W przypadku poniesienia przez Spółkę, w imieniu i na rzecz Klienta, kosztu odpowiadającego wartości składki ubezpieczeniowej, a następnie rozłożeniu K... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 15 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.194.2023.2.AKS

Temat interpretacji

W przypadku poniesienia przez Spółkę, w imieniu i na rzecz Klienta, kosztu odpowiadającego wartości składki ubezpieczeniowej, a następnie rozłożeniu Klientowi zwrotu tej kwoty na raty za wynagrodzeniem, świadczona przez Spółkę usługa polegająca na odroczeniu płatności i regulowaniu jej w ratach powinna być uznana za usługę finansową, podlegającą zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy wskazania, czy w przypadku poniesienia przez Spółkę, w imieniu i na rzecz Klienta, kosztu odpowiadającego wartości składki ubezpieczeniowej, a następnie rozłożeniu Klientowi zwrotu tej kwoty na raty za wynagrodzeniem, świadczona przez Spółkę usługa polegająca na odroczeniu płatności i regulowaniu jej w ratach powinna być uznana za usługę finansową, podlegającą zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 czerwca 2023 r. (wpływ 5 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedzibę działalności gospodarczej oraz status czynnego podatnika podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność finansową, w szczególności w zakresie zawierania umów leasingu operacyjnego i finansowego, najmu oraz udzielania klientom finansowania w formie pożyczek. Oferta Wnioskodawcy jest skierowana przede wszystkim do podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, będących podatnikami VAT.

W ramach prowadzonej działalności, Spółka zawiera z kontrahentami (dalej: „Klienci”) umowy leasingu oraz pożyczki (dalej: „Umowy finansowania”), które wymagają od Klientów ubezpieczenia we własnym imieniu i na własny koszt finansowanych przez Spółkę przedmiotów.

Obowiązek ubezpieczenia przedmiotu finansowania może zostać zrealizowany poprzez zakup polisy rocznej lub wieloletniej:

-w ramach pakietu ubezpieczenia oferowanego przez Spółkę – w tym zakresie Klient udziela pełnomocnictwa Spółce do zawierania i podpisywania w jego imieniu i na jego rzecz umów ubezpieczenia;

-poprzez zawarcie przez Klienta umowy ubezpieczenia bezpośrednio z wybranym przez niego zakładem ubezpieczeń.

W zależności od uzgodnień z konkretnym Klientem, kwota składki ubezpieczeniowej może być uiszczona na rzecz ubezpieczyciela bezpośrednio przez Klienta lub dokonywana przez Spółkę (w imieniu i na rzecz Klienta). Wnioskodawca zaznacza także, iż każdorazowo kwoty składek przekazane przez Spółkę ubezpieczycielowi oraz ich zwrot otrzymany od Klientów jest księgowany na kontach przejściowych, w efekcie kwoty te nie stanowią dla Spółki przychodów ani kosztów podatkowych. Jednocześnie, z uwagi na fakt, iż Spółka jest również w posiadaniu dowodów wskazujących na rzeczywistą kwotę poniesionych wydatków, wartość zwracanych jej kosztów ubezpieczenia nie stanowi podstawy opodatkowania na gruncie podatku VAT, stosownie do art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT.

Niezależnie od tego, czy Klient zawiera umowę z ubezpieczycielem bezpośrednio czy też za pośrednictwem Spółki, na mocy art. 808 § 1 oraz art. 805 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, jest on podmiotem wskazanym w umowie ubezpieczenia jako ubezpieczający (stroną umowy ubezpieczenia), zaś podmiotem ubezpieczonym z tytułu ubezpieczenia jest Spółka. Jednocześnie to Klient, jako podmiot będący stroną umowy ubezpieczenia, jest zobowiązany do zapłaty wszelkich opłat i składek ubezpieczeniowych należnych z tytułu zawartej umowy.

Podkreślenia wymaga fakt, iż Spółka nie jest i w żadnym przypadku nie będzie stroną umowy ubezpieczenia – nie występuje zatem ani w roli ubezpieczyciela, ani też w roli ubezpieczającego. Tym samym, w przypadku wystąpienia zdarzenia objętego umową ubezpieczenia, to ubezpieczyciel jest zobowiązany do wypłaty stosownego odszkodowania. Zatem wyłącznie ubezpieczyciel, będący stroną umowy ubezpieczenia i zobowiązany do wypłaty odszkodowania, jest podmiotem wykonującym czynności ubezpieczeniowe z tytułu umowy zawartej z Klientem. Natomiast Klient, jako druga strona umowy ubezpieczenia, występuje w roli ubezpieczającego, zobowiązanego do regulowania składek ubezpieczeniowych (bezpośrednio bądź za pośrednictwem Spółki) w zamian za usługę świadczoną przez ubezpieczyciela.

W ramach przedstawionego powyżej rozwiązania zawierane są dwie zupełnie odrębne umowy, tj.:

-Umowa finansowania – pomiędzy Spółką i Klientem,

-Umowa ubezpieczenia – pomiędzy ubezpieczycielem i Klientem (alternatywnie zawierana za pośrednictwem Spółki posiadającej udzielone pełnomocnictwo do zawierania i podpisywania w imieniu Klienta i na jego rzecz umów ubezpieczenia).

Jednocześnie, wychodząc naprzeciw potrzebom Klientów, Wnioskodawca zamierza wprowadzić w swojej ofercie rozwiązanie umożliwiające rozłożenie zwrotu dokonanych za pośrednictwem Spółki płatności składek ubezpieczeniowych na raty.

Wartość wynagrodzenia z tytułu rozłożenia spłaty ubezpieczenia na raty zostanie wskazana w formularzu ubezpieczeniowym stanowiącym integralny element Umowy finansowania oraz określona w formie ryczałtu lub procentowo w oparciu o wartość polisy ubezpieczeniowej.

W efekcie, w przypadku wyboru przez Klienta powyższego rozwiązania, Spółka obciąży go poniższymi kosztami:

-kwotą składki ubezpieczeniowej w łącznej wartości równej kwocie uiszczonej do ubezpieczyciela, oraz

-dodatkową opłatą stanowiącą wynagrodzenie Spółki za rozłożenie na raty płatności za ubezpieczenie.

Pytanie

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, w przypadku poniesienia przez Spółkę, w imieniu i na rzecz Klienta, kosztu odpowiadającego wartości składki ubezpieczeniowej, a następnie rozłożeniu Klientowi zwrotu tej kwoty na raty za wynagrodzeniem, świadczona przez Spółkę usługa polegająca na odroczeniu płatności i regulowaniu jej w ratach powinna być uznana za usługę finansową, podlegającą zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku poniesienia przez Spółkę, w imieniu i na rzecz Klienta, kosztu odpowiadającego wartości składki ubezpieczeniowej, a następnie rozłożeniu Klientowi zwrotu tej kwoty na raty za wynagrodzeniem, świadczona przez Spółkę usługa polegająca na odroczeniu płatności i regulowaniu jej w ratach powinna być uznana za usługę finansową, podlegającą zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega, między innymi, odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usługi rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Co do zasady zatem, dla zaistnienia usługi, w rozumieniu ustawy o VAT, konieczne jest wystąpienie stosunku wzajemności, w ramach którego jedna strona dokonuje określonego świadczenia, a w zamian otrzymuje od drugiej strony ekwiwalent tego świadczenia (najczęściej w postaci wynagrodzenia). Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności, musi mieć przy tym charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było uznać, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Mając powyższe na uwadze, dana czynność stanowi usługę i podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach relacji zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Mając na uwadze treść powołanych powyżej przepisów, w ocenie Wnioskodawcy, oferowana przez Spółkę w przyszłości usługa, polegająca na rozłożeniu na raty płatności tytułem składki ubezpieczeniowej dokonanej przez Spółkę w imieniu i na rzecz Klienta za wynagrodzeniem, powinna zostać uznana za usługę o charakterze finansowym, korzystającą ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Pierwszorzędnie należy wskazać, iż działanie Spółki polegające na rozłożeniu na raty spłaty opłaconej uprzednio składki ubezpieczeniowej będzie formą odroczenia pełnej kwoty płatności na rzecz Klienta, umożliwiającej mu dysponowanie przez pewien określony czas wolnymi środkami pieniężnymi. Tym samym, usługę odroczenia płatności poprzez rozłożenie jej na raty można w sensie ekonomicznym utożsamić z formą pożyczki.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, rozłożenie na raty spłaty opłaconej przez Spółkę składki ubezpieczeniowej należy uznać za świadczenie usług o charakterze finansowym, równorzędnym z formą udzielenia przez Spółkę pożyczki (finansowania).

Jednocześnie, z tytułu rozłożenia spłaty wydatku z tytułu ubezpieczenia na raty, Spółka będzie pobierać odrębne, uzgodnione w ramach zawieranej Umowy finansowej wynagrodzenie, ustalone w formie ryczałtu lub oprocentowania skalkulowanego w oparciu o procent wartości polisy ubezpieczeniowej. Wynagrodzenie, którym obciążani będą Klienci, stanowić będzie zatem ekwiwalent za umożliwienie im odroczenia danej płatności w czasie.

Wskazać przy tym należy, iż podstawą opodatkowania z tytułu rozłożenia płatności na raty (finansowania), będzie wyłącznie kwota należnego Spółce wynagrodzenia, zaś sama kwota zwrotu wydatku stanowiąca równowartość składki ubezpieczeniowej, nie będzie stanowić podstawy opodatkowania VAT.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, odraczając Klientowi termin zapłaty składki ubezpieczeniowej (tj. poprzez rozłożenie kwoty płatności na raty), Spółka będzie dokonywać odpłatnego świadczenia usługi finansowej, korzystającej ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych, m.in. w:

-Interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 sierpnia 2018 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.370.2018.1.MR, w której organ wskazał, że: „(...) w sytuacji, gdy Wnioskodawca umożliwia klientom spłatę składki ubezpieczeniowej w kilku ratach, to wynagrodzenie jakie otrzyma Spółka z tego tytułu stanowi należność za świadczenie usług udzielania pożyczki, objętych zwolnieniem od podatku VAT, w trybie cytowanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy”;

-Interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 kwietnia 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.46.2020.2.AMO, w uzasadnieniu której organ wskazał, że: „(...) opłaty dodatkowe naliczone z tytułu wydłużenia terminów płatności na warunkach przedstawionych w opisie sprawy należne za okres po zrealizowaniu dostawy towarów – stanowią odrębną usługę finansową korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy”;

-Interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 31 marca 2015 r., sygn. IPPP1/4512-34/15-2/MPE, w której organ uznał stanowisko podatnika za prawidłowe, że: „rozłożenie na raty wyłożonej przez Spółkę składki ubezpieczeniowej oraz pobranie z tego tytułu dodatkowego wynagrodzenia (oprocentowania) stanowić będzie w swej istocie usługę o charakterze finansowym (pożyczkę), zwolnioną od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT”.

Analogiczne do powyższych konkluzje, potwierdzające, iż odroczenie w czasie płatności stanowi usługę finansowania korzystającą ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zawarte zostały również w orzecznictwie, m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 stycznia 2018 r., sygn. akt I FSK 343/16, w którym skład orzekający przyznał rację Ministrowi Finansów, iż: „poprzez odroczenie w czasie płatności za kupione towary i usługi kontrahenci świadczą na rzecz Skarżącej usługę finansowania zakupu towarów i usług, która to usługa zwolniona jest od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u.”.

W świetle cytowanych przepisów ustawy o VAT oraz przedstawionych powyżej stanowisk, w ocenie Wnioskodawcy, usługa polegająca na rozłożeniu na raty zwrotu kwoty odpowiadającej składce ubezpieczeniowej za wynagrodzeniem, stanowić będzie w swej istocie usługę finansową (pożyczkę), podlegającą zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy,

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

·w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

·świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki muszą być spełnione, aby świadczenie jako usługa podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy:

Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedzibę działalności gospodarczej oraz status czynnego podatnika podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność finansową, w szczególności w zakresie zawierania umów leasingu operacyjnego i finansowego, najmu oraz udzielania klientom finansowania w formie pożyczek. Oferta Wnioskodawcy jest skierowana przede wszystkim do podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, będących podatnikami VAT. W ramach prowadzonej działalności, Spółka zawiera z kontrahentami umowy leasingu oraz pożyczki, które wymagają od Klientów ubezpieczenia we własnym imieniu i na własny koszt finansowanych przez Spółkę przedmiotów. Obowiązek ubezpieczenia przedmiotu finansowania może zostać zrealizowany poprzez zakup polisy rocznej lub wieloletniej:

-w ramach pakietu ubezpieczenia oferowanego przez Spółkę – w tym zakresie Klient udziela pełnomocnictwa Spółce do zawierania i podpisywania w jego imieniu i na jego rzecz umów ubezpieczenia;

-poprzez zawarcie przez Klienta umowy ubezpieczenia bezpośrednio z wybranym przez niego zakładem ubezpieczeń.

W zależności od uzgodnień z konkretnym Klientem, kwota składki ubezpieczeniowej może być uiszczona na rzecz ubezpieczyciela bezpośrednio przez Klienta lub dokonywana przez Spółkę (w imieniu i na rzecz Klienta). Każdorazowo kwoty składek przekazane przez Spółkę ubezpieczycielowi oraz ich zwrot otrzymany od Klientów jest księgowany na kontach przejściowych, w efekcie kwoty te nie stanowią dla Spółki przychodów ani kosztów podatkowych. Jednocześnie, z uwagi na fakt, iż Spółka jest również w posiadaniu dowodów wskazujących na rzeczywistą kwotę poniesionych wydatków, wartość zwracanych jej kosztów ubezpieczenia nie stanowi podstawy opodatkowania na gruncie podatku VAT, stosownie do art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT.

Niezależnie od tego, czy Klient zawiera umowę z ubezpieczycielem bezpośrednio czy też za pośrednictwem Spółki, na mocy art. 808 § 1 oraz art. 805 § 1 ustawy Kodeks cywilny, jest on podmiotem wskazanym w umowie ubezpieczenia jako ubezpieczający (stroną umowy ubezpieczenia), zaś podmiotem ubezpieczonym z tytułu ubezpieczenia jest Spółka. Jednocześnie to Klient, jako podmiot będący stroną umowy ubezpieczenia, jest zobowiązany do zapłaty wszelkich opłat i składek ubezpieczeniowych należnych z tytułu zawartej umowy.

Spółka nie jest i w żadnym przypadku nie będzie stroną umowy ubezpieczenia – nie występuje zatem ani w roli ubezpieczyciela, ani też w roli ubezpieczającego. Tym samym, w przypadku wystąpienia zdarzenia objętego umową ubezpieczenia, to ubezpieczyciel jest zobowiązany do wypłaty stosownego odszkodowania. Zatem wyłącznie ubezpieczyciel, będący stroną umowy ubezpieczenia i zobowiązany do wypłaty odszkodowania, jest podmiotem wykonującym czynności ubezpieczeniowe z tytułu umowy zawartej z Klientem. Natomiast Klient, jako druga strona umowy ubezpieczenia, występuje w roli ubezpieczającego, zobowiązanego do regulowania składek ubezpieczeniowych (bezpośrednio bądź za pośrednictwem Spółki) w zamian za usługę świadczoną przez ubezpieczyciela.

W ramach przedstawionego powyżej rozwiązania zawierane są dwie zupełnie odrębne umowy, tj.:

-Umowa finansowania – pomiędzy Spółką i Klientem,

W efekcie, w przypadku wyboru przez Klienta powyższego rozwiązania, Spółka obciąży go poniższymi kosztami:

-kwotą składki ubezpieczeniowej w łącznej wartości równej kwocie uiszczonej do ubezpieczyciela, oraz

-dodatkową opłatą stanowiącą wynagrodzenie Spółki za rozłożenie na raty płatności za ubezpieczenie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy w przypadku poniesienia przez Spółkę, w imieniu i na rzecz Klienta, kosztu odpowiadającego wartości składki ubezpieczeniowej, a następnie rozłożeniu Klientowi zwrotu tej kwoty na raty za wynagrodzeniem, świadczona przez Spółkę usługa polegająca na odroczeniu płatności i regulowaniu jej w ratach powinna być uznana za usługę finansową, podlegającą zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy:

Zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Natomiast w myśl art. 43 ust. 15 ustawy:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1)czynności ściągania długów, w tym factoringu;

2)usług doradztwa;

3)usług w zakresie leasingu.

Z uwagi na powyższy opis sprawy stwierdzić należy, że rozłożenie na raty spłaty składki ubezpieczeniowej stanowi w sensie ekonomicznym przyznanie Klientowi na określony czas środków pieniężnych i w rzeczywistości czynność ta będzie stanowić rodzaj pożyczki udzielonej przez Spółkę, przy czym świadczącym usługę udzielenia pożyczki będzie Wnioskodawca, gdyż to jego środki finansowe zostaną wpłacone na poczet składki i z tych środków przez określony czas finansowana będzie składka ubezpieczeniowa, do której zapłaty zobowiązany jest Klient. Mamy do czynienia również w opisanych okolicznościach ze wzajemnością świadczeń, gdyż w zamian za umożliwienie przez Spółkę rozłożenia płatności na raty Klient będzie zobowiązany do zapłaty określonego wynagrodzenia – świadczenia wzajemnego na rzecz Spółki.

W związku z pobraniem wynagrodzenia z tytułu rozłożenia składki ubezpieczeniowej na raty, działanie Wnioskodawcy należy uznać za świadczenie usługi o charakterze finansowym, która jest równoznaczna z udzieleniem przez Spółkę pożyczki Klientowi.

Zatem, w sytuacji, gdy Wnioskodawca umożliwia Klientom spłatę składki ubezpieczeniowej w kilku ratach, to wynagrodzenie jakie otrzyma Spółka z tego tytułu stanowi należność za świadczenie usług udzielania pożyczki, objętych zwolnieniem od podatku VAT, w trybie cytowanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. W takich sytuacjach Spółka udziela bowiem dodatkowego finansowania na rzecz Klientów i z tego tytułu pobiera od nich oprocentowanie należne z tytułu udzielonego finansowania, tzn. wynagrodzenie od Klienta będzie przysługiwać Spółce w zamian za finansowanie przez pewien okres składki ubezpieczeniowej.

Tak więc czynność rozłożenia na raty wyłożonej przez Spółkę składki ubezpieczeniowej oraz pobranie z tego tytułu dodatkowego wynagrodzenia będzie stanowić w swej istocie odpłatne świadczenie usług, które – stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy czym – biorąc pod uwagę treść art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – korzystać będzie ze zwolnienia od podatku, jako usługa o charakterze finansowym (usługa udzielenia pożyczki) w związku z rozłożeniem na raty spłaty składki ubezpieczeniowej z tytułu ubezpieczenia przedmiotu finansowania.

Podsumowując, w przypadku poniesienia przez Spółkę, w imieniu i na rzecz Klienta, kosztu odpowiadającego wartości składki ubezpieczeniowej, a następnie rozłożeniu Klientowi zwrotu tej kwoty na raty za wynagrodzeniem, świadczona przez Spółkę usługa polegająca na odroczeniu płatności i regulowaniu jej w ratach będzie usługą finansową, podlegającą zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie