołanych orzeczeń TSUE i NSA należy uznać, że po spełnieniu reszty przesłanek, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania stawki podatku 0% przewidzianej dla eksportu towarów, które są wysyłane za pośrednictwem firm kurierskich oraz przedsiębiorstw logistycznych do osób fizycznych nieprowadzący działalności gospodarczej zamieszkałych na terytorium krajów trzecich (poza terytorium Unii Europejskiej), w sytuacji gdy Spółka posiada dokumenty pochodzące z systemu e-monitoringu posiadające komunikat „doręczono do odbiorcy” lub „dostarczono” oraz dowody dostaw (potwierdzenia doręczenia) wskazujące na datę dokonania dostawy danego zamówienia oraz zawierające status „doręczono” lub zbiorcze zestawienie przesyłek doręczonych do firmy kurierskiej lub (oraz) przedsiębiorstwa logistycznego, zawierające informacje mi.in. o numerze przesyłki zagranicznej; kraju nadania; kraju dostawy; dacie oraz godzinie doręczenia.

Ponadto jak wynika z opisu sprawy dowód sprzedaży wystawiony przez Wnioskodawcę obejmuje nie tylko cenę sprzedaży towaru, ale również cenę usługi, jaką jest wysyłka tego towaru oraz kwotę podatku VAT. Koszt wysyłki (pakowania i transportu) nie jest samodzielną usługą świadczoną przez Wnioskodawcę i zawsze jest ściśle związany ze sprzedażą towarów. Zatem należy uznać, że w przedmiotowej sprawie kwota stanowiąca całość świadczenia należnego sprzedawcy obejmuje również inne elementy kształtujące kwotę żądaną od nabywcy, wobec tego wszystkie elementy składające się na transakcję, w aspekcie gospodarczym, tworzą jedną całość.

Zatem w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z jednym przedmiotem opodatkowania – jedną czynnością, tj. z dostawą towarów dostarczanych za pośrednictwem firm kurierskich oraz przedsiębiorstw logistycznych, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, mającym miejsce zamieszkania na terytorium kraju trzeciego (poza terytorium Unii Europejskiej), dla której podstawą opodatkowania jest łączna wartość dostawy towarów wraz z kosztami wysyłki (pakowania i transportu), które podwyższają podstawę opodatkowania dostawy towarów dokonanej w ramach transakcji przedstawionej w opisie stanu faktycznego.

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki VAT 0% dla całej wartości takiej sprzedaży stanowiącej eksport towarów, po spełnieniu reszty przesłanek.

W konsekwencji, dokument wygenerowany w systemie e-monitoringu firmy kurierskiej lub przedsiębiorstwa logistycznego, posiadający komunikat, że dana przesyłka została „doręczona do odbiorcy” lub „dostarczono”, jak również dowody dostaw (potwierdzenia doręczenia) wskazujące na datę dokonania dostawy danego zamówienia i zawierające status: „doręczono” lub zbiorcze zestawienie przesyłek doręczonych otrzymane od firmy kurierskiej lub (oraz) od przedsiębiorstwa logistycznego zawierające informacje m.in. o numerze przesyłki zagranicznej; kraju nadania; kraju dostawy; dacie oraz godzinie doręczenia, stanowią dokumenty, o których mowa w art. 41 ust. 6 i 6a ustawy. Ponadto, posiadając powyższe dokumenty, w przypadku wysyłania towaru do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej lub podatnika VAT, po spełnieniu reszty przesłanek, Wnioskodawca ma prawo zastosować stawkę podatku VAT 0% dla całej wartości takiej sprzedaży stanowiącej eksport towarów (wraz z kosztem wysyłki, tj. pakowania i transportu).

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi dysponuje podatnik, rzeczywiście potwierdzają dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Należy także zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).