Interpretacja indywidualna z dnia 16 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-2.4015.115.2024.1.PB
Temat interpretacji
W zakresie skutków podatkowych przesunięcia środków pochodzących z darowizn od teścia z konta Pani męża na Pani konto i przeznaczenia ich na spłatę kredytu hipotecznego.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od spadków i darowizn jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
16 lipca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 13 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przesunięcia środków pochodzących z darowizn od teścia z konta Pani męża na Pani konto i przeznaczenia ich na spłatę kredytu hipotecznego. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wraz z mężem P. R. wzięła Pani kredyt hipoteczny na zakup mieszkania. Spłacacie go Państwo razem. Macie Państwo dwa oddzielne konta w tym samym banku. Pani mąż jest pełnomocnikiem Pani konta, z którego bank ściąga raty kredytu i jest on nadpłacany, a Pani jest pełnomocnikiem męża. W spłacie kredytu pomaga Pani mężowi ojciec – M. R. Przekazuje on co jakiś czas przelewem darowiznę w różnych kwotach pieniężnych:
- 18 sierpnia 2022 r. – 30000 zł
- 10 października 2022 r. – 5000 zł
- 20 września 2023 r. – 12000 zł
- 11 kwietnia 2024 r. – 5000 zł
- 6 maja 2024 r. – 2500 zł
- 10 czerwca 2024 r. – 2500 zł
- 8 sierpnia 2024 r. – 2500 zł
Środki te są przelewane z konta bankowego ojca na konto Pani męża z tytułem: „Darowizna od ojca M. R. dla syna P. R. na nadpłatę kredytu mieszkaniowego hipotecznego na mieszkanie.”
Z takim samym tytułem Pani mąż przelewa te środki na Pani konto, w celu nadpłaty kredytu (nie jest to darowizna od Pani męża dla Pani).
Nie odprowadza Pani od tego podatku, gdyż traktuje to Pani jako techniczne przesunięcie środków na nadpłatę kredytu.
Pytanie
Czy postępuje Pani dobrze nie odprowadzając od tego podatku?
Pani stanowisko w sprawie
Pani zdaniem, robi Pani to dobrze (nie jest to darowizna dla Pani), gdyż środki, które Pani mąż pozyskał od ojca i przelał na Pani konto z takim samym tytułem, od razu są przelewane na nadpłatę kredytu. Osobiście nie czerpie Pani z nich żadnych korzyści.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 596):
Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:
1) dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2) darowizny, polecenia darczyńcy;
3) zasiedzenia;
4) nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5) zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6) nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
Stosownie do treści ust. 2 ww. przepisu:
Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.
Określony w zacytowanych przepisach przedmiot opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn wskazuje, że jest nim co do zasady nieodpłatne nabycie własności rzeczy i praw majątkowych, wyłącznie z tytułów w nim wymienionych. Istota ekonomiczna tego podatku tkwi więc w przyroście majątkowym podatnika, a konkretnie we wzbogaceniu podatnika na skutek przejęcia majątku pod tytułem darmym.
Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn:
Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.
W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:
Obowiązek podatkowy powstaje: przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.
Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.
Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061):
Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.
Jak stanowi natomiast art. 890 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:
Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.
Przepisy powyższe nie uchybiają przepisom, które ze względu na przedmiot darowizny wymagają zachowania szczególnej formy dla oświadczeń obu stron.
Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.
Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 Kodeksu, zgodnie z którym:
Nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia:
1) gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu;
2) gdy kto zrzeka się prawa, którego jeszcze nie nabył albo które nabył w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nie nabyte.
Z treści wniosku wynika, że wraz z mężem P. R. wzięła Pani kredyt hipoteczny na zakup mieszkania. Spłacacie go Państwo razem. Macie Państwo dwa oddzielne konta w tym samym banku. Pani mąż jest pełnomocnikiem Pani konta, z którego bank ściąga raty kredytu i jest on nadpłacany, a Pani jest pełnomocnikiem męża. W spłacie kredytu pomaga Pani mężowi ojciec – M. R., który przekazuje co jakiś czas przelewem darowiznę w różnych kwotach pieniężnych. Środki te są przelewane z konta bankowego ojca na konto Pani męża z tytułem: „Darowizna od ojca M. R. dla syna P. R. na nadpłatę kredytu mieszkaniowego hipotecznego na mieszkanie.” Z takim samym tytułem Pani mąż przelewa te środki na Pani konto, w celu nadpłaty kredytu (nie jest to darowizna od Pani męża dla Pani). Nie odprowadza Pani od tego podatku, gdyż traktuje to Pani jako techniczne przesunięcie środków na nadpłatę kredytu.
Należy wskazać, iż art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, określający zakres przedmiotowy tejże ustawy, zawiera enumeratywny katalog czynności (tytułów), nabycie na podstawie których powodować będzie powstanie obowiązku podatkowego w tym podatku.
Wpłaty środków pieniężnych na Pani konto bankowe przez Pani męża stanowiły – jak wskazała Pani w opisie stanu faktycznego – jedynie techniczne przesunięcie środków na nadpłatę kredytu. Opisane we wniosku darowizny otrzymał tylko Pani mąż, na co wskazuje ich tytuł „dla syna P. R.”. Opisane we wniosku „techniczne przesunięcie” wynika z faktu, iż to z Pani konta bankowego, a nie z konta Pani męża bank ściąga raty kredytu hipotecznego.
W konsekwencji, stwierdzić należy – przyjmując za Panią – że skoro przesunięcia środków pochodzących z darowizn od teścia z konta Pani męża na Pani konto i przeznaczenie ich na spłatę kredytu hipotecznego nie stanowiły – jak Pani wskazała – darowizn, a z wniosku nie wynika, że byłyby to inne tytuły nabycia wymienione w ustawie o podatku od spadków i darowizn, to czynności te nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Zatem, należy zgodzić się z Pani stanowiskiem, iż postępuje Pani prawidłowo nie odprowadzając od tych wpłat podatku od spadków i darowizn.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).