W zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy o podziale lokalu do korzystania, w ramach której wyłącznie uprawnionym do korzystania z lokalu, w tym do pobierania w całości przychodów z najmu, przez okres 5 lat ma być Wnioskodawca.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od spadków i darowizn jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 września 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 22 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy o podziale lokalu do korzystania, w ramach której wyłącznie uprawnionym do korzystania z lokalu, w tym do pobierania w całości przychodów z najmu, przez okres 5 lat ma być Wnioskodawca. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – w piśmie z 14 listopada 2024 r. (wpływ 14 listopada 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości – lokalu mieszkalnego w udziale ¼.  W pozostałej części, tj. ¾ lokal stanowi współwłasność ojca Wnioskodawcy. Strony zamierzają zawrzeć umowę o podziale lokalu do korzystania, w ramach której wyłącznie uprawnionym do korzystania z lokalu przez okres 5 lat ma być Wnioskodawca. W ramach wskazanej umowy o podziale lokalu do korzystania Wnioskodawca ma mieć możliwość korzystania z lokalu bez ograniczeń, w tym móc wynajmować lokal osobom prywatnym na czas długookresowy oraz świadczyć w ramach działalności gospodarczej usługi zakwaterowania na czas krótkoterminowy świadczone sezonowo latem. Cały przychód  z ewentualnego wynajmu lokalu na czas długoterminowy lub krótkoterminowy ma przypadać Wnioskodawcy, bez obowiązku rozliczenia z drugim ze współwłaścicieli. W ramach umowy Wnioskodawca będzie ponosić samodzielnie wszelkie koszty związane  z utrzymaniem lokalu, w tym ponosić podatki i opłaty za media i koszty stałe utrzymania nieruchomości wobec wspólnoty, koszty ubezpieczenia, a także przeprowadzać prace remontowe mające na celu zachowanie odpowiedniego stanu lokalu. Kosztów tych nie będzie rozliczał z drugim ze współwłaścicieli. Wnioskodawca zamierza w sezonie letnim wynajmować lokal na czas krótkoterminowy turystom świadcząc usługi zakwaterowania  w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W ramach usługi zakwaterowania krótkoterminowego lokal będzie przez Wnioskodawcę sprzątany, wyposażany w środki czystości oraz utrzymywany w stanie nadającym się do dalszego korzystania. Poza sezonem letnim Wnioskodawca zamierza wynajmować lokal na czas długoterminowy (w założeniu od września do maja) osobom prywatnym na cele mieszkalne. W ramach wynajmu długoterminowego Wnioskodawca nie będzie świadczył żadnych usług wobec najemcy poza umożliwieniem mu korzystania z lokalu w okresie najmu. W szczególności Wnioskodawca nie będzie sprzątał lokalu, nie będzie wyposażał go w środki czystości. Podstawowe drobne prace konserwacyjne mające na celu utrzymanie lokalu w odpowiednim stanie będą spoczywać na najemcy długoterminowym.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca zakłada, że przychody z najmu mogą być większe niż koszty utrzymania  i remontu lokalu, niemniej dla uzyskania przychodów Wnioskodawca będzie musiał poświecić również własną pracę i czas a wysokość takiej nadwyżki nie jest możliwa do oszacowania. Z nadwyżki kosztów jak i przychodów strony umowy – współwłaściciele nie będą się rozliczać. Całe ryzyko spoczywać będzie na Wnioskodawcy. Jednocześnie drugi współwłaściciel nie będzie musiał ponosić kosztów utrzymania lokalu ani kosztów remontowych w lokalu w celu utrzymania jego obecnego stanu.

W ocenie Wnioskodawcy opisany stan faktyczny nie kwalifikuje się jako jakakolwiek czynność opisana w art. 1 i art. 1a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn  (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 596), w szczególności nie zajdzie w tym wypadku czynność darowizny, bo przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego. W tym przypadku Wnioskodawca nie otrzyma od drugiego ze współwłaścicieli żadnego świadczenia bezpłatnego.

Pozostały opis zdarzenia przyszłego, który został przedstawiony przez Pana w treści uzupełnienia wniosku jako, że dotyczy zagadnienia objętego podatkiem dochodowym od osób fizycznych przedstawiony zostanie w rozstrzygnięciu obejmującym swym zakresem ocenę Pana stanowiska w zakresie ww. podatku.

Pytanie

Czy w związku z planowanym ustaleniem w umowie o podziale do korzystania z lokalu, że wszelkie przychody z tytułu wynajmu będą przypadać Wnioskodawcy bez konieczności rozliczania się z drugim ze współwłaścicieli, powstanie po stronie Wnioskodawcy jakiekolwiek przychód/przysporzenie podlegające opodatkowaniu podatkiem od spadków  i darowizn? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach opisanej sytuacji nie dojdzie pomiędzy współwłaścicielem a Wnioskodawcą do nabycia przez Wnioskodawcę własności rzeczy lub praw majątkowych, o którym mowa w art. 1 i art. 1a ustawy o podatku od spadków  i darowizn, wobec czego ewentualny przychód z wynajmu nieruchomości stanowiącej współwłasność pobierany wyłącznie przez Wnioskodawcę, bez obowiązku rozliczenia się  z drugim ze współwłaścicieli nie będzie prowadził do opodatkowania jakiegokolwiek przysporzenia/przychodu podatkiem od spadków i darowizn.  

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena Pana stanowiska wyłącznie w zakresie podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków  i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 596):

W myśl art. 1a cyt. ustawy:

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Powyższy katalog czynności ujęty w art. 1 ustawy  o podatku od spadków i darowizn ma charakter zamknięty. Zatem, opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko nabycie i to takie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny.

Jednym z takich tytułów, na podstawie którego dochodzi do nabycia jest darowizna.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego w tym zakresie odwołać się należy do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Stosownie do treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego:

Daną czynność można zatem uznać za darowiznę, jeśli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego.

Z treści wniosku wynika, że jest Pan współwłaścicielem lokalu mieszkalnego w udziale ¼.  W pozostałej części, tj. ¾ lokal stanowi współwłasność Pana ojca. Strony zamierzają zawrzeć umowę o podziale lokalu do korzystania, w ramach której wyłącznie uprawnionym do korzystania z lokalu przez okres 5 lat ma być Pan. W ramach wskazanej umowy o podziale lokalu do korzystania ma Pan mieć możliwość korzystania z lokalu bez ograniczeń, w tym móc wynajmować lokal osobom prywatnym na czas długookresowy oraz świadczyć  w ramach działalności gospodarczej usługi zakwaterowania na czas krótkoterminowy świadczone sezonowo latem. Cały przychód z ewentualnego wynajmu lokalu na czas długoterminowy lub krótkoterminowy ma przypadać Panu, bez obowiązku rozliczenia  z drugim ze współwłaścicieli. W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan m.in., że opisany stan faktyczny nie kwalifikuje się jako jakakolwiek czynność opisana w art. 1 i art. 1a ustawy o podatku od spadków i darowizn,  w szczególności nie zajdzie w tym wypadku czynność darowizny, bo przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego. W tym przypadku nie otrzyma Pan od drugiego ze współwłaścicieli żadnego świadczenia bezpłatnego.

Skoro w uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że opisany stan faktyczny nie kwalifikuje się jako jakakolwiek czynność opisana w art. 1 i art. 1a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, w szczególności nie zajdzie w tym wypadku czynność darowizny, bo przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego, a w tym przypadku nie otrzyma Pan od drugiego ze współwłaścicieli żadnego świadczenia bezpłatnego, należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku nie będzie miała miejsca żadna z czynności określonych w art. 1 i art. 1a ustawy o podatku od spadków  i darowizn; w szczególności nie dojdzie do nabycia tytułem umowy darowizny.

Zatem otrzymanie przez Pana przychodów z wynajmu w całości, bez konieczności rozliczania się z drugim współwłaścicielem (Pana ojcem) będzie dla Pana neutralne na gruncie podatku od spadków i darowizn.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo  o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-   w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.