Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od spadków i darowizn oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od spadków i darowizn oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych obdarowania pracowników upominkami. Uzupełnili go Państwo pismem z 23 grudnia 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

A Sp. o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego z siedzibą na terytorium Polski. Spółka posiada status pracodawcy w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1465). W związku z wypłatą wynagrodzeń na podstawie umów o pracę oraz umów zlecenia własnym pracownikom oraz zleceniobiorcom (dalej łącznie: „Pracownicy”), Wnioskodawca występuje w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Spółka planuje przekazywać własnym Pracownikom upominki okolicznościowe. Upominki będą miały charakter rzeczowy, składać się będą z wybranych towarów nabytych uprzednio od podmiotu powiązanego i będą przekazywane okolicznościowo, tj. z okazji świąt, np. Świąt Bożego Narodzenia, urodzin, ślubu, narodzin dziecka, przejścia na emeryturę czy celebrowania jubileuszu pracy (dalej: „Upominki”).

Upominki nie będą wynikać z podpisywanych z Pracownikami przez Spółkę umów o pracę, umów zlecenia, regulaminów wynagradzania czy innych dokumentów wewnętrznych Spółki, w których regulowane są zasady wynagradzania Pracowników. Przekazanie Upominków nie będzie zależało od osiąganych przez danego Pracownika wyników, ocen rocznych, czy wskaźników absencji. Celem przekazania Upominków będzie obdarowanie danego Pracownika, aby celebrować ważne dla niego wydarzenie życiowe lub święto. Przekazanie Upominków będzie każdorazowo wynikiem decyzji Spółki i nie będzie gwarantowane.

Przekazywane Upominki będą miały charakter bezzwrotny, a wydatki przeznaczane na ich nabycie będą finansowane ze środków obrotowych Spółki. Pracownik nie będzie mógł dochodzić wydania Upominku na podstawie żadnego stosunku prawnego ani roszczenia.

W zależności od celebrowanej okazji Upominki mogą mieć charakter zindywidualizowany lub zunifikowany (Upominki przekazywane z okazji świąt będą co do zasady podobne dla wszystkich obdarowanych i będą z reguły tematycznie związane z rodzajem świąt).

Pytanie

Czy przekazywane własnym Pracownikom Upominki nie powodują powstania po stronie Pracownika przychodu będącego podstawą do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji na Spółce nie ciąży obowiązek płatnika związany z obliczeniem, pobraniem i odprowadzeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości przekazanych Upominków?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, wartość wręczonych pracownikom Upominków w okolicznościach wskazanych we wniosku, nie stanowi dla nich przychodu w rozumieniu ustawy o PIT. Zatem z ww. tytułu nie ciążą na Wnioskodawcy obowiązki płatnika związane z obliczeniem, pobraniem i odprowadzeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o PIT oraz art. 41 ust. 1 ustawy o PIT.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o PIT jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem: Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu PIT podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o PIT: Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym, ustawa o PIT wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów ustawy o PIT odrębnymi źródłami przychodów są m.in. określone w art. 10 ust. 1 pkt 1: Stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta oraz określona w pkt 2: działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy: Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty w ww. przepisie zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto, treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie powstawał obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21 ustawy o PIT. Ustawodawca do przychodów ze stosunku pracy zalicza bowiem nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy (produktu), wykonania usługi, bądź udostępnienia rzeczy lub praw.

Z kolei według art. 13 pkt 8 ustawy o PIT za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a)osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą,

b)osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej,

c)jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów.

Na podmiocie dokonującym ww. świadczeń z umowy o pracę ciążą obowiązki płatnika, wynikające z art. 32 ust. 1 ustawy o PIT, zgodnie z którym: Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Również na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o PIT na Spółce mogą ciążyć obowiązki płatnika w odniesieniu do świadczeń dokonywanych na rzecz osób współpracujących ze Spółką na podstawie zawieranych umów zlecenia. Stosownie bowiem do powyższego przepisu: Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Niezależnie od powyższego wyjaśnić należy, że w ustawie o PIT, w art. 2, przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród wyłączeń wskazanych w tym przepisie w ust. 1 pkt 3 wymienione zostały: Przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Przepis ten dotyczy sytuacji podatników osiągających dochód (przychód), który co do zasady może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a który uzyskany został przez nich w sposób nieodpłatny, na podstawie jednego z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jego rolą jest zapobieżenie sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach, czego skutkiem byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przysporzenia majątkowego.

Na mocy art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn: Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Umowa darowizny zdefiniowana natomiast została w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze. zm.; dalej „KC”), w myśl którego: Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników od pracodawców budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów interpretacyjnych. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, w wyroku z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy: „W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które - nawet nieujęte w umowie o pracę - w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r. poz. 205). A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają. Kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku”.

Przekazywane Pracownikom Upominki, w świetle przedstawionego opisu sprawy, należy uznać za mające charakter świadczeń nieodpłatnych i nieekwiwalentnych, gdyż w zamian za przekazane świadczenie Wnioskodawca, czy też jego spółka zależna nie może oczekiwać od obdarowanego jakiegokolwiek ekwiwalentu. Celem przekazania Upominków jest wyłącznie celebrowanie święta lub innej ważnej okazji w życiu Pracownika.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy, powołane przepisy prawa podatkowego oraz wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, uznać więc należy, że przekazywanie Pracownikom Upominków z okazji świąt, urodzin, ślubu, narodzin dziecka, przejścia na emeryturę czy celebrowania jubileuszu pracy, jako niestanowiące elementu wynagrodzenia wynikającego z zawartej umowy o pracę, regulaminu lub innego dokumentu i niewiążące się z jakimkolwiek świadczeniem wzajemnym ze strony Pracownika, będzie objęte wyłącznie zakresem przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W konsekwencji, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, wartość wręczonych Pracownikom Upominków w okolicznościach wskazanych we wniosku, nie stanowi dla nich przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT (w odniesieniu do osób zatrudnionych na umowę o pracę) oraz przychodu w rozumieniu art. 13 pkt 8 ustawy o PIT (w odniesieniu do osób współpracujących na podstawie umowy zlecenia). Zatem z ww. tytułu nie ciążą na Wnioskodawcy obowiązki płatnika związane z obliczeniem, pobraniem i odprowadzeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o PIT oraz art. 41 ust. 1 ustawy o PIT.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo:

a)w interpretacji indywidualnej Znak: 0113-KDIPT2-2.4011.501.1.2023.1.AKU z 29 sierpnia 2023 r.,

b)w interpretacji indywidualnej Znak: 0113-KDIPT2-3.4011.189.2023.1.GG z 12 maja 2023 r.,

c)w interpretacji indywidualnej Znak: 0113-KDIPT2-3.4011.882.2021.2.NM z 10 stycznia 2022 r.,

d)w interpretacji indywidualnej Znak: 0113-KDIPT2-3.4011.890.2021.3.GG z 4 stycznia 2022 r.,

e)w interpretacji indywidualnej Znak: 0112-KDIL2-1.4011.335.2024.1.KF z 28 maja 2024 r.,

f)w interpretacji indywidualnej Znak: 0114-KDIP3-2.4011.1141.2023.1.JK3 z 23 lutego 2024 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1837):

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

W myśl art. 890 § 1 ww. ustawy:

Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują zatem szczególną formę dla umowy darowizny; umowa taka – pod rygorem nieważności powinna zostać sporządzona w formie aktu notarialnego. Niezachowanie tej formy nie powoduje nieważności umowy tylko wówczas, gdy darowizna została spełniona.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że są Państwo pracodawcą w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks pracy. W związku z wypłatą wynagrodzeń na podstawie umów o pracę oraz umów zlecenia własnym pracownikom oraz zleceniobiorcom (Pracownicy), występują Państwo w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zamierzają Państwo przekazywać swoim Pracownikom upominki okolicznościowe. Upominki będą miały charakter rzeczowy, składać się będą z wybranych towarów nabytych uprzednio od podmiotu powiązanego i będą przekazywane okolicznościowo, tj. z okazji świąt, np. Świąt Bożego Narodzenia, urodzin, ślubu, narodzin dziecka, przejścia na emeryturę czy celebrowania jubileuszu pracy. Upominki nie będą wynikać z podpisywanych z Pracownikami przez Spółkę umów o pracę, umów zlecenia, regulaminów wynagradzania czy innych dokumentów wewnętrznych Spółki, w których regulowane są zasady wynagradzania Pracowników. Przekazanie Upominków nie będzie zależało od osiąganych przez danego Pracownika wyników, ocen rocznych, czy wskaźników absencji. Celem przekazania Upominków będzie obdarowanie danego Pracownika, aby celebrować ważne dla niego wydarzenie życiowe lub święto. Przekazanie Upominków będzie każdorazowo wynikiem Państwa decyzji i nie będzie gwarantowane.

Przekazywane Upominki będą miały charakter bezzwrotny, a wydatki przeznaczane na ich nabycie będą finansowane ze Państwa środków obrotowych. Pracownik nie będzie mógł dochodzić wydania Upominku na podstawie żadnego stosunku prawnego ani roszczenia.

Z opisu wynika zatem, że ww. upominki przekazywane będą Pracownikom tytułem darowizny.

Podatkiem od spadków i darowizn objęte są nabycia tytułem darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotną cechą darowizny jest nieodpłatny charakter świadczeń oraz nieekwiwalentność nabycia. Darowizna jest świadczeniem na rzecz obdarowanego pod tytułem darmym i dobrowolnym, przy czym nie wynika ani z żadnego stosunku zobowiązaniowego, ani też z ustawy.

Mając na uwadze powyższe informacje, należy stwierdzić, że przekazywane Pracownikom upominki, które nie będą dodatkową formą gratyfikacji za wykonaną pracę, co do zasady będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W myśl natomiast art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Przechodząc na grunt ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) należy wyjaśnić, że podstawową zasadą obowiązującą w jej przepisach jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z jego treścią:

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź, od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy źródłami przychodów są m.in.:

Według art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Zgodnie z treścią art. 13 pkt 8 ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Niezależnie od powyższego wyjaśnić należy, że w art. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W realiach opisanej przez Państwa sprawy, Upominki są i będą przekazywane Pracownikom tytułem darowizny i będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Wobec tego, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość przekazanych Pracownikom Upominków w okolicznościach wskazanych we wniosku, nie stanowi/nie będzie stanowiła dla nich przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ww. ustawy (w odniesieniu do osób zatrudnionych przez Państwa na umowę o pracę) oraz przychodu w rozumieniu art. 13 pkt 8 tejże ustawy (w odniesieniu do zleceniobiorców). Zatem z ww. tytułu nie ciążą/nie będą ciążyły na Państwu obowiązki płatnika związane z obliczeniem, pobraniem i odprowadzeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 41 ust. 1 tejże ustawy.

Dodatkowe informacje

Interpretacja ta została wydana dla Państwa i w Państwa indywidualnej sprawie zgodnie z dyspozycją art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Pracownicy chcący uzyskać interpretację indywidualną w zakresie skutków podatkowych otrzymania upominków, winni wystąpić z odrębnymi wnioskami i uiścić stosowną opłatę.

W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych informuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłegoi zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.