Interpretacja indywidualna z dnia 28 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4015.23.2024.1.AD
Temat interpretacji
Na Zainteresowanych, jako spadkobierczyniach po Spadkodawcy 1, nie ciąży obowiązek zapłaty podatku, jaki miałby obowiązek uiścić spadkodawca (Spadkodawca 1) w związku z nabyciem spadku po zmarłym Spadkodawcy 2.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej
29 stycznia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny opatrzony datą 30 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego w stosunku do spadku nabytego przez spadkodawcę (odpowiedzialność spadkobiercy).
Treść wniosku jest następująca:
Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem
1)Zainteresowana będąca stroną postępowania:
Pani (…) (dalej: Zainteresowana 1)
2)Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:
Pani (…) (dalej: Zainteresowana 2)
Opis stanu faktycznego
(…) (dalej: Spadkodawca 1), mąż (…) (dalej: Zainteresowana 2) oraz ojciec (…) (dalej: Zainteresowana 1), nabył z ustawy spadek po (…) (dalej: Spadkodawca 2), zmarłym (…) 2019 r. w 1/4 części udziału, co stwierdzono postanowieniem sądu wydanym już po śmierci Spadkodawcy 1.
Między Spadkodawcą 1 a Spadkodawcą 2 zachodził piąty stopień pokrewieństwa. Spadkodawca 1, jako zstępny rodzeństwa rodzica Spadkodawcy 2, zaliczał się do grupy III podatkowej; nie przysługiwała mu więc ulga podatkowa. W związku z tym, jak wynika z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, powstał obowiązek podatkowy w momencie przyjęcia spadku. Do powstania tego obowiązku konieczne było złożenie oświadczenia o przyjęciu spadku albo zastosowanie fikcji prawnej o przyjęciu spadku z dobrodziejstwem inwentarza po upływie 6-miesięcznego terminu na złożenie oświadczenia liczonego od dnia dowiedzenia się o tytule powołania do dziedziczenia. Spadkodawca 1 nie złożył wyżej wymienionego oświadczenia, w związku z czym nabył on spadek z dobrodziejstwem inwentarza w drodze przyjęcia fikcji prawnej. Wtedy powstał wobec niego obowiązek podatkowy, który implikował jedynie konieczność złożenia deklaracji podatkowej. Zobowiązanie podatkowe powstałoby dopiero w konsekwencji wydania decyzji na podstawie wspomnianej deklaracji, a w konsekwencji dopiero ta decyzja nakładałaby konieczność zapłaty podatku w określonej wysokości.
Spadkodawca 1 zmarł (…) 2023 r., w trakcie trwania postępowania o stwierdzenie nabycia spadku po Spadkodawcy 2 prowadzonego przez Sąd Rejonowy (…). Z uwagi na śmierć Spadkodawcy 1 zawieszono to postępowanie, którego był jednym z uczestników. Spadkodawca 1 nie złożył też przed śmiercią deklaracji podatkowej, która zrodziłaby skutek w postaci powstania zobowiązania podatkowego, a więc zobowiązanie takie nie powstało za jego życia ani też w chwili śmierci Spadkodawcy 1 nie toczyło się postępowanie w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego.
Spadek po Spadkodawcy 1 nabyły na podstawie ustawy: żona – Zainteresowana 2 oraz córka Zainteresowana 1, obie w udziałach wynoszących po 1/2 części. Obie złożyły oświadczenia o przyjęciu spadku z dobrodziejstwem inwentarza przed notariuszem (…) 2023 r. (Repertorium A nr (…)) oraz z ich udziałem sporządzono akt poświadczenia dziedziczenia (Repertorium A nr (…)).
Jako spadkobierczynie Spadkodawcy 1 wstąpiły w jego zmarłego (winno być: prawa i obowiązki), czego jednym z następstw było podjęcie zawieszonego postępowania o stwierdzenie nabycia spadku po Spadkodawcy 2. Postanowieniem z (…) 2023 r. Sąd Rejonowy dla (…) stwierdził nabycie spadku po Spadkodawcy 2 przez Spadkodawcę 1 w udziale 1/4 części. Udział ten wszedł do spadku po Spadkodawcy 1, a więc w drodze sukcesji uniwersalnej nabyły go jego spadkobierczynie córka – Zainteresowana 1 oraz żona – Zainteresowana 2, skoro bowiem wchodził on w skład spadku po Spadkodawcy 1, to w chwili otwarcia spadku doszło do jego przejścia na spadkobierczynie. Postanowieniu Sądu należy tu przypisać charakter jedynie deklaratoryjny, a więc treść tego postanowienia jedynie potwierdza fakt nabycia spadku.
Obie spadkobierczynie, Zainteresowana 2 – jako żona oraz Zainteresowana 1 – jako córka, złożyły oświadczenie o nabyciu spadku po mężu i ojcu, bowiem zaliczają się one do tzw. zerowej grupy podatkowej, co uprawnia je do zwolnienia z podatku od spadków i darowizn. W tej kwestii dopełniły stosownych formalności, toteż nie budzi żadnych wątpliwości kwestia tego, czy są zobowiązane do uiszczenia podatku od spadku po Spadkodawcy 1. W rezultacie złożenia deklaracji – taki obowiązek na nich nie ciąży.
Pytania
1.Czy spadkobierczynie (Zainteresowana 1 i Zainteresowana 2) są zobowiązane do zapłaty podatku od spadków i darowizn, który obciążałby zmarłego Spadkodawcę 1 po zmarłym Spadkodawcy 2, skoro w stosunku do Spadkodawcy 1 nie powstało zobowiązanie podatkowe?
2.Czy w stosunku do spadkobierczyń (Zainteresowanej 1 i Zainteresowanej 2) może jeszcze powstać zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn po zmarłym Spadkodawcy 2, którego spadkobierczyniami nie są wyżej wymienione?
3.Czy spadkobierczynie ponoszą odpowiedzialność za obowiązek podatkowy Spadkodawcy 1, który nie przekształcił się w zobowiązanie podatkowe?
Państwa stanowisko w sprawie
Państwa zdaniem, nie są Panie (spadkobierczynie) zobligowane do zapłaty podatku od spadków i darowizn po zmarłym Spadkodawcy 2, do którego zapłaty byłby zobligowany jego spadkobierca, którym był Spadkodawca 1.
Wskazały Panie, że w stosunku do Spadkodawcy 1 przed jego śmiercią nie powstało zobowiązanie podatkowe. Spadkodawca 1 nie złożył deklaracji w zakresie podatku od spadków i darowizn, ponieważ w chwili swojej śmierci postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nabycia spadku po zmarłym Spadkodawcy 2 pozostawało jeszcze w toku.
Jak wyżej również wskazano, nie toczyło się nawet postępowanie w celu ustalenia wysokości zobowiązania (R. Dowgier [w:] Ordynacja podatkowa. Tom I. Zobowiązania podatkowe. Art. l-119zzk. Komentarz aktualizowany, red. L. Etel, LEX/el. 2023). W odniesieniu do art. 97 ustawy Ordynacja podatkowa, wskazuje natomiast, że w takiej sytuacji spadkobiercy nie przejmują odpowiedzialności po spadkodawcy (op. cit.): „w stanie prawnym obowiązującym po 1.01.2016 r. należy wskazać, że od tej daty wprowadzono do komentowanej ustawy zmiany, które przemawiają za uznaniem, że sukcesja nie obejmuje samego obowiązku podatkowego, o czym w dalszej części komentarza. Chodzi przede wszystkim o zmianę w zakresie zaświadczeń wydawanych na podstawie art. 306f o.p. potencjalnym spadkobiercom. Aktualnie nie mogą oni uzyskać w tym trybie informacji o przybliżonej wysokości zobowiązań podatkowych spadkobiercy, gdy nie zostało zakończone postępowanie w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego. Nie mogą więc z pełną odpowiedzialnością podjąć w takiej sytuacji decyzji o ewentualnym odrzuceniu spadku lub przyjęciu go z dobrodziejstwem inwentarza”.
Na potwierdzenie swojego stanowiska powołały się Panie na interpretacje indywidualną, wskazując, że spadkobierca przejmuje zobowiązania podatkowe spadkodawcy, jednak aby taka sytuacja wystąpiła w podatku od spadków i darowizn, musi istnieć ustalone już dla spadkodawcy zobowiązanie podatkowe. Zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn powstaje zaś dopiero z dniem doręczenia decyzji w myśl art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa. Po śmierci spadkodawcy nie jest już zatem możliwe ani wydanie, ani też doręczenie decyzji ustalającej. Nie dochodzi zatem do powstania zobowiązania podatkowego. Oznacza to, że nie jest też możliwe określenie odpowiedzialności po stronie spadkobiercy. Odpowiedzialność taka może bowiem dotyczyć wyłącznie ustalonych zobowiązań spadkodawcy, które powstały – co oczywiste – za jego życia. Podkreśliły Panie także, że przypadku opisywanego zdarzenia dodatkowo przemawia na korzyść Pań, fakt iż Spadkodawca 1 zmarł w trakcie trwania postępowania o stwierdzenie nabycia spadku, przy czym postanowienie o nabyciu spadku przez Spadkodawcę 1 po Spadkodawcy 2 wydano już po śmierci Spadkodawcy 1. W chwili składania przez Panie oświadczeń o przyjęciu spadku po zmarłym Spadkodawcy 1 nie miały Panie żadnej pewności, czy nabył on spadek po zmarłym Spadkodawcy 2 oraz w jakiej części.
Wskazać należy także, że należności publicznoprawne, in concreto wynikające z podatku od spadków i darowizn, nie podlegają dziedziczeniu na ogólnych zasadach, a przechodzą na spadkobierców wyłącznie w zakresie i na zasadach przewidzianych w ustawie Ordynacja podatkowa.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1043 ze zm.):
Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.
Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji spadku – dziedziczenia, należy w tej kwestii odnieść się do przepisów uregulowanych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.).
W myśl art. 922 § 1 ww. ustawy:
Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.
Z powyższej normy prawnej wynika, że spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawne nadzieje na nabycie prawa.
Stosownie do treści 922 § 2 cyt. ustawy
Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.
Zgodnie z art. 924 ww. ustawy:
Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.
Natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy:
Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.
Stosownie do treści art. 1025 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego:
Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.
Domniemywa się, że osoba, która uzyskała stwierdzenie nabycia spadku albo poświadczenie dziedziczenia, jest spadkobiercą.
Tym samym, prawomocne postanowienie sądu lub akt poświadczenia dziedziczenia mają charakter deklaratoryjny i stwierdzają jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę. Wobec tego nabycie spadku ma miejsce z chwilą śmierci spadkodawcy.
Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn:
Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.
Stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 1 i ust. 4 ww. ustawy:
Obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku.
Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia.
W myśl art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn:
Podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy:
Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn:
Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.
Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.
Wysokość podatku od spadków i darowizn ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do jednej z trzech grup podatkowych odbywa się w zależności od jego stopnia pokrewieństwa albo powinowactwa z osobą, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.
Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn:
Do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:
1)do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2)do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3)do grupy III - innych nabywców.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że Spadkodawca 1 nabył spadek po Spadkodawcy 2 zmarłym (…) 2019 r. Spadkodawca 1 zaliczał się do grupy III podatkowej względem Spadkodawcy 2. Spadkodawca 1 zmarł (…) 2023 r., w trakcie trwania postępowania o stwierdzenie nabycia spadku po Spadkodawcy 2. Spadkodawca 1 nie złożył przed śmiercią deklaracji podatkowej. Nie powstało zobowiązanie podatkowe za życia Spadkodawcy 1 ani też w chwili śmierci Spadkodawcy 1 nie toczyło się postępowanie w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego. Postanowieniem z (…) 2023 r. Sąd stwierdził nabycie spadku po Spadkodawcy 2 przez Spadkodawcę 1 w udziale 1/4 części. Spadek po Spadkodawcy 1 nabyły na podstawie ustawy: żona – Zainteresowana 2 oraz córka Zainteresowana 1, obie w udziałach wynoszących po 1/2 części. Nabycie to zostało potwierdzone w akcie poświadczenia dziedziczenia.
Mają Panie wątpliwości czy są Panie zobowiązane do zapłaty podatku od spadków i darowizn, który obciążałby zmarłego Spadkodawcę 1 po zmarłym Spadkodawcy 2; czy może w stosunku do Pań powstać zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn po zmarłym Spadkodawcy 2 oraz czy ponoszą Panie odpowiedzialność za obowiązek podatkowy Spadkodawcy 1, który nie przekształcił się w zobowiązanie podatkowe.
Przepisy regulujące sposób powstania zobowiązań podatkowych i określające moment powstania takiego zobowiązania znajdują się w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
W myśl art. 5 ustawy Ordynacja podatkowa:
Zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.
Zgodnie z art. 21 § 1 Ordynacji podatkowej:
Zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:
1) zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;
2) doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.
Stosownie do treści art. 21 § 2 i § 5 ww. ustawy:
Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3.
Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, wysokość zobowiązania podatkowego, o którym mowa w § 1 pkt 2, ustala się zgodnie z danymi zawartymi w deklaracji, chyba że przepisy szczególne przewidują inny sposób ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego albo w toku postępowania podatkowego stwierdzono, że dane zawarte w deklaracji, mogące mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, są niezgodne ze stanem faktycznym.
W myśl art. 97 § 1 cyt. ustawy:
Spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 1a, 2 i 2a, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.
Zgodnie z art. 98 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:
Do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe.
Stosownie do art. 98 § 2 pkt 1 ww. ustawy:
Przepis § 1 stosuje się również do odpowiedzialności spadkobierców za zaległości podatkowe, w tym również za zaległości, o których mowa w art. 52 oraz art. 52a.
Z powyżej przywołanych przepisów wynika, że spadkobierca przejmuje zobowiązania podatkowe spadkodawcy. Tym samym, aby taka sytuacja mogła mieć miejsce musi zostać ustalone zobowiązanie podatkowe dla spadkodawcy.
Art. 100 § 1 cyt. ustawy:
Organ podatkowy orzeka w jednej decyzji o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień poszczególnych spadkobierców na podstawie decyzji ostatecznych wydanych wobec spadkodawcy oraz jego zobowiązań wynikających z prawidłowych deklaracji.
Należy podkreślić, że w przypadku podatku od spadków i darowizn po złożeniu zeznania podatkowego przez podatnika, organ podatkowy wydaje decyzję ustalającą wysokość podatku. Dopiero z chwilą jej doręczenia powstaje zobowiązanie podatkowe.
Mając na uwadze powyższe przepisy oraz fakt, że dla Spadkodawcy 1 nie zostało ustalone decyzją organu podatkowego zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia spadku po Spadkodawcy 2 – ponieważ nawet nie otrzymał on sądowego stwierdzenia nabycia spadku (zmarł przed zakończeniem postępowania o stwierdzeniu nabycia spadku) – to w omawianej sytuacji nie można rozważać odpowiedzialności podatkowej za zobowiązania Spadkodawcy 1, dotyczące nabytego przez niego spadku po Spadkodawcy 2. Odpowiedzialność spadkobiercy (Zainteresowanej 1 i Zainteresowanej 2) może jedynie dotyczyć zobowiązań podatkowych spadkodawcy (Spadkodawca 1), a takie – jak wynika z treści wniosku – nie mogły powstać.
Tym samym na Paniach, jako spadkobierczyniach po Spadkodawcy 1, nie ciąży obowiązek zapłaty podatku, jaki miałby obowiązek uiścić spadkodawca (Spadkodawca 1) w związku z nabyciem spadku po zmarłym Spadkodawcy 2.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Pani (…) (Zainteresowana będąca stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy Ordynacja podatkowa.