Obowiązek podatkowy – stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy – powstaje/powstanie z chwilą wykonania usługi, za którą Najemcy przysługuje/będzie przysługiwało od Państwa wynagrodzenie. Z tytułu świadczenia usług na rzecz Najemcy mają/będą Państwo mieli prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z 86 ust. 10 ustawy w zw. z art. 86 ust. 10b ust. 1 ustawy, tj. w rozliczeniu, w którym otrzymali Państwo wynagrodzenie od Wynajmującego pod warunkiem otrzymania w tym okresie faktury od Najemcy.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

‒momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi świadczonej przez Najemcę na rzecz Spółki (pytanie oznaczone we wniosku nr 4),

‒okresu rozliczeniowego, w którym Spółka może odliczyć podatek VAT z faktury wystawionej przez Najemcę (pytanie oznaczone we wniosku nr 5).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 maja 2023 r. (wpływ 22 maja 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

A. Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest firmą doradczą świadczącą usługi na rynku nieruchomości. Spółka jest częścią globalnej Grupy B. (dalej: Grupa) oraz zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka wspiera inne podmioty prowadzące działalność gospodarczą. Mogą to być przykładowo wynajmujący powierzchnie nieruchomościowe, najemcy powierzchni nieruchomościowych, czasami nawet inne podmioty pośredniczące w transakcjach nieruchomościowych.

Jednym z obszarów działania Spółki jest udział w procesie poszukiwania w Polsce powierzchni biurowej, magazynowej lub innej powierzchni komercyjnej o określonych cechach, dla celów najmu. Proces ten jest najczęściej inicjowany przez przyszłego najemcę (dalej: Najemca).

Najemca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

W ramach szeroko pojętej współpracy z Najemcą Spółka zainteresowana jest:

‒znalezieniem odpowiedniej powierzchni i tym samym odpowiedniego właściciela powierzchni (dalej: Wynajmujący),

‒wzięciem udziału w procesie negocjacji pomiędzy Najemcą a Wynajmującym i doprowadzeniem do zawarcia pomiędzy nimi umowy najmu.

Współpraca między Najemcą a Spółką jest prowadzona na podstawie zawartej pisemnej umowy, która określa zakres praw i obowiązków obu stron. Tego typu umowa może być zawarta na realizację pojedynczej transakcji albo może to być umowa ramowa, tj. przewidująca wsparcie w więcej niż jednej transakcji. Umowa określa świadczenie Najemcy na rzecz Spółki, którego szczegóły Spółka opisuje w dalszej części niniejszego wniosku.

Zgodnie z przyjętą praktyką rynkową, w wielu przypadkach, to Wynajmujący (a nie Najemca) zleca pośrednikowi (tu: Spółka) wykonanie usług i płaci za te usługi. Dlatego też Spółka podpisuje także z Wynajmującym odpowiednią umowę o świadczenie usług, w ramach której warunki wypłaty wynagrodzenia są wyraźnie określone. Kluczowym czynnikiem warunkującym zapłatę na rzecz Spółki przez Wynajmującego jest zawarcie umowy najmu pomiędzy Wynajmującym a Najemcą. Doprowadzenie do zawarcia ww. umowy jest głównym świadczeniem wykonywanym przez Spółkę dla Wynajmującego. W ramach świadczonej usługi na rzecz Wynajmującego Spółka wykonuje m.in. następujące czynności:

‒bierze udział w negocjacjach dotyczących wynajmowanej powierzchni,

‒dzieli się swoim doświadczeniem w zakresie rynku nieruchomości i jego praktyki (np. sugerując odpowiednie zapisy umowne),

‒podejmuje inne praktyczne czynności prowadzące do finalizacji transakcji,

‒zbieranie i agregowanie informacji na temat wynajmowanej powierzchni celem przedstawienia najemcy.

Ponadto, zgodnie z praktyką rynkową i na podstawie pierwotnej umowy zawartej pomiędzy Spółką i Najemcą, Spółka jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Najemcy określonego wynagrodzenia, już po otrzymaniu przez Spółkę wynagrodzenia od Wynajmującego. Najczęściej Wynajmujący jest świadomy zawarcia takich ustaleń w umowie podpisanej pomiędzy Spółką a Najemcą.

Powyżej wskazana umowa między Spółką a Najemcą przewiduje w szczególności, że Najemca otrzymuje wynagrodzenie za umożliwienie Spółce realizacji zysków, poprzez właśnie samo podpisanie umowy pomiędzy Spółką a Najemcą, a co za tym idzie umożliwienie Spółce podpisania umowy z Wynajmującym, jak i ostatecznie poprzez podpisanie umowy najmu pomiędzy Wynajmującym a Najemcą. Umowa zawarta pomiędzy Spółką a Najemcą zawiera także inne zasady dotyczące rozliczeń, np.:

‒sposób kalkulacji wynagrodzenia,

‒konkretną przesłankę powodującą, że wynagrodzenie dla Najemcy staje się należne (jest nią zawarcie umowy najmu pomiędzy Wynajmującym a Najemcą oraz wypłata wynagrodzenia przez Wynajmującego na rzecz Spółki),

‒moment wystawienia faktury przez Najemcę (tj. po zawarciu umowy najmu pomiędzy Najemcą a Wynajmującym oraz wypłacie wynagrodzenia przez Wynajmującego na rzecz Spółki),

‒termin płatności (wymagalności) wynagrodzenia uiszczanego przez Spółkę na rzecz Najemcy.

Umowa zawarta pomiędzy Spółką a Najemcą może wskazywać również na dodatkowe czynności ze strony Najemcy związane z wypłacanym przez Spółkę wynagrodzeniem, np.:

‒wyrażenie zgody na możliwość wykorzystywania logotypu oraz nazwy Najemcy przez Spółkę, w zakresie informowania o powierzchni wynajętej przez Najemcę,

‒w przypadku przygotowywania publikacji marketingowych przez Najemcę, w których mowa będzie o najmie powierzchni przez Najemcę - zobowiązanie się przez Najemcę do wskazywania w tych publikacjach informacji o Spółce jako o wyłącznym pośredniku reprezentującym Najemcę w ramach poszukiwań powierzchni,

‒udzielanie na prośbę Spółki referencji dotyczących skutecznego pośrednictwa przy podpisaniu umowy najmu powierzchni,

‒powstrzymywanie się przez Najemcę od współpracy z jakimikolwiek innymi podmiotami, działającymi jako pośrednicy wynajmujących w obrocie nieruchomościami, bez pisemnej zgody Spółki, w okresie obowiązywania zawartej pomiędzy Spółką a Najemcą Umowy,

‒zobowiązanie się przez Najemcę do wzięcia pod uwagę oferty Spółki w przypadku zlecenia usług dotyczących najmowanej powierzchni będących w zakresie działalności Spółki lub innych spółek z Grupy (np. usług zarządzania projektami lub usług budowlanych w zakresie wykańczania powierzchni).

Jednocześnie Spółka zastrzega, że powyżej wskazane dodatkowe czynności ze strony Najemcy mogą wystąpić, ale nie muszą, tj. nie są stałym elementem każdej przeprowadzanej transakcji. Kluczowym elementem świadczenia na rzecz Spółki jest - jak zostało wskazane powyżej - umożliwienie Spółce realizacji zysków, poprzez podpisanie umowy pomiędzy Spółką a Najemcą, jak i ostatecznie poprzez podpisanie umowy najmu pomiędzy Wynajmującym a Najemcą (dzięki której Spółka otrzyma określoną prowizję od Wynajmującego, której nie osiągnęłaby albo jej osiągnięcie byłoby niezwykle utrudnione, gdyby to sam Najemca pierwotnie nie wystąpił do Spółki z propozycją współpracy).

W związku ze świadczeniem Najemcy wykonywanym za wynagrodzeniem na rzecz Spółki (umożliwienie osiągnięcia zysku) oraz usługą świadczoną przez Spółkę na rzecz Wynajmującego, Najemca oraz Spółka mogą zawrzeć dodatkowe porozumienie, dotyczące określenia zasad współpracy w zakresie wyboru oczekiwań co do optymalnej powierzchni (biurowej, magazynowej lub komercyjnej) dla Najemcy. Tego typu porozumienie może zawierać w szczególności specyfikację powierzchni, której poszukiwaniem zainteresowany jest Najemca (np. rodzaj, wielkość powierzchni, lokalizacja). Ponadto, w takim porozumieniu Spółka oraz Najemca mogą określić warunki współpracy w zakresie prowadzenia negocjacji z potencjalnym Wynajmującym.

Podsumowując, model rozliczeniowy między Spółką a Najemcą / Wynajmującym jest następujący:

‒Spółka otrzymuje wynagrodzenie od Wynajmującego m.in. za doprowadzenie do podpisania umowy najmu między Wynajmującym a Najemcą (na podstawie faktury wystawionej przez Spółkę),

‒Spółka płaci wynagrodzenie na rzecz Najemcy (na podstawie faktury wystawionej przez Najemcę) - wynagrodzenie to staje się należne zasadniczo w momencie podpisania umowy najmu pomiędzy Wynajmującym a Najemcą oraz otrzymania wynagrodzenia od Wynajmującego.

W uzupełnieniu opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wskazali Państwo:

Na pytanie: „Jak kalkulowane jest wynagrodzenie za dodatkowe usługi Najemcy na rzecz Spółki?” wskazali Państwo: „Wynagrodzenie za dodatkowe usługi (czynności) Najemcy na rzecz Spółki jest zawarte w wynagrodzeniu Najemcy za umożliwienie Spółce realizacji zysków. Dla dodatkowych usług wynagrodzenie nie jest kalkulowane odrębnie. Innymi słowy, dodatkowe usługi (czynności) nie są wykonywane za jakimkolwiek dodatkowym wynagrodzeniem”.

Na pytanie: „Czy wypłata przez Spółkę wynagrodzenia na rzecz Najemcy uzależniona jest od wykonania przez Najemcę dodatkowych usług?” wskazali Państwo: „Dla wypłaty wynagrodzenia na rzecz Najemcy kluczowe jest umożliwienie Spółce realizacji zysków (poprzez podpisanie umowy pomiędzy Spółką a Najemcą, a co za tym idzie umożliwienie Spółce podpisania umowy z Wynajmującym, jak i ostatecznie poprzez podpisanie umowy najmu pomiędzy Wynajmującym, a Najemcą).

Spółka zaznacza, że dodatkowe usługi (czynności), w sytuacji gdy:

‒nie są przewidziane w umowie zawartej z Najemcą - wówczas w sposób oczywisty nie zostaną wykonane,

‒są przewidziane w umowie zawartej z Najemcą - wówczas będą wykonane, natomiast wynagrodzenie za ich wykonanie jest zawarte w wynagrodzeniu za czynność umożliwienia Spółce realizacji zysków.

Tym samym, jeśli umowa między Spółką a Najemcą przewiduje dodatkowe usługi (czynności) to Najemca jest zobowiązany do ich wykonania w związku z otrzymanym wynagrodzeniem, natomiast w praktyce - z uwagi na charakter tych dodatkowych usług - zapłata wynagrodzenia może nastąpić przed ich wykonaniem. Tym samym zapłata wynagrodzenia na rzecz Najemcy nie jest uzależniona od wykonania przez Najemcę dodatkowych usług (czynności) (por. także odpowiedź na pytanie nr 3)”.

Na pytanie: „Czy jeśli umowa z Najemcą przewiduje wykonanie dodatkowych usług, a usługi te nie zostaną wykonane przed otrzymaniem przez Spółkę wynagrodzenia od Wynajmującego, to Spółka mimo tego zapłaci Najemcy wynagrodzenie za Jego usługi na rzecz Spółki?” wskazali Państwo: „Ponownie, Spółka podkreśla, że podstawową czynnością, za którą pobierane jest wynagrodzenie przez Najemcę, jest umożliwienie Spółce realizacji zysków (poprzez podpisanie umowy pomiędzy Spółką a Najemcą, a co za tym idzie umożliwienie Spółce podpisania umowy z Wynajmującym, jak i ostatecznie poprzez podpisanie umowy najmu pomiędzy Wynajmującym, a Najemcą).

Pozostałe usługi (czynności) mają charakter dodatkowy i mogą, ale nie muszą wystąpić (w zależności od umowy).

Jeśli umowa z Najemcą przewiduje wykonanie dodatkowych usług (czynności), a usługi te nie zostaną wykonane przed otrzymaniem przez Spółkę wynagrodzenia od Wynajmującego, to Spółka zapłaci Najemcy wynagrodzenie - z uwagi na fakt, że Najemca spełnił czynność podstawową, którą jest umożliwienie Spółce realizacji zysków - poprzez podpisanie umowy z Wynajmującym, jak i ostatecznie poprzez podpisanie umowy najmu pomiędzy Wynajmującym a Najemcą. Otrzymanie przez Spółkę wynagrodzenia od Wynajmującego oznacza, że Najemca wykonał czynności, od których uzależniona jest wypłata wynagrodzenia.

Jednocześnie należy podkreślić, że w przypadku niewykonania wszystkich dodatkowych czynności w momencie wypłaty wynagrodzenia na rzecz Najemcy, Spółka w dalszym ciągu oczekuje wykonania tych czynności i ma w stosunku do Najemcy roszczenie o ich wykonanie w późniejszym czasie (na podstawie zawartej umowy)”.

Na pytanie: „Jak umowa między Spółką a Najemcą opisuje termin oraz warunki wykonania świadczeń dodatkowych?” wskazali Państwo: „Jeśli świadczenia dodatkowe w danej umowie występują - (i) część świadczeń dodatkowych może być realizowana w momencie zawarcia umowy (np. wyrażenie zgody na możliwość wykorzystywania logotypu oraz nazwy Najemcy przez Spółkę w zakresie informowania o powierzchni wynajętej przez Najemcę), (ii) część świadczeń może być wykonywana w trakcie obowiązywania umowy, od momentu jej podpisania (powstrzymywanie się przez Najemcę od współpracy z jakimikolwiek innymi podmiotami, działającymi jako pośrednicy wynajmujących w obrocie nieruchomościami, bez pisemnej zgody Spółki), natomiast (iii) dla części świadczeń - z uwagi na ich istotę/sens - nie został określony dokładny termin realizacji (co wynika z ich istoty):

‒w przypadku przygotowywania publikacji marketingowych przez Najemcę, w których mowa będzie o najmie powierzchni przez Najemcę - zobowiązanie się przez Najemcę do wskazywania w tych publikacjach informacji o Spółce jako o wyłącznym pośredniku reprezentującym Najemcę w ramach poszukiwań powierzchni,

‒udzielenie na prośbę Spółki referencji dotyczących skutecznego pośrednictwa przy podpisaniu umowy najmu powierzchni,

‒zobowiązanie się przez Najemcę do wzięcia pod uwagę oferty Spółki w przypadku zlecenia usług dotyczących najmowanej powierzchni będących w zakresie działalności Spółki lub innych spółek z Grupy (np. usług zarządzania projektami lub usług budowlanych w zakresie wykańczania powierzchni)”.

Na pytanie: „Czy wynagrodzenie Najemcy obejmuje również wynagrodzenia za świadczenia dodatkowe, czy też jest ustalane odrębnie?” wskazali Państwo: „Jeśli umowa pomiędzy Spółka a Najemcą przewiduje świadczenia dodatkowe, to wynagrodzenie Najemcy obejmuje również wynagrodzenia za świadczenia dodatkowe (nie jest kalkulowane odrębnie). Przy czym jest to jedno wynagrodzenie, wypłacane po umożliwieniu Spółce realizacji zysków (poprzez podpisanie umowy pomiędzy Spółką a Najemcą, a co za tym idzie umożliwienie Spółce podpisania umowy z Wynajmującym, jak i ostatecznie poprzez podpisanie umowy najmu pomiędzy Wynajmującym, a Najemcą)”.

Na pytanie: „Czy te dodatkowe świadczenie Spółka może nabyć odrębnie od Najemcy, np. na podstawie drugiej umowy?” wskazali Państwo: „Teoretycznie dodatkowe świadczenie mogłoby być przedmiotem odrębnej umowy, natomiast Spółka nie nabywa i nie planuje nabywać dodatkowego świadczenia od Najemcy odrębnie (np. na podstawie drugiej umowy). Jednocześnie Spółka wyjaśnia, że w przeszłości jak i przyszłości tego typu usługi mogły być / mogą być nabywane przez Spółkę łącznie z czynnością główną, w tym również inną niż będącą przedmiotem Wniosku (tzn. inną niż umożliwienie realizacji zysków Spółce). Przy czym niniejszy wniosek nie dotyczy tych sytuacji, gdy tego typu dodatkowe świadczenia byłyby nabywane z czynnością główną inną niż wskazaną w przedmiotowym wniosku”.

Pytania (oznaczone we wniosku jako pytania nr 4 i 5)

1.Jeśli świadczenie Najemcy na rzecz Spółki jest opodatkowane (tj. nie podlega zwolnieniu z VAT), to w którym momencie powstaje obowiązek podatkowy dla usługi świadczonej przez Najemcę na rzecz Spółki?

2.Jeśli świadczenie Najemcy na rzecz Spółki jest opodatkowane VAT (tj. nie podlega zwolnieniu z VAT) i Spółka ma prawo do odliczenia VAT z faktury wystawionej przez Najemcę, to w którym okresie rozliczeniowym Spółka może odliczyć VAT z faktury wystawionej przez Najemcę?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Przy założeniu, że świadczenie Najemcy na rzecz Spółki jest opodatkowane VAT (tj. nie podlega zwolnieniu z VAT), zdaniem Spółki obowiązek podatkowy powstaje w momencie wypłaty wynagrodzenia przez Wynajmującego na rzecz Spółki (po podpisaniu umowy najmu pomiędzy Najemcą a Wynajmującym).

Ad 2

Przy założeniu, że świadczenie Najemcy na rzecz Spółki jest opodatkowane VAT (tj. nie podlega zwolnieniu z VAT) i Spółka ma prawo do odliczenia VAT z faktury wystawionej przez Najemcę, to Spółka może odliczyć VAT z faktury wystawionej przez Najemcę w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymała fakturę od Najemcy, nie wcześniej niż w momencie, w którym dla świadczonej przez Najemcę usługi powstał obowiązek podatkowy.

Uzasadnienie

Na wstępie należy wskazać, że Spółka ma interes prawny w uzyskaniu odpowiedzi na wszystkie pytania będące przedmiotem niniejszego wniosku, tj. odpowiedzi na te pytania determinują sposób w jaki Spółka będzie prowadziła rozliczenia VAT.

Wyjaśniając szczegółowo należy stwierdzić, że w zakresie pytania nr 2 (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) interes prawny Spółki jest oczywisty, gdyż pytanie dotyczy wprost jej skutków podatkowych jako podatnika VAT. Natomiast pytanie nr 1 (pytanie oznaczone we wniosku nr 4), choć wprost dotyczy skutków podatkowych u innego podmiotu, to bez udzielenia na nie odpowiedzi nie jest możliwe ustalenie prawidłowego stanowiska w zakresie pytań dotyczących wprost skutków podatkowych po stronie Spółki (odpowiednio pytanie nr 2 – oznaczone we wniosku jako pytanie nr 5).

Podsumowując, Spółka jest uprawniona do otrzymania odpowiedzi na wszystkie pytania będące przedmiotem niniejszego wniosku.

Ad 1

W ocenie Spółki w odniesieniu do usługi świadczonej przez nią na rzecz Najemcy - przy założeniu, że usługa ta jest opodatkowana VAT (tj. nie podlega zwolnieniu z VAT) - znajdą zastosowanie ogólne zasady określania momentu powstania obowiązku podatkowego, tj. art. 19a ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie ze wskazanym przepisem obowiązek podatkowy na gruncie VAT powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

Oznacza to, że dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi świadczonej przez Najemcę na rzecz Spółki kluczowe jest ustalenie momentu, w którym dochodzi do wykonania tej usługi.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego: i) umowa zawarta pomiędzy Spółką, a Najemcą przewiduje, że Najemca otrzymuje wynagrodzenie za umożliwienie Spółce realizacji zysków przez podjęcie określonych czynności, ii) kluczowym czynnikiem warunkującym zapłatę na rzecz Spółki przez Wynajmującego jest zawarcie umowy najmu pomiędzy Wynajmującym a Najemcą oraz wypłata wynagrodzenia przez Wynajmującego na rzecz Spółki.

Powyższe prowadzi do wniosku, że usługę świadczoną przez Najemcę na rzecz Spółki należy uznać za wykonaną w momencie wypłaty przez Wynajmującego na rzecz Spółki wynagrodzenia w związku z zawarciem umowy najmu pomiędzy Wynajmującym a Najemcą. W tym bowiem momencie zrealizowany jest cel świadczenia Najemcy na rzecz Spółki, tj. Spółka dzięki działaniom Najemcy osiąga zysk.

Podsumowując, biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz przepisy ustawy o VAT należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy dla usługi świadczonej przez Najemcę na rzecz Spółki powstaje w momencie wypłaty wynagrodzenia przez Wynajmującego na rzecz Spółki (po podpisaniu umowy najmu pomiędzy Najemcą a Wynajmującym).

Ad 2

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Przy czym w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jednocześnie zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Odnosząc powyższe regulacje do przedstawionego stanu faktycznego należy wskazać, że Najemca wystawia na rzecz Spółki fakturę z tytułu świadczonej usługi po zawarciu umowy najmu pomiędzy Najemcą a Wynajmującym. Biorąc to po uwagę, a także zakładając, że organ podzieli stanowisko Spółki, że:

i.wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz Najemcy jest opodatkowane VAT (tj. nie podlega zwolnieniu z VAT),

ii.Spółka ma prawo do odliczenia VAT z faktury wystawionej przez Najemcę z tytułu świadczonej usługi,

iii.obowiązek podatkowy dla usługi świadczonej przez Najemcę na rzecz Spółki powstaje momencie podpisania umowy najmu pomiędzy Najemcą a Wynajmującym

należy stwierdzić, że Spółka może odliczyć VAT z faktury wystawionej przez Najemcę w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymała fakturę od Najemcy, pod warunkiem, że w odniesieniu do świadczonej usługi powstał już obowiązek podatkowy VAT (tj. zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym do pyt. nr 1, pod warunkiem, że Spółka otrzymała już wynagrodzenie od Wynajmującego).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku w zakresie:

‒momentu powstania obowiązku podatkowego dla usługi świadczonej przez Najemcę na rzecz Spółki (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest prawidłowe,

‒okresu rozliczeniowego, w którym Spółka może odliczyć podatek VAT z faktury wystawionej przez Najemcę (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W interpretacji indywidualnej z 19 maja 2023 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.160.2023.2.AKA wskazałem, że przedstawione w opisie sprawy wynagrodzenie otrzymywane z tytułu świadczenia Najemcy na rzecz Państwa stanowi/będzie stanowić wynagrodzenie, które podlega/będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy. Świadczenie ww. usługi przez Najemcę jest/będzie opodatkowane właściwą stawką podatku VAT.

Wątpliwości Państwa dotyczą kwestii określenia momentu powstania obowiązku podatkowego na gruncie przepisów ustawy z tytułu świadczenia usługi Najemcy na rzecz Państwa.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Ponadto należy wskazać, że regulacja art. 19a ust. 1 jest zgodna z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE. L. Nr 347, str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywa 2006/112/WE, który mówi, że:

Moment powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania. Ustawa o VAT nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Wskazać jednak należy, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Z kolei, o charakterze i o dacie wykonania tej usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba że moment ten jest określany przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju usług.

Jak stanowi art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego. Podkreślić należy jednak, że ustalenie zakresu świadczonej usługi i w konsekwencji momentu jej wykonania powinno następować w sposób obiektywny.

Oznacza to, że postanowienia umowne w tej kwestii niewątpliwie są istotne, niemniej jednak należy zwrócić uwagę na charakter i specyfikę danego świadczenia, by zapobiec możliwości nieuzasadnionego przesuwania momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Zgodnie z ustawą dla celów powstania obowiązku podatkowego wykonanie czynności następuje z chwilą faktycznego jej dokonania.

Z treści wniosku wynika, że nabywają/będą nabywać Państwo od Najemcy usługę polegającą na umożliwieniu Spółce realizacji zysku na którą mogą lub nie mogą składać się inne czynności wykonywane przez Najemcę.

W celu określenia, czy w danym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym, należy zbadać, czy Najemca dostarcza Państwu, jedno świadczenie czy też kilka odrębnych. W tym kontekście za świadczenia odrębne uznaje się świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone. Przy czym ocena, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jedną usługą kompleksową, czy też z szeregiem jednostkowych usług, winna odbywać się w oparciu o to, czy wykonywane świadczenia wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Przy kwalifikacji danych świadczeń, w kontekście uznania ich za czynności złożone, należy przede wszystkim patrzeć przez pryzmat fundamentalnej zasady, zgodnie z którą każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, a dopiero w sytuacji, gdy jedna czynność obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, wtedy przyjmuje się, że czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym – świadczeniem dwóch lub więcej czynności, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego. Zatem należy ustalić charakter realizowanego świadczenia, a tym samym zidentyfikować dominujące składniki danego świadczenia.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.). W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

W wyroku TSUE z 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro przeciwko Finanční ředitelství v Ústí nad Labem, Trybunał wskazał, że: „(...) w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, jeżeli nie są od siebie niezależne. Jest tak na przykład w sytuacji, gdy można stwierdzić, że jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, a inne świadczenie lub świadczenia stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los podatkowy świadczenia głównego. W szczególności dane świadczenie należy uważać za świadczenie pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, gdy dla klientów nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z głównej usługi usługodawcy” oraz „(...) jednolite świadczenie występuje w przypadku, gdy dwa lub więcej elementy albo dwie lub więcej czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny”.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z kompleksową dostawą towarów, czy też kompleksowym świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (np. wyroki TSUE: z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

W konsekwencji, w przypadku świadczeń o charakterze złożonym o sposobie opodatkowania, decyduje to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jednym świadczeniem kompleksowym czy też z szeregiem jednostkowych świadczeń. Świadczenie o charakterze złożonym podlega opodatkowaniu według jednolitych zasad właściwych dla świadczenia głównego.

Powyższe oznacza, że dla oceny, czy w danej sytuacji są spełnione przesłanki dla uznania danego zespołu świadczeń za jedno świadczenie kompleksowe jest to, czy w przypadku wydzielenia poszczególnych świadczeń, będą one miały dla nabywcy istotną wartość. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej, praktycznej korzyści z punktu widzenia konsumenta.

Z opisu sprawy wynika, że współpraca między Najemcą a Państwem jest prowadzona na podstawie zawartej pisemnej umowy, która określa zakres praw i obowiązków obu stron. Tego typu umowa może być zawarta na realizację pojedynczej transakcji albo może to być umowa ramowa, tj. przewidująca wsparcie w więcej niż jednej transakcji.

Zgodnie z przyjętą praktyką rynkową, w wielu przypadkach, to Wynajmujący (a nie Najemca) zleca pośrednikowi (tu: Państwu) wykonanie usług i płaci za te usługi. Dlatego też podpisują Państwo także z Wynajmującym odpowiednią umowę o świadczenie usług, w ramach której warunki wypłaty wynagrodzenia są wyraźnie określone. Kluczowym czynnikiem warunkującym zapłatę na rzecz Państwa przez Wynajmującego jest zawarcie umowy najmu pomiędzy Wynajmującym a Najemcą. Doprowadzenie do zawarcia ww. umowy jest głównym świadczeniem wykonywanym przez Państwa dla Wynajmującego.

Zgodnie z praktyką rynkową i na podstawie pierwotnej umowy zawartej pomiędzy Spółką i Najemcą, Spółka jest zobowiązana do zapłaty na rzecz Najemcy określonego wynagrodzenia, już po otrzymaniu przez Spółkę wynagrodzenia od Wynajmującego. Najczęściej Wynajmujący jest świadomy zawarcia takich ustaleń w umowie podpisanej pomiędzy Spółką a Najemcą.

Powyżej wskazana umowa między Spółką a Najemcą przewiduje w szczególności, że Najemca otrzymuje wynagrodzenie za umożliwienie Spółce realizacji zysków, poprzez właśnie samo podpisanie umowy pomiędzy Spółką a Najemcą, a co za tym idzie umożliwienie Spółce podpisania umowy z Wynajmującym, jak i ostatecznie poprzez podpisanie umowy najmu pomiędzy Wynajmującym a Najemcą. Umowa zawarta pomiędzy Spółką a Najemcą zawiera także inne zasady dotyczące rozliczeń, np.:

‒sposób kalkulacji wynagrodzenia,

‒konkretną przesłankę powodującą, że wynagrodzenie dla Najemcy staje się należne (jest nią zawarcie umowy najmu pomiędzy Wynajmującym a Najemcą oraz wypłata wynagrodzenia przez Wynajmującego na rzecz Spółki),

‒moment wystawienia faktury przez Najemcę (tj. po zawarciu umowy najmu pomiędzy Najemcą a Wynajmującym oraz wypłacie wynagrodzenia przez Wynajmującego na rzecz Spółki),

‒termin płatności (wymagalności) wynagrodzenia uiszczanego przez Spółkę na rzecz Najemcy.

Umowa zawarta pomiędzy Państwem a Najemcą może wskazywać również na dodatkowe czynności ze strony Najemcy związane z wypłacanym przez Państwa wynagrodzeniem. Dodatkowe czynności ze strony Najemcy mogą wystąpić, ale nie muszą, tj. nie są stałym elementem każdej przeprowadzanej transakcji. Kluczowym elementem świadczenia na rzecz Spółki jest - jak zostało wskazane powyżej - umożliwienie Państwu realizacji zysków, poprzez podpisanie umowy pomiędzy Państwem a Najemcą, jak i ostatecznie poprzez podpisanie umowy najmu pomiędzy Wynajmującym a Najemcą (dzięki której otrzymają Państwo określoną prowizję od Wynajmującego, której nie osiągnięcie albo jej osiągnięcie byłoby niezwykle utrudnione, gdyby to sam Najemca pierwotnie nie wystąpił do Państwa z propozycją współpracy).

Wynagrodzenie za dodatkowe usługi (czynności) Najemcy na rzecz Państwa jest zawarte w wynagrodzeniu Najemcy za umożliwienie Państwu realizacji zysków. Dla dodatkowych usług wynagrodzenie nie jest kalkulowane odrębnie. Dodatkowe usługi (czynności) nie są wykonywane za jakimkolwiek dodatkowym wynagrodzeniem.

Dla wypłaty wynagrodzenia na rzecz Najemcy kluczowe jest umożliwienie Państwu realizacji zysków (poprzez podpisanie umowy pomiędzy Państwem a Najemcą, a co za tym idzie umożliwienie Państwu podpisania umowy z Wynajmującym, jak i ostatecznie poprzez podpisanie umowy najmu pomiędzy Wynajmującym a Najemcą).

Dodatkowe usługi (czynności), w sytuacji gdy:

‒nie są przewidziane w umowie zawartej z Najemcą - wówczas w sposób oczywisty nie zostaną wykonane,

‒są przewidziane w umowie zawartej z Najemcą - wówczas będą wykonane, natomiast wynagrodzenie za ich wykonanie jest zawarte w wynagrodzeniu za czynność umożliwienia Spółce realizacji zysków.

Tym samym, jeśli umowa między Państwem a Najemcą przewiduje dodatkowe usługi (czynności) to Najemca jest zobowiązany do ich wykonania w związku z otrzymanym wynagrodzeniem, natomiast w praktyce - z uwagi na charakter tych dodatkowych usług - zapłata wynagrodzenia może nastąpić przed ich wykonaniem. Tym samym zapłata wynagrodzenia na rzecz Najemcy nie jest uzależniona od wykonania przez Najemcę dodatkowych usług (czynności).

Podstawową czynnością, za którą pobierane jest wynagrodzenie przez Najemcę, jest umożliwienie Państwu realizacji zysków (poprzez podpisanie umowy pomiędzy Państwem a Najemcą, a co za tym idzie umożliwienie Państwu podpisania umowy z Wynajmującym, jak i ostatecznie poprzez podpisanie umowy najmu pomiędzy Wynajmującym, a Najemcą). Pozostałe usługi (czynności) mają charakter dodatkowy i mogą, ale nie muszą wystąpić (w zależności od umowy).

Jeśli umowa z Najemcą przewiduje wykonanie dodatkowych usług (czynności), a usługi te nie zostaną wykonane przed otrzymaniem przez Państwa wynagrodzenia od Wynajmującego, to Państwo zapłacą Najemcy wynagrodzenie - z uwagi na fakt, że Najemca spełnił czynność podstawową, którą jest umożliwienie Państwu realizacji zysków - poprzez podpisanie umowy z Wynajmującym, jak i ostatecznie poprzez podpisanie umowy najmu pomiędzy Wynajmującym a Najemcą. Otrzymanie przez Państwa wynagrodzenia od Wynajmującego oznacza, że Najemca wykonał czynności, od których uzależniona jest wypłata wynagrodzenia.

Jednocześnie należy podkreślić, że w przypadku niewykonania wszystkich dodatkowych czynności w momencie wypłaty wynagrodzenia na rzecz Najemcy, Państwo w dalszym ciągu oczekują wykonania tych czynności i mają w stosunku do Najemcy roszczenie o ich wykonanie w późniejszym czasie (na podstawie zawartej umowy).

Jeśli świadczenia dodatkowe w danej umowie występują - część świadczeń dodatkowych może być realizowana w momencie zawarcia umowy (np. wyrażenie zgody na możliwość wykorzystywania logotypu oraz nazwy Najemcy przez Spółkę w zakresie informowania o powierzchni wynajętej przez Najemcę), część świadczeń może być wykonywana w trakcie obowiązywania umowy, od momentu jej podpisania (powstrzymywanie się przez Najemcę od współpracy z jakimikolwiek innymi podmiotami, działającymi jako pośrednicy wynajmujących w obrocie nieruchomościami, bez pisemnej zgody Spółki), natomiast dla części świadczeń - z uwagi na ich istotę/sens - nie został określony dokładny termin realizacji (co wynika z ich istoty):

‒w przypadku przygotowywania publikacji marketingowych przez Najemcę, w których mowa będzie o najmie powierzchni przez Najemcę - zobowiązanie się przez Najemcę do wskazywania w tych publikacjach informacji o Państwu jako o wyłącznym pośredniku reprezentującym Najemcę w ramach poszukiwań powierzchni,

‒udzielenie na prośbę Państwa referencji dotyczących skutecznego pośrednictwa przy podpisaniu umowy najmu powierzchni,

‒zobowiązanie się przez Najemcę do wzięcia pod uwagę oferty Państwa w przypadku zlecenia usług dotyczących najmowanej powierzchni będących w zakresie działalności Państwa lub innych spółek z Grupy (np. usług zarządzania projektami lub usług budowlanych w zakresie wykańczania powierzchni).

Jeśli umowa pomiędzy Państwem a Najemcą przewiduje świadczenia dodatkowe, to wynagrodzenie Najemcy obejmuje również wynagrodzenia za świadczenia dodatkowe (nie jest kalkulowane odrębnie). Jest to jedno wynagrodzenie, wypłacane po umożliwieniu Państwu realizacji zysków (poprzez podpisanie umowy pomiędzy Państwem a Najemcą, a co za tym idzie umożliwienie Państwu podpisania umowy z Wynajmującym, jak i ostatecznie poprzez podpisanie umowy najmu pomiędzy Wynajmującym, a Najemcą). Teoretycznie dodatkowe świadczenie mogłoby być przedmiotem odrębnej umowy, natomiast Państwo nie nabywają i nie planują nabywać dodatkowego świadczenia od Najemcy odrębnie (np. na podstawie drugiej umowy). W przeszłości jak i przyszłości tego typu usługi mogły być / mogą być nabywane przez Państwa łącznie z czynnością główną, w tym również inną niż będącą przedmiotem Wniosku (tzn. inną niż umożliwienie realizacji zysków Państwa).

Należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie, Najemca świadczy/będzie świadczył na rzecz Państwa kompleksową usługę, umożliwiającą Państwu realizację zysków, poprzez podpisanie umowy pomiędzy Państwem a Najemcą oraz umożliwienie Państwu podpisania umowy z Wynajmującym i ostatecznie poprzez podpisanie umowy najmu pomiędzy Wyjmującym a Najemcą. W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy – stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy – powstaje/powstanie z chwilą wykonania usługi, za którą Najemcy przysługuje/będzie przysługiwało od Państwa wynagrodzenie. W przedmiotowej sprawie jest to/będzie to moment wypłaty wynagrodzenia przez Wynajmującego na rzecz Państwa, ponieważ podstawową czynnością, za którą pobierane jest wynagrodzenie przez Najemcę, jest umożliwienie Państwu realizacji zysków, poprzez podpisanie umowy z Wynajmującym i podpisaniem umowy najmu pomiędzy Wynajmującym a Najemcą oraz otrzymaniem przez Państwa wynagrodzenia przez Wynajmującego. Na powyższe nie ma wpływa fakt, że zawarta umowa między Państwem a Najemcą może wskazywać również na dodatkowe czynności ze strony Najemcy związane z wypłacanym przez Państwa wynagrodzeniem, które mogą być zrealizowane dopiero po wypłaconym przez Państwa wynagrodzeniu na rzecz Najemcy, ponieważ jak wskazali Państwo w opisie sprawy wynagrodzenie to staje się należne w momencie podpisania umowy najmu pomiędzy Wynajmującym i Najemcą oraz otrzymania wynagrodzenia przez Państwa od Wynajmującego i wynagrodzenie dla Najemcy związane z umową jest należne niezależnie od wykonania lub niewykonania dodatkowych świadczeń.

W dalszej kolejności wątpliwości Państwa dotyczą okresu rozliczeniowego, w którym mogą Państwo odliczyć podatek VAT z faktury wystawionej przez Najemcę.

W wydanej interpretacji z 19 maja 2023 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.160.2023.2.AKA wskazałem, że świadczenie Najemcy na rzecz Państwa jest/będzie opodatkowane właściwą stawką podatku VAT i nie korzysta/nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Świadczenie Najemcy na rzecz Państwa ma związek z Państwa działalnością opodatkowaną związaną z odpłatnym świadczeniem usług na rzecz Wynajmującego. W konsekwencji, skoro przedstawione w opisie sprawy świadczenie Najemcy za wynagrodzeniem na rzecz Państwa podlega/będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT i nie korzysta/nie będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, to przysługuje/będzie przysługiwać Państwu prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek naliczony wynikający z faktury wystawionej przez Najemcę, dokumentującej opisane świadczenie. W przedmiotowej sprawie, zostanie spełniona podstawowa przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek nabywanych usług z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy:

Należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy:

W myśl art. 86 ust. 10b ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy:

Jak wskazano wyżej, obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia Najemcy na rzecz Państwa, powstał/powstanie w momencie wypłaty wynagrodzenia przez Wynajmującego na rzecz Państwa.

W związku z powyższym, z tytułu świadczenia usług na rzecz Najemcy mają/będą Państwo mieli prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z 86 ust. 10 ustawy w zw. z art. 86 ust. 10b ust. 1 ustawy, tj. w rozliczeniu, w którym otrzymali Państwo wynagrodzenie od Wynajmującego pod warunkiem otrzymania w tym okresie faktury od Najemcy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia

‒zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy pytań oznaczonych we wniosku nr 4 i 5. W zakresie pytań oznaczonych we wniosku jako pytania nr 1, 2 i 3 została wydania 19 maja 2023 r. interpretacja indywidualna nr 0114-KDIP1-1.4012.160.2023.2.AKA.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywa się ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musicie się Państwo zastosować do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-      w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).