Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od spadków i darowizn jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny udziałów w nieruchomościach, z których jedna obciążona jest hipoteką. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan działalność gospodarczą jako notariusz. Jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Na prośbę klienta ma Pan zamiar sporządzić w formie aktu notarialnego umowę darowizny udziałów w dwóch nieruchomościach pomiędzy osobami stanu wolnego, niezaliczonymi do grupy całkowicie zwolnionej z podatku zgodnie z art. 4 ust. 1 (winno być: art. 4a ust. 1) ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Pierwsza Nieruchomość ma prowadzoną księgę wieczystą numer (...), w której jako właściciel wpisani są: w 1/2 darczyńca i w 1/2 obdarowany. W umowie darowizny darczyńca zamierza podarować swój udział w nieruchomości obdarowanemu, tym samym czyniąc go jedynym właścicielem nieruchomości.

Nieruchomość ta zabudowana jest budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym i obciążona jest hipoteką na rzecz banku, wynoszącą (...) zł, wpisaną w IV dziale księgi wieczystej i zabezpieczającą kredyt uzyskany wspólnie przez darczyńcę i obdarowanego na zakup przedmiotowej nieruchomości.

Druga Nieruchomość stanowi nieruchomość drogową i prowadzona jest dla niej księga wieczysta numer (...), w której jako właściciele wpisani są m.in. darczyńca – w 1/6 oraz obdarowany – również w 1/6. Darczyńca zamierza przekazać swój udział w nieruchomości obdarowanemu, tym samym powiększając jego udział w nieruchomości do 1/3. Nieruchomość ta nie została obciążona hipoteką.

Darczyńca i obdarowany oświadczają, że łączna wartość ich udziałów w obu nieruchomościach wynosi (...) zł, a wartość wierzytelności zabezpieczonej ww. hipoteką wynosi ok. (...) zł. Natomiast wartość hipoteki wynosi (...) zł. Oznacza to, że wartość hipoteki jest wyższa niż łączna wartość obu nieruchomości, a także wyższa niż wartość zabezpieczonej wierzytelności. Jednocześnie, wartość przedmiotu darowizny (tj. (...) zł) jest niższa niż 1/2 wartości hipoteki – a więc części hipoteki przypadającej na darowany udział.

Pytanie w zakresie podatku od spadków i darowizn

Czy notariusz prawidłowo wykona obowiązki płatnika podatku od spadków i darowizn, jeśli nie pobierze podatku, w przypadku, gdy aktem notarialnym dokonana zostanie umowa darowizny ww. udziałów w dwóch nieruchomościach, w tym w nieruchomości obciążonej hipoteką, której suma przewyższa łączną wartość rynkową darowanych części obu nieruchomości, jeśli stronami nie są osoby wymienione w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, jeżeli ujawniona w księdze wieczystej suma hipoteki obciążającej nieruchomość jest większa niż podana przez strony umowy darowizny wartość rynkowa obu nieruchomości, to podstawa opodatkowania darowizny podatkiem od spadków i darowizn będzie wynosiła zero.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego: Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Przywołując treść art. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4 oraz art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wskazał Pan, że ustawodawca nie podaje definicji długów i ciężarów. Jednocześnie rozszerza to pojęcie w art. 7 ust. 2 i 3 ww. ustawy, przykładowo wyliczając przypadki, które stanowią długi i ciężary. Oznacza to, iż długi i ciężary w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowią katalog otwarty. Pojęcie „długów” w rozumieniu tego artykułu obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia cywilnoprawne związane z przedmiotem nabycia. Równowartość tych roszczeń podlega potrąceniu od jego wartości. „Ciężarem” natomiast jest inne niż dług obciążenie nabytej rzeczy lub prawa, które w chwili nabycia zmniejsza jego wartość rynkową, np. hipoteka. Odliczenie długów i ciężarów jest wyrazem istoty (elementem konstrukcyjnym) podatku od spadków i darowizn, polegającej na opodatkowaniu przyrostu czystej wartości majątku podatnika.

Stosownie do treści art. 244 § 1 i § 2 ustawy Kodeks cywilny: Ograniczonymi prawami rzeczowymi są: użytkowanie, służebność, zastaw, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipoteka.

Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipotekę regulują odrębne przepisy. W świetle powyższych przepisów – hipoteka stanowi ograniczone prawo rzeczowe i regulują ją odrębne przepisy, a mianowicie ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1984 ze zm.). W myśl art. 65 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece: W celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka).

Odliczenie długów i ciężarów jest wyrazem istoty (elementem konstrukcyjnym) podatku od spadków i darowizn, polegającej na opodatkowaniu przyrostu czystej wartości majątku podatnika. Należy zatem ustalić co jest długiem lub ciężarem darowizny i o tę wartość obniżyć wartość darowanej nieruchomości. Ustawodawca nie podaje definicji długów i ciężarów. Jednocześnie rozszerza to pojęcie w art. 7 ust. 2 i 3 ww. ustawy przykładowo wyliczając przypadki, które stanowią długi i ciężary. Oznacza to, iż długi i ciężary w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowią katalog otwarty.

Pojęcie „długów” w rozumieniu tego artykułu obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia cywilnoprawne związane z przedmiotem nabycia. Równowartość tych roszczeń podlega potrąceniu od jego wartości. „Ciężarem” natomiast jest inne niż dług obciążenie nabytej rzeczy lub prawa, które w chwili nabycia zmniejsza jego wartość rynkową, np. hipoteka.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn: Wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych – w wysokości tych wkładów.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 3 ww. ustawy: Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego. Nie ma przy tym znaczenia wartość pozostałej do spłaty wierzytelności zabezpieczonej hipoteką.

Wobec tego nie dojdzie do powstania zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn, a zatem prawidłowo zostanie wykonany obowiązek płatnika, jeśli nie pobierze Pan podatku od spadków i darowizn.

Podstawę opodatkowania w przedmiotowej sprawie zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów, ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Mając więc na względzie, że ustanowiona na nieruchomości hipoteka stanowić będzie obciążenie należy konsekwentnie uznać, że podstawa opodatkowania wyniesie zero, ponieważ wartość udziału w nieruchomości powinna zostać pomniejszona o 1/2 wartości hipoteki.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na art. 9 ust. 2 przedmiotowej ustawy, zgodnie z którym do czystej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych od zbywcy należy doliczyć czystą wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych dotychczas od tego samego zbywcy w roku, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, i w okresie 5 lat poprzedzających ten rok, a więc także wartość nieruchomości drogowej.

Mając na względzie fakt, że wartość hipoteki (jaki i jej połowy) przewyższa łączną wartość udziałów w obu nieruchomościach, będących przedmiotem darowizny oznacza to, że również w wypadku nieruchomości drogowej stawka wyniesie zero, z uwagi na fakt, że podstawa opodatkowania wyniesienie zero, a tym samym nie powstanie obowiązek z art. 18 ust. 2 pkt 2 i 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Na potwierdzenie stanowiska przywołał Pan interpretacje indywidualne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1837):

Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: darowizny, polecenia darczyńcy.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje: przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Według art. 7 ust. 1 ww. ustawy:

Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Ustawodawca nie podaje definicji długów i ciężarów. Jednocześnie rozszerza to pojęcie w art. 7 ust. 2 i 3 ww. ustawy, przykładowo wyliczając przypadki, które stanowią długi i ciężary. Oznacza to, iż długi i ciężary w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowią katalog otwarty. Pojęcie „długów” w rozumieniu tego artykułu obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia cywilnoprawne związane z przedmiotem nabycia. Równowartość tych roszczeń podlega potrąceniu od jego wartości.

„Ciężarem” natomiast jest inne niż dług obciążenie nabytej rzeczy lub prawa, które w chwili nabycia zmniejsza jego wartość rynkową, np. hipoteka. Odliczenie długów i ciężarów jest wyrazem istoty (elementem konstrukcyjnym) podatku od spadków i darowizn, polegającej na opodatkowaniu przyrostu czystej wartości majątku podatnika.

Stosownie do treści art. 244 § 1 i § 2 ustawy Kodeks cywilny:

Ograniczonymi prawami rzeczowymi są: użytkowanie, służebność, zastaw, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipoteka.

Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipotekę regulują odrębne przepisy.

W świetle powyższych przepisów – hipoteka stanowi ograniczone prawo rzeczowe i regulują ją odrębne przepisy, a mianowicie ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1984 ze zm.).

W myśl art. 65 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece:

W celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych – w wysokości tych wkładów.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 3 ww. ustawy:

Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Przy obliczeniu podatku od darowizny ma także zastosowanie zasada kumulacji nabytych od tej samej osoby wartości rzeczy i praw majątkowych w roku, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, i w okresie 5 lat poprzedzających ten rok, oraz odliczenia kwoty wolnej od podatku.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy:

Opodatkowaniu podlega nabycie, od jednego zbywcy, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1)36 120 zł − jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;

2)27 090 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;

3)5733 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Jeżeli nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych od tego samego zbywcy następuje więcej niż jeden raz, do czystej wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się czystą wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych dotychczas od tego samego zbywcy w roku, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, i w okresie 5 lat poprzedzających ten rok. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.

Jak stanowi art. 14 ust. 1-3 omawianej ustawy:

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1)do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;

2)do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;

3)do grupy III – innych nabywców.

Przepis art. 17a ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że:

Podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Obowiązek składania zeznań podatkowych nie dotyczy przypadków, w których podatek jest pobierany przez płatnika.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy:

Notariusze są płatnikami podatku od dokonanej w formie aktu notarialnego darowizny.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego ma Pan zamiar sporządzić w formie aktu notarialnego umowę darowizny udziałów w dwóch nieruchomościach pomiędzy osobami stanu wolnego, niezaliczonymi do grupy całkowicie zwolnionej z podatku od spadków i darowizn. Właścicielami pierwszej nieruchomości są: w 1/2 darczyńca i w 1/2 obdarowany. W umowie darowizny darczyńca zamierza podarować swój udział w nieruchomości obdarowanemu, tym samym czyniąc go jedynym właścicielem nieruchomości. Nieruchomość ta zabudowana jest budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym i obciążona jest hipoteką na rzecz banku, wynoszącą (...) zł, zabezpieczającą kredyt uzyskany wspólnie przez darczyńcę i obdarowanego na zakup przedmiotowej nieruchomości. Druga Nieruchomość stanowi nieruchomość drogową i jej właścicielami są m.in. darczyńca – w 1/6 oraz obdarowany – również w 1/6. Darczyńca zamierza przekazać swój udział w nieruchomości obdarowanemu, tym samym powiększając jego udział w nieruchomości do 1/3. Nieruchomość ta nie została obciążona hipoteką. Darczyńca i obdarowany oświadczają, że łączna wartość ich udziałów w obu nieruchomościach wynosi (...) zł, a wartość wierzytelności zabezpieczonej ww. hipoteką wynosi ok. (...) zł. Natomiast wartość hipoteki wynosi (...) zł. Oznacza to, że wartość hipoteki jest wyższa niż łączna wartość obu nieruchomości, a także wyższa niż wartość zabezpieczonej wierzytelności. Jednocześnie, wartość przedmiotu darowizny (tj. (...) zł) jest niższa niż 1/2 wartości hipoteki – a więc części hipoteki przypadającej na darowany udział.

Według przytoczonych wyżej przepisów, opisana darowizna podlegać będzie opodatkowaniu, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, a podstawę opodatkowania należy ustalić zgodnie z art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 tej ustawy.

Ustanowiona na nieruchomości hipoteka stanowić będzie obciążenie, które należy zaliczyć do długów i ciężarów w rozumieniu art. 7 ww. ustawy.

Należy jednak podkreślić, co wskazał Pan we wniosku, że hipoteka obciąża wyłącznie jedną – pierwszą nieruchomość, zabudowaną budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym. Na drugiej nieruchomości – drogowej – nie ciąży hipoteka.

Zatem jedynie wartość udziału w nieruchomości pierwszej, nabyta przez obdarowanego w drodze darowizny, powinna być pomniejszona o tę część kwoty hipoteki, która przypada na udział w tej nieruchomości będący przedmiotem darowizny.

Dla kwestii ustalenia podstawy opodatkowania istotna jest kwota hipoteki, którą została obciążona nieruchomość. Jak wynika z wniosku, wartość hipoteki przypadająca na nabywany udział w nieruchomości pierwszej przekroczy wartość tego udziału, a zatem podstawa opodatkowania w zakresie nieruchomości pierwszej wyniesie zero. Tym samym obowiązek podatkowy co prawda wystąpi, jednak nie dojdzie do powstania zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn w zakresie nieruchomości pierwszej. W związku z powyższym, w zakresie darowizny udziału w nieruchomości pierwszej, nie będzie na Panu – jako notariuszu, płatniku – ciążył obowiązek pobrania podatku od spadków i darowizn.

W odniesieniu jednak do nieruchomości drugiej (drogowej) wskazuje Pan, że nie jest ona obciążona hipoteką. Nie jest zatem możliwe obniżenie podstawy opodatkowania darowizny udziału w nieruchomości drugiej o wartość hipoteki, ponieważ taką hipoteką ta nieruchomość nie jest obciążona. Nie jest możliwe obniżenie wartości obydwóch udziałów w nieruchomości będących przedmiotem darowizny o hipotekę, która ciąży tylko na jednej nieruchomości.

Wobec tego nabycie udziału w wysokości 1/6 w tej nieruchomości przez obdarowanego podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, na zasadach przewidzianych dla właściwej grupy podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ta interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od spadków i darowizn, w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W odniesieniu do przywołanych przez Pana na potwierdzenie stanowiska interpretacji indywidualnych, wyjaśniamy, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach (w innych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych), w związku w czym nie znajdują one zastosowania w tej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.