Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od spadków i darowizn jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie kwalifikacji do właściwej grupy podatkowej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Zgodnie z testamentem notarialnym została Pani jedynym spadkobiercą całości spadku po wujku (mężu siostry matki). Spadek składa się z nieruchomości – mieszkania, w którym zamieszkiwał (wujek). Wuj przez ostatnie 2,5 roku przed śmiercią był pod Pani opieką ze względu na nowotwór. Była Pani jego pełnomocnikiem w sprawach formalnych i występowała również o formy wsparcia dla wujka do gminnego ośrodka pomocy społecznej. Nie mieszkała Pani z wujem.

Testament został otwarty i ogłoszony przez sąd; sprawa o stwierdzenie i nabycie spadku jest w trakcie procedowania. Wuj nie pozostawił żyjącego małżonka i rodziców, nie posiadał też dzieci. Pozostawił żyjące rodzeństwo oraz bratanicę po zmarłym bracie. Zgodnie z przepisami po zakończonej sprawie spadkowej należy od wartości spadku odprowadzić podatek.

Pytanie

Według jakiej grupy podatkowej powinna Pani rozliczyć podatek od spadków i darowizn po zakończonej sprawie spadkowej?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, wuj formalnie był Pani dalszą rodziną, ale utrzymywali Państwo bardzo bliskie kontakty, dlatego stoi Pani na stanowisku, że właściwą grupą podatkową dla rozliczenia podatku od spadków i darowizn jest II grupa podatkowa.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1837):

Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

Z kolei przepis art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że:

Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku.

Stosownie do art. 6 ust. 4 ww. ustawy:

Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia.

Na podstawie art. 14 ust. 1 i 2 ww. ustawy:

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

W myśl art. 14 ust. 3 ww. ustawy:

Do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1)do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;

2)do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;

3)do grupy III – innych nabywców.

Z przedstawionego opisu zdarzenia wynika, że zmarły wuj – mąż siostry Pani matki ustanowił Panią spadkobiercą testamentowym całości spadku po nim. Testament został otwarty i ogłoszony przez sąd, sprawa o stwierdzenie i nabycie spadku jest w trakcie procedowania. Wskazała Pani, że wuj przez ostatnie 2,5 roku przed śmiercią był pod Pani opieką ze względu na nowotwór. Była Pani jego pełnomocnikiem w sprawach formalnych i występowała również o formy wsparcia dla wujka do gminnego ośrodka pomocy społecznej. Nie mieszkała Pani z wujem.

Pani zdaniem, wuj formalnie był Pani dalszą rodziną, ale utrzymywali Państwo bardzo bliskie kontakty, dlatego właściwą grupą podatkową dla rozliczenia podatku od spadków i darowizn jest II grupa podatkowa.

Takie stanowisko jest nieprawidłowe.

Analiza treści przepisu art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn wyraźnie wskazuje, że ustawodawca w sposób jednoznaczny określił, że do I i II grupy podatkowej w podatku od spadków i darowizn zaliczone mogą zostać wyłącznie osoby enumeratywnie wymienione w treści tego przepisu. I tak, w pierwszej grupie podatkowej ustawodawca umieścił: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów, natomiast w drugiej grupie podatkowej umieścił: zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych.

W drugiej grupie podatkowej (ani też w pierwszej) ustawodawca nie umieścił małżonka rodzeństwa rodziców (np. męża siostry matki/ojca czy żony brata matki/ojca). Tym samym, w Pani przypadku nie można ustalić podatku od spadków i darowizn według zasad dotyczących II grupy podatkowej, gdyż – jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego – jest Pani spadkobierczynią po zmarłym wuju, który był mężem siostry Pani matki. Zaliczona jest więc Pani do trzeciej grupy podatkowej. Bliskie kontakty, które Pani utrzymywała z wujem (mężem siostry Pani matki) pozostają, w świetle obowiązujących przepisów, bez wpływu na zaliczenie Pani do danej grupy podatkowej.

A zatem, właściwą grupą podatkową do ustalenia wysokości podatku od spadków i darowizn od spadku po zmarłym wuju (mężu siostry Pani matki) będzie III a nie II grupa podatkowa.

Wobec powyższego, Pani stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa.