W zakresie skutków podatkowych wręczania pracownikom prezentów. - Interpretacja - 0111-KDIB2-2.4015.116.2024.4.PB, 0115-KDIT2.4011.371.2024.5.KC

Shutterstock

Interpretacja indywidualna z dnia 20 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-2.4015.116.2024.4.PB, 0115-KDIT2.4011.371.2024.5.KC

Temat interpretacji

W zakresie skutków podatkowych wręczania pracownikom prezentów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od spadków i darowizn oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od spadków i darowizn oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wręczania pracownikom prezentów. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 września 2024 r. (wpływ 17 września 2024 r.), przesyłając potwierdzenie dodatkowej opłaty za wydanie interpretacji. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A S.A. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest polską spółką kapitałową, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, podatnikiem VAT czynnym, płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej A prowadzi (…) Dodatkowo prowadzi również działalność w zakresie (…). Spółka funkcjonuje jako przedsiębiorstwo wielooddziałowe, w skład którego wchodzi (…). Wnioskodawca posiada w swojej strukturze szereg komórek organizacyjnych odpowiedzialnych za procesy (…).

Wnioskodawca posiada status pracodawcy w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy dla (…). We wszystkich jednostkach organizacyjnych spółki zatrudniani są pracownicy na podstawie umowy o pracę. W związku z zatrudnianiem pracowników oraz wypłatą wynagrodzeń za pracę Spółka występuje w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Spółka zatrudnia (…) na podstawie umowy o pracę.

A S.A. podejmuje szereg działań mających na celu budowanie silnego zespołu, motywowanie zatrudnionych osób do zwiększenia wydajności ich pracy, jak również budowanie trwałych i silnych relacji z pracodawcą. W związku z powyższym Spółka przekazuje swoim pracownikom upominki z okazji odejścia na emeryturę oraz innych okoliczności, jak na przykład przekazała prezent pracownikowi z okazji obrony doktoratu. Kwota zakupionych prezentów wynosi ok. 2-3 tysiące złotych. Wnioskodawca nie wyklucza, że podobne upominki mogą być przekazywane pracownikom z innego rodzaju okazji, np. narodziny dziecka, ślubu czy wieloletniego jubileuszu pracy. Przyznanie wyżej wymienionych nagród odbywa się na podstawie uchwały Zarządu potwierdzającej decyzję o darowiźnie na rzecz osoby fizycznej. Zakup prezentów dokonywany jest ze środków obrotowych Spółki (źródłem finansowania nie jest Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych) oraz nie stanowi dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę.

Przekazanie prezentu odbywa się w ramach spotkania mającego na celu uhonorowanie obdarowanych. Wraz z prezentem przekazywane są oficjalne podziękowania Spółki dla uznanych pracowników. W związku z przekazywanymi prezentami nie jest zawierana umowa przekazania darowizny w formie aktu notarialnego, a jej wykonanie następuje w ramach firmowych uroczystości za zgodą obdarowanego. Otrzymywanie tego rodzaju prezentu przez pracowników nie wynika z zawartych ze Spółką umów o pracę, regulaminu pracy, regulaminu wynagradzania lub innych aktów wewnętrznych Spółki. Obdarowany nie może dochodzić wydania przedmiotu planowanego prezentu na podstawie żadnego stosunku prawnego ani roszczenia.

Przekazywanie pracownikom prezentu jest formą gratulacji, a nie elementem wynagrodzenia za rezultaty pracy, do zapłaty którego zobowiązana jest Spółka na podstawie zawartej umowy o pracę. Celem Spółki jest sprawienie pracownikom przyjemności w ważnym dla nich dniu.

Wnioskodawca zakup wyżej wymienionych nagród kwalifikuje w księgach rachunkowych jako koszty niestanowiące przychodu w myśl art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przekazana nagroda uznawana jest przez Spółkę jako przedmiot darowizny w przypadku nabywców zaliczanych do III grupy podatkowej i nie przekracza kwoty wolnej od podatku, tj. 5.733,00zł.

Pytanie

Czy Wnioskodawca prawidłowo uznaje wręczane pracownikom prezenty jako przedmiot darowizny w świetle ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz nie ciąży na nim obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w myśl art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, upominki wręczane pracownikom z okazji przejścia na emeryturę czy w związku z ważnym wydarzeniem stanowią darowiznę pracodawcy dla pracownika. Tym samym prezent stanowiący świadczenie wyjątkowe oraz nieekwiwalentne (niezwiązane  z wynikami w pracy), stanowi darowiznę opodatkowaną podatkiem od spadków i darowizn,  a co za tym idzie nie będzie stanowił on przychodu ze stosunku pracy danego pracownika. Zatem na Spółce jako płatniku nie ciążą obowiązki związane z obliczeniem, pobraniem i odprowadzeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o PIT.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Według powyższej regulacji opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku lub w stosunku do których nie stosuje się ustawy o PIT, a są one opodatkowane na podstawie innych ustaw.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń,  a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że wartości pieniężne i świadczenia rzeczowe skutkują opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych jeśli świadczenie przekazane pracownikowi przez jego pracodawcę jest przychodem ze stosunku pracy, zaś na pracodawcy ciążą obowiązki płatnika.

Przekazane przez Wnioskodawcę upominki nie stanowią dodatkowego wynagrodzenia czy premii za wykonywane obowiązki. Pracownicy nie oczekują tego rodzaju świadczeń od Spółki w związku z ich zatrudnieniem. Przekazana darowizna jest formą gratulacji podejmowaną  z inicjatywy pracodawcy.

W celu oceny czy przekazane upominki podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też są wyłączone z opodatkowania, w pierwszej kolejności konieczna jest ocena, czy prezenty te nie stanowią darowizny, a więc czynności wymienionej w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn: Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: darowizny, polecenia darczyńcy.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego. Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny: Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

W myśl art. 890 § 1 ww. ustawy: Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują zatem szczególną formę dla umowy darowizny; umowa taka – pod rygorem nieważności powinna zostać sporządzona w formie aktu notarialnego. Niezachowanie tej formy nie powoduje nieważności umowy tylko wówczas, gdy darowizna została spełniona.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 ustawy.

Mając na względzie powołane powyżej przepisy, przekazywane pracownikom upominki, które nie będą dodatkową formą gratyfikacji za wykonaną pracę, będą podlegały opodatkowaniu na podstawie ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, a na Spółce nie ciążą wówczas obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przekazanie pracownikom przez Spółkę upominków okolicznościowych, o których mowa we wniosku, nie stanowi dla nich przychodu  w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, w związku z przekazaniem pracownikom prezentów, na Spółce, jako płatniku nie ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek, stosownie do treści art. 32 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy przysporzenie majątkowe po stronie pracownika wynikające  z otrzymanej darowizny z okazji ważnego dla niego wydarzenia spełnia wszystkie przesłanki podlegania opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na mocy przepisów ustawy  o podatku od spadków i darowizn. Zgodnie z art. 9 ustawy o podatku od spadków i darowizn jeśli wartość darowizny w postaci prezentu otrzymanych w danym roku i poprzedzających go pięciu lat, nie przekroczy ustalonego ustawowo limitu dla III grupy podatkowej  (tj. 5.733,00 zł), to wartość ta będzie zwolniona od podatku.

Stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo:

·w interpretacji indywidualnej Znak: 0113-KDIPT2-2.4011.501.1.2023.1.AKU z 29 sierpnia 2023 r.,

·w interpretacji indywidualnej Znak: 0112-KDIL2-1.4011.335.2024.1.KF z 28 maja 2024 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku od spadków i darowizn oraz podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków  i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 596):

Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: darowizny, polecenia darczyńcy.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

W myśl art. 890 § 1 ww. ustawy:

Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują zatem szczególną formę dla umowy darowizny; umowa taka – pod rygorem nieważności powinna zostać sporządzona w formie aktu notarialnego. Niezachowanie tej formy nie powoduje nieważności umowy tylko wówczas, gdy darowizna została spełniona.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że posiadają Państwo status pracodawcy w rozumieniu Kodeksu pracy. W związku z zatrudnianiem pracowników oraz wypłatą wynagrodzeń za pracę występują Państwo w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Przekazują Państwo swoim pracownikom upominki z okazji odejścia na emeryturę oraz innych okoliczności, jak na przykład przekazanie prezentu pracownikowi  z okazji obrony doktoratu. Kwota zakupionych prezentów wynosi ok. 2-3 tysiące złotych. Nie wykluczają Państwo, że podobne upominki mogą być przekazywane pracownikom z innego rodzaju okazji, np. narodziny dziecka, ślubu czy wieloletniego jubileuszu pracy. Przyznanie wyżej wymienionych nagród odbywa się na podstawie uchwały Zarządu potwierdzającej decyzję o darowiźnie na rzecz osoby fizycznej. Zakup prezentów dokonywany jest z Państwa środków obrotowych (źródłem finansowania nie jest Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych) oraz nie stanowi dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę. W związku  z przekazywanymi prezentami nie jest zawierana umowa przekazania darowizny w formie aktu notarialnego a jej wykonanie następuje w ramach firmowych uroczystości za zgodą obdarowanego. Otrzymywanie tego rodzaju prezentu przez pracowników nie wynika z zawartych z Państwem umów o pracę, regulaminu pracy, regulaminu wynagradzania lub innych aktów wewnętrznych. Obdarowany nie może dochodzić wydania przedmiotu planowanego prezentu na podstawie żadnego stosunku prawnego ani roszczenia.

Z opisu wynika zatem, że ww. prezenty przekazywane były pracownikom tytułem darowizny.

Podatkiem od spadków i darowizn objęte są nabycia tytułem darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotną cechą darowizny jest nieodpłatny charakter świadczeń oraz nieekwiwalentność nabycia. Darowizna jest świadczeniem na rzecz obdarowanego pod tytułem darmym i dobrowolnym, przy czym nie wynika ani z żadnego stosunku zobowiązaniowego, ani też z ustawy.

Mając na uwadze powyższe informacje, należy stwierdzić, że wręczane pracownikom prezenty, które nie były dodatkową formą gratyfikacji za wykonaną pracę, co do zasady podlegały opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W myśl natomiast art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Przechodząc na grunt ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) należy wyjaśnić, że podstawową zasadą obowiązującą w jej przepisach jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź, od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak natomiast wynika z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Kwestię obowiązków płatnika reguluje art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Jednakże, na mocy art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, w realiach opisanej przez Państwa sprawy, prezenty dla pracowników (które nie były dodatkową formą gratyfikacji za wykonaną pracę) przekazywane tytułem darowizny – co do zasady – podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Zatem, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią one dla Państwa pracowników przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji nie byli Państwo zobowiązani do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 32 ust. 1 ww. ustawy.

Dodatkowe informacje

Interpretacja ta została wydana dla Państwa i w Państwa indywidualnej sprawie zgodnie z dyspozycją art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Państwa pracownicy chcąc uzyskać interpretację indywidualną w zakresie skutków podatkowych otrzymania prezentów, których wartość nie przekracza kwoty 5.733 zł, winni wystąpić z odrębnymi wnioskami i uiścić stosowną opłatę.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo  o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935); dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.