Temat interpretacji

Czy zwolnienie z podatku, przy zgodzie szwagra na darowiznę w formie pisemnej (w akcie notarialnym) obejmuje darowiznę (w formie spisanego aktu notarialnego) w postaci lokalu mieszkalnego, który objęty jest wspólnością majątkową występującą pomiędzy siostrą Wnioskodawcy i jej mężem? Czy w przypadku darowizny lokalu nie jest konieczne zgłoszenie takiego faktu do urzędu skarbowego, gdyż będzie na tą okoliczność sporządzony akt notarialny?

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 września 2019 r. (data wpływu 27 września 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy darowizny lokalu mieszkalnego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn m.in. w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy darowizny lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono m.in. następujące zdarzenie przyszłe:

Siostra Wnioskodawcy chce mu podarować lokal mieszkalny. Lokal mieszkalny jest objęty wspólnością małżeńską. Mąż siostry szwagier Wnioskodawcy zaakceptuje darowiznę pisemnie (zgodnie z art. 37 § 1 pkt 4 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Darowizna lokalu mieszkalnego zostanie spisana aktem notarialnym pomiędzy Wnioskodawcą i siostrą Wnioskodawcy, w którym będzie wskazane, że siostra przekaże Wnioskodawcy mieszkanie, a szwagier wyrazi na taką darowiznę zgodę w akcie notarialnym.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy zwolnienie z podatku, przy zgodzie szwagra na darowiznę w formie pisemnej (w akcie notarialnym) obejmuje darowiznę (w formie spisanego aktu notarialnego) w postaci lokalu mieszkalnego, który objęty jest wspólnością majątkową występującą pomiędzy siostrą Wnioskodawcy i jej mężem?
2. Czy w przypadku darowizny lokalu nie jest konieczne zgłoszenie takiego faktu do urzędu skarbowego, gdyż będzie na tą okoliczność sporządzony akt notarialny?

Zdaniem Wnioskodawcy, darowizna od siostry na rzecz Wnioskodawcy w formie lokalu mieszkalnego powinna być w pełni objęta zwolnieniem podatkowym, mimo wspólności majątkowej małżeńskiej, bowiem siostra (w tym również szwagier) stanowi najbliższą rodzinę Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, darowizna od siostry, która znajduje się w I grupie podatkowej, jest zwolniona z opodatkowania bez względu na jej wartość przy spełnieniu poszczególnych warunków zawartych w tym artykule.

Poza tym, zgodnie z wymogami prawa szwagier zaakceptuje darowiznę poprzez wyrażenie w formie pisemnej zgody na dokonanie darowizny przez swoją żonę (siostrę Wnioskodawcy) na rzecz Wnioskodawcy i potwierdzi ją własnoręcznym podpisem (art. 37 § 1 pkt 4 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Dlatego darowizna powinna być w całości zwolniona od podatku.

W przypadku lokalu mieszkalnego zgłoszenie darowizny do urzędu skarbowego w ciągu 6 miesięcy od jej zaistnienia (zgodnie z art. 4a pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn), nie będzie wymagane, gdyż zostanie na taką okoliczność sporządzony akt notarialny, a wizyta u notariusza zwolni Wnioskodawcę z obowiązku zgłoszenia darowizny mieszkania do urzędu skarbowego, ponieważ zrobi to za Wnioskodawcę notariusz (zgodnie z art. 4a ust. 4 pkt 2 oraz art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie Organ pragnie zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od spadków i darowizn w przedmiocie skutków podatkowych zawarcia umowy darowizny lokalu mieszkalnego. W pozostałym zakresie wniosku, tj. w przedmiocie skutków podatkowych zawarcia umowy darowizny środków pieniężnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie interpretacja znak: 0111-KDIB4.4015.124.2019.1.DK.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej podatkiem, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Należy zauważyć, że co do zasady darowizna podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Wysokość podatku od spadków i darowizn ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do jednej z trzech grup podatkowych odbywa się w zależności od jego stopnia pokrewieństwa albo powinowactwa z osobą, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9637 zł jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 3 pkt 1 cytowanej ustawy do I grupy podatkowej zalicza się małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Natomiast zgodnie z art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

Obowiązek nie obejmuje przypadków, gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron (art. 4a ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że siostra Wnioskodawcy zamierza przenieść własność nieruchomości (lokalu mieszkalnego) w drodze umowy darowizny na rzecz Wnioskodawcy. Umowa darowizny zostanie sporządzona w formie aktu notarialnego i dodatkowo, jak podkreśla w stanowisku Wnioskodawca, zgodnie z wymogami prawa mąż siostry Wnioskodawcy (szwagier) zaakceptuje darowiznę poprzez wyrażenie w formie pisemnej zgody na dokonanie tej darowizny przez siostrę Wnioskodawcy (jego żonę) na rzecz Wnioskodawcy i potwierdzi ją własnoręcznym podpisem.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2019 r., poz. 2086), zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania darowizny z majątku wspólnego, z wyjątkiem drobnych darowizn zwyczajowo przyjętych.

Stosownie do art. 37 § 4 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, jednostronna czynność prawna dokonana bez wymaganej zgody drugiego małżonka jest nieważna.

Tym samym, w kontekście opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn przedmiotowej darowizny zgoda taka będzie neutralna podatkowo; w żaden sposób nie powodując, iż szwagier Wnioskodawcy stanie się stroną umowy darowizny zawartej między Wnioskodawcą a siostrą. Z treści przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, wynika bowiem, że zgoda małżonka jest niezbędna dla stwierdzenia ważności jednostronnej czynności drugiego małżonka, w przypadku gdy jej przedmiotem są składniki objęte wspólnością majątkową. Z faktu tego nie można jednak wywodzić, że wyrażając taką zgodę drugi z małżonków również staje się stroną umowy darowizny.

Podsumowując, dokonanie darowizny lokalu mieszkalnego przez siostrę Wnioskodawcy na jego rzecz z majątku wspólnego siostry Wnioskodawcy i jej męża, za zgodą męża, będzie podlegało zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zgłoszenia darowizny lokalu mieszkalnego do urzędu skarbowego, ponieważ darowizna będzie dokonana w formie aktu notarialnego. Faktem jest, że zgodnie z przepisami ustawy od spadków i darowizn notariusze są płatnikami podatku od dokonanej w formie aktu notarialnego darowizny, jednakże w analizowanej sprawie brak obowiązku zgłoszenia wynika z treści art. 4a ust. 4 pkt 2 cyt. ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej