Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od spadków i darowizn:
-w części dotyczącej zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy – jest prawidłowe,
-w części dotyczącej braku obowiązku zapłaty podatku – jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
24 września 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 23 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od spadków i darowizn m.in. w zakresie skutków podatkowych powstałych dla Pana w związku z zasiedzeniem nieruchomości.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Sąd Rejonowy … postanowieniem z … 2024 r. stwierdził, że A.W. i B.W. (Wnioskodawca i jego żona) na zasadzie ustawowej wspólności majątkowej nabyli z dniem 10 czerwca 2018 r. własność zabudowanej nieruchomości, stanowiącej działkę o numerze ewidencyjnym xx, o powierzchni 0,0326 ha, położonej w …, dla której nie jest prowadzona księga wieczysta.
Podkreślić trzeba, że ww. zasiedzenie dotyczyło nieruchomości, którą wcześniej nabył Wnioskodawca wraz z żoną w drodze umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego z 10 czerwca 1988 r., która jak się później okazało była sporządzona wadliwie. Niemniej jednak w związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca zapłacił należny podatek. Co istotne dwa lata po nabyciu oraz po przeprowadzeniu przez małżonków W. rozbudowy i remontu budynku, na skutek kontroli skarbowej i niesłusznym uznaniu, że małżonkowie W. nabyli nieruchomość w stanie jak po remoncie, zostali oni zmuszeniu do zapłacenia domiaru podatku. Arbitralne działanie urzędników skarbowych wynikało z ówczesnej polityki poszukiwania środków finansowych na cele państwa komunistycznego w obliczu kryzysu ekonomicznego z jakim borykała się PRL w latach 80-tych. Jednak z uwagi na problemy natury formalno-prawnej, tj. niezgodności treści księgi wieczystej oraz wypisu z rejestru gruntu, a także faktycznym władztwem, konieczne było przeprowadzenie sprawy o zasiedzenie. Poniżej Wnioskodawca wskazuje stan faktyczny i prawny sprawy.
B. i A. Małżonkowie W. na mocy umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego z dnia 10 czerwca 1988 r., repertorium …, sporządzonego przez notariusz … nabyli od … udziały wynoszące 332/1427 części nieruchomości stanowiącej działkę nr yy, położoną w …, dla której prowadzona była przez … księga wieczysta nr …. Kluczowym jest to, że wskazany numer działki wynikał z planu sporządzonego przed II Wojną Światową przez mierniczego … (którego to planu pomimo starań nie udało się odnaleźć). Natomiast już od 1973 r., tj. od założenia ewidencji gruntów dla tej części … na obszarze odpowiadającym powierzchni działki nr yy zostały utworzone działki nr …, xx, …, …, …. Działka, w której władanie weszli małżonkowie W. na skutek nabycia udziałów w nieistniejącej wówczas działce nr yy, nosiła i nadal nosi nr xx. Niezwłocznie po zawarciu ww. umowy małżonkowie W. przeprowadzili się do budynku mieszkalnego, który był częścią składową tej nieruchomości i wymieniony był w umowie sprzedaży. Wnioskodawca i jego żona zameldowani są na pobyt stały w … pod adresem … nieprzerwanie od dnia 1 sierpnia 1988 r.
Zgodnie z treścią księgi wieczystej … prowadzonej przez Sąd Rejonowy …, Wnioskodawca i jego żona byli właścicielami udziałów wynoszących 332/1427 części nieruchomości stanowiącej działkę yy położonej w … . Współwłaścicielem nieruchomości widniejącym w księdze wieczystej był C.C., wpisany jako właściciel całości nieruchomości (co właściwie świadczyło o wzajemnej sprzeczności wpisów o własności Wnioskodawcy i jego żony oraz C.C.). Tymczasem zgodnie z wypisem z rejestru gruntów Wnioskodawca i jego żona są właścicielami działki xx, arkusz …, obręb …, położonej … o powierzchni 0,0326 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr … . Wynikał z tego logiczny wniosek, że dawna działka nr yy położona w …, w której Wnioskodawca i jego żona nabyli udziały wynoszące 332/1427 została w nowym operacie geodezyjnym oznaczona jako działki nr xx o pow. 326 m2, nr … o pow. 310 m2, nr … o pow. 304 m2, nr … o pow. 306 m2 (o łącznej pow. 1246 m2), natomiast z pozostałej części działki nr yy (181 m2) - dodając do niej część działki sąsiedniej, z której utworzono obecne działki nr …, … i .. - utworzono działkę nr … stanowiącą drogę. Działka nr xx została wydzielona z działki nr yy należącej niegdyś do C.C., dla której prowadzona jest …, zostało to potwierdzone w toku postępowania sądowego.
W związku z powyższym został złożony wniosek o zasiedzenie działki nr xx. Wniosek ten został w całości uwzględniony. Co istotne również osoby władające działkami nr .. i ..we wcześniejszych latach nabyły własności tych działek przez zasiedzenie, zaś władający działką nr … obecnie starają się o zasiedzenie tej działki.
Ponieważ na obszarze nieistniejącej już działki nr yy, w której udziały nabyli małżonkowie W., zostały ustanowione zupełnie inne działki (nr …, xx, …, … i …), a w sprawie niektórych z wydzielonych działek zostały przeprowadzone skutecznie postępowania w przedmiocie zasiedzenia, niemożliwe było żądanie zniesienia współwłasności, czy też żądanie na zasadzie art. 10 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece. Zasiedzenie zatem stanowiło najszybszą i w zasadzie jedyną drogą celem ustalenia stanu prawnego nieruchomości należącej do Wnioskodawcy i jego żony.
Pytanie
Czy w przedstawionym stanie faktycznym B. oraz A. małżonkowie W. są zwolnieni na zasadzie art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j Dz. U. z 2024 r. poz. 596) od uiszczenia podatku z tytułu zasiedzenia?
Pana stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, on oraz jego małżonka A.B. są zwolnieni na zasadzie art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 596) od obowiązku podatkowego. B.W. oraz A.W. w związku z zawartą umową sprzedaży uiścili należny podatek. Dopiero po ponad 30 latach okazało się, że dokumenty dotyczące nabytej nieruchomości zawierały sprzeczności i były niezgodne z rzeczywistym stanem prawnym. Ponieważ na obszarze nieistniejącej już działki nr yy, w której udziały nabyli, utworzono zupełnie inne działki (w uproszczeniu można podać, że działka ta została faktycznie podzielona na działki nr …, xx, …, … i …), a w sprawie niektórych z tych działek zostały przeprowadzone skutecznie postępowania w przedmiocie zasiedzenia, niemożliwe było żądanie zniesienia współwłasności, czy żądanie na zasadzie art. 10 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1984 z późn. zm.), co nie wiązałoby się z obowiązkiem zapłaty podatku. Zasiedzenie zatem stanowiło najszybszą i w zasadzie jedyną drogę celem ustalenia stanu prawnego nieruchomości należącej do Wnioskodawcy.
Zdaniem Wnioskodawcy, znajdzie zastosowanie zwolnienie podatkowe, o którym mowa powyżej. Wnioskodawca wraz z żoną był współwłaścicielem nieruchomości i nabył jej wydzieloną część poprzez zasiedzenie, przy czym nabyta powierzchnia odpowiada w 100 % posiadanym udziałom, gdyż te odnosiły się do metrów kwadratowych (w liczniku powierzchnia, w której władanie weszli, w mianowniku powierzchnia całej działki nr yy).
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest:
-w części dotyczącej zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy – jest prawidłowe,
-w części dotyczącej braku obowiązku zapłaty podatku – jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1837):
Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem" podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem zasiedzenia.
Kwestia zasiedzenia uregulowana została w przepisach art. 172-177 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).
W myśl art. 172 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:
§ 1. Posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie).
§ 2. Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.
Zasiedzenie jest tzw. instytucją dawności, służącą korygowaniu rzeczywistego stanu posiadania ze stanem prawnym. Prowadzi ono do nabycia przez posiadacza własności na skutek długotrwałego posiadania przez niego rzeczy, czemu towarzyszy utrata własności przez dotychczasowego właściciela, który w przeszłości utracił posiadanie rzeczy. Poprzez zasiedzenie można nabyć własność rzeczy ruchomych i nieruchomych, udziału we współwłasności, prawa użytkowania wieczystego, służebność gruntową. Zasiedzenie jest instytucją prowadzącą do nabycia prawa na skutek upływu czasu. Umożliwia ono, sankcjonując stan faktyczny, usunięcie długotrwałej niezgodności między stanem prawnym a stanem posiadania. Na skutek zasiedzenia, które następuje ex lege, dotychczasowy uprawniony traci swoje prawo, a nabywca uzyskuje je niezależnie od niego; jest więc ono pierwotnym sposobem nabycia prawa podmiotowego. Podłożem instytucji zasiedzenia jest taki stan faktyczny, który w swej istocie nie opiera się całkowicie na prawie własności. Jego istotnym elementem musi bowiem być posiadanie określane mianem „posiadania samoistnego”, polegające na faktycznym władaniu rzeczą „jak właściciel” (art. 172 § 1 w zw. z art. 336 k.c.). Konieczne jest zatem wykonywanie przez posiadacza wszelkich czynności faktycznych wskazujących na samodzielny, rzeczywisty, niczym nie skrępowany stan władztwa, bez jednoczesnej legitymacji prawnej w postaci prawa własności.
Jak z powyższego wynika nabycie tytułem zasiedzenia jest tzw. nabyciem pierwotnym dokonywanym przez posiadacza nieruchomości nie będącego jej właścicielem i jest stwierdzane przez Sąd w sytuacji gdy rzeczywisty stan posiadania jest inny niż stan prawny nieruchomości.
Stosownie do treści art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn:
Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.
Jak wynika z treści art. 6 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy:
Obowiązek podatkowy powstaje, przy nabyciu w drodze zasiedzenia – z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu stwierdzającego zasiedzenie.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy:
Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.
W myśl art. 7 ust. 4 ww. ustawy:
Przy nabyciu w drodze zasiedzenia wyłącza się z podstawy opodatkowania wartość nakładów dokonanych na rzecz przez nabywcę podczas biegu zasiedzenia.
Na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy:
Wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych - w wysokości tych wkładów.
Stosownie natomiast do art. 8 ust. 3 ww. ustawy:
Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego.
Art. 15 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że:
Nabycie własności w drodze zasiedzenia podlega opodatkowaniu w wysokości 7% podstawy opodatkowania; art. 9 ust. 1 nie ma w tym wypadku zastosowania.
Zgodnie z art. 17a ust. 1 cyt. ustawy:
Podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.
Zeznanie o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych składa się na formularzu SD-3 zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 27 listopada 2015 r. w sprawie zeznania podatkowego składanego przez podatników podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r. poz. 2068).
Jednakże zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:
Zwalnia się od podatku nabycie własności fizycznie wydzielonych części nieruchomości w drodze zasiedzenia przez osoby będące współwłaścicielami ułamkowych części nieruchomości - do wysokości udziału we współwłasności.
Celem powyższego zwolnienia jest uniknięcie podwójnego opodatkowania nabycia tej samej części nieruchomości, pierwszy raz jako ułamkowej części nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności, a następnie będącej przedmiotem zasiedzenia wydzielonej fizycznie części nieruchomości odpowiadającej wysokości tego udziału we współwłasności.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że … 2024 r. zostało wydane dla Pana i Pana żony postanowienie Sądu w sprawie nabycia przez zasiedzenie z dniem 10 czerwca 2018 r. własności zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę nr xx o powierzchni 0,0326 ha.
Ww. zasiedzenie dotyczyło nieruchomości, którą w drodze umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego z 10 czerwca 1988 r. nabył Pan z żoną. Przedmiotem nabycia był udział wynoszący 332/1427 części nieruchomości stanowiącej działkę nr yy. W związku z nabyciem nieruchomości zapłacił Pan należny podatek.
W 1973 r. na obszarze odpowiadającym powierzchni działki nr yy zostały utworzone działki nr …, xx, …, … i …. Działka, w której władanie wszedł Pan wraz z żoną na skutek nabycia udziałów w nieistniejącej wówczas działce nr yy nosiła i nadal nosi nr xx. Zgodnie z treścią księgi wieczystej był Pan wraz z żoną właścicielem udziałów wynoszących 332/1427 części nieruchomości stanowiącej działkę nr yy. Współwłaścicielem nieruchomości widniejącym w księdze wieczystej był C.C., wpisany jako właściciel całości nieruchomości (co świadczyło o wzajemnej sprzeczności wpisów). Zgodnie natomiast z wypisem z rejestru gruntów, Pan i Pana żona jesteście właścicielami działki nr xx. Wynikał z tego logiczny wniosek, że dawna działka nr yy, w której nabył Pan z żoną udziały wynoszące 332/1427 została w nowym operacie geodezyjnym oznaczona jako działki nr xx o pow. 326 m2, nr … o pow. 310 m2, nr … o pow. 304 m2, nr … o pow. 306 m2 (o łącznej pow. 1246 m2), natomiast z pozostałej części działki nr yy (181 m2) - dodając do niej część działki sąsiedniej, z której utworzono obecne działki nr …, … i … - utworzono działkę nr … stanowiącą drogę.
Z uwagi na problemy natury formalno-prawnej, tj. niezgodności treści księgi wieczystej oraz wypisu z rejestru gruntu, a także faktycznym władztwem, konieczne było przeprowadzenie sprawy o zasiedzenie. W toku postępowania sądowego zostało potwierdzone, że działka nr xx została wydzielona z działki nr yy należącej niegdyś do C.C.
W związku z powyższym wniosek o zasiedzenie działki nr xx został w całości uwzględniony. Również osoby władające działkami nr … i …we wcześniejszych latach nabyły własności tych działek przez zasiedzenie, zaś władający działką nr … obecnie starają się o zasiedzenie tej działki.
Pana wątpliwości budzi fakt, czy w opisanej sytuacji przysługuje zwolnienie z podatku od spadków i darowizn w związku z nabyciem wydzielonej części nieruchomości w drodze zasiedzenia przez osobę będącą współwłaścicielem ułamkowej części nieruchomości.
Z treści ww. art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że zwolnienie ma zastosowanie do nabycia przez zasiedzenie własności fizycznie wydzielonych części nieruchomości przez współwłaścicieli. Dotyczy to takiej sytuacji gdy np. dwie osoby są współwłaścicielami nieruchomości, dokonują fizycznego podziału nieruchomości i następnie każdy lub jeden z nich nabywa jedną z wydzielonych części nieruchomości. W wyniku fizycznego wydzielenia części nieruchomości powstały dwie nieruchomości, które nadal są w świetle prawa współwłasnością. Każdemu ze współwłaścicieli przysługuje udział w każdej z wydzielonych części nieruchomości. Ponieważ zasiedzieć można wyłącznie cudzą nieruchomość współwłaściciel może nabyć przez zasiedzenie tylko udział drugiego współwłaściciela w fizycznie wydzielonej części nieruchomości. W takiej sytuacji nie może podlegać opodatkowaniu ta część wydzielonej nieruchomości, która od początku przysługiwała współwłaścicielowi nabywającemu własność przez zasiedzenie. Właśnie ta część nieruchomości należąca do współwłaściciela korzysta ze zwolnienia określonego w art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Warunkiem skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest by właściciele nabytej w drodze zasiedzenia fizycznie wydzielonej części nieruchomości byli współwłaścicielami ułamkowymi tej nieruchomości. Przy czym zwolnienie może być stosowane tylko do wysokości posiadanego udziału we współwłasności.
Z opisu sprawy wynika, że:
-wraz z żoną nabył Pan udział w nieruchomości zabudowanej, tym samym byli Państwo współwłaścicielami działki nr yy wraz z posadowionym na niej budynkiem mieszkalnym w części 332/1427 – wpis w księdze wieczystej dotyczący C.C. jako właściciela całości nieruchomości należy w tym przypadku uznać za pomyłkę,
-w wyniku zasiedzenia nabył Pan wraz z żoną działkę nr xx o powierzchni 0,0326 ha zgodnie z wypisem z rejestru gruntów formalnie wydzieloną w ramach działki nr yy wraz z posadowionym na niej budynkiem mieszkalnym,
-nabyta działka nr xx o powierzchni 0,0326 ha nie przekracza wysokości udziału Pana oraz Pana żony w nieruchomości nr yy,
-posadowiony na nabytej działce budynek mieszkalny, którego byli Państwo współwłaścicielami w części 332/1427 nabyli Państwo w całości.
Na podstawie tak przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że będzie miał Pan prawo do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jednakże nie będzie ono dotyczyło całości nabytej nieruchomości co wynika z ostatniego warunku wskazanego w tym przepisie, tj. zwolnienie może być stosowane tylko do wysokości posiadanego udziału we współwłasności.
W przedmiotowej sprawie oprócz gruntu, zasiedział Pan wraz z żoną także budynek będący składową nabytej działki nr xx (wcześniej nr yy). Zatem należy się z Panem zgodzić, że będzie mógł Pan skorzystać z przedmiotowego zwolnienia, jednakże nie można się zgodzić, że w sprawie nie wystąpi po Pana stronie obowiązek zapłaty podatku.
W drodze umowy sprzedaży nabył Pan wraz z żoną udział 332/1427 w zabudowanej nieruchomości. Natomiast w drodze zasiedzenia stali się Państwo właścicielami zabudowanej działki nr xx o powierzchni 326m2 (która zgodnie z Pana stwierdzeniem odpowiada w 100 % posiadanym udziałom) oraz nabyli Państwo również cały budynek mieszkalny.
Z uwagi na powyższe będzie mógł Pan skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w omawianym przepisie jednakże jedynie do wysokości udziału we współwłasności, tj. do 332/1427, biorąc pod uwagę zarówno nabyty grunt jak i posadowiony na nim budynek.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pana wniosek dotyczy również skutków podatkowych powstałych dla Pana żony w związku z zasiedzeniem nieruchomości. W zakresie tym zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).